장음표시 사용
301쪽
ως Oμοιύτατον γίγνεσθαι τω δημω τω Ἀθηναίων - εἰ μέλλεις τουτω προςφιλης εἶναι καὶ μέγα δυνασθαι ἐντη πέλει , το0θ' ορα εἰ σοὶ λυσιτελεῖ καὶ ἐμοί, οπως μο
plicat. E. δ ν μελλει χρονον β.J Clarh. vat. Coisi. Par. BCIV. Vind. 1. 6. Flor. b. Bodl. εuo , quod olim ob seq. pyre In praetuli, nune a grammaticis indicativum in obliqua oratione aegro serentibus invectum puto. cons. Phaedon. p. 61. B. 94. C. Protagor. p. 320. D. Matthiae. Gr. ὁ . b29. 3. Indicativum etiam Bekherus
Censemus ol&υ vel remζε, id certo neminem male habebit, qui quam crebro μή μοι, μη συγε, Ri. Omimo Verbo dicatur, bene meminerit. V. ad Menon. p. 74.
D. Hipp. Mai. p. 291. C. Protag. p. 318. B. Rei p. I. p. 34b. B. II. 381. E. Nimirum perducit ad hane rationem quod praecessit: air, A tiaκαριε, ο ρ α, μη ἄλλο
re R. r. i. Nec quemquam morabitur, quod post του ro μεν per appositionem infertur ris ζῆν. Porro ἐαν nunc sero idem est,
quod alibi plenius dicitur ἐὰν
χαίρειν, non eurare, ut Phae-ὸon. o. VIII. extr. Accusativi autem ανδρα - ἐπιrρεψαν rapondent e nomino Verbali; V.
inha p. bl 3. E. et Criton. p. 49. A. Iam pro ἐπιτρεψανrα περὶ
Sed περὶ toυτων additum, quia επρrρεπειν ita solet usurpari, ut a cusativus nominis ex orationis serio intelligendus relinquatur. Plene dixeris: ἄλλα ἐπιrρε payra
sed omnia deo permitto n-tem, quod haec attineateto. De quo verbi usu monuit Astius ad Rempubl. p. 378. cons. ad Alcibiad. I. p. 117. E.
- οὐδ' αν εἰς, no unus quidem, i. e. plane nullus, ut infra p. b19. C. V. ad SympOS. p. 139. - τὸ ἐπὶ του rω, deinceps. vid. Matth. Gr. ampl.
p. b72. g. 283. - Quod mulierculis potissimum tribuit sententiam illam: ore rην εἱμαρμενηνου δ' αν εἰς ἐκφυγοι, eius rei caussa neminem latebit. V. Legg.
X. p. 909. Ε. ibique annot. Cicero De Natura Deor. I, 20: Quanti haec philosophia aestimanda ost, cui tamquam aniculis et iis qui-stem indoctis fato fieri videntur omnia 2 Sed vid. Gaiaher. ad Antonin. VII. g. 46., ubi hie locus affertur. P. b13. καὶ νsν δε α ρ αδεῖ - J Pendent haeo utique aprRegresso σκεπτεον αρα de qua ratione non erat cur dubitaretuo in dorsius, qui rectius αρα scribi iudicavit. Nihil esset ob sensionis, si scriptum legeretur: καὶ aρα νυν αρα δεῖ - , sed propter totius orationis conso mationem αρα commodo iterari
302쪽
ὼ δαιμονιε, πεισομεθα οπεμ φαοὶ τας τὸὶν σελήνην καθαιρουσας, τας Θετταλίδας, συν τοῖς φιλτατοις ή αιρεσις xjμῖν ἔσται ταυτης τῆς δυνάμεως της ἐν τθ πο-
τέχνVν τινα τοιαυτην, s τις σε ποιησει μέγα δυνασθαι ἐυ Bτο πολει τηδε ἀνομοιον δντα τη πολιτεια εἴτ' ἐπὶ το βέλτιον εἴτ' ἐπὶ το χειρον, ως ἐμοὶ δοκεῖ, Ουκ dρθως
exsculpas raJ τῶν 'Ast ναίων. πεισομεθα o περ φασὶ l V. πεισώμεθα, sorma soloeea. Recte Clarh. Vat. Coisi. Par. EIVW. Bodl. et pr. Vind. 2. πεισομεθα. Et sequitur etiam in sententia illustrationis caussa adiecta futurum εorai. Dein Serrai δας Claa. Vat. Ven. Σ. Vind. 2. 7. Aug. Meem. Flor. X. cum ed. Bas. 2. Legebatur Vulgo Θετταλικάς. εἰ δε σοι οἴει J V. συ one. Correctum e Clarh. Vat. CoisI. Par. BCFW. non potuit. - ra δή sim et es Ἀθηναίω ν. Habet haec appositio nescio quid irrisionis, ut huic loco plano accommodata sit. vid. ad Apolog. Socrati p. 34. Α. Criton. p. b1. A. Itaque
genus constructionis tetigi ad p. 450. A. Apolog. Socrati P. 22. A. et moX p. 513. C. in verbis:
πέπονθα - πάθος ' ου πανυοοι πείθομαι, rursus notavi.
Malo haeo convertunt intererotes, quasi ruῖν parcu pro W1ῖνε orat legissent. - τῆν σε λῆ- νη ν καθαιρεῖν, lunam deducere, frequenter dicuntur veneficae Thessalae. V. intemp. adH o r a t. Epod. v. 4b. Tibull. I, 2, 43. V o s s. ad Virg. Eclog. VIII. v. 69 seqq. Abiit autem
Ad hanc dictionem deinde respiciens dicit η α ι ρ εοις ήμ. Drat, ludens in vocis ambiguitate. Itaque sententia totius Ioel haec est: hoc vide an tibi expediat atque mihi, non obis a coidat quod accidere dicunt sagis Thessa-1is Iunam deducentibus, vi dolio et ne cum damno
eorum, quae nobis carissima osse debent, h. o. cum
damno virtutis et honestatis, ad nos deducamus istam in ei vitate potentiam. ProVerbialo loquendi genus esse vide
gnorum. Hein dorsius ἐπὶ tota φ. Scriptum malebat. Sodvide, an vulgatum tueatur illud Homeri Iliad. δ'. Vors. 161: re μεγαλεν ἀπέεισαν, Συνοφθο ν κεφαλῆσιν, γυναtξέ τε καὶ
B. ait ἐπὶ τὸ βέλτιον Diuili od by Cooste
303쪽
C. Λέγομέν τι προς rasta J Λεγωμεν Ven. Σ Σ. Vind. 2. 7. Par. IV., ut volebat Heindors. rescribi. Sed recto se habet indicativus, cuius hie est sensus: Dicimus no ad ha oo a1iquid 2 Sie πως uγομενοῦ ri u oμεν; et alia frequentantur. V. ad Symp. p. 176. A. ερως, ω Καλχ.l Istud cu ficu. post rn ob collocat Stopli., praeter libros Par. Ε F. paucis suffragantibus. D. ἐπὶ tὁ εκα oro ν θερ. l Stopli. ἔκασrου. Distinxi con1ειτ' ἐπὶ τ ὁ i. J Nos dicimus r
λευει, non bene lihi consulis. V. ad Men. p. 80. B. εἰ μελλεις τι γνησι ναπ. - l si vis genuinum quiddam sacere ad parandam tibi cum populo Athenion si umio itiam. Nam tes- δήμω pendet ab φιλίαν, rectis monotito Ho indor fio. Vid. ad
ἐπιθυ μεῖς πολι re κος εἱ- ναρ, πολε re κδ P κ. ρ .l Iteratur πoitre κος non sine vi et gravitato, ut non assentiar iis, qui priore loco dolendum cenηuerunt.
orationibus ad suum ipsorum ingenium dictis gaudent. - Ε ἰ μή τι συ ἄi., nisi forto tu aliud quid asseras. Nam ita haoc superioribus un- nectenda sunt. Perperam locum distinxit Finde ison. Cap. LXIX. C. Oυ π. OO πείθομα it Vid. annot. ad p. 513. A. Similiter varium et inconstans vulgi iudicium notatur Menon. p. 95. C: καὶ γαρ αυ-rος οπερ οἱ πολλοὶ πέπονθα rorε μέν μοι δοκουσι, rore δ' ov. ἀλλ' ἐα ν πολλα κις ἴσω ς
καὶ ι'. Exspositabas aut: ἀλλ'
304쪽
GORGIAS. P. 513. ed. St. 299στατεῖ μοι ' ὰλλ' εαν πολλήκις ἴσως καὶ βέλτιον ταυτα Dταυτα διασκοπιο μεθα, πωγ n σει. αναμνήσ41 τι δ' ουν, οτι δυ εφαμεν εἶναι τὰς παρασκευὰς επι το εκαστον θεραπευειν, καὶ σωμα καὶ ψυχήν, μίαν μὲν προς ήδον θνύμλεῖν, τὴν ετέραν δε ποος τι βέλτιστον, μὴ καταχαρι
correxit rην noti ν καὶ toDς ποχιrας, Sed V. ann.iectam putant; Sehae ferus autem ad Apollon. Rhod. T. II. p. b82. eandem delendam censet utpote natum ex antecedentibus litteris ις et malo intellecta nota copulae καί, quao in codd. frequenter cum ως confundatur. Quin Λstius illam ante πεισελή- ι iubet inferri. Sed quidni ἴσως recto item reseratur ad protasin, praesertim quum sicuti Latinum fortasse cum leni quadam irrisione et cavillatione dicatur I . ἀ ναμ ν s θη τε δ' Oυν-JFrequens est δ' ovν in epana- Icpsi: unde apparet, quam r etehoo loeo dicatur, ubi disputatio ad superiora revortitur. Deinde Stephanus invitis codd. edidit ἐπὶ to eκάσrου θεραπευε νκ. r. 1. Qua mutatione certe non opus orat, siquidem verba καὶ σωμα καὶ ψυχ'ν illustrationis ergo addita sunt voc. ἔκαστον. - μη καrαχ- ἀλλὰ δ εα μαχομενον, non gratificantem et blandientem, sed repugnantem et adversantem. Pertinet accusativus ad μιλεῖν, in quo continetur subiectum indefinitum. Εστω, εἰ βουλει, σοὶ ου- τωςJ P. 510. Ar ἔoras ost rot)rΟ - Ουrως. Non Opus igitur, ut eum Stephano scribamus: εἰ βουλει σν, Ουrως.
dorsius intelligendum censet Oυrcυς εσrίν. Malim suppleri
ὁμιλεῖ, nam strueturam Verborum κata ro νοουμενον ESse conformatam apparet. Sententiam
loci reddidit Aristi dos orati. Plat. II. p. 116. , undo qui Platonis verba vellet corrigere, immerarius foret. 'A ρ' ουν Ουτως - J Iniuria Stephanus correxit rὴν πολιν καὶ rους πολίτας, qui accusativi
305쪽
βελτίστους αυτοbς τους πολίτας ποιο0ντας; ανευ γαρδη τουτου , ως εν τοῖς εμπροσθεν ευρίοκομεν, ουδὲν
b14 6φελος αλλην ευεργεσίαν ουδεμίαν προςφέρειν, ἐὰν siqκαλὴ κἀγαθη si διανοια ἶ των μελλοντων η χρήματα πολλα λαμβάνειν η ἀρχην τινων η αλλον δυνα ιιν ῆντι- νουν. θωριεν ολεος εχειν; ΚΑΛ. IIανυ γε, εἴ σοι et θιον. ΣόΩ. Εἰ ουν παρεκαλουμεν ἀλλήλους, ω Καλλίκλεις, δημοσία πράξαντες των πολιτικων πραγμάτων, ἐπὶ ταοἰκοδομκα, η τειχων η νεωρίων η ιερων ἐπὶ τὰ μέγιοτα οἰκοδομήματα, ποτερον ἔδει αν et μὰς σκέψασθαι ήμας
P. 514. δημοσία πραξα ες I V. πράξονrες, quod Hermanu. unico probat. Sed magno consensu Vind. 6. Par. B C E F W.
Flor. a. et pr. Clarh. Vat. Coist. πράξανrες aOristum tuentur. v. explicat. In Flor. d. scriptum δηιiosis re προξαε ras ν πολει κῶν. In aliquot codd. desunt verba tων πotirεκά ν πραγμάζων. regerentur Δ θεραπευειν. Nam infinitivus explieationis gratia additur hisce: ἐπιχειρ rεον εori rij πολει καὶ rota mi ratς, ut pleno dici potuerit etiam hoc modo:ῶς te auroυς ραπενειν. Pro sus eadem ost verborum struetura De Republ. III. p. 416. A:
C. Legg. III. p. 700. C. VII. p.790. D. XI. p. 941. D. De Rep. III. p. 407. C. Tim. p. 33. C.,
ubi consulas annot. nostr. Vi- dolieot etiam in talibus consusae sunt duae constructiones. Nam aut infinitivus omittendus erat, aut dicendum ἐπιχειρηrεον tria πολιν καὶ roυς πολιrας ε ερα- πενειν. Sed servato dativo etiam infinitivus adiicitur. Itaquo non probo II in dorsium post πο-ittaις commate distinguentem. Proxima: ώς βελrι oro υς - ποι- ου Prac, addita sunt sic, ut de-olarent vim vocis o Drως. Ρhaedon. p. 59. A: σχεδον re otir υδιεκειμεθα, ore μὲν γελωντες, ἐνω re δε δακρυονrες, ubi V. Rnnot. Neque discrepant ab hoc usu participii talia: Ρhaedon. p. 102. D: 1πω δε roi δ' ἔνεκα, βουλομενος δομι σοὶ οπερ ἐμοι. Parmen id. in .: πάρειμί γε ἐπ'
dativum illato v. ad p. 492. B. et p. 512. D. Ρ. 514. ἐὰν μη καὶ ζ κα
commode omitti, quum praecedat ανευ γὰρ δη τουων. Sed amant Graeci sano sermonis ubertatem. vid. Matth. g. 636.
cum irrisiono significaturus se non ex animi sententia concedere Socrati, sed ut ei gratum faciat. δη μο o ία πραξαν te ς res νπ Diti κῶ ν π p ay μάr os Di Ge-Ditivus partem significat; Vulgo intelligunt ra. Plurima huius generis exempla collegit Fige h. ad Wollor. T. III. P. I. p. 263. et viri docti, quos laudavit, quibus adde quae commemoravit Sohae ferus ad Lamberi. Bos. Ellips. p. 475 seq. atque nos
ipsi ad Rei p. IV. p. 44b. E. VI. p. 48b. B. exposuimus. Pro ves-Diuili od by Cooste
306쪽
GORGIAS. P. 513. 514. ed. St. 301αυτους καὶ εξετάσαι, πρωτον μὲν Η επιστάμεθα την Bτεχνην et ουκ επιστάμθα, την οἰκοδομκήν, καὶ παoατου εμάθομεν; Dει ὰν, ῆ ου; ΚΑΛ. Πάνυ γε. Σόδ. Oυκουν δευτερον αὐ τοδε, ει τι πλοτε οἰκοδομημαωκοδομήκαμεν ἰδία ἡ των φίλων τινὶ ῆ ῆμέτερον αυτων. καὶ τουτο τὁ οἰκοδύμημα καλον xi αἰσχρύν εστι. καὶ εἰμεν ευοι ομεν σκοπούμενοι διδασκάλους τε ν μων ἀγαθοὶ,ς καὶ nλογίμους γεγονοτας καὶ οἰκοδομήματα πολλα C itii καὶ καλα μετα των διδασκάλων es κοδομημενα et μιν, πολλα δὲ καὶ ἰδία ήμων, ε-δh των διδασκάλων da γλ-
gato πραξοντες quod restituimus πράξανres , eodem modo infra g. D: καν εἰ ἐπιχειρήσανrες δη-μOsρενειν παρεκαλουμεν ait -λους, ubi He in dorsius invitis libris ἐπιχειρήσονrες reposuit. Ficinus: . Si ergo nos invicem, o Calliolos, eo hortaremur, publico civilia pertra tantes, ad murorum vel navalium vel templorum ingentia aedificia otc. Vides nco hunc suturum legisse, quod dubito an per totius loci rationem Stare non possit. Nimirum aoristus denotat id, quod quis iam sacere instituit. Si nos, inquit, quum ad negotia publica a desinsissemus, in vicem hortaremur ad Ruso ipienda architectura B Oper R et . B. πρῶro ν μἐν εἰ ἡ πισταμ ε θα -l Accurata ratio exigebat utique ηπιστάμεθα - ζm orάμεθα. Sed nihil mutandum esso do ent proxima: er rι πώ-πorE OH. cs κοδομήκαμε ν ἰδία-, καὶ rosro - αἰσχρόν ἐ ore. Nam ad ODκουν δευrερον αυτόδε apparet o superioribus intelligendum osse ἔδει αγ ῆιχας J Fortasse scrib. ηυρίσκομεν. V. Behherus ex uno Par. V. Ce- σκέψασθαι : ut hie prorsus eadem sit verborum constructio. Quocirca ab oratione suspensa transitur repente ad sermonem rectum neque extrinsecus pendentem: quam rationem Graecos pro eo quo pollebant ingenii vigoro et alacritato isequenter usurpasso hodio satis constat.
ἴδια ημῶν praebent. Postremum tuetur He in dorsius, qui ἴδια ηυω ν dictum putat ut ῆμεrερααυrῶν. At enim Vero quum haec opponantur illis: μετα των διδασκαλων ωκοδομημένα, quid privatarum aedium commemoratio nune velit, equidem non Perspicio. Liber unus Paris. ἰδίαὐφ' ημῶν, unde oIim conieci ἐδία ἐφ' ημῶν, ipsi Per nos, nostra ipsorum opera: quae verba quorsum spe rent, accuratius declaratur istis: ἐπειδvrων διδ. ἀπηλλάγημεν, post quam magistros reliqueramus. Dietionem ἐφ' Dυros,
ἐπ ἐμοὐ, ἐφ' υμῶν, illustravit Hermari n. ad Viger. p. 8M., tetigi ipse ad Sympos. p. 201. D. Nec vero nos poenitet iam huius
307쪽
Ουrcu δε αν orito ν η νJ Vulgo δή. Bas. 2. δε, quod recepit Behher. v. ad Apol. Socr. p. 28. E. D. ἐπιχε ιρ ri Oa νrες δημos.l Heindoinus ἐπιχειρήσονres invitis codd. et vetti editt. Dein Steph. ἐπισκεψώμεθα. Ald. Bas. 1. ἐπισκεψομεθα. Pro ἐγώ re, quod debetur Coisi. Von. E Σ. Vind.
coniecturais nostrae, quamquam tacito palmam concedimus in vento Voo me ii etiam He mctnno probator πολλα δε καὶ δια ημων, h. e. n OR traipsorum opera sine alieno auxilio, sino magistris. υrcu μ ε ν δ εα κειμ έ νων, νου ν ἐχ ο ν ros ν ἡ ν ανJ H. o. εἰ ουrcu μεν διεκείμέγα ssi et peritis magistris usi essemus et ipsi per nos multa ac praeclara aedificia exstruxissemus , res νἐχόνeων αν ἡν, pruden S e set ad publica operia a cedere. Monui propter Findoi- senium, qui νουνεχονrως Seribendum putabat. Dictio ἰέναιμί τι frequens est apud Platonem. Infra p. 51b. B: ἐλαυν
413. B. Ρhitob. p. 46. B. p. 50. D. p. 62. D. Alcib. I. p. 132. H. Itaque frustra fuit qui ἀνιέναι corrigeret, Iicot in eodd. aliquot ita scriptum sit. μήιε διδ ά σκαλον - ο ἰκοδομ. rei 1 ε post μητε illatum illustravi in re p. 522. B. - no ii ὰ καὶ μηδενος αξ ea. Rut multa nulltius pretii. Nam πολλα καὶ μηδενος αξια dictum ni πotia καὶ mira. V. Matth. g. 444. 3. - Doindo Ue intorsius post ar 'rον Putabat aν omissum esse. Meliora docebunt Thior soli. g. 333.1. c. p. 637. edit. 3 Matth. Gr. amplior. g. 608. 2. p. 968.S o h a e s. ad Demosthen. Apparat. T. II. p. 324. Meletemati. crit. p. 55. cons. nostra ad Sympos.
flatum reseratur ad vorba εἰ ἐπιχειρήσαντερ δ. παρεκaior μεν; pertinet enim ad ἐπεσκεψάμεθ' ubi tamen perspicuitatis Caussa iteratum est. Supra p. 4M. C:
308쪽
δια Σωκράτον ἀπηλλάγη νοσου ῆ δουλος ii ἐλευθερος ;
εἰ μη ηυοί σκομεν δι' et μας μηδενα βελτίω γεγονοτα τὼ σωμα, μητε των ξενων μήτε των dστων, μήτε ἁνδρα μοτε γυναῖκα, προς -ος, ω Καλλίκλεις, Ου καταγέλαστον ὰν ην τst ἀλωεία εἰς τοσos τον ανοιας ἐλθεῖν
1. 2. 6. 7. Par. CIV. Flor. a. b. c. d. x. Aug. Meem. , in veti. odiit. est ἔγωγε.
εἰ μη νγυ ρ ίσκομεν J Sic Clarh. Vat. pro Vulg. ευρίσκομεν. cons. p. 513. Ε. Matth. Gramm. g. 167. Butim. g. 84. 3. Lobeck. ad Ρhryn. p. 140. rit ex iis, quao ad Apolog. Socrat. P. 11. disputavimus. Λddimus Sophist. p. 256. B. Monex. p. 236. D. Lysid. p. 209. E. Protag. p. 318. B. De Rep. VIII. p. 515. E. Xenoph. Symp. II, 20. Do aoristo ἐπε- σκει Iuελr post imperfectum εἰ
447. D. Eoi I. Euthyphron. p. 12.D. Sympos. p. 199. D. ibique annot. Post ἐμε Exspectabas additum 1εγονrες ODNυς aut similo quiddam. Sed eadem orationis forma est p. 61, A. Ceterum δημos ευειν est Verbum proprium quum de omnibus iis, qui publica munera capessunt sin Stacita- clienate tres γέ tum etiam de modicis publico oondu-otis et artem suam publi- eo factitantibus. De huiusmodi medicis eorumque sortuna V. Boe kh. Oeeon. Attic. T. I.
quum lineo per interrogationem acolporot atque mirifico oflando-rotur recta orationo statim in obliquam mutatu, corrigendum censuit η ζδη rta aliος. Quam emendationem amplexi sunt etiam Behher. et Asti, et ego quoque ample tor, Disi solus cod. Paris. F. habet ηδη, idquo ex correctione additum. Etenim possunt quidem haec referri ad praecedentia ilIa: πῶς ἔχει rooωμα κ. r. i. , ita ut εἰ non interrogare putetur, sed conditionis taciat signifieationem. Ita oratio gratae cuiusdam negligentiae speciem reseret a dialogorum consuetudine minimo abho
alius, Sive servus sive ingenuus, per Socratem a morbo liberatus est: se. πῶς ου ros εχει ro σῶμα προς
Dyίειαν; Sed ipsa sententia huic
θρώπους censuit tamquam prorsus importunum delendum osse. Sed recto iudicavit Hult m. Or
tionem fieri graviorem, dum pro
309쪽
B τίς σε ταυτα εξετάζη, ω Καλλικλεις, τί ἐρεῖς; τινα φη- σεις βελτίω πεποιΤκεναι ανθρωπον τῆ συνουσία τε σθ ;- 'Oκνεις ἀποκρίνασθια, εἴπερ Dτι τι ἐργον σον ἔτι
et περ εστι τι ἔργονJ Vulgo post εσrι interponitur rotoνδε, ηιιὰς generalior quaedam notio inseratur, quam Germanice sie exprimere liceat: Ist ea nishul heri d a Menatam eo tollaeis kbnnen ' Quamquam autem
servato isto ἀνθρohroυς pro erυχομεν requiri alicui videatur δευ- χον, tamen sermo recte ad pri. mam personam revertitur, cuius significatio in sententia generali oro latet. Similia exempla personae ita Variatae v. ad Euthyphron. p. b. A. cons. Bern
hardy. Syntax. p. 423. Nihili est, quod Astius ανθρώπους pro hμὰς positum iudieat, dissimillima inter Re oonfundens. Proxima sto interpretor: ut, priusquam privatim Ve Imulta utcunque fecissemus vel multa restituissemus nosque satis in hae arte exercuissemus, Si
uti se ilicet in proverbiodio itur, in dolio figlinam
discere aggrederemur. Ad Oπως δευχομεν ex infinitivo notησαι liquet intelligendum relinqui ποιήσαντες, usu Ioquendi prope constanti et legitimo. Cons. infra p. 518. C. De sormula rῖλεγυμενον δὴ rosio V. ad p. 508.
310쪽
GORGIAS. P. 514. 515. ed. St. 305 ἰδιωτευοντος, πρὶν δημοσιευειν ἐλιχειρεῖν , ΚΑΛ. Φιλονεικος εἶ, o Σώκρατες. Cap. LXXI. αδ. Ἀλλ' ου φιλονεικία γε ἐρ-ω, αλλ' ως ἀλθθῶς βουλύμενος εἰδεναι, ον τινά ποτε τροπονοιει δεῖν πολιτευεσθα ἐν quis. η ὰλλου του ῆρα ἐπι
quod om. Clarh. Vat. Coisi. Vind. 1. 6. Par. CEFIVW. Flor. a. b. e. d. f. T. Videtur ortum ex glossemate. η αλὶ Ου to υ ἄρα l Libri omnes ii a taου to D aρα, quod se
vavit Herm. Heindorfius scripsit: ἐν Ἱμῖν. η aikου roυ αρα - πο- ictat austeW V Ου πολλακις κ. r. i. Selileiermacherus et Behherus pro xj restituerunt εἰ do coniectura, invitis codd. Articulum ante πο- 1lta cum Hirschigio ut suspeetum notavimus.
D. ἐποίει, η ου; ΚΑΛ. Naci Pro Ναί vulgo repetitur D. Proverbium ἐν ti ama tnν κεραμείαν μανθανειν do iis diei solitum, qui neglectis artium primordiis statim dimet-liora aggrediuntur, attigit Zenobius Cent. III, 63. Erasmus Adare. p. 227. ed. Frane. Legitur etiam Mehet. p. 187. B., ubi V. schol. Cap. LXXI. P. b1b. B. δεῖν π orit ευ ε σθαι ἐν ημῖνὶ quomodo tandem censeas te rempublicam apud nos administrare oportere. Num
ura his et specta his ad rem publicam aggressus nisi hoc ete. 8 An non saepe inter nos o onvenit istud agere oportere Virum civilem ΤC. ω ν δ λέγφ πρ ore ρον
iectum non primariae sententiae parti accommodatum, sed secundariae. vid. ad Apolog. Socr. p. 41. A. Matthiae. Gramm.