장음표시 사용
21쪽
poetarum amicos. Sed cum dolanctorum amicorum carmina prorsus codem modo sint pertractata atquo desunctorum aliorum, eum Suetonius id agat, ut consuetudinis exempla asserat, non ut omnes eiusmodi lectiones enumeret, hoc utiquo ei largiondum puto, ut temporum.rationem secutus ea asserat exempla, quas ei maximo visa sunt memorabilia. - Iam contra Heusci con-
Iecturam, ut hoo quoque persequar, praeterquam quod, id quod recto perspexit Hermannus, si Archelaus et Philocomus tantum familiaribus suis Lucili satiras praelegissent, quoniam agitur doeiusmodi praelectionibus, quae in hoc adhibeantur, ut carmina parum adhuc divolgata quam plurimis fiant nota, omnino parum
apto praelectionum illorum exemplis Suetonius usus esse exiεύ- mandus esset, duao res gravissimas mihi vidon tur sacero, altera grammatica, altera quae ad res pertineat. Si Suetonius id dicero Voluisset, quod Heusdius sum dicero voluisse putat, eodem modo quo audia enuntiato relativo usus do Varguntei annalium. Enni praelectione dixit quos certis diebus in magna frequentia' pronuntiabat', sic foro praclectionum Archelai et Philocomi ratio relativo enuntiato ci erat deseribenda: 'quas in domibus suis coram paucis familiaribus praelegebant.' Cum autem non Ritusus enuntiato relativo, ut ad verba ut C. Octavius Lampadio
Nacvii Puni e bollum' et ad verba fui postoa u. Vargunteius
annalos Ennii' cogitations suppicndum ost retractauit ac legendo commentandoquo et coloris nota fecit', ita, si Suetonium probo locutum esse statuimus, ad verba ut Laelius Archelaus Voctiusque Philocomus Lucilii saturas' supplendum est 'rotractarunt ac legendo commentandoquo et ceteris nota socerunt.' Atque si intolluxisset quid sibi vellent verba ut carmina parum adhu
divolgata . . . diligentius retractarent ac legendo commontandoque et cotoris nota facerent' ot quam arcto duo huius enuntiati membra inter so cohaererent, nunquam Heusdius pro verbis sa- miliaris sui' proposuisset scribendum osso familiaribus suis Ut enim alterum mombrum continet notioncm carmina praelegendo ad commentando coteris nota laciendi, ita prius 'earmina
diligontius retraetarent' nihil aliud valet nisi 'carmina rursus attentius legendo sibi ipsis notiora lacorent.' Non ignoro volgo haec verba aliter intellogi atque ad artem oriti eam quam nos di-
22쪽
cimus referri, ita ut retractare hoc loeo idem valere putetur at- quo ὁιορθουν vel omendaro; sed quid tum sibi volunt verba fotectoris 'ξ Haec mihi quidem prorsus stagitare videntur eam quam statui oppositionem. Deindo emendationes carminum, a quibus seiungi non possunt oditiones, nonne et ipsae pertinent ad Grinina divolganda ac nota laetenda' Denique equidem maximo opero dubito, num retractandi verbum a Suetonio omnino potuerit ita diei, ut volgo intellegitur, hoc est num non de seriptis ipsis corrigendis atque perpoliendis, sed do librariorum mendis tollendis dici potueriti Emon dandi verbum do utraque rodicitur ad scripta ipsa spectat volui Quint. X, 4; eodem modo Cato grammaticus Lucili versus male saetos dicitur puraro omendaro in vorsibus satirae Horati I, 10 volgo praemissis -, rotractaro, ubi ad emendandi notionem accedit, sumpor est magis minusve mutare. Atquo sic ut saepissimo do seriptoribus ipsis dicitur, ita nonnunquam otiam do aliis h), velut Plautus traditur veterum poetarum comoedias rotractasse et expolivisso Gell. III, 3, 13 ot Cornutus in vita Persi dicitur Persi saturas priusquam ederentur leviter rotractasse prorsus eodem modo quo Varius et Tucca Vergili Aenoidem summatim emendatam odi- disso seruntur Don. viti Verg. p. 64 Reiff. p. 739 Hag. ret quo Q. Cicero annales suos a Mareo fratre emendari et odi cupivit Cio. ad Att. II, 16, 4ὶ, es otiam Plin. opp. I, 2, I: 'Quia tardiorem adventum tuum prospicio, librum quem prioribus opistulis promiseram exhibeo. huno rogo ex consuetudine tua otlegas et omendos, eo magis quod nihil anto peraequo oodem stilo scripsisso videor' GL Uno quidem loco scriptoris infimao aetatis retructare quodammodo ad artem eriticam spectat: Apollinaris Sidonius opp. V, Io do bibliopola b. o. librario ad eum misso, cuius fidem et celeritatem expertus erat, Ruricio haec scribit: 'librum igitur iam ipso deportat hoptateuchi scrlatum vo-
locitato summa, summo nitoro, quamquam et a nobis rei tum
5) De anetoribus M,lis diei vidotur rescribere es. Asin. Pollio M. Sueti Caes. 56, Plin. opp. V. 8, 7. VIII, 21, 6. Retraetandi notioni hoe verbum subleitur a Plinio minoro epp. VII, 9, 5: 'potoris et quae dixeris post oblivionem retractaro, mulis retinera, Plura transire, alia interseribere, alia
23쪽
et retractatum' tes do hoo lom O. Iahnius in oommenti do subscripti. act. societ. Saxon. litti 1851 p. 368ὶ, ubi librum relogere et rotractare is dicitur qui exemplum ab alio descriptum ad
exemplar reeognoscit. Atquo potuit ita dicors Sidonius, eum retractare omnino dicatur quicunquo sive post alium sive post priorem ipsius curam ad rem aliquam redit. Nunquam autem nisi fallor hoc verbum ita dicitur, ut praepositionis quao est re vis prorsus fero ovanescat. Iam si in Susioni loco explicando meam rationem sequimur, eodom modo ibi retraetars dictum est atque
Sen. epp. 46, 3: do libro plura scribam si illum retractavero,nuno parum mihi sedot iudicium, tamquam audiorim illa, non legerim,' ubi non est dubium quin significet denuo perlegers. Diligentius autom retractare idem fero est ac diligentius repo- toro in Suetoni do Probo Borytio votores libellos quos in provincia legerat Romae accuratius cognoscere cupiente Verbia: hos cum diligentius repotoret' est. φὶ - Αd alteram pausam ut transeam, si cum Heusdio scribimus ' familiaribus suis , Pompeius Lenaeus et Valerius Cato familiares Laeli Areholai ot Vocti Philocomi fuisse putandi sunt. At hi non paucis annis illis vi dontur suisse aetato superiores. Quod duabus ex robus Oolligitur: primum enim illorum actas non potest putari nimis recessisse ab aotate Lampadionis, quom sub ipsum Cratotis adventum floruisso ex toto loco apparet, deindo Archelaus et Philocomus certo multo existimari non possunt aetate insoriores fuisse L. Aelio Stilono, do quo in eapito 3 Suetonius exponit, quem Madvigius Opuso. I, 105 et Ritaehelius Par. p. 239 circiter annum
600 u. e. vel 154 a. Chr. natum e s statuunt. Pompeius L naeus autem, qui Pompei Magni libertus et paene omnium o peditionum comes desuncto eo filiisque eius i. e. non ante annum35 a. Chr. scholam aperuit c. I 5ὶ, vix putari potost anto an-
εὶ Diligentius retraetare de Malarno Catonem suum ut putat emendante atque rescribento Iulium Soeundum dieontem tacit auctor dial. da orari. 3. Simi Iiter dissimistius repetera invenitur qui ut. ep. in Tryph. l. 2:'usus deinde Horati oonsilio, qui in arto poetica suadet ne praeeipitetur editio nonumqua promatur in annum, dabam eis libris meis in otium. ut r frigorato inventionis amore diligentius repetitos tamquam lector Perpendorem
24쪽
num 100 a. Chr. vel 654 u. c. natus esso; iam Valerius Cato,. si,
ut ipso in libello cui titulus erat 'indignatio ' ait o. II in. , ea res quod Pupillus relictus erat in causa fuit, ut facilius licentia
Sullani temporis exueretur patrimonio, necessario eo temporis etiam adulescontulus miti Quamquam fuerunt qui C. Oetarium Lampadionem Santrae, qui Varronis nequalis erati , aequalem misso statuorent: ita Hortatus diar. ant. stud. I 845 Partic. 50.
Sed Horuio ipsi illud pugnare visum ost cum hac gontentia quod Lampadionem Enni scripta emendasso ex Gelli loco XVIII, 5, It cui non turbidae fidei nec ambiguae, sed ut purae liquentisquo eMet ecusno an eques scriptum Ennius reliquisset, librum summae utitue reverendae vetustatis, quem fero constabat Lampadionis manu emendatum, studio Protioque multo ... con
duxi ' cet. emei videretur, undo apparoro videri apud Frontonem ad M. Caes. I, 7 sp. 20 ed. Nuberiin, ubi multi enumerarentur qui amicorum scripta deseripsissent, sicut Berghius diar. ant. stud. I 84o p. I 2l suspicatus esset, Lampadionem eum esse intellegendum qui Enni libros descripsisseti Multo autem magis cum illa sententia pugnat quod Suetonius inter eos grammaticos Romanos qui Cratetis, quem sub ipsam Enni mortem i. c. circiter annum Isis a. Chr. Romam pervenisse tradit scf. C. Wachsmuthius do Cratete Mallota p. 5, qui roeto Suetoni fidem ita desendit, ut verba sub Attalo rogo' quibus Suetonius utitur explicet 'ab Attalo regis propinquo' , auditiones imitati sint primum appellat Lampadionem. Nititur vero illa sententia Noni loco p. 170 M. 'septemfariam ut multifariam. Suntra. codd. perperam 'sata' i do verborum antiquitato t. II vel III, sic corruptam codicum scripturam 'in' emendavit Lorachius quod volumen unum nos lectitavimus et postea invenimus seple ariam 7ὶ Hoe inde eoillotur quod Curti Niei a qui familiaris luit Pompia
Memmi Cieeronis de Lucilio libros Santram eonprobasse Suetonius de gr. et rh. 14 exu. tradit. Ratione anim valde probabili in eum locum pro librorum aeriptum 'satura' vel 'fama' Sanimo nomen inlatam est. Neque quidqtiam videtur inpedire quominus Hieronym. prolog. in librum de aeripine Iess. ln. scriptores Latinos virorum inlustrium 'Varro Santra Nepos Hy
ginus ot . . . Tranquillus 3 secundum temporum rationes enumeratos esse sintsem .
25쪽
dimisum': huno enim Ioeum Lorschius eo versu Sat. p. 78 ot diar. ant. Stud. 18 39 partio. 13 p. 100 rettulit ad N vi bellum Punicum a Lampadione in soptem libros divisum idquo satis
probabiliter. Atquo sane sortasse indo otii corotur Santram et Lampadionem fuisse aequalos, nisi Noni neglegentiae omnia possent tribui. Nam ut Non. p. 197 M. legimus: culleus masculino saepe. neutro Varro de re rusti lib. I in singula iugera dena cullea vis istanes, ipso autem Varro ror. rust. I, 2, 7 haeo verba affert ex Catonis libro originum II numerus iv codicibus librariorum culpa intorcidit , ita illo loco Nonius ea quae Santra ex . votustiore scriptoro Lampadionis aequali attulerat, tamquam ipsiua Santrae verba videtur attulisse d).8ὶ Lersebius in m . magistr. Rhen. ot Guost. III 1845 p. 232 Nonilocum fortassa etiam κd Catonis origines referri posse suspicatus est et p. 234 Lampadionem fortasse ut Νstori bellum Panteum ita etiam Catonis originos in septem libros divisisso eoniecit, sed illo argumentis prorsus mintilibus nisus. Nam quod ro vera dubitationem movero potest, duorum lo- eorum ubi Catonis Origines a Varrouo κsseruntur rer. rusL I, 2, 7 et II, 3, 3 neutro in eodicibus Varronianis inveniri librorum numerum neque uintii versum origines asserri, sed Utero loco legi 'in libro originum', altero 'in originum libro , omnino non eommemoravit. Sed si mirum est utroquellaeo numerum interei dissa, multo magis esset mirandum, si Varro in rori rust. libris, quos octogesimo aetatis anno es. I, I, I seripsit, i. e. ei restae κnnum 36 a. Chr. vel 718 u. c. non agnovisset originum divisionem, Cicero in libro de sonectute, qui scriptus Est R. 44 a. Chr. Vel 710 u. c. ita probabiliter statuit Sommerbroditus p. 7 sqq. - e. 11, 38 Catonem ipsum de septimo originum suarum libro mentionem laetentem induxisseti Quod Cicero nullo modo sacera potuit, si ipsius aetate Catonis historta a grammaneo aliquo in soptem libros divisa erat, vix potuit, si a Lampadione divisa orat, ea antam divisio tum nonduui omnibus probata erat os. H. Jordanus Cat. roll. prou. p. XIX, qui etiam optime monuit etiam tribus Servi Ioeis numerum librorum Catonis Originum manifesta librariorum no
negentia intercidisse. Quod Lorsebius ex Froni. ad M. Caes. I, 7 p. 20ed. Nab. 'Quid p tale aut M. Poreio aut Q. Ennio aut C. Graccho aut Titio poetae quid' Sespioni aut Numidico p quid γ M. Tullio talo usu vonit quorum libri pretiosiores habentur et summam gloriam retinent, si sunt a Lampadiono aut Staberio aut hie quattuor sero litterae evanueruntὶ vi aut i Tironet aut Aelio hic duo versus si dimidius evstnuerunt Rut Attico
aut Nepote. mea oratio exstabit M. Caesaris manu Reripta ' M. Porci Cat nis Iibros a Lampadiono descriptos esse effecit, ex eo loco quis cuius libria adversus librariorum incuriam opem tulerit eorto eoncludi non potest. Fronto
26쪽
Iam ut ad Suetoni Probi Bernii vitae adumbrationem rere
lamur Videamus quidnam statuendum sit de verbis 'quosdam votoros libollos' et antiquorum memoria.' Reifferscheidius Sueti reli. p. 395, cum ex Suetoni vorbis 'multaque exemplaria . contracta emendaro ac distinguere et adnotaro curavit, soli huie noe ulli praeteroa grammaticae parti deditus', quase statim secuntur, necessario opinaretur id effici Probum Berytium solis veteribus scriptoribus operam navasse, cum aliis tostimoniis, de quibus postea disputabimus, illum etiam recentiores poetas portractasse ei probari viderotur, antiquorum nomen etiam ad Augusteae aetatis poetas rettulit. Sed illud ex Suotoni verbis necessario ODfici recte negavit Riosius do comm . Verg. qui M. Valeri Probi osse dicitur p. 6 sq. , qui Suetoni verba rectius ita explicavit, ut solam illam grammaticas partem statueret universe intellegondam esse eam quae versaretur in scriptoribus montandis distinguendis adnotandis. Nequo minus recte idem ea quao de Votorum Probi Berytii stolato existimations Suetonius traderet 'antiquorum memoria . . omnino abolita' et 'quamvis omnes contemni . . . animadverteret' ullo pacto convoniro negavit Horatio aut Vorgilio. Quod maximo ex duobus testimoniis apparere puto: Seneca epp. 58, 5, ubi de quibusdam antiquis vesvocibus vel formis exposuit quas etiam apud Vergilium inveni- erantur, haeo dicit: 'non id ago nunc hac diligentia ut ostendam quantum tempus apud grammaticum perdiderim, sed ut ex hoc intellegas, quantum apud Ennium et Accium verborum situs occupaVerit, cum apud hunc quoque so. Vergilium qui cotidio excutitur aliqua nobis subducta sint' os opp. 108, 24 sqq.;
doinde Quintilianus I, 8, 5, ubi exponit de scriptoribus qui pueris sint pr legendi, dieit: 'ideo quo optimo institutum est ut ab Homero atquo Vergilio lectio inciperet.' Ex quibus locis satis
enim non sequitur seriptorum Raos enumeravit ordinem in amici, enumerandia qui illorum libris operam navarint neque temporum rationem Staberius enim Eros qui temporibus Sullanis floruit atquo Brutum et Cassium docuit Sueu do gr. et rh. 13 aetate minor fuit Aelio Stilone -, aedia prorsus ad arbitrium eum enumeraro statuere nolumus, tantum videtur aequi locum quo quisque eorum fruebatur, ita ut a libortinis incipiat; quaro haud seio an recto Maius vocem 'Tirone' sibi vidisse visus aiu
27쪽
opinor apparet Vergili certe momoriam per primum saeculum nunquam misso abolitam. Etiam illud laeti contra Roissorsineidi sententiam quod in novis poetis Vergilius a Suetonio numer tur c. 16, ubi do u. Capellio Epirota Attici liberto haeo traditi
primus dieitur . . . Vergilium et alios poetas novos praelegeracoepisse.' Videtur igitur veterum give antiquorum poetarum appellationa Suetonius eos tantum conprohendisse qui fuerunt anto astatem Catulli Calvi coterorum quos Cicero Tuae. ΙΙΙ, 19, 4b cantores Euphorionis, or. 48, I 6 I poetas novos vocat, qui
prorsus novam poesia rationem induxerunt. De poetis autompotissimum Suetonium cogitasse, quamvis univorse Veteres appellaverit, inde patet quod haec propria erat grammaticorum
proviucia cf. c. 4. Ao de oratoribus quidem Volgo alitor at tuebatur : qui soro antiqui oratores nominabantur, eorum memoria Probi Berytii aetate non magis erat omnino abolita quam pomtarum Augustoas aetatis. I Iam seloquentia Romanorum cum ublimis rei publicao temporibus maximo exculta ingruento dominatione statim esset fracta atque permutata, postea volgo Et oratoros antiqui Moobantur qui vol ultimis rei publicas temporibus via impori Augusti initio suorunt usque ad Cassium Smerum, qui novom dicendi genus induxit Of. dial. do orati. 19 in . Sie
Suetonius Ner. 52 Neronem a Soneca praeeoptore a cognitione veterum oratorum dicit osse avorsum, quo diutius eum in a miration o sui detineret. De Catone Gracchis ceteris oratoribus
votustissimis in hac divisiono sero non cogitabatur et dial. de ore. 18 in. Atque eam etiam Quintilianus, do cuius loquendi usu Spaldinius quaedam ad IV, 2, 118 adnotavit, saepo sequitur: sio X, 5, 2 Crassus Cicero Messala inter antiquos reseruntur ot X, 7, 14 Halmius scripsit: 'deum luno adfuisse . . . V tores oratores ut Cicero dietitabant'; eodem modo XI, 3, I 43Voterea oratores togam ad calceos usque demisisso probatur festimoniis Ploti ses Suet. do gr. et rh. 26ὶ et Nigidi Figuli qui
circa tempora illa aeripserint; eadom divisio invenitur etiam X. I, 122 sunt summa hodie quibus illustratur forum ingenia. namquo et consummati iam patroni Voleribus aemulantur ot a iuvenum ad optima tendentium imitatur ac sequitur industria' et V, 4, 1 quid attinoi do hia plura i plena sunt orationes Ve- Duili eo by Corale
28쪽
terum ac novorum' es. IX, 2, 4 I sq. Sed aliis locis tria oratorum genera Quintilianus discernit, vetus, novom, denique medium quoddam genus quod non propria usurpat appellatione: tum Veterestoratores sunt vetustissimi usque ad Ciceronis sero aetatem, novi ei qui post Cassium Severum fuerunt, quem Quintilianus etiam mediae aetatis oratoribus adiungit X, I, II 6 sq.es XII, I 0, II, modii illi sunt summi oratores es. I, 8, 10. Sic VIII, 6, Ib Ciceroni opponi videtur vetus orator; IV, 1, s legimus: 'indo illa veterum ei rea occultandam eloquentiam simulatio multum ab hac nostrorum temporum iactatione diversa' ubino quis Ciceronis et ipsius uuintiliani tempora opponi existimet, eonforat XII, 9, b 'veteribus quidem otium dissimulare eloquentiam fuit moris id quo M. Antonius praeeipit quo plus dicentibus fidei minusque suspectae advocatorum insidiao forent. sed illa dissimulari quae tum orat potuit; nondum enim tantum dicendi lumen accesserat, ut etiam per obstantia orumperet'; II,
5, 2I-26, ubi non modo do oratoribus, sed etiam do historicis agitur cs. II, b, I , cum Ciceronis Sallusti Livi loetionem commendet, pueris uuintilianus ait duo maxime genera lectionis cavenda esse, laetiovem antiquorum l. e. Gracchorum Catonisquo et aliorum eorundem temporum et lectionem novorum l. e. Quintiliani ipsius aetatis oratorum et historicorum; XII, I 0, I 0 sq.,
cum L. Crassus et Q. Hortensius inter votustos et Ciceronis ae quales interponantur, quattuor distinguuntur tempora. Haec aurem duplex uuintiliani divisio non tantum ad oratores portinet, sed etiam ad universos scriptores Latinos, quod in rhetore non est mirum. Sio veteros Ciceronis aequales intellegendi sunt IX, 3, I 'si antiquum sermonem nostro comparamus, Paene iam
quidquid loquimur figura est, ut hae re invidere, non ut Veteres et Cicero praecipuu hanc rem' ot VIII, 5, 2 'sontentiaominus celebratae apud antiquos nostris temporibus modo carent' es XII, 10, 48. Contra alteram illam divisionem habemus velut I, b, 63 neque enim iam Calypsonem dixerim ut Iunonem, quamquam Secutus intiquos C. Caesar utitur hac rationo declinandi ; X, I, 40 'paucos vel potius vix ullum ex his qui vetustatem pertulerunt existimo posso reperiri, quin iudicium adhibentibus allaturus sit utilitatis aliquid, eum so Cicero ab illia
29쪽
quoque vetusti imis auctoribus, ingeniosis quidem sed arto e
rentibus cf. I, 8, 8. XII, 10, 10 plurimum lateatur adiutum.
nec multo aliud do novis sontio'; X, 1, 43 quidam solos vetores Iegondos putant neque in ullis aliis esse naturalem eloquentiam et robur viris dignum arbitrantur, alios recens Meo lascivia dolietaeque et omnia ad voluptatem multitudinis imperitae composita deloetant. ipsorum etiam qui rectum dicendi genus
sequi volunt alii pressa domum et tenuia . . . Sana ct Vere Attica putant' cet. , ubi rectum dicendi genus aetatis Ciceronianaodicendi genus intellegondum ost; XII, 10, 32 denique antiquissimi distinguuntur a volaribus, ut hoc quoquo loco do tribus aetatibus sit cogitandum. Ds poetis eum loquitur, semper tria tempora Quintilianus videtur discernore. Quosnam Ι, 8, 8 ubido poetarum praelectione loquitur in vorbis 'multum autem usis .iores etiam Latini sos. S. I 0) conferunt, quamquam plerique plus ingenio quam arte valuerunt' veteros poetas intellegi voluerit, ex l. II apparet ubi enumerantur Ennius Aocius Pacuvius Lu-eilius Terentius Caecilius; nequo magis dubitari potest quinam sint novi poetae qui 3. 9 commemorantur: oeconomia quoque
in his suetoribus poetis illisin diligentior quam in plerisque novorum erit qui omnium operum solam Virtutem sententias put
verunt' r sunt poetae Quintiliani aequales vel paullo oo antiquiores es VIII, 5, 2 et XII, 10, 4 8. In censura poetarum tragicorum IX, I, 27 sq. di sorte tria tempora secernuntur: Veterea tragici cf. IX, 3, 14 'apud veteres tragicos comicosque'; I, 7, 22 'veterum comicorum'; Ι, 5, 21 'apud antiquos tragoediarum seriptores'), Vari atque Ovidi aetas, deniquo ei quos ipso viderit. - Plinius minor epp. IX, 22 Propertium et Horatium inter Veteres refert; antiquos enim omnino intollegit eos qui ante ipsius aetatem suerunt es VI, 21, 1 sum ex eis qui mirantur antiquos, non tamen ut quidam temporum nostrorum ingenia despicio.' Eodem modo in vorsibus Senti Augurini qui leguntur apud Plin. epp. IV, 27, 4 Catullus et Calvus inter votores numerantur M. etiam TM. Agr. 10 formam totius Britanniae Livio velarum, Fabius Rusticus rocentium eloquentissimi auctores oblongas Mutulao vel bipenni assimulavere.' Atquo similiter A. Gellius appollations velarum sero usus est, eui Un- Diqiti eo by Corale
30쪽
darus non magia est vetus poeta XVII, 10, 83 quam Masurius Sabinus qui Tiberi atque Neronis temporibus fuit vetus scriptor V, 6, 27ὶ atque is grammaticus, apud quem se of ndisse ait
Aventinum antea extra pomoerium exclusum, post auctore divo Claudio receptum et intra Pomoori fines observatum, vetus gram- γmaticus XIII, IA, 7, d6 quo loco es Morehlinus Philol. XVII 860 p. I7l, qui pro codicum scriptura Elydis' scribendum putat 'Folicis', ut de Laelio Fellae sit cogitandum).
Iam quonam tempore Nasui Plauti Enni ceterorum antiquorum quos Suetonius dicit poetarum memoria Romae fuerit abolita, id postoa considerabimus, ubi do aetato Probi Borytii disputabimus. Atque iam in ipsam aciem dimicationemque nobis est descendendum; explicanda enim iam sunt verba: 'multaque exemplaria contracta emendaro sto distinguore et adnotare curavit, soli heso nec ulli praeterea grammaticae parti deditus'. Haec verba quibus describitur univorsa Probi Berytii studiorum grammaticorum ratio si recto explicaverimus, totius quaestionis pars satis magna erit profligata. Ac primum quidem de triplici opera dicendum est quam Probus Berytius in scriptoribus conlo- avit, de emendando distinguendo adnotando, doindo do una illa grammaticas parto, cui soli suit deditus. Iam omendaro scriptorem vol librum hoc loco patet non ad expoliendum atque retractandum spectare, sod ad librariorum monda tollenda es. Bom-kius diar. ant. stud. 18 45 p. 120. Atque haec verbi emendandi significatio latissimo patet. Nam non minus do ea exemplarium recognitione dicitur quas novorum librorum editioni anteeedebat, quae apud votores respondit ei res quam nos usurpamus
corrigere os Cic. ad Att. XIII, 23, 2), quam do grammatico
pristinum splendorem votustato obscuratum libris reddore curanto cf. O. Iahuius acl. iso. 8ax. 18b I p. 367. Prioro illo modo libros mendandos eurabant fidem qui describendos: superioro
late scriptoros ipsi e . Cie. l. c., postea bibliopolao cl. Quint. ad Tryph. 3. 3: 'multum autem in tua quoquo fido ao diligentia positum est, ut in manus hominum quam emendatissimi veniant so. libri meis. Atquo in hanc rem plerumque parum diligontiae conserebatur: volgaria scriptorum exemplaria cum Ciceronia