장음표시 사용
321쪽
liue ossicium suisset concessum in studumis. sud in burgensaticum , siue cum aliqua reis struatione , sive non ἰ siue illius adparetet concessis, ii ue non adpareret; semper idem erat ludicandum, ne pollet alienari ab v
assensu as Quinimo hoc ipso, quod possid inatur per
Ciuitatem ab immemorabili , iam certum erat illius non adparere concessio em. Nams adparuisset,non potuisset possideri ab immemorabili ἐ Cuius essenti a est. vi nuli uno adpareat initium. Unde si non adparchat concessio. nulla in ea poterat contineti reseruitio in beneficium concedentis; Et officium debebat praesumi coucessum simpliciis ter δε per consequensia burgensaticum. ys Et ideo D. Regens restriaxit se in quesita. te Regaliae , quae ut praediximus, non minus potest concedi in seudum, quam in burgenisticum. Vnde inquit num. Is . Vel saltem iade Regalιbus, cum sola larisdictιoιnclaiat pose qaalitatem Regalia, ex Rosito decis. 7 1. nu. 3 q. vos quicquιd tamen B, ct anu eum de
esse 'Male. stud de Regalibus propter iurisdictioncm annexam, certum est, uatio modo potuisse alienaνι absque Regis assensu. Ex A Ncto, Freccia, Cancio , at que, quos praecedentibus Conciusionibus adduximus.ssu Tsi vere hoc ipso . quod non constabat
a de conce Mone, nec pro eo officio νω quam per Cinitarum praestitum seruitium, deis hebat praesumi in burgensaticum; maxilud data possessione immemorabili. Vt ab v dubio tenendum inquit D. Reg. de Ponte dein cf1.n.s. Et ita fuit ipso reserente decisum per Coll.Cmimiam. Cuius opinionem, etsi aliis rationibus, se
gni, telecto Fuluio Lanario , qui contrarium
Vnde S.C.is pracriacosa, dum iudicauit officium, non potuisse vendi sine assensu. non potuit se tundare , nisi in qualitate Regaliae.
ν7 Nec potuit illud habere pro seu datis dum
non erat annexum Castro i quod polsideretur in studum; quo casu ratione adnexi nis, voluerunt noliri Iurisdictionem tanquam adnexam heudo pistumi seudalem; ut acerupiat naturam rei, cui accedit. Vt bene per Amicangelum ιn rub. cap. I. qu sint regal. u. aQ. σμq.
Alioquin si officia habentia iurisdictio.
nem, ratione iurisdictionis , praesumenda e
stat seudalia, etiam si non fuisset e pressit a
dictum ea concedi in studum, sequeretur os.ficium , de quo agimus, prae fumendum seu.dale. Quod si a parte admittatur, nil nobis amplius opus returrere ad qualitatem Reis gallae s 3 De qua tamen re . quidquid sit. Sat nobis es e dinebit ostendiste . sententiam Auicti. etiam post Horatium Monsanam, fuisse habrutam pro indubitata in praedicta causa. Dum anulla factamquisitione luxta illius traditi nes , An filii set facta ulla reseruatio in heneis ficium concedentis ς Et An concessio esset praesumenda in seudum , An in butgensat, cum . fuit iudicatum pro nullitate venditi nis absque assensu, etiam in venditione sub
Vt hinc constet Regias lueras nedum non reperisse , quoad hoc Caput, stylum iudic
di coatrarium δ sed potuis, cum commiinis sima, receptissimaque se utentia, rem aliis tuis dicatam, iuxta ipsal velliteras. Sed transeamus ad Secundum caput d Successione haeredas extranet.
cedere, nisi qui Dissent saccessarii iuxta omdinem saec ponis FeMoram; alii declara runt; quod in Regno antἡ Montanum Dilum habuisset contradictare . Cum d conuersa omnes 4 tempore Afflicti, pris indubitato habuissent,nem succedere nisi haretissaa-guinis .
yy π πmc Conciusio est certissima,& dem It L stratur euidenter. si confiderentur
tradita d nostris Regnieolir, a leuat Oribus Minflicti, usque ad Montanum, di casus , qui fuerunt i erea disputau , circa succcisiones in ossicia. εω Π Rit naam Primum aduertendum a Lia hunc articuluvi apud nostros Am qu 3 vix potis reperiri explicitε tractatum . Quia cum huiusmodi officia regulariter
non coacederentur nisi ad vitam; di inqui husdam casibus. ad υιιam primi, υei secundi hareis. Rarissime vero pνδ baradιbus in pedipetuum, prout poli consitiari de Georgio ad. uertit etiam D. Galeola d. resp. t x.num.98. Etia iitis, aliquando ibisset expressum, pro υ- νωιbus ex corpore , aliquando p o beredibus simpliciu . Prout diu etsi moue ilia formula uti lautos constat nostros Reges in coiicciti innibus seudorum. Idcirco cum certum esset apud nostros, in seudorum Investituris nil differre alteram , ab altera sermula. nisi solum quoad successionem fratrum in seudo
322쪽
nouoi ex consiιι. ut de succesionibus; Cum quoad constitutos in ulteriora gradu , v. raqῆ formula temper intelligatur de haeredibus descendentibus ex corpore primi adquirentis, tam Iure communi seu dorum, quam n
si rarum Constitutionum; suit ideo id li ibi tuu Pro indubitato, etiam in Regalibus, de per co- sequens eo fortius ιu ossuus, quando ex prii uilegio poterant trasmitti au haeredes. Scilicet, ut siue dictum fui siet, pro bae redibus ex corpore, siue pr) baredibus simplici; dm, semper non alii intelligerentur vocati, quam haeredes sanguinis, propter similitudiuem, quam
Regalia habent, cum seudis, & quia strictius
proceditur in Regalibus , quam iii seudis, &sirictius in officiis, qua in caeteris Regalibus. Io i Ecundo aduertendum, seuda, etsi a prino cipio suerunt annalia , postmodum ad vitam, deinde ad filios, de demum suerunt
extenta ad omnes de Icendentes, cap. I. I.
qui seu d. dar. p . non id eodem lure statutureperita iii Regalibus. Et proinde regulam, ut
concella re in seudum censeatur conccita pro omnibus descedentibus, d. cap. I. s. i .qui stud. dar pusta cap. i. S. etsi cotextulus de alienou . NO aeque piocedere in Regalibus, nili expresesim coceu mur in se uisum, habeantq; reditus Certo, , super quibus leudum possit conlittere. Nam alias censerentur concella ad vitam , ut declarat Andreas in cap. l . de sevd. Marcb.π. I. Vnde dignitates regales, etiam conces.sae tu Ludum, non transibant ad haeredes,nili nouucrab Imperatore cocederetur; ut clarus est textus in d. cap. I. . si a. desud. Marco. ibi, hares non succedit vllo modo, nisi ab Imperatore per iuuerituram adquisiveri ι. Et contra ra
tionabilem usum usurpatum, ut in huiusmodi Regalibus, quamuis iii laudum concessis,st lucce ilio , habemus, ex d. cap. .de alie .feud. in fili. ibi. on est successio secundum rationabita in usum , sed boli boeest usurpatum . Vnde Glosa, ibi volebat hanc consuetudii rem, tanquam improbam non est e seruandam. Cui non consentit Andreas loco υοι Iap. quando tamen una cum dignitate regali concederentur Te irae, vel alia immobilia, super quibus seu dum lublitteret, quod regulariter non consiliuitur, nisi super rebus soli, cap. I.ια sin .dι fud. xvit One. Quia iam in illis digneata hu, regalibus, ita in studum concessi, hahemus dati successionem, et ii non diuiduam,
Pro at iii caeteras seu dis, in cap. Im ctialem. f. p terea D catus,de probib. Dud alien.
Ioa At iii atris Regalibus nullam legem habemus , ut transeant ad liae redes, nili lolain c suetudine in ic spectu descendentium.
Idcoq; Asillius in d. constit. scire volamus nu. . Vt probaret concessis Regalibus, polle ea transmitti ad filios, cum non haberet legem,quae id diceret,usus nisi arguinento du eio ao Aut b. de restit. 6. m. quod tu geueral Prohibitione, no comprehea dentur filii,dum inquit. Sed an tranIeant in filiami dico. quod M. nam si est probibitum alienari, non intelligi-ιur de sitio, nisi expressim dicatur, Auth. de restit. Et ideo successionem retiri uxit solum ad de-lcendentes,exclusis etiam matre. 8e icatribu S. in quorum Personas prohibitam etiam eis dixit quamcunq; alienationem. ibi; Sedit istis Iuribus Regalibus, sine regio assenIu distis personis, qua non succedunt in ipsis, non poιest fieri alienatio . sicut dicimus in Dudo uous , ut dicetuν infra in eo lit. Di de suci essioni λEt eo magis prohibitam militutionem haeredis penitus extranti, ut subdit nuta. 6. Et scias, qκodisse , qui habet iura Regalia d Rege, nou potest aliquid in testamento relinquere, quia sub ρνο- bibitione a uenationis facta per i tam constitu
nei, oe legatum.1o 3 Sicq a patet nullum habuisse dubium Afflictum , quin descendentes succedere ut In Regalibus, prout in seudis; bed non ex eaderegula, qua succedunt in seudis. Ideoq; Regilia transire ad descendiantes . Introductum per usurpatiouem, Je non per regulam, dixit Freccia de subsud. lib. I formula a uu. 18. ibi, Regaliam vatura non est ad filios transitura, nisi per usurpation oe nou per regulam. Quamuis n. 3 o. dicat eam suille bonam ψ surpationem.
4 ed quia hodie ista Regalia ad des Edentes tras
vultuntur, baue sumpsere naturam . ut omnes descendentes babeant, non ex mala QM alioue,
sed ex bona Ut hinc D. Galeota d. res . lis 3. non sine ratioue deduxerit strictiore esse successioliis naturam, qaoad descendentes in Regalibus , qua in in seudis. Quia in Regalibus, si non sint concella in studum , non succedit, nisi descend Liis ad vicula D m rientc; Se per consequens, facilius deuoluui
tur ad Regem, quam Duda;In quibus sat est, ut quis descendat a primo adquireute; intra gradus ta inen ture permistos; Quod non ita in Regalibus. Io Ertio aduertendum, nunquam fuisse I dubitatum,ossicis, praecipue habentia
Iurisdictionem esse de Regalibus. Prout neque dubitatum strictiorem in iis rationem succedendi, quam in caeteris Regalibus .Quia ossicia sunt personalissima, nec tian leunt adhaeredes, ne quidem sa4guinis, prout caecera Regalia, nisi ex p essim dicatur. Etiam si fuerint concessa in perpetuum, qiii alia telliguntur in perpetuum, durante vita concessiona.
tium, centeatur in eundem translatum dominium utile, prout in seudis, ut post Glosam Rr a iu
323쪽
in o.eonstit.βι re υolvimus, tradit Agyictus ibid.nu. q. dum docet r/tionem illius constitutio nis pendere a ratiοηe directi domι mi, quod Rex habet in Regalibui, silan in rebus Dudatibus: Vnde praesupponit dominium Mile translatuin concelsionari una. tu ossicius tamen nullum, neq; utile neq; directulo dicitur transferri do minium , sed tantum ad in inistrario. Vado potius dicuntur commςnd.ri,quam concedi, Ut poli Λydreao iv d. eap. i. de stud. Marcb.
roue vibus positis, cuincertum sit, in seu - dis, & per consequens in Regalibus, concessione pro haeredibus, dc se cessoribus in perpetuum, accipienda pro h
ledibus sanguinis. Vt communis est onamuconclutio, de qua latc per Theodors d. 4llegat. 4 .nu. o. cr seqq. 8e docuit B Nolus coninu niter receptus, in l. Gallu 19. F. etiam si pare
te, D. de lib. σ psib. Nunquam potuit alicui in mentem cadere, ut c6zesio sibi Ossicio, prohaei ς dibus in perpetuum, potuisset de eo di, sponere in extraneum. Quia si id no licuisse: in seudis, eo minus videbatur licere potuit Sein ossiciis; In quibus ilis itus proceditur. Et
ideo semper fuit pro certo habitum in illud
non succedere, nisi descendentes , lux taptae.
eltatam Assicti doctrinam. Quam cum nullus
v n. luam iiDpugnauerit,ante Horatium Mosistansi, qui aduersus illa insurrexit, tam quoad
caput haeredis extrao ei, quando concemo nosuisset expressim pio haeredibus ex corpore,
in d. F. pectered Ducatu sinu. r. quam quoad
caput at jenationis absq; assensu;quando suis. set facta in bui geniaticum ibι d. - . 46. Imo potius omnς, ta limpliciter sueti ut amplexati, a superius ostensum. lure sequitur illam tam quoad capuς alienationis absq; assentu, quam quoad caput successionis haeredis ex.
tranes, usq; ad tempor. Mouetant,per centum, de quinquaginta , de vitti, annos steti sie immotam. Et cum quoad caput heredis extranei, a nemine suisset reuocata iii dubium ;ideo dciuisse oecasibnem Veteribus, ut hunς articulum spes taliter tractarent.1o6TTllic Erno d. lib. a. de substud. qu. I, I 1 volens traciare quaestionem, Ruc Ocel. OOificio , pro ba redibus, possent admittisceminae, itosuit casum expressim in filia, quia in filia solium credidit posse cadere quae lito.
nem, non tu ζxtranea, tot, , ι Rex concedat officium Titio, a ba edιbus suis, An in eo flια succedat ei Manifeste otiςnderis suis temporibus, non .se dubitatum, quin per eiusmodi muccssiouein, solum intelligurentur vocati
descendente*. Quasi idem dicere fuisset pia
heredibus suis , ae pro baredibas ex corpore .
Et id, de quo solum potuisset disputari, fuisse, An io ter haeredes ex corpore, sicq; inter desceodectes, filia tanquam scemi ira, esset
oo T TInc idem Freuia Iib. 3 formula 2. 1. I .H t iactans aliam quaestionem, Ru co cessio tacta Titio pia se haerede,restringenda esset ad primum haerecim , praesupposui est milli ter quaestionem procedς re solum in tet descendentes. Vnde si concessio fuisset deis
studo, dixerat, nu. 1.υer contrariam, veri Orcsibi videri sententiam, ut compreheoderemur omnes haeredes, si vero fuisset de Regalibus, inquit ν. x s. videri concessionem restringendana ad primum ; Quod Regalia videantur alterius naturae, de citius reuerti debere ad Regem, quam alia seu da. Igitur utroq; casu loquitur de haeredibus sanguinis; dum pari modo determinat quaestionem in seu dis, ac in Regalibus ἱ exceptoto, quod in studis vultio telligendum desomnibus, an Regalibus de primo. Id quod clarius de clat aint ibidem nu. 27. vers. Hi duo; dum expressim docuit in Regalibus non succedere, nisi descendentes, idque iatroductum per consuetudinem , ibi, Maod Regalia hodie sunt ad haredes μηguinis transi- Ioria , oe personalia non μοι ,σ num.' o. ibi, in uia hodie, ista Regalia ad Descendetes trans
io 8or idem ipsum sensisse, cum eande quaein Ita ilionem tractavit speciatim in ovicio, conuat ex lib. z.qu. 6. Vbi quaestionem proposuit in haec verba . Si per Regem datum sit
ostiam D. IoσοM FHιςilro Ie,er eius harede; An Denrant omnes bare es masculi in anfinitia. vel tantum primus . Nam restringendo quaestionem ad masculos , ostendit agere de de
sciandentibus, Ex rς ieri se ad dicta supraestato
ios π Dem desumitur ex duisione D. Revertera L 39p. 3. io mon in riptis , qua est a 3 o. in compilatione D. de Marinis a in qua, facta concessione ossiciI C4roiaxio de altomare, pr ba redibus, oesucςessoribui, in numero plurali, quia non aderat clausula in ptrpetuum , fuit pliam acriter disputatum cum Regio Fisco. An in illud succederent omnes descendentes in infinitum; An per successionem filiorum ptimi gradus, fuisset exti luctum. vndς quaestio fuit solum cum descendentibus , non cum haeredibus extraneis.1io FNter desteodectes processit etiam alia L deeisio eiusdem Reuertera 76. par. q. tumuinr0. quae est decis. 38 I. pana .penes de Marin. Qua fuit decisum concessionem accipicndam de masculis, no* icemini . Et quamuis
324쪽
uis coneessio fuisset expressim pro baredibus
ex corpore. Rationes tamen D. Regentis, sunt deducta ex natura successionis in officiis, noex virtute illius clausulae. Nam alias clausula pro hα redibus ςx corpore, non exclusi Ilet 1 minas. Vnde constat ne cogitasse quidem D. Re gentem, ut alι quo casu potuissent admitti haeredes extranei. i i r Nier descendentes, etiam res erat apud 1 eundem Regentem decis. 36.p. q. quam nobis, etia nimis decurtatam,tradidit D.de Marin. decis364. In qua ossicium suerat concelium pro heredibus masculis, absq; clausula in perpetuum . Et fuit orta eadem qii aestio, An concessio rostringenda est et ad filios pii l gradu . Nam Iacobus Moecia, qui petebat admitti ad successionem, per obitu Petri fratris absq; Iibetis de iuncti, allegabat ipsum esse descendentem a primo adquirente , esse masculuin, di esse Meredem. Ibi: Sum desiendens ex Petro seniore, summas alus, s hares. Vt tota vis
ideo pro obtinenda successione, suerit polita in eo, quod erat descendens a primo adqui
Et si fuit dubitatum, An concessio pro haeredibus in ea specie, resti inseretur ad primos cantum plurimumq; profuit pro extendenda successione ad ulteriores liae redes , ita alias fuisse iudicatum in eadem causa ; ut dicitur
in eadem decisione; Iam clate constat suille habitum pro vero concessionem pro haeredi hus in ossicijs , alio iure iudicandam, quam, quo utimur in alijs rebus priuatis. Nam in aliis rebus non dubitatur hare dis nomini, etiam in singulari numero, comprehendi notantum proximum , sed Ze haeredis haeredes, di deinceps in infinitum , ι. haredis appellatio os .a ι.βιendum Io. D.de U. S.
I i Dem deducitur ex illa ipsa decisione eius 1 dem Reuertera par. 4. quae est 382.
apud Reg. de Marinis, quae coiitra Fiscum affertur. Qua concluditur, concesso ossicio
pro se, o 'ino barede, debuisse admitti filium fratris , tanquam haeredem institutum a patruo, quamuis non esset deicendens a primo adquirente. Nam dum omelum erat concessum pro uno haerede, res erat indubitata, potuisse insinu etiam extraneum. v t ita passim seruari restatur ibi Reg. de Marin.num. i. 6e admitti P. tanquam extra dubiam R. de Philippis dfert.
23. u. 9. IO. Cessant enim tunc rationes ne ossicium, propter perpetuam successionem extraneolun , contra naturam Regalium, videatur perpetu avulsum a Regia Corona , liber que translatum in coneessionarium ,
cius', haeredes, conti a mentem concedentis,& contra prohibitionem Constitutionis scire υ tumus, ve ostendetur in sequenti. Et tam en, quia inauditum erat ijs temporibus, posse in ossicium succedere, qui uota descenderet a primo adquirente, fuit de hiere dubitatum , etiam cum successio erat restricta ad unum tantum. Nec deliit Fiscus ossicis possessi qui incumbere, ac si vacasset in beneficium Curiae . nihil reclamante haerede, quildiu distulit petere. Nec constat, an res fuisset decisa . Quia Author nihil de decisione. Et rationes videntur notatae potius, taquam motiva. Quas pr cessisse solum in eo casii, manifeste innuit, cum post enarratos plures casus, quibus ninfri DD. docuerunt appellatione heredum intelligi solos descendentes , ex doctrina Eartoti in d. l.Gallus, 6.etiam si parente, lateq; traditis per Angelum cous 181. lcilicet,quan. do ob successionem extranei resilitatet aliquod absurdum , aut inuerisimile , aut repugnans naturae actus, qui geritur, inquit, Ieasu nostro, quod veniat bae res extraneus non cadit, neque res itat aliquod inconueniens, de
illis supra narratis. Quali in alijs calibus,qua.do successio non suisset restricta ad unum tantum, aliter fuisset dieendum. ria Haecq; est vera Responsio ad eam deesο-nem, non ea , quam tradidit D. de Philippi,d.dissert. I. num. 13. quod filius fratris ideosuerit existimatus dignus admitti ad officiuconcessum patruo, quod fratris filius, tam
communi iure, quam patrio, non repelleretur a se ii di successione. Nam id in seu dis
nouis , nec iure communi, nec nostrarum.
Constitutionum, potuisset tunc praetendi. Vehene . quoad hoc , aduerterunt Aduet saris. pu.7 .versquod Dero.
ri Et velὸ iuisse maximopere dubitatum
iis temporibus, an facta concessione, etiam pro uno tantum haerede, potu illat restitui extraneus , constat ex alia decis eiusdem Reis uertera 39 o. iuxta ord. D de Marinis. In qua concesso Oilicio cum facultate nominandisi. sium , vel generum, vel alium quemuis bare isdem, adhuc fuit dubitatum , an potuit sec lamminari extraneus: suitq; decisum, potuisse . per illa verba i vel alium quemvis haeredem I
pter geferalitatem verbi: quemlibet; Ubi ideo
de Marinis n. 2. σ 3. dicit, illud verbum, , quemlibet. sutile aptum comprehendere hae. redem etiam cxtraneum, prout in heudis, ac si dictum fuisset, concedo tibi, re quibus dederis; Aut pro haeredibus quibuscumque. Q. io ca su etiam in laudis succedere extraneos ad .
mittunt omnes, ut mox probabimus
Igitur si etiam , quando erat concessa sa cultas uommaadi unum haeredem,suit dubi
325쪽
tatum , an I invisiet eligi extraneus, se fuit opus recurrere ad genera I itatem verbi, quem
fuerit Mani se ita res est, nunquam fuisse suppositum ijs temporibus . facta concession pro haeredibus simpliciter, potuit se succede.
iis πDem ,& apertiri desumitur, ex tradix tis per Fmncistim de Amicis , doctum sui temporis studorum Intei pretem in rest. cap. I.de his, qui Dud.daret poss. f. sum ut modo,
Nam potito casu , ut ossicium suisset con, testum pro se, & haeredibus , ibi: Habuerat Robertus Oscium ex priuilegio Regis , prὰ se , oe haeredibus. Consuluit inter descendentes
non supcedere, nili sol una prim Og nitum a. Adeo tit nec pater de eo potuitset aliter disponere: Vt in s natura etiam rei, pag.6 a. Ibi,
it allegabam coram doctιs, a peritιs Constitia rijs , quod etiam in istιs ossit s sic concessit pro se, hare ιbus, prιmogentsus succedit. Igitur habebatur pro indubitato iis temis polibus, concesso officio pro haeredibus, non succedere, nisi descendentes. 16 Et quamvis concessio in ea specie vere non fuisset pro haeredibus, ut eam male lapis ponit de Axmeis ; sed prὸ harede nominando. o nominatione non facta, pro eo, qui legitimur Digeιbs res. Prout habemus ex decisione in eadem causa postquam ratione ιnte rejse Regii Fisci, e S.C. fuit translata ad Reg. Cain. apud Reverteram decis s. p. 7. in manuscripti
quae est ues I. apud de Marin. Sat eli, quoad id, quod probare intendimus, supposuistra de Amicis, conces,ionem fuisse pro haeredi
3i π Dem fuit postea habitum pro vero per 1 ipsam Reg. Cameram in praedicta causa . Nim cum non facta nominatione per pa trem , suturus fuisset locus successioni haerea
dis legitimi: fuit decisum in officium successisse filiam primogenitam, & per illius mortem; vacasse in beneficium Regiae Curiae. Non tantum quia ipsa suetat instituta haeres in seu dalibus i Unde videbatur instituta etiam in officio. Sed etiam,quia quando adhuc pater decessisset intestatus, qualitas illa haridis lagitim contenta in concessione, non de alia potuisset intelligi, quam de prim senita, quia ea sola fuisset futura haret iusta datibus, quamvis in burgeo laticis fuisset sue
cessura una cum secundo genita; Propter ma
ciam habet eum studis, quam cum alloiatibus.
Igitur si Regia camera habuit pro vero haeredem legitimum in officiis, non alium
fuisse, nisi qui successurus suisset in studis;
pernece Ad habuit etiam pro vero, concessionem pro heredibus in officirs, non aliter ac-
cipiendam, quam acet peretur in studis II 8 CEd non in alia causa magis fuit id ha-o hi tum tanquam extra dubium , quam in praedicta de Berna udo . tam in S.C. quam in Regia Camera , ut clifficile sit percipero. qua mente Aduel far ij illam pro seipsis ad
Quamvis enim principalis articulus, qui in ea dilautabatur, suisset circa validitatem,liud in aliditaten. i fidei commissi ordinisi dfratribus de Berna udo , In fauorem masculo istum ab ipiis destendentium , δe circa donationem tactant a Ioanne Maria ultimo omiscii possessore , in beneficium D. Didaei, fuit
tamen, tanquam necessarium antecedens .
opus etiam disputare, An per concessionem faciam pro haeredibus , de luccessoribus in perpetuum , fuisset adeo alterata natura M.ficii, ut potuissent in eo succedere quicumqι haeredes, etiam extranei. Vt inue pollea gradus fieret ad articulum; An super eo potuluset institui fidei commissum, fauore mascul rum , in praeiudicium stini nai am proximio. rum , & an potuisset ii ansferri titulo donaritionis, in preiudiciu in Filci. ais Ideoq; Paulus Staibanus senior, qui post mortem filiarum Io: Iacobi, scripsit pro Antro
νa amita insilium l9. aduersus patrem Ioannis Maria, qui possessionem coeperat vigora fideicommissi; posuit, tanquam conclusionem certam,conceisionem pro haeredibus iaossiciis non aliter interpretandain,quim tu
studis.Ut ideo quemadmodum in studis a
cipitur pro haei edibus ex corpore, iuxta ιbe ricam Lartoli in d.l. Gallus, s etiamsi parente.
D. de lib. σ pGb. ita etiam accipienda esset in officiis.
Quam conclusionem latius postea lando uit Tassonus in dictis suis allegationibus in L prag. de antephato V. 79. σ seq fol. 1 3 S. er DLa67.er 27s. Et optimu Conis Theodorus in sua alleg. I. qui eam de monil rauit, adeo inuictis rationibus, ut nil si mirum , si Adu cati Ioannis Mariae, de illius peritate dubitare non fuerint ausi. aio Postquam enim pluribus docuisset nu. I. o seq. officia prout , & ccetera Regalia habere naturam simillimam cum studis , posuit
inm. Io. tanquam Principium, quod a nciniis' ne posset negari,non minus studa, quam os ficia, cistola li Rcgalia posse concedi a Principe , ut in iis succedant hae te des etia extranei, aut ut de illis disponi posset absq; assensu . Sed tamen id nunquam praesume uduu . nisi cum vel ba illud es a te sonant , ita vi lalua illorum proprietate, alit cr non pol ent intelligi. Vnde si seu dum suisset concessum tibi, O quibus dederis, vel tibi, oe babentibus causam d te, nullus dubιtat comprehendi tunc
326쪽
omnes successores, etiam extraneos . Quia id lignificant rerba, iuxta illorum proprie
Prout etiam si concessio esset facta pro ba. redibus, oe snecesso νibus quιbuscumque. Quia quamuis etiam eo casu, non pauci velint uerba restringenda ad successores quoscumque, sed sanguinis, frequentius tamen alii voluerunt comprehendi etiam extraneos, propter generalitatem verbi, aeuibuscumque. ar Sed absque eo verbo,nullum ait esse,qui dubitet . nullatenus comprehendi successores extraneos. Quia verba illa, pr. ba redibus, est suecessoribas in perpetuum. bend possunt accipi prs baredibus sanguims . iuxta subiecta materiam. Et prorare, inquit, cum verba baconisi a posui Der cari in descredentibus, uousponti rei nasuram Diterius alterare, ita utellam extranei comprebendantur. Ex praedicta
magistrati theorica Barioti, quam alii com muniter sequuntur, quos allegat. Vnde veidem concludat in officiis, ait Mon. I. Bar solum, Decium, Camerariam ,π alios, quos attulerat, non loqui specialiter de seu dis, sed generaliter de re sui natura non transmissi-hili ad heredes extraneos, Se qaiaad inferre ad studum, ad emphyleusim, ad usumis ctum,& similia. Undd eadem, inquit, theorica precedit ineffic-s, non modo Mia similisἐν officia non sunt ιransitoria ad haredes , car non modo quia diales argumentum de Hudis ad offieia, sed etiam σfortius, quia QMιa sunt magis personalia, iuutis strictius pinoeeitur, quam in stadis. Ex Glosa ια d.Conm Seire volumas, relicto , σ
Quod ideo, tanquam extra dubium ad inmisit Fulvius Lanarias aduersae partis Adu Catus d.nu 37. quotiescunque officia, de quihus agebatur, fuissent adnumeranda inter Regalia. Ibi: Neque absque assensa locari , nee esse transiti orium ad haredes, muta seudum. I xa Prout idem Lanarius eandem conclusi nem admittere non dubitauit in Regia C
Nam cum a D. Galeota, suis primis alleg tionibus, hic solus fuisset pro Fisco excit tus articulus, scilicde concessionem pro h redibus in Officiis . non de aliis intelligenda. quam de haeredibus ex corpore , prout in studis; ex citata doctrina Barioli, lateq; tra ditis per Cou. Theodorum d. aueg. I. ut ipsemet testatur a. reis. 1 a. uaem. I q. nec ab Alexandro Parmerro, nec ab eodem Lauario, qui
scripserunt pro D. Didaco, aduersus Fiscum, scimus quidquam allegatum coatra eam doctrinam, aut praetentum illam non fuis adplicabilem.
13 Quin potius ab iis babitam pro ver , dc
pro recte adplicata. Dum omnem cause defensionem constituerunt in eo, quod illa officia , vel non essent de Regalibus . Vel quod
in Regalibus non esset succedendun ,, iuxta gradus restrictos per Regnι Const/mtιonentis; Sed iuxta Ius commune studorum. Vt tribus argumentus, quamquam nimis leuibus, conatus filii probare idem cauarius abι ma
Iiq Cum e conueris Rex. Galeota iandasset in ea non succedere, nili descendentes ab .ltimo decedente, exclusis etiam lateribus . Unde uum. I s ita rim conclusit . sι υerisconeeso non esset in studam, sed in sua propria natura Regalium, cuiusmodι sunt Oscia, prout sta ia propria natura prasumenda est omni ηδ facta concessio ; Et hoc casu soli descendentes vlumι decedentis adnuιt, possunt, σ nou at , a Diam de Iare Regni, sed evam de Iure cammuni, vi ex fundatu patera. Ixs FT hi ac constet, quam inexcusabiles V fiat Aduersarii, cum scripserunt D. Galeota, quamvis totis viribus conatus fuisset demonstrate officium concessiim pro laκ- redibus , non potuisse alienari line asseusa. Nιbιlaminas respectu Iuccessistata bate dum extraneorum, id Ma aQ- firmare , nisi sub verbo fores. Ex iis, quae idem Retera subdit 4bι .n. II 8. Cum inquit. Si veris esset expresse facta eo aesio in simplex , re meram alia.dium,er tu bargensiaticum, alιera natura Re rabum οῦ qua Decies bonorum est distincta . eais uris laurs , Cuias contrariam in easa occurremti manifeste liquet a ct eo casu etiam excisor lar D. Didam ἔ qaιa Min venit, υιι successisIor Μαν α; neque hac via se virexit . Et quando ipse peret humi Finnem, uti successor Ioannis Maria. adhuc repelleretur ex aliis defectibus, quia Sacerdos , oe ex atijs, lababilis. Et foruquia etiam ad Decessionem Regalium expresse concessorum in alto sum .sοlι descendentes ad- mutuntur. Ut non minas adpareat restricta successio. quam inhibita inter via os alienatio . Si qui clem D.Galeota verbo illo, fores , fuitvsas solum eo casu, quo concessio fuisset facta expressim in simplex, s merum aliouium . Quali potuisset tunc dubitari, Au Rea per ea verba, voluisset in omnibus mutare naturam Regalium, officiumq; subiicere legibus re- ruin priuatarum. Qvi non erat casus. de quo ipse agebat, nec d 1 quo nos agimus. I 16 Agebat D. Galeoιa de officiis concessis pia haressibus, o fuceessoribus in perpetuum. qui est casus noster. Quo casu adeo firmiter substinuit non censeri vocatos . nisi descenis deates a ut istud fuerit unum ex duobus Q pitibus principalibus,que sibi probanda proposuerat pro excludendo D. Dida . Scilicet,
Vel quia ossicia ea elauistis contentis itia
327쪽
concessu ite praesuinenda essent concessa in
studum ; Uel quia quamvis concessa sub naritura Regalium; Adhuc ad ea, nee ex cohracta
donationis absq; absensu . nee vii buccessor, ex defecta gradas , ct NUome potuisset auInrare. Vt ex eiusdein Proposiιι oue in princa . . Et si etiam cum concessio fuisset liber 8 ιuallodiam, non luccedere haeredes extraneos.
docuerat Assictus in L conss. Ur de successo-nib. Quia libertas illa allo dii itu elligitur , vires sit libera a seruitio seudati . non ut exuat naturaui Iurium Regalium. Quae sententia fuit postmodum probata per Regias litatas. a17 π r Nde vanum etiam ell, quod oppo. V nitur, si atticulus exclusionis lierem dis extranei fui siet.habitus pro indubitato in fauorem Fisci ab Admeatis D. Didaei, pr ut nos allet imus, nil opus fuisse Regio Fisco
recurrere ad attini tum qua itatis stud alis. Nam consequentia est falsissima. Quia viri Isimum est, Advocatos D. Dιdati norinautas in dubium reuocare articulum , circa exelusionem haeredis extranei Et verissimum
quoque optimo consilio D. Galeota habuisse murium ad atticulum qualitatis laudatis. . Siue ad tollendam dissicultatem . circa alium articulum . si ossicia Magistri fictor v. α Crede erit tuissent de Regalibus. -i , Sive ad t eni endam aliam, circa prete n. sam extensionem graduum haeredum ex cor. pore primi adquirentis in liuea laterali iuxti
Ius commune seudorum.. Quae adeo visa fuit potens Reg. Romis d.decf. 7 x.n.66. Vt ob eam
ωlam, dixerit,causam D. Didaei, ni ei obstitisset ordo Sacerdotalis, visam suisse politam in tuto. Quod Constitutio Ut de succesonabuti quae arctauit gradus in successione seudorv. non ita pariter eos arctasset in successione Regalium. Unde .cum esset sexto gradu coniniunctus Ioanni Maria, donatio in ipsum col- Iata cum consensu patris,nullo opus habebat assen su , tanquam facta in unum ex comprehensis in concessione, cum consensu proxi
A qua ideo dissicultate.ut se ex triearet D.
Galeota, conatus fuit probare ossicium fuisse concessum in seudum. Quia ex eiusmodi co-Cess,one non potuisset resultare nisi studum rectum. & in sui natura quaternatum, ac per consequens comprehensiam sub dispositione Constitutionis . Ut de successiombar; Et contrarium tentare in Regno fuisset haeretis stu
Ex8 r I ex his pateat,Regias literas, quate V viis declararunt veram sentet tiam perit Olum Regni, ut in ossiciIs concessis prohaei edibus , & successoribus in perpetuum . di in burgensaticum,non succederent nisi hPLedes ex corporc , nullum reperisse in Regno
eontradictorem an id Horatium Maut uum. Quiu asylictum, Fruciam, Reueruram . de Amicis, Staibauum se σι orem, Thest dorum, Tase fonum, oe Galeota, Ipsolq; adaersarum Pamtium deuocatos, cum casus accidisset , aperta
pro eis stetisse. Quod erat demonstradum.
ia perpetuum censea ιur concessam pro omnibus haeresibus , etiam extraneis , tanquam
destituta Iurei Ratione. oe Aatboritate. O post ipsius scripta communit ἐν improbata,erprὸ nulla habita, tam tu S.C. quam in Regia Camera; nedum non faciebat opinionem ereis tam tempore Regiarum ιiterarum, sed neque probabilem.
ais X Υ Etitas huius Conclusionis potest s
V cillime demonstrari, ex ipsis Privincipiis Montani. Nam cum suisset ille motus ad scribe
dum, ut substineret causam D. Dιdaci de Brevinauda , cuius tota vis erat super praetensa va
liditate donationis, di fideicommissi, quam in vis sine assensu, nulla re differre uoluit se cessionem haeredis extranei in ossiciis conis cessis pro haeredibus in perpetuum; a facultate illa alienandi absque assensu. Unde ii falsa fuit illius opinio , circa facultatem ali nandi, falsam quoque dicere oportebit,circa
successio aem haeredis extranei.
Vt nihil sit ideo, quo libi Aduersarii blandiantur, ut possit in nostro Regno prohibita
esse alienatio Regillum sine assensu, virtute nostrae , Constitutionis, Seire volumus, de ta
mea no prohibita successio haeredis extranei. I 3o Vtram q. enim Montanus,qui est illorum Achilles , voluit pendere ex eodem Princiis pio a scilicet ex praetensa translatione directi dominii ossici 1, quod facta concessione pro
haeredibus, voluit a Rege transire in concerusionatium, eiusq; haeredes. Ut constat ex tra ditis ια d.*.pralerea Ducatus u. 34. 4 3. o1bi: Ratione directi ominis perpetuo a Rege
abdicati. translati tu concesonarιum. Quam rationem centies inculcat per totum eum
tractatum ἔ N in tract. de Regia. ubicumquω de re agit. IIIl Modo cum ista dominii translatio debebat ab ipso probari in terminis nostra Constitutionis , quae indili iacte vult Regalia aliis concessa spectare ad Regena; iis verbi se .Quicunque de Regarιbus nodras quid tenet magnis, veι paruum . malo modo , nulloq; ingenio valeat ad nostra Retalia pertineos aueuare . Ra
tione scilicet directi dominii, quod cen laturrcseruatum Regi. Vt ibi Andreas, de Afflictus.
328쪽
tectissimis adnotarunt: nedum illam non pro- quam sunt concessa priuatis, desinere esse hauit, sed potius oppositum, Nempὰ iacta Regalia, de adsumere naturam rerum priu
concessione pro haeredibus . in terminis no- tarum; Vt concludit nu.39. in .cum inquitesra Constitutιenis . non uideri translatum Et ideo ben/ exillimamus ture eommuni R directum dominium in eoncessionarium. manorum Regalia pen8s cocessionaraor aliodia
13 Quod ostenditur manifes d. Quia tota , lem habere naturam, scilicri sub tibera dispunratio . quam ipse assert, pro hae praetentata tione inter vivos, oe in Ultima voluntate, absq; translatione directi dominii, suit ab eo dein Regis assensu a uia penis contegionarios. non
ducta ex suppositione, quod facta concessi 'nt Regalia, idest publici Iuris, sed Iuris priane Regalium pro haeredibus in perpetuum , vati. In terminis Iuris communis, concessio com- Iure vero nostra constitutionis . non potuit Prehendat etiam haeredes extraneos; prout negare ea, quamuis aliis concessa, spectar ita inquit esse communem opinionem, ex ad ius publicu,ratione directi doininis, quod Glasa, Barιolo. Io: de Platea tu ιυmea, C. si residet penes Regem , habereq; naturam di- imperiat.ιibera foci σ asi,s , quos allegat d. stinctam ab aliis bonis. vin . 37.lb:r Naturanum. 3 igitur eommunis Regalιum in Regno nostro , es
. Vnde infert, quod eum nemo decedat si- Did distinctam ab alioviali, ob Regis assensum ne haerede,nuda illa proprietas penes Regem requisitum in dispositione iιlorum,sine quo nulld remaneret inutilis, quia nunquam spes esset, est dispositio. ut cum ea posset consolidari utile dominiu; I igitur quotiescunq; ex eo , quod Regaliadi per consequens, proprietas hoc casu rem in terminis Iuris communis,transeant ut Ipse . ne et absorpta ab usu perpetuo,& censeretur vult,ad haeredes extraneos; atque indε infert translata in concessi arium. translationem pleni domini 1,in concessiona
Atqui exinde subinfert, quod eum prohi- rium,voluit idem extendere ad terminos a hitio Constiιutionis, Seire volumus, sundetur stra eonstitutionis, pessime fuit argumentatus; super directo dominio, quod es, peias Rein Nec probauit, quod tenebatur probare ς Mallem, quotiescunque dominium illud cense. assumpsit id, quod erat in quaeli ione . iEt restetur ira latum in e cessionarium, qui torquetur argumentum. Nam si nuda illa
alias maneret inutile, non debeat esse locust proprietas remaneret inutilis Regi, quandolui Constitutioni de reduci debeat res ad terin concessio pro haeredibus acciperetur pro hae minos Iuris communis. redibus etiam extraneis , sequitur , ut ad vi- 133 Uius discatsus vanitas, .eI ex eo de- tandum istud absurdum , interminis nostrae Φ tegitur , quod ex praesupposita suc- Constitutionis,concessio accipienda sit istum- cessi ne haeredum extraneorum in Regali- modo pro haeredibus ex corpore. has, in terminis iuris communis, voluit tra- 13s vae Conclusio deducitur ex suismet ducere translationem pleni dominii ad ter- Principiis . Etenim admittit ille , minos nostνa Constitutionis. Quotiescumq: ex verbis concelsionis argue-Quamvis enim DD.qu allegat, non I retur Regem voluisse, sibi reseruare directum quantur in Regalibus, sed tantum disputeo dominium, ut si dixisset, ut officium debuis- articulum in donatione facta a Prinei , set recognosti a sua Curia , concessionem iuxta terminos eiusdem tegis umea . Circa pro haeredibus, interpretandam tunc pro limquam vera , etiam & communis opinio ea redibus ex corpore , νι d. . praterea. nu. 37.in
appellatione haere M. non intelligi nisi de- usu versoe ex naedictu, dum ait: Et ex prad scendentes ; Vt bend probat D. Regens deis ais sequi ι-, quod si Rex per illa veνba retinuit Philippis dissere fisca r s. na. r. Et in Rega- penes se directum dominium ossici, Cuius directilibus communissima etiam opinio fit, atten- domini3 virtus est excadentia , Ergis dum concesto Iure communi, directum dominium sem- μ tibi, ct beredibus, dummodo ri ad teneat,σPer censeri reseruatum Regiret reiecto Mon- recognoscas d Rege , de baredibus corporis in rano, optime ostendit Amic gelus inruis. tellexit. Quod R. Rouitus L ecif7a n m.qε. qua sint Regaι.eap. s.nam. 63. σ 6 . voluit de sumi etiam ex sola clausula, nostris, Tameu quod attinet ad ostendendam va- nostraq; Regia Curia Iuνibus semper salvis. Uenitarem, imo cotradictione progressus Morio etiam tunc , concessio intelligatur pro haeretanι,sat nobis erit ipsum mei Motarium in pra- dibus ex corpore. ludi tract.de Re a quast.7.nu.36. seq.m, Igitur ne dum ex praetensa translationes ximum in hae re constituisse distrimen inter directi dominii Regalium , in terminis Iuris Ius commune, & Ius nostratum Constituti communis, non poterat idem inferri in te
num . Ut ideo ex diuersis non potuisset fieri minis nostra Constitationis, sed potius fuisset illatio. formanda Conclusio contraιia a serticet Re-Nam Iure communi voluit Regalia, po, galia transire in lilenum dominium in termi- Ss uis
329쪽
32 et Nicolai Caietam rigeta IV. Parthen.
nis iuris communis, qui δὲ attento eo Iure , post qua sunt aliis concessa, non sunt amplius
Regalia , nullaq; re disserunt ab aliis rebus
pruiatis; Non traiis re vero in ternam is conis stitutionis, quia attento eo iure, etiam post εquam sunt alius concessa, retinent natur λα-
Regalium , dc faciunt speciem distinctam, abalus bonis priuatis, 336 sit per cons quens cst deessionem pro hae, redibus, accipiendam pro haeredibus quibus.cumq; in terminis luris communis , quia nil
repugnat,eo iure attem,ut Regalia transeant in plenum domi nisi priuati; in terminis veri Constituμι mis accipiendam pro haeredibus ex corpore, qui δ eo modo intellectδ, non repugnaret naturae Regal tu,sed repugnaret quini maxime,li ititelligeret ut de haeredibus exit
Nam quae maior repugnantia,quam vi dejsituenda esset natura Regalium: Rex amitteret dominium directum; ossicium de inui Dabili, ecticeretur alienabile; de de re Iuris publici, euaderet Iuris priuatis 333Πx quibus ideo recte consequitur opiis nionem Montam , squod fuit positum
in Conclusione quatenus voluit coticessionirossicijs, pro haeredibus,to terminis nostra conis stitationis,no restringendam ad haeredes cor poris . sed extendendam etiam ad extraneos, non probari; Nec Iure; nec Ratione; Neς
a 3s Ton luta. Quia licet verbum hares coo i tineat omnes heredes,lallaredis appel.
Iatio os .s Isciendum T O. D de U. S. Tamen plures sunt casu in Iure, quibus, vel ratione subiectae materiae . vel ad vitandum absurdu, aut inuerisimile, restringitur, vel ad primum redem, ut in Llsciendum, oe in Lantiqvitas I C.de is r. Vel ad haeredes ex corpo , ut in ι.ex facto 17. .siu. D. ad Trebell. Quod in praced. Conclus, sed non in alia,ex doctrin4 Eartoti communiter recepta, in d.L Gallus ,
etiam si parente, satis suit probatum. I 3ρ Ton Ratione, Quia ea, quam affert d. n. I 3 q. Quod successio haeredum in ossi .cijssit matti ia indifferens : de ideo ita possit
accipi de haeredibus corporis,prouc de extra. neis; est indisna Mρntano. Quomodo mate. tia indifferens, si accepta pro haredibus ex
corpore, sonseruatur natura Regaliu;accept4 vero, pro extraneis, destruituri
Prout vana est alia, quam addit mim. 3 I. Quod quando non constat Regem volu ille sibi reseruare directum dominium,non sit re cedendum a proprietate verbi harenΛrgumentum sane absit verbo inuidiata puerile. Nam clausulam prὸbcrditibus, it salua proprietati verborum posse accipi do haerςdibus ex corpore, prout de haeredibu/extraneis,ex communi Feadistaram sententia iam istis ostςnsum d. f. sed non in alia , vers. Postquam . Nec in dubio praesumendus Rex. volu ille a se abdicare direrin m dominium, . atq; ita destruere naturam Regalium. Praeci in pue in ossiciis concernentibus Iurisdictione; Quae si reducerentur ad classem rerum priuatarum, mille oriri possent absurda;quae quod ςuiq; sint nota, omittimus. Vnde absurdu quoq; esset velle allidr veroba id terprςt3ri , quam iuxta naturam actus, qui geritur. 34απ ΥNde corruit etiam alia Ratio, qu mV aduersus R. Galeota disputans , de si
non sine ingenii acumine , excogitauit ia trare .ce retas, of .n. 7. ad intellectum doctrinae Barioli in L s. etiam si parente . Dum vo luit eam procedere , quando ageretur de iliis rebus, quae sui natui.a non sunt transiissibiles ad haeredes extraneos. sed sunt transemi sebiles ad hae te des unguinis . prout sunt
stud Sc emphyleusis Ecclesiastica; Non verocia ageretur de illis, quae sui natura ad nullos haerςdes sunt transmisibiles , nec sanguinis, nec extraneos, prout sunt ossicia . Quae ess personalissima. ει cu vita extinpii,nee trafire
ad ullos heredes, quidqqid sit in aliis Rega .
ιibus,apud omnes nostros DD.eli in consesso. νει Ideoq; voluit, Vt si eorum natura semel alter erur per concessionς pro ba redιbus, nulla ratio sit cur magis censenda sint cocella pro
haeredibus sanguinis, quam pro heredinus extraneis. Quod non ita in studis. Quae si intelligantur cocella pro heredibus sanguinis,
procedereς xes,luxti eorum naturam. No lic, si pro extraneis; Nam xunc alteraretur na.
xura studi, Quod argumentsi adeo visum fuit essieax
Adverseriis in suis postremis allegationibus ive Ridiculum esse scripserint, adριicare huic rei illud axιoma, quod in re no traum tisiati ad ba.
nis. Super quo se fundauerat Amicarietas de
x a Sed populit et non videri ridiculum , quod a Vitis dixistissimis Staibano seniore, Consi
Theodoro, er D. Galeota in hac ipsa re suerat probatum , ad mentςm Barioti, in L faetiam
si parente. Circa quod tota versata fuit postmodum 3pologia aduersus Montanum, edita post responsum I. D. Galesta.
Sed Nos, ijs omissis, faciliori methodo,
possumus ostendere axioma rectis sint esuisse adplicatum; Imo longῆ fortiori ratione itia nostris ossiciis, quam in laudis. 63 Procederet enim argumentum Montani iquando prius ostendisset ita immutati naturam ossicii, per successio uς haeredum ex coris
330쪽
pore. , prout immutaretur per successionem aliorum . qui non essent ex corpore. Tunc enim potuisset,& rte non male , dici non esse rationem , cur potius debuisset intelligi de haeredibus sanguinis, quam de extraneis.
Sed hoc esse falsissimum docuit ipsemet
Monta s. Dum in nolim Regno officium concessum, pro haeredibus ex corpore,voluit retinere naturam publicam Regalium , de Ideo nec alienari sine assensu, nec transire in dominium concessionarii. Concessum vero pro extraneis, voluit, deliructa natura Regalium , transire in naturam rerum priuata rum. Et ideo, si adpareret Regem noluisse a se abdicare directum dominium , concessionem pro haeredibus, admisit interpretandam eo casu, pro haeredibus ex corpore.
a 4 Quapropter cum semper ita sit praesume-dum; Quod Principis concessio intelligenda
sit semper, iuxta naturam rei, quae conceditur . Nec praesumendus sit Rex ea, quae sunt ipsius propria, eidemq; competunt, tanquam Regi, pro subditorum regimine uelle in aliutransferre, in praeiudicium suae Coronae. eorundemq, subditorum. Concessio pro haeredibus erit interpretanda pro haeredibus ex corpore; Vt officium si e retineat suam nat ram Regalium , maneatq; sub dominio Regis ἔ Non vero pro extraneis , Ut inde amitin teret naturam Regalium, & transiret in dominium priuati, abs ne ulla spe reuersionis ad Regiam Curiam. 163 Et ratione, ut praediximus, longe Mitioriri, quam qua haec interpretatio admittitur in studis. Nam per successionem hqredis extranei. non ideo seudum amitteret naturam studia Nec res de stud ali efficeretur altodiatis; Nec Rex amitteret dominium directum. Sed fioificium censeretur concessum pro heredi-hus extraneis. Natura Regal ium, ad metuent Montani, non alteratur tantiim , sed destruitur. Officium e publica, essicitur res priua - a, amittisq; nomen, & naturam Regalium . Et e re, cuius natura est , ne possit separari a persona Principis, semperq; censeatur conincessum, quoad administrationem, transferretur in plenum dominium concessionarii,
eiusq; haeredum, cum libera facultate aliena-d i in quemcunq; Ita vi posset transire per mille manus, absq; vlla licentia Regis; Quasi res ei et essecta propria subditi; Nec qui quam Iuris super ea amplius spectaret ad Regem . Quae an sint absurda, videant ipsi Aduersarii. . 46 T Enique opinionem Moriani omni
s destitutam Authoritate iidem Aduersarii non negabunt; Dum, ut unum adducerent , qui idem scripsisset, opus habuerunt illum euocate 8 GaIlia Cisalpina; Iot anto a
Sed irrito conatu. Nedum quia cum non loquatur in terminis nostra Constitutionis . nihil ad nos . Sed etiam quia in eo consilio solum agebatur de ossicio Notari' Dohanaeon cesso a Diao Carolo V.Cassare insigni illi Iurisconsulto, nostraeq; Italiae decori Andrea Aleiato , cum facultate , υι illud transmittere potuisset ad haredem. Et dubitabatur, An ea facultas restringenda esset ad primum tantum haeredem l An extendenda etiam ad viisteriores . Ee circa id istum vertitur totum illud consilium. Et quamvis incidentdr Author dieat omisficium,eo casu, potuisset trani mitti etiam ad extraneos , reserens se ad tradita per ipsummet Conso I. num. s. rom. 1. tamen eo loci dentilla aliare minus loquitur . Unde illius dictum habetur, ac si non dictum. Imo deciso Senatus prodiit contra illud consilium ; aliter quam Aduersarii luppo nunt. & contra opinionem Montani. Nam eum Fiscus se opposuillat inter in tioni priuilegii, etiam quoad primum haere
demi obtentu. quod cum tractaretur de reo sui natura non transmissibili ad haeredem , priuilegium, quo permittebatur illam transemitti, non esset inter inandum. Senatus habita ratione, quod ex alia concessione Ducis Franci ci Uortia, adpareae officium illud semper suisse in Damo Alciat oram, decreuit Interinandam priuilesium , ut ad ba redem Aleiati transiret. Vndd non decreuit, ut transiret etiam adhaeredes haeredis , proia petebatur. Sim; de. cisio fuit contra doctrinam Montani in c. . prater ea, num. 33. Ubi voluit, concesso of
cundum, oe deinceps in infinit rem, redes com- ρι ebendi . De Authoritale Horatii Montani, ei Iue
sententia communiter improbata.
m. thoritas Montani. Quem non nega mus acti fuisse Virum ingenio, fit supra VuI-gum doetum . Sed cum quae scripsit propriis Principiis aduersentur, credimus ne ab ipio quidem potuisse probari. Voluit sui ingenii vires ostendere; ut causam D. Didaci pia ae deploratam,de ab A duo. catis proditam potius , quam de seu iam, aliquo Iuris fundamento sustentaret. Vnde quo loco illi concesserant, quando ossicia, de quibus agebatur, mi sent de Re galibus , qua inuis concessa pro haeredibus in perpetuum, successionem deferendam iuxta Ss a Iura