장음표시 사용
31쪽
H o M ti s C A P. II Lrena naturae amaret; hoc autem Iansenius assi et: quia Augustinus, & Concilia videntur absolute dicere. necessariam esse gratiam ad amandum puro amore Deum, non distinguendo, an ut naturalium , an ut supernaturalium donorum Aiustorem.
s. Augustinus hominem cum rebelli concupincentia, ceterisque humanis miser ijs condi a Deo non potuisse. si eruit tan
quam certissimum. Igitur ne inclinatio concupi scentiae ad malum Deo VAuctori naturae tribueretur, Augustinus existimat Deum potu isse quidem, quantum est ex parte potentiae, hominem ab initio condere , qualis jam nascitur, in se dissutus, deformis, cum concupiscentia rationi rebellante,ac ceteris humanis jam mi rijs subjectus: non potuisse tamen, quantum ex parte sapientiae & nitatis , quae Dei potentiam regit. Debuit ergo non creaturae suae, sed sapientillimae providentiae uiae, ut primum lio minem in gratia originali, qua Pars in&rior superiori obedienter religaretur, conderet. HOC innumeris locis S. Augustinus, tanquam rem certissimam, & ut diligentissimus dc fidelissimus ejus discipulus Cor. Iansenius loquitur, tam irroragabitas evidentiae Corn. esse censuit', ad Uus Gentilium Philosophorum uisorantiam. qui non dubitabunt hunc miseriarum flatum e se homini natu- ,. id ''ralem; es adversis Pelagianorum commenta, qui eas purae na-ii x t η- tura tribuebant; se ad fu Manichaeorum insaniam qui O R. A ex naturae mala commixtione fuere delirabant ut nihil omnino, vel ex stro ijs eorum erroneis principi's, quibus an rebum
32쪽
xo ANATOMIA. II. Plurima deinde Iansemus colligit & densat S. Augustini testimonia,quae non opus re1cribere.Hoc unum s Auf. sussiciat: Homo nunc, inquit Augustinus, non habet in po- lib. 3.c. tesue, ut bonus sitoiυe non videndo, auia it ese debeat pro-i pter Vulnus ignorantiae sive videndo, o non mundo se arbit propter vulnus concupiscentiael qualem debere essese videt. Parnam sum esse quis dubitet λ Omnis autem poenas justa es , peccati poena est, se supplicium nominatur. Si autemiseri est parna, quoniam poenam esse nemo ambigis, ab injuso aliquo dominante homini imposita es. Hinc, quia Deus naturae conditor, justissimus est,colligit poenam illam iustam osse, ac proinde necessario praecessisse aliquod Peccatum , cui poena illa juste a Deo infligatur. Vnde per consequens,si nullum peccatum originis antecessit, per divinam & justam providentiam fieri non potuit, ut homines duobus illis vulneribus claudicarent. Claudicarent autem sine ullo peccato Sc malo suo merito, si in statu purae naturae, rectitudine destituti crearentur; etiamsi tunc pravitas illa , quia nulla praecessisset integritas, Vuliam non appellaretur. Barth. Nam sententia omnium Theologorum est, ait Medina , Nς inter hominem conritum in puris naturalibus , se inter homias a. a. nem l sem, nihilo amplius disserre sexcipio culpami quam inter hominem nudum, qui nunquam fuit vestitus, ct inter hominem exspoliatum usibus , quibus indutus fueras. Vnde omnes naturae lapsae imperfectiones, quas jam disc
opertas videmus , apparerent eqdem in natura pura,
olimque apparuissent in Adamo, nisi sub gratia originali, tanquam veste, delituissent. Hinc S.Thomas nullam aliam naturae per peccatum Vulnerationem agnoscit, quam harmoniae dissolutionem , & virium animae declinationem , ex nuda justitiae originalis detractione
naturaliter secutam. Nam eo ipso vires animae, inquit,'' remanent desituta proprio ordine, quo narura suo ordinantur
ad vinuum. Et iis des turio, vulneraris dicitur nasura. Et
33쪽
HOMINIS CAP. IV. M apertissimc interpres ejus Medina. Certe , inquit, dissert inter appetitumsensitivum pos lapsum, o in puris naturalibus, sicut inter molem, qua prius -- III pedita, ab alto cadit, is inter molem, quae inde cadit, nunquam prius impeditae quae duae moles aequati impetu descendui. Quod si vero aequale ad malum pondus naturae purae,& naturae lapsae est: igitur egregiae dotes, quas naturς lapsς appingit Medina & nimis veras experimur)potuerunt esse in natura pura innocente, qualem primo ConderC potuit sapientissimus opifex, si Medinae & alijs credimus. Nempe homo degener, se a nobilitate sui generis abhorrens, Barth. qui t bestia , ct in bestiarum transeat consortium. Num ui ' praetermittam multa, inquit, in quibus homo besyssit comparatus , certe quemadmodum bestia nihil amant, nihil quaerunt, nihil desilirant, nisi bona haec sensibilia , quia aliorum bono-
rum capaces nonsunt; sic homines culpa sua, o magno errore suo in conditionem se ingenium besiarum transierent. Siquiadem nihil cogitant, nihil expetunt, nihil curant, nihil docent, nihilsapiunt, nisi bona terrena o non recolunt se homines natos, non quod Hum rationis a Deo acceperint, non quod lumen divina sapientia illis emiserit, non divinae legis praecepta con- erant, espe alteris sitae viventes, veluti pecudes, omnia bona ct mala ex utilitare is detrimento corporis mesientes.
Sui tametsi rationem habeant se intellicium, in quibus pecudes superant, dic tamen obsecro, quid prodes utas habere is uinobis με istae potentiae carni se siensibuου deserviantὸ Propter quod homo, omnium besiarum infelicis m- , non solum in besiam transit,sed bestia peior effcitur. Sesia enim semel bestias , homo vero bis bestia e citur, tum appetitu, tum ratione. Rasio enim captiva tenet nr, ut carni se sanguini deseminat.
Belle pictorem egisti, mi Medina; sed S. Augustinus nunquam credere valuit, tam deformem imaginem , nullo adhuc peccato conspurcatam, exire potuisse e primis manibus tam sapientis & excellentis ar
34쪽
iv. Frustra i tur vulnera ista non esse poenas, sed naturales imperfectae naturae defectus clamant Pelagiani. Poenum enim istrari esse quis dubitu λ clamat Augustinus. Sed unde tibi, Sancte Doctor, tam fixum id & extra S. Aug. omne dubium Quia siprecatis auimarum detractis, inquit, : a i. persi reat, aut e tam peccata praecedit, reme deformarice lib. diratur ordo atque admin ratio Vniversitatis. Sapiens autem providentia Dei perturbato & dcλrmi ordines,= Vnivcrsim condere non potuit, quia omnia is mcnsura, Lib. 1.e. se numero is pondere di onit, & aeterna tete iustum.es, ait, Augustinus, ut omnia si ut ordinatissima. s. ius. Unde Crea ris praestantifimis, hoc est , rationabbus i ri- e. r. de libus hoc praestitit Deus, ut si nolint corrumpi, non pos int, idn- . hQ si ob dientium conservi rint sis Domino Dino suo , ac sies. Aug. incorruptibili pulchrasudini eius actae rant. Lex en inasib. 3α aeterna & naturae est, ratio divina , vel voluntas Dei ordis,ua 'neis naturalem conservari jubens , pert uari vetans. Contra Ei lib. vero istan summam nasura legem tam Deus nulti modo Dei δε-ς 3- jam contrahitsum non fucit. CDntra vero seipsum tam
s. Tito. Leere non potest, quam seipsum negare non potess. Sic
lect. s. etiam contra ordinem pientiae ct i iti uae, paenum aliaui Tun. remittere non potes, ait S. ThomaS. ordo. autem naturalis est , ut corpus cum affectibus suis subi jeiatur animae, anima Deo, non C contra ; cum sic praepotias ι erio deterroris prem omnium sit iniust imum,
Orar.t. inquit N aerari enuS. Neque enim nulla est iis ruitas, ait Augustinus , cum in uno homirae vel overiora in frioribus s. eotii . turpiter serviunt, vel tu riora superior: ου consumaciter renis Iul. cI itur , estim vincere non amur. Nonne etiam maler & uuprudenrex Legii lator civitatem institueret, insa. ece qua milia , aut tam modica auctoritas Magistratili in Gςox. Iubditos conceler tu . ut eos rebellantes compescere
noni polietp Unde egregie S ThomaS: Si quis, ait, recte consideret, suis probabiliter poterit aestimare, divina providen
35쪽
η aptavit; quod Deus supcriorem nuturam tortori ad hoc funxit, ut ei dominaretur si quod hujus domini, impedimentum ex is Iu naturae eontingeret, eius speciali er μ-
pernaturali beneficio tolliretur. Viscilicet, cum anima rationalis si altioris naturae quam corpus, tali conditione credasurcorpori se eo uncti, quod in corpore aliquid esse non posi tcontrarium anime per quam corpus πιυit. Et similiter, si ratio in homine appetitui siensuali coniungitur est ali potent lys βο- stivas , quod ratio a potenti s sensitivis non impediatur, sed magic ijs dominetur. Quod etiam de magno Mundo S. Thomas dDcet, Tprimae hominis 3 i κροκοσμου creationi, jure applicare pDD
itimus: Universum isoppositis istis rebus i non potest , in- β Ih
quit, spe melius , pro re decentisiimum ordincm bis rebus attributum a Des, in quo bonum Vniversi consissi. An --tem, addit Chrysostomus , qui rebus inanimatis tantum sonit oriunem , tantamque congruentiam fecit, in nobis in ' quorum gratia cuncti creavit, tantam temeritatem insiluitρ Tim Veiaris quis Amri , ut praeclaro sit opere mirabilis caute provideat, ras vero qui inbabitasuri seunt neglirat. In mul- to magis inquilinum domus, quam domum instruere&decentissime componere debuit.Nam licet Dei providentia ad omnes creaturas se intendat, Oportet tamen, ait S. Thomas, aliquam rurionem providentia deciti m oba : Ρ' servari circa inten uades cirrationales natum. Praece uni ci m. erim actus csse in perfectione natura , ct in dignitate sinis. Sola θ' enim crearura intes curiis ad ultimum sinem Vniores sua ope '' ratione pertingit, cognoscendo est amando Deum. Et hunc nascitur altera ratio, cur DCtm non tantum concupiscentiam & partem inferiorem hominis refrenare dcbuerit , sed etiam partem superiorem per gratiam Clevare, ut ad finem supernaturalem, cujus in- Choative capax erat, pertingere posset. Si enim homo ulti-
36쪽
Civit. Ians. lib. X. e. 1. de statu purae ra
2 ANATOMIA. ad ultimum finem Universi sua operatione pertingit, se βη
lis perfectionibus congrua perfectibilia adaptat Deus, ut ante S. Thomam asstrentem audivimus , nec finis ille , qui Deus est, nisi per gratiam supernaturalem vero & Osto amore attingi pollit c quod tamquam certissimum S. Augustinus ubique docet, aut stipponit 2 profecto gratia supernaturali donari homo primus debuit, ut ac finem illum pervenire posset, qud inchoata quadamnaturae capacitate destinatur; alias Deus hominem, ut avem ad volandum creasset, nec tamen alas necessarias addidisset. Hominem vero ultimi finis, & beatitudinis quae incjus adeptione & compleXu consistit, capacem esse, tam naturali lumine cognitum, ut etiam Philosophos Gentiles non latuerit. Nam Platonici raIionalem ani- mim, nisi participato lumine illius Dei, a quo or ipsa , ct Mundus factuu es , beatam esse non posse , dixerunt. Et alia testimonia videri possunt, quae diligentissime acervat IanseniuS. Hinc patet, non sitisfacere Augustino illos Scholasticos , qui fatentur non potuisse Deum sapienter condere hominem cum rebelli concupiscentia, & miserijs, in quibus nascimur, circumdatum; attamen non opus fuisse ulla gratia supernaturali, quia per habitus naturales potuit, inquiunt, pars inferior refrenari, & sub
obedientia superioris contineri. Sed ut verum hoc sit, Deus tamen in se, puro amore a creatura rationali attingi non potuit, sed omnis creaturae amor Viribus naturae commonsuratus, in ipso amante, vel alia creatura infra Deum haeret, ut postea ex Augustino dicemus. Verum, paratum mihi hoc responsum scio : Decens tantum esse, ut Deus hominem sic condat, sapientiam tamen non obstare omnipotentiae ejus , quo minus
37쪽
HOMINIS CAP. IV. Sed statim ecce pro me Richirdus de S.Victore accurret : Momado creator hoc potest, qui nihil quod non δε- Richae cet, sacere potes λ Et S. Damascentis : Si providentia nihil aliud est, quam Dei voluntas, omia procul dubio, quae prori- 3; edentia sunt, recta ritione, pulcherrime ac divini tmesieri ne- si x. ia cesse est; atque ita denique, ut meliori modo misere prorsus nequeunt. Vnde breviter Sc profundo S. Anicimus : In lib. a. e. Deo, quantumlibet parvum inconoeniens sequitur imp ibili- CO ς- ω : vel, si mavis, potentiae impedibilitas , per quam 'it omnipotentia Dei a sapientissima libera tamcnt vo- io. Cur luntate reti iactur, ne in actum parum decentem se eXe-
rat sed omnia decentissime faciat. Si enim Sancti in '' caelo, si sanctissima Virgo etiam in terra ut Theologi jam passim animanti perfectissime quam potuit, semper Operata est; quantomagis Sanctus Sanctorum, Sanctitas de Sapientia infinita, Deus noster Altissima ergo Sapientia secundum alIiilii pas reSulas qrtibus se dirigit, altissimo dc sapientissimo modo temper operari, non alteri, sed sibi debet. Alias spectata emi uentia operantis, imprudenter ageret. Imprudentia vero non magis in Deum,qua quodviS peccatum,cadere potest. Unde Au gustinus : taui uid vera ratione tibi melisis sis currit. si mi ,. ἡ i. si
fecisse Deum , tanquam bonorum omnium conditorem. Et ali- heratb.
bi persequens idem filum: Usu adeone Hiiens αι est, L at homo videat melius ali id feri ιι bosse se hoc Deum vidi se ait eicnon puteis aut putet vidi se, se credat facere nobi sie; aut υo luisse quidem, sed minime potuisse ' Hinc etiam Sapietitia
incarnata, in redemptione generis humani, amoι -- Lindi profecti Limum ρo sibilem cxercuiste, ita at nusius con--nientior se decentior esse potuerit, alfirmat auctaeter acutissimus Nominalium, & S.', itidi, cujus ordinis Mimo. ali9uando Genenalis fuit, dirigetis rim ubi , .d discipulus, rius Arimi inelia; 4 Mancat igitur, Deum a sua sapienti illina providentia quati impeditum
38쪽
. 6 AN A To ut i . fuisse quo minus primum hominem Exippocentauri instar detormem, & cx homine partim ac ustrent quasis. Aux bruto mi Xtum, Condere valuerit. Nam alias deformire- lib. e, tur ordo atque admimst ratio Vniversitatu, ut monebat nos: antea Augustinus. Q m ab eo sane fieri non potest,qui
Sap. t t. omnia in mensura re numero is pondere dissponit. Sed altissimum dominium in creaturas sitas tabctii reclamant quidam, cur ergo quidlibet circa eas agere,& in eas designare non potest Quia non tantum omnipotens , sed simul sapiens, justus, bonita est, respon- . deret Augustinus. Hae & similes perfectiones, omni- pctentiae quafi intercedunt, ne violentas, imprudentes, aut non satis artifices in opus situm manus cxerat, Et sar. 11. sic pias omnes animas sentire de Domino in bonitate opo tet. Vide quae in duros illos qui aliter sentiunt, Ianse nius Lib. III. C. V. d Muparae nari dicat.
An ergo justitia originalis in qua primus homo
conditus, debeat dici homini naturalis, an supernaturalis. i. π π Abitus fidei, spei, chai itatis, alijque id genus
-R infusi Adamo , ac corum actus, in substantia M a supernaturales fuerunt: N quadantem is ctiam naturales a S. Augustino, alijs Patrious, & a heologis appellantur. Primb, qtici naturale solet dici, quod a nativitate adhaeret, de cum natura i psa propagatur, juxta illud Apostoli: Eramus natura sitis irae. Vnde S. Thomas, Do-it,.. e. num inquit, naturAE h mos in fui institutione cottitum, quos soni. dammodo fuit natur non quasi ex principio naturae causa- m, sed quia sic fuit datum , ut si tura propaga
39쪽
defectum nasurae tonni, inquit ibidem. Nam narurale est , ut concupiscentia subsit & obediat nationi, quam obedientiam gratia illa praestabat. Vnde alibi, Concupiscentia, inquit. in tantum est naturalis homini, in quantum S. Th subditor rationi: quod autem excedas limites rusionis, hoc es
Et egregie Ferrariensis : Integritas naruriata hominis in hz e. Dantum homo es, habet, ut appetitus sensitis.u ratione re le- ssit
mr, illis subuciatur. Propter quod dicit Philosophus tertio δε μεμ 'Amma, quod appetitus sensitivus sequitur rationalem, sicut 'Oh ra inferior superiorem. Pri iceps enim se domina earnis naturaliter anima es, quae s Adomare carnem d. bet oe regere, ait post Magistrum suum lib. i. e Ambrosium Augustinus. ε eout. Vnde S. Thomas, volens ex sola ratione naturali S Th.. persuadere Gentilibus, naturam nostram infectam esse lib. pecccato originis: Tuamvis ejusmodi des oti l rebellio S concupiscentiae &c. ὶ naturales hominiovideantur, inquit, '' absolute considerando naturam humo aminx parte ejus quod es in ea inferim; tamen considerando Hυιnam providentiam , se dignitatem superioris partis natura humanae, satis probabiliter probari preest, huiusmodi deferitiu ese starnales, cir humanum nus peccato aliquo original, ter esse infectam. Si ergo defectus illi non sunt superiori parti hominis, qua ' in homine princeps est, natu nates , sed p nales, gratia quae cos sanabat, fuit aliquo modo naturalis. Et ita a S. Celesti- S. Ceno Papa aperte vocatur, quando ait, In praeet ricatione Vst ' Adae omnes homines nasuralem p ibilitatem l id est, gratiam 2 Lbi quae dabat posse j or innocentiam perdidise , or neminem de profundo illius ruina , per liberum arbitrium possὶ consur
S. Thomas quoque, cum Theologis passim, hoc Bedae axioma recipit: Hominem ex peccaso primi parentis, ut
40쪽
H O M I N I S C A P. V. 9 ribus, addit : Ad quam quotidie nos utique reparat gratias Sal utoris, dum quod cecidit in Adam primo , erigitur in se
Unde Augustinus iterum: Posse habere sdem ,sicut pose S. Aug. halere tauritatem, nasurae es hominum ι habere autem fidem, M'Aus habere charitatem, gratiae est filium. A libi quoque:
Animus ab ido incommutabiti refici es reformari nisitur a quo Epi 36. capit ipsum capacitatem formationis ante formationem; cum vel informe aliquid dicitur, quodformari potes. Et discipulus ejus Prosper: im excesiens sit bonum nasura humana, hoc maxime apparet, quod datum ipsi sit,ut risiit summi es in commutuitas ιoni a aerere natura. Ac deinde : Non esset S. Procmitium recedere a Deo, nis natura compeliret esse cum Deo. iη ς Potest enim , ut ex S. Thoma & Scoto Ostendit Im ilhcns senius , esse aliqualis inclinatio naturalis in finem, qui, '' i ,. tamen tantum supernaturalibus med ijs acquiri postit- si e Nam omnis: rura rationis particeps Deum ae Principem il- προμtim causam appetit, sed deficit viribus, inquit Nariandenum. Orat. 3sEt nobilis Belgij & seculi nostri Theologus : Miuna- ruinalis finis hominis esse conceditur, quoad annitum, non : .''.
quoad alsecutionem ; quomodo anima corpore soluta, naturaliter s. ετ appetit rursus uniri corpori s quod taemcn consequι non potes e miraculo, atque operatione supernaturali.
Et Gregorius Arhninensis, ordine & doctrina vere Augustinianus, clim Albertus de Padua objecisset ei sententiam S. Basilij, qui dixerat , nobis is connasurale ἀli ere Deum, etiam plusquam benefacfores; respondet, 'd ex principio naturae insito, apti se inclinati simus ad Dei Huctionem ,sed sa aptitudo vel inclinatio adhuc non seu cit, sed adjuvari indiget is ipso ; quod ipsamet S. Bam ' luctori- -
- exprimit, ubi ait: Sed seminalis quaedam ratio nobis insita est, intrinsecus habens causas , ut Deo adhaereat. Quam rationem accipiens doctrina divinorum praece piorum, colere diligenter, cauteque fovere, ad per