장음표시 사용
661쪽
milia etiam in compellandis seminis adhiberi: si id
novit tamen . Sed noverit: &ostendat, Vocativum ita hic locum posse habere, ut reseratur ad feminam. at respicit juvenem, ut bimuli viderent, si legere possent. P. 18 1. δυσξυμ3ολον scribe. J ita ad ipsum Hesychium correctum in Mistellaneis Vol. V. T. III. p. 99. quae prodiere mense Martio MDCCXXXV. P. 187. μιν α ἰρ. scribendum εσὶν sic Toruli us literis perspicuis.
P. I9O. c καμασήriνJ obtrudere tentat fictilium vocabulum μυλάσωσι. ἐρωίες autem meo margini debetur. P. I9I. μι- Θάναιγ iςou.puto ιη Θάνα γ ε .J Sic putavit olim V. D. ibidem locorum. ride autem Fatuum , qui modo ex ε αετης facit ει α μῆνας, & ex
implicite scripto ortum sotnniat ε-. legistine aliquid cachinnis digniusta v I οφθῶσα Φλεγεις. νώμ - ουσα τῖεώσκω J Me Ter. ορωσα. Pav. vapide & sine ullo sensu. An ram ὐσα absens Z posset quoque legi, Q Θεισα. Vel S λαλῆσα. vel potius ' Θίγουσα. oculis uris. tactu vulneras. Meleager Anthol.
'Iξον εχμι τὸ φίλημια, τα δι' ομ μαG, Tu τυονι' Ην εωδης, καεις , G I SHς , δέ ωις. P I93. IποδείκνυσινJ Bergierum non sitis intellexipse Graeca ait homo σαερηφαν ire. Sed hoc non volo qua ro, pnde Nota haec suo loco non posita sit. debebat enim praemitti ΝOtae ταχυπΤε ρορυειν. ταχυπΤερορ υεινJ Causim auguror, quod Bergieri animadversio demum descriptis ceteris ei innotuerit aliunde: & sic Ier errorem hoc loco fuerit inserta. nam nego, limum auctorem laudari a Pavone, vel veterem vel im, Diem . quem non vel furto vel dono acceperit
662쪽
P. I97. πτεταλκα λογοi l ex Scapulae Lexim corrigit i τέτακα λογον. imo ex margine mea, ubi corrigitur cum gi. extendi. Glossula quoque mox ad το δὲ ἐμοῦ in meis. P. I98. - ο Βαβυλων ἡ χρυσοῦ l de eo alias. Sponsione quemvis provocare ausim, Pavonem ne γρύquidem nos docere posse de hoc auro: ideoque ignorantiam suam hoc tegmine ordinario obvelasse. P. zor. Vis me servam habereJ nota negligentiam. Δουλον in contextu. scis unde errori ex illa quarta.
in tribus aliis recte sermum. neget jam mendacio se illusisse lectori, cum tertiam secutum fuisse jactavit. P. Zo8. Rutgersit locum annotavit Tollius. Mox rogatum velim, quae forma vocis ἔδρωμεν. Sic in Sambuc. Merc. I. sed in a.&3.&4. υρομεν. tu Lector lege ἐδρωμεν. Liban. Epist. MXCIV. & centies. P. 2IO. Mallem post. J Margo mea etiam mavult
tempus mutatum. Ibid. Πυκνα παλομενης εφ Πομα ψ καρδίας, λ δεινῶς -πηδαν ὰ, Φθέγγεδεαι μοι δοκαν via. Modeste lue
cerus. Suid rescribendumst, non video. Aorta nosterjactabundus, Mercerus huic Deo corrigendo etiam fauinpar. Quid autem ipse i Ex Scapula locum, quem notissimum vocat, Hatonis advocat, ut probet τέ adsemolliri, liquescere notare. & inde sermulam Gra ciae inauditam fingit αἰθεδες ἀνι l Sed inspice Platonis locum, Lector, est L. II. de Repub. p. 361. D. di videbis illic non magis quam usquam τέ scis. emol
commodate Hesych. εσκων. ωλαν-. At ipso judiceita per bene legere potes, nis egregie fallatur. At egregie fallitur, nec bubalinum ipsius ingenium earfuit vel huic vel aliis locis sanandis. ΦΘεθείη enim elegantissimum est. At non intellectum a stipite. in dolore, in desiderio dicitur cor exsilire quas e pectore.
663쪽
CAp. XII. dicitur gemere, dicitur sonum nescio quem edere. dicitur latrare. Ita de Ulixe OdIT T. vs. I 3 16.
eleganter ipse Aristaenetus L. II. Ep. XIlI. ψ ozς'
Aliquidne oblatras, Molosse8Sed haec praeter institutum hujus Capitis.
P. ZIZ. Tέ ποΤε ἄρα μοι πεφυτηκs J quid vero mihi genuit intus p Pavo. Mercer. quid ego in pectore intus gero P Intelligisne illud i avoninum' ego sane nullus. omnino legendum πέφυκεν. praeterea satis in istens Verbum πεφυτηκεν ab si,ut αν. quod ubi usurpari hoc tempore repererit, Lectorem acmonere oportuerat. saltem tum potius πεφυτευκεν cum Tollio legerim. Vir doctus conjecit πεφυσηκεν. τί sω γλυκυτίον etὶ ποli ἄρα μοι πεφυγηκεν ἐυον, quid te, o dulcissime ignis, quid ranrim mihi intus conflavit. nescio an hoe alicui se probarit. mallem τὶς σέ που ἄρα μοι πεφυυηκεν ἔνδον. Φυσαν πυρ. notissimum esse Pavo ex Lexicis te
docuerit. sed & hoc ultra promissum. Κε ωσνου j Tollius quoque hac voce offensus suerat i sed induxit conjecturam. Pavus delirat. Verum est, quod verum negat. nempe ad χ ιν respicitur. quantum porro κεχυμενου & σεμευμένα distant. ut ipsi
664쪽
P. et I scribenssim procul dubio πολεμῶ πα-
Do,J non dubitavit Joann. Christianus Wolfius ita stribere ad Sapphica p. 233.
P. 2Is. η, αὐο-ον J sequitur &.προκυπΤουσαν. An ita studio Uariavit auctor rogat Pavo: Lectorem ego, an dubitet hominem delirareρ non dubitabit certe Tollium compilasse, qui mox ante Pavonem emendavit Θαλοροευομἐν-. quis nisi Coecus ambigat ZP. 2Is . scribendum Θαρ-.J sic scriptum in meo libro dudum ante quam natus eras , Eurybate. P. 2 I7. certissimae conjecturae ἐώανον putidam suam εχαρον Praeponere audet. saltem scripsisset Oota. P. et I 8. de mam nis extuberantibus , ut nosti, adhibetur venuste. remitteris ad Scapulam Va, id noli. ita cavet, ne centies Lexica advocanda essent,extra quae nihil sapit: nec te, Lector, sapere putat. P. ZEO. τ τῆ p. 227. ait Mercerum hoc non intellexisse. at Misellus ipse elegantem locutionem ne per nebulam quidem agnovit. o Croe φθειρο ν τῆ est , qui perdite amat dominam. in domina perditus . Alciph. Ep. I. 24 P. I 3. τῆ Mεγάρρος ἄβρα. ita quoque procul dubio intelligendus locus Chrysiostomi ibi a Bergiero adductus. - δ
P. 22 I. sed an scribendum si in lJ sic quidem
volebat Tollius. . P. 223. ομφακsνα & Lmλάνων aliunde mihi inno
tuerunt. P. 226. ad amorem relatum his non conve
niret examu . Pavo. quem refutat Τὰ ipset Non. Tollium ita corrigentem. P. δ28. α ιγνώ σJ meus liber. forte nomen pro-
665쪽
prium. Pavus. fors nomen proprium es. hic calliditas vulpeculam destituit sua. ipsa verba exhibuit. P. 232. fors nihil mutandam. sicJ a diiu-κγ commode si, cst si id jungas cum ῆι φρονῆσοι sententia bona es: tantum despiciens. Meus liber, d spiciens tali modo. P. 233. non aliter Canterus J quoties nos non alia ter tiae vel ille Pavoni occinimus. sed unde tanta familiaritas ipsi jam cum Cantero, quem non cognovit in toto Calabro Z id ex copiis nostris adparere posset. P. 236. malo iωυτρεπιι sic maluit V. D. ante multos annos. Ibid. αἰδεατορια παλιν ηδ α πλαίας. sens supinem tabulae rursus. MEM. at PAVO. vesaniam meam. male Mercerus. bene ergo apud me Virdoctus in faniae.. τυχον ἐρι. --J potuisset hic adposuisse notulam Merceri ex secunda editione. pro credo I gendum primo loco τ, altero τlia. P. 238. Qui toties incuset Mercerum vane, potuisset reprehendere hic ' quod το ποδνιωμα non Verterit. bene quiritor potest reddi. P. Z O. ἀή ἡ τουτων εξ scribendum sis dubio. ἀή ἡ πψτων- ρος. Ne credas, Lector, P vonem compilasse meos libros, licet sic plane Tollius
liber habeat longo intervallo. P. 2 2. o mulier. l hanc notam subduxit Κustero& Spanhemio ad Aristoph. Nub. ss.. P. 2 s. ita plane Canterus. J pessima fide hic agit
cum Mercero. nam cum duae emendationes praecedant in eadem nota, Lector necessario putabit ambas esse easdem apud utrumque. sed istum id verum deprima emendatione. & quoties de hoc consensu m
net, sane iure ei oggeri potest, quod ipse Dausqueio L. X. Calabri us. 324. δε conjectura polia hoc deaum
666쪽
uotatus vide hominis animum N ingenium. imo illud longe meliori jure in hoc omnium Plagiariorum primipilo. P. 248. Imo παρεχευαζον J παρεχευα ιδει apud me legitur. P. 249. Comma collocandum es post a antequam jusseras, id jam factum,&comma deletum
P. aso. increpuimus merito inscitiam puerilem hominis, qui hic τειχων pro , & id pro Ψωχων scribi permisit. apud Stiab. L. XII. p. 868. B. τους τειχους πιςους legaS: ubi τοπις restituendum. Conser L. XIII. p. 93 I. C. sic apud Lycophr. vs. 62 an hac voce erratur. sic in duobus Codd. apud Mosch. Idyl. III. 48. & υἰχlλ mutantur. hic legendum cum viris doctis : ut dixi p. 62. Uanni. P. 264. ἡ hunc locum tangit Barthius ad Rutilium. L. I. set . Schuris. p. 11ε. Mea margo inon habuit, nec ideo Pavo.
P. 263. praestatJ id arbitratus etiam libri
P. 26 . το quod contigii J copiam verborum habet Pavo. nam quod accidit: quod evenit. in meo libro. P. 276. nos doceat, unde monstrum illud verbiέ pυσατο huc pedem tulerit. Asinus non vidit ἐφυσῶ t. scribendum. P. 278. ego mala hic ἐπε πληρωσαΤε ω mox εποιήσα- ουε. Sic maluit & auctor notularum manu scriptarum olim. qui mox αυτοῖς volebat, unde Pavo notulam adposuit. caventes earum. P. 28o. edidit πάσας ὀν πῶσιν ενίκηκας. Lapis sit, oportet, qui non rescribat , πῶσι νεν&ηκας. ut recte
olim V. D. P. φ82. ω μελιώσοι l Pavo insulse & coacte transpo-
667쪽
sitis verbis: cum modo una litera mutata legendumst. τοιγαρῆν, ω Mελιμα ἐw1. ut mox δελφίδιον ἐριον.& ωον γαν BP. Vide Aristophan. Eccles us. 966. Crediderasne, Lector, tam inpudenter hominem scrinia aliorum compilare ausum fuisse, vel necesse habuisse λ nam casui haec adscribere, est nimium fatui: in primis cum tot ejus in hoc genere exstent facinora. quare abeat, abeat Graculus ad gregem suum: vel si nolit sponte viam corripere, nobiliores aves jamjam ita eum urguebimus, ut fuga' vitae turpi consuluisse magni instar triumphi habiturus sit. Nolim autem viri eruditi me statuere credant, quoties duo scriptores in idem incidant, alterutrum esse plagiarium. hoc foret iniquissimum. e contrario saepe hoc accidere concedimus: cum veritas sane se non uni manciparat. Sed id toties & ubique fieri sine suspicione justa posse negarim: negarim praecipue hanc secilitatem deberi homini, qui passim literariis, imo in pro- hos mores pugnantibus lacinoribus se suaque scripta insemet, LPIis
668쪽
In quo nuperae calumniae, novique se supidi
errores Pavonis expon-tur ἰ refelluntur. DE sapientissimo Phile ordo rerum exigeret, ut
verba faceremus: sed faciemus nulla vel pamca. Tum quia satis superque egimus de ejus stylo ferreo & inficeta versificatione: tum de Animadversionibus in hunc ligneum poetam. Et sane non nisi ad tales scriptores ineptias suas allinere deberet Pavus. Consulatur 'Εξέλοωις mea, qua plurimos de- se His hujus editionis indicavi. In erimis autem hominem taxavi, quia aliquot centenis versibus probabiliter eidem Ρhilae debitis, suam editionem augere neglexerit. Illud Scriptum inserui Vol. II. Misceli. T. III. Scriptum sine per quam modestum: si h minem spectes, quem illo aci meliorem frugem reducere conatus fui. Praeterea aliae, nec minus intra moderationis finem consistentes Dissertationes, sorte continuandae, leguntur in iisdem Miscellaneis
Vol. IV. T. II. Uol. VI. Tom. I. & Tom II. Si quis alia desideret, legat recensionem in Actis Lipsiensibus
669쪽
siensibus A. MDCCXXX. p. 277. In primis autem hiseere amplius nihil contra Philen vel Pavon nas in eum notulas audeo; postquam homo literas meas publicavit, in quibus tanta laude, tam egregio encomio prosequor sua in Philen merita. Scilicet jam fidem suam decoquentis viri est Anno MDCCXXIXmente Decembri, in Epistola, qua gratias agas pro
.. Ipsa iam aetas Ieriptoris dignitatem libri Leere poterit. Nihil enim noum , nihil reconditae eruditionis hic erit quaerendam ...is, Philen istum Bersmanni spuriam'adalterinum vocare, alio que satis dura in virum isam diligentissimum, eiusdemque docto
rem , venerandae memorial , proferre Non timuerit. . . . .
Observationes, quas adiecit, paucae sunt , nee adeo singularis momenti. Nihil certe continent pleraeque, quam variantes lecti nes libri omnienses aut Editionis Bersmannianae , s praeter a indicium , ex quo loco Aeliani Phile sua desumserit. denique coniecturas quasdam Editoris. Si vero hie illic plura verba faetenda fuerunt, nulla tamen veterum scriptorum autoritas, quae sola in
ejusmodi scriptis delectationi esse solet, adiicitur sed prism isa
verba: Norunt eruditi: non ignorant periti: ipsi tirones sciunt, εν iis similia ,totam demonstrationem absolvunt... Bene quing co gnitum babemus, Philen issum non esse, in quo multum defud mus. Et ex eadem ratione facile ferimus formulas illas Editoris: Plura suo loco: videbimus alias accuratius ; plura sorte alias ;videbimus etiam alias; plura de his alibi; de quibus oppor tunius suo loco, s smiles, quae millies in exiguo hoc libro I guntur. Si dubitas, vide modo pag. 267. π bis ρag. 27 , . 276, 278, 279. miraberis forte in tam paucis pagellis istud, quod nos ferendum judicamus. IVi etiam miramur, qui factum fit, ut ... oblitus si docere , Celeb. Fabricium pridem ex MS Bodleuno aliquot eius generis Additiones evulgasse. Vide sis Ueneram iu Senis Biblio . Grare. Lib. V. C. XVI, Ave VOLVII. p. 697pnu poenitebit vidisse, eum de autore ipso quaedam illic tradantur, quem Cl. Editor ita obscurum, ut eras, Er gente patriaque, e aetate Hiirque talibus, quae Editores de Autoribui fuit obscuris- ρειαι commoraresolint, praetremist.
670쪽
Εpuo cras. V ANNUS. donato libello, munus tralatitia laude dignari, &Anno MDCCXXXIII. mense Junio Dissertationem publicare, qua in hoc ipse libro plurimos naevos literato orbi exponere coneris. Praecipue cum per illos medios tres annos, ut Pavoni more suo per ii
pudens mendacium, jam Capite secundo Vanni fiatis refutatum, addere placet, Editor Philae nihil dixerit vel secerit, quo famam & eruditionem vel minimum laeserit Scriptoris, Sed nihil dixerit vel secerit in me: atqui me non priva, illa enim levis, sed publica injuria hominem in primis perstringere impulerat: ejus in omnium ordinum & sa culorum eruditione claros viros convitia& criminati nes me vindicias qualescumque conscribere persias rant,& quidem eo animo, ut resipisteret admonitus. Ecce autem encomta invidenda illa egregio huic Pavonino foetui a me contributa. I ben UE. zeer verplutvoor hei present van dis Philes, wien VE. een fraei ieed, en Eo t megr, aengetro his haesi. Haec P
vone interprete sic sonant. Valde tibi ob stridus sum pro donato Phile, cui me stem in si pulcram θ' qu Iem oportebat. Nonne haec adprobatio est amplissima 8 Vocabulum tamen puleram satis μεργη-ν invenio. Fraei enim aliquid minus quam schoon. &potius reddendum fuerat per bellam, quomodo etiam primo loco vertit, nil aptissime, Κilianus meus. sic certe intellexi: & credo mihi mea licebit verba interpretari. Vereor autem, ne Pavonidae, qui passim instar bimulorum sapit, etiam hic acciderit quod infantibus, cum ob novam concinnioremque togulam laudantur, ipsi se laudatos credentes. egregie gestiant superbiantque suo modo. o, cui iste jam tum displicere coeperat Viri maledicentia & sterile commentandi genus, aptiora verba posse invenire