장음표시 사용
201쪽
posita et constituta, nullam accusationis partem pertimescam. Dicam enim primum de ipso genere accusationis, postea de Sardis, tum etiam pauca de Scauro quibus rebus explicatis, tum denique ad hoc horribile et formidolosum frumentarium crimen
VII. Quod est igitur hoc accusationis, riari, genus Primum ut inquisitum non ieris . quae fuit ista tam ferox ' tam explorata hujus opprimendi fiducia pueris nobis audisse videor Vaelium 4 libertinum hos Ambrosianus, quamvis Cl. aius edideritia postea nec constituta ilIam accusationis, Inde illae conjecturae, quibus miser. Heinrich et SchiilE.
depravatum locum emendare satagebant. HR.
VII. I. Inquisitum non ieris. Reprehendit Cicero Triarium accusat rem, qui damnari Scaurum vellet, liret in Sardiniam ad inquirendam non ivisset. Quod de eodem Triario narrat
etiam Asconius in argumento A. . a. Ferox fiducia Taurinensis, α ferax. . . dici in PaYR. 3. Loelius Ambrosianus, edente Cl.
Maio Voelium habet mihi tamen vo- ealis a dubia videhatur. Contra Taurinensis iusignem habet Melium, quod nomen L. AEliam quoque legi potest. De Vaelio haec adnotabat Cl. Hus: Lucem aliquam asser huic loco Cicero ipse in ramentis orationis pro Fundanio, quum ait: Non modo hoc a villio Annale, sed vix mehercule a Q. utone factum probari potestis.
Necnon Horat. lib. I, sat II, vers. 64
et seq. - Villius in Fausta Sullae gener, hoc miser uno Nomine deceptus poenas dedit, est. Huie si,utouis verbis mala tanta videntis Diceret hae anumus, etc. . Mihi enim unis in loco Horatiano videtur nomen viri, quidquid ibi contra dicant Aero et Porphyrio, nos recentiores interpretes gregatim sequuntur. Hucusque Vir Cl. Allata Ciceronis et Horatii Ioca in-nuunt illuum libidinosum hominem
infelicem fuisse Faustae amatorem; dubitari antem inre Potest, utrum e se libertinus. Iam si cum Taurinensi tegas L. AElium , nomen cum epithetis ipsis recte cohaeret. Nam L. AElius eques romanus uitis eruditissimus et graecis literis et latimsis, romanae antiquitatis aeriptorumque veterum peritissimus scripsit orationes, Varronem habuit discipulum, eumque Cicero adolescens audire perstudiose solebat, lege Cie. Briat. 56. Sane habuit servos suspicor vero hortaminum ceteris ingenio praestas e Operamque suam in re literaria probasse patre rio atque adeo manu- mimum, ni mos erat libertorum , ad patroni praenomen et nomen dictum suisse L. AElinm. En libertinum literatum quem viderat Tullius adolescens. Contra praeplacent nae I. ains de Q. Μutone disputat. Huic a sordidi,sima libidine agnomen seu ognomen Muttonis vel Miatonis factum fuisse persuadet odo Taurinensis scribens Tis Q. -ιonis Fumdem sui enietiam audivisse colligo ex his Lucilii verbis . et inonia manum perscribere
202쪽
minem, literatum ac facetum , quum ulcisceretur patroni injurias, nomen . utionis, hominis sordidissimi, detulisses a quo quum quaereretur, quam Provinciam, aut quam diem testium postularet, horam sibi Octavam, dum in foro boario inquireret, OSim
lavit. Hoc tu idem tibi in Μ. Emilio Scauro putasti esse iaciendum melata enim, inquit, causa ad me Roma est. Quid λ ad me Siculi nonne Romae causam Siciliae detulerunt, idque homines prudentes natura, callidi usu doctrina eruditi tamen ego mihi provinciae causam in provincia ipsa cognoscendam et discendam putavi. An ego querelas atque injurias aratorum non in segetibus ipsis arvisque cognoscerem p Peragravi , inquam, Triari durissima quidem hieme valles Agrigentinorum atque colles Campus ille no
bilissimus ac seracissimus ipse me causam mene docuit Leontinus' odii casas aratorum s a stiva
Posse agacemo, vide Festum Pompeium ad , tagax PQR. 4. cfacetum. Desunt haec in Ambrosiano. Rem facetam illustrat Heinriubius Nomine delato, praetordabat inquisitionem, id est, ut olim in foro dicebant, permissionem informandi et hic noster accusator,nto.
uia, qtuam facta in pxovinciis crimina detulisset, tame parum definite in qua provincia deberet potissimum fieri inquisitio, significarat. Ex accusatore igitur quaerebat quaesitor, quam no-oinciam peteret ad inquirendum, aut, si prosectione sorte non opus esset, quom diem testi , quatraesente imates exhibere interrogarique vellet. . . Iam ille reum contemnens, rogat ioco
acerbo, non Provinetam ae forum boarium, nec praefinitam diem testium, sed illius diei horam octoνam, quum, Peractia soli in teinpore diurnis nos sis, posset lustrare forum Oaritam et
ibi inter bubulcos et de sordida Plebeeircumforaneos facile inventuriana aeesse, quos dignos,utone ejusqne facinorum eonscios proferret. Notat orator accusatorem libertinum hominem
propter impudentiam talia aPud Pea torem eonvieii De hora octaνα oris Horat. I, epist. , 4 , et Martial. IV, 3, 4. PQR.5 Id e. ale codex, adque, quod aervat aius, nec intelligit. I. V. L. 6. Iniurias aratorum. Ruraria time e Taurinensi S. I. V. L. . PeragraMi. - Ego Siciliam totati, quioquaginta diebus sic bii, ut omnium populorum privatorumque lit ras injuriasque cognoscerem - , Aet I
in Verr a Postulaverat autem Centum
et decem dies vide ih Aet II, lih. I,
. 8. Leontinus. Haec ita laudat Ruti-
203쪽
ipsa ' homines mecum colloquebantur itaque sic suit illa expressa causa non iit audire ea, quae dicebam, judices, sed ut cernere, et paene tangere Viderentur. Neque enim mihi probabile, neque Verum videbatur, me, quum fidelissimae ' atque antiquissimae provinciae patrocinium recepissem, causam tamquam unius clientis in cubiculo meo discere. Ego nuper, quum Beatini ', qui essent in fide mea, me suam publicam causam de Velini fluminibus et cuniculis apud hos consules agere voluissent, non existimavi me, Deque dignitati praesecturae gravissimae, neque fidei meae satis esse facturum, nisi me causam illam non solum homines, sed otiam locus ipse lacu
VIII. Neque tu aliter focisse , riari, si te id tui isti Sardi sacere voluissent, hi, qui te in Sardiniam
nianus n. 38: Mapud Tullium Campus pete me causam paene docuit Leomtinusis Atque Fortunatianus , Art. et III pag. 91 D. ipse me caua meampus paene Meuit Leontinus, Lege Rilnhenium ad Rufinianum. Ipse Ci-eero sic in Verr Aol. II, lib. III 48:-Neae diligentis pensum magis in Leontino agro est exigendum, Propior hane causam, quod ipsi Leontinii bllae non sane me multum adiuve-
9. Casas aratorum. ale olim e Frontone p. 365 in volt fragmentia,
io Acitiora ψsa. Locum servaverat servius ad Georg. Ι, his verbis ab stiva ipsa meenm homines conloquebantur in de quo ita reote augura ius fuerat Cl. Nieb e pag. 3 : in laeuna quae intera et caeetionomiatet , ea olim locum habebant verba quae Servius attaeit ab ipsa stio homine meeum olioquisansur arat res scilicet a Verre verat . RTR. ra i ressa causa. Ita rea a maagetur, ut in eorum consiliis omnium non modo aures hominum, sed etiam oculi populi romani interesse videa turn, in Verr Act. I, 16 PRYa. Ia Fidelissimar. De antiquitate et fidelitate Sicilia copiose dixerat Ge. in Verr Aol. II, lib. H, 1 Aut II, lib. III, 26, et Postrem . RTR. 13. R atini. . His rebus actis, Reatini me ad ma τεμπι duxerunt, ut
agerem causam contra Interamnat
apud consulem et decem legatos; quod laeus Velinus at Curio emissus, interciso monte, in Narem defluitis, epist ad Attic. IV, 15 Quam rasam Mum egerat apud Ap. Clamdium Pulchrum eo uiam eodem anno U. C. 69s Lege etiani Vare die a Rust. III, an aestum, Annal. I, s.
204쪽
minime venire voluerunt, ne longe aliter omnia, atque erant ad te delata, cognosceres'. nullam multitudinis in Sardinia querelam, nullum in Scauro odium pop . . . . Halitu aetnam ardere dicunt sic Verrem operuissem Sicilia teste tota tu comperendinasti
VIII. r. Cognosceres Patet itaque Triariam numquam in Sardinia quor Ias Sardorum cognovisse, sed ab iis, qui forte Romae commorabantur; quae erat opinio Cremeri. Quare eorruit Triarii in Sardiniam profectio . antequam praetor daret inquisitionis tempus quod Heinrichius excogitaverat.
a. Halitu Iam nota emediolanensi ΜS.I. V. L. 3. tnam Comparare Tullinin suam oum Verre eontentionem eum Elnae eruptione pronum est, et quemadmodum ille Cyclopum fabrica totas urbes obruerit arena, ita se Verrem tota Sitalia teste obmisse Ca LMRR -Quare Heinrichin legendum monet δωδε---, quod satius esset. PETR. 4. Tu. Cod mendose . tuo everendinastium teste producto Hein richium sequimur. I. V. L. s. Comρerendinasti. Accusationis genus expendens orator redarguit Triarium, 'quod in Sardiniam inquisitum
non iverit, contra ac ipse secerat in camsa Siciliae et Reatinorum; a quod primam aetionem ita subdole instituerat, ut causa comperendinata post habita comitia consularia disputaretur. Nam ita hal quint f Ascon in Argumentot Scaram Romam rediit ad consulatus petitionem; coepit ergo invisere, Prensare amicos, Potentes adulari, corrogare suffragia; quod ut aenserum competitores, dicam ei per Triarium inferendam curarunt; hic nomen ad
Praetorem detulit praetor inquisitionem dedit diem triginta. Dum ista
transigebantur, ventum erat, uti coniicio, ad idus quintiles, jamque post
dies quindecim imminebant consularia comitia. Triarius Porro metuebat, ne,
si ipse natis triginta diebus in Sardiniam se conferret, Scaurus ea pecunia, quam a sociis abstulerat, emeret consulatum, atque magistratum iniret, antequam de eo judicari posset Ase nius in Argumento J. quod a Scauri
patre factum esse recens memoria e
stabat. Quid ergo 'sustulit inquisiti
nem, professos se Romae causam omnem facile cognoseere, quin illam in Sardinia disceret. Tum pridie, quam
comitia consularia celebrarentur, Triarius defunctarus prima actione, testem unum produxit Valerium, ignotum ac lavem civitate doliatum a patre Harii, atque, uti mea fert euientia, Sardum satia, ut PPareret, se non verunt judicium instituere voluisae, obruisset enim renm multis testibus, ut Cicero Verrem in prima aetaone obmerat Sicilia teste tota Valerio producto primam actionem anatulit Τῶarius. Quod qua ratione effecerit perspectum noli habeo fortasse acetis tionem non dixit, quae erat longa ac perpetua oratio vel partem tantum recitavit, causatus majora, quae dic rei se habere, sed non in promptu; certe usus lege Glaucia reum comperendinavit, quin iudices sententiam ferrent. Sed quum comitia proroga
205쪽
uno teste producto. At quo uste, di immorthiesinon satis quod uno non quod ignoto, non quod levi: etiamne Valerio teste primam actionem consecisti λqui patris tui beneficio civitate donatus, gratiam tibi non illustribus officiis, sed manis esto periurio retulit. Quod si te omen Dominis vestri sorte duxit nos tamen id more majorum, quia faustum putamus, non ad perniciem, verum ad salutem interpretamur. Sed omnis ista celeritas ac sestinatio, quod inquisitionem, quod priorem actionem totam sustulisti, illud patefecit et illustravit, quod occultum tamen non erat, non esse hoc judicium judicii, sed comitiorum
IX Hic ego Appium Claudium consulem, sortissi
mum atque ornatissimum Virum, mecumque, Ut Spero fideli in gratiam reditu firmoque conjunctum nullo loco, judices, vituperabo. Fuerant enim se partes aut ejus, quem id facere dolor et suspicio sua coegit, aut ejus, qui has sibi partes depoposcit, quod
aut non animadvertebat, quem violaret, aut facilem sibi sore reditum in gratiam arbitrabatur. Ego tantum dicam, quod et causae satis, et in illum minime durum aut asperum possit esse. Quid enim habet turpitudinis, Appium Claudium, Scauro esse inimbri 1. Coniunetum. Hoc ipso anno U. C. 699, Cicero ad Lentulam seri-hebat: Certiorem te perliteras scribis esse factum, me cum Caesare et cum Appio esse in gratia, ad Fam. I, 9. Et ad Quintum D. II, De Comageno rege mihi et per se, et per Pomponian blanditur Appius. Ilio itaque anniis finem dedit simultatibus eum Appio, quae P. Clodii causa ana prae ad multos annos fuerantie Getae. Nam anno o haec Tullius in
epistola ad Appium La Fam. III, dseribebat: Perseiain prosecto, nilongi temporis usuram, quia amimus, intermissa nostra consuetudine, et gratia, et celebritate, et magnitudine o sciomim meorum sarciam is sed ami-
eitia refrixit anno o , quo Tullius in peovincia Cilicia proconsul successuros erat in locum Appii eo spectant pleraeque epistolae libri tertii ad Fam. Sed hae triennio post Scaurinam ora
206쪽
Ι7O . . CICERONIS cum Quid avus ejus . Africano noli fuit 3 quid mihi ipse idem istes quid λ ego illi quae inimicitiae
dolorem utrique fortasse aliquando, dedecus ero certe numquam attulerunt. Successori decessor invidit, et voluit eum quam maxime offensum, quo magis ipsius memoria excelleret. Res non modo non abhorrens a consuetudine, sed usitata etiamnum et valde pervagata.
X. Neque vero tam haec ipsa quotidiana res Appium Claudium, illa humanitate et sapientia praeditum , per se ipsa movisset, nisi hunc C. Claudii fratris sui competitorem sore putasset. Qui sive patria. Mos. Sic uterque codex pro aseus.
Ipsa porro res ex historia satis patescit. Appii enim laiidii, de quo in hac oratione sermo fit, avus aut Proavus Appius ille Claudius est, qui consulatum anno Urbis 61 gessit, et Salassos gentem Alpinam domuit Isautem Appius competitor fuit P. Africani minoris in censura, quam hic, repulso Appio, administravit an 6I 2. Convicium Appi uompetitoris in Africanum refert Plutarchus in milio Paullo sub finem, necnon in ρ eceptis gerendo reip. ed. aris. 1624, t. II,
3. Mihi ipsi Cl. Μaius legit ipse. Equidem vidi ipsi in Ambrosiano, cui
suffragatur Taurinensis PRYR. 4. Successori. Sic Taurinensis Ambrosianus successum. Scauro Succe
aionem in consulatu petenti Invidit decessor Appius atque adso volvit
illum esse maxime offensum, quo Inagis ipsius f Appii J memoria excelleret.
Enim vero successor adel'to Consulatu, ulturus inimicitias deoessoris sω
Iebat ei dicam aliquam impingere, maxime in assignanda proconsulari provincia hanc vero si non impegisset, eo magis excellebat memoria decessoris, utpote viri inculpati Ing niose simul, simulque cum exquisita in Appium adulatione haec esse dicta quisque videt. ΡEYR. X. I. Neque, etc. Verba neque ... putabat iam nota erant ex Asconio. I. V. L. a C. Clavdsi fratris sui. Ecce praeter binos , quos adhuc e vetustate novimus, Claudios, Appium hoc ipso
anno consulem, et Publium Ciceronis inimicum jam tertium fratrem certo tenemus Caium, tum quidem in Asia pro praetore morantem quem quidem Cicero invidiae causa aut dicit, aut fingit, quemadmodum alter frater, ad plebem transitum cogitasse, vero transiisse non dicit, quod nescio an recte dixerit Soh :astea GAman. Iam iste Caius innotescebat ex argumento Asconii ad mlon Pava. 3. etuorem Praestat univeraam historiam comitiorum consularium a ni V. C. 699 exponere, ut sequena Betis de Appio Claudio superioribus adnotatoribus non bene compertus illustretur. Consulatum assectabant e salia et Scaurus patricii, Domitius et
207쪽
eius, sive plebeius esset nondum enim certum consti-
Messallae favebant Cicero atque Caesar ad Quint fratr. III, 3 et 8'. Scauro studebat Pompeius , sed utrum fronte an mente dubitabatur ad Attio. IV, as); res tandem perspicua conatavit,
quum Pompeius illum abiecit ad Quintum D. III 80 , habebat tamen sedili-litas eius memoriam non ingratam, eratque pondus apud rusticos in memoria patris principis senatus ad Atiis. IV, et ' Domitius valebat amicis ibid). Memmius commendabatur Caesaris militibus, et Gallia transpadana ibid. y; multam etiam spem habebat
in Caesare mox venturo, sed frustra
ad Quint. r. III, et et 8 .stξοχἡ
nullo erat, peconia enim omnium diagnitatem exaequabat ad Att. IV, is).
Ambitus vero adeo ardebat, ut numquam fuerit par, et Renus ex triente
idib. quintil. merit bessibus ad Quint. h. II, 5; ad Attio IV, 15 . Uberior
quidem erat liberalitas Scauri populo tributim domi suae satisfacientis; gratior tamen videbatur largitio aliorum eandidatorum, qui occupaverant ad Attio. IV, 6 . Tantam porro comP
uiorum contentionem ineunte mense
quintili coeptam haud otiosi spectabant consules Appius et Ahenobarbus, qui provincias consulares non sortiri volebant lege curiata, sed quam quisque maxime optabat illam obtinere. Appius enim in sermonibus primum dieiitabat, postea dixit etiam in senatu palam , sese, si licitum esset Iegem
euriatam ferre , sortitum esse cumeollega provinciam si curiata lex non et se paraturum cum collega, atque Leninio in Ciliciae provincia suc- Murum ad Fam. I, 9 . Quare exeunte mense septembri cogitabat sine
lege euriata, suo sumptu in Ciliciamae eonferre ad Attio IV, 16), quam provinciam sibi exoptatissimam demum habuit poat comitia. Quid ergo
consules Θ Coitione facta cum emmio o Domitio pactionem ineunt, uti ambo H-S quadragena consulibus darent, si essent ipsi consules faeti nisi tres augures dedissent, qui se affuisse dicerent, quum lex curiata ferretur, quae lata non esset; et duo consulares, qui se dicerent in ornandis provinciis comsularibus scribendo assuisse, quum omnino ne senatus quidem fuisset ad
Attic. IV, 18). Suam ergo gratiam et auctoritatem Appius pro Cilicia cum Μemmio et Domitio pactos, fieri haud poterat, quin inimicitiam essallae et
Scauro indiceret, quos a consulatu submovendos per fas et nefas satageret. Quid enim P Appium illum, qui, pactione iniquissima bonis,muibus et Ciceroni ad Quint stare. III, et
exosa leges non latas ementiebatur, senatusconsulta uspiam scripta fingebat, corrumpebat porro augures et consolares viros, ut consulatum venderet, non censebimus, inquam. pium illum extremas quasque tentasse vias vel iniquissimas, dummodo ne Scanrus nobilitate praestans et patris memoria consulatum ainipusceretur Tentavit enimvero atque, emmio et Domitio conspirantibus, dicam Scauro per Triarium inserendam curavit. Curasse equidem conjicim; at Triarii accusationem consilio suo rexisse, auctoritate confirmasse, omnique ope tutatum esse non auguror eonjectura, sed declarat sequens Scaurinae locus. Inquisitionem et primam actionem unico teste consectam sustulit maxima celeritate Triarius, comperendinavitreum, comperendinationem ad tu nonas septembris prorogavit inusitato accusationis genere et subdoloes usua; equidem universa haec artificia aucto-Dj0jtjgo by
208쪽
IPa . . CICERONIS tuerat), cum hoc sibi certam conteritionem fore
ritate eonsulis composita et persecta existimo comitiorum gratia. erito itaque ullius de accusationis genere comitiorum causa suscepto disputans
mentionem injicit Appii Claudii. Iam
ad candidatos redeo. Appi pactio mature innotuit Ciceroni de illa enim sic ad Attio. IV, 1s , scribebat ante diem v kai sextil. Cum eo Neminmio Domitium consules iunxerunt qua pactione, epistolae committere non audesis Scilicet Cicero simul pertimescens Appi potentiam atque amicos, simulque se illi maxime probare studens timebat, o , si epistola in alienas manus sorte incidens significaretur Appio, eonsulis odium vix
restinctum teram incenderet Eumdem etiam Ciceronis animum erga ΑΡ- pium declarant epistolae libri tertii ad rimit hominem enim produnt, qui malebat superbum pati ingenium Appii aegre novo proconsuli provinciam
tradentis, congressum studiose vitantis, iniquissimas querelas adhibentis, multa innovantis, quam uti verbo paullo duriusculo in Appi uri Quae quom
ita sint, anne censebimus Ciceronem patrocinaturum causam . Scauri,
Inisse iniquam Appi pactionem indicibus revelare, ut inimicitiarum causa facilius patesceret Hic ego, inquit, Appium Claudium. . . nullo loco, u- dices, vituperabo. . . Ego tantum dicam quod et causae satis et in illo minime durum aut asperum possit essen.
Nempe, Possem equidem Appio obiicere coitionem cummemmio et Domitio factam , possem pactiones turpissimas retegere, unde omnis Appii in Scaurum
inimicitia dimanat sed nolo quidpiam
durum antasperum in consulem dicere.
Illum inllo loco vituperabo, quan Vis vituperationi amplissimus pateat locus; dicam tantum quod causae satis esse possit. Iam causae facturus satis quovinam artificium excogitavit Tullinc Utrumque cavere studens, tum ne Appii ininiicitia obesset causa Clientis, tum ne revelata pactione, amicitiam vix redintegratam rumperet; excogitavit verisimilem hanc de Cato consulatum petente historiam, ita ut Casinomine innueret emmium et Domi- tinm. Verisimilem, inquam, non e ram Ciceroni enim res illoruit coinmitiorum diligentissime exponenti in multis epistolis ad Attic. IV, 15, 36,r , 8 ad Quint. fr. II, 5, 6 III, 1, 2, 3 80 uspiam Caius comm
moratus est, eiusque nomen ita reticent scriptores universi, ut vix innotescat. Quid plura Haec sibi objicit
Tullius at enim frater iam non petit M. Constabat enim inter omnes Caium Rosiae non esse, incina Asiae provincia versari, nullas largitiones eius nomine seri, Appium fratrem , quo maxime valere poterat, aliis candidatis studere. Quam objectionem ut dilo ret, figmentis figmenta cumulans, ait Caium a tota Asia supplice retentum, commoda provinciae honori suo anteposuisse. Qusntam animi magnitudianem quam incredibilem linatum itaque habeo Ciceronem narrasse verisimilem historiam, quae ad clientis causam patrocinandam par momentum habebat, seu ut eius utar verbis, causae satis esse poterat. Declarabat
enim , quod verissimum erat, Appium aliis candidatis fraterno plane amore studeres; hos vero quippe plebeios ante rei non posse Scauro nobili viro, nisi iste aliquo aut metu, aut infamia percelleretur; quare universam Appii inimicitiam cum Scauro comitiorum gratia susceptam esse. Quae si vera
209쪽
putabat oppius autem hoc majorem etiam, quo lilium in pontificatus petitione, in Saliatu, in ceteris
meminerat fuisse patricium. Quamobrem se consule neque repelli fratrem volebat, neque, si patricius esset, parem Scauro fore videbat, nisi hunc aliquo aut metu, aut infamia perculisset. Ego id fratri inhoriore fratris amplissimo non concedendum putem praesertim quum quid amor fraternus valeat, paene praeter ceteros seritiam. At enim frater jam non petit.
Quid tum si ille retentus a cuncta Asia supplice, si negotiatoribus, si a publicanis, si ab omnibus so
ciis civibiis, exoratus, anteposuit honori suo commoda salutemque provinciae, propterea putas semel exulcerat iam animum tam facile potuisse sanari XI. Quamquam in istis omnibus rebus, praesertim
apud homines barbaros, opinio plus valet saepe, quam
sunt, uti verissima equidem propono ingenti animi confidentia, qua voce eredemus Tullium pronuntiasse, quo gestu ornasse illa verba , o tantum dieam quod et causae satis, et in illum minime durum aut asperum possit es-κ- rum alia de quo plura jam non dicam quamquam ea quae dixi non Meus dixi, quam si eius frater esse n. Poa. - omliam enim. Ita Taurin et Aseonius Ambrosianus, non enim.
Mordet P. Clodium , qui, ut tribunus
plebis crearetur, e patriciis exierat ingentem Fonteiam per adoptionem. Iam vero quamvis consulatus suisset plebeiis Oommunicatus lege Licinia, patrioli tamen plebi praestabant, quia illam nobilitas inter se per manus tradebatis, Sallust Ingurih. 63 Cainsitaque sive patricius esset ob generis Vetustatem, sive plebeius ob iatrem Clodium, putabat sibi cum hoc Scauro eontentionem ore Appius vero puta bat hoe aio Scaurum majorem etiam, meminerat enim patricium fuisse in pontificatus petitione, aliatu, eterisque. t Caiusue patricius esse desierat, quia Clodios frater ad pubem migraveratra Num Appiorum gens Scaurinae genti cedebat quum generis antiquitate , tum meritis maiorum pTullius ergo haec de genere patricio disputans, revera innuebat eminium et Domitinin plebeios homines, quibus adeo gravis erat competitoris Scauri nobilitas, ut necessarium foret hunc percellere metu, aut tufamia, qua ab insita nobilitatis ommendatione de liceretur. - Certum. Ita indubia; quod adverbii instar occurrit etiam apud Horat Serm. lib. II, 6, quod mi obsit clare certumque loquuto .
Sibi eontentionem. Ita Taurinensis es Asconius Ambrosianus ex superiore linea adsciscens incommodum cerium habet sibi eertum contentionem P R. Dj0jtjgo by
210쪽
res ipsa Persuasum est Sardis, se nihil Appio gratius esse facturos, quam si de Scauri fama detraxerint. ultorum etiam spe c9mmodorum praemiorumque ducuntur omnia consulem putant OSSe, Prae
sertim ultro pollicentem De quo plura jam non dicam'. Quamquam ea, quae dixi, Non secus dixi, quam si ejus frater esseni : non is, qui et est, et qui multa dixit; sed is, qui ego esse in meum ConSuevi. Generi igitur totius accusationis resistere judices, debetisci in quo nihil moderate Α, nihil considerate, nihil integre contra improbe, turbide festinanter, rapido omnia, conspiratione' imperio, auctoritate, spe, minis Videtis esse suscepta. XII. Venio nunc ad testes in quibus docebo non modo Dussam fidem et auctoritatem, sed ne speciem quidem esse, aut imaginem testium Etenim fidem
rint. Tres hi versus erant editi etiam inter fragmenta orationis huius, desumpti nimirum ex rosiani essi, seu verius Frontonis, exemplis elocutionum , a quo libello olim inedito multa sumpsit Sigonius quum vilii
fragmenta congereret Eum libellum denique nos edidimus cum reliquis Frontonis operibus quorum vide Paginam 5ox, in liter D. A. Μ.2. Praemiorumque. Ergo Appius, qui de Scauri fama detractum volebat, ut sidem suam emmio ac Domitio datam facilius liberaret, simulque ipse novomam consulum ope Ciliciam sortiretur, multa promiserat commoda atqne praemia sardis accu
3. Pluria iam non dicam. Possem enim plura dicere, sed quae in Appium
essent aspera quamquam ea quae dixi tanta dissimulatione hvelavi, ac si eius rater essem. Non is frater Clodios, qui et revera est Appii frater, et multa quovis tempore dixit imprudentissime; sed is frater, cuiusmodi ego
esse consuevi in fratrem meum oci-
iunctissimus eiusque famae stodiosus. 4. Nihil moderate Cod. ediolan 'nihil mode nihil modo. Unde legere possis, nihil more, nihil mo is quod
nunc viris doctissimis placere video. I. V. L. F. Rapide omnia. V detur legendum , rapide omnis tornnia c. I.V. L. 6. conspiratione Conspirans sardi in testimonio dicendo Imperio et auctoritate utitn Appius consul sperant Sardi promissa commodὲ Μ-mius et Domitius pactum consulatum. Appiris provinciam Ciliciae. Idem eo sul, atque candidati terrent alcime minantur Sardos, ni obtemperent. Atque haec de toto accusationis genere orator