Renati Des Cartes Opera philosophica, quibus continentur Meditationes de prima philosophia, Principia philosophiae, Dissertationes de methodo, dioptrice, meteora, & Tractatus de passionibus animae Renati Des Cartes Meditationes de prima philosophia,

1쪽

cum spiritu junganir, quam ad declarandam corporis &mentis Q njuncti

Itaque corpus cum corpore jungitur superficie extrema, qua unum alterum tangit, postquam motu ad illud delatum est. Spiritus cum spiritu non sirer jungi intelligitur, quam ubi alter alterius sive intellec mini sive volunt tem, sive utramque facultatem cogitatione sita ad certum cogitandi modum d terminat: v. g. quando in coelo Angelus unus cogitat de morte Filii Dei .

pro genere humano tolerata, illla ipsa cogitatio oritur&in altero Angelos eio ad laude Dei Patris, Filii & Spiritus Sancti. Quando Pomponius bene vult Ojo, in isto mutua voluntatis nascitur erga Pomponium propenso Quum anima humana Filii Dei cogitat in vita coeli sti de incitabili amore Dei Patris erga miseros homines, mox ea ipsa cogitatio in omnibus de humanis Angelicis mentibus formatur: &victissim quando mentes beatae cogitant de gloria ac beneficiis Filii, divina de humana ejus voluntas iis beatorum cogit

tionibus acquiescunt. ec

C rpus dicitur esse conjunctum cum spiritu, quando cogitatio spiritiin determinat statum corporis, & vicissim status corporis certam in mente vel spiritu producit cogitationem. Ita propositum mentis de ambulando se quitur. spirituum animalium ὀ cerebro in musculos pedum: vulnus autem pedi infiictum excitat in mentem consusam de s lapidam is jucundan que illam cogitationem, quae dolor appella ir, . Facultates mentis duae sunt,

intellectus de voluntas, quarum utraque a corpore p. atitur: nam per senes sus, imaginationem ac recordationem occasione motus spirituum animal uni in cercbro. oriuntur certa: perccptiones a pure intellii ualibus, 'u af - .cant, di istinctae: voluntas vero determinatur ad varia desideria, quibus abs que hoc illi ve corporis motu nunquam teneretur, uti sunt appetitus ciba, potus, Vcneris, medicamentorum. dcc.

Corpudi menti a Dco datum est instrumentum quod uteretur ad qua dam actiones secundum leaeni divinam: quare uti pcnna sequitur ductum scriptoris, A malleus pultum labri, ita corpus est obnoxium nutui vel ait, trio mentis, ad implenda ejus desideria: quae omnia sunt vulg . ita, de usu quotidiano cognita canctis praeter eos, qui ad mentis corporisque sui statum

de aditiones p. arum arten sar.

xus autem iste cogitationum animi & status corporis humani no , quaquam pendet ab essentia utriusque substaritiae tam arcto vinculo se i cuna invicem conjunctae: nam quia sunt diversissimae naturae, altera quidem cogitans, altera vero cxtenta, una in aliam per se a re nequit: sed

De vi Conditor istud vinculum ligavit in prima creatione; ut enim mi didii

2쪽

diuit certum ment um numerum, Le absque corporeis liticeorganis gloriam Creatoris illustrarent: sic& quas iam mentes sociavit cum cor te, seu lege

creatoris voluit, ut certarum mentium cogitationes .icterminarentur cor

pore, de vicistim corporis status definiretur a cogitationibus mentis. Quam obrem convenit, ut Dei conditoris sapientiam, libertatem ac potentiam laudemus&agnoicamus, 'tam primum ciuitamus, hominem E duabus tam diaversis substantiis coaluisse. Nam Deus quoque hunc i ii finem noni e nos docet, ii ad ea quae in nobis & inobis nunt, paul5 diligentius attendimus

temet esse auctorem mirandae hujus conjunctionis, non autem vel mentem vel corpus, vel utriusque partis consensum A conspirationem: etenim n que omncs cogitationes mentis determinantur a corpore, neque omnes co

secis actiones fiunt arbitrio & imperio mentis: corpus enim absque jussu inentis crescit vel decrescit, respirat, a circumacto sanguine i 3vetur, occimens autem contemplatur ideo intellcctui suo impres quanquam minime corporis motu eam ad meditationem incitatur. cs ergo nonnullae actiones animae& corporis sunt connexae, non omnes, documento est, is tu: nexum neque a mente neque a corpore esse factum, sed a caussa exterii

Deo Creatore.

Equidem lege sanciverat Deus, ut ne mens imperaret corpori ullam actionem voluntati conditoris adversam, aut occasione corporis susciperet gitationem Deo displicentem, stremoque hoc dominio indignam: in homo occasione rei vetitae per visam, atque adeo per i buum corporeum menti propositae cogitavit mici: quare M corpori traditus est in servitutem. R occasione motuum corporis nonnisi prava queat & impura cogitare, es quando velis dominari motibus iis corporeis, corpus tamen nictus eos retianeat, de in volantatem tam porcia r retro ar, ut ipsa denique mens suo ira aere de obsequi organo ne sie habeat. Atque haec caussa est, pro ter quam in sciptura sacra corruptio nostra lex peccati in cmbris appellatur. Et corpus morte debet dissilviae dissipari, ut cessintdenique motus mente ad

pravas cogitationes determinant . Qinando autem mens reapse dominatur motibus corporis, S per eos ad

cogitationes sanctas ducitur, aut illas sedat compescit, ne iis incitata in E silet: minime id accidit potentia vel potestare voluntatis nostrae, corpori, alias servituti obnoxiae, sed virtute principii externi, Spiritus S.

Caeteritin ut corpus aptum si mentis certas ad operationes in mei tum, nou requiritur nisi concinna dc idonea singulorum ejus membrorum dispositio dc pulcra secum invicem coagmentatio: molcs vero G statura ii

gens nihil eo faciunt, quod si enim exiguum de breve corpus pygmaei non mimis ins tit iritu; in taliam ius hominis proceri, nulla Gi potest

3쪽

so veteraena membra per se sint ineptiam organori mitis octas e mens infantuli nequeat habere dignas Deo Creatore dc Liberatore cogitatio- .nes. Proscisti, nequc magnitudo neque parvitas calanu Git ad benE aut male scribendum, sed apta illius sectio. apropter quod mens infantum nosti rum non eas ope corporis edit operationes, quas ab adultis proficisci cernis,nus, non exigua illorum statura incausaest, red vitium organi pariter ac mei ris, peccato primo introductum. Integri enim ec sancti si generassent primi parentes, quis dubitet, ipserum liberos non tantiun a prima infinita, sed jam ipsi, in matris utero, occasione corpusculi recta dc Deo digna cogitaturo; hiisseὶ Unde manis sto apparet, ut iniantes sive ante Parriun in utero matris extincti, sue post partum in tenella aetate defuncti, apta fiant in altera vita amplificandae Dei laudis instrumenta, nequaquam onus esse, ut staturavis rum augeatur: imo sapientiam ac bonitatem de potentiam de libertatem onditoris tanto esse major , quanto plura dc magis diversa paravit illu Danda gloriae suae organa. Porro ex ista de conjunctione mentis cum corpore doctrina declarati aliquatenus potcst arduum illud de peccati propagatione caput, clareque

ostendi, quam sit omnis miseriae nosseae culpa penes hominem, nulla penes Deum. Nam primis certum cst, mentem primorum parentum occisone corporis sui mala cogitasse, qui consequenter corporis motus ab effcctu f cst pravus & malus, i. e. mentem ad nova selicitans peccata. Secundo

constat, in Adamo ac a scilicii suisse quo singuli post homin' Cliris excepto, qui nonnis cst mulieris semen, dccursu temporiun gignerint

Unde tertio constat, quum corpus primorum parcntum motu perverse ae pravo moveretur, eundem motum non potuisse non communicari semini

posterorum, utpote quod at par seis Adami ac Evae. Quarto uii dictus motus corporis in primis parentibus suit occasio malarum cositati num, quia sic volucrunt: ita de malus motus seminis posterorum non potest mn in ipsorum mentibus, quandocunque cum corpore junguntur, impias excitare cogitationes. A e nio, non modo occasione corporis primo moti moveri secundum & ita deinceps, scd dc mentem primam, Ad mi EV que, sua cogitatione acterminare menicati reliquas ad hoc aut illud cogi

tandum.

Atque ista quidem nunc de mentis de corporis conjunctione dicta sita cant: duo saltini adhuc altius indaganda eruditis proponimus ; alterum quidem annon mens existat ante Di malum de coagmentatum corpus, cujus particulta tamen omnes ac singulae jam existunt, i dispersae inmundosior limque positae: alterum vero, annon mens, quemadmodum a corpore ad. as determinatur cogitationes, Postquam in cum eo conjuncta, ita quo

4쪽

n nulla cogitet pccasione seminis ac caeterarum pars linim, unde alta quando organon accipiet. Prius talia adfirmant Platonici, Iudaei, dc egregii multi veteris Ecclesie Doctores: dc posterius absurdum non vidchitur, si consideremus, destinationem ad conjunctionem jam certam menti ad co pus, &corpori ad mentem indidisse relationem. Unde colligeretur, etiam istuto per mortem vinculo, quo corpus de meruerant colligata, inter antiu quos sodales remanere aliquantulam cogitationum ac motuum communi nem ac consensum. Ita mens sancta laetaretur sciens corpus suum, peccati ii strumentum, Millubraecipue membrum quo potissimum erat alnis . diit parum omnisi γ dc dissolutum esse: non aliter ac gaudet homicida, facti iurentia ductus, quum novit, gladium quo caedem patravit in ultra centum mille particulas diffractium esse. Absit vero istis ut quaestiones temet E adsi memus, quae uti nos quidem existimamus, nondum satis sunt disputatae ab eruditis omnique ex parte consideratae, tantum nihilominus momentum ac ndus habent, ut accuratum & curiosum Doctorum examen mereantur.

Ad secundas Objectiones & Responsiones:

Zi Deus homines queat Aeriperet

Contendit philosephus, omne id eae verum, quod facultare inteli gendaebia aedistineta percipi mii , hoc maxime nixus argumento: Gre Deum

dereptorem, si pro veris in xi Ob nat: buirae tum decepti

s argumento

ni, eulpam necesse in intellectu, qui rem tibi objectam benὸ percipiat. liceri voluntate, quia non assentiatur inmere ac cito nimis. sed post diligentem a lentionem, tamque Perceptionem ; atqui Deum inoptimum, ac proinde mines diapere ham posse. itur A scirandariam objemonum studet infirmare. quod o ceriato sumi Canesius, monetbe secundum nonnullos scholasticos 1 Deuta seluta potest te mentiri, sive contra animum decretumquestum hominia i , quid significare: unde sponte sequatur, possed nos decipere: quam ad thesin probandam diverso alias producit rationes. Nolumus exscribere ea quae Renatus Marino Mersendo ita disputans ex ore caeli Philosophorum, rivri Theologorum, respondit: s psum ait mentum bte iter declarare conabimur, ita ri ea quae in contra parieti, allegantur. Primi itaque adserimis, neque mentis Deum velle homines deci .

5쪽

me posse. Alteriunm enim quum faceret, semet ipse negaret, a Wio tam iPaulo teste, est alienissimus. Est namque Deus veritas, quando autem Pro vo ritate fit sum sive loquitur sive humano intellectui proponit, nequaquam α- .itareu se veritatem esse, sed mendacio descctari videtur. Decet utique Perse ctissimum Ens tale se menti creatae patefacere quale est, secus ab ea non agno eretur, nec coleretur Priestantissi: ira Dei essentia. Secundo existimamus quoque, pugnare cum intellectus nostri natur u in veris salsi e discernendis decipi atur. Ei mi ue in illoconsistit, quod re telligat, attributa carum xx insitis sibi ideis animadvertat: at, si pro vero sim, pro re una alteram ipsi contrariam apprehenderet, rem uti ue non intel nigerct. Ocidus ccilla ex oculos, quam primum tela bras pro luce dc lucem pro tenebris captat: dc intellcchus amittit naturam suam, vel desinit in cultas inrelligendi, quando non intelligit. iEquidem post lapsum primorum nominum misimus uti voluntatis sim . Utatem, sic de intelle se lucem, qui proinde non modo dici 'tenebrosub sed ipsa caligo in sacris literis nominatur. Verum sciendum est, hanc intellectus corruptioncm esse merum des istum idearum, quibus csentia Dei acci

teneres ad nostram cum Deo communionem rirtinentes exprimuntes, non

autem possitivam aliquam faculi item falsa pro veris ac vera pro falsis pcrcir entem. Nemo miretur quod dicimus, catere nos idea essentiam lini reprauem tante: n am allud est habere ideam entis perfectissmi vel iris niti, quae&m, sero intellinui inest: aliud itcni habere ideam csi mi Patris, Filii de Spiritus S. homines per arctam secum communionen, antis. . Quandoquidem ergo mens nostra cst d stituta specie Dei, semini nostri boni, & nihilominus flagrat beatitudinis.&fiderio, cidit ut sesicitatem qua αaat in rebus quas temere putat ipsam praestare post neque iis vult mediis con

sequi, quae sola queunt btae, sed qua: naturali vitio ipsi sunt ignota. Et quum

ea media inclicctu: Troponuntur, Voluntate respuuntur, quia mens corrupta

iudicat, id verum esse haud posse, cujus sibi idca desti stare quando homo ,

amat tantum Dei Patris, Filii Diritus S. tanquam summi boni, nova o portet lux divina gratia accendatur in intellectu ad imotum hoc beatitudinis medium clare distincteque percipiendum. Haud quidem ista lux est idea ad . quata, ec cssent in Dei Patris, Filii &Spiritus hominem nil serum ad sui . coriam beantis picnὸ planeque in mentis tabula depingens: nam in altera de unum vita ejusmodi id in consequent ur, si non simul ac semel, quo de nihil adhuc veluti adfirmare, sitiem successu temporis perpetui est imper

.valde M obscura pubira Devio Salvatorem adumbrans. Quae sersennus ex aliorum mente si a facile resutantur.primum est,

6쪽

iremplo, quibiis sit anni clarum falso excidium justi divino. At Meiarad,

modum promissones, ita α comminationes non significamnis nexum ini )ubilcar quo praemium Sc obedientia, poena di legis violatio sunt collis D.

Hinc utraeque pendent a conditione legis int praestandae aut violandae: & se nio quo proponuntur est verissimus, ex animo quoque verae amo proscctus.s mea praecepta se abitis, vos protegam et si negligetis, vos excindari u Ex eo xero sermone taud potest conuare, sitne a Deo obscrvatio uci negligentiati uis, remuneratio an ena decreta: ac solus eventus nos in cognitioncm hujus

creti adducit. Igitur multo minus iste scrino cum d creto Dei pugnat. Secundo colligit: Dcus Pharaonem induravit de obcaecavit: T de nos decipere potest. Respondemus: Pharao momento primo, secundo ac tertio iv,luit parere voci Divinae: idcirco inus justo iudicio voluit, ut ncc momento quarto, quinto dcrcliquis ipsun audiret. At studiosus veri:atiuina aiot omento primo, secundo ac tertio suo ri fungitur ossicio, tendendo scii s xultatem intelligendi ad rem propositam applicando: q is eum nequit punire despiendo aut salia verorum instar ipsi objiciendo. Igitur recte in mento quarto judicat, id esse verum quod atrentione dili Inti esse percepia erito, ait, decepit sine dubio I rex Rctam Achabum, mittendo spis tum mcndacii in animum atque os laesum vatum, qui falso ipsi victoriam pollicerentur. Respondeo Deus in Regis impii in lectu minime os cib iit falsi instar ver una: sui justo iudicio voluit, ut Actiabus dictis mendacis Lus fidem haberet, priusquamea examinassci, & norma veritatis probasscta Achabus antea peccarat; ideo punitur: at soano noster, quum clara sci ptione a Deo posse decipi negamus, praestat inicium, α facultate intelliscndi divinitus accipia, scuti dcbct, utituri

inquit: Mediis aegrum,& Pater stium quandoque decipit ut liter: norme & Deus ita stae erga nos gerere rorest. At Pater c Medicus inia

centi hac utuntur fraude, quia aegrotum vel infantem alia rationc si os ad nu- s me re nequcunt: contra potent in ac sapientem veracemque Deum d

cet, voluntatcs hominum luce intellectus sic fere &sua ad obse uia ducere cesti Q dcesque addit Mersennus: si linus puram nobis ostenderet veriti rem, quis eam oculus, quae mentis ac es sustinere valeret 7 sed Rhetoris potio quam Philo hi haec in exclamatio. Nonne enim uti oculos ad videndum lim men de percipiendos colores, ita intellectus ad intuendam veritatem a Deo conditus a ὶ pareor haud nos si ita imb illique nostra mente integrum ver ratisses crisa simul deprimi statana tentione contemplari posse quando i men a simplicissimis & fu illime cranis veritatis praeceptis incipientes iccto ordine progredimur ad ea quae proximὸ insequuntur, atque ab liis ad rem

aiora clinicillima scitu p.rtimiis, dubium nullum eae quin laudabiles in

7쪽

stientia veritatis proscctus simus facturi Equidem nesciunt pumili s in ne pio legere librum dubiis re soli is characteribus ex sum, script imbue ejus intelligere: at quum primiluit imbuuntur Vitione Alfabeti, atque inceps ex literis componere syllabas, dc e junctis syllabis formare discunt ces integras: certδ tandem fiunt periti legendi de intelligendi libro; primo Aelliores, deinde dc dissiciliores. Eadem percipiendae veritatis ratio, eadem methodus est Quapropter de natura menaei quatuor operandi modos discendae veritati inservictito dedit, quorum primus in simplex perceptio, scoridui judicium, tertius ratiocinatio, quartus tandem methodus, sive apta per cutionum simplicium, judiciorum Aratiocinationum dis siclo, es conca

tenata connexio.

Antequam imia finiam caput, lubet monere, quoa rem& sancte IN losophaturus dcbeat utique pro certissimo in principio ponere; & intelicet ii

suum esse coruum ac praecipuis ideis orbatum, voluntatem naturali cor optione tendere de inclinari ad praecipitia iudicia de rebus ignotis. Quara non probo quMCarresius ficultates mentis consideravit quales in seiuni absque intuitu vitii ipsis unam Et quisquis non attendit ad miserrum anima sui statrum, omittit potissimas veritates, quas si non bene percipit, tota ipsi crinitio est fundamento destituta. Et certe ipsa, quo Renatus pinnam i culcat sapientiae cultoribus, orationi meae fidem saciunt. Nam silere nos, ait, praecipitata ferre judicia de rebus is iis, ideoque in errores incidere. mos ut in posterum effugiamus, semel in vita uua esse praejudicia dei venda, dubitandum de omnibus, δα. Vmbri enimvero unde nostra protaciscitur inscitia nili ex desectu de jamini idearum praecipuarum, quae menta inesse deberent 3 Cur rebus non perceptis AEntimur, nisi laad id incisi mur pravitate voluntatis 3 Quare igitur duobus illisPhilos ni praeceptis pro- ime post cognitionem Dei non subjicienda euent monita de intellectus Bevoluntatis corrupto statu i Ira quidem fiet, ut ab humanarum rerum n-tia constanti cupiditate feramur ad discendas veritates de remediis miseriactantoque eas audiamus lubentius de scrutemur diligentius, quantδ ma: κ nun sulantiam esse necessariam ad consequendam beati tudinem animadvertimus i

8쪽

Ad Responsiones quartas,

DE SACRAMENTO EUCHARISTIS:

A Ffirmat Cartesius, ut se contra accusationem ne i transi si uitiati mis mysterii defendat, pol hau in infitiatus, accidentia realitera substantia distincta, quae illiblata substantia se lini existerequeant, dc in Eucharistia sacra seorsim exiliant. Ex eri, quodp factam sacrorum 'norum consecrationem relinquatur aliquid sensus a iem, ligit nillil aliud id posse esse pr.eteri einciem panis &vini, quoniam omnis actio corporis fiat per contactum, atque containis in se sit siroficie. Per superficiem non intelligit usta . antiaranu aut vini Praem,mitantum modo terminum iEum, qui med - en inter sine u eiici 'rii culin, ct corpora, o ambient, a, quique nustam ane habet entitatem nisi modalem. Concluditiari dem, hanc extremitatem tam corporis contenti quam ni ,entu, neutrius ut m partem esse, sed utri tur modum, ιν i missis manere, quamvis HE, Orpara tostantur, modolant alia quaesiate 'sdem accurate moenit nil o

Aura tu i orum loca succedant. Atque ista san8 dum commentus cst vir ingeniosis strenud labor aevit, ut se decipcret, aut decipere velle simularet ad amolienda a se Theolog uri suae communionis odia. Nam α. haud ignoravit , unumquodque corpus praeditum esse propria superficie, dc si erficiem unam haud posse modum esse duorum corporum. ρ. Docuit aliis ipso, principium operandi esse non in dum corporis, sed corpus ipsi Q, Varus modis vestitum: Princi' partis. ινα ιρa. /ys. Item mosim non remanere posse ablatasubstantia, superficiem autem modum esse Unoscit: Nihil'ieiu ixtesilire ruere, ipsus sinevesb. a, nisi Masu sistat, O quamvis verbo vocetur accidens, cocipi tameti is substantiam. γ. Minimae corporis ablati & saccedentis particulae, ut modo eodem se sis nostros assiciant, debent non selum ejusdem esse magnitudinis ac figunt,sed& eundem plasi stunt, motum re quietem habere, quod de sacris si is deque corpore Domini nemo amanaiat, quema modum de manis o falsuri est, panem ac vinum

carnemque de singula Christi eadem . supersicis contineat.

9쪽

Ad Responsiones quintas sextas,

Au Et cum rerum sitit ater mer

bitum & antiquum in schol e effetum, rerum aternin eo

V id ri non quid in existere ab aeterno, sed immutabiles, opta

sitionem semper veram: homo est animal, licet ne unicus homo viveret roreὰ commodius de clarius itim exprimeretur si dicamus, id somnium re tum in intellecta divino ne ab aeterno, α quidem immutabiles, v. g. co pus semper objici menti Dei ceu rem longam, latam & profundam, spiritui ou rem cogitantem, neque aliter objici posse, secus Deus opera tua noli perciperet talia, quasti sunt. Agnovit utique Cartesus ista, sia de putavi Icum essentias creatas, tum veritates omnes a sola Dei voluntate orisinem tu bere, M ab ea sic dependere, ut potirisset mus velle, coitus non esse rena extensam in longum, latum dc pro dum, bis duo non essequatuor, tria sulum non habere tres anguilas, nihil enita ex se ne larium praeter stalium Deum, occid . Res ndemus .. Quicquid est, est M tale est, quia D ut vult ut si, dc tale iit. s. Qualem rem Deus esse vult, talem quo iij intelligit, de quia ab aeterno vult talem esse, ab aeterno quoque talem p pit. . Quoniam nulla res finita est, antequam Deus vult ut iit, interrogari Liud debet: num ei Deus potuerit velle aliam dare essentiam; haec niui quaestio ponit, eam rem ante volunta m Dei am fuisse. Igitur L inter: catio illa: num potuerit Deus velle ut corpus non sit res extensar aut hunc aut nullum ii ct icnsum: num Deus rcmquam voluit extensam ess potui rit alio quini non corporis appellare, V gr. spiritus: quod assimo, qui voces, ro, corpM , stiritus, nullam per te citeritum designant, nisi quam Deus iis designare voluit. Pari r ι. Vult Deus, duas unitates in uri numerum binarium, ex duobus binoiis consci quaternarium, O ide. hunc quaternarium potuisset vocare quinatium, d . at quia semel voluit, ut numerus d duabus unitatibus conflatus nominaretur binarius, non potuit non velle, ut si altera vice jungerentur dux unitates eadem binarii ii

10쪽

Ad librum de Meritis Gliberti Voetii.

Q I Editorem staret, libros uti recensere, sta de inducere atque abolere. ego quidem acerbissimum istud scriptum contra Virum pium de de re lit raria de Ecclesiastica bene meritum, atroci calamo componium, delevissem universum de publica luce privassem in perpetuum. Sapientem enim & recti . animi sci iptorem haud decet criminari, vel accusationem mutuis di pellere conviciis, sed modesta defensione judicis captare benevolentiam, &itan centi sermone fidem sibi in lectoris animo facere. Sed quia nec licet Editor nec probat infausti seculi genius, bellicosas &amarissino sene tinctas abdere chartas aut omnino abolere: siviscit improbare, quae mutare cλnaeis, dare aurem Garistiana mansuetudo vetat. Non quidem prorsus displicent.. in quae Auctor habet de illo do hiae genae, quod consistit in Nitiata Indis, vel Scriptorum qui aliquod argumentum trachini: sed neque quadrant ea in virum magnum, quem libro suo exagitat, υ neque hi Ddicum & Summa δε- . rum inspectatores e Rep. literaria sunt procul ejiciendi, veroni eo saltem to collocandi, quem in Cancellariis occupant Regi t Morci, quorum ποι

quandoque&Sapieminimi Principum iesiliarii egent

Ad Principiorum Philosophiae

. TAenas prosecho contentiones excitarunt ea, cris hoc loco Auctari 1 libellate volimtatis ad error evitandos scriptit: hanc nihilomini in

nobis libertatem esse experimur, ut se σr ub iis ci edena s, qua non plane certa Iaut O explorata, passim o Wbstinere, ut ei acavere, ne unquam erremus. Quare breviter ambiguam sciatentiam declariabimus. Et quidem cerriti nest, errorem aut mendacium, aut positionem dubiam per se haud ea pollere vi, ut voluntatam in assensum trahat, nam lege creationis nonnisi clara aedistincta perceptio cum voluntatis inclinatione a Dco collig. ata est: quando inclinatur mens ad rem nondum recta perceptam, 'Ilceri ossicii culpam con- . trahit, aquasserct immunis, si data errori vi mise sicli cilici ndi in assensum voluntatem. β. Himc qirando voluntate nostra in errorem consentinius, secimus id quia consentire volumus, i. e. quia voluntate lubentes abutimui

' . Et di. quando quidem abusi ea ad errandum temet sumus, nostra culpa dete iaminamur ad ea porro abvt dum, i e porro erramus, quia i uo errare volt

-- .