장음표시 사용
101쪽
Taiormn more corona donata, mater quoque meoctista Eostae quam vocant id est cingulo donatae) ac patriciae dignitatem consecuta erat. ibi itaque Theoctista in domum suam, quam eo loco sitam habebat ubi modo G triorum exstructum monasterium est, exque Niceta patricio emerat, Theodorae silias invitans quinque illae numero erant, Thoria et Anna Anastasiaque et Pulcheria et Maria) cum aliis munusculis, quibus demulcori hic sexus solet, blandiebatur, tum seorsum assumens hortabntur ut Aupra sexum suum saperent animosque viriles ac materno lacte dignos assumerent, abominantes paternam haeresim sacrasque Venorabilium imaginum amplexantes ac exosculantes effigies; simulque in manus asgumens, quippe quas in cista quadam repositas habebat, vultui labiisquo admovens puellas Sanctificabat, inque earum amorem illas oxcitabat. hoc illa eum identidem tactitaret, ardensque erga imagines de- iderium neptibus frequens accenderet, non sesellit res Theophilum. is enim aliutuando cum filias interrozarot liuid ex avia munerum accepissent, quidve humanioris officii blanditiarumquo in eas collatum esset, reliquis interrogationem eius tanquam muscipulam solerti animo constanter declinantibus, Pulcheria non magis aetate quam sensu immatura, quam blando tractatae essent referre, ac quam Variis pomis donatae,
unaque venerabilium imaginum venerationem adiungere, atque ita rem
102쪽
κιβωτιον καὶ ταυτα τr κεφαλῆ τε καὶ τοῖς προσωποις
simplici sensu Verbisque narrare, plures illi in arca esse puppas, quas osculata vultili orique admoveret. ob quae surore percitus imperator est: ne quid tamen durius in socrum statueret, obstitit mulieris tum re- Verentia tum probitas ac religio. nec praeterea eius minor erat loquendi arguendique fiducia. etenim genero palam exprobrabat. ac propter quotidianas consessorum persecutiones eum arguebat; sola denique fere omnium in eum odia ipsi patefaciebat. unum duntaxat, ne a iam inpoSterum adirent, aut certe ne sic crebro, illis interdixit. 6. Geminum sere est quod Augustae obtigit. alebatur in aula delirus pumilio et Homerici Thersitae persimilis, Denderis nomine, impeditae linguae, risum movere aptus, ioci duntaxat causa in regiam adhibitus. iA quandoque in Augustae sacrum cubiculum subito irrumpens ipsam sacraS osculantem imagines easqne oculis devoto adhibentem ossendit. has coram delirus homo intuitus interrogat quidnam essent, Propiu8que visurus accedita ad quem Augusta, ita subrustice, 'meae sunt pulcrae Puppae, quas Valde diligo.' imperator tum mensae accumbebat; videns- qtie hominem ad se propere Venientem, ex eo quaesivit ubinam fuisset.
respondet illo apud manam sic Theodoram appellans , vidissequo illam ex pulvinari pulcras puppas proserentem. intellexit itaquo imperator,
103쪽
ουν ὁ βασιλευς, καὶ πλήρης οργῆς γεγονώς, εἶς ἐξανέστη της τρα
καὶ τῆς δεσποίνης κατεπαιροιιενος ο Θεοφιλος et ρωτα τουτον περὶ αυτῆς, εἰ πάλιν ἄρα τα καλα νιν. ἡ ιιάνα ασπαύεται. ο di τοῖς χείλεσι τὴν δεβιαν ἐπιθεὶς καὶ τῆ αριστερν των ἔπισθεν sιε-1s B ρῶν λαρο ιενος ' σθα, σίγα περὶ των νινίων'' ἀντεφησεν, ' βασι
T. Aut τινος δἐ κατὰ πολεμον ἀνδραγαθιζοι ενον, χεῖρά
χάρισι καὶ γὰρ υπισχνεῖτο πολλὰ διδοναι τω ἀνθρωπον) απέτυχε τῆς αἰ ζσεως, Vγε δἐ καὶ βίαν ὁ στρατηγὸς καὶ οὐδ' ουτως εἶχε
plenusque ira, ut e mensa surrediit, ad sam vadit, multisque aliis eοnviciis coinduens etiam idololatrant effreni ore aphellavit, deliri hominis sermones simul roserens. at illa, mariti .interim aram leniens, responSoin promptu quaesito ''non ita est '' inquit 'o imperator, non ita est ut tu suspicaris r sed cum in speculum una cum ancillis oculos ipsa intenderem. resultantes in eo formas contuitus Dendoris, pictas imagines esse veniens domino ac imperatori insipienter nuntiavit.' sic itaquo eius interim iras exstinxit: Denderin vero paucis abhinc diebus castigans sapore deinceps docuit, ita insinuans 'cave unquam de pulcris puppis ulli loquaris.' adeoque eum Theophilus aliquando a potu iactabundus adversus tuo Augustam sese esserens de ea illum interrogaret, num iterum mana pulcras puppas exoscularetur, Dei deris dextra manu ori imposita, ac sinistra posteriora tenens, 'tace, tace do puppis,'' inquit, 'o imperator.' at tuo haec ita gesta sunt. T. Porro cum miles quidam, vir in bello strennus, manu sorti atque equo agili praeditus esset, contigit ut dux, sub quo militabat, eius equi umore caperetur, quo is scilicet non raro incolumis olatus praelio fuerat mortemque evaserat. eum ergo oblatis saepius precibus ainlitaque mercodia pollicitatione repulsam tamen, pateretur, ac neque vim minaε-
104쪽
δυστυχήας καιρὸν του ἀνδρος ' διὸ και δια γρα/ι ιατων παντας ἐν
τέλει και αζι μασιν ανερευνων ἐκέλευε τοιονδε και τορυνδε αποστειλαι αυτ p. ὁθεν λαβομενος ὁ στρατηγὸς αφορ/ιλὶς αqειλετο 10 του ανδρὸς τὸν Ἀπον καὶ ακοντος, καὶ προς βασιλεα cἴς οικειον απέσταλκεν. αυτη τὶ alassi, καὶ του 7ππου δἐ η στέρησις. ἐπεὶ δἐ κατά τινα περιπδεειαν πάντας ἐκέλευσεν ο βασιλευς, και τους οἱαδηποτε αlam πεπαυφιένους, ἔζιέναι πρὸς Πολυιον, καὶ τὸν αν- Dδρα et τον ἐξεληλυθοτα Irmoυ στερου μνον αγαθου απι γαγε τῆς 15γιής, r-αῖκα καταλελοι-τα και τέκνα πτωχα. τί ουν η γυνης καὶ τὸ φιλήκοον ακοτυυσα του βασιλέως καὶ φιλοδίκαιον, καὶ τρτου ανdρος φίλτρω ἐκκαιομένη, καὶ τοις τέκνοις οπως καὶ χορ η- τοίη ουκ ἐχουσα τὰ πρὸς ζ. Ῥυν, την βασιλεπουσαν καταλαμβανει,
καὶ τον Θεόφιλον, ἐν β ημψρ ειθιστο πρὸς Βλα ρνας απιέναι,
re τουτον δη του ἀνδρὸς αυτῆς Iππον αναβαίνοντα κατιδουσα, το πετουσα καὶ κατολος τρο/ιενη ἐδέετο του βασιλεως, τον χαλινὸν του inΠου κατέχοτσα, καὶ ἀνεδίδασκεν πως αυτῆς τε εἰ ' ὁ ἔππος Ρ19 Βλαχέρναις P; 'uod nescio an tueatur collatum illud p. 71hr
qne adbibens quicquam efficeret, hominem du movet, multisque apud
Theolrhiluin viro obtrectat. miles ergo domi privatus degebat ac equum in deliciis habebat. fluxerat interim longum tempus, cum partim quadam aemulatione hominem ed bellum provocaret, partim Vero etiam maerore conficeret, uti illis sere accidit quos adversa fortuna dire afficit. contigit itaque ut quo temporo illo adversa fortuna premebatur, Theophilus equum generosum quaereret; missi8que literis primores omnes ac magistratus seu duces eiusmodi equum diligenter quaerere, et ad se mi tere iubet. praetor arrepta occasione a viro vel invito ablatum equum ut rem suam imperatori mittit. hoc crimen, et haec equi amissio. orta vero bellica aliqua necessitato rebusque consternatis iusserat imperator
ut omnes quovis modo militia soluti ad bellum proficiscerentur; quo factum ut hic quoquo generosi illius mul praesidio nudatus inter militandum necatus sit, relicta paupere vidua et liberis. quid emo mulier,
Cum et imperatorem aures facile praebentem et iuris ac aequa tenacem
audiret, ingentiquo viri desiderio flagrarot, nec haboret undo Iiberis ad ictum necessaria subministraret ' urbem regiam petit, ac Theophilum, quo die ad Blachernas exire solebat, viri ipso equo insidentem conspi- Cata, in genua procumbens eiulansque ae frenum equi tenens supplex orat, docetque hunc equum suum esse, nec alium quam Eum ipsum viri
105쪽
necis auctorem esse. in stuporem egit imperatorem ingens illa mulieris fiducia; Vehementiusque miratus, nee eorum quae dicebantur quicquam intelligens, interim quidem servari mulierem iubet, dum in palatium ipso
rediisset. cito itaque reversus seminam accersit. mox illa praesto est, docetque omnia clare, ac rem omnem exeonit. iubet itaque imperator Praetorem sisti, et do equo acriter inquirit. illo autem non aliunde nec per Vim ac rapinam, sed ex sua domo. affirmante misisso, producitur in conspoctum mulier, roum de vi peractura. eius mox praetor aspectu
haud sibi iam do mendacio blandiri; moxque supplex miserabilem in modum lugens atque eiulans imperatoris pedes adstringit. quid tum illo 3 viri facultates viduao atque liberis ratis portionibus hereditario quasi
iure adscribit, eumque magistratu movet; atque in eum modum IuSta illius sententia, ac quantopere iniquos raptores odisset, cunctis innotescit. 8. Nec minus aedificiis operoso exstruendis suam illa diligentiam Probavit. nam urbis muros, qui humiliores essent, a fundamentis eXRedificans, eius velut senium abstersit, eaque altitudine cum pari pulchri
tudine extulit ut aegre deluceps ab hostibus conscendi Possint; qui et
106쪽
hactenus eius nomen literis expressum celebri memoria retinent. t 'et meretrices ex aedibus deturbans, totumqtie eum locum emundans, illic domum hospitalem summa pulchritudine ingentiquo amplitudine, auris salubrem, amoenos habentem prospectus, suo ex nomine condidit; quibus rebus noxiae passiones morbique eliminantur ac salutaria remedia Praestantur. eo scilicet animo erga scorta assectus erat. aiunt quidem eum quandoque, cum tunc paulo licentius viveret, unius ex Theodorae puellis specie captum, cum ea foedatum esse: at ubi tamen se ab honosti tramite abreptum vidit, ac alioqui nec Theodoram rem fefellisse euiturpe facinus ingentem maestitiam ac squaliorem animique dolorem asserret , iitreiurando illi consessum esse, manibusque tremendum in modum ad deum sublatis hac se duntaxat vico lapsum omnino affirmasse, eiusque delicti ab ea veniam petere. ad haec domum fluandam celsaquct tecta ac palatia filiabus suis, ad locum quem Cariam dicunt, ingenti sumptu exstruxit atque erexit; quorum hactenus reliquiae aliquae atque,
rudera memoriam Conservant. 'o
9. Quia Vero ex antiquo moro .. quao: erant Augustae maiestatis imperiiquε Romani volebat Agarenis conspicua sacere, sive. ut laetitia. isocios assumeret, sive potius ut sui illis terrorem iniiceret, idoneum iudicat ac dignum qui istiusmodi munus exsequatur Ioannem tum Syncellum eiusque antea, ut in superioribus diximus, praeceptorem. Virum i
107쪽
διδάσκαλον. πολιτικης γαρ ευταζίας τουτον πλήρη Wγχάνοντα,
ου sub δἐ καὶ Ut αιρέσει τουτον συμπαρα/ιένοντα, ἔτι γε μὴν καὶ τὸ προς τους ἀντιρρvrικους λόγους κεκτη3ιένον ὁραμηριον, ἰγάπα
G ιριου δίκην ο ἀποσταλεὶς τὸ χροσίον εχει σπείρειν ως βουλεται, C πολλεῆ δη που /ιαλλον τὸν ἀποστείλαντα ἐπὶ πλουτου θημῶνας θαυμαζεσθαι χρή. διὸ καὶ σκευη πρὸς τουτοις δυο ἐκ χρυσου τε καὶ λίθων πολυτελῶν την συστασιν εχοντα, α ἡ κοινη γλωττα καὶ ιη καθαρα καλεῖ χερνιβοξεστα, αυτ p ἐπιδέδωκεν, πάντοθεν ἐξαί- 1se - τὸν αποστολον αυτου καὶ κοσμῶν. ος δὴ ἀφικόμενος καὶ τὰ Βαγδὰ ἄρτι καταλαβων πολυς μἐν ἐφαίνετο ἐκ της ἐνδον περινοίας καὶ λογου του προς ητικου, πολυς δὲ ἐκ του ἔξωθεν ἐπαν-
στελλο ιένοις καὶ πρὸς αυτὸν φοιτῶσι διδους, ιαγαλα di καὶ τ p 20
8 τεσσαρακοντα margo Combes. 12 πλουτιν Ρ, eon in margine. 18 προφορικου Znamque civilis ordinis componendi scientia instinctissimum, eiusque haeresis quam illo coleret longe tenacem, ad haecque disputandi solertiauerem, cum primis diligebat, ac prae omnibus sui ordinis maximo in honore habebat. ob hunc itaque causam otiam ad Syriae principem legavit, cum alia plura illi tribuens, quibus Romanum imperium sui ad
mirationem consciscit alienigenasque in stuporem agit, tum Vero etiam nuri immensam summam, et quae auri centeuaria quattuor excederet. Verum priora quidem muneris loco ameramnunae missa: aurum vero ad
Ioannis munificas elargitiones spectabat, ostentationisque causa, simul ac Bugendae opinionis. nam si ei qui togatione fungitur, instar arenae pro libito aurum licet spargere, potiori longe ratione, qui destinavit, Ob divitiarum acervos ingentraque thesauros stupori laturus est. idcirco etiam duo vasa auro gemmisque compacta, ipsa lingua vulgari ac quae impurior sit Graeco dicta- nos malluvia dicamus , praeterea tribuit; quo suum is legatum magnifica gloria efferret atque honestaret. Cumque adeo venissot ac Bagda civitatem ingressus esset, egregie eXmentis solertia vaticiniorum quo peritia clarus habetur . egregie quoque ex divitiis olliniquo exteriori cultu ae maiestate; non exigua quidem his qui ad se missi essent aut qui ipsi sponte obviam venirent praebens, sed magnifica, et quae unum duntaxat Romanum imperatorem decerent.
108쪽
οὐκ αγε ς ἐπὶ τῆ απιυλδεα τουτου εγώ ετο, καὶ πάντες οι βάρβαροι 1υρ κάλλει τουτου καὶ τῆ συινότητι, ἐτι γε καὶ τῆ ραγαλοπρεπεία βλημένοι την πολλὴν συζήτησιν ἐποιουντο καὶ ερευναν, καὶ BΠάντα κάλων, τὸ δὴ λεγοπινον, ἐσειον, ως αν εἰς gως αχθῆ τὸ
hinc illi admiratio longeque ac late pervolans nominis claritas. ceterum ubi primum barbarorum fines attigit, cunctos in stuporem egit; eosquo qui amicae percontationis causa obviam illi procederent, et hoc sqluin,
quomodo imperator haberot ac quam prospera uteretur valetudine, quaererent, munerum aurique mimificentia ac copia ingenti admiratione afficiebat. tunc sane ad Ismaelem accedens et in conspectum admissus, imperatoris illi sermones reserens, cum perorasset, resectionis causa in diversorium secedit. eoque animo incitatus ut res Romanas magis magisque esserret, quisquis ad eum quavis ex causa maioris minorisve momenti accederet, argenteum vasculum auro nummisque plenum munificaei largitione tribuebat. quandoque vero communi mensa cum barbaris 'epulans malluviorum, quae diximus, alterum, cuius illi usus in ministerio erat, ministris praecipit ut consulto amitterent. tumque non levi orta turbatione ac clamore, quod sic illud amissum esset, ac cum omnes barbari prae vasis pulchritudine et lepore ingentique pretio, iacturam aegris serentes, nullam non diligentiam quaerendo adhiberent, ac . quod aiunt, nullum non lanem investigando moverent, ut quod surto ablatum erat in lucem prodiret, iubens ille proferri alteriam, servoque mandans ut Primillud perire sinat, quod sic ulterius scrutari inhibuerat, Saracenos in stuporem Vertit. hinc quoque ameramnunes et ipse munifici nomen ambiens , atque id cavens ne ullatenus illi impar videretur, cum donis aliis Theophanes eontis. 7
109쪽
τος ἐπίνει suis πα- κώ απεδέχετο του διδοντος τὸ μεγαλοδω-sρον, ἐλάι βανε δἐ ουδαριως, εἰπιὸν τουτους ἐν ἀνέσει μἐν τειος καὶ ἐλευθερία ιιένειν παρ' εαυzoις, ιιέχρις ἄν τὴν ἀντισἐκωσιν ἐζεργά- τω καὶ ἄλλους αἰχμαλωτους Σαρακηνους ἐπιδους ἐκείνως τους Wτέρος ἐκλήφεται. τουτο γουν γενόμενον ἐξεπληξε τον Σαρακηνον ' κω ουκέτι ευς ξένον ως οἰκειον δἐ ηγουμενος τουτον συνεμ 10χως ιατεκαλεῖτο, καὶ θησαυρους ἐδείκνυε τους εαυτου και τὰ των
D ο κ γεάτων κάλλη καὶ τῆν αυτου σεμνοπρμειαν, καὶ ουτως δο τι- εων γε τουτον ἐφαίνετο, ἄχρις ου μεγαλαδπρεπως πάλιν προς τὴν Κωνσταντινουπολιν ἐξαπέσταλκεν. ος καὶ προς τὸν Θεοφιλον
enm accipit quorum ille splendore nihil rapina est, sed instar pulveris
coram Proiecit , tum captivos centum recens carcere eductos abratisque captivorum pannis ornato vestitu indutos, amplum scilicet munus, don Vit. Verum is quoque valde quidem laudat probatque dantis munificentiam, munus tamen interim respuit, aitque interim illos quidem remissius indultaque libortate gaudentes apud Ee acturos, donec ipse paria iaciat, redditisquo aliis Saracenis captivis hosce Romanos recipiat. res sic transacta stupore Saracenum affecit. nee iam ut hoseite, sed ut domestico ac necessario illo utebatur, continue ad se invitans, suoεque illi thesauros et domorum elegantiam, ac si 'nid augustius gentis moribus habebatur, visendum ostendebat; eoque illum visus est honore colere, 'uoadusque magnifice rursus Cpolim remisit. reversus autem ille ad Theophilum ex legatione, resque illi Syriae enarrans, suasit ut Bryenso palatium ad Saracenicarum aedium simisitudinem exstrueret, eadem figura ac varietate, ut nihil prorsus in utrisque diversum occurreret. praefectus operi exque Ioannis relatione exsecutus est vir Ρatricius nomino,
qui et ipsa patricia dignitate sulgebat. unum hoe amplius habuit Theophili molitio, quod ad sacrum cubiculum sub invocations sanctissimae dominae nostrae dei genitricis sacram aedem exstruxit, ut et templum
110쪽
τί- τον τρ&προν ναον καλίλει τε κάλ λιστον καὶ μεγεθει πολλῶν διαgέροντα , καὶ το μεν μέσον εἰς ονομα του ανιστρατήγου, τὰ δὲ ἐκατέρωθεν τουτου Hς μαρτυρων γυναικων Γλγίων Oνό mTα. 10. Rαὶ περι μἐν τα τοιαυτα ἐδοκει τε καὶ ἐνοριίPTO ιε-εγαλοπρεπης ὁ Θεόφιλος καὶ θαυμαμός' περι δἐ τους πιστους ημας καὶ τους τὰς σεπιας καὶ θείας Hκονας προσκυνουντας οἷος seύς βαρβαρός τις καὶ αυστηρος, πάντας παρελάσαι φιλονεικῶν s
ραί, θηρία di καὶ ἔρνιθες ἀντὶ τουτων ἀνεστηλουντο καἰ ἐνεγρα-
. 14 - φοσει θεοις, θέσει δέ interpres. triconchum pro palatii atrio vesut triplici apsido, longo illud pulcherrimum ac mestis mole praestans. ae media quidem porticus caelestis militiao principis Michaelis nomine dicata est; utrinquo Vero positae, Sacrarum mulierum dicata nomine, quae ipsae martyria dedicarunt. 10. Atquo his quidem in rebus magnifici nomen admirationemquct meruit Theophilus D erga fideles vero, ac qui venerandas sacras lue imagines colerent: qualem se exhibuiti plano ut barbarum durumque, ac qui decessores omnes tyrannos eo nomine odioque superaro contenderet. fuerunt illi Leo ad Miesinet eius pater, cuius sanctio fuerat ut nulli Pictarum imaginum, quovis illae loco pictae haberentur, nomen sanctus adscriberetur; quod eum titulum ac vocem uni duntaxat deo conveniris arbitraretur. non felici satis coniectura. quomodo enim, cum et Vocem deus longe sublimiorem, hominibus, non natura sed adoptione diis
deus impartiat, si quidem ipse per prophetam ait '' ego dixi, dii estis, Psalm. 81 6ὶ sancti vocem longo abiectiorem his ablatam velit haec
enimvero Nicnaelis lex atque sanctio. alter vero, scilicet Leo, nullam eis Venerationem habendam constituerat. Vat ego ' in init 'iubeo ne coloribus quidem esse pingendas, eo quod non deceat humilem degenerique animi proposito rerum eiuscemodi admiratione defigi , inque solam Veritatem omnis mentis intentio dirigenda sit.' divinae itaque effigies in eunctis ecclesiis deiiciebantur, earumquo loco bestiarum aViumquctsimulacra erigebantur ac pictis coloribus repraesentabantur, bellauiam