Libri primi Thebanarum rerum specimen [microform]

21쪽

Postremo verborum ἱκτηρίοις κλαδοισιν ἐγ-εμμένοι constructio quae sit, planissime condiscitur ex Augusto Matthiae in Eurip. Bacch. 639. . VIII. p. 175. eum quo consere operae pretium est annotata Huschkii ad Domiti ars epitaphium Tibulli v. 3. p. 6 8 sq. quibus adducor, ut Iulio Obsequenti c. XXVIII. sarium tectum relinquam suum illud simulacrum dissipatum membris, quod improspera correctione attrectavit Oudendorpius. Iam quia ratio nostri instituti seri, ut deorum templa strictim commemorentur, quam uberius describantur, damni supplendi causa Livii locum, de quo in viris doctis summopere ambigitur, iuvat perpendere. Apud eum Eumenes lib. XLII. 12 haec ,Boeotorum gentem captatam hilippo numquam ad scribendum inmicitiae foedus adduci potuisses tribus nunc Iocis cum Perseo Redus incisum litteris esse D uno Thebis, altero in Delum augustissimo et celeberrimo in templo, tertio Delphis. Si haec edi solent a Sigoni inde tempore, quum omnium librorum sit altera ad Si denum; nec Drahenbor-chius, qui Sigonii commentum confutavit, dispexit quod satisfaceret Dudum est, ex quo Opinione auguratus sum Iegendum esset altero ad Ismenum augustissimo et celeberrimo in templo , ut foedus illud eum Delphis tum in Thebarum soro et apud Thebas in templo Ismeni Apollinis propositum

fuerit, quemadmodum cives Acraephiae oppidi ιαθεῖναι ἐν αναγραφν, τό alii; φισμα - του ἱερου του Ἀπολλωνος του Ltiouo καὶ επι πολεως ἐν τῆ πορα docet inseripit apud Boeckhium n. 1625. v. 81. q. I. p. 789 De cuius emendationis veritate dubitare desivi, ubi eadem sere depravatione exaratnm animadverti apud Apollodorum III 6 8. pro 'Lσμη-

ωον in libro Pal. Λυδηνόν. Vat. Ἱδυνον. D'Orv. Ἱδηνον, vid. Heynius noti. p. 633 Nuper tum vero, ut ingenue satear, invidia quaedam surreptae gloriolae me subivii vidi in

eandem coniecturam cincidissae virum magacissimum idola. Μuellerum Orchom P. 426. not. ., quamquam quae ab eo commendata scriptura est D ,ad Ismenium haud perplaeet.

Silum autem fuisse Apollinis templum in dextra Ismeni ripa,

inde colligitur, quod Pausania c. 10, 5. I. 3T ultra Ismenum, qua Sub moenibus Cadmeae Solum assurgat, compa-

22쪽

ritisse ait sontem Aretiadem. Certnm est enim atque exploratum n ausania et locorum positum declarari secundum iter quo Thebas advenerit et 'Diu rio hic fluvium diei, non templum de Ismenii luxta artin sontem, quem praediximus, tumultis visebatur Cannihi, qui num sororem etiam, quam quaerere a patre Oceano iussus esset, ab Apolline raptore abdiicere nequivisset, ignem in lucn Ismenium ausus iniicere sertur ab Apolline sagittis confixus esse, v. ausan. t. 10, 5. P. 3T. quod poenae genus pervulgatum est et tractatum multisariam a viris deiis, de nibus propter Amphionis memoriam nominasse satis est Bumannum Iov. Fulg. V. p. 344.

Rhlicio Caanilii sepulcro ausanias in laevam partem

viae atque in suburbium Electra concessit. De quo expositneis nobis opus est, quae de cursu Dirces et Ismeni inriquirendo exequuti sumus, breviter declarare. Nimirum per

aliquod spatium, sicut nascitur in monte Cithaerone Dircenno amne decurrit, post ubi aquis increvi dividitur et quasi

gemina exoritur quantaque simplici alveo venerat, tanta sere singuΙis ita siluit, ut Ismenns fluvius dextrorsum inflectatur et diutius Ιabatur, antequam ipsa hebarnm moenia attingit, Dire non ita magno ab Ismeno seiuneta intervallo paene meta et ad occidental urbis Iain deseratnr. Iam attendendum est ad verba Dicaearchi it Graec. p. 189. ποταμοὶ ρεουσι δι αυτῆς δυο, το ποκείμενον τῆ πολε πεδίον παν αρδευοντες, quibus ad territorsum tofum neque ad urbem tantum reapscere scriptor visus est sallio in Geo .mn. Vol. II. p. 189. sequut in eo Henr. Stephani arbitratum. SciΙicet istis non contigit, ut urbem et territorium ab ipso Dicaearcho viderent enucleate discerat. Dein quamvis praepositione δια saepius numero aequari vim ac potestatem

praepositionis παρα subtiliter et copiose disputarit Abresetius ad Xenoph. Ephes. IV. p. 56 in mire Obss. Nov. T. L13. M. et in Animadversionibus ad Viri et de nibnsdam Dei Flori μίκρισιν ibid. p. 25. - . 636. Dicaearchi tamen oratio nominus in ambiguum implicata habeatur, moratur gravissima auctoritas Pausaniae, qui quum perlustraret, quae apud portas emtam extiterint memoratu digna se

23쪽

iransmisso amne ire domus Pindari ruinas et temphim Dindymenae matris divisse narrat cap. 25, 3. p. 87. cons Thom. Mag. vit Pind. Vol IL p. 155. Res antem ita animo insor- manda est, ut suburbium existimetur trans Dircen ante Neisias suisse, id quod suo iure praeeepit Erusius Hellad Vol.

II. P. I. p. 48 T. q. Qua de causa opportunum est recordari Thebas antiquissimis temporibus vicatim habitatas. Accedit, quod suburbium Proetidibus portis subsuisse minime obseure prodit Seholiasta Euripidis in hoen. 1109. p. 233. Ἐκβληθεὶς γαρ υπο ' κρισίου κησεν ὁ Προιτο εἰς ας

givo conminiscendi materia suppeditavit oppidulum, quod

ante portas Proetides extitisse compertum haberet. Ergo, ut paucis rem absolvam, ΙSmenus campum ante Cadmeam porrectum emensus Thebarum partem, nae in orientem solem

vergebat Aesch. Sept. 374. 388. , et quod ibi fuit nhu bium interquebat, eontra Dirce moenia Ρindar. Isthm. V. s. Aelian Var. isti XII. , .), qua erant portae Crenaeae et Neistae Oeeigenii oppositae, oppida himqne ante Neistas situm transibat, is prostigatis serui uiusdam liburbii 1ieet instaurare memoriam hahi ii illius a posteris nereulis eleonditi ab Amphitryone, qui oeeis Eleetryone Phereeyd. D. XII p. 98. Heyn noti ad Apollod. II. 4, 6 p. 318. Tirynthe extorris enm Alcmena Thebas perstigisse traditur Eurip. ero. Fur. 14. q. Diodor. IV. p. 218. C. Eeig. in Lyeophr. 32. Heyn L . P. 19. eons Plutarch. sExit. XVII. Vol. X. p. 386. et domicilium ante Euctras

portas ollaeasse. V. Pausan. e. t l. p. 38. et Chrysippis

apud Sehol. Pindar. Isthm. IV. 104. p. 82 . cons Pausan. I. 37, 4. p. 164. Cui quidem suburbi nomen sui mectrae. Auctorem do havorinum p. 350. Ηλεκτραι πολις Θηβῶν. Ita enim reformare visum es id, quod nune in libris est, λεις. Eadem labes adspersa haeret Etymologies agno p. 613, 42. Oγκαι πολεις ἐν Ἀρκαδία, haesitque inoliis in Lycophr. 1022. donec abstergeretur a BenιΙeio ad Callimach. fragm. IV. p. 56. io mihi videor audire quosdam ita dicentes Quin tu maiores sume spiritus et hav.rino, in quo

24쪽

maeulam agnoseimus, eam se opem, quam valere omnes latebimur. Nosti nonnunquam vocabulorem πολεις et π ιVices mutari; sin inns, ad vel Hasium comm de Io Lydop. LIX. sive Roeilierum in Lyd. demenss. IV. 88. p. 288.e Schneiderum in Xenoph. Hist. Gr. IV. 4 9 P. 253. πυλας rescribe hae desiderantur, hae perplacebunt. Audio, nec in

me ista me movent. Habes Electra oppidulum hoc vero oppidulum est Thebarum suburhium. An tu mirere Voce πωλις nonnullos abusos esse ad separatam quandam urbis partem significandam ' De ea re saxis responsum est a Graminio auuoti in Schol. Thucyd. Vol. I. p. 275. 276. cons. Abresch. Animadvv. in Aeschyl. VoI. I. p. 169. Schol. H-stid. p. 29. Neque aliter Stephanus Byzantinus p. 232, 3. Dind. Calydnam, qui et ipse Thebarum vicus suit, appellavit Καλυδνα πολις Θήβης. Itaque promptissima est apertissimaque ratio, qua a Basti Epist. Crit. p. 188. tentatione non improbata Sturgio in herecyd. p. 185. et arxi in Ephor. p. 102. vindicentur verba Antonini Liberalis c. XXIII. p. 143. r Tuo δε καὶ οἱ αλλοι 'Hρακλεῖδαι - κατοικίζοοαι πολιν ἐν Θήβαις - ρκουν δε παρα τα πλέκτρας πυλας. Verum haec parum perspexit Slehelisius, qui quum in descriptione roetidum apud Pausaniam c. 17 2. P. 1 posita verba sint haec πλησίον δε δμφιτρυωνος δυο αγαλματα λίθινα λεγουσιν Ἀθηνας επικλησιν Ζωστηρίας, in adnoti P. 56. inconsiderantius hanc conclusit argumentationem Πλησέον

Ἀμφιτρυωνος prope domum Amphitryonis illam, quam c. 11. 1 dixit nectrae portae ad sinistram fuisse. Fuit

2 Intoger locus sic habet: υρυσθεν δ' μβαλεν εἰς τὴν 'σττικην

καὶ παραταξαμενος αυτος μὲν ἀποθνήσκει μαχομενος si δὲ πληθυς ἐτραπητων Ἀργείων 'Tλλος δὲ καὶ οἱ ἄλλοι Ηρακλεῖδαι καὶ σὸν αυτοῖς αποθανονeto: ρυσθέως κατομίζονται πολιν ἐν Θήβαις. turgi I. d. iudicium hoc est: Pro κω συν αυτοῖς legendum est cum Munckero συν αὐτῆ omisso καὶ, e Potius οἱ Post καὶ inserendum. Quod nu1lius est discriminis. FaΙIor ego aut scriptum fuit antiquitius αδτοῖς παισὶν ωποθανοντος υρυσθέως. Nam non Eurystheum solum, verum eius

25쪽

ergo inter has duas porta Electram et Proetidem. Ergo dii notissimam illam sequitur mediocritatis regulam multis non impune captatam, paene nihil absilit, quin rem ac tangeret traderetque Amphitryonis domit in arce fuisse. Sane arduum erat pervidere ab Amphitryone dedicata esse ea simulaera dea Minervae, quae ad bellum cum Chalcodonte Euboeae rege transigendum ipsa olim sumptis armis prosella esset. Fefellit enim viros doctos vitium, quod obrepsit Ioco Pausaniae sic depellendum λαβεῖν γα τα πλα αυτην ἐνταυθα, ητέκα et βοαυσι ia αλααίδοντι μελλεν αντιταξε- σθαι τὰ δε ενδυνα τα πλα ἐκαλουν ρα οἱ παλαιοὶ ζωσα- σθαι, quibus quae sit comprehensa sententia, incere Iim

definivit Caelin Rhodiginus Lecit Antiq. libr. XXII. 19. P. 1252. G. Nec cognitam abnit Siebelisin illius rationem

constructionis, qui quum Vocem γαλμα cum duplici genilis et eius, cuius in honorem, et eius, cuius manu factum sit, coniungi probe edocuisset Vol. V. p. 101., non tamen assecutus est, esse ubi altero genitivo eius contineatur indicium, a quo signum sit consecratum. Quam constructionem quoniam nunc non licet diligentius demonstrare, duobus

defungar exemplis petitis ex ausaniae libr. X. c. 15 l. p. 228. 220. δυο Ἀπολλωος ἀγαλματα), το μἐν Ηρακλεω- των προς τοι υνέτω, το δε Ἀμφικτυονων ἐστὶν et o δε 'Aθηνας δυο τε Ἀπολλωνος παλματα ἐστιν διτωλ- . Apud Proetides antem posita erant deae signa, quod ab hac inde porta tum suerat adversus Chalcodontem cuius rei oeumenio illud etiam est, quod ad ipsam viam, quae Thebis Chalcidem fert, Chalcodontis tumulus ostentabatur Ρaus.c. 19.,

3 p. 6 T.). Ad quae monumenta spectavit Pausanias VIII 15, 3. Vol. III. p. 330. πῶς μἐν γαρ συνεπελαβετο μακλεῖ του εργου

do loco parum idonee versatus Siebelisius p. 240. explevit exspectationem. Ceterum Ainphitryoni locum dare debet Amphictyon apud Plutarchum Amat. Narrati. ΙΙΙ. Ol. XII. p. 75 :

26쪽

τον βασιλέα των Et βοέων ποναεινας cons. Eustath in Hom. Il. II. 542. p. 281. extri Ut eo revertamur, runde irationberravit, superabant ausaniae tempore cum aliae eius domum parietinae rium Alcmenae thalamus, quem aedificatum

suisse fama erat a rophonio et Agamede his versibus inscriptum: ' Ἀμτρυων τ εμλλ αγαγέσθαι δεερ γυναῖκα Αλ

laeta antiqvitatinus gens eademque credula monumentis suis remotae Metustatis auctoritatem conciliaret. Ita Boe-ckhius Corp. Inscr. r. I. p. 63 Molfio rotegg. ad Hom. p. LV. suffragatus et praeter oeckhium censuerunt Hermannus in Orphicis p. 786 uellerus Orchom p. 243. οι. ., alii. Equidem in ea illustranda ei perpolienda nunc nolo esse longus Thalami religionem, in quo ortus Hercules, non omisit Statius heb II 601 celebrare praedicatione hac i

Sic clamor apertis Exoritur muris mallent cunabula magni Herculis aut Semelem thalamum aut penetrale ruisse Harmontes et sublatius meminit cubiculum amorum suorum conscium Alcmena apud Senecam Herc. et 1801.: Martia Thebas regna et Ismenon petam Thalamosque nostros, in quibus quondam Iovem Dilecta vidi ; quandoquidem Ζεύς - αφικνεῖται επὶ τὴν Ἀμφιτρυωνος ο ἰκίαν regiam vocat 'ginus Fab. XXIX. p. 0. ἔχων Ἀαρχησιον εὐικως ' κφιτρυωνι aherecyd. D. XII. p. 98. cons. Pindar. Isthm. I. 6. Praeter thalamum dilucide narrat Antoninus Liberalis c. XXXIII. sive, quo is rauciore rutitur. Pherecydes fragm. L. p. 184. ante portas Electra fuisse lucum sanumque Alcmenae Quae

quum mento consecta obiisset et in Heraclidis efferretur, Mercurius, ab Iove iussus Alcmenam clam subduciam in beatorum insulis couocare iam Rhadamantho uxorem suturam ilIam quidem submovit, maxum vero in loculo inclusit. Itaque quem posita aperiaque Subinde, quum onere gravati essent, arca invenerunt lapidem eum in luco statuerunt, ubi postea sanum Alcmenae conspicuum erat vid. Auton Liber. p. 144. q. cons. Plutarch. vii Romul. XXVIII. Ol. Ι p. 81.

27쪽

Pausan. IX. 16, 4. p. 59. Diodor. IV. p. 162. B. Baul. Diet. hist et crit. p. 14T. Hinc apud Thebanos nullum nam errore egregio ducitur Dissenins Comm. in indar. Ium p. IX. 96. p. 121. Alcmenae sepulcrum; quod a Pausania eo loco affirmari, quo de Proetidibus et de Semelae monumento verba fiunt, si quis mirabitur, is reputet, Thehi natos osse Herculem Bacchumque eosque primum homines, deinde deos in nobilitanda patria ita contendisse, ut alterius mentioni prope numquam recordatio alterius non ultro succederet. Haliartii tamen Alcmenae Rhadamantho post Amphitryonis mortem nuptae et in oppido caIea v. Ηρyn noti ad Apollod.

II. 4, 1 l. p. 335 sq. iurg in Pherecyd. p. 185. q. eIeker de Cret colon Thel, deduci. p. 43. not. 100. lato perlanciae tumulum monstrabant, quem postquam ab Agesilao effodi passi essent subita frugum sterilitate paludisque exundatione vexati sunt. Auctor est iniarchus it Lysand. XXVIII. Vol. I. p. 170. de Gen. Socr. e. VII. Ol. X. p. 308. V. p. 306. quem locum SanisSimum coniectura tamen sollicitavit dola. uellerus Orchom p. 68. not. 3. Vertendum autem eum puto in modum hunc Credebant hoc ira dis mae circa sepiacrum signum ipsos Cir invenire , qui

passi essent id effodi. Existet soriasse qui Astii in ΡΙat.

Rep. p. 625. et Baehrii in Plutareh. vii Flamin. e. XXI. p. 129. auctoritati tantum tribuat, ut amplecti mali hane

enuntiati speciem: περιελθεῖν νασχομενους ρυπτο κενου.

Megaris quoque - tanta in rebus sacris Graeci inter se distinebantur obirectatione Pausan. IX. 16, 4. p. 59. - prope aedem Iovis Olympii monumentum visebatur Alcmenae, quam Argis hebas proficiscentem in nis finibus mortuam et in urbe Apollinis praecepto conditam Megarenses dictitarent Ρausan. I. 1 l. p. 178.3. Thebis vero in subnrbio EIebeiris alia insuper extiterunt Herculis indigenae documenta. Velut sepulcra ibidem suerunt liberorum, nos is e Megara Creoniis filia susceperat Ρausan. IX. 11, 1. p. 38. q. I. I, 1.

p. 178. . Praetere graVe de horum numero ac nominibus scriptorum dissidium, non quod nullam curam merea uti hae incertissimae fabulae, quae Barthi sententia est ad Stat Theh. 2.

28쪽

X. 884 P. 1273. sed quod uberrimos eruditionis suae sontes in huius rei expositionem derivavit Hemstectus ius in Lucian Dial. Deor. XIII. 2. Ol. II p. 286. sqq. indarus Theban us - nam is omnium instar est octo ait Isthm. III. 9 sq. scelere fureniis Herculis interiisse iisque ante Electra portas apud ipsum monumentum, ut recte observavit Dissenius Explic. p. 5O0. inserias facias et Indos lanebres actos esse Add. Chrysipp. ap. Schol. p. 82T. cons Boethh. Explic Olymp. VII. 84. p. 1T5. De Megara dimissa ad Diodorum aecedit ansanias

vid Staverentus Add. in Hygin Fab. XXXII p. 944.), Verumi Ilio humatum fuisse suspicari licet Stichium Aetolum cum

liberis una interemptum, cuius solius necem amator Horcules graviter moeruisse dicitur a tolemaeo Hephaest. Histi lib. VII. p. 6. euch. Fuit etiam apis, quem vocabant Σω- φθονιστῆρα, auctorem reminiscentiae, ut vult Deirius in Senec. Herc. Fur. V. 1042. quo minerva iacto percussus Hercules, ne impia facinora cumularentur funere ipsius Amphitryonis, uerit somno conSqpitu Ρausan. c. 11, 1. P. 39. .

Huius igitur Iapidis credebatur sere eadem virtus fuisse ac vis atque illius, in quo quum sedisset Orestes insania liberatus est, de quo StaVerenius Add. in Hygin. p. 52. orro ibi vidit ausanias in basi posita sed satis assecta vetustate signa mulierum, quas Thebani appellabant harmacides a Iunone olim Alcmenae parturienti additas se. 11, 2. p. 39. Vid. Hom. Il. XIX. 119. utin in ausan. l. r. p. 32. s. Ovid. Met. IX. 300 Lactant. Narr. Fab. p. 255.). Quas quae olusii Galinthias roeti filia, et Hercules, quum adolevisset, beneficii bene memor iuxta aedes Amphitryonis, iam suas lactas Chrysipp. l. d. , sacellum exstruxit. V. Antonin Liber. c. XXIX. p. 128. Quamquam ausanias . . veneficas illas mulieres, quas Antoninus p. 125. nominat Μοίρας et Εἰλείθυιαν, salso nuncio deceptas refert a Tiresiae filiamin storide. Et iresiam Amphitryonis vicinum sit se e Pindaro Nem. I. 60. adnotavit is Senius Expl. p. 360. Sed quod idem scribit illum solitum esse ante Electra in effato loco

augurium agere, id scriptum esse ad Veritatem nequaquam apposite alio loco vincetur. Verum inter omnia eminuit Herculis tempInm magnificentia atque opnientia nescio an nul-

29쪽

lo inserius. Templo adiacebat gymnasium ei stadium Pau-San. c. 11 4. p. 41. . Per eniebatur autem in hoc suburbium et ad Herculis delubrum per viarum angustias, intra quas a Perdicca compulsi quum ad Herculis aedem pedem retulissent hebani verso subito agmine Macedonum stragem secerunt vid. Arrhian. X p. lex. . . cons. Droysen. ist. Alex M. p. 85. not. 5. p. 86. ostremo, ne quid praetermittatur, in foro suburbii fuit statua Herculis Antonin Liber. c. XXXIII. p. 144. S. Pherecyd. p. 184. et supra lapidem, qui dicebatur Σωφρονιστὴρ ara pollinis cognomento Spondit Pausan. c. 11, 5. P. 1.). Altero loco dicam de roetidibus. Sic eae portae nominantur cum ab omnibus omnino tum a Statio heb. VIII. 353. AHypsea roetides, celsum fudere Dryanta Electrae. At vero qui hic roetides posuit, certam cis legem violavit, quia secundam eius vocabuli syllabam nemo aut Graecorum aut Romanorum magis corripuit, quam Belides, Dardanides, Lesbides, alia, quae sunt apud Nic. minsium in Ovid. Epist. Heroid. VII. 145. et Art. m. q. 172. et in Claudian. IV. Cons. Monor. 180. . ix quod accurates definivit OuWensius Nocti. Hag. III. 23. p. 607 sqq. Versum igitur , quem Sine viiii suspicione a Valckenario in Eurip. hoen. 58 p. 283.

alioquin in hoc genere circumspectissimo, ut splendide arguunt annotata in Theocrit. Idyll. I. 22. . . prolatum esse miror vehementer, AEnhnius in ausan. IX. p. 727. viil gavit numeris ita expletis AH psea roeticiae , quam Oeem rusius Hellad Vol. II. . I. p. 559 deformavit in hanc speciem: Hypseatro et idiae. Extat quippe illud Proetiae in urgotii libro es p. 528. h apud Lactantium ii Siat. I. c., pro quo Proetides integrari maluit Staverentus in Hygin. Fab. LXIX. p. 141. Idem displicuit Heynio in noti. ad Apollod.

III. 6 6 p. 618. qui, ut syllaba modulus conStare Suus, vocabulo roetides continuavit insertam particulam at quae quam sit non modo inefficax, verum importuna et molesta

nihil attinet dicere. Nos Statio unice consultum arbitramur, si unius litterulae accessione, qua saeta et metri integritas

30쪽

restitiiiiii et eorruptelae sons apparet, verans Io reconcinnetur: Hypseatro etiades, ceΙsii sidere Dryanta Electrae. In elim enim modiim variare, ne remotiora petam, Electrides et Electriades recordabere plenam descriptionem huius generis qui contii piverit, doctrinam abunde habebit Heringae in Μise Obss. Nov. T. VIII p. 930. 'Orvillii Crit. Vann. c. IX. P. 3TT. Valckenarii l. d. Onwensi Nocti. Hag. II. 15.

P. 286. q. Nomen venisse a roeto nemo unus dixit

Proeteum, ne quis pinetur licuisse Statio Graecum Προιτῆδες cons. D'Orvili in Charit. p. 300 sq. ex Lips. OnWens IlΙ. 23. p. 600. latine efferre roetides in roeto igitii nomen Venisse, qui ab Acrisio Argis eiectus apud Thebas sedem fixerit, autumat vetus interpres Euripidis Phoen. 1109. p. 235. Seeus ausanias X. 8, 3. p. 31., qui ex Thebanis audivit id nomen esse roeti hominis indigenae, qua qua aetate Mia erit et unde gentis vacerit, dismilitis, ut ait fuit ad inveniendum. Nec sane quidquam videtur inveni'Se quo hominis memoriam illustraret ab Aeschylo Sept. V. 391. Proditam, eius Scholiasta p. 181. Schueig. contenius ille Vocem Προιτισιν V. 373. his notasse ταῖς απο Ποοίτου. Ergo nihil suppetit, quo rootum e tenebris et silentio proferamus, quandoquidem ne illud quidem per hebanorum lamat omnino integrum est, ut hic is habeatur, nius filiam Galinthiadem naturat Alcmenae partu nobilem perhibet Antoninus Liberalis. Sed quam partem roetides prospectent in consesso est cura ansaniae, qui ab his portis Chalcidem Euboeae urbem ita adiri docet IX. 18, 1. p. 63.), ut ante TeumeSus mons id. c. 19, 1. 3 p. 66. 6T. et Vici arma et Ucalessus I. 34, 2. p. 151. IX. 19 4. p. 67. Sirab. IX. p. 404. attingantur. Transitus autem e Boeotia in Euboeam est ad Hermaemn Liv. XXXV. 50. a mealesso

5 De hoc Hermae defecit, ut videtur, esselingium trista doctrinae copia, quod ternm ei accidisse haud facit crediderim.

1tot. III. P. Q. a Liviano esse remotius vidisset nequo extra Livii locum alibi usquam deprehendisset Hermaeum, num Livianum istud n haberet, dubitation om dedit adnoti in Herod. IX. 59. P. 1077. Quam dubitationem funditus vertit, quem nos inducem evocavi-