Critica vannus in inanes Joannis Cornelii Pavonis paleas

31쪽

admisio illo iri, admitti etiam una voluissem non avo. duplex est conjectura mea. μι sit corrigas ἀμαι servandum: ἡ si corrigas, δω servandum' priori casu ita sensus se habet:

μοιρο, ω Σαπφοι, mr πι γε C- ολιθνα-σεν ημοιο τω. Parca, o Sappho, etiam tibi non parvam gloriam dedis die, es. Secundam emendationem si recipias, ita verba or

paucos dies snon breve tempus tibi concessi in gloriam quando. quid hic minus Graecum Z quid hic sensui communi adversum p si quis has conjucturas non probet, suo jure utatur. Per me prodita lectio Io- cum obtineat suum , & interpretemur ii μου I

ea, o Sappho, non parvas dotes tibi dedit in gloriam, die quo. Uellem tamen a Pavone exemplum adductum , quo constaret, ut dicimus παρεχειν με α, ὀλίγα εἰς τὶ, sic & dici ἴ- τι. & tum μαμ. τί lubentius probaremuS. ετι autem conjectavi, vel con

i) Anacr. p. 8a. scilicet conjectabar. Calaber. X. Ilo. fectari possum. a

32쪽

vis autem voci ira eam inesse autumabam, ut in&caret Sapphoni etiam, non istum vel Alcaeo vel Alamani, vel Stesichoro lyricis poetis gloriam fuisse contributam: & encomtum hoc in peplo aliorum epigrammatum in Poetas collocatum suspicabar: ut revera medium invenitur inter epigramma in Alcaeum 3t alterum in Homerum . quorum hoc ineditum, ut puto, illud ab Isaaco Vossio ad Catullum

P. 2. publicatum. G- ἔτι σοὶ κλεγ idem quod σοὶ μεγα -- ωποισε ad alteram conjecturam ωπασεν ολ α κλεὸς delapsus fui, quiet ελιζοι Nn in codd. inveniens accusativum deesse verbo ωπιασε Videbam ; quem OHα ex refingens invenisse aptum credebam, ei accommodato adjectivo ολίζον se λιζονα de quo Pavo forte non cogitasset, nisi ei praeivissem. ἔ-δον ποινM,ς ααΤαπολα pro omni, pro Iongo tempore tralatilium. vem

. . Non tibi nascenti paucos, suavissima Sappho, In laudem tribuit parca benigna dies. id est, victurum semper gloriam tribuis. Sed . minus lacet propter ambiguam sententiam, qua & possetis versibus indicari videri longam vitam futuram Sapphoni: cum de ejus longaevitate mihi non constet : imo coutrarium fiat verosimile. Vide Wolfium

in Vita Sapphus p. 24. Quicquid sit, nihil hic a me peccatum, & semper Poeta Graecus dicit, quod LanuS Uates, qui cecinit uem tu Melpomene semel Nascentem placido lumine videris. quod confirmat, me non adeo absurde conjecisse hic

b auctore inscriptionis & appendicis lectum fuisse

33쪽

Moaea pro M. O , quamvis ego, ut patet, probavi semper Mor a: cum haec vocabula centies a librariis commutata sint. & aliosvin non adpareat, unde inscriptio & appendix fingi potuerint. nam in toto epigrammate nihil de Musis, ut hodie exstat, memoratur , & ab ipso auctore appendix & inscriptio proseistae esse mecum tavoni non videntur. circa quam tamen suspicionem quoque μου inerare Pervenimus ad tertium versum omnium corruptis smum & dissicillimum , in quo nec ipse mihi olim, cum medicinam non videre prosemis ad liberiorem conjecturam coniugi, mihi satisfeci, di ne nunc quidem satisfacio. & ut verum fatear, a nemine adhuc aliquid in medium adlatum , quod satisfecerit, nedum a Pavone, cujus conjectura audacissima, absurda & barbara omnino est , ut suo loco demonstrabitur. meae igitur modo jam partes sunt, ut ostendam in conjectura illa libera nihil esse, quod vel Graeci sermonis normae, vel epigrammatis tenori adversetur. Poeta in tertio & sequentibus versibus propositionem suam adstruit & confirmat: de cum dixisset Parcam benignam suisse in Sappho nascentem, subiungit , in quibus ille favor constiterit. ego versum hunc tertium plane corruptum videns tentavi, non sellicitus de versu sequenti, quem tamen in initio laborare suspicatus sui, .

nam duo versiculi unam periodum constituere tum mihi videbantur, & cogitaram συ δὲ, quod me male habebat, posse mutari in Z.υι α πατυρ vel simile quid.

- ειν enim non minus quam eum.ων promittere, puere

34쪽

v ANNUS.

nuere notat. tibi enim gloriam inter nas Musis aerem nam esse Iupiter pater omnium annuit. sappho enim Ἐν Mουσαις δεκατη Mουα - γυίφίφα . Ad Musas decima es addita Musa novem. Et si abibat siquantum a sono F κε ιν, rursus, ἀμla satis adpropinquabat ad ἔν έ ulli obvia sunt

κλεο- άφἄπν ες .confirmabat αφθιτον aiu . An quid in his adeo reprehendendum inventuri sint alii, nestio : Pavus certe sensum his inesse negavit. nempe Hypercritiacus putavit at d. nihil posse notare praeter smus vel fumus. Hesychius enim ala . - αρχοι d. & ἐμ. ετ pro passim: & ideo mutat in ἔμμεν vela,is. Sine igitur, Pavo 'Ε ναύταti , qui, quantus quantus es , Graecus es , ut quam puer decennis callere debueras, jam te μεσαιαοMον doceam verbi εἰ l in variis dialectis variam flectionem, &, ut dicimus: ἔμαεν, ἔμῶνα, ἔμ εν νμει, sic quoque dici μιλ α ειμ e. ideoque id, quod ex me demum

didicisses, si quando Theocritum prodidissem , jam

edocebere: nempe Codd. meliores passim in The crito ἔμεν pro , μεν Vel ψες exhibere. e. g. Idyll. 3. p. pro Vulsato ἔμεν. in cod. P. XIII. seculi sed ex vetustiore multum descripto. Codd. Vatic. 38 &

35쪽

' CRITICA

CAP. II.

Idyll. Iq. 6. pro μες Cod. quidam, sed quis sit, neglexi annotare, diversus tamen a Codd. P. ειμεν habet. Videmus ergo ει με, constabilitum quindecim ex Variis MStis auctoritatibus in uno Theocrito: quibus si auctoritates duorum in hoc epigrammate Codicum adjeceris, ad Pyrrhonis scholam ablegandus videretur, qui de sinceritate hujus flexionis dubitaret. quod si in libris editis, in quibus Dorica dialectus praeva Iet, haec vocis forma usurpetur, quid dicemus de nostri Thrasonis in Graecis perit at Archimedes autem de Spiralibus p. 3 s. praes bis ait ε το - ἔ

mus facile in multis restitui potest & debet plura exempla adferri possent ab aliis adlata, ut Timaei Locri, Philolai & Archytae & Hippodami Thurii

apud Stobaeum, nec non Theogn. Vs. 9S -

τι μνοι καλιν ειμεν

Iam Pavo substitue εμρον, vel quia hoc durius, quorum

36쪽

quorum hoc communis, illud a Dorismo diversiae diaIecti est. quis jam te credat primis labris Graecos delibasse sontest Sed qui nec Latinas conjugationes

noscis, tune calleres Graecasi Sed tamen κυδω abit nimis a voce κε enim omnino in metrum non modo, verum etiam

in usum loquendi pugnat. quis enim, nisi in comparatione , poetam a , & non potius ab ingenio, arte, suavitate, vel magniloquentia carminum lau- Mitti vellem Pavo ostendisset recte, saltem Poetice, ita circa Poetas usurpari. & vehementer dubito an magis Graece voce utamur pro illa djud candifacultare qua Critici censentur,quam vocabulum judicium Latine usurpatur: utut nccessitate compulsi sic saepe loquamur. saltem apud antiquiores mihi non occurrit. an suspicatus sorte est Sapph nem Yta ιδω simul cum xii ποι δικῆ exercuisse, ut

postea Callimachus & Apollonius, & ipse pavus, si sunt ejus serotina in subileum Trajectinum & pesi,ma Anacreontica. sunt enim re vera ad perticam PD uianam dimense & Bavianis stillant veneribus. κυδν, ut dixi, cum repudiandum sit, quaerenda est alia vox. licet autem plura, quae Vel gloriam, vel ca men, vel Musicum organon, quale quid requiri videtur , commentus suerim, placet prae omnibus viri docti conjectura, qua κρουσιν reponendum ceu

saepe notant, & proprie dicuntur de musicis modis, de arte pulsandae lyrae. Consistatur Athenaeus L. XIV. C. I. P.6 I s. ubi locus ex Polybio, qui & apud H. Stephanum, & in primis Plutarch. de Musca T. II.

P. II 37. & aliis locis. sane haec emendatio se commendat Eni similitudine. Cum autem in uno codice legatur et ita αμιν, certi essemus saltem requiri generis sequioris substantivum. sed cum eὸ ναρ debeat exsulare si τοτlia admittatur, vel τα, Dorice, egrisiisp Q T

37쪽

*spleor potius illud ita natum ex Dorico τὶν , quod igitur & superiori versui & huic restituendum. Σαπφοι, τὶν s κρουον. quae Vox & Erinnae a nobis, reddita ex conjectura prius , post ex MSto in Wo, uanis Poctriis p. Io. ubi etiaὸ quoque Obtinebat. τὶν tibi. Sed quid monstrossi illo ea οὐδε vel ὀιοδ . ut in recentiori cod. faciemust video me in schedio illo, de quo locutus sum, tentiae Mὲ γὸρ - - - ἀφειδ ενειμε. . media pro deploratis habens. qua de voee, sed ins liciter etiam cogitavit Pavo. Si illa hic locum habet,

certo debet occupare sedem τού , οτ μεν. & cum vidimus M Mν esse sanitate sanius, possemus legere Σαπφοῖ πιν me κωυσιν Des ιε -ναφθrπν οῦμεν. quae vox licet in Lexicis non exstet, proba est. Antipater Sidonius enim utitur in Carmine in Sappho P. I 62. Ed. Nolf

Quoniam tamen in genere quidem Parca possit dici etiam poeticam facultatem tribuere: aptius tamen oκ Ρουσων haec dona petantur , & Musae loquenteS inducantur hic, forte non displicuerit aliquibus

omnino tamen mihi altera conjectura mea praesertur, qua lego Σαπφsi πιν, κρου σιν Gari ιυ αφam mi εν.

38쪽

ti tum apitame sequitur Συν 3 amvis πανσπι νευαν ἐυσφαὰ evitatur soni similitudo ingrata in & 'G. Jam mecum, Lector, contemplare Hupercritici

nostri παρορο ιψα turpissima in tertio hoc versu constituendo. Non rem exaggero. plura committit in emendando vitia, quam versiculus habet verba. Lib.r MS. sic orditur Pavo, saus, σοὶ γαροῦν σε. atrer σοὶ τώ κε σιν ὀνῆ ut discimus ex notuisviri eruditi t. ex illis ego ausio negotio feci, Σαπφοῖ, σοὶ γαρ εωμεν τίω κω ν αφS,ν υεμεν. Sappho tibi enim tribuit judicium esse incorruptam. κρίσις judicium, quo suula aestimamuset discern mus : id incorruptumo sanum sutinam tuum tale, Pavo, ulla ex parte esset l) Poerriae. nihil certivis, aut accommosarius hoc Icilicet praecipuum , quo gloriam sibi comparaverat Sappho in arte sua. Si i εν pro

ειμον sono videatur alicui durius , legere potest i in. utrum ue ex proximo petitum. hactenus Podalirius versuum sauciorum.

,, Ha ha hel ha ha hel quid rides' ais. Quid tis nihil sentio, stipes sum , papaver, fungus. tam

,, subita unde mutatio λ rogas, lector 8 imo mecum non ride sed cachinnare: nam non risu sed effusis c se chinnis sunt haec digna. Pavo nullo negotio voces vim κώσιν, quae jam tot seculis haeserant radicitus in parte anteriore versus, Pavo illas nullo negotio in posteriorem partem transplantat : Voces autem ἐν il με, non tormentis non machinis, sed occulta quadam & blanda vi, ceu Orpheus rupes &stivas, in ante riore

39쪽

ora sine ullo strepitu traducit. Pam particulam m. , Rae dialecto communi propri in epigrammate, ubi

orisinus regnat, sine ullo P πεν πολεως decreto civitate donat Dorica. Pavo ad Midae a riculas accommodans versuum harmoniam nobis subtasultantem, claudicantem, & caesura carentem post

tertium pedem, sine negotio ullo procudit versum. denique Δω τοΠον quia sibi ignorabilis vox, mutat in protritum vel pluraque alia in uno versiculo designat facinora. O divina criseos Pavoninae potentiat o ingenii felicissimi conatus ultimust facessant, facessant aliorum nugae nugarum nugacissimae, & ineptiae ineptiarum ineptissimae. glandibus non vescimur amplius, fruge Pavonina reperta. at tu, homo confidentissime, ubi dididisti Sapphoni prae Alcaeo, Alcmane & aliis Lyricis judicii defaecatioris laudem tributam esse' neque enim tibi praesidium in eo, quod in carmine de Sapphone habet Δη-οχαρις quidam nisi sit nomen semininum ut secundum te & quaedam dicendum Anthol. L. IV. C. 26. p. 368.

Ruςοχία enim illa non sapphoni magis quam omnibus vegetioris & vividioris in oculis aciei hominibus proprium . nec unicum hoc testimonium, adeo vagum,efiecerit, ut merito Sappho laudatam dixeris propter judicium praecellens: quemadmodum vel Pindarum propter Jublimitatem, vel Ovidium ob ingenium, vel Callimachum ob artificium Carminis praedicamus. Sed si tibi hoc concederemus, quo Grammatico, quo auctoris loco istam barbaram significati nem I incorrotus & Ianus in voce vindica- . bist

40쪽

bis 8 α pestum incorruptus, incorruptibilis rit uti durationis, non respectu aliarum in rebus vel persenis facultatum. & iseo aeternus , immortalis, du-rrabilis. non fncerus, patus Vel imIermixtus , quae significatio vocis & aliarum. hinc

vide Stant. Theocr. idyll. I 8. s2. cpΘι- perpetuae divitiae, durabiles. & ipsiimois Bisto, apud Honrerum tribuimus. ubi Schol.& AElian. 2. U. H. 32. S apud

Sidonium Antipatrum Ψαναφλτον , aeterna τι ta.&-μουσάων carmina immortalia Calab.

exempla ex millibus pluscula adduximus, quia Pavo non solum hic, sed de in Cesabro vim hujus obviae vocis ignoravit. L. X. 19. scilicet, ubi legitur Dυ Me άβληνεια θεοῖσι Mnυχία αφθi Gille ait se mutuo destiniere, δι ideo suspicatur Quintum ipsum scripsisse απλύα. At

est epitheton ordinarium rebus divinis datum . hinc Schol Apoll. I. 43I Φεγον αφ9ιτον. Θεὸν, Θαυμα ris, ἀθάνατον. Quo & Hesychius ducit. Rex