장음표시 사용
151쪽
Cranelus eundem errorem amplexus, Saxon. lib. d. cap.; s. se scribit: Conram Rex con vera duxit Gisiam filiam priuelpis N andaliae de Marie. Qva in re pensandum, cu- jus tum nominis , Pleudoris fuerunt Ii Undalici principes, quorum lias dignarentur Imperatores habere conjuees. Verum haec scribenti venire in mentem debuillet The dorici marchionis Brandelaburgii matrimonium inter Misioveum Stavorum dyna stam Sc Bernhardi Saxoniae Ducis, sive filiam, sive neptem variant enim scriptores vel menter dis luadentis , scaevum & contumeliosum ingentem Henetam , eius- leommmdc convicium, quo sibi ipsi exsiluim Sinopiam,patriae abyssum - -
l uin attraxit. Historiam habent Dilmarus Mers purg. lib. 3 Auamus Bremen- 'ap. 16. ex eo repetit Crancius andat. lib. 2. p. 2r. Opinioni Crancti de na- . . Θ a. ' ' aetae subseribit Elias Retisnerus. vir illas iit omnig nere diligens, Quem
3 errore potuisset revocare auctoritas Ottonis Frisini loco supra laudato scri-: Guelam de antiquo Carolorum Franciae Regum languine oriundam 1 uisse, sequenti a Wippone sumto disticho: Quanta post decimam numeratur linea quarta De Carolo AI quo proce it Gistia murens.
res iciens Cuspinianus, non enumerata malorum serie, Lotharii s. Regis i n filiam fici L. Prolixior esse in hae schola volui. tum propter insinnes no- ijus virtutes, quibus di irurna Saxonicam illusti iorem reddidit, tum propter filium Ludo inim, cui inarito, bonitatem ingenii ct naturae in privigno Pipetraviti estitutionem bonorum, quae Otto tertius usque in Imperio sit ibricus Claudus, hereditario jure in axonia hactenus possederant Nomen obliclem signi sic. it, testis Her. Contractus ad annum 993. Gistia Stephano Regi u ctim Ieaudem Christi converteret,quasi mere juxta nomen suum Mello AGndata. Et ventilatus lib. s. inquiens: Gibela fatale fortita nomen Stephaam obses ei mincvlum nuptura datur. Cujus ope ει consilio lingri Philo bistianam Iectari coeperunt. Gisela autem lingua Teutonica obsidem valet, cre-ud Germanos seminarum nomen. Ad metuaci 1 r. ri Ea De liberis Henrici Leonis istoificorum expostriones minus sunt accuratae A nos i ,
ita hic quoque in dultriam nostram experiemur. Duas ei fuisse coniuges est: ex priore totidem sustii lit filias,quod ex Saxone si alandico liquet, lib. I4. modum disierente: Rex ldemaru ς) Orientalium Suetorum tibi viri- I rebellantium defectionem expertus, erum Henrico Saxonianirapa belli societa- 'ia, quo ius amici; necterentur, 'liam Uus ex conjuge postmodum rσvdia 'am,aDue incunabuli utentem Aio Lanuto primum aetatis.ativum a lenti , spons Haec ibi. Paullo I bii de Henrico Leone idem auctor : Hitur Henricti. amre samicitiam recuperaret De qua S lavos arcere non pu et , Henricum, is . reus nil piseopum UAutilium Lubeeensem legatione onerat, iam suam mino- Uio e m in matrimonium os erens. Nam major natuque prius ei desponta fueras, occiderat. Ex his manifestum fit, suas priori ni atrimoniis natas filias, qui . rumpo iterior mihi it Friderico Conradi v lmp. filio, quem Otto Frilingentis Chron. . ' ἀ- ,
'timo, Fcideri cui a de mSberg, Otto S.ὶBlasianuS ejus continuator, cap. elie regis F. Hel moldus tib a. cap.ro. unicam vocatii iam Le Idem de hoc matrimonio cap. i. I. sae scribit: Roga it rex Danorum Ducem, ut m
uam minam Frideritii ob ismi principis de Roden uredaret lio suo , qui iam rex
natus erat iii uxorem. Intermen tu itaque magnortim Principum consensit Dux tasiliam suam in regnum Davorum. Hic prudens lector Obiter notet Saxonis Gram-tici malevolentiam,affirmantis obtrusam magis, quam ambitam Leonis filiam. - ior debetur fides Helmoldo ab stitibus immuni,quibusSaxo ad calumniaς usque Oxi . minae nomen exprimit veriis Chron. Saxon. Ricliensem vocans: obitum indicat Ericus Rex Daniae in laistoria suae gentis verbis sequentibus : Anno Irat obiit Rihere regina. Ex altera conjuge Mathi lda Anglicana procreavit Leo CD
152쪽
i o P TLECTI Eibsequentilans silos quatuor,Henricum,Luderum, Uttonem dc ilhelmum, ut disertim Arnoldus Lubeeensis lib. 2. cap.r. De Ludero, proavi materni nomen adepto, in litteras relatum est,quod parenti Barde icum expugnanti in castris pnaei tb fuerit: deinde ab eodem proposita De re perans pristini honoris Rehi Henrico 6. fatus actis: nem exbibente,cum Hemico fratre obsin constitutus, sed in itinere apud Augustam destin- m, verba sunt. -hardiri ositi Stedesturgensistin historia de Henrico Lebne.
Heraeici Palatini, cognomento Longi,&Ottonis Caesaris res geli e cognotissimae sunt .. Ecdealtem nos in hac anologia operae-pretium fecimus. Duobus hisce sine prolema-' i stulia decedentibus, Wilhelmus quem Longaspatham & Wintoniensem cognomi- . I natum diximus familiam conservavit, superatque ejus posteritas in cibus Uri Dicensibus&Lunaeburgensibus potentissimis. Praeter hos Leonis filioς duo incubo, . cantur priora Rogeri Olsove leno parte annalium nosteriore', seribit natus apud Argentonium Normanniae urbem anno uri. alter prioris conjugii - : i centioribus, qui infans negligentia nutricis de mensa cadens fractis cervicit, irarit quam narrationem in medio relinquo. In filiabus posterioris matrimonii pii mogenita est Richensi, nata, ut diximus,patre peregrinante anno 1r . Huic Rog i xi Hovedenus addit Mathildam: verba uS subjungam: Richardus rex Angliae δε-dit eodem anno M8y. Gavfrido lio Rotrori Comitis da Pertico, Anthium filiam Dubi Saxoniae neptem suam in uxo em. Habuit Gaufridus iste peramplas, tam in Galliis, quam regno Angliae possessiones,dignus tam illustri matrimonio : occubuit io. Mathildae meminit etiam Trithemius Chronico Briariae. Tertia in pranio. - filia Aliencae, memoratur a Gervallo Tilberiensi, ut supra diximus, titulo Co . b nec quaequam de ea amplius. Cum his copulat Arnuidus Lubecentis aliam Mathil clama iuptam BorWino, qui alio nomine Henricus Henerorum principi, Pribi lai F. videatur lib.3. cap.4.&lib.4. p.7. Sed haec naturalis fuit Leonis filia , ut disere Albertus Stadensis ad annum I164. Spangenbergius Chron. Sa n. cap. i;6. perram Bomino coniugem assignat Rachensam Leonis primogenitam, quemadii ἡ. . in eo etiam alucinatur, quod Canuti regis Daniae uxorem lilathildam vociat ' haec sunt,quae de Leonis liberis commentari libuit. Schema genearchicum tal
M psinam M. Miserrima humanae vitae conditio,clusomnis splendor, mnis potentia. Valerius Maximus lib. 6. p. q. Caduca nimium iace fragiliaiveritibus e se itanea ere- vires atque opes humanae vocantur. Itiunt subito. repente a
153쪽
atque illae acta, quos in bublime extulerunt, impromisso decursu destitutoa cladium miserabiliter immernunt. Ita ue neque ex mari , neque dici debeni orum malorum amaritudine desiderili vi duplicent; propensioresu
o delinitos, aiore postea malorum cumulo opprimeresoleant. Ad pastinam IaRi,Verum etiam post excellium ex hoc ergastulo animae in purgatorio Dericlaedio esse. Quod ipsium cum ti clero nunquam non ebucci naretur,apud imperitos O nimiumque credulox laicos, quos vocabant, fidem facile inveniret,usu venit, ut
medioximi&infimi pro re nata, prodigaliter & prodigialiter bona
suas, neglectis ad luosjure specitabant,eecletiasticis dilargirentur periores inconsulta & improvida invidiam habuerit, os ensique sint, qui ad publicae sedebant. Quantopere sui temporis magnatibus munificentiam elar Ordinem commendarit Mein percus Padei hornensi ς Antilles, probat hisi lius, in qua Henricum Claudum Imp. sic aftfitur: Beatus tu es. Hemire . Ibe erit: cui probae oblatione caelum patebit ius anima cum sanctis sempiterna pos via. Videte omnes populi confide, Me fideire uni mersi. talis oblatio.hpeenti m. . se 1
itiones idem Imperator Henricus excepit eadem ostendit historia, verba libeE,j Episcopus gaudio repletus inenarrabili, Rex omnium sanctorum, exclam tibi. Et Imperator, amerso multu,occulte submurmvrans , D tu, inquit odi Otum se Sanctorum ejus babeas qui me bonis concessis cum detrimento Regni θολD -- Longe vero ante haec tempora deeadem clericorum αλε-5α conque I. ,r illi periclis Francorum rex apud Gregor. Turonensem lib. 6. p. ultimo, his ver l .i uS : pauperi eman oscus noster: ecce divitia nostra ad ecclesiam futit transe γ' Nubi penitus nis soli Episcopi pernant: periit honor noster D translatus est is pos cimitatum solis eis defertur bouos. Hare ille, qui, si in Ottonum, H enric es
solis eis Afertur bouos. in Fridericorumque se va & intelleia incidisset secula opesque ecclesiasticorum L . . V rsis di nefas enormiter acetanni latas atque ex illis luxum, petulantiam J libidines. ω Vero summorum Principum splenuidam egestatem, extremumque apud vici ' i bis Christiani Reges contemptum, spectas et , multo acerbioribus usus fit Solemnes autem majores nostri habebant formulas, quibus in publici
m 941. Pro remedio animae nostra , nec non repatris nostri ae diliciae matris na. non aliorum consanguineorum nostrorum, idem anno 973. Obspem aetereae nobis in emercedis fue remedium animae cari genitoris nostri, Otto e. Irni'. anno ' 'o mite perp/tuae cum sancto Uydelibus adipi Icendae, diploma Henrici a. In Oro I. Pro remedio stiae animae ac virtusque sui parentis, omniumque suorum tam tum quam defunctor umsalute, idem imp. anno ioo . Obstem Dpraemium mitae ob rem ponem omnium peccatorvm : ob salutem torporum εν sempiternam rei: ob cotidianam memoriam hui suorumque omnium, Regum quoque o Epum ejusdem laci uatum se honorem diligentium, cunctorum diploma Conradi Salici Imp. confirmantis fundationem monasterii Remia
Dmensis, io86. Proremedio animae nostr eo tranquillitate populi nobis commi , reusEpiseopus Halberita lentis, ii o8. Ob pem is pretium mitae aeternae, dipi na Lotharii Imp. anno Isaa. Supernae remunerationis intuitu, Beria hardus Episcopus Hildesiensis anno, ii 3. Pro concilianda dimina miseratione is pro Iuscitanda er Ea me omnium rellios in optabili dilidione, litterae Ottonis marcia is ciandeniso in
154쪽
tes, Gardo ius Episcopus Halberiladensis, i 19 . Pro expiatione animae nostrae, CO diis Episcopns Halberstadensis, ii; . Pro peccatis meis Dparentum meorum, litterae Sig-fridi Comitis Blancoburgentis, anno tria. Propriae intendentes saluti, Hermantatis Hassi e Lant gravius, Comes Palatinus Saxonis, ias . Intuitu nostrae salutis is per tua remunerationis, Otto 4. Imo. anno eodem. Diminae retributionis intuitu I pror formando Imperii satu, diploma ei uesem Ottonis ι Imp. iri 6. Animae nostrae altili prospicientes, Conradus Baro Narbergius, an. irro. Iutuitu di inae remunerati ovis, is ob salutarent is perpetuam animae vostrae me noriam , Henricus Dux Saxoniae, Palatinus Rhenian. ira . Ob lpem peccatorum nostroirmet, iisdem Principis litterae anno eode. Pro peccatorum nostrorum redemptione, idem anno eodem. Ob amorem retributionis aeternae nostrorum inremediit peceatorum. Adolsus Comes SchavVenburgitis, anno 12;
' In remisonempeccatorum, in litteris Agnetis, viduae Henrici Ducis Saxoniae & Comi tis Palatini, anno Ia43. Ob Dei omnipotentis, ejusque genetricis remerentiam, D pe eatorum nostrorum Dpro enitorum nostrorum indulgentiam, Ludolsus Comes a Danel, D 6. Adutriusque taeselicitatem nili, prodesse confrimus, siloca Deo dicata de bonis ensiatis nobis a Domino promovimus, Conradus arci episcopus Magdeburg. an. 1268- Prore ritationes elicitas is aeternae , Otto Episcopus illi desiensis , anno 12 o. Pro ex piamine suorum peccaminum, Volradus Episcopus Hal inadentis,irsi. Firmissime ere- dentes, quod retributor omnium honorum nobis mercedem res ribuet in inita semifernar Erictis archiep. Magdeburgensis ad annuan iryr. ur pro genitoribus nostris fis nobis promiat ad alutem, Otto Dux Brunsvicensis anno ir 8. Ad mitigantura se ei latem districtijudicis. in luteris I eopoldi militis deRod lingen,anno i 3. Prono ei prae-d celsiorum nostrorum alubri iuremediis animarum, subertus Dux Uriin tacensis, Hii
ob stem salutis aeternae, idem. 1;i . Ob animae nostrae salutem, idem, 1; 8.Ob salutem is refrigerium animarum matris suae isco Vis, in litteris Ottonis Ducis Brunsvicensis, e dem anno. Intuitu divinae remunerationu nostrorum remissonem peccatorum, Utto Hildeliensis Episcopus,anno rῖao. Ad animarum suarum medicam nitim , litterae Bartoldi Praepositi monasterii Fontis S. Mariae, anno 1;ῖ6. Prolixior elle nolo, coronidis tantum loco subjungam ritum oblationis tempore Caroli M. ustatum , quemadmodum describitur in supplicatione Wormatienti eidem imperatori inhabita.
νaribus. Si quis anum ein tuae quod eri nuLatenus cre Uulerat, sub ρινηa sacrilegiti ex ' De Domino Deo, cur e ero aqved ic distractissimas reddar rationes. Sed de his arrepta
. De Richodo corvuΠam Ib principe. Fragmentum historicum incerti aucto
b. . ijs apud Christi mum Urstisium, torno secundo historicorum Germaniae, pag. a. Pos
155쪽
156쪽
Dx Iu E X quo Episcopi in ecclesia esse coeperunt, electio eorum ad clerum & ρο- pulum pertinuit, iam ab ipsis Apostolorum temporibus. Romani autem 4 imperatores, postquam abiecta & durata religione Ethnica, filio Dei Iesan Christo fidem dederunt, sui se admonentes omeli, nimirum, quod a supremo Monarcha nutricii ecclesiae, ac primae & secundae legis divinae custodes comstituti essent, ecclesias superiorum ante se seculorum continuis iisque horrendis per stetitionibus disturbatas dissipatasque rursus constituerunt, piosque & idoneos doctores passim in urbibus, opidis & vicis ordinarunt: certamina etiam ct dissensio-ones ab inquietis hominibus excitatas, legitimis remediis, puta synodis, tolli & componi curarunt. Diserte hoc scribit Socrates sicriptor ecclesiasticus, cujus in pro nilo libri s. haec sunt verba: Ex illo tempore, quo Imperatores Christiani esse coeperunς, Ecessia negotia ex illorum nutu pendere GDIunt, atque adeo maxima Concilia de eorundem sententidis convocata fuere, re adhue convocantur. Et Eusebius lib. 4. de vita Constantini M. meminit se audivisse Constantinum Imp. ad Episcopos in convivio dicere: Vos quidem eorum, quae intus sunt in Ecclesia Meno, ego mero eornm, qua a bane sunt, Episcopus a Deo sum constitutus. Quibus verbis innuit: non essu extra bane sunt, sibi potestatem aliquid mutandi vel innovandi in doctrina coelesti & ritibus usitatis,
de reliquis vero rite & legitime ordinandis constituendisque divinitus habere curam demandatam. Constituerunt igitur Imperatores tam Patriarchas sive Metropolistanos, quam reliquos Episcopos, quoties libebat: rurssisque ab ossicio remove or, quos tam arduo munere indignos censebant. De Patriarcha Constantinopolitario
expreste id cessatur Pachymeres lib. 4. verbis istis: In Patrimaeha designando in cons-tium adbib da voluntas Imperatoris i is is unus huic muneri obeundo idoneus censen dus, qui iis acceptus fuerit. Patiebantur quidem interdum Imperatores eligi Episeo-
post a clero, quam populo : confirmatio tamen erat penes Imperatores: cujus
rei testis Nicephorus Gregoras lib. I. cap. a. Ubi sic de Arienio Patriarcha Constantinopolitano loquitur: Sacerdotio igitur bie potitur B Patriarcha creatur communa Ponti latim sententide Uragio, Imperatore maxime approbante, V Pontificium illasi ratium ut moris est confirmante. Quod si sorte plures uno eligebantur, electorum
nomina mittebantur Imperatori, ut quem ille approbaret, reliquis praeserretur. Sic apud Soramenum lib. . cap. 7. Theodosio Imperatori id volenti exhibetur catalogus Episcoporum, qui ad Ecclesiam Constantii Dolitanam vacantem per diversa iusiragia erant destinati, ex quibus praetyritis aliis Cauar Nectarium delegit. Repetitnaec Nicephorus lib. I r. cap. I a. additque Episcopos nonnullos contra nisis, quod Nectarius - ηπ. adhuc esset nec initiatus, frustra tamen, permanente in sua sententia Theodosito. Exempla possemus coacerVare multa, sea non censemus operae precium, uno atque altero simus contenti. Theodosius Imp. Gregorium Naaian-χenum transferre voluit ad Episcopatum Constantinopolitanum, sed renuit hic. S mmenus lib. I. cail. 6. Nicephorus lib. a. p. IO. Valentinianus Imp.Jubet Ambrosium ordinari Episcopum Mediolanensem, Historia tripartita lib. I. cap. 8. Deficiisente autem Romani Imperii auctoritate & potentia, cum diverse barbarae gentes occidentis provincias invaderent, & ex regibus nonnulli Christianam religionem amplecterentur, idem jus constituendi ac promovendi Episcopos hi sibi vendiearunt. De Merovinois in Galliis Francorum regibus satis constat, Episcopatus ab iis per multos annos concedi solitos sola manuum impositione & presbyterorum ordinatione episeopis caeteris relicta. EXempla eX Gregorio Turonensi quaedain proseremus. Theodoricus rex MVernis jussat constitui Episcopum S. Quintianum &omnem ei potestatem tradi ecclesiae, Histor. lib. 3. cap. z. Justu Chio meris regis Ommatius apud Turonos Episcopus ordinatur : Quod defuncto Theodorus & Proeulus ordinante Chrotii de regina tribus annis ecclesiam rexerunt Turonicam, lib. . cap. i . Clotharius Domnolum Coenomanis episcopum praeficit, lib. 6. cap. 9. Sulpitius in urbe Biturigum rege Gunther anno faVente eligitur Episcopus, lib. 6. cap. N. Promotus ordinante rege Sigeberto Episcopus instituituri unensis, lib. . cap. in deatur etiam lib. 8. cap. 22. Ubi Rexiureiurando policitus, se nunquam ex lateis epi- Lopum ordinaturum, Desiderium camen promovet. Κarolus rex Galliae in libello proclamatorio, qui exstat in tomo rerum xrancicari dicit se juxta eo vetui:
157쪽
praedecetarum suorum regum contulisse enitoni capellano Metropolin Senonen sem tunc vacantem , Pithoeus in scriptoribus Francicis pag. 49I. Pari modo reliqui per universim Europam, Hispania', Britanniae, & Pannoniae reges jus constituendi
Epistopos per dominia sua sine cujusquam contradictione usurparunt. Amrmat id Leopoldus a Babenburg, Episcopus Bambergensis lib. de Zelo veterum principum Germanorum cap. 8. & suffragatur omnis historia. Verba Leopoldi primum producam. Reges, inquit, ει Imperatores non tam mirtute dicti privilegii Papalis stilieet quam ex hoe quod erant ut plurimum patroni, seu dotatores ecclesarum cathedralium Esmajorum monasteriorum Germania, investituras Episcopatuum'abbatiarum in ipsis Germaniae partibus usque ad tempora Henrici s. sui apparet in historia Francorum ρο ex aliis Chronicis, tacere coniuemerunt. Nec erat hoc novum apud ipsos tantum nam re
reae Hungariae usque a tempora Paschalis a. svi refert cironica Alartini er Rehes Burgundiae ut refert historia Francorum subgesis Henrici 2.) ac etiam Reetes Anelia prout Dominus Eduardus Rex Angliae asserit in epistola sua Domino Papae Clementi. d. Iubannum ι3.3. direra) idinum in sub regnis facere consueterunt. Reges quoque -- stantiae olim Episcopos eeclesiarum Hupaniae de Episcoporum consilio eligebant, vi patet in
eo. ίδ. cum longe. Reges etiam Aurliae tempore macationis ecclesiarum cathedralium Umajorum etalesiarum Angliae UNormannia, praebentis ipsarum in quibusdam ex eis comistris Iolebant εἰ quia Rex Anglia est patronus earum G tabent ab eo magna sevda: vnia de ratione iuris patronatus,aeel ratione felido rura, velregalium eas confert. Hucusque Leopoldus. De regibus Angliae sus agatur Sigebertus Genablacensis, cujus ad anni ni 1ος . haec sunt verba: Reges Angliabanc injustam legem tamdiu tenuerant, ut et
D ecclesiae praesules ipsi per mi ampa soralem investirent. Et in Hispanhi patres T
letani concilii ia. tempore Agathonis Papae in 7. canone electionem Episeoporaim ad RegesIlispaniae pertinuisse dixerunt. Regibus Aquilonis Sueciae & Dani i lom . ius sibi asserentibus, ut restiterit Adelbertus Archiepiscopus Hamburgensis in quem Pontifex jus suum omne transtulerat) acper totum Aquilonem,in quibus oportunum debatur locis, inmitis etiam regibus, Discopatus constituerit, ordinaritque Episeopos ex capella sua, quos vestet, electos, narrat Adamus Bremensis cap ro . Nos pluribus ista
deducere nunc non intendimus, de Imperatoribus tantum Romano Germanicis vi
stiri, quomodo & olim illi investituram jure suo sibi usurparint,& quomodo a Pont,ficibus per tyrannidem eo: fueri ut privati. Rem autem ab ovo, quod dicunt, in elis
Quum Adrianus eius nominis primus Pontifex max. a Desiderio Longobard rumrege plurimum infestaretur, neque a Graeculis Imperatoribus auxilii quicquam sperare posset, Rarolum Francorum regem, principem praepotentem & Christiani Glimum, qui postea primus ex Germanis Augustus lalutatus est, missis legatis ex Gallia evocavit, uti taliam universam, & cumprimis urbem Romam, in extremo disertimine constitutam, contra tyrannidem impotentis Barbari defenderet. Qua in re cum praeclaram operam toti Italiae Carolus navasset, vicissima Papa Adriano, dc Concilio centum ac quinquaginta trium patrum ecclesiasticorum , tum sorte ejus rei gratia coacto, accepit jus constituendi sedis Romanae episcopos,& ordinandi Antistites per universa sua regna & dominia. Sed addam verba Decreti Dist. 63. cap. Adrianus.
. riprovir. Hoc ipsumtus post octennium Icarolo magiis confirmatum est, cum iis
tutum & nomen Augusti nam ditiones Imperii nonnullas jam antea possidebat non
a Pontifice Romano, cui tanquam privato, imo servo servorum cumrebus imperiosis
158쪽
posthris Karoli M. res Italicas segnius administrantibus, pontificiim Romanorum nninctu Berengarius aliique pseudoreges regnum Italiae invalisent foedeque dilace . Orto Masnus, Berengario ultimo devicto, atque in Ba variam rele
'i in IV m QR p ris S redintegravit sibi sitisque sit est si ς Q δ in , cui occiit te insidiari coeperat Adriamas
te ultimo suntlou Hactenus Decretum. Factum est inde, ut defuncto P suleqii optanti sacerdote soruam Praesulis Sannulum ad aulam Impp.Germanorum Init is ent . quae Princeps solenni ritu illi tradebat, quem volebat es le Episcopum. De -
' si in vitituri perficiebatur per porreetionem an
Episcopalis Gobelinus Persona in Cosmodromio a nate 6. cap. m. memi
Bremensvpag. 32. semiam pastor om pag. ῖ. virgam Viscualem; pag. II. camb- appellant Posterio i hanc vocem υMoram scribit Ekkehardus junior lib. de casibus monasterii Sangallensis cap. 3. Doctissimus Heimin idius pittati gendum camistam, ut sit a Graeco καμ-iti vel re, quam ab orientialitas mo- dith ui tu Germanis grumesitis. Sacerdoti autem, sive Episcopo. dum cons mimi , baculis iste datur, ut erus indicio subditam plebem vel regat vel corrigat, vel infirmitates infirmorum siustineat: annulus in signum ponti iliς honoris, et pro signaculo secretorum, ut vult nodus Aquisgranensis n. 9. Unde falli-
rarii temporalis dominii, quod fit sum. Nam hujus traditio fiebat per scentrum, ut infra patebit. Quomodo vero tum baculus iste pastoralis. tum nriritali e consecrari soleant, exponit RudOlfiis Hospinianus de origine monachatus, lib 6 e. Regio isto mx aestiturae privilegio usios esse, sibique id solis vendicasserimpediatore no-1tros usquead Henricum IV. umverca loquitur historia, neque probatione admona indiget, ut tamen res testatior sit, empla quaedam ex fide dignis seriptoribus su In emus. Dii rus lib. a. ιη' eroor Otto Magnus Domno Brunoni. Minuo rapiama se provisere gstido, episcopa um aedix. Et paullo post: Goosraio Dirmari Munu ac roor ab omn/fluuis colonu's etiLIM est, orbae Imperatora a unciatur ia
159쪽
S liquet, quomodo Imperatores ordine, per Germaniam archiepiscopos & Epi- Vnine quoquam prohibente passim instituerint. Quia vero per Imperat , t
ermanicos non minus pios, quam prudentes, optimi quique nulla habita origila - ri ad dine, modo citae sanctimonia& doctrinae eruditione commendarentur ς ecolesiasticas promovebantur, factum est, ut istis seculis passim in Episcopati
Antistites religiosissimi ac doctissimi, quibus Imperatores, reges , prine 5 suos in disciplinam tradere non dubitabant. Felicitatem illorum tempo-J AU dieat Theodoricus Niemius scholio ad librum deiuribus do privilegiis Impe
tetiam Tridericus Barbarolla cum Philippo Ag u censem disceptans. lib. 3. cap. II. L:
νι en si , quaapermirmar viati electio Episcoporumtames , quia Eum p rq voluntate imperatoris ista dispe μυνtur , 'lures Minvrme laceraores , quam hoc tempore , dum per elictio em inii r ι I si euim secundum vita meretrum sacer res iubes elant , nuue aut nouis cundum Deum , sed secundum favorem eliguntur. Ouae re- . . I f.
Crancius Saxon. lib. 6. cap. fr. Tulere autem Pontifices Romani utcun- -
ab Imperatoribus & regi, tus, aliasque Pi elaturas, commendari illis, qui vel ob ruditatem & vel aetatem tanto oneri impares essent, juri investiturae Imperiatorio insi-
Accessere sortassis etiam flabella quorundam Episcoporum, politico ui amplius detrectantium subesse. Exemplo esse potest Otto Bambergen- opus, cujus in Chronico Bambergenti extat epistola ad Paschalem a. ubi inrasie seribit: In obsequio Domini mei Imperatoris per annos aliquot rigens Net in oeulis inveniens, sui per iam babens de manu principis investituram. ilimel es umore mellat, renui Episcopatum. Guc autem verὸ jam tertio in BEpi eopatum me ordinan it: in quo tamen minime permanebo , nisi vestr. t sauditati per mos me investire 9 consecrare. Centuria ra. Magd. petie obtenderetur, adversari conatus Cus antictui simis Cesarum privi egiis, . i conabatur, ut diceret, multa sepe multis, ut Iutta Sc a qua concedi, quae aliis, : 'i denegentur. Exempli gratia: Caedes in bellis fieri juste, nullamque meam: quaesin pace committantur, injustas esse, dicique homicidia. Simili : e nncludere volebat: Investituras superiorum Imperatorum, ut justas qui- tri: atas di approbatas, quamdiu Leo γαγίας abi uerit iuspicio: jam vero e prin- . s manibus extorquendas, postquam in aulis omnia sint venalia. Quod ii sum M . i rectius irre in RomanOS regeri potuisse, ne de recentiorum querelis 5 v quid dicam, vel ex uno Dithm: Gulerus corruptis pecvntii primatibus,: menalia judicibus. quali er ad archiepi Icopatume meniret, prim 1ecretis remes it, moxque pala- ilium. De. Sed textus hic Gregorius tanquam Simoniacus, quod malis arti, . interventu pecuniae, Papatum accepisset, ab Imperatore Henri rem Quod igitur sextus obtinere non Potuit, id Gregorius septimus
160쪽
prioris distanuluς &'agella in actum perducere conatus est. Jdebrandus dictus filii, nostrates explonata perveria turbulenti hominis natura Heli brandum, id est titionem infernalem, dixere. Potitiis sede Pontificia tantum in In . , perio turbarum excitaVit, ut totum pene illud everterit. Singula ut repetamus tule' i' non iacit: de investitura nobis sermo est. Hanc, immemor fulminis Papalis, quodvntecessiores ipsius in omnes, qui privilegio isto Imperatores exuere conarentur,
evibrarint, coacto conciliabulo Caesaribus eripuit. Exstat decretum ejus i S. q. T. siqvis deinceps epocopatum mel abbatia D, iscopos habeatur: me ulla nullatenus inter Episcopos i
Insuper et O gratiam Beati Petri,
que torum, que a crimine, tam ambitionis,
inobedientiae quod est scelus idololatriae cepit, re piken o non deserit. Similiter etiam de inferioribus ecclesiasticis dignitatibus constitvin . Item cap. a. Si qub Imperato de inferioribus ecclesiasicis dignitatibus constitui, M. ' i rura, Re um, Ducum, Marchionum, comitum, mel quilibet Ailarium potestatum, personarum, inm ituram episcopatuum mel alicuius ecclesiastica dignitatis dare prae sumserit, elidem sententiae vinculo se esse sciat ob bitam. Hactenus Nellebrandi ,
ram non amplius Cluniacensis monachus cui generi hominiam fas audere, quae nee ipse Pluto sibi sumat) sed - ,e Q, absolistae potentiae ct dignitatis. Qui hunc Psecutus est Victor 3. isdem cucullatus, eandem saltavit fabulam in Synodo Beneven tana, ubi in haec verba disseruit: Conmivimus etiam, ut si quis deinceps episcopatum, mel abbatiam, de manu alicujus lateaepersona susceperit, nullatenus epi copias me lhabeatur: neque ulla ei ut episcopo et εἰ abbati adbibeatur remerentia. Et paullo
Si quis Imperatorum, Regum, Durum, Principum, Comitum, vel cujusvis potestasistaris episeopatum, mel quamvis aliam eccle allicam dignitatem, dare praesumserit, e s- ,
'. parente hincto, cum sero nimis cogitaret, quanto sicelere se obligasset, quod a furiosis tam cclesiae , quam reipubliciu perturbatoribus, turpiter seu uctus, parentem, libertatis Germanicae vindicem acerrimum, non tantum oppugnasset, sed regno S. vita et t. oexuisset: animadverteret etiam, qua fide iidem alastores secum agerent, qui nihil aliud, quam politici magistratus oppressionem, &ex ea sibi intolerabilem quaer rent dominatum, rebus suis mature consulendum, ac tyrannidi gliscenti obviandum v putavit. Contemtis igitur, quarum meminimus, Ponti ficum sanctionibus brutisq;. p. v fulminibuς, Episcopatus aliasque . Praelaturas vacantes libere concessit illis ' marina dignoscensuit. Hic vero exarsit ira ct indignatione Paschalis. . Nolebat enim tribus istis antecosthribus suis impar vel dissimilis videri, qui omnes, quant um, in ipsis suerat, Imperatorum jura conculcarant. Primam igitur Synodum coegit Treeae in Galliis, quod Germania excluderetur: ibi in veli itura Imperatoribus, Per collectitium isthim Gallicorum Praeliatum senatum denuo abiudicata est. Monuit Imperator per legatos sit perbum sacrificulum, moderatius ageret, neque cum suos alitio in alieno regno statueret, quod in pra udicium Romani imperii quoquomodo vergeret. Vix unius anni inducias impetrare potuit rerum dominus a vasa ista cohorte. Scribit Gobelinus Cotinodromii a nate o. cap. m. In hoc conciliabularieretura esse, quod nemo inmestituram benescii vel ecclesiasticae dumtatis alat si mauus susciperet. quoadusque haec quaestio inter Papam re Regem Duo aluer determinare r.
Quae totidem verbis repetit Crancius metrop. lib. s. cap. ,3. nec dissimulat Tritii ' τ . inius in Chronico Hirtiugiensi. In Synodo Beneventana anno Ho8. Romana ianno mo. eadem egit, additis in posteriore etiam minis atrocibus : i quis contra. η facere auderet, eum a themate feriendum. Optimus Imperator seditiolos furiosi ho . minis conatuς intelligens, patrisque intelici uimi fato meticulosior redditus, contra .. . ι . dignitatem obnixe petebat, ne contra privilegia majoribus suis ultro donata, inii ria adficeretur: redditurum se, vel in Synodo legitima, vel publicis Comitiis Imp rii, rationem eorum, quae egerit: tantum petere, ut in Germania negocium cono
e . - scatur. Pontifex magis irritatus in Germuniam ut Veniret Drorsus recusavit, vi
que impetrari abs se palliis est, ut fulmen a arpeium, quod vibraturus x adeba-