Caius Crispus Sallustius ad codices parisinos recensitus cum varietate lectionum et novis commentariis item Julius exsuperantius e codice nondum explorato emendatus curante J. L. Burnouf ..

발행: 1823년

분량: 672페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

31쪽

XXVIII

ete fouiee au texte par quelque copiste ignorant, qui aura it con udii cet ocrivain avre Iustin-le artur. On ne sali ara reste rien sur la vie de Iustin. Ιl afait uti extrali dii grand olivi age historique de Trogue- Pompede . Cet ahrege est intitutd: Historiarum Phil picarum et totius mutuli origintim, et terrar Sittis, ατ Tmgo-Pompeio excerptarum libri XLIV a Nino ad GDsarem Augustum. Nous aVOns deja remamve

plus ii aut que, dans ses extralis, Iustin a choisi deprcseretice les satis et les passages qu'il jugeait parti

culicrement interemans leR autres evenemens DE

Livng I. Histoire des empires des Assyriens, des Medos et des Perses, jus tu'a Darius, fils d IIystaspe. LivnΕ ΙΙ. Digression sur les Scythes, les Ammoti et les Atmniens; des rois it 'Athenes , de la legislationde Solon , de la tyrannie des Pisistratides, de leur expulsion, qui eligagea Athenes dans une guerre ave

les Persos; de la bataille de Marathon; histoire de

Xerxes, succusseur de Darius, et de Sa guerre avectes Gre A. LIvRΕ ΙΙΙ. Avcnement d' Artaxerxe . Digression sur

Voveκ via. II. p. 5 . gnoseondi voluptate iucunda, nec ' Omissi, iis inquit quae nec co- exemplo erant necessaria.

32쪽

ET IUDICIA.

1es Lacedemoniens, sur la legislation de Lycurgue et Ia premiere guerre de Messeiae. Commen ement dela guerre du Peloponnese. Livag IV. Suito de la guerre du Peloponnese; expEdition en Sicile. Digression sur cette 1le. Livag V. Fin de la guerro du Peloponnese. Les trente tyrans et leur expulsion par Thrasybule.

Expedition de Cyrus et retraite des Dix mille. LivΑΕ VI. Expeditioris de Dercyllidas et d'Agesilas oti Asie. Guerre des Thebaius. Palx d' talcidas. Exploiud'Epaminondas. Philippe de incedoine com

de rempire de Macedoine, veritable ol et de Trogue-Ρompec , son principat guide a cie Theopompe . il acependant complete les donnees que lui Murni ait cet sicrivain, par celles quil trOuvait dans He/υ te et Ctesias , et meme dans les mythographes. Livnx VII. Digression sur la Macedoine anterieu-

rement a Philippe. Livκκ VIII. Histoire de Ρhilippe et de sa guerre

Livag IX. Fin de rhistoire de Philippe.

33쪽

nous restent.

Cassandre.

juriu'a l'avenen ent de Lysimaque. Cette partie de l'histoire de Iustin est si peu complete, qu'On ne saurait devinor les fources oli Tro-gue Ompce a pulse; on suppose que les digressionssur Cyrene et fur Heraclee soni tirues de Theopompe, et que t 'episode de l'Inde est de Megasthenes. Livκκ XVII. Histoire de Lysimaque. Digression suri'Epire avant Pyrrhus. Comme dans ce livre Iustici se montrμ trses partiat enfaveur de Seleucus, et contraire a Lysimaque, On Penseque Iemme de Cardie a cie Ie guide de soti original. Livκκ XVIII. Guerre de Drrhus en Italie et en Sicile. Digression sur 1'histoire ancienne de. Carthage. Livax XIX. Guerres des Carthaginois en Sicile. LivRE XX. Denys de Syracuse transporte te theatre de la guerre dans Ia Grande rece. Digression sur Metaponte.

Co qu'il dit de Syracuse et de la Grande-Grece, Trogue-Ρomme 1'a tire de Theopompe, et par forme de supplement de Timee. Ce deruier parali notam-ment la si urce de l'histoire d'Agathocle. .ivax XXIV. Suite de l'histoire de la Macedoine.

34쪽

XXXI

Liog XXV. Antigone Gonatas, roi de Mace- doine. Liablissement des Gaulois en Bithynie. Lixκκ XXVI. Suite de l' histoire de la Macediane. Livκκ XXVII. Seleucus, roi de Syrie. Livκκ XXVIII. Suito de l'histolae de la Macedoine juriu'a l'avonement de Philippe.

Suite de i histoire de Syrie.

Livax XXXV. Demetrius I et II, rois de Syrie. Cos si x livres soni extra ita de Pol M.Livag XXXVI. Suite de l' histoire des rois de Syrie. Digressions fur les Jui L. Le royaume de Pergame

35쪽

ces fix livrcs, Justin est la principale four historique. La comparaison de ces livres avec les fragmens de Posidonius de Rhodes, qui nous oni cie ConserveS Par Atheneo, a Lit voir que cet historicii a ete te guidude Trogue-Pompesta Posidonius, qui etait lie d ainitiuavcc Pompue, avait publie Uue histoire des quatre-

Iuvκκ XLΙv. Histoire de l'tapagne, tirce proba-blement de Posidonius.

Telles sont les autori tes sui vies par Trogue-Pom- PCe , et Par Consequent Par son abreviateur. on doli scrver, ait reste, que la chronologie est eniterementnogligce dans Ι'Ouvrage de Iustiti, comme dans lapium ut des historiens anciens. Justin marique SO-ent de critique, et ses reflexions ne montrent Pas beau coul' cle sagacite. Son style est corroci, simple, Elegant, mais inegat : il est bicii preserable a celui de

36쪽

I. IusTisus noster, quod ipse nos docet in excerpsit Tnocu M POMPEIUM, qui, ut indidem cognoscimus, totius orbis historias XLIV libris scripserat latino, historias Philinpicas inscriptus, id est, de imporio Philippico sive Macedonico, quippe in quo major pars oporis, alib. VII ad XLI, versatur : in quibus imitandum si hi proposuerat inprimis Theopompum, Isocratis auditorem, hi

toricum aetatis suae celeberrimum, Cuius fragmenta collecta et illustrata avide exspectamus a F. Κochio, r Ciore gym

nasii , quod Stetini floret, doctissimo. Qui quid ein ut XII libris, quod cognoscimus ex Diodoro Siculo sXlV, 84),

amplexus fuerat historiam Graecorum ab anno inde U. C. 344, ubi Thucydides substiterat, ad annum usque 36o; sio Pompeius ille a Nino, prirno Assyriorum rege, ad Augustum usque, totius orbis historias XLIV libris complexus

suerat, annorum II 55 seriem percurrens, sere circa A. U. 48, quinque annis ante Christum natum. ipse natione Gallus, ortum trahens, quod ipso auctore

XLIII, 5, D) reserimus, a Vocontiis Delphinatu, sive,

quod nomen nuperrima, quae evanuit, et imperio cessit mox invicem perituro, Gallica respublica huic recenter du- tum servavit, Les mutes Alpes), avum habuerat, a Pompeio Magno in bello Sertoriano, A. U. 675-68i, civitate Bomana donatum; patruum sub eodem imperatore Lello Miuiridatico, A. LI. t 87-69a, equitum turmarum dia CCHii patrem sub Caesare, Galliarum proconsule, A. U. 69d-7o3, militantem, ejusdemque imperatoris Epi stolarum et logationum, simul et annuli curam ha horatem. IDj0itigod by Corale

37쪽

Votorum , ite Trogi fide historica, testimonia legis instan r. 6 ct II. iduae qualis sit, ex epitomatore quoque cognosci potest, quippe qui pedisequus ducem suum Sit sequiitus. Ipse quidem, quum e Graecorum sontibus sua hauserit, Non magis fidem merebitur, quam illi. Grieci autem, quam certi sint, sive potius, quam incerti omnium orientis pOpulorum, indeque simul a 3ptiorum , Scytharum , vel unus liber XXXVI, cap. a-3, te docet, in quo pauca referuntur de Iudaeis; de qui nis, tum jam per terrarum orbem dispersis, quum Certiora lacilius cognosci possent, quam

quae hic vaga et salsa leguntur et inde Conjicere poterimus, non certiora exspectanda esse de caeteris orientis populis antiquissimis , quorum origo et historia longe crassior caligine, v l ipsorum sacerdotibus esset involuta. Sacerdotum enim apud omnes istos populos quum unus esset ordo, pones quem essent literae, ab his solis edoceri poterant populi historiam Graecorum peregrinatores. Isti autem, quam inulta ignorarent ipsi, necesse orati quam multa profanorum auribus committere abhorrebant lIn Graecorum ipsorum historia, in qua longe major pars operis versatur, qua fide Graeci digni sint, a pluribus jam est expositum. In antiquissima enim horum historia, quae dicitur mythologica, longe clarius nos jam cernimus, quam ipsi illi bis mille annis ante cernebant. Quod quidem latius

exponere, et exemplis illustrare, non est hujus loci. Posteriorum autem temporum quam vaga sit Et incerta eorundem historia, vel hoc unum nos docet, quod ipsorum historici, ad Pherecydem usquo et Cadmum Milesium, A. U. 2oo Plin. VII, 57), versibus scripserint; ergo epicorum instar poetarum, res gestas maluerint ornare, quam

reserre.

Huc accedit hoc in Nostro, quod Theopompum sibi prinposuerit imitandum, quem maledicentissimum dicere non dubitat Cornelius in Alcib. II, 1. Hinc non miremur, huic inprimis accidisse, quod longe plurimis Graecorum historicis accidit, quod nimio gentis suae amore abrepti, inpri-Disiti su by Cooste

38쪽

mis Persarum res gestas obscusando, suae gentis res illus

trare studuerint.

Hujus quidem opus illud uberius, a Iustino nostro in epitomen redactum, non diu huic epitomae superstes fuisso videtur , quum hominum socordia brevius Iustini co pusculum facilius arriperet, justum autem Trogi corpus

negligeret. Quod idem Polybio , Diodoro, Dioni Cassio

accidisse dolumus. Mentionem tamen illius iaciunt nonnulli Veteres, in his: T. Priscianus, grammaticus saeculi VI initio, lib. VI, ex Trogi libro VI haec verba proferens : Inda Scepsin petit, quo se Medias, inter rari somno Mania , contulerat Is, ab Dero Vida petito colloquio , etc. Cons. Iustiti. VI I a 'coll. Xen. Heli. III, I, 8-u I. u. Priscianus, lib. V, ex Trogi lib. XXII, docet nos , hunc historicum sormasse sibi nomen flaminea generis seminini, haec eius verba proferens : Putrius, propter mortem minere, saminio abiit. Id quod Gellius X, 15 diea :Hamen Dialis, uxorem si amisit, minio, id est, sacerdotio suo, decedit e ubi paullo post in loco quodam Masurii Sabini , quae hoc loco est a ima, sive quod est in uno cod. , minis, dicitur flaminica, id est, flaminis uxor, sicuti ibidem paullo ante, in alio loco Fabii Pictores, minis est domus minis : Ignem es minia, nisi in sacrum, e rei jus non est. 3. Servius circa A. C. 4oo, ad Virgil. 2En. III, v. IO8: Da parenissus Teucri dupliciter traditur e Alii enim..., inter quos et Trogus, Scamnisi lium tradunt. 4. Idem ad aen. IV, 37, ubi Amrica dicitur terra dioestriumphis, haec adnotat : Plinius Secundus Hist. Nat et I'Ompeius Tri gus Amros dicunt mmmm triumphi primorin nius, quam sibi Romani postea Mindica runt. Dixerat autem hoc Pompeius lib. XIX. Nam I tinus XIX, 1, 7, Hasdrubalem quatuor triumphis insignem interiisse in Sardinia refert. . o. Plinius in indico Historiae Naturalis saepius laudat Τm-gum aUCtorem, V. c. lib. VII, nr. 7: VIII et IX; X, nr. 8;

39쪽

4 PRO LEGO MENA

XVIII; XXXI, I r. II.

6. Quae tamen omnia ex illo translata, non ex ejus historiarum libris esse, statuit Bongarsius. Nam de animalibus quoque libros conscripserat, Charisio I, pag. I9, laudatos; unde depromta esse videntur, quae laudat Plinius XI, II 4 : ubi, quum Aristotelem retulisset, non modo credidisse praescitacsso aliqua in corporibus ipsis, verum etiam prodidisse, luco subjicit : Addit morum quoque advectus simili modo rapud nos Trogus, et pse auctor se rissimus, quos verbis ejus subiciam : Frons ubi est magna, segnis animus subest; quibus parua, nobilis; quibus rotunda, iracundias, velat hoc vestigio tumoris amarente. Supercilia quibus porriguntur in rectum, molles significant; quibus juxta nasum flexa sunt, austeros ς quibus juxta tempora inflexa, derisores ; quibus in totum deviassa, male los et inoidos. Oculi quibuscunque sunt longi, malescos esse indicant. Qui carnosos a naribus a ulos habent, malitiae notam proebent. Candida pars ex tenta notam impudensim habet; qui identidem operire solent, inconstantiae. Auricularum magnitudo nota est loquacitatis et stultitiae. Qine quidem omnia totidem omnino verbis Trogum ex Aristotele transtulisse, res ipsa docet, et Arist

teles Hist. Anim. I, p. 7. Indidem prolusisse videtur, quod Plinius habet VII, 3:

In πω, septenos uno utero gigni, auctor est Trogias, ubi Uarduinus benes adnotat, idem Strabonem reserre lib. XV, pag. 695 ex Aristotele; Strabonis tamen locum mendosum

videri, ut πεντἀ AMAE legatur pro ἰπναλμα; quum Aristoteles

de Gen. Anim. IV, 4 et 5; Ηist. An. VI l, 5, mulierem quin-

quo pueros enixam reserat, et Gellius X, a , cundem auctorem laudans adfirmet, inem hunc esse multi=πω hominωn partionis ἰ nequa plures unquam simul genitos co erram. 8. Indidem depromtum est, quod idem Plinius ex eo refert X , 5x : Perdices quidem et maritos suo allunt, quoniam intemperantia libidinis frangunt earum non, ne incubant detineantur. Tunc inten se dimicant mares desiderio femina-Diuitigod by Corale

40쪽

rum 2 victum aiunt Venerem pati. Id quidem et coturnices Trogus et gallinaceos aliquando, perdices vero a domitis seros et uo os, aut Niclos iniri promiscue. Eadem habet Aristoteles

Ilist. A D. IX, ia; coli. AElian. Hist. An. III, 16; IV, I 6.9. Indidem quoque fluxisse videntur, quae idem Plinius

habet XI, 94 : Dasu podi, et in buccis intus sunt pili , et in

pedibus e quar utraque Trogus et in lepore tradidit, hoc exemplo libidinosiores hominum quoque hirtos colligens. Naec quoquo Trogum ex Aristotcle hausisse, docet hic, cujus cst Probi. XXXII, secl. 4 hoc : Δια τι κή ορνιθες - εἰ tam is

1 o. Plinius XVII, 9 : Folia palmarum apud Babulonios

Scri, atque ita arborem prooenire, Trogum excindisse di Dor. Cons. Theophr. Hist. An. Ιl, a. 11. Plinius XXXI, 47 : Trogus auctor est, circa Lyciam penicillos mollissimos nasci in alto, unde ablatin sint spongiae. I a. Flavius Vopiscus, qui floruit A. C. 3 34, in Aureliano Cap. a : Equidem dico, neminem scriptorum, qturritum aE hi toriam pertinet, non aliquid esse mentitum e prodere quinctiam possum, in quo Lisius, in quo Sallustius, in quo Cornelius Tacitus, in quo denique Trogus, manifestis testibus, conplacantur. Certissimae igitur fidei hunc scriptorem his verbis satis luculenter declarat. Certe Trogus in Livio et Sallustio reprehenderat, reserenio hujus epitomatore XXXVIlI, 3,

II, quod conciones directas, pro sua oratione, Operi suo inserendo, historiae inoduni excesserint. Historicus cnim, viros suos ita dicentes inducens, agit poetam, lectorus noutam docturus, quam potius delectaturus. 13. Idem historicus in Probo, cap. 2, scriptorem nos trum cum Sallustio, Livio, Tacito, numerat in viris Eisesetissimis. 4. Ilieronymus, mori. A. C. 4eto, prooemio in Danielem, Trogum nostrum juxta Livium et Justinum laudat, ex quibus ut Griecorum historia cognosci possit, sic et 'extranea Danielis partes. Idem in comment . in cap. 5 Danielis, a

Dario CJaxare , Medorum, et Cyro, Persarum rege, Chal-

SEARCH

MENU NAVIGATION