장음표시 사용
11쪽
errores sibi obje s vindicare & redarguere, pro
omni defensione oculi a nomine Michaelis ad Maianuesis nomen divagati παρου μια objecit. Quibus animadversis me desperare de homine rationum &sermonis vi ad meliora reducendo in Mistellaneis
Anni MDCCXXXIV mensium Martii & Aprilis
p. 212. breviter fassiis fui, & ad hoc lanandum c put, emcacioribus significavi esse opus remediis, e dem quidem ipsi summa urguente necessitate pra scribens, quae ipse saepe nulla de causia integerrimi cerebri viris imperaverat. si Utrum istis usus fuerit nec ne, cum ignarissimis scio. Sed si potionem sumserit, infeliciter admodum successisse nuperrima Α-ristaeneto impensa cura, sive potius incuria, palam facit. Abortivum enim hunc foetum ira & bilis denuo in me concepta ex laeis melancholici patris c rebello ante tempus abegisse omnino videtur. Nam in tota opella praeter consuetam ipsi in viros doctis simos Iosiam Mercerum, & quoscunque auctorem hunc attigisse cognovit, felices plurimos, quos non cognovit i intemperiem , tanta negligentia, tanta οἰκοσίοι, ariditas tanta, tanta inscitia ubique regnat, ut cum omnes, quos edidit, pessime ediderit audi res, prius tamen habitum emisisse videatur nullum. in ea autem praefationis parte, qua in me debacchari O Ut Benitrio in Emend. in Μenand. & Philem.
p. 8s. At noster Timon Bentirius eredo, ut suavicaram suam
Philumenam osculo exeiperet impuro, sana contaminamit lubens.
Sed quid fet homini eum isa quoque ... Rilicet ad pue rum sub- fellia amandandus, ut illie sub ferulae ictu addi Rat, haer ita a cipienda esse . . . ut olim ab imi subsellii magiypro didicit puer: quae si huic funicula adhue videantur inepta, pUb. Helleborum potet, ut resipissat. Vahl vabs ineptiarum inaedet. Videatur Anacreon p. I 38. ubi I. Barnesius er alii homines belli qui itastitiunt, digni pronuntiantur , qui ABicyram navum ut ibi vim B ellebori experiantur.
12쪽
ti Erinnyes ipsum suae adegerunt, tam coeco furore ruit, ut quid, quibus, de quo scribat, plane oblitus suisse videatur. qui enim, nisi furiatus, vel ebrius, tot absurda,& in Graecitatem,& sensum communem directa fronte pugnantia literis consignaret qui tam foeda stolidorum convitiorum illuvie Aristaenetum dehonestare in animum induxisset, si vel Graece doctos, vel ingenuos Lectores superesso putasset, vel sibi suturos sperasseti qui in me invehendi utut ansam undecunque captanS, ea alimum ex iure sustinuisset, quae me non magis quam ipsum convitiat rem habebant Auctorem : & saepius repetito mendacio mihi adscribere, quae a plane alia manu pr secta eranti qui alioquin oblevissimum, utpote circa numeros errorem, quem non a me magis probabile quam ab alio committi potuisse ex suis ipse documentis scire poterat, imo qui si meus vel plane esset, non potuisset admitti nocendi animo, fidem meam per impudentissimam, sed inanem calumniam, reddere tu spectarn molitus suisset lVides, Lectos, in quantum morbus ille maledicendi invaluerit, & quam necessario ad ultima accesserimus, ut ulcera inveterata, quoniam sementis nequimus, serro & igni, si possemus, sanare tentemus. praebeto igitur te aequum, dum me, dum ipsios ab incomparabili istius petulantia ulciscar,& homini singulas ejus animi pravitates ob oculos ponam: sinitoriae, ut justae indignationi vela permittens eo utarrmone, quo in omnem a Pavone alium abstinere civile esse tecum lubens agnorim. Exordiar autem ab iis, quae me propius spectant, & in praefatione Aristaenetica continentur. deinde sterilem & horridam omnem Pavoninae eruditionis seu potius silvam pervagabor, in singulis ostendens, tam nullo jure aliorum bene & sollerter cogitata ab ipsisA 3 ar -
13쪽
CAP. I. arrodi & lacerari: quam sua frivola & exsucca commenta extolli & commendari. faveto igitur huic o cumenico, dum Vapulat, Alastori.
Calumniae re Iantur circa Epistolam, in qua de aetate MSti Philae actum fuit. ΡEtrus Ulamingius, vir, dum vivebat, ad humanitatis ossicia erga omnes promtissimus, Pav nem etiam demereri voluit. Cognito enim Criticum hunc novam Philae εκδοα meditari, necdum tamen primam editionem nactum csse, ad me literas
anno hujus seculi XXVII die VII Decembris dedit,
tum Romae agentem. In earum calce haec verba
legebantur : Indien v beetit of uni he omen den Phiale , de proprietate animalium D Aldus, hunt D den . Paum, die Der eeηe editie van in V etin Bees, eude w diens doet, Bor obligeren. id est: Si yoanni Corinnesio Paum editionem Venetam Philae subministrare possis, poteris eum demereri. bene enim de me m retur e editionem Philae parat. Quae ad hanc epistolam responderim ad verbum testari nequeo, cum literarum mearum exemplaria confieri non curem: &autographa mea procul dubio perierit vivente jam, certe deiuncto Ulam ingio. responsum tamen meum duobus capitibus constitisse necesse cit: mescilicet non possidere neque acquirereposse Venetam editionem sed me in Bibliotheca Vaticana invenisse Philae codicem manu exaratum ,quem, si id desideraretur, c*m editis committi curarem. Haec Vlamingius renunciavit Pavoni per
epistolam. Ad quam quid responderit Trajectinus Canonicus nescio. certe ego usquo ad XXV Martii diem Anni MDCCXXVIII Romae commoratus , nullas literas a Ulam ingio tuli. cujus desiderio cum in ipsa re satisfacero nequirem, pro meo literatoruu, virorum,
14쪽
virorum conatus promovendi studio , praestantius quid obtuli, nempe Manuscripti libri collationem. Nonne jam est iniqui, imo fatui cogitare, me in illa epistola, qua talem me exhibebam, vel ludere voluisse Pavonem, vel mala in ipsum fide agere. quod iste tamen stolide calumniatur. Suspicabitur forsitan aliquis, simultatem aliquam mihi jam tum fuisse cum homine. Sed scias me, nisi reducem nihil quidquam legisse aΡmoneprofectum,& ad istud tempus hominem mihi satis ignotum fuisse. iter autem suscepi sub mensemMMum An. MDCCXXVI. in patriam reversius fui An. MDCCXXVIII. sub
finem Septembris. scias reducem quoque, non tardiorem fuisse factum diu in studiis ejus adjuvandis. quod & ipse agnovit, dono mihi missis Philae & mox
Anacreontis curatis a se editionibus. Commodaveram enim ipsi Mich. Mattiatrii Editionem Anacreonteam : qua ipsum usum fuisse, utut dissimulat, mox constabit. Obtuleram quoque collationem ejusdem Poetae, a me ad antiquissitnam & sere unicam membranam Vaticanam institutam: indicaramque multas J. Barnesio & aliis incognitas lectiones in ea observatas. quam tamen Pavum, ut librariorum Elumm do aberrationes continentem, temere sprevisse suo loco adparebit. Idem, post Anacreontem proditum,
cum ex improviso significasset se iter in Britannias moliri, & ibi terrarum se velle Orphei reliquias publicare, sciscitans num quid membranarum in hunc Poetam consuluissem, nulla in me fuit mora, sed, ut maturanti quamprimum satisfieret, Juntinae editionis Anni MDXXXX eam partem, quae Argonautica collata complectebatur, ceteris exceipsi, atque ita Ti Meetium misi. Non opus tamen fuisse tanta festinatione patuit. nam necdum Orpheus prodiit,
R iter illud interruptum fuit, procul dubio, quia
15쪽
Deeharinis suis deliciis Ioannaeae sedis patronus non libentius carebat , quam suis deliciis Agnes illa Lycei Amstelae men sis casissima patrona. sive, ut minus aenigmatice loquar, quia Canonicalia negotia, qualiacunque sint, Pavonem non longius Trajecto abeste sinebant, quam mihi propter occupationes Professorias Amstelaedamo abesse conveniebat. Ι- stam collationem per hiennium quoque me non interpellante retinuit, licet identidem, ubi occasio ferebat, in circulis jactaret non continere nisi qui quilias. nec ego pretium grande huic collationi st tuerim. juvandi animum promtum probare volui. remisit tandem Orphera chartas, postquam toto isto tempore, sic perhibebatur, in angulo neglectae j
cuerant, per tertium. nam commercium ruperat jam
mea, quam pertinaci hominis superciliosi in
me , & aliorum omnium fastidioso comtemtu provocatus & irritatus, corriSendi tamen i-ἶsius causa, prodideram. Quae mea in ipsum ossicialc fusius enarravi, non ut animo pusillo haec ei exprobrarem, sed ut unicuique constaret tempore scriptae a me epistolae ad Ulamingium nullas simultates mihi cum Pavone intercessisse, qui quinque vel sex a nis post hoc tempus in ipsum omni ulus fuerim humanitate.
Sed qua in re tandem illa epistola tua, rogaveris, Lector, Pavonem vel lusit vel sesellit'
Altius N prima repetenda ab origine res est. In Eξιτα bi mea Pavum reprehenderam, quod Archiepiscopum Monembassianum, Carolum Arsenium, ignorantiae temeritatis accusasset, quia Anno
MDXXXIII Philen prodens, unicum Archet umpenes se exstare literis mandaverat. nam Pavus in ima pagina animadvertebat, praeter Anglicanum librum a
16쪽
brum, Romae in bibliotheca Vaticana F Lutetiae in Bibιiotheca Regia exstabat Philes fluias. temerarius igitur & ignorans Arsenius juxta Logicam Pavonianam. quia enim Anno MDCCXXX tres codices Philae exstabant, ideo totidem etiam necessario jam exstabant ante duo fere secula anno MDXXXIII. at si Criticus noster unquam Codd. vel libros Bibliothecarios versasset, debilitatem argumenti spexisset, cum innumeri veterum auctorum Codd. multis annis imo seculo post inventam Typograeiam sint exarati. id quoa in his Codd. etiam locum abuit. quare censiori regerebam, Arsenium nihil quidquam de his Codd. potuisse cognoscere. esse enim exaratos demum fere annis XXX post editum ab Αrsenio Philen. Vaticanum librum certe a Berg cio esse scriptum An. MDLXX & Codd. Oxoniensem & Parisiensem ejusdem sere aetatis e Gla. Addebam, potuisse tam ridiculam crisin omitti , si J. A. Fabricii Biblioth. Graecam & B. Monte- falconii Palaeographiam consuluisset : Montesilc nium certe p. 9 I. & 9 . docuisse hunc Berycium Calsigraphiam occoepisto an. MDXXXV. & usque
ad annum MDI XVI. exercuisse: unde conficeretur a quovis non plane stupido, editionem Arseni nam esse antiquiorem Codd. Berycianis. Ussit hominem κενοδοξον, &, ut sibi videtur, ἀναμάρτηlον , tam turpiter in crimine temeritatis & ignorantiae deprehensum a me fuisse, quo in genere alium accusarat. quid facereti tenebatur. luctabatur tamen : & evaciendi rimula vulpeculae adparere visa est. quid enim casu acciderati Vlamingius, homo ossiciosissimus, ut dixi, & ideo, ut taceam ejus negotia publica &domestica spississima, occupatissimus & distractissimus,
qualem norunt , quicunque norunt, PaVOni aetatem codicis Vaticani indicans eum exaratum esse
17쪽
CAP. I. scripsit ipso anno vel circa annum sexagesimum seculi quinii decimi: cum scribendum esset, ἀπλως anno sexagesimo seculi sexti decimi. Leviter procul dubio& ideo prave meam epistolam consulens, vel etiam omnino ad manum non habens, Vel etiam, cum non verosimile putaret, quemadmodum ipse Pavo, tam sero codicem exaratum, scripturam amici, quae recte se tamen habebat, emendans & corrigens & vero simillimum fit, Ulamingio ipsas meas literas ad manum non fuisse, cum Pavoni scriberet; qui enim alioquin potuisset scribere ipso anno vel circa annum sexagesmum qJam ego jure meo uti, nec ullo modo meminriam Ulamingit laedere videor , cum hunc errorem in eum conseram: quia primo nihil criminosi in se habeat erroneus nolentibus nobis calami ductus,
nec in Ulamingit sacto maledicus quisquam , ne ipse
quidem e maledicentia, iquantus quantus, conflatus Pavo, umbram improbitatis invenerit: & quia ego nec quicunque sit, nullo modo cogar culpam & errorem agnoscere, quem ali a me aeque probabiliter potuerit admittere, cujusque ipse mini minime constitis sim. verum enim vero ne Pavo , vel alius Pavoni similis sycophanta, me criminetur vel leviter injurium fuisse in mortuum, quem vivum colui &amavi; amabam autem Ulamitatum tum ob alias dotes, tum quod, uti doctos & modestos viros luspiciebat, sic insulsos & fastosos, & tibi, Pavo, similes paedagogos Oderat; amabam quod & in teipso istorum quotidianum vitium duplici laude mactandos censeo, qui sibi ab hac mephiti caverint
mlω Πεδαώερί- oderat, ridebat & saepe palam oX- sibilabat.quamvis intelligam te plano immunem ab hoc morbo tibi videri,imo etiam articulum inde contactum Velle eXsecare : amicos autem vereri, si haec sententia animo tuo sedeat, ne brevi misellus Pavo i star
18쪽
stis Absyrti vel Hippolyti discerptus membratim jaceat. huil liuit ne, dico, Vel leViter in cineres micissimi Viri peccem, omnem istum , quantumvis gravem, meum esse concedam errorem. At quid inde sequeturi ne scilicet in numeris annorum, frequentissima & cuique obrepente hallucinatione, i psum esse. cui errori etiam eo secilius ignosci deberet, si in hospitio haec scribenti, quemadmodum epistolam re vera scripsi, licet inspexissem aetatem codicis in Bibliotheca, dc sorte non enotassem, numeri annales memoriae minus accurate obversati fuerint. qualia certe peregre versenti in primis facile acciderint. atque utinam tu in ista tua Britannica peregrinatione Orpheum edidisses. quot errores crassos, quot pumilia peccata itinerarios inter tumultus commitisses : qui nunc otio inerti fruens, in ergastulo tenebricoso occlusus , inter altas librorum relidens strues, quamvis saepe credidi tibi ne quidem necessariam copiam esse , notas tam exsangues, tam omni eruditionis condimento destitutas, qualesque a nauseante effundi possint, protrudere in lucem soleas. miser ille Orpheus iterum , & nullo suo merito crudelius dilaceratus adparuisset, quam olim cum ipsum jure suo Thraciae mulieres Discerptum latos misere darsere per agros.δt, homo inconsultissime, nonne animadvertis omnem stultitiam stiperare, quod fingis. nempe me data opera centenos annos aetati codicis detraxisse, ut te in errorem inducerem. Imo istud ipsum, si non invita Bona Mente natus suisses, tibi utilitati
potuisset cedere. nam eo magis debebas collati nem codicis expetere, quo antiquior a te creder
tur. quidi ego de indesbia antiquitatem membranae
19쪽
adaugens sic tamen cogitare poteram , te hinc contra Arsenium, cujus editionem nunquam oculis msurparam, argumentum ducturum ignorantiae &re meritatis
nam qui hoc fieri possit, nisi etiam fatidico spiritu
me instinctum esse ponas, qualem tibi Arsenium tuum fingebas olim : & ego ita cum animo meo ratiocinatus fuerim: ,, post sex annos lis mihi magnari orietur cum Nobili illo S Venerando D. yoannisis Baptistae Trajectensis Canonico Ioanne Corneliose de Paum, viro tam sapiente , ut σοφωτρο illeri Philes prae ipso desipere videatur: viro tam χιμ-- ζολικῶς docto, ut Scaligeri, Casauboni, Salmasii, si Valesii & ceteri prae illo ἀναλφάζ,noi habendi sint: se tanta in primis sermonis Graeci peritia instructo,, & celebrato , ut matres Trajectenses immorige- ros, & Vociferantes infantulos Graeculi Pavonis, , nomine ceu μορμολυκείω Perterrefacere soleant, &is in ordinem redigant statim. quid tu contra imma- nem hunc eruditionis Cyclopa l nisi vivus devori rari velis, arte & astu opus, ,, Et dolus an virtus quis in hoste requirat Atque haec ego vel his similia mecum reputans, ad aetatem codicis corrumpendam confugi, quo postea te omnium risui exponere possem. Serio loquamur , Pavo. non opus, ut tibi quisquam tu immorum errorum auctor fiat. praeceps & inconsideratus iste tuus animus millies pessiim te dare solet. nam si jam codex Vaticanus re vera esset scriptus anno MCCCCLX. & ita septuaginta annos ante
20쪽
te editionem Arsenianam , unde tibi idem constitst de Parisiensi & de inoniensit quos tamen oggeris aeque confidenter Arsenio. egone, Vlamingiusne aliquid te de eo monuimus p imo stupor & pronus ad
carpendum animus Logicam hanc perversiam te docuit, ut ab aetate unius censeres Omnium aetatem:
quod eo in te turpius, qui in praefatione ipse fate ris , Oxoniensem Cod. esse scriptum a Calligrapho
Bergecio. & re vera exaratus ab eo est Anno a. i . e.
MDLXIV. aeque autem salis adseverasti, Cod. P risiensem vetustiorem esse Mit. Arseniana. nam &ille ab eodem Bergecio striptus: licet hoc non ann incit B. Montesticonius in opere egregio, quod de Codd. MStis congessit. . Sed ut ad flagitium, quod in me admisisti, revertar: haec cum ita esse stires , culpam tuam in me derivare molitus es per impudentissimam calumniam. quae ne statim ab aequo lectore rejiceretur, non mala sed pessima fide in praefatione ita locutus es de epistola, in qua aetas Codicis designata,
ut nemo certo posset scire, utrum esset mea manu conscripta, & a me ad te data, an esset modo epistola Ulamingit manu exarata , in qua te certiorem ille de his faciebat, quae Roma acceperat. & ita quidem maligne, ut omnes ex Verbis tuis proniores necessario essent, ut meam esse crederent.en Verba praevaricatoris. Ipse per Iriamivium τ 3κακαρίδω ex D
Iia ad me scripsi, lueris quas penes me habeo, mu tis jam eruditis Ostendi, omnibusque ostendere paratus sum porro , in bibliotheca M. cum dicat ipsuM ad Pavonem ScRIPSISSE , quis non arbitretur probabilius, me ipsum ad ipsiim Pavonem dedisse literas; & eas fuisse adjunctas aliis literis, quas scripseram eodem tem pore ad Ulam inglum : & Ulamingium meas literas Amstelaedam , modo Trajectum curasse. at, syc phanta