Excursus Secundus Ad Editionem Primam Et Secundam Dissertationis Historicae De Lingua Primaeva, Etc. Etc

1쪽

EXCURSUS SECUNDUS

EDITIONEM RIMAM

SECUNDAM

DESERTATIONIS

HISTORICAE

LINGUA PRIMAEVA AET ET

3쪽

laeuis CZ Dissertatori de Lingua primaeva, Ut primum Excursum, amici me umanissime a me mrum ad ditionem primam illitis Dissertationis,Ε3usdem Alteram pro

curare ditionem, mutationibus, insertionibus, notularum accessoribus mire variegatam.

Id consilii inauspicato capti, o M - eonflia, quae au picatissime inita opinabar. Clariss Theologum ex Lite, in quam se infeliciter innexuit, fel, citer evomendum, ultro eludit, atque deridet. Qui Magnus in Ecclesia, B Aeademia, se is Μηρ procedere potuisset, Veritatem eredat agnoscendo diumani passus erat, in Excursione a Bel-

4쪽

ρRAE PATIUNCULA.

Belgica adversus me suscepta A'. 736 aeriusque continuata per Disiertationem de Lingila primaeva, 1738. bonestissime corrigendo, aestheando ad Ver, latis N AEquitatis normam reducendo Oeeamne sibi Diuinitus Maia titi rem fons, iri se Minorem stinet reddidit Magnetamnitatis vere Theologicae palmam, quam te ribus suis circumdedisset, im-rt in atq- incomanabili erat insem, am, sic Duuisse . E mkeilbiatibus Maximorumhu Uue -7mum ingemiDo. Dasiam Lugduni in Bitavis a. d. . tini MDCCXXXIX.

5쪽

EXCURSUS SECUNDUS

EDITIONEM RIMAM E SECUNDAM

DISSERTATIONIS

LINGUA PRIMAEVA

set omina , in quae Primus noster ne u an Latis te hos quatuor menses admodum, desinebat; μωμhuic auspicatissimum praebent initium: S. atque ad Alteram ditionem Dissertationis ET Lingua Prime , Auctiorem sumendati rem, quae nuper prodiit, gratulor Ecclesiae, gratulor demiae , gratulor Veritatis amantibus , quod in Consem --- vergere incipiant sententiae, quae toto coelo divisae videbantur: quodque jam brevi temporis spatio dirimi ac decerni queant contentiones, quae longam, per crem minabantur collisionem. II. Scilicet Dissertatio do Lingua Primaeva, duas SUDRigaui nostro gravissima iniecerat plagas. N. Prima erat quod Dabitare se profiteretur Q. Tri

6쪽

M uom Biga haecce Nesiam, quarum altera alteram trahit. I sum apud plerosque eam excitaverat opinionem , LINGU-

sti is III. Rationes quae illam sententiam, quantumvis h. sonam, Lectoribus vel invitis ingererent, non paucae. r. Cernebant Q. Theologum universam Dissertationem suam eo direxisse, ut ait alae MNGULARE, EXIMIUM LINGUIS HUMANIS nerviam, LlNGUAE

a. Notabant talem passim LINGum HEBRAEAE, pia LINGUAE, urgeri LUCEM , VIDENTIAM, ERFECTIONEM; .e inmem omnino DEFECTUM, - EXTERIOREM, COGNITIONIS nostrae, per se

excluderet, sibique Ioli citra ullam DrauctorEm opem, ad Omnem claritatem, interpreti necessariam sussiceret,

3. Hoemis praetextu miseris a fimbus Bis Larceri simul intelligebant. sentiebant insuper, ni ho vella Q. Di rtator, pulverem tantum eieri, sponte evaniturum quin tela in Systema ustrum animosius intorta , in torquentem reci-

nim INTERIOREM quandam SANCTITΛΤΕΜ, PERFECTIONEM DIVINAM LINGUAE, qua

. - , intenderet Cel. minas, non inveniebant quid

7쪽

ginem, S Auctoritatem Merarum Literarum iamne revis asissime agnostamus neque de ea nunc demum per DiF'rationem tam sellicite conscriptam edoceri quisquam n cesses habeat.

6. Denique gravis illa Dabisatis . adurem USUM VERNACULUM LlNGUAE HEBRAE, E me H

δ aevi, a contra omnem rationem, quam contra suam ipsius veteremis coninantem sententiam, suscepta a Q. Threlato, mnibus indubitatum ferre v ehatur Adicium,

plane in se, elim se, nune obveris it vis alias talis addubiturio nunquam exoriri potuisse , nedum ut in blicum exire sultinuisset. IV. Hos caleulos circa mentem Cl. D incla oris ini Mis . tos a rictoribus tantum non omnibus, res est notissima; ac propterea nemo a me expectaverat Rευ--m adeos 'ν ' senem, remis'm, suspensam. tibi fortiter feriendis erat. et m raniem quodammodo metuentem Varia hine com-ae 'mota judicra quae disentem parum refert. Unum p .s ense sterke nequeo. Visus sui nonnullis laris facere in re gra o vi ac seriar quin callide eludere pugnam; qui tam istiter constanter, negarem me id eredere, vel meritae, amisquam, quod toties ineinatum quodque tam expresse, ac diserte, nunciatum, ut ne ambo quidem distrari ais circa genuinam a Dissenatori sententiam relicta

videretur.

V. ni sic iussicarunt, non ignorabam tamen, Dinos Rufus vires, dum Disputatio fervet, Adsectusque ludum suum umoris

ludit, Verbis saepe ultra veras Q. eoctu is magnifiei ἴI '

8쪽

pellitare olim qui Rudiis refulgeat, ct Magnum

Luminare dcc.

Ad Veritates elises in Chius Hebrae lucentes , ut Theologus, splendidas has imagines haud dubie nente sua reserebat. Praestrictus interim tanto illo fulgore, adtinguam Hebraeam ipsam, qua Linguam, easdem illa φguras simul transtulit, atque complicitis duabus diversis-smis deis, Lucem quandam Divinam ipsis iuris forimis, ocitarique Hebraicis inseminare videtur, ut se opem Dialectorum a pomoeriis sacris acrius prohibeat videliceti

Infelicissimam enimvero, a Theologo, a Philosiopbo, eodemque Philalogo haud expectandam confusionem lsiam ut jure meo, integra, illibata Viri reverentia, nudavi, argui, revici ita summae memet injustitiae, dc immoderatae cupiditatis in disputando, alligassem, si illue Eum progressum vel suspicatus suissem, quo nullus unquam Gihusasmus sese provexit; si a Rabbalisarum in. 1aniis, & inaniis, discesseris. Et '. VI Qui ergo Cl. Gusserium unquam credidi id verem a voluisse, quod verba primo a pectu prae se ferunt; non po-2 is tui, non debui, sanctioribus vinculis mihi conjuncto viro Honoratissimo, longius licet evecto quam Gussetius , pe-quanimitatem hanc denegare ac proinde S in praefatione Excursus Primi S in Cursu ipsius opusculi, omnibus modis id insinuandum, atque disertissime declarandum duxi ne turbidus Adfectus magis , quam placidus candiadusique Amor Veritatis Scriptioni meae praesedisse deprehenderetur ' ἀμ--κρο- 'H --, υλοῖ QMn m/m εἶ , - --s Sc O XIII 4. c. c. Hin. VII. Non extra oleas ibo , si animi mei sententiam sui, circa genus hoc concertationum, in quod devocor,

9쪽

DusERT DE LiNoua lici Maeva. 7s paulo clarius exponam. Existimo nempe , nil alienius α ι esse a persona Viri Cordatio honest4, quam ut ritur, versarium ad verba minus meditate.' prudenter, conoer με scepta aggrediatur Eumve in publico obruat. Quid verba dico. me sensus quidem subitarii, atque in aestu hane conflictus oborti, continuo sunt vexandi atque in ita 'illa absurditate, quam trahunt, publice confundendi. ut hoc committunt, peccant in Caritatem; peccant ρ,-- AEquitatem peccant in Prudentiam Sententiae tales ex bebant. --- ψ ανθαλκῆ enatae, ut adicem non habent, ita sponte tandem arescunt, si non ultra modum exagitem tur aut idoneum concedatur tempus, ct spatium, ad id quod animosius assumtum , sedate examinandum, ac

perpendendum.

VIII. Qui Originem, progressum, praesentis comm miraversiae ad taeolis, in Excursu primo ductas, inspicere di-s μή Fabuntur, facile animadvertent, quorsum his colline l. zizΕtiamsi proinde Q. Dissertator media in concertatione an vise humani quid in hacce Thes urgenda passus esset sorte; dimo, meum propterea non erat, ab humanitate discedere ab que tanquam Verum ac genuinum Viri sensum sexcentis Iunia onerare repugnantiis, atque operosius consulatum dare re. quod omni Rationi, Literaturae, Philosophiae, ac Theologiae diametro adversari, vel imperiti rerum nostrarum ultro persentiscunt. IX. Habeo quoque, ut ad rem propius accedam, Mun- fructum consilii moderatioris S finem, quem mihi pro-

posueram, seliciter sum assecutus Fluctus, qui in Acadmiae nnostra consurgere videbantur, sidunt, ct sponte semet componunt. In portu navigo. Tota nostra contentio semesopita Explicuit semet Cl. Dissertator, in notulis quibusdam Agini Editioni subnexis atque ita explicuit ut

10쪽

' Exeims Saeum AD MIT PRIM ET SEeum. . si omnes Lectores simul boni judices sedere possent, Calais inum mihi deponere liceret. muri X. Humanissime videlicet rogatum volui Cl. Dissertatο-- res. sub finem primi Excursus, ut planius pleniussu mentem , circa minam Trusin , quae proram consiturum .' ppim disertationis de Ling primaeva, di aretu ex inred. quod his TisVibus in D, d liquidamq- reductis

1es in tueut sanctiorem, intrena quadam fuc se sanctimoma. Disserti II. An vere,in ex animo ite is sibi persuasisset Hebraeam Linguam με is unquam Vernacul- fuisse. Circa aura--α Minita elucidatio. Amra diserta, rotunda, eumulata. minus plena, suspensa , haesitabunda adhucci quae tamen haesitatio adeo causae meae non metati ut contra eam constahilla quam firmissime, atque supra omnem dubitationis aleam eandem locet. min. XII. Quod ad primam attinet quam disertam, rotuno sis dam, omni ex parte eumulari mam, gratus agnosco, recliniti hau pio, plecto , eam exhibet ditio Altera pag. 36.dai. 432 7. m notula subserta ad phrasin , suetularis a Lim Pri tua c. Ubi ita Cl. Theologus mentem suam decIarat. mgmN , Dixi me hane tinguam ob gravissimas rationes Linguamis Hebraeo-Biblitam meare ut eam scilicet singuε- amam is recentiore Syra Lin ua, quae est Veteris Aramaeae Unime Thesno, Dialictus: F in his N et dieitur Lingua Hebraeae N - , confer pag. 8 . ut 6 a Lingua Hebrae, Rabbimea, stive se ae Hebro- aisnudica, Cabbalistica porri me ubis omm omnino Barbampuris De conservata est eontagione.

- aliaque haec Angularissimo I gua , Lingua sancta iri NON