Liberti Fromondi ... Brevis anatomia hominis ad eminentiss.mum et rever.mum principem D. Franciscum Barberimum S.R.E. cardinalem

11쪽

praeeipue Augustini, phrasim redu

cere conatus fuerat.

Propositiones tamen ejus damnatas, in Scholas & pulpita revocare,

numqUam mens aut consilium Ian-

senio fuit, sed ostendere solum, in quem sensum explicari debeant, ne videantur solidissimam S. Augustini

doctrinam concutere.

Filius enim Romanae Sedis ob dientissimus fuit Iansenius, cui totius vitae labores, valetudinem,&se

ipsum erogavit Credebat enim nihil utilius & gratius Matri suae,a qua spiritualiter genitus erat, rependi posse, quam S. Augustini Theologorum verticis & Coryphaei, tot dissicultati bus & tenebris impeditam de gratia medicinali Christi Salvatoris sente . tiam, ingenio, quod ei Deus excet lens

12쪽

Iens contulerat, &studio multorum annorum indefesso, in clarissimam lucem expedire. Hanc doctrinam putabathis maxime temporibus,EQclesiae necessariam, ad revocandam intro & in animi centrum,Veram pici

tatem, & stabiliendum Christianae humilitatis solidissimum funda.

mentum.

Pari ego animo, etsi non erudiatione, seculam hancad doctrinae eius miliorem intelligentiam conatus sum accendere ε, si forte EMINENTIA SUA dignetur eam inspicere,cui universum Iansenti Opus non vacat per

negotia Christianiorbis,quae undi- . que in illo sistigio circumstat & preM

munt,lustrare. alia,quaeso, animo accipiat quo DeumOpt.M .rogo, utSANCTITATEM SUAM, ET EMINEN

13쪽

TIAM VESTRAM diutissime & selicissi me in vertice illo humani generis florentes,Ecclesiae& Reip. Christia

nae conservet. Quod iterum toto corde & affectu voveo

Humillimus & devotissimus Servus L. FROMONDVS.

Haec Maromta hominis, naturam ejus talem repri-ssitat, qualem D. Augustinus olim nobis descripsit; cujus cupit libus aliquot dogmatibus penitus Iutellaeudis multum lucis altitura est. Dat. Lovant, α Septemb. amo. 1 I,

14쪽

ANATOMIA HOMINIS

SS Patres Philosophiam Platonis praetulerunt Aristoteli, quia divinior, & magis propinqua Christianae veritati.

Uantum humana Philosophia divinar opituletur , ac quanti ad solidum Theologiae aedificium referat, quae humanarum opinionum rudera sub-ijciantur in fundamentis , nusquam clarius, quam in Capitali illa gratiar controversia, inter S. Augustinum re Pelagianos,& adhuc hodie in Ecclesia disputata, patuit. Si enim attente circumspicimus , praecipua disputati num istarum moles, Philosophiae de anima superstruitur, quae non una apud omnes, ut rerum obscurarum opiniones variare solent. Anima enim nostra , opera tiones ejus, ac operandi modi inter naturae abditi lii mastini quod merito mirum , cum illa tam vicina nobis, ut pars nostri praecipua sit, & istas nos ipsi opercmur. Maxima quaestio est, inquit S. Augustinus, cur arte non mi s A. hi opussit, ut esse in caelo Solem sciam or Lunam GT alia si cra, lib. .. e se arte mihi opus sit, ut siciam , quando distitum moveo , unde cincipiam, a corde, an a cerebro , an ab utroque, an a neutro. Vt doctore non egeam, ut siciam , quid sit iam longὸ altius super me s ab alio autem homine discere expectem, unde agatur a me, quod agitur in me.

Iste tamen ipse Augustinus, si quis mortalium , sui minime jactator , etsi multa se ignorare professus , mascula

tamen veracitate, Ego quam multa posi , inquit, de homi' sinitI.e., nis natura scienti lane disputare ,s explicare velim, plura volumina

15쪽

α A N A T O M I A. lumina implebo.. Et unde hauserat, ut volumina ista impleret λ Nihil potuit ab Aristotele , cujus solos Praedicamentorum , & de Interpretatione Libros legerat. Aliqua fortasse a Platone; plurima, sine dubio, a divina revelatione, unde etiam arcanam illam de Gratia, quae operationibus animae nostrae sic implexa est, scientiam

acceperint.

Vnde nos orgo potitis, fluam ex isto fonte hauriamus ' Ex Augustini Philosi,phia, inquam, & divinis litteris, quo modo nobis eas ipse est interpretatus.Nam quaestiones de anima ad Dei litterin, revocandas esse, ante

' : Augustinum censuit quoque TertullianuS.

Anima. Si quid vero e profanis sumendum, a Platonicis po-II. iiiis, quam a Peripateticis oportet. Illi enim plura de rationali & silprema animae parte, qua proprie homines simus, & de Dei providentia, qua creatura rationalis S univerium regitur, disseruerunt, multaque ex sacris litteris susturati existimantur. Vnde Numenius Platonem, Mosen Atticissantem, Arnobius pie sanc/ήsapientem, alij pastim divi,um, aut Philosophorum Deum appellant.

Vnde S S. Patres hunc fere unicum in pretio, aut ce te ceterorum longissime Principem habuerunt. Plato, inquit S. Ambrosius , tenet inter omnes secularis sapientiae S Aug. principarum. S. Augustinus Platonicos omnium Philosepho-hh. φ rum merito nobilis imos dicit: & alibi, Tythagoram ct Plat Us' ' nem eruditi imos arque docti imos viros , multo ex Lentiore η-3.cot. ceteris Plutosophia nobilitatos appellat. Anias, tonicae gentis Τμ' Philosophos veritati tam propinquos assirmat, ut pa cumulitis , quae Christiana improbat disciplina , invicti mo uxi - λης- Regi Chisto pias cerυices oporteat submitti N. Alibi ait Si hanc v. i. ' vitam EB iri nobisicum rursum agere potui sient, Ducis mutantis. tis verbis atque sententjs , Chrastιani sierent; sicut pleri me recentiorum nostrorum temporum Platonici fecerunt. Quam

enim in capitalibus quibusdam dogmatibus proxime .

16쪽

HOMINIS CAP. I. 3Christi fidem alluserint ex varijs Augustini testimonijs

colligi potest. Platonici supra omnem animae naturam, in- Lib. quit, confitentur Deum , qui non solum Mundum istum υφι- ς: C bilem, sed omnem etiam omnino animam fecerit, se qui rationalem est intellectualem , cujus generis anima humana es, participatione sui luminis incomutabilis se incorporei beatam sarii. Ac alibi: Plato determinavit, finem boni esse, secundum Ibid.es virtutem vivere, o ei soli evenire posse , qui notitiam Dei habeat se imitationem,nec ese aliam ob causam bearum ideo, non dubitat, hoe estpe philosophari, amare Deum. Et postea : Ipsum verum ac summum bonum Plato dicit Deum ; unde vult esse Philissophum amatorem Dei. Et deinde et Haec causa est, cur Ib.e. io. isos I Platonicos i ceteris praeferamus; quia cum H, Philosophi intenta sua stud ai contriverint in requirendis rerum causis, ct quinam esset modus discendi, atque vivendi υι Deo cognito repererunt, ubi esset causa constituta Vniverstatis , o lux percipiendae veritatis , o fons bibenda felicitatis. Sive ergo isti Platonici, si is quicumque a0 quarumlibet gentium Philosophi, de Deo sa sentiunt, nobiscum sentiunt. Imo , quod magis mirum est, Plato agnovit, amorem istum Dei, homines a se habere non posse, sed a Deo debere inspirari.

Platoni , ait iterum Augustinus, neque naturarum omnium Lib. tr. Auctor, nisi Deus visus est , neque intelligentiae dator, neque si .

amoris , quo bene beate, vivatur, inspirator. Hinc primis ' 'Ecclesiae temporibus , Schola Platonis erat quoddam

voluti Ecclesiae Christianae vestibulum. ΔDorum enim III

ingenia, ait Card. Baronius, excolebantur Platonicis disci- de YYY.ponis, praelibuto veluti osculo sapientiae , ad perfectam ditis iv.fruitionem inmmmabantur.

Vnde Ammonius P hi losophia Platonicus, religione Christianus, Scholae Platonis Alexandriae ea mente regimen sumpsit, ut discipulos infideles disciplina Platonica , tanquam promulside & gustu quodam, Christianae fidei initiaret. Imo Platonici etiam ante Christum A a - natum

17쪽

natum, tam fere Christiani erant, ut cum antea sen s Aug. tentiam suam ,falsorum Philosopborram erroribus eo tempore Ap . .. circumlatr intibus regere, quam postuendam troferre maluissent, cum jam Christi nomen terrenis Regnis admiranti ου pertum bati . crebresceret, emergere caperint ad proferendum atque

aperiendum, quid Pluo sensi sit. Tunc Plotim Susia Romasoruit, ait Augustinus, habuit 1 condiscipulos multos acutises os se Iolerti bimos viros. Sed atissur eorum Magio m rerum curiositate depra ti sunt, aliqui Dominum Iesum Chr sum, ipsius veritatis atquesapientia incommutabilis , quam condantur attingere, cognoscentes gesa personam, in ej- -- litiam ιransierunt. Contra vero Peripatetici, aut Semiperipatetici, ut

Porphyrius , Themistius, Simplicius , alijque in cogitationibus suis & creaturarum contemplatione evanescentes, in impietate sua obstinati manserunt, aut si propius ad fidem accesserint, haereses in eam intulerunt: veluti Philoponus, haeretis Trithcitarum magnus Auctor. Res enim naturae infra Deum contemplari, proprium est Peri Pateticorum ; nam Princeps eorum Aristoteles de divinis paucissima, plurima acutissime diligentissime de terrenis, in quibus totam suam Philosophiam consumpsit. Hinc minutiloquium cse -- eas ejus mordet Tertullianus, minutiloquam sagacitarem, Nah. se mortuos de anima sermones N arianaeenus , tenuem se M-D . mitem subtititarem apud Eusebium Atticus. Praeter

enim res naturae , dialecticae & disputandi fuit sole tissimus, primusque, ut alicubi gliariatur , qui nati cinandi omnes labyrinthos & flexus invenit, & in me, thodum digessit. Sero tamen nomen ejus in Occidente celebratum est, & solum a morte Petri Lombardi, qui circa An. Christi MCLXIV. cxtinctiis. Paulo enim post, Aristoteles cum Averrois, qui Lombardo, aequalis fuit,

18쪽

NOMINIS CAP. I. sCommentatione, & altissim commendatione ex Hispania in Gallias venit: tuncque inuita primum superba illa, & Maurico typho inflata Aristotelis elogia : Ari- sotelem rerutam se exemplar esse, quod natura invenit ad demonstranaam ultimam prefctionem humanam. Dcinde: Ari- sotelis docisinam esse siummim veritat.m ; quia intellictas ejus fuit finis humani intesie Iin. diuare recte dicitur , quod Fuerit creatus se datus nobis divina providentia , ut sciremuε quidquid siciri potes, Quid plura' Nusius, inquit, error in eo inventus es usique ad hoc tempus, quod es milli se quingen-rorum annorum. Et tiam esse aliquem hominem , potius es miraculinum , quam humanum.

His tam fumantibus laudibus accensi Galli, Britanni, Germani, alijque circa , Aristotelem & novum ejus Commcntatorem avidissime complexi , & lectione devorantes, tantum in eo profecerunt, ut brevi tempore duodecim millia, qui Latinis eum Commentarijs illustraverint, numerata sint, ut Franciscus Patricius

narrat.

Theologi quo': SS. Patrum lectionem remittentes, Magistri sui Lombardi Sententias , non ex S. Augustino , unde praecipue concinnatae erant, sed ex Aristotele , & ingeniorum suomm supersectatione interpretari , & profusis humanae sapientiae aquis , divinarii mapothecarum vinum largissime diluere coeperunt. I. gat eos qui volet, si S. Thomam, S. Bonaventuram, Scotum Ariminensem, & paucos eXcipiam, spero,dicet mecum. Tot deinde repente periculosis dogmatibus Theologia dc Philosephia respergr coepta , ut Stephanus Episcopus Zc Academia Parisiensis necesse existimaverint, prolixum illum Articulorum damnatorum

Elenchum colligere: qui plerique vel sit ni ipsis Aristotelis propositiones, vel inde brevi consequentia de duci possunt. Anno quoquc MCCIX. quo Almericus

Averti Flane. Patrie lib. Iodi'. Peripativa Anicia IParisic

19쪽

c ANATO MI Ahaeresarcha Parisijs damnatus, libri Metaphysicommi Aristotelis publice exusti, prchibitaque sub poena ex

sua. communicationis , eorum lectio ; quia haeresi Almerici favere videbantur, & ne quis inde novas excuderet. Addit quoque Caesarius, praeceptumsisse , ne quis infra trienniram Libros Naturales legeret. Non ea mente haec a me di ista, ut Aristoteli aliquid detramim velim,que etiam hodie valde aestimo, de Philosophica XUI. amplius annorum Professione olim C lui. Fruatur ipse laude sua , sed in re Dialectica prae- . cipue & naturae : in divinis &quae prope divina alludunt, lubricus & periculosus est: quidquid S. I honias, insculosius dc benignislimus ejus Interpres , ab errore Cum deducere plerumque conetur. Nec Aristotelem tantum , sed impium ejus Commenta rem, Ciceronem Etiam , & quotquot legere potuit, cujus cumque classis Auctores , errantes , in viam molli interpretatiuncula I ea est Doctoris Angelici bonitast reducit, aut facere nititur. Non sic tamen alij. Nam Aristotctes, ait Philo, nunruim fauor 2 ct pie doctas fuit: imo, tacta. Deum nec coluit, nec curaυit, inquit Lactantius. De Deo lib. i. i e secum di si ci, repugnantia dicit, or sentit. Et apud f. .s Eusebium Atticus: Aristoteles res terrenas quidem permae. i . LV , ct 7 id verum in js , pervidere post s at solidae illiis Praepar veritatis clarum C serenum lumen non ei fuit inspicere. Neckμφη. Philosophi Gentiles, qui sensus ejus intimos scrutati,& Optime intellexerunt, ab erroribus eum liberant, sed contra S. Thomae Sc quorundam aliorum benigna glossemata , crudam & ut sonabat elus mentem interi r retati sunt. Emempli causa , Deum non ubique praee, . m. lentem, sed ξηκοτα vii Cp qm Eae ποώς. insidentem sphira Placit. uniet resi censuit Aristotelesi: unde Dei providentiam usque ad caelestia non ultra extend ille Laertius & H sychius Milesius referunt. Hinc ex Theologis Henrique

20쪽

HOMINIS C A D. I. 7queZ, Aristoteles , inquit, Deum comparat cum Rege Dario, Hentia qui majoru tantum pondem negotia curabat. Et dicebatur pro- e. q. duvidus gubernator Imperis cum ta-en multa ignoraret δε ροα- disiis. senti, de futuro vero parum cofectaret; nec si praenoso, posssit homo Rex eventi praewsos impedire, aut tu meliorem pissem e cacicer ordinare. Imo Scotus & Gregor. Arimi- nensis, alijq; credunt Aristotelem censuisse, Deum extra se nihil intelligere , ne vilesceret intellectus ejus. Et licet S. Thom is contrarijs testimonijs cum excuset, Dur idus tamen no de nihilo putat, fuiste repugnsntia locutu. Fuerit ergo in errore fortasse illo Aristoteles

quem Eliphas S. lobo astricat: Nubes latibulum ej-,. nec nostra consederat, ct circa cardines laeti perambulat. Hoc

est , credo, quod alicubi Liplius noster: Arsoteles i. Lim Dei proυidentiam, inquit, non plene se plane aserit, se

obiter ali ruid in Ethicis. Videtur enim timuisse, ne si Con- divina providentia humanas voluntates regeret, nimis st-μ- restringe tur,aut strangularetur humana ubertas, omnisque in futurum deliberatio & consilium interiret. Imo putasse videtur, si futurorum contingentium in Deo praescientjam admitteret, cum hominum libertate , rerum etiam contingentiam eversiim iri, ideoque quod de Cicerone S. Augustinus , ut liberum arbitr/um , hisco marit, ne se praescientiam Liturorum s atque ita , dum lib. s.

vult homines re liberos, scis acriis s. Nam cicero ς 'videtur A elem in errore isto ducem habuisse, re ς ' 'Libri ejus de Interpret. disputationem illam aspexisse, ubi negat alteram propositionum contradictoriarum singularium de futuro contingenti, sie ab cierno determinate veram : uia, inquit, si ex omni tempore res sic si habuit, ut una es t vera , necesseefuit ea n feri. Siquis enim vere dixerit, ali κid fore, id non potest non feri. At- Inte que ita, Omnis e vita, ait, ros tur se deliberatio se actio. pN 'Ac deinde in fine concludens : Ex quo esse itur , inquit,