장음표시 사용
121쪽
Iesium Mistidem Wyttenbachius censet de numero historicorum eximendum esse, ut qui is fictus sit ex Aristide Milesiacorum scriptore ': quam ego severitatem iudicii haud sequar, quia nulla aetas non fert mixtos bonis scriptores - ineptissimos. Mirabile prosecto est, ad solum Paralle-Iorum libelli artificem unde confluxerint tantae am-
mirabilius etiam, qui Aristides tot tamque graves subinde res solus aut legendo cognoverit aut fando audierit; verum in servatis ex antiquitate reliquiis minimis versandum est nobis religiose et in script ribus vel infimis nihil nobis licet nisi narrationum sutilitatem veritatemve eXpendere et, prout pulchre aut male scriptorem aliquem in examine illo stetisse censebis, vel acerbiore eum nomine insignire quemadmodum nostrum Aristidem ob oculos habens Valchenarius': is istiusmodi nebulonum, inquit, mendacia vix digna sunt memoratu'; aut eu esselingius ' excerpto cuidam Aristidis loco hanc addit corouidem: si tu tamen tanquam hic exscriptum non flaret, Considerare poteris ) exterminare autem de civitate et ad corvos abigere non licet.
3ὶ Animadvv. in Plui. V. II P. I p. 8O Oxon. M Unιστείδει ἐν τεσσαρακoo p 'Ιταλικῶν excitatur l. o. p. 3M A. Ceterum quae laudantis Ἱστορίαι I. c. p. 806 A. ah υταλικοις nihil, ut argumentum docet, disserunt.
122쪽
Est quoddam geuus Philologorum idem iidem Suum
Se curam in res, nou in ver tia impendere dictitantium. Quos ubi interrogaveris, quid tandem Sit caussae, quare non iungere potius alterum cum altero malint, haud idem ab omnibus rosponsi seres; hic qum caussabi tur, is quia unius quam duorum posulatis satis facilius stat , serio amrmabit ille: τους των λέξεων ἐχομDoυς καὶ πεοὶ ταυτας an - λουμενους δι ad ιδρασκει τα πραγματα cet. Ego et ipse rerum quam verborum latebras haud paullo Iibentius scrutor; sed quum viderim ad id locorum neminem, qui, quamvis Susque deque haberet verba, tan en reculas illis subiectas verbis bene illustraret; ideo alienum ego morem rElinquens Sio pergam commentari, ut primum omnium verbum verbave diligenter exponam, tum etiam Tra BPeriam : qua Via Osteuditur simul, cur inter Verbo rum curam aufugere διαδιδρασκειν res immerito putentur. Proinde universa, quam hic disceptandam sumo, caussa bifariam distribuitur: particula prior
123쪽
genΡratini maminat Ἀμjιπολου vocabulum, eius formam et usum etc.; POSteriore separatim con linetur de Amphipolia, Annamo Syracusiorum per aliquot secula magistratu, quaestio. PARTICULA PRIOR.De λιροπολου vocabulo quidquid indagari licuit,
Priscum verbum πέλ- πέλομω) est, veterum poetarum cum aliis usitatum, tum usitatius Doriacis': sub quo quamvis subiiciatur maxime sententia του ειναι et γίνεσθαι ', tamen iam ipsi huic primigenio verbo πελω etiam vertendi notionem adhaesisse recte contendit Lobeckius ', gravissimus auctor, et, ut opinor, EustathiuS: το is περιπλομμειων ἐνιαυτων' ἐκ του περιπελομενων γίνεται o ἐστι γενομένων ri περιπολουντων. πιτι δἐ τδ πέλεσθαι ωαὶ ἐ α ι τοιουτου λέγεται, δηλοῖ το is γλιατα μa απέλονται. ' ' Sed Q πέλω posteaquam intergorio vocis noλος proreminutum fuit πολω', placuit,
124쪽
ut in hoc nulla nisi vertendi vel potius v r- sandi significatio inesset'; quam potestatem paullo
extendens tu nouis cum poetice producto πολευειν' et πολεῖσθαι nunquam poteris non intErpretari vertere, Versare, itando frequentare, versari. ' His e dictis sine negotio a8Sequare, quam habeat vim verbum ἀμφιπολεῖν : quod cum ἀμφιπονειν facile confundes, quanquam a vetere Critico differentiam edoctus: a pιπονειν TO
Brunckius in Analectis dedit cimpanoλθλ1 idque sine
idonea caussa mutatum in cistipe Hic re Iacobsius ' censuit; Verum quia demto poetico involucro nihil nisi κοπος, πονος, cura condendi mortui significari videtur, longe, mea quidem sententia praestata ιφεπον θ'. Usum verbi Ompιπολεῖν attingens scribit in Phrynichi Parergis '' Lobeckius: is πολῶν, ἀμφι-
125쪽
πολειν, --ολεῖν et vetus Ias et cultior Atthis D quentat': Verum de αμ πολειν, nescio an unquam, perram certe usurpaVerunt illud scriptores pedestres, etenim tu Herodoteis '',, αμφιπολευσαν D Sqβ'σι ιρον Θιπ' altera lectio Maspino λευουσαν Vel aμφιπο- λευσασαν, ut tusea ' dicetur, praeoptanda: genus vero solutae Orationis Atticum videtur a verbo αμφιπολειν Pror, us refugiSSe.
Exponitur iam porro de verbi eiusdem syn taxi. Et hic quidem lupinovis, περιπολειν ἀμφιτινι Graece dicimur ex Hemii saltem praecepto 'ad Pindari Scholia ' provocantis; sed ut Scholiastae, sic Heynio imposuit prava Iectio Ἱμερqe ευρυσθενέ
πολει, cuius in locum pridem Hermanu et Bockhius '' recte substituerunt Ἀμέραν ευρυσθενέομφιπολει : diri itque αφιπολεῖν τι, τινα, quamVIS diverso sensu, ubiquo Pindarus; item Theocritus Wy , δ Παν, lupinoλεῖς μ έγα Μαίναλον r etiam
Bacchylides '': q, di μέριμν' αμφιπολει φρενί, quo ο
126쪽
loctio impense placet novissimo illius poetae restit lori comparanti Homericum illud o μένος illa οἱ εμβαλε
θυι φ': accommodatius etiam Bequiparari poterat indidem sumtum hoc o αχος φν διιπιβεβοκει φρε- ωαρ V: equidem in Bacchylideo versu φρένα pro φρενί verius legi etiam nunc arbitror. '' Α Sophocles contra quum dicitur ino νοσος θείως διιφιπολῶν
τιθῆναις , Verbum ριπιπολεῖν acceptum est i
tellectu versandi cum Nymphis: unde perspicitur, quam ingeniose Valchenarius hunc
Sophoclis Bacchum τι 'αις ἀμφιπολουντα SPCure vetusto poetae '' ino νυσον ιι πινοιιεναις συνθέοντα τιθηνος pro ανΘεοκτα τιμαῖς donarit. Quae supser sensu et Constructione verbi ἀμφι- στολεῖν dixi. hactenus, ea ut etiam melius pervideas, cum διιφ- ολεῖν compone ἀμφιπολευε ιν : nam
plerisque in locis φιπολεύειν nihil est nisi productum more poetam vi ἀμφιπολειν. Recte igitur Eustathius μ': κατ' ἐπένθεσιν του υ, inquit, γέγονε
paene nulla mutatioue, intellectus exigua variatione vel amplificatione, exemplis plusculis docetiere: ἀμφι πολευειν βίον ', Oeχατον ' : 'πιλιος ο ρανον Φιτι-
127쪽
B 'LIA ιφίπολος in a igni si ea tio n e δουλης seu an ei IIa , vertit m Est Veterum scriptorum , snprimis poetarum, Consuetudin tritum.
Nostrum praeterit neminem, quam crebo apud Homerum tum vorum tum suppositum hoc Domen Gιφίπολος recurset; est autem in his, quae dixi, carminIbus διιφίπολος : θ -άπaινα '', ζ δωμα -ταω, στειρα ' vel, ut nit Seleucus V, h περὶ την δέ-
128쪽
σποιναν Θερύπαινα: unde Patescit simul, διιπιπο- λους prae conservalius honestas fuisse, quod inculcat aliquoties Eustathius '': αὶ διιφίπολοι σε φινῆ λε- εις γηπερ το 'Noai καὶ δμωιδες καὶ δουλίδες και δουλαι. Praeterea Porphyrius διιφίπυλον vi, Homoro de tuu nili polissimum ancilla memorari ObservaVerat cui suntontiae patrocinari videtur ille vel siculus: ἀμφίπολοι χρυσειαι Ooῖσι νεν νισιν εἰοικυῖαι , idem ta-mon Grammaticus etiam de vetula dici viderat, ut in re 7νς διιφίπολος ': ego vero quamvis Homeri locos, qui sunt de . ριπιπύλου, cum Cura NuminaV rim, tamen in plerisque inesse nihil, unde α ιφιπο- λων notatulum extundas, ouimadvori L Celorum in Homeridarum carminibus sexies Et Seriagies διιφἱ--λος legitur ' et id ubique de serva, mini Stra,
nusquam do servo: recte itaque Grammatici: καὶεστιν ἀιις lanλος ἐπὶ γυναικός '', αιιφίπολος ἐπi 97- λε laς ', 9aτερον γένους αἱ cis φίπολοι ' etc., Iii enim ita scribentes de Homero potissimum cogitarunt; et si toties occurrunt Giπίπολοι γυνήκες, non ita PSt poeta loculus δια το σατἐς , i. e. De de servis intelligeretur, sed ut semel iterumque reperitur θοσσα
γυνή, humu γυναιν cet. Apud Homerum igitur
46 V. Homerum Hemii T. IV, p. 476.47 Iliad. Σ. 417.48ὶ Odyss. A. 191.
49 Duodeelea in Iliade, in Odysaea quater et quinquagies. 5' Seholl. Odysa. A. 186.51ὶ Eran. Philo p. 169 Veso. 52 Eustath. p. 1624, 22. Cl. Thes. H. Steph. a. v. 58ὶ Eustath. 1551, 13.
129쪽
ministra, eademque potestate etiam ab Anacreonte ' dicitur si, ποει. ἀμφίπολος, ab AriMD-Pbane ' πιι plπολοι, λυχνον ἄφατε, a Sophocle '' - -
φίπολος Κυπρις, ab Euripide pluries V, ab O pheo '' ἀπι πολοι τιθῆναι, a Callimacho ' ἀμφίπολοι
Herodoteo scribit de o αμφίπολος tanquam apud Herodotum obvio. hoe ut deIeatur auctor sum.
130쪽
Hactenus Mupιπολου nomen, nisi genere semunino et de serva femina, non vidimus obvium; at veterum Grammaticorum unus neque iS contemnendus, Ammonius, res φίποIος, inquit,'' κοινον ονομα
αὐὐενος καὶ θηλείας δουλζς, quam in Sententiam discedit quoque Graecus Euripidis interpres: διι l-πολος ου ιιονον h δουλη, αλλα καὶ ὁ δουλος. Duorum ego neutri derogo fidem, exemplis veroeam animadversionem firmaro dissicile. Et Franciscus quidem Passovius '' Pindarum narrat hoc uti vocabulo in genere masculivo ausum esse in his: κρυφε δἐ, LLτάνα, παρθενί- ωδῖνα κολποις ' κυριου ὁ ἐν μηνὶ πέμyroισ' ampιπολους ἐκέλευσεν ῆρωῖ δόμεν Ειλωίδε βρεφος '': hunc locum eodem, quo PasS vius, modo duo de pluribus Scholiastae exponunt,
scribens alter: πέμπουσα αμφιπολους αντι τουπρος πOλους η γουν δουλους, ulter: αποστείλασα θ ε ραποντας ἐκπέμπει '': verum si carminis Pindarici, qui huc pertinent, versus cogitate legis, in incerto quidem videbis esse, famuline an famulae intelligi debeant, sed tamen famulas, quae serant
recens editam filiolam, verius et ad rerum, qualessere circa puerperio cubantem esse solent, conditionem accommodatius dici concedes, quemadmodum