장음표시 사용
71쪽
s6 CRITIC Α σάν. III. Age libet aliud stolidissimum facinus in vertendis
Graecis huic capiti adjicere. alia alias occurrent. apud eundem H cphaestionem p. ss. & s6. hoc Sapphus fragmentum elegantissimum legitur. Ecpι μοι καλὰ πιις ειυσέοιαν ἀνθέμ οπιν 'Eμφερῆ ἔχου - μορφίαἰ, κλεὶς ἀγα a. 'Αντι τας δί' εγω ύδε Λυδὲ - ου δ' εραννάν.
F. I mihi pulcra puella, aureis floribus
Similem habens formam, -- - dilecta. Pro qua ego neque sediam n que amabilem. ad quos versiculos ita bellus noster nugator. pag. 1s . illud aldendum est uno Serbo. κλεὶς ἀγαn ητα
per appositionem hic dicitur puella chara o formosa. ratio loquendi non protrita sane. clavicula dileeta: clavicula amabilis: quia scilicet pectus uniuscujusque, quanquam frmiter occlusum, aperiebat statim, ut cum cupiditatibus suis in illud intrare posset. forma ommae praestantia erat pro clavicula, qua intimos pectorum recessus sbi recludebat facile : nihil mellitius. eo sensia igitur accipiendam es illud κλιω Meministine, Iedior, aliquid , , ineptius, putidius, exoletius, si se lidius, anilius, puerilius legisset cedat, cedat huic claviculae clavicula Salomonis. quae sane quodcunque promittat L. I. C. IO. Circa amoreS, ne comis
paranda ad hanc claviculam Pavoninam . magis prOh biles nugas effutire licuisset, si, cum Athenaeus L. VII. C. I . doceat claves Pavoni Claviculae erunt, quando Athenaeum edet in Thunnorum
in primis deliciis fuisse assatas & sic bellam puellama delicatiori plicis parte fuisse vocatam; qualis comparatio valde apud nostrates viget & in cursu est sin Iuue Belgico Pavonino dixeris ) cum eximia &lauta. Ad Aristaen. p. 258κ
72쪽
lauta quaevis Vocitent ψωλον Σαλμον m. sed Joc rum abunde. breviter potius omnium oculis expon mus incredibilem hominis inscitiam, qua ex puella clavim secerit. ΚΑgeΣ enim & mater Sapphus & filia ex aviae nomine pro more denominata: quae ambae a Suida memorantur in & filia, tacito tamen nomine, ab Ovidio Epist. Her. XU. vs. o. Adcumulat curas fila parva meas. ubi Bersmannus Cisis haec. Suidas. Et haec adstamentum hoc docuerant F. Ursimus in Fragmentis Hoetriarum p. 287. & J. Alb. Fabricius in Biblioth. Graeca Vol. I. p. s89. & P. Baelius in Lexico & unicam hanc esse expositionem UOX άγαπετά confirmat, quae adhiberi solet de unica & proinde dilectssima prole. merito igitur haec jam resutavit doctissimus D Christianus Wolfius in praef. Sapphicorum p. VIII. quod sorte aegre serens noster δοκησίσοφ nec causa fuit tamen, humanissimis enim verbis fuit reprehensusὶ arripuit hanc occasionem prelatus meum in Aristaenetica Praefatione Uirum eruditissimum, sed plumbeo telo, petendi. At, citor, qui adhuc aliquid putaras Pavoninas esse
nugas; non tibi somnia narrare vidcor , cum tot enormia errata in eodem genere enumerata cernaS. eat, eat nunc & insultet manibus summi viri
Lucae Holitenti quod in Stephano p. 2O3. in hoc versiculo Tν 3 τ - Μελι 'ς κυνα φησὶν ουbi ait, ex lapide nobis ast abre factus es homo , ne unus Denestion gloriari post, se eo jure usum. r dea non hominum sed lapidum ineptias. At tu, lector,
73쪽
detestare pravi animi loliginem. error est Typothetae procul dubio: vel saltem ejus, qui post Hol- stenti mortem Stephanum edidit. nec versio adest. qui non vapulasset vir quidam doctissimus, cui idem error obrepsit in versione Epigrammatis Πετζ , οδε ξείνοισι βοα σῆα , ως ἀιδαλeς Ἀσφαλες ἀν' ω πις άμν πειρο -ηά. Petrus hic &c. at quid ipse Pavo hic perpetravit, quia sorte fortuna
vox minuscula litera expressa erat, non ex lapide hominem, quod beneficium : sed ex tenella puella clavim serream secit. ut scilicet portentosus iste Pavonis vultus diriora designaret monstra, quam Medusae viperina facies: qua homines modo in s xa non in rigidissimam ferri massam induratos accepimuS. Sed me vocat ultima praefationis Pavoninae particula. Appendicem hujus epigrammatis doctissimus Wolfius observavit esse expressam ex Homero &ideo
Μ--- μα , Nec μοι c/υηπω ηλ εν ο quae omnia censor vitio creatus rursus turbare ait. at
nemo nisi Pavone vel furioso oresta in iunior de hac observatione Viri eruditissimi dubitarit; & verosimile omnino est, syllaba .e Oe ex is esse natas. Roster autem ut in fine hujus recensionis non minus ineptiret quam
74쪽
C P. III. P am in principio, sic ex norma vitae lectionisseribendum ait: Μοῖσ' εμ ν ευ, ος μοι coυπνιον γλ εν Ob iis . primo nota elegantiam Pavoninam in literula x. quae hic mira cum ἐμ γασει ponitur. deinde nota selitam in Pavoninis emendationibus stribiliginem: nempe ad ita postponi. facillima tamen haec a diori videtur emendatio. nam pro vel iuαθον siripium erat at scriptum fuisse primum constare debebat in octastata cauda μαθ' vel ita δε- let Pavo compendia literarum fingere quae in nullo unquam MSto exstiterunt. homo , qui cum nunquam Codices MStos versarii, vel si ve
sisset, non uti stivisset, tamen in membranis legendis aevum trivisse vult videri. addit praeterea, ei qui verba Iacit regerere , verba quae jecisti, inrellexisti, stultitiam esse omnem stallitiam superantem. quibus verbis quid intellexerit doctor subtilissimus, alias intelligemus, sipero. sussiciebat hic vertisse, quae in
Grae IS. ea corrupta: nec Pavo verum vidit. an is vel alius postea ex puteo extracturus sit veritatem, cis γένmrι κειτου. Et sic pervenimus ad finem
ἴλκ6σεως. qua sane artificio novo & plane admirabili emendatum & restitutum dedit hoc epigramma Dannes Cornelius Pavus, ut sibi videtur , Criticus optumus maximus ; at ut mihi & aliis sedet, patellarius& minorum gentium : si quidem gentem habet; &non potius ad aerarios, Cerites & capite censes rejiciendus sit, ad quorum tabulas principes in literis viros toties detrusit. Et sic praefationis huic parti ad nos & Cl. Nolsium sipectanti fiatisfacitum arbitrantes,oliquam eruditionis qualiscunque Pavoninae supellectilem , ut promisimus, recensebimus. incipere
75쪽
animus erat ab mo, & primam ejus opellam, epistolam Vibio Sequestri praemissam, percurrere, nam jam hic Pavo, PaVo est : sed prius potius rerum quasdam summas per capita persequemur, quia lane Ii- hellus in nimiam molem excresceret,si in singulis libris re notis sigillatim maled,sta, institiam, stoliditatem, meptias, audaciain, jaet tiam, nam nulla animadversio eth in ullo ejus libro quae non aliquo ex his vitiis εἰ aliquando pluribus & omnibus simul laboret, vellemus excutere. Quare age primo loco quam bonus sit Grammaticus ex paucis speciminibus mecum comtemplere.
Eo infantilibus Pavonis peccatis circa prima Limguae Graecae elementa.
Ut novus ad letionem scriptorum Pavonis accedit, eumque Lynceis adeo oculis uti in ali orum lucubrationes animadvertit, ut ne minima παρο α sine censura acri praetermittat, accurationem non solummodo summam in suis libris adhibere verosimile putaret: verum etiam in primis sibi cavere ne turpissimorum errorum ipse reus fieret . quam autem plane contrarium obtineat, ex superioribus hic illic patuit. illis nunc adjiciemus insigniora et in inscitiae & seminae ignorantiae quae dam specimina, ex quibus manifestum fiet non decennium puerorum sed & juniorum vitia ab ipQ in Elymologiae & Syntaxeos canonas circa ipsias declinationes & conjugationes & alias Grammatices partes committi: ut ita majorem in modum mox contumeliosissimum virorum maximorum contemtum&insolentissimam sui jactationem mireris atque indigne
76쪽
ris. Age, Lector , inspice Q. Calabrum Lita I IL
o. si mλεμοιο βώων ες τααλενων οἰμωγη πιλεl . qualis a pugna hominibus in moenia inclusis ploratus ex stit. Pavo. αλένΤων hoc ab αλιο κω : N captos sun scat . . . sc sententia bona es tu verba sunt
bona. ἐς - πολεμοιο. interpres
εἰς Gu ciis, ta urbe conclusi sunt.
77쪽
Alterum Homero, ut hoc obiter obse Vem, producitur. ll. Ε. 487.άψισι λδου ἀλόνlε χανακου. nexibus lini capti omnia trahentis. licet alii corripiant. Ut Aeschylus Agamemn. 332.
ν ἀλογων - κρατησάνlων in Eumen. 67. Ita Oppianus L. III. Hal. 6o . & alii passim. Quin optime quoque sibi ita constat sententia. v ciseratio & Hulatus erat, qualis solet excitari ab iis, quorum urbs incenditur & vastatur, in quam post praelia in apertis campis vel in propugnaculis oppidi commissa, compulsi & conclusi fuerant. talem clamorem vide valde descriptum a Diodoro Siculo L. XIII. p. 18 I. & Aeschylo in Septem contra Thebas vs. 26o. ut plane ebrium fuisse oporteat Pavonem, cum haec scriberet, & etiam addere ausus fuerit. interpres insulse. imo tu insulsissime & stolidissime, ut omnes & singuli vident nunc. In Aristaeneto L. II. Ep. XIV. π εφα-
Pavo, ubi ita flectere didicisti vocem ' certe Rudimentis Graecis opus est homini. ipsius paradigmatos jam oblitus est. τειχεων , Praeterea, stipes, quae τείχη, muri urbis vel caselli hic locum habenti in aedibus, in cubiculo scena. omnino legendum τοίχων. parietum. qua notione aliquando occurrere nΟVi, non τε di .
In Menandreis p. s2. habemus aliquid magis etiam exquisitum. ubi pro corrupto - - reponit
78쪽
μελετωσαν. in primis curente & certissimum illud ipsi videtur : & sic adstruit. 5 μελεω diligenIer caro. idem μιμελεω. viis δειδω vehementer metuo. dunus
profecto vel puer qui talia effutit, non ferula excipi, sed quis unquam δωρολεω usurpavit equis puer decennis e πελῆμα dici non novit Z & ad hanc barbaram sormam , etiam novas voces fingere audeti hic ille est qui post Benulum Menandrum emendare sustinuiti . P. O. Nusdem sartaginis πέμπον nobis pro ἔπεα ros in Menandreo versiculo audacter obtrudit. sed illa stribligo satis ostendit vel sola, correctionem esse falsam. licet enim passim apud Poetas augmenta negligantur, id sobrie magis fit apud Comicos. & uti talia 'minime mutanda, quando occurrunt: sic eadem invitis auictoribus non obtrudenda. Canonum Grammaticorum sne dubio habenda ratio , ut ipse in Merc rum p. 48. Aristaeneti censor noster graviter pronunciat. sed non semel ita novus Palaemon hic peccat apud Hephaest. p. 34. legitur να κ . id ille ob levissimam causam mutat in κα λαλε. augmen tum , ut vocant, omittitur, ait. omittitur a te, Pavo, non ab auctore: & quia id non adest, praesens tempus scriptum suisse adparet. & illud longe essicacius.
in accentu quoque erras κατα-κa scribendum esset. sed aquila non captat muscas. in Calabro I. I 8 cmgερκετα. Pavo. nonne δ δερκετο , Val επεδέρκετοῖ At mutatio non opus. nam sontentia proba est, & augmenti absentia innuit praesenti auditorem usum fuisse.
venit participium. scribe: Gmσοα-non stri . nec augmentum hic in voce hac negligo. commode intelligitur verbum ex superioribus. sic XI. I 43.
sendi possunt, & per se bona sunt, tamen vitiosa, si
79쪽
CAp. IV. a Critico intrusia: & saltem negligentiam Pisonis ostendunt & pravum judicium. At quam versatus sit in conjugationibus Graecis duohus jam tribusve exemplis patuit. tria alia adjiciemus. primum ex Anacreonte. Od. IX. Vs 33'. ubi Columba ait suscitanti. α-ῆ' , λαλις-- μ ελκας , '
Pavo. nescio quid alii dicturi sint; mihi certe α,ελ- minus arridet, ubi adsuula paulo accaratius at-rendo. quid multa Z Fallor , aut ipse Poeta suavicin
se nihil accommodatius. & porro hoc illustrat nostra sormula, quam Riunt lepidulie rustici non: ih garienJ uare de hac suspiciuncula, ut modeste vocat, vix dubitare posumus. at scio doctissimos Actorum Lipsicnsium auctores dudum ne minimum quidem dubitasse, quin ἀπέλθω sit puerile admodum vitium pro ἀπέρχομαι & ferula dignum. quibuscum ego sentio, & omnes & singuli sentient, qui Graeca elementa callent nam si tu exceperis ecte subjunctivi modum, prius docendi sumus in adfirmantis sermone, isti modo loeum cile. vide ipsos in Actis anni
- In Horapoli. p. 277. πληρωσασαν. praesens hic &idem quod πλη--αι complentem. Memerus pessime eo istis. hominem audimus tantum quod ex Ionia adpulsum, Vocales contrahere nescit. quis enim in prosia alias non πλυμσα. dixeriti noteS praeterea novam doctrinam, Aoristum hic praesentis vice fungi. At
80쪽
C r. IV. VANNUS. 6sAt bella, bella suppeditat nobis locus Calabri
Ride, ride. homini qui ' Graeca non tumultuarie didici e se gloriatur, est subjunctivus, ignotumque ei est obvium verbum Ac μαῖ o incredibilis stupor & ignorantiat Theocr. XVI. 67. Διζημαι δέ - Θναἰων κεχαυσμεν
VII. 6o. Πλιον δὲ μένω ες Μιτυλάναν. hunc locum tetigit rursus ad Lib. XIV. vs. 26 . ubi Rhod. χέ- in χευ' mutat. & PaVO addit. miror, tibi hanc modorum convenientiam toties in his negI xit R. In addendis autem ait. Ex. gr. V. 38p. VII. 2 s8. ubi nos correctorem egimus non Μ ALE , sed minus etiam necessarie. uita nondum resipuit & modo agnoscit aliquando modorum disserentiam dari. quod ad librum quintum nondum nOVerat, quodque extra dubium apud Gr.&Lat. Vide Horat modo Lib. I. Od. 8.
ubi frustra hac differentia onenditur Cl. Rentlejus. Stolidus hic error inde ortus, quod parum illi nota ipsa verba nam significationem eorum, eandem cum δουα , modo per nebulam vidit ad Lib. t V. Calabr. 1 F.