Ascanij Torrij theologi Romani Pro libertate ecclesiastica ad Gallofrancum apologia

41쪽

nia- - . mat.& iusto sipplicio assiciat. At vide, quid inutiliam, & illam causim intersit. Agebatur Pelagii aetate, de Episcopis schismaticis, Ecclesiastica sente tia damnatis, da fidelium coetu eiectis, quos merito Pelagius, quasi laicis Magistratibus permissos, Ducis imperio, atque auctoritate plectendos docet. Hievero carcere detinentur inclusi ecclesiastica dignitate

conspicui, quibus cut aiunt grauia quaedam flagitia obi jciuntur, sed nullo Ecclesiastico iudicio probata,

nullius sententia damnata, contra priscos, ic recentes Canones, reclamante Pontifice, uniuerso denique or

indignante, 6c si debis pontisci non solum vidissimulet, ac sileat, sed etiam laudet Ego vero, ex hac ipsa historia, polium tibi ostendere, ciuiles, ac po uticos magistratus, nihil sibi iuris in viros Ecclesia sticos rindicasset Siquidem vir ille Patritius, absqua Pontificis nutu, Episcopos Concilis auctoritate dam,

natos. dignitate exutos, attingere, aut violarer

seria dabat. 1 Quod deinde, ex eodem ' Pelagio sub ε - - .m dis , in causa escoporum Aquileiensis, & Mediol nensis, eademi responsione refellitur; Exauctorat quippe iam Ecclesiastica sententia . Imperatoris stendos monet, nonquasi ullam ei tribuat in Ecclesiasti cos auctoritatem; sed ut ille iam legitime gradu dei

et , iusto sis plicio plectat. Id vero ut arbitror

Venetae cause aptari iacin posse, pro tua ingenuitarc . non grauare admittes : nam de ego tibi victi iura, ultro concesserim quod ex Pelagii Epistolis aperte colligit -- contendis Romanos Pontifices, omnesque adeoLCH λ. . . . clcsiasticin iudaces, cum dereorum supplicio agitur orrinc:Pum , dc ciuilium malustratuum opem at um

42쪽

43 auxilium expetere consueuisse, non in Italia solum, sed in omnibus Christiani orbis Regnis, atque Pro

uincijs... Redis ad Matisconense Concilium, eiusque aucto ritate, pristinam ais in Gallia retentam esse consuetudinem; cum tamen, uti antea monui, quicquid i illo definitum sit, non ita multo post in altero Matisconense Concilio, eodem Gontranno regnante, vel re uocatum, vel explicatum fuerit, ut libertas Ecclesiastica ius suae immunitatis, in isto etiam Regno, perpetuo retinuisse videatur, & quod de pristina consuetudine commemoras, non satis firmo fundamento es tatur . Quod ex tua oratione facile quiuis intelligat. ita enim disputas, ut pro certo potius ponere, qua

Probare videaris, cumque id quod affirmas multis Oemplis, reselli posse animaduerteres, si quid secus factum sit, Regis permissu, ac voluntate, id actia

fuiste contendis: nos contra iure canonico defendimus : viri parti credendum sit, docti viderint. Res quidem ipsa, sacri' Canones, Caroli Constitutiones, vestrarum denique rerum scriptores nobis sunt. Siquidem Regni vestri constitutiones, non solum statuunt, Ecclesiasticos apud sui ordinis iudices, esse tu

dicandos, sed, si quid de illis iudex laicus pronuncias

set, irritum, atque inane esse volunt. Apud M Casliodorum autem, Theodoricus ad Petrum Epist. in haec

verba respondit. Causarum me irarum qualitas,

sis debet iudicibus terminari, de expetenda magis,iuam imponenda iuniitia. Et Atalaricus apud eundem, ' ad Romanos clericos haec scribit. Sed interim mos, quos iudicia norim menerantur , Ecclesia ticis misite 4nstitu-

43쪽

cui Ambrosius δει is i. - A . Gallicanam vero consuetu z, Concilio ' Turonensi vestro, secitdpos u

- si' um loquuntur Patres; id is

eat citristianissimi istius Regni iura, & sacris C Iimbus este in primis consentanea, & a prisca Christianorum Principum consuetudinE . urg Thym ivd ς,de clericorum causis se

remiam seri, Principes eam sententiam tuentur, ac

Curiae tradi voluit, quam infidarum iure, ab Ecclasi sticis iudicibus rite spoliarentur. Quod igitur ari, Re

L Ch uirauissimos, tametsi mitius egerunt aliqua auόε, mminui maiestatem, MI

Videri poster, si quod in Ecclesiasticorurn causis actum e non negas, non auris auctoritate, sed tenuate atque indulgentia Principum, factum suilla orobasses Leonem IV. ad Ludovicum Reg. scripsus' dicis

Parar se, eorum, quae sibi obueextat,

44쪽

reddere,quod eo consilio I te dictum videtur,ut idem

in hac Veneta causa, Rom. Pontifici Paulo V. persuadeas. Sed longe aliud, & causae, & temporis ratio postulare videtur; ibi enim Leo Regiam dignitatem laesisse quamquam fativi multorum sermone ferebatur: hic contra iure queritur Pontifex, Ecclesiasticam i risdictionem miris modis conuulsam, sacros canones violatos, suam denique auctoritatem neglectam, de pro nihilo habitam ; ut monendus potius Senatus via dearur, ut Pontificiam dignitatem aliquando agnoscat, dc qua decet veneratione, cultuque prosequatur. Caeterum non propterea Leo Pontis. se cuiusquama sententiae, aut iurisdictioni subiecit , sed suam, tum innocentiam, tum modestiam praesetulit: quod etiam de Sixto IIL & Leone item II l. affrmandum est,ut ex ijs quae Gelasus' Pontifex definit, & de causa Sym --.. t ps M. imachi scribit Ennodius, intelligi facile potest. No- pq uum ex Cocilio Suessionensi,sub Carolo Caluo,exem- bo is mplum affers, quo duo Monachi rei Maiestatis, a coetu habetων.9. q.3. e.

Monachorum, eorumque Abbate , laicis iudicibus 'permissi sunt. In quo miror, te non vidisse, auctoritatem Ecclesiasticam non praecessiste solum, sed etiam praesuisse: quod in causa Veneta, iure optimo Ponti- sex requirit. Tu vero Pari sentem consuetudine reta laudas, librumque forensis praxeos, qui Pallamentistylus insciibitur, defendis, Hispanos iurisconsultos telles adhibcs, Gallicana ,& Toletana Concilia inamedium adducis, ut probes iure polle Regios, & pinliticos Magistratus, non solum atrociora clericorum crimina, sed pleraque etiam alia iudicare, & supplicio assicere . Atqui' Scriptores vestri affrinant Anno MD.

45쪽

neficit ractus cstet, Senatum Parisienseth secrorum Canonum auctoritate, eam causam, quibus madhibitis conditionibus, Episcopi iurisdictioni permiss-1e. Caeterum de istius Christianissimi Regni consu tudine, cutiam dixi nulla milii tecum suscepta est disputatio: id unum fidenter affrino, quicquid Regi bo ristianislimis, in personas, aut causas Ecclesialii carlicet, Ecclesiastica libertate, ac munificentia conces-1um esse. Ecclesiam porro, quod subdit, criminibus purgare, laudabile esse non nego, modo recte, ac rit 1iat, hoc est ab eo, qui iure pollit. De verbis Dauidis, ' Nolite tangere Christos meos.& Bernardi sententia, quam indicas, nolo tibi respondere Fac nihil inde colligi, ad Ecclesiasticam tuendam libertatem ; sat nobis fiterit, esse illam diuino iure subnixam,Principum priuilegiis sellam , secris denique canonibus probe stabilitam. Vnum obiicis Richardum Cantuariensem Archiepisci de quo tenominatim supra monui, quod in eo videaris, ne Grai maliciae quidem leges, probc calluisse, qui pro Episcoporum, de Sacerdotum occisoribus,Sacerdotes,& Epiacopos homicidas, acceperis . Addam auctoris verba, ne quicquam me finxisse suspiceris; inquit,

Sacerdotem, et et clericum minoris, aut maioris satus occiderιt, Ecclesia fila excommunicationea contenta, aues mi serius loquac contempta,materialis opem Hadu norarequirit. Hoc ille allatis ex sacris literis teli onijς reprehendit, ac damnat, ostenditque haec, & similia . . Hagitia a P incipe,5 Magistratu plectenda esse.Quod, ut videt, non propria pertinet ad clericorum crimina

nisi

46쪽

nisi solos clericos armari posse putes in clericox, vel sacerdotes. Post nonnulla vero subdit: Ecclesia iurisi dictionem suam prius exerceat si illa non suocit, eius imperfectum ,suppleat gladius saecularis. Mox vero addit; Duo sunt gladiy, qui mutuum a se mendicant

auxilium, atque ad inuicem sibi et ires impertiuntur altemnas, sacerdotium Regibus, sist sacerdotibus Regnum. Ideoque si ab altero seuppletur alterius in usi cientia, non

et detur duplex contritio, aut punitio combinata. Iureisitur queritur Episcopus, per speciem censurae ecci Dasticae, Regiam iurisdictionem in homines laicos, ouamuis iacerdotum occisores violari, & scelerum, ac Hagitiorum impunitate, viiijs veluti habenas laxari . De causis clericorum ne ullum quidem, verbum L. Cit. Quis vero neget eos, qui clericos occiderint, -- cularium iudicum sententia plectendos esse ' Quae omnia si recte interpretari velis, Ecclesiasticam dignitatem maxime commendant,quae etiam in laicos censuram exerceitia i Rursus nobis Gallicanas leges

opponis, quod absique discrimine tam in laicos,quam in Ecclesiasticos poenas statuanr, sed si clericos non nominant, nihil ill P ad Ecclesiasticas causas, aut προ senas pertinent: quod pKecipue dixerim, ob tuam iblam Francisci L legem, anno M. D. XXXIX. Ialam, quam miris laudibus extollis, vel enim clericos non attingit, vel Ecclesiastico priuilegio nititur, quale est illud Innocentij quod tu commemoras contra

assastinos .,

Semini tui nos iterum auctoritate oppugnas; sed ieius in Noviodunensi cauta desensio, nisi Ecclesii, Istico priuilegio sulciatur, aut validioribus argumen-

47쪽

tis firmetur plane concidat necete est. Nam de exem- . ,ti, M.' plO' Episcopi Troados, dixi supra nihil inde collit , ouod Venetam causam iuuet, aut Ecclesiasticam la- dat libertatem. A d caetera Seruini testimonia, cum ea non exprimas, nihil possum respondere. Quae veroibium confutasIe dicis, quia ne eminus quidem indicas, quis possit diuinareZ Caeterum quod Bonifacij sente tiam de duobus gladijs, tam libere reprehendit, iam supra dixi, eius me modestiam, ac fidem magnopere

desiderare. Graecos, ait, Latinosque Patres, locum ibb lum Lutar, aliter interpretari. At ' Athanasius,' B d κω. A .... silius, ' Hilarius, & quem falso nominas, Augustia. A. , Du , Verba ne attingunt quidem . Tantum dicunt.

q. t aliud voluisse Christum, cum iussit parari gladium, quam discipuli intelligerent, qui arma ad Magistri, defensionem, expedienda esse arbitrabantur. Sed quando nullum ero Seruino tuo, potuisti asse

e M. A. re auctorem, qui Bonifacio contradicat; audi Ber-

nardum Galliae tuae delitias, de hoc Lucae Euangelista

loco, in eandem plane sententiam disserentem. Sic enim de gladio loquitur; deuem tamen, qui tuum negat, non alis mihi midetur at temere merbum Domini dicentissic, onuerte gladium tuum in maginam. Tuus ergo , Cy ipsi, tu forsitan nutu, seni non tua manu, evassina

sis. Aboqui, si nugo modo ad te pertineret, Cy is, dicrntiabus loriolis, Ecce duoglady hic; non re pandisset Dominus, satis est ,sed nimis es. Audi vero quid sequatur . Uterque ergo, inquit, Ecclesiae, di Spiritualis ,scilicet gladius, ct materialis: sed is quidem pro Sc fia, illa mero , in ab eis a , merendus est. Ue sacerdotis, is Militis manu, sed sane ad nutum sacerdotis, si di iusium Impe

ratoris .

48쪽

49ratoris. Vi des, opines, Gallostance, quam belle Ber- nardi sententia, cum Pontificis interpretatione cohaereat ; ut iniquius fecisse videatur Seruinus tuus, qui Pontiliciam illam explicacionem,tantopere reprehen derit, cum praesertim plurimi tum ' Theologi, tum uiris' canonici periti idipsum docuerint. Tu veroni mium excanduisse videris aduersus quorundam scripta, mentito ut ipse interpretaris Cardinalium nomine , vulgata, quibus illa ad Petrum ' caelitus milia verba, occide; & manduca; ita explicantur, quasi duplex pastoris munus indicent; occidendi, & manduocandi. Sed prosecto negare non potes, utrumque dictum esse Petro,cui linteum,quasi vas quoddam, mentis oculis ii ciebatur, in quo erant omnia quadrupedia, & serpentia terrae , de volatilia caeli. Quae omnia Origenes, ' Ed Ambrosius , non dubitant ad holii, nes pertinere,qui Ecclesiae veluti sinu comprehenduntur. Augustinus autem, cum eandem interpretationem sequitur, tum planius explicat, quomodo homines occidenda sint . Occidendi ergo erant , inquit , manducandi, id , et inter iceretur eis mita praeterata , qua non nouerant C trium, transirmi, in eor-pud eius, tamquam in nouam vitam, secietatis Ecclesia. Et Gregorius multo apertius, Ecclesiam namque leaenae comparat. Rccle autem, ait, Ecclesia Meua nunc patur , quia male iuentra, in et ijs, ore sandiae praedi

cationis , interscit. Unde, sty is primo pandri, quasi

huius leaenae ori dicitur; facta, manduca. Vuod matilatur quippe, a mira occiditur. id mero , quod como

ditur , in comedentis corpore commutatur ... afta ergo, Ch manduca, dicitur, ideri, a peccato eos, in quo a tutuit, G inter

suscepto. de fors

49쪽

dem, atque zXzerminationcm transata: Cum tamen

malem, strisisse 'ontifici, ut minus rectas Uene twrum leges, iugularet, & quicquid .erat, sieris in nonibus repugnans de medio tolleret,& Ecclesiasticos

ritus, Iacrosque canonta in cam Remp. .induceret. r

zxplicas, millum rei ponsioni iocum reliquisti: quivς conlutet, quod omnino non nouit , COntia V omnis caestolica Ecclesia , eos tanti fuit, ut exiit o mct,

. . M

50쪽

mei, illos uniuersim: ne summi quidem pontificis auctoritate, abrogari posse. Miror autern Seruinum, ex Concilio Mileuitano proferre, quod in eo quidem nusquam extat; legitur autem in Concilio ' Tot etano iij. Desime vero Gallicani Regni priuilegia, tamquam iura Regia, omnibus principibus proponere: noli Veianetam causam, cum omnium Principutri causa , coia,

iungere, quandoquidem nemo catholicorum principum , hanc Venetorum licentiam, sibi audet usuri' re ; quam ne ipsi quidem Veneti semper probarunt: siquidem alias, cum auitam pietatem,ac religionem maxime colerent, a Pontifice moniti, persimiles leges , olim latas, irritas esse iusserunt. Et non ante multos annos, prieter sacramentum, quo sese Iulio ij. obstrinxerunt, Concilij Trident. decreta promulgarunt, seque illis obtemperaturos, professi sunt Verendum igitur est, ne dum recentes Senatus leges tueris, superiorum Senatorum, ac Ducum, sententiam damnes. Neque vero inficiari potes leges ciuiles, sacris Canonibus iure su jci, & plurimas Imperatorum sanctiones, Canonum auctoritate suisses antiquatas 'A t aQaae cum ita sint, vehetos tuos, & amicos, & se deratos mone, ut sibi persuadeant quod alicubi veret seripsit' Bemardus summum victoriae genus esse, diuinae cedere Maiestati v & auctoritati Matris Eces siae non reluctari, summum esse honorem,& gloriam. Meminerint squod monet ' Augustinus ad Rues culi Christianos pertinere , Vtat temporibus suis, pacatam melint Matrem si am Ecclesiam habere, de s , i tualiter nati sunt .. Et Fulgentium , pie scribentem , audiant , Impa torem non ideo immortalem vitam ex-