Critica vannus in inanes Joannis Cornelii Pavonis paleas

61쪽

fragmentis. imo haec non solum, sed ne cogitavit quidem inquirere, quid sit hic τὸ πελασγι- quod quidem notum ex Homeri Il. B. vs. i581. &ejus interpretibus. unde possemus hic innui credere Λύὐκια vel smilia festa non solummodo in Arcadia in Panis honorem, sed & in Thessalia celebrata ; nisi minus verosimile esset Atheniensem Comicum Cratinum huc respicere. At cum Panos antrum & a- cellum non procul ab Acropoli Atheniensi fuisse doceat J. Meursius in Athenis Atticis L. II. c. 8 ex Pausaniae Att. 28. & Herodot L. VI. IOs.& Eurip. Ione v8. 938 & 49 . ubi & chororum mentio sit: quin Luciani locum ex Bis Accusato Tom. II. p 2I9. idem Meursius adducat, ubi Pan dicitur vlta --ὸ τη

ipsuin Templum Panos indicari non procul a loco I elaugicon dicto: & quem Cratinus hic joco Comico

mus Tiberius Hemsterlitisius sententiam suam aliquando aperiat, ut sperare fecit Nesselingius, quem Omnino consulito ad Antoninum & V. V.Cl. Nassum & Duherum ad Thucyd. I.. II. C. I 6. Videsne, Pavo, quam curta tibi supellex' cujus paupertatem celare conaris, dum sine ullis testimoniis tua commenta lectori obtrudis. vides in quibus te potius occupare doberes, quam in aliena indulti ia sugillanda . nonne convinceris tere vera esse stipitem, sungum,

papaver , algam & si quid vilius & stupidius istis pnon vides' & tibi vel sic places, Narcisset imo caudam tollis, Pavo Z imo Grylli abnepos, grunnis, & spinam dorsi incurvas initar trochit quin age igitur , & rursus quantocius seetosia prgebo te s0ra. ut iis alimn impingam fustem. Ad eundem

62쪽

dem Hephaestionem notas p. 182.

fallor aut senarius hic mihi lectus in Euripide e ais. ex qua notula doctior sane dimittitur lector: & sicit jam Pavonem dubitare , utrum versiculus exstet in Euripide. quippe lectoris interest scire, non solummodo quae Pavo primus vel certo certius novit: verum etiam quae suspicatur falso inter triginta & amplius millia versuum Euripideorum inveniri. at si vellegisses Strabonem Lib XIII. p 9I6. vel Macrob. Sat. V. 2o non ignorasses hunc versuin esse Aeschyleum, & locatum fuisse in initio Prologi deperditae Tragoediae Mu αυδίνων nomine. imo si Aelchulum ipsem ex praestantisi mi Stanlrii editione versasscs unquam, sed nec vidisse arbitror nisi sorte per ho-

rutam commodatum ab amico, hoc fragmentum in- Venisses suo loco p. 6 I. recensitum. & tu ille es, qui uno abortu tres nobis Tragicos effusurum minitaris' quem tamen patet nec Euripidem nec Aeschylum ulla cum cura legisse. qui ΕΠmologici editi nem etiam venditasti frustra. & merito : cum nec

hunc librum attigisti, nisi ceu canis Nilum. set At,, talis tua Salmasi vanissima jactantia, qua, homo

se gloriose, ignorantiam tuam callide obtegis, ea pro- ,, mittens, quae praestare nunquam potes. cum sis

is in lusu totus, & multas minutias, de quibus dubiis tare potest nemo, satis perplexe sprolixel exsequeis ris . cum alii viri eruditi saepe publice fateantur, si in multis se nihil videre & eo ipis pectoris candidiis indicia praebent cena, quibus tua MDγαλαυχία si saepissime destituitur En, gloriose miles, non Salmasii, quod putabas, sed tua imago. Age

63쪽

c Ap. III. Age libet aliud stolidissimum facinus in vertendis Graecis huic capiti adjicere. alia alias Occurrent. apud eundem Hephaestionem p. ss. & s6. hoc Sapphus

mihi pulcra puella, aureis floribus

Similem habens formam, iii---α dilecta. Pro qua ego neque Driam n que amabilem.

nd quos versiculos ita bellus noster nugator. pag. 1si. iliud ardendum est uno verbo. -ὶς ἀγαπητί per appositionem hic dicitur puella chara'formosia. ratio loquendi non protrita sane. clavicula dileeta: iclavicula amabilis: quia scilicet sectus uniusicujusque, quanquam frmiter occlusium, aperiebat statim, ut cum eupiditatibus suis in illud intrare posset. forma U Io mae praestantia erat pro clavicula, qua intimos pectorum recessus sibi recludebat facile : nihil mellitius. eo θη- igitur accipiendum est illud κλεὶ . Meministine, Iedior, aliquid , , ineptius, putidius, exoletius, stin se lidius, anilius, puerilius legisset cedat, cedat huic claviculae clavicula Salomonis. quae sane quod

cunque promittat L. I. c. Io. circa amoreS, ne comm

oranda ad hanc claviculam Pavoninam . magis probabiles nugas effutire licuissct, si, cum Athenacus L. VII. C. I . doceat claves s Pavoni Claviculae erunt, quando Athenaeum edet in Thunnorum

in primis deliciis fuisse assatas & sic bellam puellama delicatiori pileis parte fuisse vocatam; qualis comparatio Valde apud nostrates viget & in cursu est sin adiuue Belgico Pavonino dixeris ) cum eximia &lauta. Ad Aristaen. p. 258

64쪽

CAP. III. lauta quaevis Vocitent ρ ινiλον Σάλ sed Joc rum abundo. breviter potius omnium Oculis exponamus incredibilem hominis inscitiam, qua ex puella navim secerit. ΚMeΣ enim & mater Sapphus & filia ex aviae nomine pro more denominata: quae ambae a Suida memorantur in & filia, tacito tamen nomine, ab Ovidio Epist. Her. XU. vs. o. Ad timular curas fila parva meas. ubi Bersmannus Cisis haec. Suidas. Et haec ad fragmentum hoc docuerant F. Ursinus in Fragmentis Doetriarum D. 287. & J. Alb. Fabricius in Biblioth. Graeca Vol. I. p. s89. & P. Baelius in Lexico S unicam hanc esse expositionem UOX ἀγαπητά

confirmat, quae adhiberi solet de unica & proinde dileetissima prole. merito igitur haec jam resutavit doctissimus Jo Christianus Wolfius in praef. Sapphicorum p. VIII. quod sorte aegre serens noster δο σίσαφ nec cau a fuit tamen, humanissimis enim verbis fuit reprehensus in arripuit hanc occasionem per latus meum in Aristaenetica Praefatione Uirum

eruditissimum , sed plumbeo telo , petendi. At, Leetor, qui adhuc aliquid putaras Favoninas esse

nugas non tibi somnia narrare vidcor, cum tot enormia errata in eodem genere enumerata cernaS. eat, eat nunc & insultet manibus summi viri

Lucae Holitenti quod in Stephano p. 2oa. in hoc versiculo

ubi ait, ex lapide nobis a bre factus es homo , ne unus Deucalion gloriari posiet, se eo jure usum. r dea non hominum sed lapidum ineptias. At tu, leetor,

65쪽

,s CRITICA C p. III.

detestare pravi animi loliginem. error est Typothetae procul dubio: Vel saltem ejus, qui post Hol- stenti mortem Stephanum edidit. nec versio adest. qui non vapulasset vir quidam docilissimus, cui idem

error obrepsit in Versione Epigrammatis Πεπφ οδε ξεινοισι βοάαὶα , Ἀσφαλες α λωπιις ἐς ἐν ἔνειμε τυχά. Petrus hic &c. at quid ipse Pavo hic perpetravit, quia sorte fortuna vox minuscula litera expressa erat, non ex lapide hominem, quod beneficium et sed ex tenella puella clavim serream fecit. ut scilicet portentosus iste Pavonis vultus diriora designaret monstia, quam Medusae Viperina facies: qua homines modo in saxa non in rigidissimam serri massam induratos accepimuS. Sed me vocat ultima praefationis Pavoninae particula. Appendicem hujus epigrammatis doctissimus Wolfius observavit esse expressam ex Homero &ideo M- μα ες, ις μοι Cνυ-ον ηλθεν ον D. mutat in

Μ--- μαθες, λιeς μοι νυπινιον ονειρ m. quae omnia censor vitio creatus rursus turbare ait. at

nemo nisi Pavone vel furiose Oresta insanior de hac observatione Viri eruditissimi dubitarit; & verosimile omnino est, syllaba bae Oe ex Θ Mός esse natas. Roster autem ut in sine hujus recensionis non minus ineptiret quaise

66쪽

C P. III. VANNUS. . ss, quam in principio, sic ex norma MStae lectionis Libendum ait:

εμ ν άs ευ. ος μοι c/-Πον- ονειρ primo nota elegantiam Pavoninam in literula V. quae hic mira cum ponitur. deinde nota

selitam in Pavoninis emendationibus stribiliginem:

nempe δ' ad ita postponi. facillima tamen haec a diori videtur emendatio. nam pro υαθον vel ἔααθον seriptum erat at εμαθον scriptum fuisse primum constare debebat ocrustata cauda μαθ' vel θ . ita si let Pavo compendia literarum fingere quae in nullo unquam MSto exstiterunt. homo , qui cum nunquam Codices MStos versarii, vel si ve sisset, non uti scivisset, tamen in membranis legendis aevum trivisse vult videri. addit praeterea, ei qui verba Iacit regerere , verba quae jecisti, intellexisti, stultitiam e se omnem stallitiam superantem. quibus

verbis quid intellexerit doctor subtilissimus, alias intelligemus, spero. sussiciebat hic vertisse, quae in

Grae iS. ea corrupta: nec Pavo Verum vidit. an is

vel alius postea ex puteo extracturus sit veritatem, ων γάνασι αὐ . Et sic pervenimus ad finem

. qua suae artificio novo & plane admirabili emendatum & restitutum dedit hoc epigramma Joannes Comelius Pavus, ut sibi videtur , Criticus optimus maximus; at ut mihi & aliis sedet, patellarius& minorum gentium : si quidem gentem habet; &non potius ad aerarios, Cerites & capite censos rejiciendus sit, ad quorum tabulas principes in literis viros toties detrusit. Et sic praefationis huic parti ad nos & CI. Nolsium spectanti satisfactum arbitrantes, reliquam eruditionis qualiscunque Pavoninae supellectilein, ut promisimus, recensebimus. incipere

' . animus Diuili eo by Gorale

67쪽

D CRITICA CAR III. IV.

animus erat ab mo, & primam eius opellam, epistolam Vibio Sequestri praemissam, percurrere, nam jam hie Pavo, PaVO est : sed prius potius rerum quasdam summas per capita persequemur, quia sane Iibellus in nimiam molem excresceret,si in singulis libriq& notis sigillatim malesumi, institiam, stoliditatem, ineptias, audaciam, laetimtiam, nam nulla animadve so eit in ullo ejus libro quae non aliquo ex his vitiis εἰ aliquando pluribus & omnibus simul laboret, vellemus excutere. Quare age primo loco quam bonus si Grammaticus ex paucis speciminibus mecum comtemplere.

CAPUT IV.

De infantilibus Pavonis peccatis circa prima Limguae Graecae elementa.

Ut novus ad lectionem scriptorum Pavonis accedit , eumque I Fnceis adeo oculis uti in ali 'um lucubrationes animadvertit, Ut ne minima S sine censura acri praetermittat, a curationem non solummodo summam in suis ti bris adhibere verosimile putaret: verum etiam in primis sibi cavere ne tui pissimorum errorum ipse reus fi Tet . quam autem plane contrarium obtineat, ex superioribus hic illic patuit. illis nunc adjiciemus insigniora etiam inscitiae & summae ignorantiae quae dam specimina, ex quibus manifestum fiet non decennium puerorum sed & juniorum vitia ab ipQ in Elymologiae & Syntaxeos canonas circa ipsas declinationes & conjugationes & alias Grammatices partes committi: ut ita majorem in modum mox contumeliosissimum virorum maximorum contemtum &insolentissimam sui jactationem mireris atque indigne-

68쪽

ris. Age, Lector , insipice Q. Calabrum Lib. II L

οἰμωγη πιλεὶ . qualis a pugna hominibus in moenia inclusis ploratus exsistit. Pavo. αλενΤωs hoc ab αλι ιω : captos An scat . . . sc sentenria bona est ' verba susthona. αλεντων ἐς ὀκ πολεμοιο. interpres

insulse.άλ,-- ab ἀλλω derivaturi quale monstrum, Aπολλον Κηπτροπαι at pudeat, pudeat, Pavel puer ex tertia classe novit Iλλω eastio tempora sua mutuari ab ἀλόω vel αλωω & in Aoris o secundo ἀλι0t formare : idque in Genitivo facere ἁλόντ . Ut δουσnon ἀλέντ' non at αλεω vel αληυι congrego, contraho. habere ἁλευ. congregatus, conspissatus. idque in genitivo habere αλεντο . Ut μεντ . non άλονΤm . non Vox frequentissunt usus apud Homerum. Il. u. TI . ipsissima locutio. η λαλ in vel Iopulos muro includi. Il. Φ, 6OT. παλιι δP -λητο ἀλω- . urbs implebatur ab inclusis. II. X. ITeωων ειὸ αςυ άλάντων, in urba conclusorum.

69쪽

Alterum Homero, ut hoc obiter obse Vem, producit . ll. Ε. 487. essurι λδου ἁλονὶε 2 νάκου. nexibus lini capti omnia trahentis.lieet alii corripiant. Ut Aeschylus Agamemn. 332. . τ ἀλἰύων κρα-ησανὶων in Euinen. 67. Ita oppianus L. III. Hal. 6o . & alii passim. Quin optime quoque sibi ita constat sententia. vociferatio & Hulatus erat, qualis solet excitari ab iis, quorum urbs incenditur & vastatur, in quam post praelia in apertis campis vel in propugnaculis oppidi commissa, compulsi & conclusi fuerant. talem clamorem vide valde descriptum a Diodoro Siculo L. XIII. p. i8 I. & Aeschylo in Septem contra Thebas vs. 26o. ut plane ebrium fuisse oporteat Pavonem, cum haec scriberet, & etiam addere ausus fuerit. interpres insulse. imo tu insulsissime & stolidissime, ut omnes & singuli vident nunc.

Pavo, ubi ita flectere didicisti vocem : certe Rudimentis Graecis opus est homini. ipsius paradigmatos jam oblitus est. τειχεων, praeterea, stipes, quae τείχη, muri ur is vel castelli hic locum habenti in aedibus, in cubiculo scena. omnino legendum τοίχων. parietum. qua notione τειχίον aliquando occurrere nOVi, non

In Menandreis p. 12. habemus aliquid magis etiam exquisitum. ubi pro corrupto G θλωσαν reponit

70쪽

σπιν, ut uuant , muri r, ait omititur a te, rivo, non ab auciore: &quis id non adest. Naviens tempus talptum sititie a aret. & dhia longe efficacius m accentu quoque erras --3-ris scribendum elΓα sed aquila non captat muscas. in Calabro I. Is Imδἐoxaτ-. rivo ---, Vel ἐπιδὰ ρAt mutatio non opus. nam sententia proba est. & audimenti absentia innuit praesenti auctorem usum suisse L. III. I 3. x oestra e eia Maa . Pavo. - - venis participium. t. mper UmetasHω- non stri . nec augmentum hic in voce hac negligo. commode intelligitur verbum ex superioribus. sic M. 243. . & XIV . NisisH,- haec etsi d

sendi possunt, & per se bona sunt, tamen vitiosa, si