Libri primi Thebanarum rerum specimen [microform]

31쪽

sermo sexdecim stadia disiunetum Thucyd. VII. 29. , qua

oricis de aros interscinditur freto, in ponte contianensi iungatur ferraqtie aditum faciliorem quam mari

habeat Liv. XXVIII. T.). Tris Eooίαν ait Ephorus apud

Strabonem IX. p. 400. τροπον τινὰ μερος τῆς Βοιωτίας πεποιηκεν ὁ φριπος, se τι στενος ων καὶ γεφυρα συνεζευρομένος προς αυτην nrλέθρον. Qui ous qualis fuerit, studiosius inquisivi iras. Vossius Obss ad Ompon. el. II. , 55. p. 210. Livio linium Nat Bist. II. 88. o. r. Gronο-Vius ad lib. XLV. c. T. Straboni adhibuit Procopium de aedis IV. 3 p. 72. Wesselingius in Antonin Ιiin. p. 32T. addens Sponium Itin. p. 265 a Thebis Chalcidem usque Μ. P. XXV. aut XXVI. numerasse. anIIulum discrepat Antonin Ilin. p. 32T.: Thebis Chalcidem Μ Ρ. XXIV. Illud tu di- Sceptatione est, ex no inde tempore continenti Boeotiae aggere ac ponte insula adhaeserit, de quo disseruerunt od- Mellus Itin Vol. II. . I. p. 24 . q. Siekl et qui DodWellum plane latuit assius in Thucyd. VII. o. VOL IV. 489 sq. Hanc igitur viam oδόν τὸν εο αλκίδα Pausau. IX. 18, 1. 19, 3. p. 63. T. δον Θηβαίουν εἰς Xαλκίδα Strab. IX. p. 404. designat auctor hymni Hom tu Apoll. V. 222. q. 'πιθεν δ' Εὐριπον διαβας, κατηβολ' Ἀπολλον, ἷξες - Ἐς Μυκαλησσον - καὶ Tευμησὸν λεχ εποίην Θοβης

δ' εἰςαφίκανες εδος , eandemque accurate persequutus est

DodHellus i. c. p. 244 sq. Qui quod prpyime a Thebis sessurium traiecisse scribit, id apprime addicit iis, quae de Ismeni cursu consecimus. Quid quod Amphiaraus, quem Secundum Ismeni ripas sugam egisse fama est, hoc ipsum iter hominibus eius iis videbatur perrexisse cons Pausan. I. 34, 2. p. 151 Apollod. III. 6 8. 3 Quod reliquum est, hodieque de his portis murorum pariem saxaque superesse esitSest Dod Kellus Vol. I. . IL p. T. Egresso ex urbe iuxta viam, quam a Proetidibus in Euboeam serre ter suburbium aperuimus, erat sepulcrum e-

mis, Thucydides Ceterum praestat fanum ercurii, quam oppidum intelligere coni. Ve eling. in Herod. IV. M. P. 492.

32쪽

lanippi Astaeo nati Aeschyl. Sept. 403. Wesseling. in Herod. p. 616. MIlle gloria florentissimi, qui quum Tydeum

et Meeisteum Adrasti fratrem interfecisset Ρausan. e. 18, 1. p. 63. Herod. V. T. caesus est ab Amphiarao V. ausan. l. c. herecyd. fragm. XXXIX. p. 15T. geta in Lycophr. 1066. Heyn noli ad Apollod. p. 630. Pro eciste Aegialeum Adrasti filium imperite asseri Seholiast Euripidis

Phoen. 1672. not. . p. 325. Haec qui subtiliter exposuit lckenarius in hoen. p. 85. postquam in fraudem neseio quam impulsus tradidit Aegialeum Tydei filium Disse, quem Patre Adrasto genitum esse omnes consentiant v Hellanie. fragm. ΙΙ. p. 130 sq. Hygin. Fab. XXI. p. 122. myn. noti ad Apollod. III. , . p. 643.3, parum sibi convenienter interpretatus est Tryphiodori versum 160. de quo iam aeutissime diseepiavit ernichius p. 178 sq. Postea Melanippo Thebis Sieyonem traducto sacellum dicatum sacraque instituta esse a Clisthene, qui id ageret, ut Adrasti Argivi hominissest abolaret, narrat Herodotus V. T. Ab hoc tumulo proxime aberat tumulus Tydei Pausan. r. 18, 2. P. 3.), qui alias capite Melanippi, a quo mortiferum Vulnus acceperat, cerebrum hausisse Sext. Empir. yrrh. 'potyp. III. c. 24.208. p. 179. Salmas ad Bosiad. r. Sed P. 229. q. in Creniimus Philol. et Hist. I. Burmann in Ovid. Ib. 1 T.), nonnullis etiam Melanippum ipse moribundus occidisse traditur Barili in Stat Theb. VIlI. 18. T. III p. 932. . Omnia, quae ad hanc sabulam pertinent, disposuit Carolus Antonioli in libro, qui inscribitur antica gemma trusca pie-gata ed illustrata con due dissertagione. is 1 T5T. hebis autem sepultum fuisse Tydeum antiquitatis investigatores confirmarunt Homeri Il. XIV. 14. testimonio, quod Homeri esse negaverunt Zenodotus et Aristophanes Euripides veroeyclicos, puto, poetas sequutus Tydeum Eleusine combustum et ossa eius Argos reportata scribit cons. arkland in Snppl. 800. p. 163. Addebant hebani corpus terrae redditum esse Maeon Ρansan. l. c. p. 63 sq. , quem Tydeus intersectis, qui sibi legatione ad Eteoclem uncto et Graecorum eastra repetenti insidias secerant, omnibus unum salvum dimisisset. V. eyn no it in Apollo d. ΗΙ'. . d. p. 616. Insi-

33쪽

gnis vero erat is tumulus impositis tribus saxis nulla arte cireumcisis Pausan. . . , unde iuvat eommemorare od-Wellum, quum res sere horas consumpsisset in conficiendo itinere, quo Thebis Euboea petitur, iuxta eandem viam totidem lapides des ossendisse vid Itin Vol. II. . I. p. 244. Exinde propinqua erant monumenta Eteoclis et Polyniei τυμβος ορθοκρατος Soph. Antig 1203. a Thebanis in heroum numerum relatorum. Quibus quotiescunque ibi parentalia fierent, fama tenet non solum ignem fumumque in duas partes discessisse Pausan. e. 18, 3. P. 4. , verum savillam etiam eissam esse in ara residuam Ovid. Trist. V. 5, 33. Sq. Senec. Oedip. 321 sq. . Et ausanias quidem id ut crederet adductus est similitudine eius miraculi, quod praesens spectavit in Mysiae oppido ioniis, ubi quum tonidi civitatis conditori inseriae mitterentur, ex sepulcro sumus

sponte escenderet. Res est multorum commemoratione celebrata, quos qui maximam partem recensuit Barthin in Siat. Theb. XII. 431. . III. p. 1492 nullo M secit habito delectu. Etenim Statius I. c., Lucanus . 551., Cyprianus de Idol. Vanit. p. 39 T. Gron hoc ammarum dissidium tum, quum Antigona olynicis cadaver in teoclis rogum portasset, accidisse produnt, sed tum, quum iis parentaretur, Pausanias, Ovidius, Seneca Biano Anthol. al. VII. 396. Antiphilus ibid. 390., auctor Aetnae p. 40. Scal. Hyginus Fab. LXVIII. p. 118. et LXXI. p. 123. Ausonius pigr. XXXI. cuius enarrator Vinetus p. 241. utramque permiseni narrationem. Rursus in eo a ausania discrepant Bianor, Antiphilus, Ausonius, quod unum solum tumulum loqnuntur. Contrario modo factum est, ut ni a Statii partibus stat Cyprianus rogorum mentionem inchoaret. Verum hoc mirari subit, quod ante roetides sepulturae dati sunt fratres, quos prope Ne istas digladiatos, crematos scimus. Vid. au San. e. 25. 2. P. 86 sq. Quodsi probaturus aliquis tumulum ani Neistas, monumentum ante Proetides fuisse pugnahit aliud omnino es Se μνημα, aliud ταφον, adversantes experietur ausaniam p. 4 et Siebelisium negantem duo haec vocabula a ausania plane seiungi adnott ad VII. 22, 4. 25, T. Vol. III. p. 174.101.) Quanquam Philosir Imagg. II. 29. Solynieem

34쪽

narrat apud Eteoelis monumentum combustum sepultumque: Tον Πολυνείκην δε η Αντιγοναὶ μεγαν καὶ κατ' ἐκείνου οντα καὶ νηρητα τον νεκρον καὶ θαηεει προς τι του Ἐτεοκλους σηματι Scholiasta vero Pindari Olymp. I. 22. p. 28T. de eo adeo haec memoriae prodidit Πολυνείκη δὲ μετα ειεο- κλους εντὸς Θηβων να θη. Quae verba graviter corrupta uescio quomodo viris doctis obstiterint, quominus certam per iderent emendationem hanc Πολυνείκης δε μετα Ἐτεοκλους εντος θηκων 3Iθη. Interprete utor Salmasio in lin. Exerciti.

P. 849. E. Θηκη non solum arcula, in qua iacebat Onditum a Ner, sed etiam monumentum ipsum Iurium circarum camar; hinc monument hypogae et fornicata,

in quibus plures Iecsuli Iapidei e soli repositi condendis corporibus. Cuius dici fidem firmavii 'Orvillius in Charit p. 245. testimonio Platonis de Legg. XII. 3. Asitus

p. 52. Strabonis hocce V. p. 236.)r Tno δε χώματι θρὶ καί εἰσιν αυτου καὶ των συκνετῶν καὶ οἰκείων Add. Creuzer. Comm. Herod. p. 6 T. cons Schol. Eur. hoen. 931. p. 202.', Quae ver sepulcra a Scholiasia indari monstrentur, Significabitur infra, ubi in monumentorum apud porta Ne ista conspicuorum descriptionem erit deducta oratio. Sed ne quod comparein longius arcessam, Semela in Cadmea quidem eo loco, quem ab hominum accessu Cadmus Septo munivit Pausan. IX. 12, 3 p. 43. Eurip. Bacch. 10.3, deflagravit, verum infra Cadmeam humata est Pausan. s.

4 ροηκη et θηβη quam saepe de loco controversiam habeant, docent Casaubonus Animadvv. in Athen. IV. 2. p. 245, 46. Soh eighaeuSeria lex Herod. v. θηκε s. ad II 86 p. 25I. Gaiff. et diffusius CreuZerus i. c. P.M. 69. not. 51. p. 75. Velut scriptiirae in Plutarchi Iibro de Is et Osir. XX. Vol. IX. p. 128. vulgatae τῶν αὐῖν διαθέσεικ

qui patrocinium suscepit Schneidem in Varron. dein Rust. III. I. 6. P. 492. is aperi falsus es Nam Et antegressa verba et quod proxime sub equitur σηκος cons. Wyttenbach in Plutarch. sinud. Poet. P. 254. , perspicue convincunt locum deheri voci θηκαις, Pro qua tibi Semel exaratum erat θήβαις, altera vocabuli 6 ήβαις in θη βαίοις transmutati culpa ultro successit cons Siebeiis in Pausan. IX. I S. P. S. Μaasvio in Polyaen. III. T. 2. p. 220. einecli in Euphor.

p. 155.

35쪽

16, 4. p. 59. . Deinde ito sepulero aram subsuisse seribit Ovidius, deni testatum est ab auctore Aetnae . c. ΗΡginum autem, si hoc addere opus est, de his sacris tanquam obsoletis loqui obtinuit Munckerus p. 118. Verba Hygini haec sunt: His cum Thebis parentaretur, etsi venius

Vehemens esset, tamen fumus e numquam in unam partem

convertit, sed alius alio seducitur , quae sollicitari vetant aliqno exempla, quae sunt apud chraderum Animadvv. ad

Mus XVI p. 301 sq. Dicam etiam de Ioeo inueti

Octav. XVIII. p. 165 sq.: Omitto Persas de equorum hinnitu angurantes principatum et Thebanorum per mortuam sabulam traiiseo , ubi Ougelii inventum: Thebanorum par mortuum fabulam transeo quum nugax et insulsum esse iudicasset Iac Gronovius edidit: Thebanorum par V. Nio. Heinsius in Ovid. Met. IX. 405. , mortuam fabulam, ab intici aiens hanc a Iam ad exemplum modo iarari sed nequaqNam ut eius fidem praestet. At vero Rigaltius de caussa percunctatus est frustra, de qua mortuam se Iam dicatornucius, pauli ante tempora sua Osci S aris Irebaide decantatam et quae Antonini aetate adeo viguerit, ut etiam fides ei adiungeretur. Sed ut eam mortuam potuerit dicere, hoc loco si dixit temere suae ipse caussae offecit. Neque is alio animo ersarum et Graecorum narrationes misit, quam quod Romanorum exempla potiora haberet exieris. Non me latet, qui factum sit, ut de Minucii verbis Graiiovius pravum iudicium saceret. Quippe is minus perspectam habuit vim vocis sabulae, qua non ea solum, quae liquet ficta esse atque commenticia, Verum ea etiam significantur, quae multo hominum sermone cireumferuntur,

id quod planissime vinei Horatii versus parum adhuc et ne a Ruhnkenio quidem in Terent Hecyr. IV. 3, 14. p. 229. intellectus: Iam te premet nox fabulaeque anes Et domus exilis lutonia. Alia suppeditant Io. r. Gronovius Obss. IV. 13. p. 666. et Nic melnsius in Ovid. Αα. I. 13, 36. Graece hoc non λῆρον, ut censet Iac Gronovius, Sed διηγημα, quod tetigit 'Orvillius in Charit. p. 480. dixisset Minucius, qui Thebanum par tabulam appellando vix dubito quin ipsum oratium aemulatus sit. Loqui autem euiidem non

36쪽

de vivorum inimicitus sed, quod ad ammentum paullo effi-eacius est, de mortuorum inexpiabili odio flammarumque divisione Cyprianus p. 397. confirmat, cuius oratio, ut documento est nos recte sentire, ita non habet, quo corroboretur

opinio Claudii Civilis, qui loci conclamati emendationem verissimam hanc esse: Thebanorum germanorum sabulam

transeo pronunciavit in Nov. Misc. bss. . Ι. p. 138. - sepulcris Eteoclis et olynicis stadia serme quindecim in

via progresso erat iresiae monumentum, vel potius tumulus honorarius Pausan. c. 18, 3. P. 4. q. , quando Valem ne Τhebani quidem in contentione posuerunt vita lanctum esse

in agro Haliaritorum et conditum ad ilphosam sontem Apollini sacrum vid. avsan. I. c. et VI 3, 1. Vol. III. p. 140. IX. 23, Vol. IV. p. 121 Sirab. IX. p. 413 Aristo- Phan. p. Athen. II. p. 41. F. Eustath tu Hom. l. XXII.

P. 1362, T. et in Odyss. X. p. 410 49. cum quibus contulisse non poenitebit Gellium It os. r. p. 152 Dod Keil. Vol. II. . I. p. 242. Haec res non satis deliberata et verba Scho-tiastae Soph. Antig 127. ad arbitrium explicata id momenti fecerunt, ut Welcherus de Cret. οI. p. 42 p. 44. apud hebas ii phosium templum extitisse narraret Graecorum autem mos hominibus inlibi sepultis inanes tumulos excitandi pernotus est studio Κirchmanni de Fun. III. QT. p. 545. Meursi in Lycophr. p. 194 Sq. oensi de Cepotaph. I. 3. p. 22 sq. - mino digresso apparebat sons Oedipodia no-bus sepulcris mobilis, altero Hectoris, cuius memoria illustrata est a uellero Orchom p. 395. et Dis senio Explie. Pindar. Isthm. VI p. 538. altero sphodici hebani. V. Ρausan. s. 18, 4. p. 65. Et Hectorem quidem Thebis conditum testificatur Aristoteles qui dicitur huius epigrammatis auctor 'Eκτορι τονδα μέγαν Βοιωτιοι ανδρες -τευξαν Τυμβονυπεμ γαίης σῆμ ἐπιγιγνομενοις id. Pepl. l. 46. Cant. Αnal Brunck. . I. p. 182. Anthol. al. II. p. 55 Fertur enim aliquando quum in Graeciam testilentia graviter incidisset, iraculum respondisse: malorum finem non sore, nisi Hectoris ossibus ex Ophrynio in eam urbem deportatis, quae in belli adversus Troianos gesti societate nou suerit. Itaque Thebis, quarum cives ad Troiam mou militassent,

37쪽

sons Oedipodia sepulturae locus destinatus. Si hae qnnm Τgeiga ehol in Lycophr. 1104. et 1208. prodidisset, idem diu ad Lycophronem diligentius se applicat, solos hebanos bello ac pestilentia oppressos ab Apolline opem petivisse reser scholio in V. 1210. Concinit Aristodemus p. Schol. Hom. II. XIII. 1., quo auctore hebani oraculo iussi sunt transportare εξ οφρυνιου hoc debetur eursio in Lycophr.

P. 308. τῆς ρωαδος τα 'Ἀκτορος στα - εἰς τὸν παραυτοῖς καλου μενον τοπον Λιος γονας. Auxerunt rem Thebani dictitarnntque Hectoris consecratione non calamitatum declinationem, sed imperii sempiternam opulentiam ac prosperitalem se redemisse ab ipso Iove interprete Apolline monitos, ut rebus suis bene consulere ne negligerent. Signo erat oraculum, quod legitur apud ausaniam c. 18, 4. p. 5. Sed quoniam caussam cur apud Thebanos reposita fuerint ossa Hectoris gelga attulit, non praetereundum est

nomen Artemidori neiroer. V. 65. de quo nonnulla Deirius in Senec. Agam. 182., qui hebanos negat rotam Graecis Suppetias prolaetos esse. Quamquam Diodorus XIX. p. 606. B.), au Sanias IX. 5, T. p. 22. q. cons. 4, 2. P. 15 . 29. 4. p. 128. et Dictys Cretensis L T. p. 36. 14. p. 30. Thebanos duce Thersandro V. Dederich. Obss in Dict. p. 394 p. 402. ei expeditioni intersuisse scriptum reliquerunt. Videlicet, quorum Virtutem Homerus silentio texit, ii beIIo n- dum sedato in amplissimae gloriae societatem nescio qua arte irrepserunt. Cons. rus Hellad. OI. II. . . p. 621. Praeterea de loco agri roiani, unde in Graeciam ossa d dueta Sint scriptorum ea est controversia, ut Ophrynii v. Ροι- ter in Lycophr. 1194 ei ueller Vol. II p. 951. eius tumulum et Iucum fuisse auctores sint Aristodemus, Strabo

XIII p. 505.), zelga, verum Dictys add. V. 8 p. 196. cons. Hom. Il. XXIV. 9 T. q. , Malalas, alii, quos nominat Dederichus Obss iu Diti. IV. 1. p. 443. prope urbis rotae portas vel apud monumentum regis Ili enm conditum perhibeant. Ex Asia igitur avectis ossibus Hectori in heroum

numerum adscit ex Troianorum more, quem meminerunt 5 De hoc Ioco alias disputabitur copiosius.

38쪽

rebant. Vid Lycophr. 1212. q. rac. p. avsau. IX. 18, 4. p. 65. v. Quibus rite perpensis minus etiam mira, puto,

fuisset visa Dissenio comin. p. 589. mentio Hectoris a indaro iniecta in Isthm. I. 32. aliquoties autem usu venit,

ut clarissimorum virorum et mulierum reliquiae, unde salutem publicam suspensam crederent . in alienas terras traducerentur. Vid. ausan. IX. 29, 3. p. 103. q. 38, 3. p. 140. q. Plutarch de Gen. Socr. V. Vol. X. p. 305 Creuger Comm. Herod. 23. P. 298 sqq. - alterum monumentum erat Aspho-

dici sive, mi audis Apollodorum, Amphidici, in quo arthenopaeum ala fiΙium Creuger. Comm. Herod. p. 218. not. 200. Schellenberg. iuranti mach. Reliqq. p. 7. intersectum narrabant Thebani Pausan. 18, 4. p. 65. Apollodor. III. 6, 8. ; nam auctorem cyclicae Thebaidis Ρausan. l. d. sequuti Euripides Phoen. 115 T. et quem neglexit Leuis hius Theb. CycI. Reliqq. p. 60. not. 247. Aristodemus ap. Schol. Eurip. p. 24T. Parthenopaeum scribunt saxi a ericlymen Neptuni filio iacti vulnere ictum ad portas Crenaeas periisse. In alia omnia abit Statius heb. IX. 855 sqq. eum a Dryante hastaeoniadi faciens Fuisse vero illum tumulum ad caput soniis Oedipodiae patescit ex iis, quae iue vocabulorum Ἀρ ira et πηγη disserentia Scientissime argumentatus est lebetisius ad Pausan. I. 14, 1. adnoti. p. 44. Cons. Pausan. l. 2, T.

p. 212. VIII. 22, 2. Iul. I. p. 347. IX. 10, 5. Iol. V. p. 3T. IV. 35 6. Vol. II. p. 300 Schol. Eurip. hoen. 1296.

P. 270. Ab his inde monumentis num in via, quae Chalcidem est, ita perrexerit Pausanias, ut deverticulo in laevam pariem laeto Harma et Mycalessum prosectus littus Euripi biret, nostri memores instituti tum demum nos iterum ei socios comitesque praebemus, ubi Thebas repetivit. Ad portarum Ρroetidum igitur dextram partem reversus adivit Iola gymnasivmae stadium Schol. indar. Nem. IV. 32. p. 701.), aggerem terreum Pausan. s. 23, 1. P. 89. , qualia eum plurimorum

39쪽

essent Graecorum, tum stadia silerent Epidaurin OlmpInmque Pausan. l. d. et II. 27 6. Vol. I. p. 23. R. 20, 5. Vol. III p. 94.). Extra urbem hoc gymnasium suisse confirmat Xenophoninist. r. V. 2, 25. 'ta δ' rένοντο ἐν ταῖς Θοβαις ἐστρατοπεδευσαντο μεν ξω τῆς πολεως Περὶ τὸ γυμνασιον, ubi quod significetur gymnasium non fugit Selineiderum p. 335. dem intelligendum est in loco Plutarchi Reip. Ger. Praee ΙΙΙ. Vol. XII. p. 141. hoe Ἐπαμειν-δου αναστατος ἐκ του θεατρο καὶ δια τῆς ἐκκλησίας εἰς γυανασιον απιοντος, qui locus alibi pertractabitur. Ultra dextram stadii pariem suit hippodromus Pausan. e. 23, 2 p. 80. Dissen. comm tu indar. yth. II. 3. p. 184. et in stadio medio in gymnasio secundum Durin 1. mox cit. Iolai sepulcrum a Pindaro egregie celebratum Schol. Olymp. IX. 143. p. 396. , de quo loquuti sunt Boeckhius Explic. I p. VII. p. 176. et Dissenius Nem. IV. p. 382. 'φωον appellat PauSanias p. 80., quod Thebani non minoribus Iolaum colerent honoribus Sta- veren in Hygin. Fab. XIV. p. o. add. lutarch. maior.

XVII. Vol. XII. p. 39.), quam Athenienses Suid. v. γόλαος aut Siculi et Sardi Pausan. X. 17 4. p. 23 T. Diodor. IV.

p. 23 . . p. 236. 3. Quo pertinere havorini glossam 'I λαειον ἱερον sic enim integrandum est pro 'Iολλειον vid. Lobeck in Phrynich. p. 3TO. non temere Suspicatus est Sie-belisius adnoti ad ausan Vol. IV. P. 33 p. 211 sq. Fuit vero is tumulus honorarius, ut testis est Duris p. SchoI. Pindar. Nem. V. 32. p. 701. iusius et verus enim apud Sardos, ubi Iolaus deducta hespiensium hominum et the niensium colonia et civitate optimis institutis temperata idem gymnasia ampla et magnifica exstruxisse sertur vita lancius est vid. ausan. ΙΙ. 2, 2. Vol. III. p. 134. IX. 23, 1. p. 80. X. 17 4. p. 23 T. Aristot Mir. Ausc. IV. p. 207. Diodor.

IV. p. 235. . Duris i. c. aiebantur id ipsi hebani Pausan Vol. IV. p. 80. , quamquam adversari Pindariis yih. IX. 78. q. Videtur, a quo Iolaus Eurystheo occiso hebis terra conditus esse dicitur. De Eurysthe anceps narratio est, quem interfecit Iolaus aut quum Heraclidas vindicaturus Iovis benefiet ad breve tempus in lucem ex inseris rediisset aut quum senex et assecto corpore ab Iove brevem virium vi-

40쪽

gorem impetrasset. Vid. Simerentus inmisc. mss. Vol. X. Τ. III. p. 384 sq. et oeckhius Expl. ind. p. 25. Facile intelligitur, qui ausanias et indarus conciliari queant,

qtiando Iolaus bis mortalitate interceptus diversis locis sepultus esse tradi poterat certe impedimento est ansanias, quominus alindaro eam narrationem, quam secundo loco posuimus, spectari statuamus cum doli. uellero Dor. I. p. 55. Huic monumento sepulcrum avi Amphitryonis, quem Thebis elatum esse contestatur ausanias . 1 l. p. 78. memoratum Pindaro Ρ3th. IX. 81. et Nem. IV. 20. erat adiuncium. v. Duris i. d. Sehol. ind. p. 39T. κοινὸν o iure p. 663. Si fides est Scholiastae in v. 145. p. 633. haud procul hinc in via

εν ῆ uapro ), ut in perpetuum calcaretur, Eurystheum humaverant, cuius monumentnm apud petram Moluridem erectum suisse prodidit ausanias I. 44, 14. p. 100. Add. Ηeyn ad Apollod. II. 8, 1. p. 400. Amphitryonis Vero iiimulum eundem atque Alcmenae fuisse, nam ex ano amrrnaverit is- senius, a nobis supra dictum est. In hoc igitur gymnasio

eircum Amphitryonis sive Iolai sepulcrnm Ρindar. Nem. IV. 20. Olymp. X. 98. Duris . . Schol. Olymp. sit. V. 148. et 143. p. 397. p. 396. Iudi olaia sive Heraclea Schol. Olymp. XIII. 148. p. 46 T. agebantur. Deniqne sub eniendum est Arrhiani Exp. lex. I. T. interpretibus, quos inter

se contendentes, utrum lucum an sanum Iola Arrhianus τέμενος Ioλαο dixerit, non diremit Burmannus Catal Argon. p. XXV. Hari Lucus quidem sed noli Iuci Voce τεμενος non circumscripte continetur quum a nemine contestatus reperiatur, equidem indicamns rectissime a Freinshemio in Ind. Curi. ausaniae ηρωον huc advocatum; τειιενος enim, quae area est templo an arae undique circumdata V. esset ing. in Herod. III. 142 p. 11.), niim indicaret omnem locorum sanctitatem e monumentorum decora, in quibus numinis arbitrium versari crederetur vid. Berni ardyus in Dionrs. e-rieg. 13. p. 528. cons erigon in elian Var. isit. I. I. T. I. p. 336. Lennep. in halar Epist. p. 8.), aptissime ab Arrhiano usurpatum est de sano Iolai spatiisque gymnasii, stadii, hippodromi cireumiectis cons. Pansan. II. 18, 1. P. 275 32, 1. p. 34T. et III. 12 T. p. 62. Vol IL λο-