De basilica S. Laurentii in Damaso libri tres. Quorum primus Acta S. Damasi complectitur, alter ea, quae ad basilicam pertinent, tertius, quae ad ejusdem basilicae ecclesias filiales, spectare videntur. Auctore Antonio Fonseca ..

발행: 1745년

분량: 452페이지

출처: archive.org

분류: 그리스도교

21쪽

CAPUT XV.

De Eeclesia s. Pantaleonis A em.

CAPUT XUI.

CAPUT XVII.

CAPUT XUII I.

De Ecclesia s. Dbannis in inno.

CAPUT XIX.

De Ecclesia S. Andreae a Domo Iobannis Ancillae Dei.

CAPUT XX.

De Ecelesia S. Mariae in Carbarina.

CAPUT XXI

CAPUT XXII.

DE Eeclesia S. Andreae de Hispanis.

CAPUT XXIII.

De Ecclesia S. Salvatoris de Unda

CAPUT XXIV.

De Getesia S. Caesarii.

CAPUT XXV. .

De Melesia S. Benedicti de Arenula .

CAPUT XXVI.

CAPUT XXVII.

De Ecclesia S. Anastasii de Arenula .

CAPUT XXVIII.

De Ecelem S. Barabolomaei a Domo Iobannis Garetani.

CAPUT XXIX.

De Eeel se S. Sis ani de Carahariis.

De Eleusia S. Nomae in capite Molarum.

CAPUT XXX L

De Eeetesia S. Mariae in Cayite Molarum.

CAPUT XXXI I.

De Eeelem S. Caeciliae a Domo.

22쪽

D. Helesia r Pantaleonis

- - CAPUT XXXV

CAPUT XXXVI.

De E lesia S. Salvatoris de Caualaris.

, - - CAPUT XXX v it

De Melesia S. Mariae de Cacabariis

CAPUT XXXVIII De Assia S. Bemdicti de Ciam a. XXXIX.

De Gelem S. Martini de Panaren.

CAPUT X L.

De Gelem S. Salvatoris de Campo.

CAPUT XLI.

D. Aelim s. Barbarae.

De Ecclesia S. Mariae in o ρω Pinta.

CAPUT XLI II

De Euum S. Misatoris de Praefecto.

CAPUT XLIU

De Eeelem S. Pantaleonis de Prraeearolis.

CAPUT XLV

De Aelem S. Silasiani in Via ripae.

CAPUT XLVI.

CAPUT XLVII.

D. Deloa S. Salvatoris.

D. Erelo S. Mariae Iuliae.

CAPUT XLIX.

CAPUT L.

D. Erebis S. Mariae in Formosa

23쪽

De Ecelem S. Valentis

De Ecclesia S. Salvatoris de Gallia .

De Eeelesia S. Nicolai de Catealariis , stae in Caleariis ..

Eeelesia S. Mariae de Monterone .

De Ecelesia S. Benedicti de Germis.

De Eeeles a S. Nicolai de Domo Cincti de Greeorio.

De Eeelesse S. Martini a Domo, Iuleis Mardois. - -

De Eeelesia S. Andreae a Domo Fortis Boliae.

De Eeelesia S. Salvatoris de Primieeris.

De Eeel a S. Simeonis.

De Ecclesia S. Salvatoris de Lauro

De Getes a S. Salvatoris in Versis.

. Dec Ecelesia S. Mariae in Monticello. . .

De Ereissa S. Blasii Arcariorum. .

. De Eeelesia S. Andreae de Incaricariis . . . . '

CAPUT LXV M.

De Ecclesia S. Nicolai de Cryptis Agonis .

pag. 378.

pag. 387. g. 3 88. ' pag. 389.

24쪽

LIBER I

ACTA S DAMASI

CAPUT I.

Exponuntur Causae , quibus ad S. Damasi Vitam eonscribendam Auctor aceedit. abae Acta a narrationibus , ω m numentis ambiguae Fidei sint sternenda ; ubi de tribus Imperatoribus Valentinianis , ae de

geminis Placidiis Augustis. Pportunum videtur, priusquam ad nostrae milicae historiam, descriptionemque deveniamus, egregias S. Damasi laudes, ac ejusdem praeclara Gesta, virtutesque praecipuas indicare. Primum omnium statuendum est a nullo Scriptore susceptum esse laborem commemorandi,& ex composito , deditaque opera digerendi ejusdem Pontificis praeclare facta, & illustria in Rempublicam Christianam promerita . Sparsim ista dumtaxat, & quasi aliud agentes posteritatis memoriae consignarunt Annalium EccIesiasticorum Scriptores, & qui Summorum Pontificum Vitas alnostra tempora demandarunt. Licet autem Auctores praedicti

25쪽

Σ Acta Sancti Damasi

de conspicuis S. Damasi actis multa congesserint. quos inter Anastasius Bibliothecarius in suo Pontificali libro dudum opera, & studio clarissimi Viri, & Praesulis Francisci Blanchini castigatius edito, & notis illustrato, nec non Cardinalis Baronius in Annalibus, & post illum Tille montius, adhuc tamen operae pretium nos facturos existimamus, si eadem excerpta, servato temporum ordine, distincte magis, castigateque tradamus. Id ut a nobis effectum detur, tum Reipublicae iuvandae studium,& de nostrae Basilicae Coetu aliquo saltem pasto vigiliis nostris bene merendi, tum maxime nostra in Sanctissimum Pontificem pietas suadet, monetque. Ad rem suerit pro certo habere actis S. Damasi in lucem editis a Constantino Cajetano Abbate, asservatisque in Codice M. S. Archivi Canonicorum S. Petri minime esse fidendum. Item detrahenda non minimum fides est antiquissimo Codici M. S. asservato in Bibliotheca Uallicellana, quorum memoriae scatent ubique mendis, & lapsibus magni momenti; ut plane

videantur exaratae ad normam, & palatum eorum Auictorum, qui nono, vel decimo vixerunt saeculo. Utrumque circumsertur in Bibliotheca Patrum a . Genuinis identidem S. Damasi operibus falsa haec permiscuit Marcus Milesius Sara Eanius b). Ea vero Manuscripta docent dirutum Pompeii Theatrum conversum fuisse in viridarium, quo tempore S. Damasus a Valentiniano Caesare, quarto vertente saeculo, ejusdem Si tum obtinuit pro aedificatione Templi dicandi in honorem S. Laurentii. id vero quo paeto potuit contingere, cum constet Theodoricum Gothorum Regem, sequenti exeunte saeculo, Theatrum eumdem instaurari jussisse' Eius rei testimonium exhibet

Epistola Cassiodori e . In ea non dicitur Aedificium fuisse dirutum, sed potius quod fatisceret ex magna parte; ac Proinde imperatur, ut a peritis Architectis, explorato situ, & vitio ejusdem Aedificii, reputetur utrum solidis pilis sustineri possit.

26쪽

Caput I. y

Praeterea ibidem a Trmatur: Valentinianum uxorem duxisse Eudoxiam, ex qua geminis filiabus fuerit auctus; quarum natu major e matris appellatione item Eudoxia, minor vero natu Galla Placidia vocaretur. Exorta tamen est ab indicatis Manu scriptis non levis confusio, cum videantur de Valentiniano Primo asseverare, quod de Tertio verum esse traditur d); eum nempe uxorem duxisse Liciniam Eudoxiam Theodosii junioris filiam eidem matrimonio collocatam anno 637, duos nimirum & quinquaginta post obitum S Damasi . Exploratum enim est Ualentinianum Primum ab Exercitu Niceae acclamatum Imperatorem, rerumque potitum in uxorem primo duxisse Severam, eaque e vivis sublata, mox Justinam Decentii relietam anno circiter ex qua non equidem gemina, ut Placet Manu scriptis se , ted quadruplici sobole, nempe Valentiniano Juniore, Galla, Grata, & Justina auctus fuit; quarum prior foemina connubio juncta suit Theodosio Magno, posteriores vero in virginitate consenuerunt. A veritatis scopo prorsus aberrant praefata Manuscripta ι dum produnt Gallam usque adeo aegre tulisse erectionem Ec- cIesae in situ Pompejano a genitore concesso S. Damaso, ut

jusserit noctu solo aequari quidquid a structoribus interdiu fuisset excitatum, Quomodo enim Galla Ecclesiae structurae impedimento esse potuisset, si nec ipsa, neque Sorores Urbem Romam ne quidem a longε unquam salutaverunt Τ Prosecto Ualentinianus ipse non nisi semel Italiam Mediolani vidit: idque ipsum ex alio nullo vetustatis monumento, nisi ex praescripto aliquarum legum in Codice Theodosiano colligi potest: adeo tamen exiguo temporis fluxu , ut nec Ammianus Marcelli-iius f illius aevi emunctae naris Scriptor, nec a Ilus quinpiam Ualentiniani in Italiam adventus mentionem fecerit: omni porro seposita mora in Germaniam Imperator prosectus est, A , inde

27쪽

4 Acta Sancti Damassi

i uia in Illirieum, ubi vomitu sanguinis, ut narrat S. Hieronymus QP, vitae, & imperio finem dedit. Ne autem de Augusta foemina Galla Placidia in praefatis

Codicibus memorata, & de Ualentiniano Imperatore errores oriantur, ipsos indistinete, ac promiscue confundendo cum alia Galla Placidia, aliisque Imperatoribus Valentinianis, hic

consentaneum arbitramur praenotare, quod duo floruere Augustae foeminae nomine Gallae Placidiae, & tres Imperatores Ualentiniani nuncupati. Harum prima Valentiniani Senioris ex Justina conjuge filia fuit . quae nupsit Theodosio Magno,& in puerperio decessit anno Urbis conditae 11 Christi vero 3s , ut reserunt Franciscus Mediobarba, & Carolus Cangius b . Augustae hujus frater suit Valentinianus Junior, qui sexto die post parentis obitum opera Cerealis Avunculi, etsi tum quadrimus, Augustus solemni more est habitus. Altera vero Galla Placidia, superioris filia ex Theodosio Magno , cum in expugnatione Urbis Romae ab Alarico Gothorum Rege fuisset abducta anno Christi io, Astaut pho illius consanguineo, qui Regnum adeptus est Imolae, in uxorem cessit. Anno postea qi s intersecto Asta ut pho in Seserici potestatem devenit, qui, quod eam acerbius accepisset, septimo post die a mi- Iitibus occisus est. Exinde Valliae, qui Segerico successerat, jurisfacta ab eodem, pace cum Honorio composita, ad fratrem remissa; a quo Flavio Constantio Patricio, & Exercituum in Galliis Duci in uxorem collocatur, etsi his nuptiis assentiri illa primum abnuisset D i nec multo post ob hanc assinitatem Constantius Ravennae ab Honorio Imperator renunciatur; qua dignitate haud diu potitus, pleuritide correptus, obiit eodem anno. Marito igitur extincto Placidia in Honorii fratris aedes se recepit, cum quo tanta vixit familiaritate, ut

28쪽

Caput I. 3

Pravae de mutua hae benevolentia habitae fuerint suspiciones; ejusque filius ex Constantio Augusto Valentinianus nuncupatus Caesar postea est dictus, ) anno nempe qzΑ, habitusque pro tertio Valentiniano Imperatore. De his tribus Valentinianis Imperatoribus vide Antonium Pagium. Ad evitandam nominum ambiguitatem obiter hic indicare consilium fuit, quae superius retulimus, licet non omnia ad nostri texturam Operis adscri- here necesse fuerit.

CAPUT II.

Patria S. Damasi; ejusdem educatio , in scientias inclinatio , res gestae usque ad Pontificatum. Item constitutio ejus in Vicarium Sanctae Sedis , ejusdemque Opera Fons ρerennis repertus lustrandis Infantibus attributus.

SAnm Damasi patriam quod spectat, Auctores in diver

sum abeunt. Tillemontius so pro certo habet Sanisti Viri ortum Romae deberi , & ex nullis rationum momentis, aut vetustatis monumentis erui posse ejus Patrem ex Hispania eo venisse. Verum haec opinio est omnino deserenda , utpote singularis, & historicorum auctoritate destituta, qui unanimiter asseverant S. Damasum ortum habuisse in Hispania. Bollandus m quoque de S. Damasi Patria videtur perplexus; ubi enim ipsi est sermo de Sancta Ire ne sorore Damasi . ad alia a se disputanda lectorem rejicit: De quo, inquit, ct Sanctae benes patria, ω parentibus plenior dicendi locus erit ad Acta S. Damasi X. Decembris. Vulgatissima igitur sententia veterum , maxima historicorum parte firmata docet, anno 3o .

29쪽

natum suisse in Hispania ex patre Antonio, nobili, atque praeclara stirpe . Quoniam so9 vero sub nomine Hispaniae id rem- Poris comprehendebatur Lusitaniae Regnum , iccirco aliqui Scriptores, inter quos Ciac conius, Augustinus oldoinus, &Angelus Roccha opinantur S. Damasum ex oppido Uimarensi in Lusitania Diaecesis Baccarensis in lucem prodiisse. In id tamen conspirant melioris notae auctores, ut S. Damasus pera dolescens, seu tenera aetate Romam venerit cum suo genitore Antonio. qui ibidem cum tota familia domicilium fixit. ubi eo usque ossicio Exceptoris functus fuit, donec e vivis migrante ipsius conjuge, se totum deinceps mancipavit obsequiis pervetustae Ecclesiae S. Laurentii. quae tum quoque erat una ex Paroeciis Urbis, & ibidem gradatim Lector, Diaconus, & tandem Presbyter Sanctae Romanae Ecclesiae Tituli S. Laurentii ordinatus fuit. Disertis hoc verbis innuit ipse S. Damasus carmine decimo octavo operis o ) metro editi, ubi non procul a limine ita de Patre canit:

Hinc Pater , Exceptor , Lector , Levita, Sacerdos Creverat hine meritis, quoniam melioribus actis time mibi proυecto Cbristus , cui summa potestas Sedis Apostolicae τoluit concedere bonorem.

Praeter Fleurium, qui pro inconcuta habet id, quod de

patre S. Damasi retulimus, Sebastianus Tillemontius, ct Adrianus Bailletus auctores de re critica maxime studiosi eiusdem sunt sententiae. Eximiae indolis argumenta aetatem longe praevenerant , omnibusque ingenii dotibus abunde auctus S. Damasus, in primaevo aetatis flore Mundi illecebris abdicatis se totum litteris

30쪽

Caput II. γ

dedit. Quin & perspecta rerum humanarum caducitate continuo in illum Monasticae capessendae vitae studium irrepsit. quam etsi non habitu, nec solitudine, animo tamen, de moribus pie, sancteque in Clericali statu, & Urbe Roma servasse

compertum est.

Α tenera aetate politiori litteratura. ac liberalium artium studiis probe imbutus sedulam sublimioribus disciplinis, ac rei dogmaticae praesertim operam impendit. Adscitus in CIerum eadem ipsa, in qua genitor, S. Laurentii Ecclesia fideliter re-hus sacris ministravit, ubi totius ejus vitae institutum, mori.m scilicet gravitas, & candor, Clero, populoque admirationi fuit, & exemplo, teste S. Hieronymo G. Anno 31s, ea nimirum tempestate, qua S. Liberius Papa a Constantio Imperatore Sede pulsus fuit, ct in Thraciam relegatus, S. Damasus adhuc erat Diaconus Romanae Ecclesiae; M tune Liberio Felix Ecclesiae Romanae pariter Diac nus se , vir catholicus subrogatur, qui diem obiit anno 317;

ab exilio tamen S. Liberius in propriam Sedem restitutus, tunc ad Presbyteratus Ordinem promovit S. Damasum. Praeclarum habetur de S. Damasi adhuc Presbyteri pietate

testimonium apud Anastasium Bibliothecarium in Vita S. Felieis Papae II, quod scilicet ipse Damasus ejusdem Sancti Pontificis Corpus sepelierit: inquit enim Bibliothecarius de S. Felice: pabsus est in Civitate Cerana eum multis Clericis, ct Fideliabus occulte juxta muros Urbis ad latus formae Traiani tertio Idus Novembris, ει exinde raptum est eorpus ejus noctu a Presburis , ω clericis eum Damasio Presbytero, ω Iepultus est in supradicta ejus ει- silica, quam ipse construxit ma Aurelia ra. Kal. Decembris Miliario

secundo in pace.

Per haec tempora Constantius seductus ab Eusebio Nicome diensi, & a quodam Ariano Presbytero , mentis levitate, Fidei Cattalicae evasit insensus, & quam prius profitebatur,

SEARCH

MENU NAVIGATION