장음표시 사용
641쪽
Μαρια καὶ IIovλχεριαγ ἐν πασγὶ ευσεβε- καὶ νουθεσία κυρίου καὶ καὶ ταυτα τῆ κεφαλῆ τε καὶ τω προσωmo ἡμῶν ἐπιτίθησι μετα11 aut ἐν omitiundum aut δὲ post τας addendum
luros num se ita res haberet. certiorque factus iure merito seminam expostulare, media ipsa via nudatum acriter iubet dorso vapulare, Redesque solo aequatas in viduae ius cedere. transeunte quandoque naViper Bucoleonem, percontatur cuiusnam esset; auditoque esse Augustae vae mihi' inquit, 'qui sim essectus nauclerus, siquidem illa navia uxoria est; '' mittensque navim cum mercibus igni absumpsit. 6. Theophili mater Euphrosyna in suo Gastriorum monasterio quae eius aedes essent, coemptae a Niceta patricio, ac quas illa feminarum monasterium fecerat, dictum Gasina sanctimonialis erat; filiasque The dorae accersena quinque enim illa susceperat, Theriam Annam Anastasiam Mariam et Pulcheriam) in omni pietato et disciplina domini nec non cultu sacrarum imaginum erudire non cessabat. neque res Theo rhilum latuit. illas enim accersens cuncta ex eis sciscitabatur. Re quiem reliquae saniori mente ac eonsilio, quicquid ille interrogabat, Vesut ansas ac capiendi lenocinia quaedam constanter declinabante Pulcheria Rutem, quippe tum aetate tum sensu parvula, quam blando ab illa exci- Perentur, ac fructuum copiam reserebat, una quoquo venerabilium ima num adorationem memorana, sic nimirum, haud firmiora sane iudicio,
iocula, multas eam in arca Puppra habere, hasque post oscula illarum
642쪽
φίλη ματα. ταυτα τὸν βασιλ- εὶς μανίαν μηδD δἐ
τε φθεγγόμενον και γέλοπας κινοων καὶ θυμηδίας ἔνεκεν τοις βα- ιὶώοις ἐνδιαιτcύμενον. -roς γουν εἰσπηδήσας ποτι κατὰ τον τῆς DAυγουστης κοιτωνισκον κατέλαβεν αυτὴν θείας εἰκονας ἐμπιριει- 10 λ 73i ιέιην καὶ τοῖς ἐαττης ομμασι μετα σπουδῆς προσαγουσης- ταυτας υπ' oφιν ἰδων -τος ὁ παραπαιων τί τε ελεν ἐπυνθάνετο, καὶ πλησιεστερον διεβαινεν ' ἡ δέ 'τα καλά μου V ὲgησεν ουτέος νιxία, καὶ ἀγαπῶ ταυτα πολλά. '' κατὰ την τράπεζαν τηνικαυταειστιῶτο ο βασιλευς, καὶ δη προς αυτὸν ευθως δωβάντα ε ετο 15 -zὸν onoι ποτε δευχχανεν ων. ὁ ει παρα τὴν μάναν ἔφησεν εἶναι, την Θεοδώραν oricis λέγων, καὶ θεάσασθαι ἐν α ii καλὰ νινία του προσκεφαλαίου ἐ)ζαψουσαν. συνῆκεν ουν ὁ βασιλευς,
eapiti orique admovere. hino ira oestroquo suroris percitus Theophilus, cum nihil ei lacero posset, filiabus ea saltem cum avia familiaritato eoinceps interdixit. 7. Germanus huic casus contigit etiam Theodorae Augustae. OMImperatori delirus quidam honinnculus, Homeries illius Thersitae nihil dissimilis, Denderis nomine, linguae impeditae, ac risum permovens, deliciarum duntaxat causa in aula versans. hic igitur quandoque in sacrum Augustae cubiculum temero insiliens invenit complectantem imagines, easque oculis studio adhibentem. has stultus illo coram contuitus,. rogabat quidnam essent; atquo eis oculos propius didhibebat. Qui illa Vpul-Cbrae meae sunt puppae, plurimumque eas diligo.' sedebat tunc ad mensam imperator, statimque ad se transeuntem Denderim rogat ubinam
tandem fuisset. respondit illo Vapud manam' sie Theodoram vocans, ac si matrem aviamque dicas) pulchrasque apud eam puppas vidisse, ex Pulvinari depromptas. intellexit ita ius imperator, iraque plenus, ut u
mensa surrexit. cubiculum irrumpens multis aliis conviciis onerat, effre
nique lingua idololatram vocans, deliri homunculi indicium verbaque exquirebat. Augusta vero i ipsa interim iram eondens, haud ita se rem habere consestim ait, ac illo auspicatus erat: sed cum so illa cum ancil-
643쪽
mλε ' ourtis μἐν ουν ἐκείνου τέως κα έσβεσε τὸν θυμον ' τὸν Λένδεριν tuo' - πολλας hsιέρας παιδεια καθυποβαλουσα M-B πεικε σο προνειν, Ουτω πως ἐπιλεγουσα καὶ διδα--σα ως ποτε λεγειν περι τῶν καλῶν νινιων τινι καί ποτε παρὰ ποτον sἐγκαυχ ἰωνος καὶ τῆς δεσποίνης κατεπωρομενος ὁ Θεόφιλος hoωτα τουτον περὶ αυτῆς, εἰ παλιν αρα τα καλὰ νιν. η ριανα
ἀσπαζεται. ὁ δἐ τοις χροίλεσι τὴν δεξιὰν χειρα ἐπιθείς, και τῆἀριστερα τῶν ἔπισθεν μερῶν ἐπιλαβ ανος; 'σίγα, σθα περι τῶν νινίων, εἶ βασιλευ ζ' ἀντέφησεν ὁ παραπαίων. D8. Ino γ auroυ ἐτει, Ἀλεζιον τὸν Ἀρμένιον, ω ἐπιυσμον IIουσελι λίαν ἀνδρειον ἔντα καὶ ρ ο/ιαλέον εἰσεποι ησατο γα/ιβρὸν
εἰς μυρίαν τὴν θυγατέρα αυτου, καὶ πατρίκιον εποίησεν, εἶτα C καὶ 3 ιαγιστρον. υπολωεις δέ τινας ἐπ αυτω πων ως ο ρεγο- ιιένω τῆς βασιλείας, στρατηγον καὶ doum Σικελίας πέ/ιπει. οἷα Isδε o ς γόνος εὐδίνει, Σικελοί τινες ἀνελθόντες διέβαλον τουτον τω
βασιλεῖ Aς τὰ ιιὸν των πριστιανῶν Ἀγαρηνοις προδίδωσι, κατa δἐ τῆς βασιλείας σου suχετα. ἐν ει τω μεταώ τῆς θυγατρὸς του βασιλέως Μαρίας τεθνηκυίας, ὁ βασιλευς τὴν λαρνακα ταυτης ἐξ ἀργυρον ἐκόσ/Gῖσε, καὶ τόμον ἐλευθερίας τοῖς ἐν αυτ se προσφ)ευ-mγουσι τοι κεπι δνπερ tiργυρον Θέων ὁ βασιλεις mτὰ ταυτα
lis in spemalo conseiceret, Denderisque relueentes inde formas Intuitus esset, pro suo delirio de puppis domino ae imperatori rettulisse. his illi eius tantisper sodata ira. Denderim veru post non multos dies dignis modis castigans sapore docuit, ita fero inserens dicensque ''cavo ulli unquam de pulchris puppis loquaris.' quandoque vero a potu calentior Theophilus, cum Augustae insultaret, rogabat de illa, num adhuc mana Pulchras pupeas oscinis amplexuquo acciperet. Donderis dextera ori imposita, ac sinistra posteriora tenens, 'tace, tace, imperator,' respondit, ac do puppis no loquare. 8. Anno imperii tertio, Aloxlum Armenium cognomento Μuselem. vlmm valde strenuum ac robustum, eollocata ei Maria filia generum sibi civit, patriciumque ac deinde magistrum creavit. tum vero in suspicionem adductum velut qui imporium aucuparetur, praetorem ducem lue Siciliae institutum abs se ablegavit. qualia voro parturit livori Siculiqnidam vanientes crimen illi intentant, prodere eum quae Christianorum existant Agarenis, resque novas adversus imperatorem moliri. inter haec mortua Naria Theophili filia, pater illius urnam argenteis laminis contexit, ad Oainque eonfugientibus dato diplomxto immunitatem sanxit. hoc postea argentum Leo imperator sustulit. 9. Anno imperil quarto, Theodorum archiepiscopum cognomento
644쪽
ἐλεινόρει ' κώ ιατ' ὀλίγον του βασιλέως ἐν Βλαχέρναις ειε
- στολὴν ἐνδεδομένος, κώ του βασιλέως τῆ αυλάα πλησιuσαντος αττὸς φωνῆ μεγαλη ἐβοησεν 'μεινε καὶ κατευοδου κώ βασαμλειγε' ἔνεκεν τίνος, ω βασιλευ;'' αῖδεψεις ουν ὁ βασιλευς τὴν συγκλητον εφη ἔνεκεν αληθείας καὶ πραότητος καἰ δικαιοσυρος Po δέ 'καὶ ποία δικαιοσυνη ἐν σοί; οτι δοτς ἐ-πογραφον λόγον
Ἀλεξίω δι ἐριου ουκ ἐφυλαξας τουτον. ' ὁ δὲ βασιλεος θυι ρ καὶ
οπῆ -ατασχέτω κινημεις τουτον του θυσιαστηρίου βιαίως
1ογαγε καὶ πληγας - ιυτρίας ἐπιθεὶς ἐξωρισεν, ου διὰ τὸ ἐλεγχθρο
ναι Nn αυτου μονον, ora καὶ εμαθεν αυτὸν σέβειν καὶ τιμῶν
τυς αμας s&ονας καὶ τὴν αυτου δνσσέβειαν διώμώλειν. mτ' Οὐ-λο di ἐν τῆ μεγαλη ἐκκλησίρ παραγενομένου κώ του πατριάρχου απτὸν ονειδίσαντος, φθαγε τὸν ἀρχιεπίσκοπον μετὰ παρακλήσεως. B20 του ει ἀναξιον εαυτὸν δι' α πέπονθε τῆς liριοσυνης κρίναντος , ὁβ-ιλῶς οἰκονόμον απτὸν τῆς ριπάλης ἐκκλησίας πεποίηκεν. -ὶ'-ζιον τοs δεσμώ-resim ἐκβαλῶ. ωταοκεν πα-ν αυτ
Cristinum, tune in urbe Vmmantem, emn Aleximi per viduinmam et L, a milum, traditaque ei eruce sua oectorali, Theophilus in Me liam mittit, securitatis fidem Alexio praestaturam ad aequo revocatu . Cumque venisset, imperator tanquam rebellem durius caedit, et uobonis omnibus publicatis in carcerem tradit. Theodorus ubi rescivi rem aegerrime tulit. ac brevi post imperatore ad Blachemas profecis, eius illo iter oecupavit, ac sacerdotali indutus stola ante altare stetit. iamque ad soleam prope posito, magna voce clamavit 'intende, prospere procede et regnat quorsum, rogo is, o imperator Ps. 44 5).. ille a natum coram praesentem reveritus 'propter veritatem' inquit 'et -- suetudinem et iustitiam.' tum Theodorus 'oequaenam tua iustitia, qui Per me subseriptione tua firmatam fidem Alexio dederis, nec -m se vaveris '' his imperator impotenti ira furorequo concitus ab altari πιο lenter abstractum hominem gravi quo verberibus affectum in exsilium expulit. nec eo duntaxat nomine, quod is eum reprehendisset, sed quod etiam colero eum ac venerari sacras imagines eiusque impietatem Perium audisset. non multo post antem, eum in magnam ecclesiam V nienti patriarcha rem probro obiecisset, archiepiscopum cum Oininum sono x uxit. illo autem indignum se a virdotio conclamanta ob eam qua hi orat violatus iniuriam, imperaise magnae Meleaiae Oeconomum semia Alexio vero e carcere edaeis in tantiam omnem resumit, an D
645쪽
τουτοις προσδέχεσθέ με, λόγον ἀπαθείας ριοι ἀποστείλατε. οι δἐ μετὰ χαρας λόγον αποστειλαντες προσεδίζαντο ως βασιλέα 'P- μαίων. τουτο ἀκουσας ὁ βασιλευς ἐν πολλῆ θλι φει καὶ ἀγυιάει γέγονε, καὶ βουλην βουλευεται καὶ ποιειται ιιετὰ Σωάννου συγκέλλου περὶ τουτου. ὁ δὲ εἶπεν προθύμως βουλει τὸν Τύανουὴλ 20 πρὸς σἐ ἐλθειν, ω βασιλHῖ, αυτὸς ἐγω Ιτοιμος τουτο ποιεῖν. ματα λαβων καὶ προς τὸν ἀμερμουμνὴν σταλείς, τους ἐν ειρκταῖς
δῆθεν ἐπισκεφυιενος καὶ δεσμοῖς, εχων ionόγραφον λογον παρὰ
Tum eoluit. verum illa posita eaesaris Anthemii monasterium condidit, inqua illo diem obiens sancti sepultura elatus fuit. 10. Quinto eius imperii anno totius Orientis ducum nominatissimus Manuel masno in pretio a Theophilo habebatur. is quandoque cum Μy
rono dromi logotheta ac Petronae socero quaedam collocutus apud im- Peratorem delatus est, quasi imperium assectaret et dira adversus eum moliretur. contra vero Leo proto vestiarius do Manuelis salute solicitus.
illumque defendens, falso haee in eum iactari sorio affirmabat. Manuel ubi haec comeerit, iramque imperatoris declinans, ac quibus petebatur calumnias fugitans, clam urbe Pylas usqua egressus, publicisque eonscensis curribus, ad Syriae usque clusuras excisis equorum poplitibus aufugit; significavitquo Agm enis se imperatoris iram fugero, ac nisi fidem deserere cogant, ad eos se profugum transire. quodsi ita hisque condicionibus accipiant, fidem ei securitatis mittania illi nuntio recreati ac laeti, ea fretum nihil impari ac imperatorem Romanum cultu suscep runt. id ubi Theophilus audivit, ingenti maeroro mentisque angustia concidit. habitoquo eum Ioanno Syncello consilio ait illo 'ai vero ex animo Manuelem ad te reverti cupis, o imperator, id tibi ut praestem, mihi promptum est. acceptis namque pecuniis arreptoque ad Amermu-mnem itinere, quasi eos qui in carcero ac vinculis tenentur invisurus,
subscriptumque maiestaus tuae manu securitatia diploma habens, inde
646쪽
καὶ τῆ ευσεβεία ἐκείνοm καὶ τω εἰκὸς εἶναι την πατρίδα αυτου ἐραν. ' o di βασιλευς παειπολλα χρήματα καὶ δῶρα δοῖς αυτῶ5 απέστειλεν. o di εἰσελθων καὶ τους ἐν δεσιμις ρογετσας καὶ etῖν
κτὸν του βασιλέως. ὁ μἐν Ουν ταυτα πραζας ουπέστρεφεν, ἀναγγείλας τψ βασιλει πάντα. ὁ δὲ Μανου γλ ἐξαιτησύμ ενος τὸν διυρ- 10 saoυμνῆν ρατὰ των αἰχμαλωτων 'Hos ιαίων των καθειργμένων ἐν Β
ἐξέλθωσιν, ἀλλὰ πολεμήσουσιν ἰσχυρῶς, ετ ε τῆς αἰ ησεως, καὶ λαβων τὸν του ἀμερμουμνῆ τιὸν καὶ λαὸν πλεῖστον κατὰ LIερσων, καὶ νίκην ραγαλην ποιησας, ἀλλὰ καὶ θηρῶν ἀτιθάσσων 15τους Αγαρηνους λυμαινομένων τουτους ἐλευθερωσας , ἐν ριείς νιμαλλον τυτε τιμῆ ξ τὸ προτερον καθίσταται, καὶ πάντα ην αυτὸς παρα- τρ ἀμερι ιουμνῆ ὁον ιενος. ὁθεν φροντίδα noλλγην ἔχων του ἐξελθειν εἰς 'Rηιανίαν, ριετὰ καιρον τινα , ιπεν πρὸς τους δο- Qνάστας Συρίας οτι ἐάν μοι τὸν υἱὸν του ἀφρμοτι γῆ παρίζητε καὶ 20 λαὸν καὶ ἐξελθω, υποταζαι ἴχω την Ῥωμανίαν. οἱ di τὸν φιερ- μωμνῆν εἰπόντες τουτον ἀπέστειλαν. ὁ δὲ Μανουὴλ ἐλθων πλησίον τῶν θεματων τῆς ἀνατολῆς, καὶ προσκαλεσαμνος τοὐς υπο-
Manueli suasurus ut so tibi praesentem exhibeat. Id vero nihil mihi
easSum cessurum arbitror, tum subscripta illa securitatis fide meaquo suasionis vi, tum viri ipsa pietate, ac quod verisimile est ipsum patriam suosque diligere.' imperator itaque ingenti instructum pecuniarum vi copiosisque muneribus a so hoininem ablegat. ingre8sus vero Ioannes, Vinctisque elassitus munere ac protosymbuli expugnato animo, Manuellut occulte loqui fidemquo securitatis ac imperatoriam crucem dare licoret obtinuit. sic itaque peracto negotio roversus cunctorum rationem imperator rettulit. Manuel autem olnata Amermumnae supplicatione, ut cum Romanis quos sub custodia vinctos tenebat suscipiendae expeditionis facultatem faceret, obstricta illi fide fugam minime arrepturos, siquidem ad bellum exirent, sed fortiter pugnaturos, ex voto impetra it. RS- sumpto itaque Amermumnis filio, copiosoque fretus exercitu, adversus Persas aciem direxit; partaque ingenti victoria, sed et liberatis Agarenis a seris bestiis vastitatem regioni asserentibus, maiorem sibi honorem ac inlaritatem apud illos conciliavit, nihilque erat quod ab Amermumne, qua apud eum gratia pollebat, non consequeretur. quamobrem longctanimi anxius ac solicitus, ut ad Romanos gentilesque suos rediret, post
interiectum aliquod tempus ait Syrias regulis, ''si mihi Amermumnis filium e lasque praebueritis, atque his ego stipatus expeditionem Suscepero, Romaniam subiugabo.' rettulerunt illi ad Amermumnem, et dimiserunt. Manuel autem ad Orientalia Prope themata accedens, conVo-
647쪽
8 αυτῶ margo Peatisque quos sub Potestate habebat ordinibus, adhaecque Amermnmnis
silio, tanquam scilicet animi relaxandi gratia nc venaturus, longiusque ab hostibus digressus, Amermumnis complexus filium ac deosculatus. ad eum infit 'ego quidem ad imperatorem ac propria revertor, qui nihil invita notius iide atque civibus habendum ducamr tu vero cum tuis, omnis a nobis mali securus, te ad tuos recipito.' atque hic quidem cum lacriniis ac pudoro reversus este blanuel vero ad imperatorem prosectus eS Praemisso qui eius adventum illi nuntiaret. imperator nuntio liberaliternecepto, ac qua par erat humanitate ac benevolentia Manuele suscepto, magistrum statim ac scholarum domesticum praefecit, eiusque liberos e sacro fonte Auscepit. II. Anno eius imperii septimo imperator cum Manuele et senatu cunctoque exercitu adversus Agarenos prosectus, facilique negotio captis Zapetro et Samosato, urbe divitiis longo locupletissima, quod inde Amerinum nes oriundus esset, victoria spoliisque elatus reversus rat. CumquQad locum Brya venisset, exstrui palatium iubet hortosque plantari ac vi- Varia, atque aquas deduci; quod et factum est. inde in urbem rediens, Circensibus ludis exhibitis, primoquo ipso munero ludens, eandidis equis invectus spolia uo triumpho traducens victor coronatus est, factionibus acclamantibus, 'bene faustequo veneris, omni maior comparatione factionarier
648쪽
12. τύ ψ τουτον ει ει, του πατριαρο- ωντωνίου τελετήσαντος, δι ς' αὐτου ρ ειροτονεῖται Ιωαννης ὁ συγκελλος, 'I-- καὶ Ιαμβρής, ὁ ἐπὶ του Αρμενιου και παραβατον ὰσέοντος κνημιονευθεις γραμματικος, βεβοηδώνος mί τε μαγείαις 5 καὶ λεκανομαντείαις καὶ πασy ασεβεία. ος διπανον ἐπιτηδειον ευρεθεις τῆς 6ω βασιλέως ασψεως συν αττρ παοα τα προς Ar λειαν κατειργασατο ' καὶ ον ἀυσεν κατεῖχε βασιλίσκον τῆς ἀσεβείας ὁ βασιλευς καὶ απδεεκεν, τας αγίας ti&ονας m/α- cχρίσεσθαι προσταςας eti ἐπαλείφεσθαι. 10 13. ωτος ὁ Ιωαννης πρὸ του αστεος ODeημα ἐκ λίθων λαξευτων κατασκευάσας, o Tρουλος του νυν ὀνομαζεται, διά τινων θυσι- εἶμίλει τοις μυιοσι καὶ τεῆ βασιλεῖ τα μέλλοντα διεσημασεν ' o καὶ ἀοίκητον Is εινεν διὰ τας ἐν αυτ p γενυιώας τότε των δαιμόνων ἐπιφοιτησεις. 15 14. τουτοις Ἀγαρηνου τινὸς γυναίου πνευμα Πυθω- νος εχοκτος, ὁ αἰχμάλωτον ελαβεν, ἐκμαντευεσθαι /ιαθων ὁ βασιλευς ροτακαλεσάμενος ἐκπυνθάνεται, τίνος ἡ βασιλεία ἐν πολ λοις Pδιαρκέσει ετεωι ' καὶ ἔξεῖπεν των Μαρτιναχίων ' κατὰ πληροφορίαν τῆς τοιαυτης προφάσειος τὸν μονήρη βίον κατέκρινε
-τρ προδεδήλωκεν, οτι ωσαωτως καὶ συ καὶ τὰ τέκνα αποκαρή-Gεσθε κληρικοὶ ἐπὶ αυτοκράτορος Βασιλείου ' δ καὶ συμβέβηκεν.
12. Anno eius Imperii oetavo defuncto patriarcha Antonio, Ioannes arneellus potius vero Iannes et Mambres in eius locum susseetus est, is nimirum cuius in Leona Armeno et praevaricatore mentio supra habita est, homo praestigiis, divinationibus ex pelvi omnique impietata nominatissimus. et vero idoneum organum regiae impietatis inventus, collata eum eo opera, quae ad interitum existant, propenso omnia exsecutus est; ae 'uem parturiebat occultabat tamen) impietatis basiliscum, imperator edidit peperitque, promulgato edicto quo sacras imagines oblini ac aboleri iuberet. 13. Hic Ioannes exstructa in urbis pomerio ex sectis lapidibus domo Trullus hodiequo vocatur sacrificiis quibusdam daemonibus familiarius utens, quae futura erant, imperatori donuntiabat. manserunt aedes illae inhospitas ob daemonum per haec tempora in illis fretinentiam. 14. Inter haec Agarenam quandam mulierem bello captam spiritu Pythono amatam eum vaticinari imperator audisset, rogabat ex illa, cuius in domo imperium in annos plures duraturum esset. cui illa Martinaciorum. eius vaticinii fido eaque occasiono Martinaeem monacti in-1 24 2-domum in monasterium redegit. bine quoquo uae eventura essent, praedixit, herinde scilicet
ordinis gratia detonsum iri Bisino imperatore
Constantino Triphyllio, qeum liberosquo elericati
649쪽
quod et contigit. similiter quoque aliis non paucis futuros eventus praenuntiavita etiam qui ab illius morte futurus esset imperator, Haro Theoplitio edidit; item foro ut imagines venerationem cultumque reciperent, et ut Iannes sede moveretur. Georgio iluoque militares tabulas ConSecuto ad Circi fundam necandum foro vaticinata est, eiusquo fisco addicandam substantiam. 15. Imperii Theophili anno nono Arabes ingentibus copiis Romanae dicionis provincias locaque invasere; in quos imperator eum PerSis Profugis, Romanisque copiis ac Manuelo domestico aciem eduxit. Conserta pugna victus Imperator in medium Persarum agmen, per eos liberatum se iri arbitratus, subiit. Manuel circum lustrans, ut in medio Perearum euneo haerentem imperatorem cognovit, iamque illis constitutum esse ut Arabibus ipsum prodorent illiusque pretio eorum gratiam inirent, perrupto illorum cuneo frenoquo imperatoris equo apprehenso Pens reluctantem trahebat, nullo modo ferendum probrum ducens, si ita ab Arabibus Romanorum imperatorem capi contingeret. at imperator timoris nimia vi saniore monte desectus ad Persas rursus desciscerct volebat. Manuel gladium strinxit quasi percussurus; quo territus in Perator exivit, indeque pudore, ingentiquo accepta clado, Dorylaeum rediit. Manuel e praelio saucius morbo quo correptus diem obiit, multis adversus Agarenos strenue bellicaque sortitudine claro gestis. eius cadaVer
650쪽
ad monasterium relatum, quod ipse construxerat haud erocul ab Asparia eisterna. 16 statim proditionis delati Persae apud Imperatorem: intentatae minae in Theophobum, tanquam tyrannus et rebellis ac proditor et hostis esset. ' Theophobus compertis quorum reus agebatur, Bssumptis secum Persarum turmis, Sinopem concessit. accepit illa nomena quadam Amazonum, quas eam condidit. Amastris vero, quae prius Cromma vocaretur, ab Amastrido Persa, Oxiarii Darii fratris filia. fuit haec uxor Dionysii Horacleae tyranni, qui urbis eum potiretur, ex uxoris nomine illam appellavit. Theophobus quam urbem occuparat, tyranni iure tenebat. imperator ubi rescivit, Ingenti maerore assectus est. Veritus autem no illi se Arabibus adiungerent, in ΡΨhlagoniam usque venit; dataquo fido nihil mali passuros, assumptoque Theophobo in urbem rediit. Persae reliqui ad sedes euique dudum assignatas reversi. porro Theophobus non minus civibus quam Persis amori habebatur, ea ratione quod orthodoxus erat. 17. Theophili imperatoris anno decimo nascitur ei filius ex Theodora, cui Michaelis nomen indidit. procedenti ex more ad Blachemas obvius factus quispiam ait Veqnus quo vehitur maiestas tua, meus est. quaerit imperator ex comite stabuli cuius equus siti qui ait 'obsiesi