장음표시 사용
331쪽
3ΣΛ Nicolai Caietani Ageta I.C. Parthen.
Iura fetidalia, & de iis disponi liou potuit te
sine assensu, adgressus fuit fundare, ex nouis Principijs, & coatra omnium D O .plδcit A. quotquot adtea de hac re scripsera ut, de sorte colatra proprium sensum , successionem deferendam, iuxta leges Romanas,de iisdem que ideo non minus libere disponi potuisse, qaam de rebus priuatis, etiam attencis terminis itavita Constitutionis. 68 Quin vi caulam D. Didaci in tuto pone. ret in omnem casum, molitus suit probar aliam propositionem, non minus εrdu m ,
sed quae pendeb t ex eodem Principio; Ut etiam si concessio expressim fuisset sacta pro
haeredibus ex corpore, aut ita fuisset intellige da , adhuc dispositio collata in unum ex de-stendentibus a primo adquirente, quocunqi gradu distarte, de etiam omisso proximiore, qualis erat D. Didacus. ζς spectu filιorum an-kira, non potuisset reuocari; Nec a Rego; quod suan .hil interesset; Nec a Proximio. re; quod. Iure Romano agnatus vocatus sub qualitate hin editaria , non posset veniri contra factum defuncti. Quidquid aliud es
Λdeo ut neq; uti clericum potuisse exclustdi ab adqui titione dominii eorundem ossi
elorum , scripserit poli modum ιractatu de Regalib. osc. nn m. 76. Qiamuis contrarium visum suisset Reg. Rouito d.dec f. 7 1.n. 67. Romtequam ipse suam de ea re sententiam decidirasset. Et quoniam tempore motae litis in Reg. Cam. sub praelo habebat repetitionem ad d. hImperiatem , melius se aduersus Fiscum , D. nidaei caulam acturum putauit, si tanqiram. nullarum Partium miles in aciem prodiret. Vndὰ ita rem tractauit, ac si loto fungeretur officio Interpretis. Adeo via D. Roulto in eadem causa meruerit alicSari, tanquam neutri Parti addictus . Quantio nec sita ιbani senioris, nec D.Consit. Theodora, qui pro An tira icta platant, vitam duxerat sibi faciendamen xionem . Et si pollea Montanus, cum ad versus D. Galeota scribens in tractatu de R iatibus , aperte in Fiscum arma sum piit, omnem suis scriptis , quae adhiberi potuisset, fidem itempsit. 149 Nietum falsum est , quod scribitur, a Montani conclusiones, prout suerunt realtumptae a P. Rouito, pro veris habitas per Reg. Camer m. per Reg. Cou. Consilium in illa causa. Et quoad rem,de qua agimur, fuisse
habitam pro veribsima conclusionem illam, qao . in concessione Regalis osci, facta pia se, ct δε-
redιbus in perpetuum,absque vita reseruatione, cstmprebendantur etiam baredes eraranei, pos
sitq; vicim arienari, absq; absensu.
Quod mirum potuisse ita scribi a vitii
alioquin non indoctis. Q ndo si conclusio ea fuisset habita pro vera, de non potius pro euidenter salsa; Quo Iure potuisset exturba.ri P. Didaeas possessione, in qua reperiebatur , virtute duplicis tituli, donationis scilicet, de fidei commissi; Quibus non alius tribuebatur defectus, quam quod carerent asesensu lReassumpsit eas conclusiones Rouitus proprio Marte , seu potius ex Marte Monta. vi , a quo ne satum quidem unguem sibi discedendum sensiait; non quod eae fuissent habitae pro veris . Regia Camera . Inio ipse-inet Rouitus num. O . inquit super eis mat
xius fuisse conlideranduin , quando fuisset tractandus articulus validitatis fideicom missi cum siti s Aa rixa. in iudicio petitorio. Quas ideo constat, saltem in pollessorio, per
Reg. m.& Coll. Cons. deo non probatas, ut ' potius contra eas suerit iudicatum. 31 T Rout earundem , etiam post decisiones I Rouiti editas anno 1 6 3 I. uullam rationem habitam vidimus a S. C. anno Ioi 6.
cap. 8.duum. 9 I. Dum tractans articulum ,
An si concessio fuisset facta pro barede, numero singulari, comprehenderet omnes ha redes, ν; voluerat Montanus c. .pναι erd , nu. 33. An potius restringeretur ad unum tan tum ς prout existunauit Freccia de subfea . ιι b. a. aut bor. I. quast. 36. Et iudicatum per Senviam Mediolanensem, iam ostendimus, ex
luille alios , extendi quidem ad omnes haeredes, sed tantum corporis, ex pluries citata doctrina Ba toti m d. s. etiμm si parente ; Λquibus num. οῖ, dixit dissentire Montanum, ex praedicta ratione,quod non repetiatur itatutum in Otaciis, prout reperitur statutum in studis, haeredum homine contineri solos deoscendente S,
333 Vnde volens ipse quaestionem determi.
nare n.qo . nulla habita ratione huius postrema lententiae Montani, dixit probabiliorem sibi videt i lententiam, ut si fuerit facta concessio pro barede, numero singulari, nou ex cedat primum, si vero, numero plurali, exte- datur ad omnes, sed tantum sanguinis. In quietis et taeoniam alteratio osci, pro ba redibus est contra naturam oscij, ergo potitas G re- 'iuranda, quam amplianda . Ergo conceso os βι facta pr) barede in singulari, restringi de. bet ad primum , seu potius non extendi ultra primum, contra naturam si gulari r numeri. Et si eo
332쪽
si comedata ν pro haredibηs, restringi debet ad α haredes ducendentes ex corpore prim comessima νη; Uet saltem ad duos baredes nemρὸ primum , secun m, υι dicemus infri in alio simili. Cunctaq; argumenta Montani , quoad primam partem, ut vocatio haeredis comprehenderet omnes in infinitum, iuxta labaredis appellatio os . cum concor . de V. s. resoluit dnum. O . Cuius reIigiosissimi Aut horis verba transcribere duximus ; Tum quia oon reperitur citatus a D de Philippis .ram ut sileat Ad uerosariorum obiectum , dum scripserunt nullum a Fisco adductu Doctorem, qui Montani sententiam improbauerit, excepto Amicangelo; quem omni carere dicunt authoritate, tam propria , quam aliena. Quod sanὰ de doctissimo P. Merosia haud credimus eos dicere aula ros. 3 3 Cui adiungere etiam possumus D. ρω Marinis ad Reuerteram decis 3 8 a. nu.9.iu a. Hις, anni 167q. Vbi reiecto Montano, haud rece. dendu scripsit a sententia Reg. de Ponὐe deos 28. ante nu. 38. ut con ςesso officio pro h τr dibus, non possit illud neque alienati, nequc obligari sine assensu . Qua posita docti ilia , pernecesse sequitur ex Principiis Montanι, prohibitam quoq; esse successionem haeredis
3 s s Nec omittendus de Luea ad Franebis decis
627.uum. o. res Addito, qui nominatim etiam reiecit Montanum, cum inquit: Neque nocent scripta per Montanam i scillera alterari nata ram escit per eonesonem factam pro ha-ressibus,nam contrarium est verius.
Prout eiusdem Montani Principium,Vnde tot postea ipse deduxit paradoxas coclusiones , ut successio in o iis dirigenda sit ex
Iure Romano, non ex iure seu linum,uec valeat argumemu a studis ad ossicia, haud fuit iudicatum dignum, ut refelleretur ab eodem D. de Marinis ad Reuerteram decis I. u. 3.1bi: inuidquid sibi dixerit Montanus. Nec illud
Probat e con hius tuit D. Rouisus L decis. 7 1. nu. 66. cum inquit, Successo in regalibus est regulanda , prout de Iμre commum Roman rum, vel saltem Iare communi fluorum; Nec aduertit vir doctus , non firmato eo Principio, omnes Monta ni conciuilones in causam
1 3 6 Etsi, quando adhuc aduersus Montanum nullum alium haberemus, praeter amica Mela, non videmus, cur sola illius aut horitas, qui rem peculiari tractatu plenissimd digessit ;Impugnauitque ς x prosello Montanum in cuncti S suae sententiae Capitibus; tam quoad cranslationem dominii, de quo agit quM. . 4nu. 6. σ in rub. cap. Dd n. o I. quλm circa Prae. ensam facultatem aliena i,absq; allelitu, Scsuccessionem heredis ex tr ei, de quibus la .risme quast. 6. re M. per totas non esset longῆ praeserenda aut horitati unius, aut alterius ex nostris , qui absq; ullo examine, sola Montani allegatione contentus, visus seetit eiusdem sententia adquieuisse. 17 Nec de D. Cardinali de Luca curandum . qui in suis Discursibus de Regalibus, discursu .nu. 17. argumento ducto, ut sibi moris, ab extrinseco , magnifaciendas dixit conclusi nes Montgni, quod a R. x ouiso filissent prohatae in arduissima causa, post maturam discussionem. Nam vi vidimus . earum nulla suit li bita ratio in ea causa. Et D. Cardinatis articuluM
non degultauit, Quia in specie, de qua ips agebat, qua concessio iacta pro haredi rquibuscumq: de cum clausula , nihil sibi reseνωaηs, res videbatur extra controuersiam.
quia tunc oMaino videbatur destructa nat ra Regalium, re redacta ad naturam Iurium mere allodi alium, ut idem D cardin. aduertit ibid. nu. I .es n. 18. Et tamen adhucleo casu ex motivis, ut ipse ait vocabulo in Romana Curia usitatoὶ prudentiali ρus, rem cum Reu. Camera componendam consuluit. 3 18 OEd longer melius, quam a Merolla, auto Amicangelo doctrinam Montaσι possumus improbatam ostendere a tota Reg. C mera , post rem attentissime examinatam in causa ,de qua per R. Pbilippis dissert. 13. per dissinitiuum decretum latu anno 2663. quod omnem dubitandi an iam in pollei si potuisset auferre , etiam si non superuenissent Reginii ter Nam concesso ossicio Custodis R. DOhans huius fidelissimae Ciuitatis Antonio Borto, ab eodemq; obtenta ampliatione pris υηobare nominando. Cum decessisset in leuatus, nullaque tacta nominatione, praetendit uxor, quae illi in aliorum desectum, successerat,ex staticis successorio, ipsam tanquam haeredem ab in testato, potui se etiam succedere in ossiclum . iuxta praxim. de qua per R. e Mgrinis ad Gesones Reuertera decis. 381. u. I
s 9 Cuius petitioni cum se opposuisset Fiscus, quod istud eatenus potuisset praetendi quat nus haeres ab inteliato fuisset ex nostra Regni Iuribus . habilis ad succedendum in laudis; Nec ideo porrigendum ad uxorςm , quae nullo seudorum Iure vocata, non potuisset succedere , nisi ex Iure Romano; ex traditis per eundem de Philippis d. dissert. 13. Fuit decisum per Reg.Cameram,reterente doctissimo D. Duce Diani, tunc R. C. Praesideate, poste, R. Eancell. Regente metiti Sino, Non se ιεcum μασο ni peι ita, in oscio, vigore edicti successorq; Unde Vir,σ Uxor. Et proind8 illud vacasse in beneficium Reius Curia. ut ex dcin
333쪽
crito Dr telae icta dissertatioris et 3. Aduersus ut iud , petita in integrum restitutione, fuit aetatum, risi non esse locam, nec fuisse deferen .
Quo decreto fuit implici id decisus articu .lus generalis in fauorem Fisci, etiam cum catellio si rasset p is haered: bus in perpetuum.
Nam si quando vinas tantum heres abinis testato potu illat luccedere in ossi tum , fuit decisum, non sat este, ut ad successionem v O- caretur, ex ture communi, si non descenderet ex corpore. Eadem, si non maiori ratione ,
idem erat dicendum, quando concessio futui et pro haeredibus in perpetuum . Ut scilicet haeredes illi in perpetuum, eatenus possent admitti ad successionem Ossicis, quatenus es.sent haeredes ex corpore. Sed quia adhuc in decisus manebat articuislus , circa ordinem seruandum inter hae te desex colpore. An intelligeretur de solis descen dentibus ab ultimo polles Iore An etiam de iis, qui descenderent a primo adquirent O Ee an gradus essent computandi iuxta lura Regnis An iuxta ius commune seu dorum iEt quid in ossiciis nouiter quaesitis Et An si concessa in burgensati cum s Ideo prodierunt Re giae literae, anno sequenti, quae Omnia praedicta declararunt; ut Principio exposui inurii o TEc obstat vana Aduersariorum Re.
sponsio qua dicunt decisionem Reg.
cam. recte processiste in suo ea su . scilicet quando oscis erat concessum prὸ υno harede.
Tune enim dicunt, Non negamus, quia reti. xet qualitatem Regalia , aestrictius iura proincedithr , quam in Dudo, a in eo habet locum eo luatio Regni, Scι re volumus. Et traditis per Montanum c. num. 3 7. de D. Rouuam in et sexta conci Inu. qq. Nam id euet iterum petere Principium , di velle ut per concessionem pro haeredibus. ossicivia, amitteret natui a Regaliae, e traliret iii naturam rei priuatae 3 Quo u satis superius eiecimus. Quando e conuerso species, deo qua agebatur in praedicta uetali O.Ie, erat magis dubitabilis. idi Quia tio ii dubitabatur iuxta hodiernam
praxin concesso ossicio pro se, Ne hae tede nominando , potuisse institui etiam penitus exintraneum. Vt per D. de Marinis add.dec 81. n. . Et non negat D. de Phitinis d.dissert. 13. nu. 29. Vnde quando ob non factam nomi uationem , succedere deb:bat in ometo haeres ab intestato; iuxta trauita per rinnam singuL. 39i.S: Marιellum de Mauro alleg. 43. videri potuisset, non esse In eo casu necessaria qualitas , ut esset haeres ex corpore, quia idem
ille ipse haeres ιν fuisset institutus ex tellam eis
to , potuillet luccedere, quamuis extraneus.
Le tamen fuit decisum contrarium. Scilia
cet potuisse quidem iustitui , siue nominari
extraneum; Quia id prael timebatur actua , cum concessa suerat facultas nominandI, ut potuisset concessionarius nomiuare tibi se cessorem, quem voluisset. At cum ea facultate non fuerat ustis, quia nullum elegerat, sicque ossicium deuoluebatur ad successorem ab intestato, non pollet eo nomine intelligi, inliqui successor fuisset, iuxta naturam Regaliu; scilicet, qui fuisset descendens ex corpor . ut per d. D. de Philippis nu. Io. Eadem ferme ratione, qua Constans Im
ab Imperatore pluribus donata, permisit unicuique testari, in que vellet; at decedenti intestato, non succedere , niti liberos. Vt apud eundem de Philippis dissert. Is .nu.q6.161 π Γ ex his costet lueras Cath. M. nedum
V nil induxisse noui , sed processiti
iuxta veram , 8e communem sententiam ι &iuxta res alias pluries, tam per S. C. quam per Regiam Cameram decisas. Opinionem vero Montani, tanqliam communiter improbatam, Se non semel in nostris Supremis Triis bunalibus reiectam , Omniq; Iure, Ration G,
& Authoritate destitutam , non potui mereri nonac opinionis ne qui de probabilis. Quod ostendendum proposuimus. a 63 r Num superesset, quamuis ad causam, V nou necessarium; Ut ostenderemus iustitiam Regiarum bterarum, etiam quando ossicium sunt et concessum in burgensaticum. Sed ex dictis iam constat hanc fuisse sententiam Myctι ιu d. confit. Scire volumus, . . oinniumq, Prudentum Regni, excepto Montano. eiusq; Epit Omat Ore rectitis, qua assecla, D. Rouilo. Ea euidente ratione. Quia Regalia
quando non sunt concessa in studum, perue- cesse non possunt esse nisi burgensatica; Quatenus scilicet burgensatirum, stud ali odium dicitur , quod no .i est seu dum , ut in usibus
seudor. tιt de alis eqs. Unde coacedere ossiciuiu burgensaticum, aliud noa eit, nisi illud nocoacedere in laudum. Ne inpe, ut non subiaceat oneri seruitii seu datis; sed non ut ideo an ittat qualitatem Regaliae . Aut vi ideo directum dominium transferatur in concessi narium; Quod repugnat naturae Regalium sin terminis nostra Constitutιonιs . Ut superius probatum
i 6 Unde constat iniuster reprehensum My
ctum ab eodem Montano d. g. praterea nu.q6.
cum scripsit illum, dum constituitonem extenderat ad calatia , quo Regalia fuissent libere concessa in altodium , videri sibimet ipsi contradicere dum ratiouem illius constitutιonis
fundari plius scripserat super directo dominio Regis; Allodium υ eris, ait ipse ; dicitur, quod . nemine recognoscitur, uisi a Deo. Nam
334쪽
Nam si'Iην non aliter accepit rem tib
datam in aliodium, nisi quat us ecti libera a servitio fudali. Non vero ut non pollet a Rege recognosci. ied non in studii in. Vt deis
clarat Capycius in sua in uestit. Hue. Derb.allo. dia. Et aduertit AEmteangelus de regat. etc. quaest. s. v. 11. Et quando constabatae menἰ nil erat cur Montanus tempus tereret in cauilislandis verbis. 363DRoue nec rectius eundem Hyctu repre-x henderat num. 3. Qui verba Regis R gerit in c. eonstu. . uicunque de Regalibus nostrir aliquid tenet magnum, Despamum, inter pretatus suerat de iis, qui Regalia a Rege obtinuerant; quasi tenere idem esset, ac obtinere. Prout idem verbu interpretatus quoq; fuerat
Quod carpsit Montanus, ac si tenendi ver bum eiusmodi interpretationem non admi ceret. Quamuis ea const. Ut de succusonthar, agnoscere potuisset eodem verbo, in eundem sensum usum Rogeris nepotem Federicum; ibi. ut fetida . nobis in capite tenent, scilicet, obotinent . Quo sensu etiam in corpore Iuris Romam verbum itenere, usurpatum plerumq; legimui pro obtinere. Von I. I. C. de adparator.
Pras Prator. lib. r a.de in di eum ex falsis, det trobiq; Gotbinredus, post Culacium. 'σεο Verum Monta us, criticum Inopportune agens, improbandam dixit Gisfam Axialis,de cum ea Myctum in L l. si ex falsis, dum verbum tenuerit, plove legitur in Florentin , explicauerat pro obtinuerit, ut in vulsata. I qu l ensi esse υiolationem luera exponere obtinere prὸ tenere. Nec probari ex dicta lege; Nam ibi obtinere agendo querela in oriciosi test
menti, est sententiam in sui beneficium latam esse. Tenere autem sententiam in Di beneficium est, inquit, nimis barbaνιcum apud eruditos, ut fuerunt Iuris Confulti. Qua censura potius ostendit, qu1m male ipse eam linguam tenere um ea am tene ei pro obtinere, di apud Liuium, de apud Suet uiam fuerit usitatum, unde, se apud Ovidiam.
Dissicilem tenaι sub iniquo Iudice eausam. Quod pister Gotbo redum,qui forte ei non innotuit, ediscere potuisset ex Calvino. Sed hac obiter.
Ex transactione inita anno i 673. in eausa de Ferana udo, nihil praetulci fuit illatum Regiis literis . Prout illis nee desinit esse Deus, cum
ossicia essent empta a Ruia Na. 367T Rima pars huius Conclusionis facilli md x demustratur. Regie enim literae quam
uis transmissae ad Regiam Camera. anno I 66
no suerunt exequutae per Coz Consi uisi post
earundem iterat/m missionem , anno I 67 .
Vnde transactio, quae post quinquaginta fere annos , quibus res steterae sub sequestro, fuit celebrata, anno 3673. nil potuit illis praeiudicare, quae ad usq; illud tempus prout speciati in fuit oppositum iη processu, in Banca Mο-kilia fit. 38 . vim legis non obtinuerant. Praeter qua quod in ea causa lis potius fuit inter ipsos concurrentes ad successionem,qui omnes descendebant a primo adquirento, quam cum Regio Fisco. 168 Quia Fiscus semper fuisset excludendus dfiijs Antira, quae vii Amita, successianem νpetierat post morte Atiarum Io: Iacobi. Vnddhaud censuit sibi recusandam tertiam partem valotis officiorum, sponte oblatam, uni cum omnibus suctibus , eo usq; decursis; diuisis aliis duabus partibus inter filios Aaura , de alios concurrentes; adsigilatisq; D. Didaco,
in aetate iam decrepita, sol uni lex centum an innuis, vita eius durante. sicque plus habuit Fiscus ex transactione, quam sperare potuisset ex victoria. Nam viictor, alienam fecisset causam, non suam.
ιορ Ecunda pars probatur non minus euioci deter. Quia falsum est,quod ex aduersa suppponitur, stegias literas excepisse ab ipsarum declaratione Oideia, quae fuissent quaesita titulo oneroso
Excepit ea Rex a sormula, qua praescripsit
adiiciendam, omnibus officiorum concessio
nibus, eo usq; factis. Ne sorte, per adpositionem illius sol mulae . p iudicium fieret illis, qui ea forte lege, ossicia emissenti ut ea pos sent transmittere ad quoscumq. haeredes. Aenon ea tacepit a sua deci ratione, qua decla rauerat ossicia, tanqua de Regalibus, quama uis concella pro haeredibus in perpetuum, Acin burgensati cum , nec transire ad haeredes,
rui non soςcederent in studis. nec de eis di- poni posse sine assensu.r o Quemadmodum enim studa, siue vendita,
siuε gratuito concella , retinent semper eandem naturam . nec in eis succedunt, nisi hae. redes ex cot pore, nec possunt alienari sine a DIentu I Quod de praxia docet, bi probatur ex texta in s n. fratrib. de nouo benes inuest.
Ita idem erat d:cendum in ossiciis. Prout in pu uoto docuit Freuia lib. 2. deo subfrad. quaest. 17. Nam cst sit mallet quas. 36. omium concellum pro se, I haerede noris extendi ultra primum haeredem, quaeri e qη t.
37. Quid si ossicium fuisset pretio quaelitumἶδε iiqi Arbitror no non immutari osc3 naturam. licci pretio, cir pecunia datum sit. Retinet autem, quoad alia, suam instituti Oxem, b-sitationem n/ transferatur ad haeredem. Si pro
335쪽
a 28 Nicolai Caietani Ageta LC. Parthen.
barede datum est, non pro omnibus videri datu, sed pro uno . idest pro primo, ut eelerius reuer. ratur ad naturam suam. Pretium non Uertit nais turam oscit, quando Rex non explicat, sed confert,lautum prὸ barede, υt ofeium sit sub qualitate sua. I7i Quam sententiam , scilicet pecuniam solutam pro ossicio non alterare illius naturam , prout non alteraret in studis, optime probauit Montanus, nὰ manubia specimnus ex hostibus, de regat.osc.nu.s φ.vers. . Quod si oppo- . nat,pag. O .ex textu in Titius puerum 3. D. de obseq. d lib.prast. Vbi seruus, qui pecunia a domino libet talem obtinuit, non ideo minusessicitur libertus, nec eo minus tenebitne ad operas: Quia beneficium etsi nou gratuitum, beneficium tamen est . Potuisset enim dominus pecuniam no accipere, & retinere seruum in seruitute. In hoc ergo, inquit Montanus, re eipit Rex a te pecuniam, υt te pstius, qui . alium eIbat, Ied non alteratur natura rei deduricta in eoncessone. Qtiemadmodum non altera ri naturam studi docuerat in repetu. Imperia.
Ira Qua ratione potest confirmari sententia Ami angelι de regal.OD. quam s. num. H. Vt quamuis titulus emptionis sit habilis ad traia ferendum dominium,ossicium tamen pecunia quaesitum, non transeat in dominium conces.sionaris; scilicet, quia pecunia videtur soluta, non ut adquiratur dominium ossicis, quod sui natura debet semper residere penes Rege, sed ut ad administrandum ossicium , ipsi potius eligatur quam alius. Quemadmodum pecuniam solutam pro facultate nominandi, inquit Montanus eirato loco, videri solutam, ut Rex possessorem ossi .ci1 potius, quam alium constitueret procur torem ad nominandum successorem post ipsius mortem. Sed non ideo mutari naturam rei contentae in concessione, ut non debeat deuolui ad Curiam , ob culpas commissas in administratione; eodem modo, ac si nulla pecunia interuenisset. Et in facultate nominandi pretio obtenta, processit decisio R. Cam. apud D. e Philip .d. dissent. 23. ut non facta nominatione, non su
cederent, nisi qui suissent habiles ad succedendum in laudis.17 3 QEd hae potius ad articulum generalem. o Nam nos agimus de ossidio gratuito
concesso a Rege Federico anno I 99. nec nisi post centu sere annos,empto a d.1ot Dominico Comestabulo cum assensu Pro-Regis; ne obuio quidem soluto Regia Curia, pro assensu impetrando.
Neq; potest adplicari, quod legitur apud
Reuerteram decis. 98.lom. . in manuscript. onficium Mag. Actor. R.Cam concessum ab Imp, Carola V. D. de Granuela, ab eodemq, statim, cum assensu eiusdem Imp. venditum Io: Anti
Crispo, potuisse dici quaesitum 4 Crispo titulo
oneroso, etiam respectu R. Curiat; Ac si idem Imperator pecuniam accepisset a Cri ρο. ut illam dono daret D. de Granuela. Nam pretErquam quod Ratio haec , si reuocaretur ad examen, detegeretur falsa. Cum res semper dicatur transire cum sua causa a &aliud fit vendere, aliud εendenti assentiri. Et iideo eam forte omisit reserre D.de Marinis in decisi s. Termini sunt longὰ dispares. I74 Quandoquidem Imperator , ideo ossicium concesserat D.de Granuela , ut ex ipsius venditione sibi pecunias quaereret; Unde prim Pria intentio Regis suit dono dare Granaria pecuniam , in remunerationem eius seruitii, non ossicium. Quod longe aliter in re , de qua agimus. Iniqua ossicium fuit concessum d Rege Federiso, ut exerceretur a concessiona. rio, eiusq; haeredibus, prout exercitum fuerata suis Ascendentibus. Nec unquam fuit cogitatum , ut debuisset vendi. Nec Pro-Rex te nebatur venditioni assentiri; Imo fuit dubitatum, lan potuisset. Et ideo suit opus,ut praecederet consultatio R. Cam. undὰ nil intererat Curiae, ut illud venderetur. 17s QED , ut omnis tollatur scrupulus. Auto diremus per assensum praestitum a D. Pνο- Rege ossicium retinuisse eandem natura, tquam prius habebat; Aut eam suisse mutata. Si eandem retinuit. Nil erit, cur respecta Curiae, aliter de eo sit iudicandum; quam iuxta naturam primaevae concessionis. Si fuit mutata . Quasi omelum videretur resignarum Curiae, & ab ea nouit 8r concessu, di ex noua causa I Et tunc ex clausula reserustionis Iurium,qitae in concessione expressim legitur, censebitur reseruatum Curiae directu domin tu, etiam iuxta posita per Aduersarios, ad tradita per D. Rouitam d. decis72.nu. 6. Sicq: non aliter ossicium censebitur concesissum, quam pro haeredibus ex corpore. Quod erat probandum. Haecq; pro vindicanda Iustitia Regiarum literarum ab iniustis obiectionibus Aduersariorum , in aliis casibus, qui occurrere pote-Lunt, non omnino extra rem fuit scripsisse. Neap. die 6. Octobris I 69 I. R.Consil. F. D. A. R. Fisci Patronus.
I 76 Et in hae causa R. Fisci super incorporatione ad beneficium Reg. Curiae officij Regiae Siclar ponderum , &
mensurarum Ciuitatis Aueris , & Ca salium , die Io. Decembris r 69 I. i
Aula Regij Cedular ij , facta relation cin Regia Camera Summariae per Spect.
336쪽
Annoi ad Dec. R. Moles s. x K.de Poenis q. 6. 329
Dem. Regentem. D. Nicolaum Ginco,et Aliauas diuisem Reg. Cam. Presidentem Decanum, fuit per ipsam Reg. Cameram ita decretum: Visis Regalibus litteris in prat T. deoscys ad carulationem S. C. m. contentis, R. declarat , officiam Reg. Lesa Cluitaris Auerissa esse apertum, o deaolutum in bene cum Regia Caria, es proinde eidem in corporeiur una cum fractibaer pro qηaritaIe, ct tempore liquidanis. Quod quidem decretum, fuit per eandemia 1 Reg. Cam. confirmatum in gradu restitutionis in integrum, Se nullitatum, 't in Actis apud Iose bum Pallestis R
lmeialis aecusatus qualiter, de qua - do potetit suspendi ab eius administratione.
INfamibui,car honores deferri prohineia
νiι Alexander Seuerus, num. I. Infames, quinam dicantur, quotvlex si infamia, a num. 2. ad I. Austratus,seia denuntiatas de erimine, a hac denanciatione pendente, a nouis dignitatibus aνceatur, a n. 6. ad 8. Expendunrar Text. v l. reus delatus, di l. v n. C. de reis postat. a num. 9. ad num. ILRros postulatus , atque delatus, quomodo Ateiligendus sit, a num. I a. ad II. Ea Taciti Deus mimiter elucidatar, a
Reatcs quidsignificet, num. I 6.1nquisitus , seu o crimine accosatus, an piniit ad scium promoueri,num.1q. 2
Ex quid post acceptas Retias literas
pro electiose e Recensetur decisio,nu.
Recusationis preposta causa, si intra annum non termiseriniis passu rea
nexos asseqai honores, nil. 28. est a
ιὸν terminandum, num. o. est quare unum fiat summarium, ad finem sustendendi, auerum vero ordinarium ad im priuandi, num. 3I. Urialis, mi remoueatur ab officio, pendente inquisitione, qua regatrantur sa num. 3 . ad 3q. Drander Seueras antequam Impera toriam es set adeptus dignitatem , molasti ferens, Se primium Arabiis, a ia furtorum irm Senatoribus , Principem salutatum venisse , exesania ultro Namina, ro Iuppiter,ὰ Dis Immortales, Arabinus non sium Liuit, υeomm eιiam in Senatum venit ; fortassis etiam de meo erat , tam fatuum, tam flauum esse me iudicat; teste . lis L midio in eius vita. Quapropthr et istus Imperator eam tulit legem, quae est x. sub tit.de dignitatibus lib. II. Cod.& falso Constantino tribata , ut aduertit Alexander Chasasaeus in commentar. ad Axiomara Politica Ethisa Auri sum Seueri Imper.in t. a. c. dedi. gniti qua ita tinxit: Infamibas digni- satisportς non patebunt, ex qua desumpta est regula luris Canonici, cap. infamibus q7. de regul. fur. in F. & polleum Diocletianus, et maximiasus alia promulgavere in L υnua C. de infamib. lib. Io. ibi: Infames persenae, licet nullis honoribus, qui integra dignitatis hominibus deferri selent, υti possint etc.
Sciendum tamen est, quod insames dicuntur illi, qui publice vere- csidiam passi sunt, ut probauit Agen
da n. de exeq. mandat. cap. 19. num. 1 q.
ita ut opus iit seotentia,cum infamia, grauissima sit poena, de vitae equiparetur,in L iusta 9. D.de manumtyn binis
337쪽
N icolai Caietani Aget a LC. Parthen
ι. Iul.de adulter. l. isti quidem 8. S.quod F D. de eo, qπod mei .caus & Omnium rerum tui pissima , ut cecinit Poeta :Che dlagni male, e ii disonor piὼ reo . Et docuerunt V ianus in L Athletaψ
rum raptorum, ininriarum,de dolo ma
infames dignitatibus arceri, idem explicando inferitis infamiam praediactam, sic inquis: Hinc C. Anti a Ce-mbus notatur causa motus, tamen postea Prator, est Consul cum Cicerone fati , quamuis non esseι de nota, est ignominia rudiciali , quem incapacem reddebat sianamobrem , ne tan a illa Censorum authoritas liberopopulo grauis esset, ne- ire qui uam inauditu de aestimatione , ct fama periclita retar I notam quidem Censores habere placuit, non iudicatione.Quod sane fuisse ab omnibus I. C. prohatu obseruat IIVO Douel in com,
Iur. Cis. lib. a 8.cap. 6. circa med.
3 Vnde Ani. Faber in suo Cod. lib. q. tit. Is . de testibus des . Os dicit, quod ad improbandos testes admissos, si furti crimen , aliudue quid simile
ob ij ciatur, nec allegetur, secutam esse ex causa condemnationem,audiendus non est delator, quoniam nemo
ex solo delicto fit infamis, infamia, ut voeant iuris, sed ex sententia.
Infamis autem conlatur, quis, vel authc ritate Iuris, vel ex turpi iacto ;illa dicitur infamia iuris,laaec infamia, saeti. Sud laotum consortio aggrega ti ocheri eum , qui famosa si riptura,
aut conuitio diffamatus est, negat Io: Iiarurecfbus in S.iniuria autem I. an. 218. ad 22 q. instit.κe iniur. quam sera tentia m euidentissime confirmarunt
Imperator Valeotinianus, ct Vale in l. vastica C. de famos libell. i r IIuias
modi autem libellus allexius opinionem non υdat. & latius explicarunt Boce rus ad d. t. υntc. C. de D moslibell. v. .
1 imo Do3ellus in Comment. Iur. cisalis. 18.cap. 6. Pacias in Magoge D. de his qui not. infam. & Niell. lib. a. disp.fiud.rbes . lit. D. contendunt non dari infamiam facti, sed contia istos insuris
git D. Franci Amara in comm. ad Lunie. c.dein m. lib. io. a num. II.6 Ex quibus Mare liquet, ex sola accusatione, non excludi quem a dignitatibus , eum non dicatur infamis , nam accusatio non cofirmat aliquem reum, vel criminosum; nec statim, qui accusatur reus es, sed qui conuincitur criminosus et ex Nicolai P. Canone i cap. at.16. quam vin & ex cap. nonne 3. 8. quas. q. & deducitur exl.reo D.
de stat. Quinimo pendente Maiestatis criminis accusatione , non dici quem infamem,consuluit Cardis. Zaisba resia cons in p. num. S. & in Curia Burdegalensi latum fuit Hrre manno I ai., & in gradu reuisioniscofit matum , quo fuit datum officium . Iacobo Arnauit pendente falsi accusatione , & termino, super falsitate eidem imposita, quod responderet, &testes veniret, ut refert Beer. δες.
circa M. Etenim, se nemo innectus esse ρο- ierat,s ace asse fossiciat,nemo nocens, si negasse, ut ait Ammianus Marcelliis nus lib. IX. & pluribus lusit Io: Irm-
Nam si nominat:o sola susscit, secundum text. in eap. multi i8. S. I. in fine , ubi glos ea pircat, adest , infamatto imulti damna di sunt innocentes, quia saepe falso in quenquam crimina nO- . minant, prout Gaio quater,& quadragies postulatus , semper ablolutus fuit, teste Plinio hist. 7. cap. 37. Hinc Boetias in lib. ' de consolat. Phileseph.
338쪽
ferunt, merasse ereduntur . Tertullia
nas vero sic t Omniam est otimare, quantaeusque fama ambitione diffusa
sit , quantacon ue asseveratione con
structa, qWod ab uno aliquando Princiis e exorta si, necesses exinia in tradaisces linguarum, se aurium serpat, edi ita
modicι sermonis υitiam, catera rumoris obscura, ut nemo recogitet, num prima
illud os mendacium feminaueriι , quod sapὸ sit , aην ingenio amalationis , aut arbitrio suspitionis , aut non noua , sed iugenita quibusdam mentiendi volu rate. Et plerunque fama, veris addere falsa gudet , ut ait Ouid. lib. s. Metam. , de Virgil. . Aeneid. Tam i, pravique ιenax, quam
videatur ex cap. omnipolens Deus A. de arcu ιion. t. reus delatus D. de muneriser honor. l. Unica G.de reis postulat. lib. Io. quibus, reum criminis delatum, etiam ante sententiam, honores petere prohibetur, fle ex istis iuribus peritissimi I. C. D. Emanuel Gonzain
deducant assertionem, quod scilice e accusatus, vel denunciatus de crimine, pendente accusatione, vel dςnuniaciatione , nouis dignitatibus decorandus non sit; Decisioni'; rationem assignen i DD. , quia per huiusmodiae cusationem laesa est fama accusati apud probos, & honestos viros; qua rationem accerrimῆ ibidem reiicit Gonealex, & eone ludit eam esse rationem, quia nempe per litem res duis hia effcitur, unde nὲ eontingat euphdem reum criminosum existere, &talem per sententiam declarari, proin inde praesumptione quadam prohibitum esse, ne is accusatione, vel densi-ciatione pendente i ad nouas dignia eates ascendat: Facit Tretus in L qui
yeus delatus, & t. υ D. C.de reis possul. accipiendos esse de honoribus municipalibus, cum vel b a illa, Reus dotatus , vel posta latus petepe nouos hono res non potest, de municipis honoribus non appetestata, non autem de ijs,
quos Princeps confert in subditos, sint intelligenda . Honores quippe non petunt subditi, sed Princeps, cui vult, eos largitur benigne, & quia D secuti sunt, ei soli gratias te farunt,
Ant. Peren de Iure Pusi. S. Magistratus creare Principis est uel. ra . Propterea antequam potestas populi transferretur in Principem , cuique com p tebat ius, siue actio petendi Decurio natum, Consulatum , aliasque dignitates municipales, & Praι ius in Iaariorud. veteri, legem quintam Romuli transcribit his vel bis: Populus Magistratus creanto , leges sciscunio, bella
decernunto. Translata autem in Imperatorem omni potestate, o in I. I. de
Const. Prine. soli Imperatori creandorum Magistratuum creatio pertin re cepit, quod probat euidenter Modestinus in I. unica D. ad i. Iuliam deambus, in illis verbis. Haec lex iis Vrbe hodie cessat, quia ad curam Principis creatio magistratuum pertineι, non ad populi fauorem.
more habuerunt rogare, prensare , togaque candida sumpta venire in comitia, & in colle conlidere, ut decorari uniuersis viderentur, aduert ut Rosin. Aatiq. Rom.lib. I. cap. 8. Caro Sigon.de antiquo iure Pop. Rom-lib. a. de iudici cap. 3o. Ioseph LaurenIius in P 0mathia uar. erudit. lib. I. differt. 28. At si qui turpi iudicio damnati essui, in perpetuum omni honore, ac dignitate priuati erant, ut inquit Cicero pro Cluentia. . Et alibi idem Gιιero L quis igitur ignominia notatas ad petendam venisset,eius nomen recipi non florerat . Quod de iudiciaria ignominia intelis ligi debere, testantur Nicolaus Graebius de Comuys Romanor. ι b. r. pag. 26. at. de Desierias Heralius tu qua-
339쪽
x N icolai Caietani Ageta Ι.C. Partheta:
Atticam lib. I. cap. 7, Num. II.
t Hine factum, ut Maraianas, ct Immper. Alexander in allegatis tutibus constituerint, reis delatis petere honores municipales vetitum esse , cum prius licuisse videretur, in seripis
qua de re idem Imperator pro tran quillitate ciuium in sua cuiusque patria existentium, in electione, de conseeutione munerum , & muniei- palium honorum quorum potestastant tim mansit penes populum , Spes msectas in Paranιla Cod. lib. 68. rit. de Ambitu nam. F. ex Asconio, & alijs Idecernere voluit, Reum delatum ante
sintentiam id est post litem contesta- tam , ut mox ostendetur honores potere non posse. a Praeterea, etiamsi praefata prohibitio procedat in quibusvis honoribus, vel dignit tibus, quae in Republica tales e reduntur,quod ex generalibus verbis dictarum legum colligi dicunt
& quis perii stat in assii mando reum postulatum , atque delatum nil aliud
significare, quam accusatum eum esse, ex Accursis is d. t siue crimini dare, in crimen vertere, & crimen ob ij. cere, & criminose reum deferre, luxti Buisum in print. commem. Lino Graec. Reuocanda in mentem sunt quae ex venerandae antiquitatis penu collegerunt eruditissimi viri Carol. Sigonius de antiquo Iure Rom. lib. a. de Darei scap. 7. Io. Rasinas lib. s. Antiq. Rom. cap. I9. ct Barnabas Brisson de Formulis lib. s. eat quibus ordo , ac modus agcndi talis erat: Ciuis , qui priuati nomen deferre in animo habuit , eum in ius vocavit, & praetorem in foro adiens, qui de crimine illo cognoscebat, quod ipse. . deserre volebat, dicendi potestate accePta , postulauit, ut sibi ni meneius deserte Iiteret: Quare impetrata nomen detulit, nomine recepto, atque a Scri- his ins su Praetoris in tabulas relato ν.
ille Reus est dictus. Ita primum prae-
cessit, In ius vocaris, deindὰ Potititio, tum Nominis delatio, ad extremum indE sequuta est Accusatis. In ius voineatio, est in ius, ad Magistratum maisnu ducere, secundi: in Aman. Gosea num lib. . Variar. cap. 7. Aduersario sie in ius vocato, postulabatur in publico a Praetore, ut sibi liceret nomen deferre . Die inde constituta veniebat in ius accusator, & ille, cui accusatio parabatur, ac praesente Praetore delatio nominis fiebat; primum autem accusator calumniam iurabat, deinde nomen deferebat, & nomine hoc modo delato postulabat, ut reciperetur , id est, ut in Tabulas inter Reos referretur, Asconius: Ream fieri, inquit,es apud Praιρrem legibus intemregari, cam in Ius υEnιum est, dicebaa Accusator apud Pratorem Reo. Aio te Sieulos spoliasse ; si tac fet, lis ei astimabarar, ut victo; si negasset, ρει batur a Magi si ratu dies inquirendoram eius criminum , ct insituebatur accusatista 13 Hine est, quod cum erat nomen eius receptum, dicebatur Reus postulatus , & antequam reciperetur, tantummodo postulatus , delatus a. Nim accusatio erat actus necessarius,& medius inter nominis delationem,& condemnationem , ut ait etiam Cicero ad selium, inter postulationem so nominis delationem uxor a Dolabel-ιa discesit. Idemque Cicero pro domosa i a. I iudignius, ait, quam Τ i
tatus ', neque accusatus . Non
enim poterat diei quis postulatus, at que delatus, nisi ptitis sui siet citatus, quod etiam monet Francisius Polliiniui in historia fori Romani lib. q. cap. 7. ct alibi idem Polletus , Ita iώIeν roga tus legibas Reus , si insitarus esseι crimen , d es inquirendu a Magistrata flemtebantur , maxime in causa repetandam rum , it in causa Verris , Verres primmum delatus, agitata diuinaIio, lege in
terrogatis , lite contestata ingu si is, δε-
. mum accusario, cst damnatio.
340쪽
plerunque iubebat die deeimo ae cusatorem, & reum adesse, & spatium dabat accusatori ad probationes conquirendas. Et Desiderius in-
aldus de reri iudicat. auth. lib. I. c. 11.
obseruauit, ita, illa Papiniani verba rSi adulter postquam cνι men inchoatum est , Prouincia excesserit , etiari absentem inter reos recipi po se explorati iuris est; ut in l. adultera I a Vad L Iul. de adati. Nota, inter reos recipi, quod aliud longe est , quam accusari. Accosatione crimen inchoatum erat, sed qui accusa
tus erat, non dam erat receptus inter reos, is, cur nomen delatum erat Mi ipsemet Heral f poterat se defendere
antequam reciZerelar inter νeos, atque
tueri se praesicriptione , vel alia raιie e accusatorem depellere , obiecta, vel conditione eius, vel alia causa, propter qua non liceνet ei accusare , quibus examinatis, vel recipiebatur reus, Vela mitistebatur. Et Cornel. Tacit. lib. II. Anna L Cicero pro I 1ilone.
Is Recipi vero, vel re ferri inter reos dicitur quis, postquam delatum est
nomen eius , contra , eximi vero, ex
rei absolutione, vel abolitione secuta , ex Brisonis lib. a. flectar. cap. l. Budaeo in Pandect. annot. a fol. 8 . lib. I. cap. I o. ' praefato Heraldo , qui ita subdit: Referre inter Rees, non est δε-
ferre aut Reum facere, ed eum, qui tamae atus est , in E exm ricipere. Dicitur
aut cm m terreos receptus, ex Lart. in
Torcatalas in Arine.tram rei criminatis num. 16. quando reiectis lxceptionibus dilato itis, declinatorijsque pronunciat, iubetque Iudex, ut reus se defendat ; Poti h uiusmodi interlocutionem, quae vim cuiusuam Irtis contestationis habet , accusatus incipit in reatu esse. I 6 Reatus vero se eundum Badaam d. Dc. 8ag. 16. cst ιε . nihil aliud significat, quam statum, S ronditionem reorum, hoc est lubitum demissum , pannosum, squalidum, &misericorinatae aucupatorem; vade Martialis sis: a. Epigramma Si des aniqua tibi tristem fortuna
uallidus hgrebo, pallidior : Reo. Solli tame Publisi Scipionem Vr cosi legimus, cli Reus esset,eiq; a Claud. Asellio Tribuno plebis dicta dies esset ad populum , neque barbam radere, nequc non candida veste uti des jsse , minimeque fuisse cultu solito Reorum, ut est apud Gellium lib.
. cap. q. Caeterum erat assuetum.
Romanis in Reatu existentibus uesti. bus sordidis indui, ut notant Catacius
Reorum sordes , sordidatique rei dicebantur, & nil aliud dicere voluit Modestinus in isdiutino D.depcnis, in illis verbis r Si diutino tempore aliquis i. reata fueris, aliquando reus e poena fabisaandus est . Quam , qui diu soris didatus fuerit. Quapropter omnino falluntur Pragmatici, post Accursium , existimantes, a I. Consulis, Reaius, verbum pro crimine usurpari; eortiq; sententia refutatur Per I. I. g.quospater D. de muner. ct honor. Siqetidem Modestinus, in allegato rexIu, non loriquitur de reo , qui diu de Letum patrauit, sed de eo, qui diutino tempore in reatu fuit, hoc est in carcere dein trulus, uallore plenus, sordidis vestibus indutus, alijsque cruciatibus, eareerem subsequentibus affectus, ut notant Dions Goth red.in d. diutino, ct ι.υestem sordidam 39. D.dein-