Critica vannus in inanes Joannis Cornelii Pavonis paleas

21쪽

eanta, nunquam Roma ad te scribendi causam ha-ui: set ipsi ad Vlamingium, qui non tuo nomine, 2d suo pro te Philae editionem Venetam a me po-

posterat. nec tu jam servas meas literas, neC eas ostendere potes. atque utinam ostendere ipse possem, vel errorem non meum esse adpareret, vel, si meus inveniretur, Unoscerem calami lapsum, nullam malam fidem, qui te accuserim ex fide meorum codicillorum . in quibus aetas multorum Codd. enotata, non ex epistola , cujus literarum singularum conte tum post quinque annos certe oblitus fueram.) ostendis Ulamingianas, ais, ut eruditi Uiri post illas inspectas me certiorem secerunt, & ipse jam fassus fuisti. qui tamen ipsi amici mei demum confirmati fuerunt post repetitam inspectionem meas non esse: adeo ambiguitate tuae scriptionis illorum judicio illuseras. ipse quoque sensisti te caput sacerrimum calumniis obligasse: atque ideo in fine frigida hac uteris retra

etatione : abit, ut quenquam per calumniam accusare velim . at jejuna haec figura rhetorica te a tam turpi flagitio, o Pavo, immunem non praestabit. nec dubito, quin Lector aequus, qui haec legat, te ableget ad Dcophanras pessimos: quin lictores a Senatu petat, qui te omnium iniquissimum ad Praetoris Irahant triabunal, ut frons ferrea posthac calumniantium nota si

perbiat. Nis ita natus esses.&hoc justius in te Lector secerit, quam te hoc factitaturum minatus fueris in viro magno Richardo Bentlejo, in istis omnium convitiorum pandectis, de Menandro & Philemone congestis. p. 6o. vidi saepe serenam, sed simul gravi viro dignam Benitrii frontem: vidi semel iterumque

tuum istum vultum vere Κοππαουίαν, vere Κaianum:

quem si cognoscere velis ipse melius, non eculum, non liquidi sontis aquam tibi commendo, Thersita, sed caput quinquagesimum, quod conscripsit C. Sue.

tonius

22쪽

VANNUS.

cap. I. II. Istonius Tranquillus de vita Κ i Caesaris Caligulae, quod lectori consulens hic excerpo : Statura suis

eminenti, corpore enormi, fronte roreta, cetera hirs tus I vultum vero natura horridum ac tetrum etiam ex industria ejerabat, componens ad speculum in omnem terrorem ac formidinem. nam cur tecum benignius agam i cur tibi, cur ori impudenti tuo parcam, Timagenes, qui nemini parcis; qui tam nulla, tam vana de causa fidem meam suspectam reddere molitus fuisti pSed tempus ut ad aliud tuum facinus deveniam, non quidem injuri iam adeo in me, ut qui vel Ἀ-ooetissimus haberi malim, quam ulla in parte viri boni ossicium neglexisse videri, sed a te non minori improbitate admissum : nempe impudens illud &saepe repetitum mendacium, quo me vertisse illud Graecum epigramma ad res Sapphus faciens audacter lectori persuadere non erubuiui.

De mendaciis circa auctorem versonis Epigrammaris Graeci. mearum in eo emendationum vindicatio. Pavonis ignorantia.

Joannes Christophorus Wolfius, vir de omni literatura egregium in modum meritus merensque, quocum mihi ab eo tempore , quo Hamburgi ipsium salutare contigit, amicitia arcta crebrumque intercesserat literarum commercium, anno ΜDCCXXXII Octobris die xxi in hane sententiam ad me epistOlmn dedit. si Iam mei fratris nomine te. Vir hum is nissime, rogare aliquid audeo. Scripsi nuper il- ,, tum novam Carminum Poetriarum Graecarum ,, editionem, a Fulvio Ursino olim curatam, mo

23쪽

,, liri. duae nunc piabulae prelum evaserunti jam is vides heic indicem fragmentorum Sapphus, quae se ex seriptoribus Vel ab aliis adhuc sunt allata, vel ,, a fratre meo collecta. Vehementer igitur juxta' is cum eo a te peto , velis indicem hunc haud grais vatim recognoscere, & si qua tibi praeterea o is servata fuerint, eorum copiam fratri meo, quamis primum sine incommodo tuo fieri potest, facere. is non dubitabis fratrem meum observatis tuis ita

,, usurum, ut gratum dc honestum hominem decet. εlicet occupatior, tamen,'uantum in me erat, amicorum petitioni non defui, & inter schedas invenio epistolium eodem mense eSaratum, & Rev. joanni Christophoro Wolfio inscriptum, sed tabellario non traditum , quia lituris sorte deformatum. in quo

haec inter cetera. En pauca, nec ullius momenti magna ex parte, quae tibi ut obtemperarem, tumultuaria opera hinc inde excerpsi, s forte ad institutum praestanti mi fratris tui facerent. qui, rogo, minus placentia, pro non scriptis habeat: ceteris utatur protabitis. In eo quaedam ad fragmenta Sapphus annotata, & ipsum illud epigramma. quia autem, ut dixi, sorte epistola ista erat hic illic inducta, non missa fuit. at eodem die nempe XXVI Octobris alia ad Rev. Wolfium a me perlcripta perlataque est. Cl. autem Jo. Christianus Wolfius, Joannis Christophori fraester, quae transmiseram, usus suit plane, ut facta fides fuerat: & epigramma quoque illud Sapphus Carminibus adjunxit. & in praefatione haec, quae memoro quoniam ad rem faciunt,ea de re monuit se Grata etiam ,, mente praedicanda est viri praestantissimi J. P. se D'Orville Prosessoris Athenaei Amstelaedamensis,, meritissimi, benevolentia, qua inductus emenda- tiones accuratas duorum epigrammatum Sapphus,

is & Epigramma adhuc ineditum ad Poetriae hujus

D res

24쪽

,, res pertinens, sua cura correctum mecum com di, muni Vit.

In illud ultimum epigramma & crisin ei a me adhibitam jam invasit Pavo, & plane ceu alter

χιας μοι ςιγο νορο, Ulixem judicio Graecorum victorem pronunciatum quaerenS, nescius utrum homineS an pecudes, utrum greges sociorum an hostium caederet, sic me meamque, si qua est, eruditionem exagitare ardens, damnat, increpat, Vituperat, sugillat, quidquid ad illud epigramma attinet, ignarus

quid & quos taxat & instetatur. nam non contentus carpere Rura meas emendationes este subjectuin iis nomen meum declarat, sed si quid ab alia manu profectum mei nominis absentia pro more testatur, mihi quoque adfingit. imo , in quo cardo rei vertitur, versionem epigrammatis, quae me auctorem non magis habet, quam ipsem Pavonem, mihi saepius summa cum confidentia & impudentia adscribit. dum modo me legere θ' vERTERE, modo epigramma versam dil recensitum a me contendat: modo in Graecis ita me legisse adfirmet, quia sic in versione. at si ego nec emendationum aliquot, quas tu carpiS, Pave, nec ulla ex parte ejus versionis auictor sum:& id scire potuisti: imo debuisti certo, antequam me accusares, & in me alienas, si quae essent, culpas transferres, nonne in legis Remmiae poenam incurris , saltem impudenter te mentitum esse con .fiteri necesse habes t at scire potuisti, notas quasdam non ad me spectare, quibus meum nomen non adstriptum. scire potuisti, me non vertisse, quia apemio in praefatione dicitur esse a me correctum. an corἀrigere & vertere Logica pavonina idem sorte signifieare evinces 8 Vel si res esset dubia, nonne bilem continere decuisset, donec certo de auctore versionis tibi constitisset y age convincamus mendacem,&ferreo

B isti

25쪽

is CRITICA CARII. isti ori tuo ruborem, si qua fieri possit, exprimamus.

En testem exceptione maiorem non me auctorem versionis esse, sed virum praestantissimum Jo: Christianum Wolfium , testem Ho me habere ipsum hujus Joannis Christiani fratrem Uener. Joannem Christophorum Nolfium, oui haec in litera Hamburgo VI Aprilis hoc anno ratis ad me perscribit. Aristaenetum ipsum nec obiter inspicere haedum licuit. Verbis quae ex epistola mea publicanda censes,

utere, ut placet. Pertinent enim omnino ad causam tuam ab objectis vindicandam. Con vll RIO ILLA LATINA NON EST Tu A, SED FRATRIS MEI. Ver.

ha illa autem quae vir humanissimus concedit publicare , haec sunt ex Epistola Kal Aprilibus data, cum nondum viderat Pavonianam praefationem: δε-Iιο vero illam insultare tibi conatum, O vereor, ne id quadam fratris mei culpa acciderit. Hactenus quidem non video, quid in epigrammate illa satis impedito reprehendere admodum possit, uis ei medicinam adferri

voluerit vulnere ipso deteriorem. D in sI E FRATIL MEI . . . . habes interim illam epsolae ruae partem,

quae ad epigramma illud pertinet summa fde a me desicriptam e integram s-γρο πον tibi mis em , nis consultum mihi fuisset visum epistolas eruditorum viro rum felectas nuper admodum compingendas curare , ut

enbachianae supellectili iungi possint. Octo illarum habeo volumina, epistolas autem citer bis mille, quod ex Indiee totius Blleges proxime perspicies. Pr didit, ut hoc obiter dicam, nuper vir indefiatigatae industriae Conspectum illum sepellectilis epistolicaedi literariae, & quadraginta quatuor meas ipsi ad istud tempus scriptas literas epistolari illi thesauro addidisse testatus est. En iteratum Uiri integerrimi in meam rem testimonium i quid jam huic oppones, miselle Pavo , quo minus omnes, etiam amici tui,

quos

26쪽

quos scio quam paucos habeas, te fateantur esse impudenter & audacter mentitum, quoties me ut ejus versicinis auctorem calumniari ausus es. Jamne

Riu quoque sentis, quantam tibi invidiam conflasti, qua non me jam , sed virum praestantissimum Jo. Christianum Wolfium, doctiorem, certe te lonpemeliorem virum, tam indignis modis exceperis

jam taedet poenitetque te tuarum furiarum: jam piget salamam tuam adeo praecipitem, mentsim tamen praecipitantiorem cucurrisse. jam malles horam unam veI asteram, quae, post effusam in Aristaenetum praefationem, vacabat, omni alii rei potius impendisse, quam Appendici isti, non in me adeo, quam in virum praestantistimum & in ipsum te auctorem injuriosae praestitisset prosecto non horulas, sed dies, sed menses totos iterum fritillo, vel alii ludicro vacasse, ut capitali tuo ingenio & ad omnia magna patranda nato non solum deberemus exastiatam& indubitatam , te judice, Abaci Zenoniani notutiam , sed etiam numerum, sormam, nomina & p testates nucium, quibus olim Zenone non minor Imperator Augustus cum praetextatis Romanis ludere Blebat. Hae enim & similes curae tuo acumi ne, tua eruditione dignae. Vicini sorte & domestici, ut olim, te quidem delirio proximum esse arbitrati fuissent, mendacis tamen & calumniatoris aeteImam nomini tuo infamiam non inussisses. Calumnias insigniores, nam vix paginam dimittere solet sine aliqua Sycophantia,& mendacia exstantiora, nam & haec passim occurrunt, recensui inus& coargui mus. Perspiciamus jam quo jure aliena, mea & Wolsiana camserit;& an meliora de suo ad illultrationem dc emendationem obscuri epigrammatis attulerit. &B a primo

27쪽

CRITICA CL p. II.

primo loco ea tractabo, quae ad meam causam speetant: quorumque rationem coram Critico Senatu reddere cogor ab iniquo hoc postulatore, aequitati illius integerrimi consessus rem omnem permittens atque confidens. Ideo epigramma illud primo loco ex nibebo, quale a me una cum emendatiunculis

quibusdam Celeb. Joanni Christophoro Nolfio misi1um fuit. nihil enim aliud meum. Secundo loco ea attingam, quae Pavo praeterea in Cl. Joannis Christiani Nolfit editionem hujus epigrammatis enota Vit: sic tamen, ut Viro clarissimo suam ipsius facillimam defensionem relicturus sim integram. Sic se habent mea ex fide venerandi Joannis Christophori Wolfii ; qui haec epistolae superius laudatae in ultima parte subjunXerat. . ,, En illam, quam dixi, epistolae tuae partem. , D Nescio an operae pretium fuerit, hic adscribere,, epigramma ineditum quidem, sed ineptum, ab ,, tem valde corruptum, sed ad Sapphus res perti

is Homo & hoc subtilior sequentia his versibus subri jecerat:

u qui

28쪽

VANNUS.

, qui hanc appendicem & inscriptionem commenia'. tus suit, legit Mοῖσοι, non μου. pro ὁ κλε sorte tri non aliis sed etiam tibi. suspicatus, fui ita debere constitui duos priores versus: οὐκ αρος πιγε ολίον' δ κλε τ, Mamre M. μ Ημάὼ, τω φῶς ισες ἀελίου. is Non sane tibi paucos in gIoriam dedit Pareari dies, cum primum solis jubar videbas.

, video. liberiori conjectura legi posset

ι γαρ κυδ . ω ἀμ- ἄφ9ιπν εἰμεν. ,, quid sibi vult illud M. in ινδε δε. quid μελ να. an posuit ,, pro , & id pro μέλd ii t mox κλυταὶ Φαμας ἡ- πεδανά quae locutio 8 sed vereor, ne operam &is oleum etiam felicior me conjestor in his emen-

,, dandis perdat. quae superiori epistola scripsi dedi, epigrammate Erinnes &c. Quantum decrescit statim strues illa, quam Criti-Cus noster in me congesserat, criminationum t nihil ad me, quae de versione vocum π Mουσων. nihil ad me , quae de sensus obscuritate in versu tertio. quem exhibui, ut omnia, ex fide codicis: nec quicquam obseuri in emendatione mea subjecta , si favo Graece ειυεν pro εινα dici scivisset, ut mox patebit. nihil de voce 'Eρισοαγγην vel 'Ερι σαάγγGr. nia hil de versione vocis αμεώοι- nihil de vocibus M . . . . μαΘες. ut, quicquid circa quinque haec capita contumeliosarum nugarum effutiit, effutiit a tem quam abundantissime , in alium a me effutivisse

29쪽

constet. Cetera autem, qua ipse dissidentia, &, liceat hoc dicere, modulia propositi : quam& non praemeditatus, qua sestinatione etiam haec literis consignavi, ut amicorum desiderio quam primum satisfacerem, codem enim die, quo acceperam literas, respondi) cuique manifestum est. Ut si quid jam minus cogitati, & exasciati, Pavoni in deliciis

iterum utor Voce, occurreret, nemo nisi iniquissimus haec tam rigide exigere in animum induxerit. nam

tuam , si qua est , fidem , Pavo , nonne omne id,

quod circa hoc epigramma in chartam conjeci, non ne omne id eo loco modo habendum, ac si inter legendum orae libri allevissem, ut Blemus, subitas conjecturas &sub manu natas interpretationes, quas ad leverius examen , ubi usu venerit, revocare Iemus ' quam ego provinciam amico meo commiseram. &, quaeis, non in omnium odium merito is incurreret, qui e. in mutuas magnorum V rorum

J. F. Gronovit & N. Heinsii epistolas a Celeb. Bum manno publico imeertitas, severi cen ris opus exercere vellet, &, quia saepe subitaneae, quaeque ipsis auctoribus mox displicuerunt conjestiarae, in iis in-Vei tantur, inde meritis & aestimationi illorum aliquid detractum ireti Sed nemo talia facere cogitabit, nisi nyster hic vel huic similis aliquis Zoilus. Haec tamen non ideo a me disputantur, quia talibus ex cusationibus opus habere censeam, sed ut iniquus adversarii nostri animus eo magis omnium oculis

exponatur.

Primo loco, ut Bloecum quid, exagitat suspicionem meam, qua legendum propono: Ουκ ἀρο-ολῆος δ κλωπαει Μοιρμ Ημαῖοι , τῶ πωτον φως αελιου. Non enim τω, sed τοῖς juxta

canonas

30쪽

CAP. II. U ANNUS.

eaticinas dicimus. at, censor, τῶ non debebat reseristi in-: sed ad intellectiam τω γεονω pro is γεννω vel εν ῆ, nam in E. ω ellipsin esse vocis L. Bosius aliique diu docuerunt. prae positionem autem e. in dativis tempus indicantibus omitti idem Bosius docuit p. 28 . τω autem apud Poetas poni pro ω omnibus notum. apud quos passim τ pro τοι pro O . ipse in Diatribe de Alea p. 1i6.

Me ιντο,ο, si haec vera ibi explicatio, quam insulsissimam & stupidissimam esse sitio loco manifestabitur. minime igitur est soloecum, sive ut tu saepe Bloecissans scribis si aecum, τω pro quando, quum. at si eost hic posivissem, ineptum soret. nemo enim pluribus diebus nascitur. & quamvis sorte dissicili partu in dias luminis auras editus fueris, quippe jam tum ingens infans,olim in tantum virum evasurus: jam tum matri, omnibus olim gravis futurus: unum tamen celebrare credo natalem diem, nec instar Cynthi rum & Deliarum pluribus diebus quotannis nasci. sed sorte Bissextili infaustoque anno natus fueris. magis tibi consuluisses , si accuratius perpendisses relationem voculae τω apud Q. Calabrum L VIII. 416. Tοῖ- ρ- - ζ ΔιιςJ In θωπιθα. τω Me εο ε

ubi ridicule ψω reserens ad asperius pronuntias, cum ipsa Rhodomanni versio te docere potuisset intelligi AH. Mox conjecturam duplicem meam in unum coninfundens sibi & Lectori tenebras offundit: quasi ego conjectans