장음표시 사용
311쪽
go Nicolai Caietani Ageta I. C. Parthen.
bitatione , quam Imperator expressim declarauit ab suidam Ibi, Od absurddarbitrari puni. Nim id ipsum est, quod Imperator declarauit absurde arbitrari i dubitate scilicet si uaedam sua constitutio, quam ediderat ad tela rationem duarum praecedentium, haberet vires a die, quo praecedentes latae fuerat rQuamvis istud in ea non exprimeretur. Istud-que dubium est, quod Imperator, tanquam in re manifesta, declarauit 4bsurdum, dum xit nil fuisse opus adiicere expressim de tempore, dum manifestum erat, legem editam ad interpretationem alterius, valere in omnibus casibus, in quibus erat locus legi interpreta-iae. Et ideo inquit tacere se illam quartam constitutionem , non quod esset necessari ,, sed ad tollendum qualecunq; illud dubium, siue potius errorem illorum , qui de re adeo
manifesta dubitauerantabitinia tiero omu ι-no em euerunt quidam de sic manifestis dubitare comodentes, vel errantes, bane adiecimus
legem, Cre. Vt hinc agnoscant Ad σμ' ipso tum dubium esse, quod Imperater declar uit absurdum, non illud, quod oriri potui se set an id editionem legis declarantis. 39 Etenim, ut lex declarans comprehendat casus praeteritos , sat est , opinionem contrariam declarari falsam, parumq; resere, si ante dcclarationem parum , aut multum habuisset Nobabilitatis . Nam si secundum eam fuisset ludicatum, aut transactum, lex tune declaras non comprehenderet casus iam decisos ; ut per eundem Felinum d.cap u. num. 6.in On. deest communis conclusio. Igitur supponitur du-hium filisse probabile, ut super eo potuisset stiri sententia. aut transactio celebrati. Nam alias nec sςntentia, nec transactio fuisset va
Sed non idem Iuris esset in casibus decidendis. Vndd idem Felin.ibid. vers secun-dsim ista, post Ioannem Andream, o atros in quiti uod si Papa per viam declarationιs ad. probat tutam ex opinionibus contrari,s, prout in re nostra ; illa declaratoria trabitur ad pra- terita νεος Ed quid in re elarissima adhue haererollia Quando in re, de qua agimus, declat uit Rex, nunquam regiis intentionis suisse , cum concessit ossicia , aut de illis disponi, absque ipsius licentia. aut m illis succedere
heredem extraneum. Etenim Horatius Mon tacui, qui, quod nulli an id eum in mentem venerat, primus asst mare ausus suit,concesso officio pia haeredibus in perpetuum, omne dominium, tam utile, quam directum videri translatum in concessionarium , de proindd, nec ab illius succelsione repelli extraneos, nec locum esse eonstitutioni scire volumas, lugomnem alienationem Regalium, inscio Principe prohibet, in et . l. Imperialem, s. rcle rea ducatus, tr. s.cr in tract.de reges. in praeludiis, n. i. de osciis regat. nu. 23. Non ausus fuit id affirmare , nisi quando non con staret de intentione Regis, ut in d. f. praetere num. 7 s. ibi: Non constat de eius intentione . Sed si ex vestis concessionis eliceretur, Principem, cum concessit, voluisse retinere pen8sse directum dominium; Aue cum dixit pro haeredibus, sensisse, de haeredibus sanguinis. non dubitauit tunc concedere nullum disputationi suturum locum, ut ibid. num. 36. ibit Et ideo perquirenda est voluntas illius in eonis cestone, de iterum in prἀlud. traἱ .de regia. nu.οι. ver hac tamen. Sed in re nostra. Rex declarauit nunquam suae intentionis su se eo
cedere, aut de officio posse disponi, sine ipsius licentia, aut succedere extraneos; de adhuc dubitamus ἐοi Et si Aduersarij dicerent quod non dicunt
istud Regem declarasse, respectu concessi num iactarum ab ipso Rege, non a suis Prae decessoribus; Tunc petimus; An respestu in cessionum factarum a Rege Philippo IV. ex causa gratuita, substineri credant aut alien tionem faciam absque assensu, ante regiam declarationem, Aut successionem extranei lSi adfirmabunt; Consequens erit eos velle, Veregia concessio operetur contra voluntatem
concedentis; Quod quis ferati Si negabunt; habemus intentum. Nam fateri oportebit, casus praeteritos comprehendi Regiis literis . Quod erat probandum.
Pradicta redduntur indubitata in re, de qua agi mus ; qua incium reperitur penis Reg. Curiam. Nee posset pr) actoribus ferri sententia; N ιβι exprim contraueniendo Avijs literis, i TIIta Conclusio demonstratur. Namo S 1 non dubitatur Actores, nec possidere Oificium, nec vquam possedisse: dum ab Anno 16o3. quo lis fuit instituta, circa nullitatem testamenti quond. Io: Dominici Comest
bala, primi officii adquisitoris , fuit illud l
catum nomine sari Cous. spatio sere nonaginta annorum.
Nec etiam dubitatur controuersiam in Saci Cons. non fuisse particularem, circa officium ; sed uniuersalem , circi totam liaeredi
43 Dum Aloysia, post mortem Caesaris fratris,
cui a communi fruere Io: Dominico, tu erat relictus usus fructus totius haereditatis, non P tiit ossicium , virtute concessioni, factae, prὀhareditas , quasi accipienda cluet prδ haeredι-bus
312쪽
bus fanguinis, Ad a Caesare non potuisset legariCaiolo LMn o, absq; assensu. Dubitauit enim, ne si id allega stet, de praeiudicium fecisset iudicio uniuersali, circa totam haereditatem; fleeo ipso se ab ossicii petitione exclusisset ;Quod recepta tunc videretur lententia. co celso ossicio pro haeredibus , non censeri ad illius succelsionem vocatam fis minam, etiam
fi fuisset filix ut in puncto scripserat Freccia de subsud.lib. a. qu.s t. de iudicatum per Reg.
Cam. apud D. Reuerteram detis. 3 8 I. num. I. iuxta ordinem D.de Maran. par. 2.η Omnis igitur qti aestio iuit, An institutis
per Io: Dominicum filiis nascituris a Caesare 'fratre , ei de irrcs ipsius vita durante relicto usui ructu totius haereditatis , habendus ille esset pro haerede in usu fructu , itaui non natis liberis, censeretur institutus in tota haereditate, ob Ius adcrescendi, An potius habendus pro legatario. Quo casu, nulla reddita institutione, ob deseciam heredum , quod nunquam fuissent in rerum natura, dicendus nisset Io: Dominicut decessit se intestatus; ficillius proinde haereditas, vivente Casare, cuius filii fuerant instituti, nec potuisset adiri ex testamento, ob desectum haeredum . nec ab intestato, quia pendebat conditio, an essendextitur i. illo vero mortuo, absque filiis integra spem auisset ad Akysiam. Ut constat ex iis, quae late pro Carolo Longo, se postmodum pro Andrea eius filio, pro validitate testamenti Ioannis Dominicι scripserunt D. Reg. Rouilus cons 6.s 47.lib. I. de D. on de Kofa consuli. 34. 4s Non item dubitatur, sopita per transactionem lite, circa haereditatem Ior Domι uici an no Isi . inter Virgiliam haeredem Caesaris ex testamento, et Iot T homam Carillum filium Blossiae, mansisse litem, solummodo cum Carolo Longo, circa conlequtionem legati. Quod Carolus valide sibi relictum adfirmabat a C are, tanquam haerede ex testamento Ior Domi vicia Caνdιltus negabat ; Quod Caesar, nec fuisset,nec es e potuisset haere, IorDominici, ex tellamento nullo, nec per conseque ψε disponere de re aliena. Et per S.C. fuisse ordinatum, ut precederetur ad expeditionem causae, firmo manente seq-stro. A quo tempore fructus fuerunt liberati creditoribus Ior Dominici. 46 Protat, nec tande dubitatur Andrea Longo Carati filio successiste D. Mariam Camenanan ιem . Quae , si ossicium non potuit legari Carolo absque assensu, nil Iuris super eo praetendere poterit. Cardilis uero de iuncto anno x 636. absq, liberis, successisse ab intestato Hippobtam Ferdianam matrem. In cuius personam si in Regalibus no succedunt extranei,
non potuit a lege transferri ullum Ius super ossidio . quod iam ipso Iure , per Cardissimoric m. tuti Iet reunitum Regiae Curiae. 47 Igitur cum ossicisti tanquam rarans, fuerit ordiae R. Cam.die a1. Ianuarii praeterati anni I 69o. subiectivn sequestro, fol. I. Am sequeis liri ; deputata persona pro illius exercitio. cum obligatione reddendi computu fructuuin R. Camera ; Constat tam D. Mariam Caria grauam quae intimata nihil oppotuit, quam Ios Diotiaecresca , qui veluti per iocum, opinposuit one iii ab ipso possideri a Se de ipsius
de rundentia 4 Comestabulis, constare ex pr cessibus S. C. si aliquod liis super eo sibi asserant , teneri illud proponere su R. Camera, ab eaq; peterei ve alicui ipsorum successio deis
q8 ompertum enim est Fiscum non minus in ossiciis , quam in is udis , defuncto polsellore, absq; liberis ii non adsit qui claro, de aperto iure ostendat se in ossicium successisse, polle illius adprehendere polle Iouem, vigore capitis ex praesumptuose, quamuis c cessum futilet pro heredibus . Pio ut seruatuin R. Cam. apud D. Reverteram dec. 6. p. q.in manuscrimit, quae eis decisio r6 . apud D. de Marinis pari. l. in causa oscis Mag stri Poris tutam huius inuitatis. Cuius per morte Petri Moceia potiessoris . absq; liberis, Fiscus possessionem adprehendit; Maamuis pollea, cum comparuisset frater, fuerit ad illuci admissus. Quod de plene ostendit D. R. Galeota responso scat.1 1.cap. O. . 2.per totum. 4 num. I 87. Et negari non posse , inquit D. Regens Rouitus decis. 72.nu. II. χω genes aliter in ossi iις, quotiescuaq; non conitae cle claro, de aperto Iure succedete volentis re ipse admittit Montanus , acerrimus alioquin, in h ic re. Iurium Regii Fisci oppugnator, d. cap. de regal. scia v. lo. Qvi in luper addit, patenus in causa illarum de Berna udo, in qua luum scripsie r sponsua D. Ialeota,decisionem' edidit D. Ro-uuut, suille ordinatum, facta relatione MaCollat. Consilio, Di usteium sequestraretur, ρ nes teri um . quatenus quam 'lures comparuerant Creditores, qui ous difficiliores suissent redditae pecuniarum liberationes, si eas petere debuissent e marsupio Pilat. itaq; s audiuille ab apio met D. Roauo , qui in causa interuenerat. Quod si ereditores non a fuissent, abst; dubio, inquit Monta aut . ia eausa illis
processisset sequestrum peuer Viscum, ex dispois
sitione d. capitis ex praesumptuose, d. u. I .pag. 174 col. a.
69 Quapropter, cum Fiscus possessionem
intra annum, detineat, tanquam penes sequestrem, post annum vero, tanquam vetus
possessor , itaut Actor, qui se successorem praetendit, teneatur plene docere de Titulo. . Ut in eodem cap. f.post anni', Ac tradit Monta-
313쪽
ntis loco tibi Iust.pag. 7s. qui ita ait in Regno pastini seru r. Consequens eth, νt aduessarii teneantur docere ple ad de ipsorum luribus, ut rem auferre pollini ὸ manibus Fisci. Ali quin elIet ille absoluendus, ex regula, Actorta non piobante Reu absolui; vinceretq; quando aliud Ius non haberet, eo ipso ure, quo posse flores vincere solent. Vnde petimus ab Aduersariis, Cui nan ex ipsis , & quo Iure petant decernenda successionem a Regia Cameralso Q l dicςnt decernendam esse D. Maria Cεris in m uana, uti haeredi quond. Caroli covo, prout prius dicebant, quando credebant potu ille illi competere aliquod remedium possessorium, virtute decreti obtenti a M. C.per Carolum, υι 'immitteretur tu possessionem. Et tunc omisso, quod decretum illud per dati nem termini, fuit sublatum per S. C. si tenerentur uuns aduersus Fiscum , plene docere de Titulo, opus piset plene illos probat eis, concesin ossicio, prὸ harecbas in perpetuum,
posse de illo disponi, etiam in eum, qui nociit haeres, absq; Regis licentia. si Sed hoc vel inuiti fateri fuerunt coacti,
ante Montanam in terminis nostra Constitu. tionis, nullum ausum assirmare; esseq; contra omnium nostrorum Prudentum interpretationem , quotquot unquam , hac de re scripserunt. Vnde, secundas allegationes sere totas
restrinxi runt, quoad Caput sucsessionis heredis extranei.
a Agnouerunt enim, quoad Caput aliena.tionis absq; assensu, quamuis ex falsis Pria-cipiis Montani, utrumq; sequeretur iplis obstare doctrinam Asylicti in eadem conlit.nu. q. Vt illi sit locus, etiam si Regalia concessa sint libere in altodium. Quod eit maximum, quod praetenditur ex concessiciae facta, prisberedibus, in perpetuum; scilicet, ut iudicau- dum sit tunc de ossicio , prout de qua uis aliare burgensatica . Quam Asicti doctrinam,
communiter noliti sequuti suere , oemiae excepto , ut per Cancrum inuest. Rad. verbo
gabellis, vers. uem nota , Freeciam de substud.
Amicis , qui expressim id tradit in offieiis
repet. stud. pag. 63. vers. Resi*ι etiam. Prout in ossiciis loquuntur Regens de Ponis cons. Q. nu. II .s decis a Z.nu. 18. Vbi dicit de hac re non dubitari. Consit. de Georgio repeι. Dud.
tam Regnicolas, quam exteros absolutilliarum trad it D. Galeota d. resp. 1 a. nu. 1 3 i. Ac docu te
su. efficiat. quibus subscriptit Amicangelus de
c. s. nu. 6 .crseq.qui na. 6 .dicit hanc rem in Reguo omni catere dissicultate. Et decisum
disp. 28, etiam in venditione faeta sub halta
ossicii, quod ab immemorabili polsidebarur
63 l vero dicent ossicium decernendum Dio-- Iiaceres a , tanquam haeredi Hippοιν Ferdιaua , Cui haereditas Caroli Cardiui sitis suit delata ab intestaco , anno Iosue. Et tunc cum nullam possint praetendete possessionε, nec etiam poterunt praetendere tiasse illud repertum in haereditate Carvilii, ut si declaretur peν Regiam Cameνam ossietum spect uiisse ad Cardillum , & post illius mortem absq; filiis , ex legis dispositione, actionem illud petendi transisse, cum tota haereditate ad matrem , quantumuis extraneam γ di ab ea iliam actionem fuisse postmodum translatam a
Sed hoc non posset ad praestas d Camera
decerni, nisi pro uero haberet retiorem fuisse opinionem Montaaι, .u si quis allu, ei subinscribendum censuit. contra quam declararue Regιa titera , concesso ossicio , ρνο baredibus D perpetuum, ceu stri vocatos omnes haere des , ec Iam extranetas. Nec recte declarasse Regem Iuris rationem non pati,ut in officiis, prout in studalibus, vocatis baredibus tu per
petuum, de ali Is Duelligendum sit, quam debaredibus sanguinisti Quod haec ratio valeat quidem in futurum, sed non in praeteritum. Quali pollee una , eademq; ratio uno tempore esse vera , alio falsa. Et quasi posset Iudex. contra Regis declarationem , i quo omnis Iuris codendi, & iliter pietidi potestas pedet.
d. muriι. de raptis matrer.ιn princ. lus inter. pretari , aliter quam ille suerit interpretatus; Improbareq; illorum DO . sententiam, quo. rum Rex probauit; probare, quotum improhauit. Et iam in praeludi eiu in Cororiae, At tu ris deuolutioliis. Quod ii nou est ad surdum, imo crimen non leui coerctione dignum ,
ne sti inus quid aliud absurdius, aut ditionantius. in toto lute nostro fingi possit. 3 3 Ideoq; extranea sunt a rei de qua agimus, quaecunq; suerunt scripta de Iuru quae lito, ne illud in dubio praesumatur Rex voluisse auferre . Nim Pars , nedum nullam producit sententiam, vel transactionem, sed neq; vllum titulum , quo saltem facio, ii non Iure, poliet praetendere , sutile sibi aliquod quaesitum Ius super dicto ossicio. Non en mi Ferdiana mateν illud emit a Cardillo, aut illi fine a Cara illo ccisum, liue
Titulus,qui allegatur G alius et misi quod
314쪽
Titulus ergo non est hominis . sed legis. Sed a lege nunquam potest proficisci titulus,
nisi sit validus. Λ lege enim . aut titulus validus , quia legitimus ἔ aut nullus oritur titu-
Igitur prius ostendere oportebit ossicium, seu lus ad illud legitime consequenduno, si isse te pertum in hereditate Cardιlli, ut possit pollea dici ius illud a lege ia isse translatuin matrem uti illius haeredem. Nam ii lex non disponit,ossicium concessum pro haeredibus, extincta linea possessoris, transire ad haereisdem extraneum . nec reuerti ad Regem, non
potest praetendi Ius vllum quaesitum haeredi, qui non ostendit se a lege vocatum ad hoc
6 Vnde cessant omnia, quae de Iure quae lito, etiam pendente lite , fuerunt incassum conagesta in hanc rem. Quia respectu huius o cii, nec ulla aderat lis ante Regias literas; Nec ullus adest titulus; Nili plene probetur,
haeredem extraneum censeri vocatum a lege ad successionem huius ossie ij. Sed non esse locatum declarauit Rex,cum dixit iuris rationem non pati, ut vocatis hae. redibus in perpetuum in ossiciis , censeantur vocati etiam haeredes extranei. Ieitur si is Iudice decerneretur contrariit; Scilicet Iuris rationem non tantum pati , sed exigere , τt succedant extranei; illo'; qui contrarium dixerunt, non bene loquutos; isti ut non aliud esset, quam proprium ludicium, praeferre Iudicio Regis; Et aperte con trauenire Regiis ιueris. Quod erat demonstrandum.
Dicta in praeedenιi Conclusione eonfirmantur ex
ijs. qua D D. docent, Ut Lex declarans non trabatur ad praeterita,quanta reperit consum tussi nem contrariam. Dam id tantum voluntne rescindenda sint gesta, virtute illius Conis suetudinis. Non vero, υτ etiamsi nihil sit gestam, tribuendas βι effectas Lui, quem Lex non produxit. κτT TRc Conclusio probatur ex dictis eorunisA A demDD. qui allegati suere ab Adueris
Iariis in suis primis alissationibus. Ut prob rent legem declarantem non trahi ad praeterita, quando reperit communem consuet dinem seu, ut DD. ipsi loquuntur, commune obseruantiam in contrarium. κ8 Quamuis enim omnes allegent Glosam ind.cap. Unico de pollui. Pratatun 6. quae vete id non docuit, nili quando Legislator 1 ciens consuetudinem ultroductam , clare utiendi Lset, velle te tolum mndo p. ouidere casibus suturis, praeteritos vero relinquere in eo sta tu , in quo reperiebantur ἱ Tamen admissa Conciuilone, prout ita ditur a Doctoribus,
certum est illos loqui de elusinodi consuetudine, quae adeo fuisset recepta, ut secisset Ius. Quali tunc lex declarans , non tam diceretur
declarare ius antiquum , quam nouum constituere; scilicet corrigendo consuetudinem, quae iam obtinuerat vim legis . Vt clare per Felinum in L cap. .de constit. n. I. υersdecundo. ibi. .euιa tunc, quoad illa, oe in bis, quaram perfecta sunt, υidetur noui Iaeris editoria; Et ιdeis non trabitur ad praterata. Propide absurda nempe, quae aliis euenirent, si prius f
cta essent rescindenda, contra textum, quem allegant in I. Barbarius I. D.de V Prator. σ in Liubemus 19. 6. An. C. de testamen. ibi, Quid
enim peccauit Antiquitas ἔ qua praesentis legis inma , pristinam sequuta est obseruationem c Vnde In teretur laqueus et , qui communi Iudicio non peccauit. Vt inquit Glosam d. cap. unico. Et ideo idem Felinus post Abbatem . limitat eandem conclusionem, quando conssuetudo illa non tuisset exiitimata rationabilis a viris doctis. Quasi tunc non posset
excusari, qui cum posset consiuere peritiores, non consuluit, ese permisit se decipi, vigore talis consuetudinis. sy Ex quibus patet omnes sipponere fatis is aliquid factum , quod propter communem erroiem fuisset tolerandum At nullus unquasupposuit, ut etiam si nil iaisset gestum , tribuendus esset legi essectas, quem vere nou habebat. Et faciendum sit a ludice: tanquam Iegis mimilro, quod Partes non fecerunt. 6o In te ergo, de qua agimus; Maamvis quoad primum Caput alienationis, absq; assensu, fuisse aliquid gelium. Quia Caesar legauit
ossicium Carolo Longo, quaintis acta,
suerit perfectus, quia ad hac holie sub dubio
manet, An Caesar habuit feta Ior Domi vicos cultatem disponendi de rebus suis. Et saltem non fuit impletus; quia Carolus ni quam fuit adeptus possessionem rei Iegatae, rainenquod attinet ad Secundum Caput successi nis, cui hodie Partes insiliunt, nil potest pret- tendi gelium . nisi lotuin decessisse Caecil-ικm, eidemq; ob libetorum defectum , sile-
6i Quod factum nullus est, qui impugnet. Vnde si mater vigore illius iaccessionis, is pisset possessionem ossicis, potitisset torte dubitari . An Rex voluiis et illud iactum rescindi, tanquam nulliter gelium. 6e tu μtae iii. dicium Iuae Coronae. An potius mauere ii suo statu; Qui tameti alius non potuisset e sese, nisi liatus nullitatis, ut superius aduerti
61 Sed si nullam habuit possessionem , Ac
315쪽
168 Nicolai Caietani Ageta Ic. Parthen.
lum adluit hereditatem filii; utiq; nihil vir.
tute Regiae declarationis erit irritandum dolis, quae gesta sinit. Nam aditio lineditatis manebit valida. Et omnia bona reperta in haereditate filiν transibunt ad matrem . Sed velle, ut debeat transire etiam officium,quod teperitur hodie ' nes Curiam, nec potest diei repertum in haereditate filii, nil, alseratur Lex , quae illud disponat ; Quae adeo non a se fertur , ut potius asseratur lex contraria; Regia scilicet declaratio, quod illud iuris ratio non patiatur ἔ velleq; ideo , ut illud, quod non possunt sacere Partes, debeat fieri a tu. dice, declarando legem, alit Er quam Rex declarauit; pollat iudicari temerarium; ne quid grauius dicamus.
tutiumque ex aduerso fuerunt adductu; Tauria, de eo uemdine iud cassi intνodacta ante Re-nar titeras, eirca saeuitatem alienandi. absq;Rαιs lieentia in prioribus allegationibus; I 'aim de seriori opinione . ciria successonem haνedis extranei in secundis , fuerunti illiων ad acta . Tilm quia falsa; Ti. m. quia post Regis deetarationem, de iis non licet disputari. ε, π πm Conclusio sat posset diei demonis A L strata ex dictis. Nam si Rex declar
uit, quoad caput alienationis , absq; assensu, opinionem doctiorum, peritiorum qi Regni sui se, ut huiusmodi ossicia concessa pia baredibus .in perpetuum, oe in burgensaticam, non possent alienari, sine licentia; Et suit demo stratum Conclusa. s dicent. hane is ille se tentiam M'dii, omniumq; peritoνum Regni. absque contradictore, ante Horatium Momianum οῦ Et etiam post Montanam habitam. pro indubitata ἡ impossibile esset fuisse conistra eam inductum stylum iudicaudi. Sed aut oporteret dicere decisiones non esse veras, aut processisse per errorem. Dum semper habui si sent communem DD. sententiam intrariam. Nee obstant decisiones adductae a Lanarιο ad d.cap. I .de suus fossinum. 39. quibus secti Aduersarii, praetentum hunc stylum iudicaadi allegari potuisse crediderunt: quia illae processerunt ob rationes longe diuersas. Vt ostendetur inferius Conetas. s. er 6. 63HUoad Caput vero successionis haeredis
extranei, cuius respectu non vides tur praetendere talem consuetudinem ,
Dum solum dicunt nullum a Fisco affetri Doctorem antiquum , qui dixerit in officiis voeationem haeredum in perpetuum accipiendam de haeredibus ex corpore; Quamvis
de istud etiam sit falsum . Nam primus id dixit ex nostiis maximae aut horitatis Doctis idem Am Ius in eadem constituti Seire voluismus, um. s. oe 6. dii in expressim docuit in Regalibus non succedere, nisi descendentes, ex elusis etiam matre Ae fratribus. Et ideo in eos non posse eadem alienari, quia non . cedunt, nec in iisdem institui posse haeredem extraneum. Unde inani seste supponit neelsionem fuisse pris haredibus. sed non rein strictam ad bcredes ex eorpore, quia tunc do ctrina sitiiset de indubitabili. Et praesupposuit Freecia, imo omnes ex nostras in Offici , . quae ex priuilegio essent transmissibilia adhaeredes, tam ante, quam Doli Montaniam a σt demoni trabitur Conesus of aua. Tamen sat
esset Regem deciatasse probati a te illorum D D. sententiam, qui in huiuimodi officiis locum non esse docueruut successioni haeredis extranei.
6 Hoc ipso enim fateri oportebit plures
adesse DD.qui istud docuerint. Aliter enim, quomodo a Rege potuisset eorundem proin
bari sententia, si nulli suissenti Quorum opis nionem, hoc ipso, quod a Rege tuit probata,
oportebie etiam dicere . nedum veriorem , sed silupliciter veram. contrariam antem a fallam. Maxime propter ratio M.quam Rex
affert; Quod non patiatur iuris ratio in Otaciis , prout iiii seu dis, quamvis contassis pa νedibas in perpetuum. σ in burgensaticum, appellatione haeredum , comprehendi pense
Dubitare autem de vetitate Conclusionis probatae per Regem, etiam si diceretur ara lenisse consultum a suis Consiliariis, merere. eur potius rinam quam respontum. Attamen ut omina distinctius demolirenis tur ; Utque pateat de iustitia Regiarum lit ratam, legi poterunt, si libebit, Conclusio aes, quae sequuntur.
xuum , nou ausi fuerum presendere, ea
posse auenara me assensu. 61 T se Conciusio demoulitatur. Nam A A non dubitatui de hoc alticulo fuisse
anno I 6a7. Merrune, si unquam alias , disputatuni In Reg. Camera , in famigerata illa causa
316쪽
cauis insciorum Magistri Actorum . ct Creongerii Prouinciarum Calabria,quae Reg. Fi-Dus pro deuolutis habuit Reg. Curiae, per mortem Ioannis Maris de Berna udo , absque ιαι timo successoreti Et e conueris in illorum se quasi pol sessione eonservandos conten debuit Ali1 nMurales ei dem Ioannis Marrs legitimati per rescriptum Principis , tam ut
donatari , quam uti haeredes patris ex testa metito. Itemq. D. Idacus de Bern do , qui
etiam allegabat donationem in sui beneficiu , di insuper fideicommissum ab Ascendenti- hos factiim in fauorem masculorum, de possessionem captam viue te Ior Maria donatore. Vt ex M. Regente Rouito. qui illius causae decisionem compilauit in possessorio, decu.
Et in ea causa pro Fisco eodem anno 6 17. Primas allegationes lcripsit D. Regem Galeo- , R. tunc Consiliarius,& ad illius causae defensionem deputatus a D. Pro-Rege , ut ipse idem testatur in celebri eo, quem postea edi dic, tractatu potius, quam responto in eadem causa, quod legimus inter ipsius responsa y-
Pro filiis legitimatis aduersus Fiscum , qui nam scripterint, ignotamus.Imo illorum nullam habitam rationem, testatur D. ROM Madinci Iaa umos. Sed pro D. Didam de Beraaudo seripsit doctus suorum temporum
mutat um consultor Alexander Patmerius, una cuin Falaia Lanario, postmodum Praesidente Reg. Camerae. ut ipse idem Gaariustellatur in addisionibus ad patruum in eap. l .de successs ceditis anno, filo. num. 37. Et dis.
n. Φ. Qui Omuia polimcidum ibi dicta latius
confirmauit, seu potius per eadem verba plurias repetiit in t a. de Regalutis edita anno 1634. tam in praelii diis a sum.ΑΙ. quam i a capite de osticus 4 n. 6.isque ad num. I re an. 1 9. usque ad aq. Vbi quae a D. Galeota tuei ae in praedicto responso , contra ipsius doctrinan adducta , tecto etiam nomine, resoluere fuit
67 Aduersiri quem Apologiam scripsit no
indoctam Leonardus Maximus de Philippis, impressam poli dictum Respouam I. D. Re .genlis anno 16 3. Montanti7 , sententiam parum probabilem extititnauit Religiosismus P. Meroua inter Patres Oratorii pretii ans do
poli modum impugnavit Iosae Amiι angelus
r 63 p. in rub. cap. ι .qua sim regalia, eap. 3. iutractatu,qui subsequi. iar de regia. ic. quast. . o.re II .per totas. Et demum omnia plenissime confirniauit in fauorem Fisci D. Regens
de ebilippis iis suis amoentisimas dissertationiabus siseatibus, a mori. 3 a. ηυμ ad qO. praeci
pue vetia cssera.it. I l .cmn duabus sequentibus, quas seripsit , anno 166 .
6gΠTsi de eodem articulo diu antea dispu-
tatum fuerat in S.C. in causa eiusde a cincti ad instatutam Antira de Bernaudo, filiae quond. rai, quae quamuis semina, noria potuiste se excludi , prε tendit a Pγrro pocre, per sideicommissum ordinatum inter ipsum.
ct fratres, fauore uia sculorum. Cuius ν Irtu
te post mortem Ioannis lacobi filii eiusdem Pyrri, qui fideicommissum confirmauerat, successerat in officio predictus Ioannes Maria filius . nius ex si a tribus Pyrri. Nam pro Rutινa circa nullitatem fideic misit, absque assensu , scripserat Paalas Staiabanus semor Ad uocatus sua tempestate non
silia post ipsius mονtem edita anno 1613. Et
pio eiusdem Ληανς βινι scriptit post illiusmintem, pto nullitate eiusdem fideicommis. si, magni tunc etiam nomitus Ad uocatus ,
dein Regius Consiliarius Scipio Theodorus allegationem t. inter ipsius allegationes edi
ερ Et pro Ioanne Maria pro validitate fidei.
commissi, quamvis fine alsensu , scripserat tunc idem , qui supra Fulvius Lana plus, vi cum Vincemio Corelono Regio postea Contiliario, de Reg. Camerae Praesidente , Ior Anto. um Pariso, S Fe .uando Cancis, uti Ple idem Lamarius testaιων eodem loco. Vbi omnia tam per ipsum prius scripta aduersus filios Amira , quam per Palme um poli ea aduersus Fit in , pro validitate fidei commit sileainu lit per plures cooclum et, adia n. , 7.
usq; ad fio. o Quae causa non fuit minus celebris in S.C. propter rei aestimationem, & articuli, ut puta
batur, nouitatem, ad instantiam Ioanηis Maiaria, quam postea in Reg. Cam. ad instantiam L . Didati. Adeo ut Consiti νιus de Georριο instiis repetιttoniburseudatibus, quas edidIc anno l6 2 . tractans quali ionem, Rii officia a pollat locari ad longum temptas; Quamvis ex Concluιionibus, quas ibi firmat: eu ex Principiis , quae sun dati erat qu. 33. clare ad lyare inret . quid iii pravicta eausa de Seruaudo esset iudicataclum, uoluat tamen supel ea suum edere iudicium. Cum inquit in De et Huco quastionis 3 . Sunt etiam aliqua olfura coMesse sapiast, ct haredibus in permιuum. Uude ali. qai foratri naturam altodia U ιδει mat,
317쪽
31o Nicolai Caietani Ageta Ic. Parthen.
plegi de his fieri dispositionem sine assensu. De
quo magnopere fuit controuersum in causa nune magnι momenti deιidendam S. C. Vnti tenor
inuestitura considerandus erit: Et qua aperitio imis Advocatis adducta pνδ υtraque parte, ut certam iudicium proferri possit. Noluit autem Vir doctissimus stram ea in re aperire sententiam, non quod de ea dubitaret, sed quia erat Causae Coinmissa rius. Vt habemus ex Ioanne Dominico TasD-no , post haec scripta viso. qui & ipse in eadem causa allegationes scriptit profites Antivae, circa nullitatem fidei commissi anno 16i8. quae leguntur inter ipsius obseruationes ad pragm. de antepbato, Per . . ObIerv. a. fol. 1 3 8. 8e in addition bus, quas scripsit an uo 161 .fol. 367. N igitur ut hic speciatim articu Ius tuit
tot annorum spatio disputatus in prPdicia causa prius in s. C. deinde in Regia Camera. Per quam facta relatione in Coll. Cos. anno i 63 o. suit clatus terminus in causa. Et interim nulla habita ratione pollessio ais eaptae per D. Didacum, tam vigore initi umenti donationis, quam fideicommissi. quod utruque careret assensu, suit ordinatum , Ut οβ eium sequestraretur penes Tertiam. Vbi nam igitur imaginaria illa consuetuis
do iudicandi pro validitate alienationis, absq; Principis licential Nam si articulus potuit disputari, non obstante adserta consuetudine, cur non potuit declarari per Regias literas lEt si misset introducta haec consuetudo. cur non illam Partes allegarunt Et si fuisset allegata,oporteret fateri fuisse reiectam; dum fuit exturbatus D. Diduus sua possessione.
x QEd allegatam suisse potius consuetudiis
in nem contrariam, scilicet, circa necessitatem impetrandi assensum, tam in S.C. ab Advocatιs descendentium ab Antira, quam P stea in Reg. mera per Reg. Fiscum, coultat,
ex traditis per D. Theodorum d .alleg. ε .uum. q. cum inquit: Et eum in prsictis attendatur valdd consuetudo, hoc eorrborat casum nostrum. Dum praedicti omnes Regnicola testantur in ossicus, s p sertιm in Actuariatu, nullum admitti commereium sind assensu: σ in υmcα alienatione , qua de prcenti oscio reperatur. Regius quoque interuenit assensat, tam dι pensatione specifica : non obstante quod Iuper Oscio processse noIcatur. 7 3 Fuisseq. etiam allegatam per Fiscum, constat ex traditis per D Galeota num. Io 7. Et refert D. Rouuus d.decis. 7 2. num. 8. cum inquit: Et deniq; non dεμ ιι inueterata illa obseruantia , per quotquot fuerunt possessores impetrandi abensum Regium super alienationibus, crquibuslibet eontractιbus factis tangentibur ossicia pradicta. Cuiusmodi allegata eonsuetudini ex parte Fisei, si aliquid fuisset repositum , ex partio. Didati de praetensaeonsuetudine iudicaadi contraria , non illud narrare omitisset D. Rouitus, qui omnia , quae ex utraq; Parte in facto tuere allegata, adeo dili iiiitim attulit,
ut nihil praetermitisse dici possit. 7 Ec tantum fuit allegata consuetudo impetrandi assensum ; Sed iidem
Advocati D. Didaei confessi fuerunt de officiis regalibus, quamvis concessis pio haeredibus non posse disponi absque assensu. Constat id ex traditis per supracitatum
Lanarium, qui fuit Advocatus D. Didaci, α addit .ad d.cap. I.de successstud. num. T. Dum re assumendo omnes conclusiones, ex iis,quae scripta fueram plo D. Dida cui eatentis a tr. 4
officiis, de quibus agebatur, potuit se di bonipet fideicommissum, quatenus supposuerunt
Ad uocati illa non esse de Regalibus, quia non habebant annexam Iurii ductionem , sed solummodo versabantur circa initulteri ut a
personale. Et in illis officiis, non in illis,quae
essent de Regalibus, plures allegauit decιβο-nes, ea non subiacere dispositioni constitutio nis scire volumus.
3 Nam si habuissent annexam Iurisdicti
nem, Audacter teneo, inquit Lanarius, myre
posse in re fieri fideicommissum, oe substituti nem , sind assensu ; . . ia talia vicia non possamus negare esse de Regalibus: ex praedicta Aseflcyι doctrina, π alqs, quos allegat, d. - m. 37. Uersct tunc oscium. Quod secus ideo dicendum voluit in ea causa, quia agebatur de officiis Magiitri Aetorum. N Credeneterii; In quibus . inquit, nulla eadit Iur rictio sed tantum exactio prouentatim , qui eonceduntur tu
allodium, υel simpliciter absq; υlla expressione Dudi ,υel servit8,σ retentιonas directi domin , prὸ se, oe baxeibus ex eorpore. Et tunc indubitanter teneo posse in eis fieri fideicommissum,s substitutionem absq; assensu . Ut latius fundam in praedictιs allegationibus. Atq; ita aic
76 Igitur constat Advocatos D. Didaci, nedum non allegasse consuetudinem iudicandi. ut officia regalia possent alienari, absque assen su , quando fuissent concessa proh ς edibus
simpliciter. Vt potius allegauerint contra. τι am , scilicet eiusmodi conluetudinem suil se introductam lolii in iii officiis non regalibus, Et parum referre. An essent pro bs redibus ex corpore , An simpliciter concelsa prisbaredibus.
Et si id neque suit probatum , nisi ex unica decisione Reg.Cam.ιn ossicio Mu. actori iuu.
318쪽
aeris, Cuius possessor citatus ad osteode dum titulum; producto instrumetuo emptio. nis, absque assensu, tuit absolutus.77 Quae declito, si eam habuit caulam, prodefuit allegatum, ex parte D. Dicaei, scilicet, quod Oilicia Magisti i Actorum , de Creden sterit, non esisent de Regalibus; Prout verius esse, Opinio erat eo tempore, ex punctuali
doctritia Andrea ιη cap. I. qua simi regat. vembo potestas constituendorum Magistratuum nu.
7. Imo de ea nullum esse dubium seripsit
e ' 39. ubi ex Andrea dixit ossicium Mae. Actor.esse vile te abiectum, im ossiciorum facem; Vtiq; non fuit contraria Regiis literis, quae expressim loquuntur de officiis regalibus. Nihilq; obstabit nostrae causae, in qua de ossicio agimus, quod versatur, circa nobilissimam partem regiae Iurisdictionis, pro conseruanda ciuili societate; cognoscendi scilicet de ponderibus, de mensuris omniurarum vaenalium , Ze exigendi poenas a committentibus fraudes: In quo inductam Coa suetudinem, ne posset alienari absq; allensu, constat ex duabus alienationibus non pe missis absque alseuIu, de ex gratia; ut latius in narratione tacti.
78 Praeterquam quod , hodie non dubitatur
in omnibus ossiciis,cuiuscumq; generis, idem Ius seruandum . Fuitq; pro vero habitum indicta causa de Bemaudo per D. Roui m d. de
Et si ad id, quod probare intendimus, sat
erit ostendisse,eximios Λduocatos tunc temporis , Fulvium Lanarium, Vincentium Cor cIonum. Io: ant arum Parasium, Ferdinandum Canciam, oe Alexandrum Patmerium , no a Rulos ne inuti re quidem contra doctrinam
inflicti, π aliorum, circa prohibitam iacuit
tem alienandi omcium, quamvis concessum pro baudibus, oe successorabus in perpetuum.
Vc hiuc nil opponi possit Regiis literis, si
eam lente ut iam declararunt veram, quam ne Paraiκm quidem Ada sati, cum calus acci.
disset. ausi fuerant impugnare.
Prelicta decisio Reg. Cam. in ea usa oscii Uag.
Actor. Ciuitatis Auersa. male fuit arducta a D. Reg. Rouito ad probandam opinionem Montani, circa facultatem aIienandι, absq; feηsu, oscιa concessa pro ba redibus in peris petuum. Eliaeq; decisiones adducta per Lanarium non probant id , ad quod addu
9 TON negabimus D. Rouitum d.dst.7 . t. I l r. praedictam decisionem attulit se
pro confirmanda Horati, Montani sententia, in d. praeterea Ducatus u.q3 .σ 46. v c concesso ossicio pro haeredi us in Pe petuum , non sit locus dispositiovi conreuutionis ferre votumas. improbando Utictum in ea constι- tutione, quatenus docuerat illi locu in esse .
etiam si Regalia suissent concessa in altodiu. Quasi concedere ossicium pro te, de haec edi. bus, idem sit, ac ill id concedere in burge salicum . Et verba D. Rouiti sunt; Et in bis terminis, processit accisio R. Cam. allegata prὸ parte D. Didati super Uicio Magistra ictor. Gaitatis Aueme, quod faerat e cessam pH se, re heredabas simpliciter,insic in b. etensain tuum, σ postea fuerat alienatum absq; absensu.
3o Sed D. Rouιtus, id dixit suo iudiciis, non
quod interfuisset illi decisioni. Et in rebus
tacti , illius authoritas non poterit praeusere numero, δe aut rit ti tot insignium Aduo. catorum , qui decilionem illam allegarunt, tanquam per eam suilset deci luna Ossi tum Mag. Actor. non esse de Regalibus; Nullo vero modo , ut per eam praetenderetit Regalia concessa pro haeredibus In perpccuum a posse alienati sine assensu. Vt omittamus non v lderi D. Rouitum .rem pro dignitate tractasse. cum supponens per eam decisionem iudicatum contra Amctum, ossicium concessum pνὸ haredibus, e sic rata, bage alicum in nostro Reguo patuille alie nari absque asteusu, Nullam secit mentionem Frucia. Canin de amicis, de Ponte, Georg , o aliorum, qui ad ea usq; tempora,communicolausu A icti sententiae subici ipseἰat. Quos haud credendum adeo ab eo pirulmulo,, vene nominari quidem meruillent. 8I Dissimulavit etiam Omma, quae circa eam
rem adducia sueraut a D. Galeota d. resp. I a.dnu. t 3 i. per plurea sequentes i de r. ta Olle ineuitabium, quam attulctat pro velitat Odoctrinae Assum, quia Regalia concella in
burgen laticum, non minus latit Regali O, quam concessa in studuin, proindeq; utroqἰ
casu prohibita alienari absq; Regis licentia; ut late Ostendit, visi ad nil. 163. Etiaui si tuit. sent
319쪽
tent conccssa , cuin potestate alienandi; Quia adhuc intelligendum. praecedetate allansu Regis . Quamuis aliud sit in studis , quod stiliserius procedatur in Regalibus, quam in stu-
8 a Vnde impossibile est, ut credamus inuod
nec D. Rou ιιum existi mus credidiste Eepram Caineram, cum absoluit possessorem illius officii , ab ostensione tituli, quidquam iudicasse contra tam receptam sententiam 3. propter authoritatem unius Moviani. Qui nec eo tempore scripserat, nec si scripfisset, potuis 't em3 Camera praeponere aut horitati Auicti, Capyei , F reccia, de Ponte, oe alior ii. Qui cu in non haberent contradictorem, ab eorundum opinione tunc recedere, nefas. 8a Vero similius est voluisse D. Rouitum illam deci uonem accipere, aliter quam reuera ius rat lata, S aliter , quam suerat allegata ab Advocatis D. Didaci; ut paradoxam opinione Montani, contra tot Scribenter, quando aliter non poterat, saltem muniret authoritate rei iudicatae . Adeo magnus ille Vir tribuenducensuit aflictui, quo Montanum prosequebatur, R praeiudicatae opinioni, quam , licet alias non immerito, de illius doctrina conceperat; Vt illius repetitionem ad d. L Imprei um , non dubitauerit commu M. cum studorum Monarcha, ut ipse eum vocat, Bartho tanta a Camerario, in probatione operis eiu iadem Montani de Regalιbas; ubi iniris illum laudibus extollitis TI T vana eli Aduersaνiorum Responsio, As '. βιαι m. oe alios, qui allegantur, non loqui explessim, cum eoncessio fuit facta prohare dιbus in perpetuum , sed solum cum suit acta in balensaticum. Nam piae terquam quod Afid rari eum paulo post dicat, neq; posse institui haeredem
xxtra eum. Nι na. s. oe 6. manifeste ostendit se loqui in iis casibus, in quibus Regali νtran seunt ad haeredes; Prout in concessione pro haredibus illius doctrinam accepit R.de Ponte ἀώς. 18 Arnie n. s8. Ratio omnis quam siue studio Partili, siue aemulatione aduersus D. Galeota , excogitauit Montanus, ut tam absurdae sententiae Author fieret, no alia suit, nisi quia concesso ossicio pro haeredibus in Perpetuum . Omne voluit transferri domi ara in concessionarium; illudq: ideo esse mere shurge laticu, nec recognosci amplius a Rege. Et exinde arguit, Constitationem, quae loquitur de Regalibus, quae tenentur 1 Regia Curia , non habere locum in huiusmodi ossietis, quae pleno Iure vult translata in concessiona riu; υς ε 3 p Ierea Ducatu nu. 3 .σ Π. arationem eunties repetit in tract.de Regatibus,
huiusmodi doctrinae videbat obstare doctrianam ripicti, fuit coactus illam in pugnareis Unde tota illius ratio est, quod ossicium hoc casu, amissa natura Regaliu,adsumpserit naturam mere burgen Iaticam Vt constat etiam ex D. Rouito, qui totus suit in amplexandis imaginationibus Montani, nu. 6 . 41.σ 2. 8s Quae ratio, si ulla haberet vim, sortius procederet , cum qualitas burgensatica fuit exis pressim declarata in concessione, quam cum deduceretur per argumentum, ex concessione facta pro haeredibus. 36T TEra igitur ratio pradicta decisionis Reg. V Camera non alia esse potuit, nisi,quam adduxerunt Aduocati D. Didaei, quia ossiciuillud non fuit habitu tanquam de Regalibus. Nisi dicere velimus decisionem illam,dum absoluit pollassorem ab ostensione tituli,pr
cessitie ex eo , quod cum viverent adhuc haeredes Venditoris, prout etiamnum vivunt, qui ossiciu potuissent auocare, restituto pre- io, aut iuper venditione impetrare assensum
prout super alia venditione eiusdem ossicii pluribus tetro annis facta. Fiscus nuper coegit Partes ad impetrandum assensum Fiscus nullum ex ea re lucrum sperans, nihil sua i teresse putasset, illud ab altero potius, quam ab altero exerceri . Atq; ita postea reperimua suisse te sponsum dicta decisioni a Tassono ruis suis tertῆs allegationibus, quas scripsit adue sus Lanarium anno I 629. in dictis obser at.ad prag.de ante fol. IT . Liae decisiones, quae producuntur a M. nario, nihil faciunt ad rem. Decisio nanq; in eausa illorum de Maurillis, cam Umuersitate Nola, circi ossicium pariter Magistri Actoram , ex cuius fructibus fuerunt condemnati soluere collectas, quae est decisio
669.D.Reuertera, iuxta ordinem D. de Marianis p. I. Cum tantum concludat ossicium
suisse habitum pro burgensatico,nil certe ad rem. Cum non qualitas sevdalis, sed qualitas Regaliae sit illa, quae in ossiciis impedit alte. nationem , absq; licetia Pi incipis, quamuis essent concessa in burgensati cum , ut modo ostendimus. 88 Et decisio adducta in causa illarsi de Mollistibus, qua per S. C.suit conseruatus in posse Dsione oscis Raliua Ciuitatis Capua, Mons iu stitutus a Maritione Achaia in beneficiun masculorum suae familiae aduersus nepotes exsilia eiusdε Marchionis, qui petierant immitti in illius possessionem ; quod concessio fuisset
facta d Rege Ferdinando Primo qu. Antonio de Montibus Locum tenenti Regiae Camerae,
prisse, suisque baredibus, ct successoritas ex corpore; ac propterea de eo non potuisset disponi absque assensu,in praeiudicium descendentium . Aut non probat id , ad quod fuit
320쪽
prodincta ἰ Aut plus probat, quam ad quod fuit producta. Fate enim lata super ossicio habente Iurisdictionem. Malo igitur tuit adducta d Lana rio, ut probaret ossicia nudi ministeri, posse
alienari, absq; assensu. Fuerat insuper ossicium concessu pia ber dibus ex corpore; Quo casu ne Montanus quidem negauit de eotion potui sie dispoira dindassensu ; nec qui in omnibus Montano subscripsit D. Roniιus Loes.7 a. . 3. Et deci . sum in propriis terminis apud D. Reuenera de is γῆ .par. q. quae est 38 a. apud D. de M
Fuit igitur conseruatus Mons in possessione, quia iudicium immissionis non poterat
intentari, nisi a successore uniuersaliI nec materat exerceri contra titulo possidentem.
Vt hine constet nullam ex praedictis deci. sonibus posse dici contrariam Reg s literari Quod erat probandum. Quamuis aliter illis respondendum duxerit D.ce Philippis dissert.
ι tumi quamvis eoncessam in bareensaurum, e in per peιuum , absq; υua spe reuersionis ad Regiam Curiam, non poIuisse abeoari, abso; assensu. ante Regias Ateras, fuit habriam prisin balaro in S.C.ena in casu forti Mi. Ueη-
ditionis facta sis balia , in decisione adducta peν D.Regentem Marcianum disput. 18. . P. anno 3636. I uam Irustri Utare conari sunt Aduersarii. εν Onchisio e probatur euidenter eat ira ditis per ipsum D. Marcianum eiae ἀψur. 18. Fuerat ad instantiam eredit um Gait eis Auero exequutum in S.C. officium G rasseris, quod a Ciuitate ab immemorabili tempore possidebatur,ut abiAn. 1 1. in tia. Et pratis cedente appretio, de subhastationibus ivendi intum eadem creditoti, aullo te seruato assensu impetrando, traditaq; posse iSi .
Petiat Ciustas sibi concedi Ius offerendi, quod potimatium sibi competere allegabat, quod officium illud, siue esset seudate , liud saliem de Regalibus, non potuerat vendi sivit
Regis asse usu.so Et quamuis ex recepta inter Nostras i Ierpletatione , aduersus venditionem faciam sub hasta, non admittatur reuocatio, id di, cebat procedere, quando in ipsa venditione luisset reseruatus Regius assensas Non quan. do venditio, absque illius reseruatione, nullis ter processisset. Nim tunc , si non potuisset Izuocari venditio, vigore Conmtuno s Cou. Misartouem D.mem. quae non loquitur, nisi de venditione voluntat a, potuisset auocari res, tauquam nulli ter dilhracta. Et cum nullum fuisset in emptorem translatum dominium , non posse sibi negari Ius osserendi. velate per eundem D. Marcianum d n. I si I Et facta relatione per D.tane Consiliarium postea Regentem Sanfelicium; interuenientibus sex Comiliarias, de inter eos insigni illo Feudorum Interprete, doctrina non minus, quam nobilitate elarissimo, D. Andrea Ma chesis, memoriae nobis nunquam oblitera
dae, postmodum y. G. Praside dignissimo, fuit Meisum esse deferendum petita in integrum restuationι ρον Universitatem, eidemq; facto deposita quantitatis debita, possessionem eiusdem et icq reituendam . Et in tota ea disputatione, nullum constat suilse excitatum dubium , circa articulumageneralem . An ossicium si fuisset concessum in bargensaticum , Se absq; vlla spe reuersiOnis ad Reg. Curiam, dum possidebatur ab V niuersitate, quae nunquam moritur. potuis sit, vel ne alienati sine alsensu. y, Id enim fuit habitum pro absoluto ex prς dicta Victi doctrina, er aliorum , Nec is
phismatum Mont ι, quibus eam impugnari posse hierat opinatus, ob praetensam translationem pleni dominii, βρ omnimodam mutationem naturae de Regali in burgensaticam quae fortissis sibi locum vindicallent i noea specie . quam in casu conceisionis factae pro haereuibus in perpetuum fuit ulla habita ratio . it4ve ne allegari quidem meruerint ab ulla ex Partibus. Sed omnis difficultas iste , circa priuilegium .enditionis sub hasta; Eean competeret,ius offerendi, cum aliis, quae per totum illud Caput disputantur. Qui πὰ quia articulus generalis , circa prohibitam alienationem absque allenia , etiam si officiunt litisset coacellum in burgens alicum , de nunquam ad Regem reuersurum, habebatur pro indubitato. Itavi etiam poli impugnationes Montani, non potuisset in disputacionem trahi, in lateasi , quae ilionibus. FN de stustra Adaessarq recurrunt ad V consideraticines eiusdem Montani, dua.aueg. pag. 7. ver imihidr , dicunt non re ferri a L. Marciana formam conersonis dicti
qua reseruatione; Et gn rn Dudum', an tu allo viam. Imo, dum recurrις ad prasumptionem Dudalitatis, ob iurisdictionem annexam o cio, elata inferri, quod prima conceso non aspareret. Etenim vel ex hoc ipso agnoscere potui sent, nullam ex praedictis coasiderationibus, quas eianxit Montanus fuisse ex litimaram spei 3. C. ullius ponderis in ea causa. Quia Rr siue