장음표시 사용
21쪽
constituti. Platonen hui iis diuisionis auctorem fuisse tradunt Di0g. Laort. III 83 et Stob stor. i. 194 III. 1 142 . quaequ0 3 3, 4 de tribus animae partibus reserti e compendio quodam philosophiae qualia tum multa exstabant eum prompsisse uerisimile est ut de tritissimis quibusdam uelut illis quas de tribus sapientiae partibus profert 3 7 sqq. taceam e flori- legio sine dubio petiit lepidam illam de Theotimo oculis laborante narrationem IIII. 4) denique utrum 138, 2 uerbis
quasi puer machaeram prouerbium Latinum significauerit an Graecum illud uas παι6ὶ 1αχαργα, es. Di 0 gen Prou. 6.16 liberius immutatum plane incertum est. Iam si ad scriptores Latinos conuertimur, Ambrosium in hoc quoque libro m0re suo 0sculis e Vergilio desumptis
orationem suam exornasso e l0corum indice cognosces ceterumnio morabilo est in libri IIII s. 31-33 quinque imitationis Vergilianae exempla eum utatu inveniri itidem ius in i X s. 149 tres Aeneidos locos expressos esse pauciora ex uidi deprompsit deinde plura ut 80let ex Ciceron hausit e lionum re uera pelitum sit quod 14 4 legitur haud satile diiudices quoniam illa arceris imag non solum apud gentiles s d etiam apud Christianos scriptores requens est nec magis certa res est . . quamquam quae ibi exstant cum Cicer0nis uerbis Acad. I l quodammodo consentiunt imitationis qu0quse Sallustianae quaedam insunt in Ambrosii opere etsi tenuia uestigia quae 280 19 sqq. leguntur e collecti0ne quadam factorum mem0rabilium Valerii Maximi libri persimili desumpta esse n0n sine causa puto arbitreris denique silentio
prasetereundum non esse censeo ea quae ad naturalem his turiam
sp petant ad Plinii libros siue aliud iusdem generis piis
Hieronymum Ambrosii expositionem in Lucae euangelium n0 adpr0basse permulti Ilus num secuti in Ap0l in Hier. l22 sq. ex pr0l0go, quem Origenis in Lucan homiliis a si
22쪽
latine uersis praemisit colligere posse sibi uisi sunt. 3' et recte quidem quamquam si uerba quibus in praefatione illa ad
Paulani et ust0chiuin missa utitur legeris primo obtutu non ipsum de Ambrosii opere sententiam ferre sed muliorum istarum iudicium referre putabis haec nim dicit Ante ut eos dies quorundam in Matthaeum et in Lucam commenturios nosleyisse dixistis, e quibus ulier et sensibus bes esset et uerbis, iter in uerbis luderet, sententiis ιν mi tarct quamobrem p tistis ut contem uis eiusmodi ι uis saltem triuinta et nouem duinuntii nostri in Lucam homilhus sicut in riae G hiabentur, interpretum, . simul uides feminas
istas id maxime in Ambr0sii expositione expr0bra Sse qu0d Origenis uerbis sua ille commenta inmiscuiss0 atque graeci patris sententias tamquam interpolatas et adult pratas reddi disset quae reprehensio adeo concinit eum uerbis illis quibus tu ep. LXXXIIII. 7 in Mediolanensis episcopi Exa mer0n inuehitur cf. 0l. I praef. p. XIII . ut Hier0nymum tot o isto personatas illus mulieres pro se loquentes induxisse unusquisque acile perspiciat errauit autem Rustius eo quod in praesuli 0 ne illa aliud quoddam enuntiatum praese tim cum
sinistro oscinem coruum audiam crocitanti m et mirum in nodum de cum tarum auium ridore coloribus cum totus is se Huebrosus sit ad Ambrosium spectar putauit inam haec in aduersarium quendam, qui Hier0n7m seriptis irridere conatus
erat, dicta esse luce clarius est eundem uero p0stea qu0que sententiam de Ambrosii opere non mutauisse e commentarii
in Matthaeum l. Ill s. 27 26, 2, . ab M. P0gno se itur ubi ha0 de Petri negati0ne exponit: cio quosdam pii jectus
oryti apostolum Petrum locum hune itia ut rhrotatos ut dioercu D trum non dominum uellasse ei hominem c esso fusum Nescio Duninem, quiti scio deum hoc itum friuolun siti ruit iis lector intello it si defcndunt postolum, ut deum in Ddacii reum fuciun e. q. s. iis autom seriptorem ad ea
quae Ambrosius X. 8 485. sqq. exp0nit adludere iam
23쪽
dudum perspexerunt uiri docti aliquanto miti 0ribus uerbis Augustinus quoque istam interpretandi rationem uituperat cum in tractatu LXVI in Ioh euangelium 35. 1810 . haec
scribit sicut eum qui iam fauore peruerso ea cuSar nituntur quid quod Beda δ' clementis sane ingenii homo Hieronymi uituperationem expositioni Lucae, in quam multa ex Ambrosio transtulit inseruit praeterea Augustinus in operis iam antea indicati tractatu CXXI 35, 1956 M. contra eos pugnat, qui Magdalenam a Matthae 26, 7 sqq. 28, 9 sqq.c0mm'moratam diuersam esse existimabant ab illa cuius apud I0hannem 12 3 sqq. 20 11 sqq. mentio fit argumentumque quo utitur nemo uti nini tur mulieri quod hortulanum dixerit domitium contra ea dictum esse uidetur quae apud Ambrosium 14, 7 sq. leguntur. Histronymus uero hic non refragatur qu0niam sicut Ambrosius usebium secutus ipse quoque duas distinguit Magdalenas, Origenis puto ρntentiam amplexus, qui uel tres eiusdem nominis fuisse statuit e Dalr. r. 13. 1723 M. . atque hanc ob causam Martianaeo adstipulari non possum qui Ambrosium illam do etro negante sententiam apud Origenem iam inuenisse indeque desumpsisse coniecit in adnotatione ad Hieronymi locum adiecta. En tantum loco Hieronymus commentarii huius menti0nem fecit scriptoris nomine adiecto, sed ita ut nec laudo nec reprehensione Ambrosium dignum existimaret uerbis satis frigidis usus his Ep. XX quaost VI p. 868 Mart.): Ambrosius Me liolanensis episcopus qui le hoc loco senserit,
J Aeca episcopus, qui edae ut in euangelium Lucae expositionem e0nscriberet suggesserat, excusanti presbytero atque adleganti, quod opus illud ain a sanctissilia et doctissimo antistite Ambrosi esset praeoccu-ν tum haec respondit Patr. L. XCII. 303): Sunt autem quaedam in e ,oritione beati Ambrosii in Lucam tam diserta simul et aecel8a . . . ut doctoribus solum intellecli queant, a rudibus uero fastidiosi e ee- ιυribu . . . prae dis icultu te tie assequendi quae di8erta sunt vel apiendi quae alta ne quaerenda quidem quasi se celsior ne quasi se fortiora hut tu esse crutanda . . . quibus laudibus aliquid reprida ensionis
immixtum esse nenio non uidet. XXXII. Ambr. para .
24쪽
in commentariis eius uere poteris quae intrum in modum
conueniunt cum notissimis illis uerbis quae in libro de uiris illustribus e CXXIV p0suit de quo quia superest neum
iudicium subtraham ne in alterutram partem aut adulatio in
Solus igitur qui de hoc Ambrosii opere honorifice mentionem iniecerit, restat Cassiodorus dicens uirum sanctum Lucan mirabiliter explanavisse inst. diu lit t. s. ).vI. Iam quae rei criticae in huius operis edition administranda rati sit explicandum nobis est atque codicum quidem in quibus Ambrosii in Lucan commentarius legitur cum sit numerus permagnus septuaginta aut etiam amplius in bybli 0- thecis adseruantur). posthabitis exemplaribus uolgaribus trecentioribus e0s eligi portet qui aut uetustate aut lectionum int0gritate praestent aut saltem alicuius momonti sint ad sata qua Ambrosii liber perpessus est illustranda quo mei iam pater meus perfunctus est segregatis e caterua illa quattuor-d dein codicibus, in quibus tamquam in undamento eri crisin inniti sano iudicio perspexit de his igitur libris agendum quibusque gnationis uinculis inter se coniuncti sint, expl0randum St.
A Omnium quotquot exstant codicum antiquissimus est Bo-biensis ille 21ὶ scriptus saeculo VII tiecentis sere annis post pus ab ipso Ambrosi editum, qui nunc misere mutilatus atque in duas partes discerptus est, quarum altera Mediolani in bybliotheca celeberrima Ambr0siana adseruatur numero II. 8 sup insignita, altera in bybliothecam uniuersitatis Taurinensis delata est si glis G. V. 15 notata . qu0sacilius autem c0gnoscas, quae perierint quaeque adhuc exstent, hanc subiunxi tabulam:
25쪽
Quat. I VI exciderunt quaterniones exl Fol a Cod Ambros. loxoidit solium
II, 48 67 26 f δε - 56 72 9 denique excidit quaternio VIIII X
exciderunt quaternioIies duo 334 4 quum esca exciderunt quaterniones XVIIII
i inde statini adparet libri pretio is sinit sili ilum intΡS: i r ratCCCCXXXII soli habuisse uidetur uix tertiam partem Super se simulque e notulis, quas amanuensis quidam saeculoser XI in ea parte quae Mediolani adseruatur adspersit, urse0nicias iam tunc n0n 0lum multas iacturas passum esse c0dicem, sed etiam quaterniones XXX XXXV soli dic0 Taurinensia ablatos luisse in quibus nihil tale tui enitur.
26쪽
certum quidem est iam ante . CCCCLX libri initi uiti
defuisse quoniam quae in primo tali l0guntur Liber soli 3 Cotiti, b in do obio ad inuentarium spectant ann isto confectum et a Peyronio editum' ' . descriptus est libor ab amanuens satis neglegenti qui haud raro uerba atque enuntiata oscitanter omisit: 0rrectus est passim duabus manibus saeculi sere VIII quarum altera m2 plerumque errores tuitia a librario commissa emendauit, altera eaque paulo recentior m3 lectionis uarietatem adnotauit coniecturasque adscripsit eseterum alteram alteri tam similem esse scito, ut utrum correctio aliqua huic an illi manu adscribenda sit iuren0nnumquam dubitare p0ssis scriptura libri obiensis locis aliquot manibus eorum qui lalia tractauerunt adtrita nune uix legi potest descripsit hunc librum post A. evronium in opusculo iam adlato p. 136 . eisset seli 0 id ibi Pati . Lat. Ital. II, 5 sq. et 106. Liber obiensis ut omnium antiquissimus ita ptimus qu0que est qu0d 0n ita dictum accipias uelim ac si eum ab omni labe corruptelaue immunem esse contenderim immoliaud pauca uel post correctorum curas repetitas in e praue scripta legi fatendum st. s. quae adnotantur 1, 6 12:65 2 69, 5 85. 3 88, 20 ubi boninu aperta est interpolatio) 93 14 96 3 129 3 148, 18 tibi in . es suppl. adn.): 150 5 179 16 pro dui item 182, 20 183, 18:299. ) 200 9 253 16 subi non illud ante exspectandi uerbabis insertum mero errori tribuere non licet) 290 25 296, 7:
alia a rursus saepe s0lus 1 scripturas exhibet bona quaeque non solum primo adspectu ocul0s adliciant sod etiam iterum iterumque examinata probentur cf. 82, 24 94, 17:l4l 25 187 11 188 19 ubi in omnibus libris praeter Ai' CL M. Tullii Ciceronis pro Scauro . . . . fragmenta inedita . . . d. . . . A. Peyroii Muttg. et Tub. 824. in inuentario ut iustissimo a Muratorio e lito atque saeculo X attributo es necteri catalogi M. antiqui p. 64sqq. duo commentarii in Lucan exemplaria recensentur numeris 125.126 additis). quae quin sint libri a nobis si glis A et insigniti lubium
27쪽
inat ei omittitur, quod uitium nisi fallor ex euangelii textu a Cypriano et nonnumquam ab Augustino usurpat inrepsit):l97 ubi genuina scriptura uenturae quam solus A praebet. in adnotati0n casu missa est); 201, 8 203, 20 22.4 1 255,
17 261 10 280 24 3l2, 3 316 5 3 18 12 331 16 1t .
atque his exemplis alii quoque loci addendi sunt quibus libro obiens non suum tribuit pater meus 'i nam cum in uerbis collocandis eum secutus esse 91 16 et 149 19, quid quaeso obstabat quominus aliis quoque locis ut 55 16 et 290 2 adom adhiberetur ratio similem in modum concedendum est et ferri posse quae A praebet 199, 1 200. 13:224 22 25 2 8 292, 4, neque ullam reprehensionis ansam datura esse, si in omnibus libris legerentur eur 88 l palor genuinam quam A exhibet scripturam amyelus Divini uersionum latinarum et LXX textus testimonio consimatam preverit, equidem non perspicio 'q). de aliis quibusdam locis in quibus diiudicandis sacrae scripturae ueteres uersiones latinae respiciendae sunt alio loco agemus. 0nnumquam codex es uestigia duplicis scripturae exhibet uelut 174 1 audistricis eras.)diuisisti in propheta dicente es audisti s dicentem in propheta reliqui et 34. 12 cum repleta horreuoue ins 21 nouis messibus rumperentur unde colligere licet iam exemplar e quo liber A stscriptus est scripturarum diuersitate instructum
Multo maiores uero laudes libro B0biens propterea debentur quod tot locis adstipulantibus modo his modo illis e reliquorum librorum numero ueram seruauit scripturam cuiusi' Id quomodo actu ui sit, postea explicabo es pag. XXXVIIlI
Erunt fortasse qui reliquorum codicum scripturam inmittet enimans elos dominus propterea seruandam esse existiment, quod cum apud Ambrosium praecedant uerba time dominum et Praestime de domino, in iis quae sequuntur necesse sit ipsum dominum agentem induci liis igitur respondeo eadem quae in scriptura codicis A exprobrant in sacram quoque scripturam cadere ibi enim Ps. 33 7 sq. legitur Iaauper clamauit et dominus Gaudiuit eum et . . . saluauit eum immittet res tua
28쪽
rei exempla adferre supersedeo, qu0niam quaerenti quaevis pagina satis ampla steri testimonia quo magis dolendum est non integrum librum ad aetatem nostram peruenisse neque ap0graphum eius inter codices redentiores exstare quod si quaesiveris quinam e reliquis libris artiore quodam cum eo e0niuncti sint uinculo, respondondum est o quinque illis codicum generibus in qua tamquam in rivulos Ambrosiani operis scinditur memoria tria pr0pius aecedere ad obiensem is C.
χ, . duo longius abesse ab eo. PL. Atque α est Mediolanensis bubliothecae Ambrosianae 12 in s. s. X et ipse olim obiensis id quod confirmatur nota saec. XV in primo soli adipeta isti liber est monachorum
eonyreyutionis sese Iustine de obseruantia ordinis sol enhdieli resid illiu in moti soli columbunt de bobio Script sub nu 32. eodo qui habet soli 2 M o duabus partibus c0nstat, quaru in prior soliis 115 commentarium in Liaean saec. X exaratum,
altera inde a soli 116 expositionem Bedae in euangelium Luca saeculi undecimi initio sere seriptam continet in). accurato eum ut solet descripsit Reissorscheid . . II p. 6 sqq. eum Ambrosiano, conspirat si non in omnibus tamen in multis C rebus Parisinus Ν0uv. aeqv. lat. 1138 0lim Cluniacensis, δ)quem descripsit L. Delisle Inventa iro de manus erit de labiblioth 0que ationale Fund d Cluni Paris 188 p. 44 sq.). in cuius pagina ultima cum addita sit liae nota litteris maiusculis scripta Liber oblatus ud altare se Petri Cluniensis
coenobii in uoto timini usq reuerentissimi filioli obbotis siquis illum a iam dicto loco abstra.rarit seu furtim abstulerit
i E libro quodam Ambrosiani, persimili descripti sunt odices duo
recentiores alter archiuii eapitularis Nouariensis XI, 23 alte bybliothecae basilicae Ambrosianae Mediolanensis euius numerum pater meus non notauit . qui libri propterea memorabitos sunt quod exhibent uerba illa a se liba codicis in libro VIII 429, 2-43l 4 temere Oinissa ita ut scripturis in quibus ambo consentiunt quas sigio a notauit pater iactura libri uetustioris aliquantulum reconcinnari possit. Cluniacensis libri simillimus est eo de S. Marci Lat. 07 s. XI uel XII ineunti S.
29쪽
sit anathema aranuthra et dicut onmis opul is fui ut futamen anten anten iam adparet librum in monasterio Cluniaeensi certe ante saeculi X finem xstitisse; nam S. Maiolus
a DCCCCLXXXIIII obiit in catalogo librorum Clunia censium saec. XII condito es elisi in libro iam citat p. 33 sqq.)numero 1 insignitur utrum quo librum ad unum eundemquearehetypum rodire consentaneum est: s. ut o multitudino exempl0rum pauca adseram 9 17 92 2 122 16 1 38, 15:196, 3. cum A consentiunt 88, 12 138. 5 308. 23:322. 0 eum Am 314. 17. talis autem eum libro obiensi consensus multo plura evadent exempla, si addideris locos,
utpote in Italia scriptum eum uetustissimo eo dice , qui ipso est originis talicae necessitudine quadam coniunctum esse non est qu0 miremur; C uero cum quantum e litteraturae genere concludere licet intra regni Francidi fines scriptus esse ut leatur librum quendam h0di deperditum ex Italia in Galliam asportatum esse elucet ceterum satis memorabile est altori usutrius libri et, et , ubi inter o dissentiunt, minorem esse auctoritatem; uterque enim erroribus scatet et interpolatorum commentis delarmatus est. Sequantur quattu0 codices communi sigio X comprehensi, ubi unam eandemque loetionem profitentur sunt autem hi: Monacensi. 1111 olim Ratis b0nensis . nam oram Es. X uel XI iam ante annum II in hoc c0enobio duo operis Ambrosiani in Lucan exemplaria adseruata suisse docemurcatalogi uetustissimi numeris I9, 20 cs. Becker p. 127) liber S. Galli saec. VIIII et liber eiusdem bybliti Getthecas 96 saec. Monacensis 18522 olim Tegern Tseensis saec. X.*βὶ omnes istos quattuor libros ad eundo m
Dcodice quoilam ad classem: pertinenti expressa est Amerbaeliti editio Basileensis a MCCCCLXXXXII in lucem einissa; uetustiorem illam Augustae Vindelicorum a MCCCCLXXVI impressam atque ab Haini in Repertorio biblio ς raphico se num. 900 descriptam inspiciendi saeuitatem non nanctus sum.
30쪽
sonteii redire patet, scilicet ad codiceni quendam in Geranania adseruatum eumque crebris uitiis interpolationibusque inquinatum, quae enumerare piget. inprimis autem, qui corrigendo classis care lietypo operam nauauit id egisse uidetur ut sacrae scripturae locos quos Ambrosius haud raro breuissime indicare aut prorsus omittere s0let e vulgaris notae libr0 quodam augeret: cuius consuetudinis pauca tantum exempla in adnotatione critica adlata sunt cs. I, 20), ne uoluminis ambitus nimis excresceret sed etsi sat multis uitiis classis textum laborare negari non potest, tamen si numerum l0corum c0mputaueris, quibus aut ad A aut ubi illo deest ad eos libros qui meliores scripturas praebent accedit adparebit archetypum illum certe suisse haud mediocris notae
I6 251. 6 289 3 301 16 3lb. 8 al. praeterea n0tatu dignum, qu0 frequenter scripturae a m in A ad scriptae in
libris qui ad classem χ pertinent inueniuntur, cuius consen Sus
Ani3, non AmP, in adn0tatione ponendum erat j 302 26. his testimoniis quae facili negotio augori possunt iam satis puto euincitur inter libros Italicos et lamiliam χ necessitudinem quandam intercedere quod ad singulos classis clibros adtinet adnotatione critica perlustrata acile cognosces libros Partius inter se iunctos aspius opponi codicibus . Gallior tirursusque haud infrequenter conspirare, ita ut G inter quattuor illos et antiquitate et b0nitate praestet ET uero deteriores sint ceteris unde haud inepte c0nicias saeculos. VIIII uel etiam VIII - exemplar 0mmentariorum S. Αmbrosii in Lucan ex talia in . Galli monasterium adlatum
3 Nam in uetustissimo catalogo saec. VIIII composito iam Ambrosii in euanssehu luce uol. commemoratur es. Becke p. 46. num. 175 aquo exemplari non diuersum esse puto illui cuius in Grimo Mi catalogo ib. p. 5 num. 35 mentio liti. Diqitia my