장음표시 사용
191쪽
patronos est perventum. Fuerunt autem hi P. Clodius Pulcher, Μ. arcellus, Μ. Calidius, . Cicer', Μ. essalla Niger, Q. Hortensius. Ipse quoque Scaurus dixit pro se, ac magnopero
iudicos movit et squalore et lacrymis et aedilitatis effusae 1
memoria, ac favore populari, ac praecipue paternae auctoritatis recordatione a). AscON PED.
1 Erat apud omnes et faciunctum cum memoria Correxi. HRINRICn. ah ix erat seanrna repetundariam crimine liberatus, quum reus ambitus postulatus est ab eodem Triario, aut a L. Caesare. Ita enim Cicero: areseandidati ore rei putabantur, minitius amemmio, Messalla a Q. Pompeio Rufo, Scaurus a Triario aut a L. Caesare. Quid poteris, inquies, pro iis dicere pNe vivam, si scio is, ad Attic. IV, 6. Candidati consulares omne rei amistitua . . . sed omnes absolventur; nec posthac quisquam damnabitur, nisi qui hominem occideritis, ibid. 'eaurum Triarius reum feeito, ad Attic. IV, 7. Candidati eonsulares quatuor, omnes rei. Causae sunt dissiciles, sed enitemur,m essalla noster salvus sit, quod est etiam cum reliquorum salute conjun-et--, ad Quint. D. III, 3. Iam vero hae accusationes in Maurum mihi etiam eonsilio institutae videntur competitorum, qui invidiam illi errandam curabant eomitiorem tempore ; neque spes illos sesellit licet enim ex utroque iudielo absolutus abiisset, haud tamen asces consulare consequi potuit. Tullianae Orationis pro Scauro ambitus reo nulla fragmenta supersunt, neque magnificas budes dixit erudita antiquitas neque enim, ut mea fert sententia fuit illa justa atque elaborata oratio, seu quia ullius patrocinium susceperat clientis, quem revera reum existimabat, seu quia in essalla defendendo potitis enit batur. Contra, alteram pro eodem Scauro repetundarum reo absolutam fuisse Rique ornatissimam orationem, evincunt hae Ciceronis locari orationes em statas pro Scauro et pro Plancio absolviis ad Q. D. III, et u Scaurus qui erat Pueis diebus illis absolutus, quum ego partem eius ornatissime defendi .em, etc. evincunt etiam fragmenta ipsa quae sequuntur. PATR.
192쪽
dicitiae ab eo dimissam levius secisse existimaretur, quum eam ipse probasset, quam gratiae acquisisse necessitudinis iure, quod ex ea uterque liberos haberetJ, neque Cato ab aequitate ea, quae et vitam ejus et magistratum illum decebat, quoquam
deflexit Post diem autem quartum , quam postulatus erat Sca rus , Faustus Sulla, tum quaestor, filius Sullae Felicis, frater ex eadem matre Scauri, servis ejus vulneratis prosiluit ex lectica, et questu est, prope interemptum esse se a competitoribus Scauri si), et ambulare cum trecentis armatis, seque, si neceSSeesset, vim vi repulsurum. Defenderunt Scaurum sex patroni,
quum ad id tempus axo quisquam pluribus quam quatuor uteretur aes a post 'bella civilia ante legem Iuliam ad duodenos
exhibet, doctissimum Ruperium ad Pomponii Enchir. III, , ubi stemma est Scaevolarum occurrit eadem Epist ad Att. I, i , ubi verum vidit .manutius in De Praenominibus seminarum, an suerint apud Romanos, necne; de appellationibus Primin, Secundoe, Tertiae, etc. sintne praenomina , an cognomina, postremo de ratione horum nominam, an ad numerum et ordinem filiarum in eadem famillia pertinuerit, totidem sunt inter doctiores antiquarios. controversiae de quibus ore longa fabula sequitur, ut video, collega mens literatissimus de praenominibus Sigonium et Reinesium nobi ratem. At tamen ipsemanutius isto loco ait diserte. 'ertiam fuisse uolae cognomen. Nominabatur Mucia Tertia ant, quod perinde est, Tertia Mucia, cognomine Praeposito, ut Crispus Sallustius, vel Patilius militis. Deinde quod ibidem de duabus sororibus, utraque natu maiore propter illud cognomen Tertiae, addit Μanutius, id vereor ne Rupertum non tam latuerit, quam non moverit. Sunt enim argumenta minime contemnenda, quibus alii utuntur ad improbandam hanc rationem Vide Periaonium, ni madu hist pag. xx 4 , edit. Hartes et Stanisl Santinellum de disciplina et mor rom feminarum in eius Disseriait. Venet. 1 34, pag. 98. Quamquam priorem illam sententiam sequitur etiam Salmasius, locum de nominibus romanis omnium copiosissime tractana in Commentario inchoato ad Arnobium H INRICH. x Legebant editiones servus ejus vulneratus prosiluit ex lecticis, et questus est pro interempto esse competitoribus scauri M. Cl. aius ex fide -- dicis Ambrosiani legit . quod servus eius is haec particula corruptelam non sanat Equidem emendationem admisi, quam ex conjectura Heinrichius proposuit. PRYR. et Ac Sigonii est: tmotomanni et Graevii Neutrum puto scripsisse aucto. rem, sed potius atque i. e. et adeo. Legem Iuliam dicit illam nobilissimam de repetundis, latam a Caesare in primo consulatu a Urb. 695. Et constat uno Asconio teste, etiam ad patronos pertinuisae hane legem Hai N ICN.
193쪽
patronos est perventum. Fuerunt antem hi P. Clodius Pulcher, Μ. arcellus, Μ. Calidius, . Cicer', Μ. Messalla Niger, Q. Hortensius. Ipse quoque Scaurus dixit pro se, ac magnopere
iudicos movit et squalore et lacrymis et aedilitatis effusae 1
memoria, ac favore populari, ac praecipue paternae auctoritatis recordatione a) MCON PED.
1 Erat apud omnes estis iunctum oram memoria Correxi H INRICn. ah ix erat Scaurus repetundariam erimine liberatus, quum reus ambitua postulatus est ab eodem Triario, aut a L. Caesare. Ita enim Cicero: area eandidati ore rei putabantur, minitius amemmio, Messalla a Q. Pompeio Rufo, Scaurus a Triario aut a L. Caesare. Quid poteris, inquies, pro iis dicere pNe vivam, si scio is, ad Attio. IV, 6. Candidati oonsulares omnes rei amistitus ... sed omnes absolventur; nee posthac quisquam damnabitur, nisi qui hominem occideritis, ibid. . seaurum eiarius reum feeit., ad Attic o, et . - Candidati oonsulares quatuor, omnes rei. Causae sunt dissiciles, sed enitemur,m essalla noster salvus sit, quod est etiam cum reliquorum salute conjun-eu--, ad Quirit. D. III, 3. Iam vero hae accusationes in Maurum mihi etiam eonsilio institutae videntne competitorum, qui invidiam illi creandam curabant eomitiorum tempore ; neque spes illos sesellit licet enim ex utroque iudicio absolutus abiisset, haud tamen fasces consulare consequi potuit. Tullianae orationis pro Scauro ambilus reo nulla fragmenta supersunt, neque magnificas laudes dixit erudita antiquitas neque enim, ut mea fert sententia, ni Illa iusta atque elaborata oratio, seu quia nilius patrocinium susceperat clientia, quem revera reum existimabat, seu quia in e alia defendendo potitis enit batur. Contra, alteram pro eodem Scauro repetundarum reo absolutam fuisse atque omatissimam orationem, evincunt haec Ciceronis locari orationes ema. talas pro Scauro et pro Plancio absolviis ad Q. D. III, et u Scaurus qui erat Pueis diebus illis absolutus, quum ego partem eius ornatissime defendis--, etc., evineunt etiam fragmenta ipsa quae sequuntur. PRTR.
194쪽
Ι.maxime sui optandum m. Scauro judices, ut nullo suscepto cujusquam odio, sitie ossensione ac
molestia .... D. A ustinus. Princise Ahetori momtunatiano, P. 328. ti suae rerumque gestarum senectutis
dedecore foedavit. Quid vero alteriam Crassum , temporibus iisdem, Dum aut clarissimi viri Iulii , aut summo imperio praeditus Μ. Antonius potuit imitari pQuid in omnibus monumentis Graeciae, quae sunt verbis ornatiora, quam rebus, quis invenitur, quum
ab Ajace fabulisque discesseris, qui tamen ipse ignominis dolore, ut ait poeta, victor insolens se victum
I. . Maxime fuit viandum. Hune loeam etiamsi non in principio fuisse designaret exordiendi usus, demonstrat Augustinus, qui de exordiis agens, ut limpidius hoc genus prinripiandi deprehendatur, dabo exemplum quod habuit, Taeuius, quum Pro . Sca ro loqueretur. Erat enim controversia amphidoxos, quippe quae niteretur dignitate personae, Scauri, Premeretur turpitudine criminis de pecuniis repetundis. Utrumque in principiis itaeonfudit orator, ut et turpitudinem eriminis dignitate personae contegeret, neque tamen irgiter nimium neque exsultanter, sed ita ut exprima nonnullam etiam metus suspicionem: --xime fuit optandum etc. ED. 2. ..... tis su . Haec e Taurinensi palimpsesto; quae sere sequi videntur fragm. a Asconio servatum et Ilia... imitari. I. V. L. 3. Alterum Crassum. Hic Crassus
mi pater Crassi eius, qui aemul Cn. Pompeii init periit autem in. dominatione L. Cinnae, quum ille et alios principes optimatum, et collegam suum Cn. octavium occidit AsCON. 4. Iulii. Iulios quum dicit, duos Caesaris fratres C. et L significat, ex quibus Lucius ot praetor et eouavi finit; Caias aedilitias quidem oetasua est, aediantum in civitate potuit ut causa belli civilis contentio eius cum Sulpicio μbuno fuerit. Nam et sperabat, et id agebat Caesar, ut omissa Praetum, eonsul fieret; cui quum primis temporibus iure Sulpicius resisteret, postea nimia contentione ad ferrum et ad amma processit. Idem inter primo temporis sui oratores et tragicus Poeta bonus admodum habitus est; hinus sunt enim tragoediae, quae inacrinuntur Iulii. Et hi autem Iulii, et Antonius ab satellitibus inhil sunt Mesai, quum Crassus, ut supra diximus eumdem
casum sua manu Praevenisset. ΑsCori. s. Imperio. conius, ingenio. Nam
que haec iam nota nobis fecerat, quia
195쪽
non potuit pati, praeter Atheniensem hemistoclem, qui se ipse morte multavit At Graeculi quidem multa fingunt apud quos etiam Cleombrotum Ambraciotam si serunt se ex altissimo praecipitasse muro, non quo acerbitatis accepisset aliquid, sed, ut video scriptum apri Graecos, quum summi philosophi Platonis graviter et ornate scriptum librum de morte legis. intra in quo, ut opinor, Socrates illo ipso die, quo erat ei moriundum, permulta disputat, hanc esse moditem, quam O Vitam putaremus, quum corpore animus tamquam carcere septus teneretur vitam autem esse eam, quum idem animus, vinclis corporis liberatus, in eum se locum, unde esset Ortus, retulisset. Num igitur ista tua Sarda Pythagoram aut latonem norat, aut legerat qui tamen ipsi mortem ita laudant, ut sugere vitam vetent atque id contra foedus fieri dicant legemque naturae. Aliam quidem causam mortis voluntaria Nullam profecto justati reperietis.
Atque hoc ille vidit. Nam legit quodam loco, vita illam mulierem spoliari, quam pudicitia, maluisse. sed refugit statim, nec de pudicitia plura dixit, veritus, credo, ne quem irridendi nobis daret et ocandi locum Constat enim illam qnum deformitate summa suisse, tum etiam Senectute. Quare quae potest, quamvis salsa ista Sarda fuerit, ulla libidinis aut amoris esse suspicio λII. Ac ne existimes, riari, quod asseram, in dicendo me fingere ipsum, et non a reo causam cognoscere, explicabo tibi, quae fuerint opiniones in Sardiani de istius mulieris mortes nam suerunt duae) quo etiam facilius
cleombrotum Ambraeiotam. Frustra editor, non quod. . . . Me loe eons Tusc. I, 34. 8 Legis vortasse quis conjiciat, . Non quo aeerbitatis. Sic ΜSs egit. I. V. L.
196쪽
i6O . . CICERONIS Τe dixi . . . . Libidinosam atque improbam matrem infami ac noto adulterio jamdiu diligebat is, quum
hanc suam uxorem anum, et locupletem, et molestam timeret neque eam habere in matrimonio Propter foeditatem, neque dimittere propter dotem volebat. Itaque compacto cum matre Bostaris consili iam cepit, ut uterque Romam veniret. Ibi se aliquam, tionem inventurum, quemadmodum illam uxorem duceret, confirmavit. Hic opinio fuit, ut dixi duplex:
una non abhorrens a statu naturaque rerum, Arinis uxorem', pellicatus dolore concitatam mutam audisso Arinem cum illa sua metus et sigae simulatione Romam se contulisse, ut, quum antea consiletrado
inter eos fuisset, tum etiam nuptiis ungerentur; arsisse dolore muliebri et mori, quam id perseeti,
III. Altera non minus verisimilis, et, ut OPiDor, in Sardinia magis etiam credita, Arinem istum, testem atque hospitem, riari, tuum, proficiscentem Romam, negotium dedisse liberto, ut illi aniculae rion ille quidem vim asserret neque enim erat rectum Patronae); sed collum digitulis duobus oblideret , resticula cingeret, ut illa perisse suspendio putaretur. Quae quidem suspicio valuit etiam plus ob hanc Cau-Sam, quod, quum agerent parentalia Norenses' omnes,
qui suo more ex oppido exissent, tum illa est a li-
II. I. Te dixi... Pars orationis emine palimpsestomediolanensi. I. V. L. a. Ut dixi. Cicero in superiore Ia-enna egerat de morte uxoris rinis, quod colligitur etiam ex arciano C pella, V γα an aliud in Scauriana succurrit, quum interposita disputatione tractatur ex quibus causis mors eveniat repentina n. A. Μ.3. Arinis uxorem Vorba, Arinis ... concitatam is reser Priscianua, lib. VI, p. 89. I. V. L. III. I. Sed. . oblideret, laudat Porphyrio admor Sat. II, I, 16. I. . L. 2. Quin ... morenses, habet Severianus, Synt Rhet eap. de Conjeci. p. 339. I. V. L. 3. Norenses. Nora urbs Sardiniae,
de qua plurimi geographi veterea di
197쪽
berto suspendisse se dicta. Discessus autem solitudo
ei, qui patronam suffocabat, fuit quaerenda; illi, qua
volebat mori, non fuit. Confirmata vero suspicio est, quod, an mortua libertus statim, tamquam opere consecto Romam est profectus Arisautem, simul ac libertus de morte uxoris nuntiavit, continuo Romae matrem illam Bostaris duxit uxorem.
En quibus familiis, quam foedis, quam contamiDa- iis, quam turpibus, detis hanc familiam judices len
quibus testibus commoti, de quo homine, de quo genere . de quo Domine sententias seratis obliviscendum vobis putatis matrum in liberos si virorum in uxores scelera Certi itis crudelitate mixtas libidines videtis immanes duorum maximorum criminum auctores, quibus criminibus haec tota apud ignaros aut invidos samata causa est omni facinore et flagitio deformatos habetis.
IV. Num igitur in his criminibus, judices, residet jam aliqua suspicio non perpurgata sunt non resutata non fracta λ μ igitur id factum est Quia dedisti mihi, riari, quod diluerem, in quo argumentarer, de quo disputarem quia genus ejusmodi fuit
criminum, quod non totum penderet ex teste, sed
quod ponderaret judex ipse per se' Neque ero, judices, quidquam aliud in ignoto teste facere debe
mus, nisi ut argumento , conjectura, Suspicione re-
έ. De quo genere Nobilitatem et merita majorum Scanri Pr,dicata sui ae a Tullio in hac oratione, testia est Quintilianus VI, 1. s. Matrum in liberos. In superiore laeuna perii capitale facinus impiae matris in Bostarem filium, quem ab ea oecisum innuit Cicero, ne sorte ille uas cum Arine nuptias impediret M. cie Fragm. IV. x. Residet. Μaius legerat rosit,
quod a resum es, tractum Putabat. a. Per se Cecidit locu communis duplex, unus argumentia eme eredendum, alter testibus non redendum. SCHOL. 3. Ignoto teste. Quia si notus testis est, argumentatione non opus ait.
198쪽
rum ipsarum vim naturamque quaeramus. Etenim
testis non modo Aser aut Sardus sane si ita se isti malunt nominari), sed quivis etiam elegantior ac religiosior si impelli, deterreri, fingi' flecti potest dominus est ipse voluntatis suae, in quo est impunitamentiendi licentia Argumentum vero, quo quid est 'proprium rei neque enim ullum aliud argumentum
vere vocari potest , rerum Vox est, naturae vestigium,
veritatis nota. Id, qualecumque est, maneat immutabile necesse est: non enim fingitur ab oratore, sed sumitur. Quare in eo genere accusationis si vincere succumberem et cederem Vincere omni re, Vincerer
V. Agmen tu mihi inducas ardorum et catervas, et me non criminibus urgere, sed Afrorum fremitu terrere conere. Non potero equidem disputare; sed
ad horum fidem et mansuetudinem consti m . . .
4. Afer Sardos ab Afris originem . Voluntatis. De toto genere t duxisse Prectius dixisset a Phoeniciis stium, nam id sit infirmum, aereoloniis Duarrat paullo infra Tullius dicendάni est; et argumenta rerum es-mineisl in distinguendiim esse censet se propria aestimonia voluntatum a. sane, si ita se isti malunt uomina . Cicero, orator. hirtiti. 14. Codex ri, , quod adverbium , i. ειρ ovικιος suis . PEYR. dierum ome, ut saepissime, persuasum . Mentiendi lisentia Primae odi, habet. Eva liter tis evanidae sunt, ita tamen, ut 5 Religiosior. Codex religiosioseon suspicari liceat i et e. Alterius vocis 6 Fingi. In intercisa membrana desunt literae t et a PRYa. sideratur litem G. His paria sunt illa s. Quo viae mi emon legi qumor. pro Coellio, c. 9: Equidem vos ab quo deest, quod ploribus defendit ducam a testibus, neque hujus judicii exemplis nosmati lectionem seqni- veritatem in voluntate testium collo mur. Vitiatum locum putat mIurich. Mei sinam, quae facillitae fingi, nullo nec forsan immerito ED. negotio flecti a detorqueri Potest. V. 1. Agmen Lege licebat centum Ahennismiis agernus, signis omni luce et viginti hominibos denuntiare testi- eliseioribus crimina refellemus'. um monium, totidem vero usum esse resa- pro Flacco, cap. or Bene testem rium innuit Valerius Maximus , ΠΙ interrogauit, allide accessit, rebre i , ro. PETR. hendit, quo voluit adduxit, convicit, . Confugere. . aius legebat couet elinguem reddidit PRYR. fugium re quisatem. Ego vero in
199쪽
pop. Om sequitatem, qui hanc familiam in hac urbe principem voliti esse deorum immortalium numen implorare potero, qui semper exstiterunt huic generi nomini questautores Poposcit , imperavit, eripuit, coegit. Si docet tabulis, quoniam habet seriem quamdam et ordinem contracti negotii confectio ipsa tabularum, attendam 'acriter, et, quid in defendendo' mihi agendum sit, videlio. Si denique nitere testibus, non dico bonis viris ac probatis, noti sint modo, quemadmodum mihi cum quoque confligendum sit 7 considerabo. Sin unus color, una vox in natio est omnium testium si, quod ii dicunt, non modo nullis argumentis, sed ne literarum quidem aliquo genere aut publicarum, aut privatarum, quod tamen ipsum fingi potest, confirmare coriantur: quo me Vertam
judice. aut quid agam 8 Cum singulis disputem quid non habuisti quod daress Habuisse se dicit.
membrana vestigia infinitivi confugere, atque literas, deprehendere videbar praepositionem ad ex ingenio pleri Mauri pater summus Urbis vir Cicero pro Fonteio, 3), euius η rint prope tem in orbi regebatur Libid. Q dictus sui princeps Mnatus, uti aeonius in argumentobrin orationis tradit. PRYR. 3. Urbe. 1. Maius quom legisset' Ψ,-pplevitfr-ρ equidem insignes vidiis voeas in membrana. ἀπ . . op eis, imper-st, etc. Dares Mnentum, qua sunt ae satoris vera ha PRYR. s. Attendam. Ita legeram in Ambrosiano mo confimnat Taurinensis, atque Heinrictius reponendum esse eo ecerat. l. aris contendam. 6. Defondendo. Ita luculenter Ambrosianus, alque Taurinensis.CI. ains endendo. - .
. Sit eonfligenatim Ambrosianus, configendum sit. Evn.8 Natio 'st. De pari synaloephe diffletis , multa redite disputans Cl. Ni vh Cicero, Orat. Fragmenta, pag. 6σhait shnile exemplum ne ex antiquissimis quidem schedismediolanensihus afferri. Iam affertur ex Μeaiolanensibus et Taurinen,ibus.
s. Non A viser quod dare, Iam fingit orator se cum uno alterove teste disputare. Non habuisti frumentum quod dares Scauro reposcenti et cetera, quae recte constituta exhibet urinensis. In editione ediolanensi tempora erant turbata dicit, sciet. judicavit, fingit, diceretis. Recogitanti vero tantam esse sigurae affinitatem in- te vocalesci et, ut facile sucumae genti faciant tumi et v non gura tantum, sed sono piris millies permu-
200쪽
64 Μ Τ. CICERONIS Qtiis id sciet quis id judicabit non suisse Causam
fingit fuisse 'Quem refellemus Potuisse non dare se; noluiSse, ut ereptum esse diceret. Quae potest eloquentia disputando ignoti hominis impudentiam confutare Non agam igitur cum ista Sardorum conspi
ratione, et cum expresso coacto, sollicitatoque Periurio M subtiliter, nec acu quaedam enucleata argumenta conquiram sed contra impetum istum illorum impetu ego nostro concurram atque confligam. Non est unus mihi quisque' ex illorum acie protrahendus, neque cum singulis decertandum atque pugnandum tota est acies illa uno impetu prosternenda. VΙ. Est enim unum maximum totius Sardiniae riri mentarium crimen, de quo riarius omnes Sardos interrogavit : quod genus uno testimonii foedere et consensu omnium est confirmatum. Quod ego crimen
antequam attingo, peto a vobis', judices, ut me totius nostrae defensionis quasi quaedam acere fundamenta patiamini: quae si erunt, ut mea rati, et cogitatio fert,
rari in codicibus sa ni decimo anterioribus; tandem schedas Ambrosianas exhibere dicet, neutiquam vero diss-ret, apparebit Ambrosianum cum Tamrinensi consentire. Erravit tamen Ambrosianus in verbis quis id judicavit, perperam alterum id inferciens ex superiore linea traductum; erravit quoque Cl. aius legens re quem reseu
lemus ... noluisse. . . ut e Pium ,
nam sine ulla dubitatione vidi in qui
refellemus. . . noluisset. . . Vi ereptum M.
Ipse etiam exscripsi re se noluisset is quum forsan codex habeat si PEYR. io Causa vi fuisse Locus aude dubius. I. V. L. 11. Pejurio subtiliter, nec acu quaedam, etc. Testium a Triario productorum, qui anteqnam solamne Arbitra pronuntiarent, iureiurandosuerant adacti. PRYR. 12. Unus mihi quisque Ambrosianus, ου unus quisque mihi M. Metio Taurinenses longum taedium notat oratori atque judicibus devorandum , si testes singillatim protraherentur. I. r. Totius Sardinia . Non significat crimen, quo ista Sardinia reum arguat, sed quod sit maximum criminum unctorum, quae in Sardinia, frumentaria provincia, perPetrari Possint. HEIN ICH. a. Uno testimonii. marinenadis unum.