장음표시 사용
41쪽
describitur porro indoles Operum disino
rum: nempe Trojae muros non esse αιΘενAt infirmos.
ostendendum praeterea fuisset usurpari a Caelabro: imo ab aliis Poetis potius in laudem quam in vituperi n. Pindarus suo jure dixerit. Istin. IV. I p. Calabro non imitandus. Miremini jam mecum non modo stuporem, sed &confidentiam sibi applaudentis semper hominis, qui his
tot & tam crassis erroribus solitum suum NIHIL CERTIus, NIHIL Acco MMODATI Us adpingere audeat.& hinc siestatuite, quotiescunque haec vel similia ἄλφ--Masuis dictis subjungit, eum versiari in maxima ea confirmandi, quae confirmanda erant,& pleraque talia esse falsia & absurda, quae ita lectori pro sua auctoritate, quam unde vel minimam sibi triobolaris hic literator conciliarit, obtrudere conatur. in dia tri bis his passim patebit me verissima dicere. Sic tandem ultimam crisin instituit, quae me quidem tangit in vocem cui. Voci alleveram quid Miλ .an posuit pro sic enim a me scriptum V id pro solemus ita de locis corruptis loqui, ut tu ipse saepe, pavo, qui bene scribendi norma & lex merito tibi videris: ex. gr. in Calabro L. V. I9. quid illud quid τρνδι-nqn quod haec ignorabas vocabula: sed quod quid in isto loco signi ficare possent non videbas. Sic ego non videbam qui sensus aptus elici posset, si μελ i vulgari noti ne & orthographia acciperetur. delapsus igitur fui, ut putarem majusculis literis το MΕΛ AI fuisseeXaratum Pro MEΛ Φ A , canrabis. enim pro μέλπειν obvium. vel etiam pro cantaberis. nam futura media saepe pro passivis occurrunt. ut ποΤαμελ
aptior etiam locutio, cantaberis in omnibus hominibus, quam cantabis. Homerus, qui Graeciam obiisse traditur s
42쪽
ditur , diceretur rite cantasse in omnibus hominibus, non adeo metria nostra. Sed nihil adfirmo. hanc autem scripturam sciebam non sol unimodo in libris majori charactere exaratis obtinere: & ita saepe.exhibere quoque membranas minutioribus literis conscriptas, sed ex vetustioribus alius ge aeris propagatas , sed sciebam praeterea ita saepe exaratum me ostendisse in Cod. Anthologiae Palatino: unde hoc qpigramma petitum. in quo & siis Codd. ea. gr. in
Antipatri Sidonii epigrammate svide Kolfii Sapphi
rum praelarendum, quia aptissime cohaerebat cum --, item futuro. hoc Cloacio Uero nostro non placet, dc miti ope contendit, eine imperat, medium. at Mi sermonis non ignaro lectori omnino hic requiri futurum sedebit, nec ullum locum habere posise imperatiram. futur enim in utraque lingua sae quidem pro imperativis: at non imperativi pro futuris ponuntur. quod si pergat pugnare laudat Cloacius Verus pro suo imperativo , novus tertiusque candidatus suffragium meum feret, nempe Aorilius
infinitivi a stivi : cui tortς di ipse favisset, si magis
novisset, quam infinitivum ab nam hic infinitivus posset obtinere locum imperativi Pavonini. Sed omnino nego impprativo locum hic esse; series sententiae futurum requiriti futurum autem ex literarum habitu facile profluit, sive αλια velimus agnostere ipsum, sive potius id mutare in quod si primam meam propositionem voluisset convellere ii mo, potuisset sane, nisi esset dialectorum, si quis unquam, inperitissimus. veri enim specie Δω τερινυελ ι, requiri adseruisset : qua terminatione & accentu Theocritusa alii secundam futuri medii proferre solent. Sed imoto sibi argumento uti nequiit: cui tamen
43쪽
id opponi potuisset, dialectos esse geminasapud Dores, leniorem durioremque . quarum illa usus fuit Theocritus, hac usi sunt alii, & uti potuit auctor epigrammatis, & me in trecentis locis literam alpha in Codd. invenisse, unde nunc male eXsulat. ἱοίδια 'reddit facilem sensum, & idem significat. quod 'ἔθ' οἰοίδι ι γ μελιςῆς, quo titulo Anacreon mactatur Carm. LUI: in Anacreonteis. quare plorare jubeamus magistrum cum suo imperativo, quem ipsi perpetuum contradicendi suum κ-ει submi
Haec sunt quae Pavo in meis reprehendit: haec sunt, quae in ipsis reprehensore ego reprehendenda censui. tuum erit , lector , ludicare, uter alterius meruerit magis censit ram . quae hactenus disputata, ad me, ut monui, spectant. quae porro in medium adserentur, potius ad aliud i sorum pertinerent :sed propter' causae assinitatem & conjunctionem c ram eodem tribunali & haec pars peragetur: in qua non pauciora nec minus iringnia Pavonis flagitia litera Ua offendes. exhibebo autem ante omnia jam hoc epigramma, quale a V. Cl. Joanne Christiano Wolfio editum: qui duobus in locis meas conjeimaras, semel suam in ipsum contextum admisit: cum ego in exemplari transmisso exprectram codicis scripturam,
quantumvis vitiosam 'In corrupto hoc epigrammate Parum intererat, quo fieret modo. certe lectio codd. in ima paginae ora conservata fuit. Unicum tamen capiti huici attexendum. vides me in fine eorum, quae ad hoc notavi carmen , scripsisse. mox υτας
σώμας εμεαι ηπιδαιναί, quae locurios naec quidem non
edita a Wolfio: nec edi debebant. Stale tamen fuit etiam Pavoni a me dissentire, licet sententiam non sciret meam. ille enim plane e contrario nihil dissicultatis hic ostendens scribit ου ο neque eris
44쪽
8tc. haec facillima sunt , plana. Sed magno doctori ego, & sorte alii mecum, debuissemus minervat, si docuisset aliquo exemplo Graecos vocem ἐπιδανος cum genit. ea significatione construere , quam loci hujus sententia requirit. Verum non praevideo loculos ita brevi evacuandoe sore. rogamus tamen rationem nostri habeat, quandocunque bilem purgare necesse sentiens , animum ad scribendum rursus applicuerit.
CL Dansis Christiani mosi versio correctiones ejusdem epigrammatis defenduntur. Pavonis suporcii errores plurimi GFonuntur.
Joannes Christianus Wolfius V. Cl. in Sapphus Carminibus p. I 66 & 167 sic exhibuit:
Non Iane tibi paucos ia gloriam dedit Parca Dies , quando primum jubar Solis videbas ,
45쪽
Sappho, tibi enim gloria pereηnis in nobis fimus,
Simul autem pater omnium annuit elato collo. , Cantabis autem celebris omnibus diebus,
Neque incola fama eris desituta. Experrecta autem Sappho haec dixit: Musa intellexisti, divinum mihi in somnis contigit
somnium. IJ Hoc epigramma ineditum U. C. D'O illa mecum benevole communicavit, qui illud vocat ineptum, saltem valde corruptum, sed ad Sapphus respertinens. 2 Forte εουι non aliis sed etiam tibi. Suspicatu fui ita constituendos esse duos priores versius: 'Oυκ
6y Quid sibi vult μ λια ' an posuit proti id pro Domille ' Qui hanc appendicem commentus fuit, legit
ρ'. sed versus descriptus est ex Homeri Odyssi T.
S. 69F Κλυri φίλοι, μοι cευ-ον ΓλωHactenus Wolfiana. Sic raucam attollit volucris Tunonia vocem: Fundere Cycneum dum putat ore melos.
In inscriptione F Pavo ait) vertit apud Musas, imperita S pueriliter. nam sic scribenaum
46쪽
αυ ταις M-αις, cum ηιυ pro apud jungatur Graece cum casu reriso, non casu secundo. Seriendum igitur
ab ore Musarum, a Musis. quae scilicet in epigram- mare dicunIur, a Musis dicuntur dormienti Sapphoni: Sappho dormit, o dum dormit, ei epigrammate comprehensa dicunt Musae.
Musas hic loqui, & Sapphonem dormientem induci , quisque ad lectionem primam perspicii : &sic ego &Cl. Wolfius accepimus. nihil igitur luc novi tanto supercilio vir lectorem do
tit , In Sapphonem ab ore Musarum , a Mum dormientem , id sine novum, imo novissmum, & ore indictum alio. liceat in illuminatissimi viri abditissima animi sensa penitius paulo penetrare. quo opus , si intelligere velimus. post igitur iteratas meditationes hoc verosimillimum inveni, voculam δε B hic causam, instrumentum denotare, quod Sapphonem dormire secit. SappBo igitur ab ore Musarum dormiens: tantundem significat, ac Sappho Musarum eantilenis in soporem delapsa. & fingere debemus Musiarum chorum adsedisse Sapphus lectulo , ut nutriculae insantulos naeniis suis sopire adsueverunt. Vix tam apposita interpretatio in morialium ullius mentem incidere possit, si exceperis Pavonem : quem constat in re nutricia esse consummatissimum , & ab ipsis
rientia ipsa eum docuit. nam quoties non adsidisse debuit ille nutrisulis,dum spurcas puerulis detraherent fascias, qui in Libro de Alea p. I l. tam accurate, tam subtiliter naturam definit infantius άφοδευμα- τω, id scilicci esse λεη 'ον. tenue esse infantium C ... unde & in Hesychio optime legit κικκι νεὰ . quia ονθ' stercuS)in ea voce. quae tamen modo obiter ibi
47쪽
absolutissimum commentarium proditum iri de origine, generibus, nominibus, proprietatibus & different ii . omnium rerutra Volusianarum. cujus quicquid adhuc A.ἡ hie Kο, γ edidi posset videri esse instar prodromi : sunt enim re vςra cnariae C. ... Sed ad rem. vidistine hominem confidentiorem, audaciorem, im piidentiorem l scilicet ut inmus cauto lectori illudat, duo Vocabula ni Mκσω. ex medio evellit, & avoce , cui ar te cohaerent, abrumpit, eamque significationem adfingit, quae nunquam iis in naturali sede positis accidere positi. si scriptum haberetur. εἰς Σαπφω-ὶ ω Mi iverti
posset. in Sappho dormieηtem. a Mussis, id est, ex permsona Musarum. Musae loquuntur. sed jam nec ipso Puracmonos naalleo talis sensus verbis hisce extundi potest: nisi subdolus hic μωατο δωρ tacite rursus. ut in vocibus xlia vocabula transposuisset. Sit hanc interpretandi viam ingrediamur, quidvis e quovis sacere possumus. Ineptissune Pave, Vertendum erat, in Sapphonem a Muss sopitam. Scilicet Musae Sainiphoni Binnium immiserant , ut, quemadmodum dii saepe mortales admonent, metriam in somno certiorem sacerent de futura ex carminibus gloria. Cl. Nolfius- melius quam tu, o literarum Graecarum oblivio, norat cum genitivo abi non apud inotare. sed procul dubio sensum voluit exprimere,. non adeo praepositionis vim : I accepit haec, quasi
Sappho a Musis in Helicone esset sepita r ut Ascani in collibus Idaliis juxta Virgilium:
At Venus Ascanio placidam per membra quietem Irrigat, tis fotum gremio Dea tollit in altos Idaliae lucos. tibi mollis amaracus illum Floribus V dulci adspirans amplectitur umbra.
t Eleganter hominem vilem sic voco ex καΤἀνaΤιλυων illa Observatione p. Io S. de Alea.
48쪽
Sappho non minus apud Musas, quam Ascanius apud Venerem dormivisse dici potest. & illa interpretatio Mam centum parasiangis praecurrit, & tolerari potest: tua omnium ineptiarum epitome est , & sola ostendit, te saepe vertiginibus agi, qui nisi ex rotato cerebello tam contortas interpretationes projicere
Mox Noster ad haec Σαπφο i ta me αν άμιν ἀφωπν ειμεν. Suid hoe 7 neque Graeca sc Icripta capio , neque Larina ex illis expressa. Sappho, tibi enim gloria perenni, in nobissimus. Graecis optimum sensum inesso supra ostendimus, modo conjugationes Graecas novisset Aristarchus Latinis sensum non inesse fateor. at quid tumi quid mali commissi imi quid quod non omnes faciunt, qui fragmenta & corrupta vertunt, verba non sensum exhibenteS. an.ex. grat. Nic. Carminius Falco squi tribus voluminibus in solio Dionem integrum publicare meditatur) Cassii fragmenta Librorum
LXXVIII & LXXIX ex longe antiquissima & misere habita membrana edens, peccavit, quod sin gula verba & truncatas sententias ita prodiait dc vertit, ut habebantur in codice P nihil aliud hic fecit O.
viter prodidissem versiculi tertii emendationem, Mnon addidissem sensum pendere juxta me a sequenti vertu : integram sententiam quod ad syntaxin hoc in versu constituit ille ; licet sensus claudicaret. quia tamen, quoniam adeo praefracte illud negat Pavo, ali ruem sensum his verbis inesse ris, nempe ut Musiae icant: Simus tibi, o Sappho, gloria sive gIoriae, Τμμε
49쪽
in ta ex nobis perennis ἰ quaere ex nobis perennem gloriam. sed verterit υλικας Uir doctissimus. Hinc pleno impetu m notulam quarto versui ad. jectam invehitur. Talis est versiculus : -: 1Σ- δε πατηρ -νων νευαν ἐυσφαρμγ D. notula est. forte ἐυσμάρογγ graviter tonans. ad hanc Argus noster ριορ ρωπός. corrigitur ἐωσμάραγος perperam. quia de nutu sermo es , qui cum capite per agatur eo Anatior , quo collum est prolixius. maguo Iovi magnum caput V magnum collum. eo Mnate a suit. Emphatice Neptunus, unus ex tribus Diis majoribus , etiam dicitur in hymnis, qui Homero adscribuntur vulgo. plura alias. Antequam criticum cribrum a pessulo detraham ad hos Pavoninos sursures cernenaos, reminiscatur
lector, Cl. Wolfium haec plane ad mentem Pavonis vertisse:
Simul autem pater omnium annuit elato collo.
vidit tamen tale epitheton minus Iovi convenire, &ideo ad facilem devenit emendationem: quam etiam solita sua modestia vocula forte mollit. enim Jovis epitheton apud Hesiodum Θ. 8Is. 'Αυταρ ευσμαρψγοιο λος μοι δHωροι,
Orpheus in Iovem Fulg. P. II 8.
50쪽
της pro Jove βρονταiω apud Poetas Graecos occurrit: quin hae voces saepe confundi scient. ex. gr. in
Theocriti Syringe, ubi in Antiquissimis Mitionibus
legitur πυρισφαρογου. in codd. exhibetur πιυσμανάγω vel πυυσμαράγω. nihil hic peccavit igitur Cl. Volfius. Attamen Pavo contra stat: rationes ejus legisti. In nutu eaput agitur , ces vehementius agi pore i , quo collum longius. & ideo hoc Jovi annuenti epitheton accommodatissimum.
o tribus is ne is eaput insanabile totis. Tune Jovi, cui in omnibus monumentis a pictoribus di statuariis aequum a vertice ad calces, & membris congruentibus aptam formam dari videmus, tuno huic sermosissimo Deo inseris vel gruis, vel Ibidia vel ciconiae vel tibi cognominis serae longitudinem colli impie assingere audes l
Forsan in amplexas voluit se tendere Ledae Longaque , t amor colla decere ovem. Sed non se magno graditur metuendus Olympor i Aut se Aethiopum fertur adire dapes. Quin tu hunc apud politissimos Graecos natum, sil-tem educatum Deum, & Deabus & heroinis ob morum elegantiam etiam commendatissimum, tune hunci rusticis D milem facis Cudeistaei tensibus, qui intem togati Domino Priori & Dominis Canonicis omnia capite & collo toto, ceu flagellum vibrantes, annuere soleanti quem indecentem annuendi gestum nec in pueris nostris serimus, & ideo a prima insantia ut agrestium Holiandorum mores mature exuant, in Q las Fr ncicas tanto cum studiit amandamus, -- de