Hesiodi Scutum Herculis : librorum mss. et veterum editionum lectionbus commentarioque

181쪽

IN ENODI se Tval. 95 aptissime toties apud Homerum iuncta occurrim ἄμοτον

sane haud facit constructioriis huius exemplum ali hi, Perias. Cum tamen in αινων idem sit ac προθυμίαν ἔχων,

ut explicant schesia inraphr. l. mihi serri posse illae structio videtur isere quoque sertasse possit ὁρμM2 seqq. Quater hastam inmartem iaculatus Hesecules, ter quidem non nisi clypeum eius ferit, sed tanta vi totus, ut casurus Aiax fuisset, nisi demissa in terram inania se ostiaenauset quartum autem vinis femur vulnerat, qua parte non de sensum erat clypeo corpus. Ceterum vulneratos in Iaac pugna ad ylum ab Hercule

praeter axima etiam timonem et Oreum perhibet Romerus ILAE 392 seqq. ut de Oro ibi vulnerato nientio quoque mitin tributis Hesiodo Καταλόγοις. id Sehol ad n B. 366. v. 363 οὐταμένου --ος Sio Il. H. 258, 646, O. 528 Deo ἀτασε δουρί. Latinis quoque, in quens pum rure Pro perforare. Vide 4-vili in anno Cr. p. 30s. v. 365. ἔγχεος ὀρμη J Impetu in illiu μαι- consinis v. 456. Sio ορμν γ χεος ἐλθεῖν dicitur al1quis apud Hom. . . 8. Cons. Vii ad Il. II. 315. 366 seq. κε δὴ λωβητὸς κ. . . Ad verbum :ibi aram fui et in eo bilis inter immortales eos, relictis inser --- -- armis sanguinolinus . M M isu mpro τυ ηαν eoia Ilom. Il. B. 155 . Sed tuti quoque ne spoliaretur ars, item obstitisse videtur, quod illud

182쪽

que brevibus Producta, postrema in ἐχέμεν ob sequens inita est nomin. pl. ἔρυσαρματες apud Imm. II n, o, quod Greg. Cor de D. Ion S 44 dictum vult pro ερυσαρ τοι, per metaplasmum Ionicum του in Sio et Eustath.

ad II p. 1064. s. Sed eis potest ἐρυσάρματες ab ἔμ' σάρμας Vid. II n. ad Il. O. 354. V. 370. Quo magis expediti pugnent, de curru desinimi

Hercules et honus, ille quidem etiam, ut videtur, currita sui onere, quod nimium erat, evandi gratia. Aurigae autem currus propius admovent, quo melius in im me suis adsint.

comparantur Hercules et Cycniis, magno clamore in se invicem irruentes, cum duobus de montis cacumine volutis saxis, maximo cum impetu et fragore in se invicem incia dentibus. Similiter apud Hom. Il. 137 seqq. Hector, apud Virgil. Mn. XII. 684 Turnus comparatur cum saxo, quod de montis vertice volutum obvia quaeque sternit. Sed hic sunt duo saxa sibi invicem occurrentia. Infra autem v. 437 est saxum, quod a rupis cacumine volutum tandem in collem impingit ibique sistitur. Operae prelaum fuerit conferi etiam Statium VII. Theb. 744 sem

v. 377. ἀγειροί τε το ρριζοί Sunt αἴγειροι populi, quae

arbores proprie dicuntur τανύρριζοι quod radices quaqua-vmum extendunt quam longissiliis. Me autem Latine ab Interpretibus redditum est minis inas hahentes; neque enim in prosiindut aguntur hae radices, sed in latum, nec nisi paulo infra superficiem telluris.

183쪽

v. 380. πασα δε Μυρμιδο- τε πόλις κ. . . Vt rei hi narratae non aliquid etiam adiiciatu ad prodigium est per se prodigiosa satis), omnia h. l. memoria oppida

Thessaliae fuisse dicendum est, ut haud dubie Thessaliae

fuit υρμιδονων πολις Phthia, Pelei regia, quae Μομδόροι in εστ dicitur Od. . s item 'I-M , etiam Iinia et οιαὶ dicta eumque Ἀρνη tam Thessaliae memoretur oppidimi quam Boeotiae vid. Steph de 'b in v. Sua IX. p. 630 C, 33 K, de illa potius quam de hae m. tandum est. Neque Helice hi intelligenda Peloponnesi uriis,

hiennio ante pugnam Leuctricam fluctibus rubsorpta, sed Thrasaliae oppidum, iudice etiam Strabone VIII. p. 5s C. tibi testem invocat Hesiodum, Scutum Herculis aperi r spiciens, vel . I. vel iii a v. 475, ubi Ara1 et ΙΙelice, anorantur in vicinia Trachinis sitae. Nec proinde dubita dum quin fuerit etiam Thessaliae urbs quaedam Anthea, quod nomen, ut pluribiis urbibus ob similem loci natura conveniens, ita Iuribus etiam inditum fuit.

Ad Μυρμιδόνων πόλις Schol. Pam. C: Φαρσαλsa, et in

margine: Φαρσαλίαν καὶ THEE 'αλίαν. Voll. I. 3 Thessalias eam regionem mi Occumseu, quae nunc ab eis nomine

Thessali a me fur, απι Myrmidonum Moeuata eiMitos. Saepe utique πόλις usurpatur hac significatione, sed M. d urbe dici docet adiecta oppidorum mentio.

184쪽

Murum Il. . l. c. Zonara ψια est δροσος, esychio ψιαδες sunt ψακάδες, ρανίδες , σταγονες. Apud Apollonium in ex vocabulum Ilomericum interpretantem alia

eius forma xstat ψεκάδες sis

v. 38 392. Nova comparatio Hierculis cum pro V

natores invadente. Nihil hac comparatione apud Poetua Dequentius. Vid. Hom. Il. A. 414, N. 471 seqq. Apollon. Rh. III. 1351 seqq. VirgiLIII. G. 255 X. Aen. 707 seqq.; Sint XL Tho. 35 seqq.

... - . . . . .

v. 386. χαλεπος προ iδεσθαι Quaerit olfius: quisita et quid est y Imo est aper, qui βησσης ρεος,

43M latetis, in os χαλεπος προβέσθαι, χαλε-ὸζ ωστε θεαθῆνα, ut reddunt Scholia alaphr. quem Nousacile videas, antequam e latebra promunpat. Cons omninoli , Odyss otiatus rissime reddidero Latini Interiri et

Ueseus vel aver vel acerbus avsctu

. Apud Homerum non πρῶ-m, sed passim activrim -- 527 X. 275 Od. Δ. 396, . 393.

185쪽

nec Praeteranrasu In ab Homero ll. c. Acuit autem aper

dentes ad saxa e trunco actorum texendo vid. Ovid. VIII IIcl. 36M, ne potest sacere hoc nisi Vοχμωδῶς, in xus,

μάω, unde μάδω otiat mando ortum etiam est μασάω, λμα , dentibus subigo; hinc μαστοιξ ipsum os apud Lym x. in v. 1453; at μάστωια notius explicat μάς - , τροφην, et σπάζειν edendi sigilafivinione est apud Nicandri Ther.s184 cui verbo cognatum fuit alterum μαστίζειν, unde μι-τιχή, hinc μαστιχα st, munduco, dentes ad cibum subigendum moveo, id etiam apud Latinos medicos in

usu SINI masticati et masticatus. Cons. pul de ΙΙerbis

Is et Coelius Aureliari. ard pass. IV. 3. Est autem hio M' dentes prae ira moventi, dentibus frendenti. Hom. Il. A. 417 de apro υ- δέ τε κόμπο ὀδάντων Γ γνε--. Suidorem dixit Ovid. VIII. Met. 287 Femd eum viri lato stridore per u nos 'uma fluit. Namque haec ipsa dentium collisio spumam excitat Virg. IV. Aen. 135: omii cu frena feroa spumanti mandi L

x am ariis δέ οἱ πυρὶ λαμπετόωντι ἐί-ν Verba sunt

186쪽

i00 OMMENTARIVS Supra iam . 370 desiluisse eum dixerat de curru. Sed hoc non contentus poeta declaratum voluit, qualis uerit Hercules desiliens Fatendum tamen minus commode se peti hic desilientis mentionem, tot iam interiectis inter hanciet xlaxem, quibus adeo iam congressi pugna Cycnus et Hercules narrantur. Vid. v. 78 seqq. Dandiis fuerat liuic ceterum eleganter elaboratae comparationi locus si tim post v 370. Sed innino de huius etiam carminis auctore veriam est, quod de auctore Theogoniae binae monuit Ilueisellius de m. h. p. 101. Cons. noster ad Theog. Commentarius P. 200. vv. asa --Mi significatur anni tempus quo commissa

pugna Scilicet aestas erat, eaque iam SuIIIma et plena quo

tempore cicada in arboribus canit et aristae milii surgem incipiunt mmmhi etiam variantibus iam uvis. vv. 393 seqq. Canentis cicadae in aestatis descriptione si quens est ac sere solemnis mentis. Vide EO. 682 seqq.;

Aristoph. in Pace a159 Virgil Eol. II. 13, G. III. 328;

quoscitae praeterea citat Iacobs ad Anal Brunchii I. p. 12 I. Hinc aestisne cicadae dicuntur Nemesiano Ecl. IV. 43. Cons.

et Missonadius in nota ad h. LV hio v. 393 cicada κυανόπτερος ita ακίοπι χρωτὶ dicitur in Meleagri pigr. XI apud Munck. Anal. I. P. 32. Schol autem Par. Β κυ--τερος ἡ στακτόπυρος, Lis alis et nereis. Nam στακτὴ recentioribus Griletas dictus rini, vile

Goeti litigi iis alis coemtiis. De η χέτα diximus ad ργ. I. c.

Vt lite est χλοερλεω ἐφεζόμενος τέττιξ, ita de cicadis apud Hom. iL P. 351 seq. οντε καθ' ί si sese πεζόμενοι

μα λειριόεσσανἈῖσιν. Cons. Hesiodus et Virgil. l. α; Anacreon p. XLIII; eleager pigr. laud. et alterum Pamphili apud Bruna in Anal. I. p. 258.

187쪽

haec veteriam opinio fuit, primuin a pina nostro prodita hoc loco, cicadas rore vesci, quae opinio hinc fluxit, quod ciun excitatae subvolant, humorem emittunt. Vide lin. II. N. XI. 26, quaeque notavit Cerda ad haco Virgilii Εα V.

77 Dumque thymo ascentii ves, dria rore cicadae, et

Iacobs admeleagri Ep. XI. Est autem θηλυ h. I. vel, ut Hesychius interpretatur, ἡ τὰ in , θάλλει, ποιουσαρρστικη cons. Graev ad h. I.), vel, ut Diaconus censuit, η παλή, ut δρόσους dicitur eleagro Id. in Ver v. b. Exstat locutio etiam apud Hom. Od. E. 467, ad quem

σημαινόμενον θῆλυ. Cons. Eustath ad Od. d. l. p. 1546, 47 Athenaeus V. p. 18sV. 396. πανημέριος τε κω ηφος χέει ἀδρο Μatutinum cicadarum cantum memorat etiam Calpurnius cl. V. 55; sed maxime dicuntur meridie canere. H. Cerda ad Virg. Lm. 13. Vt hi χέε ώω, ita est , ει φορνυν apud Hom. Od. T. 21.

V. 397 citat ii tegrum, ut Hesiculi, tVm M. p. 455 38 seq. Priorem Versus partem sine poetae nomine Schol ad

Od T. 20 et Eustath ad Od. p. 505, 12. Locum autem hunc respicit Suidas, ubi, δε exponens τω ρωτι, Ussit:

ItaquHUος, ut recto Suidas proprie sudorem notat, hinc

aestum, aestatem. Ab 'ἴδος est δαλμος, Ἐργ. v. i5. Neutrum vocabulum apud Homerum exstat.

ὁπότε χρόα Σῶριος ἄζει Similiter 'Eργ. 587 mst, φαλην τε κι γούνατα Σῶριος ἄζει

188쪽

diculi tu spicae, quas milium emittit aestate iam adulta. cum satum illud fuerit aestatis initio. Plinius etiam II. N. XVIII o milium memorat in aestivis, qua aestate ante Vistiliarum exortum seruntur. Scribit Seneca M. 86; seris vidisse illud mense Iunio exeunte. Sed fuisse etiam vernata milii sationen indicant Columella de R. R. ILAE, Gereon. II. 38, non dissentiente Plinio in sequentibus i. c., quem vide etiam XVIII. 26. S 66. Cognata sunt γλω , γλωχὰ γλῶ et communis est omnibus significatio rei in cuspidem exeuntis. v. 399 ο Ἀμφακες αἰόλλοντα Referendum hoc ad superius, non ad proxime antecedens neque enim quo tena-Pore seritur milium, sed quo tempore spicas milium emittit

mutare ti Be Morem incipiunt. Dicuntur μφακες uvae immaturae, acerbae. Cognata Surit

v. 400. Vt Hesiodi P. 428 B:

οστις ἄδην πίνει, οἰνος δε οἱ πλετο uάργος. Vnde priorem versum einere huc translatui facile adsentior Viris Doctis. Nam quod in Meis poeta de maturis, ni fallor uvis recte omnino dixerat, non item recte dici potuit de immaturis.

v. Ut τὸν ορην μάμαντο , Respondet prae denti ἡμος

vv. 402--404 uncis inclusit oetuingius, ut alius recensionis pro versibus 405--4M. Disseuiis Rankius, nec la-

189쪽

bus de cervo pugnantibus assimilantur Hercules et Cycnus; neque nini, sequente οἱώ exit, ut recte v. 4ia exstat ad priorem quoque comparationem trabas. quia

terquam enim, quod hic assatis est comparationum, prior illa qua parte aliquid habet ab simili omericii Π.75 diversum ossensio aer creat tum 1eglecto digammate incis tax , tum, et magis etiam, quod dicunt ' Immi

turae repugnat, cum fiat alterum hiante, alterutii Piresso

ore.

vv. 405 seq. et 412 exstant etiam apud Homerum Il. II. 42 seqq. ad quem locum IIeFIHus nostra haec ex intem potatione orta censet. Sed exstat versus 405 etiam d. .X. 302 in simili comparatione, quo si videoltur in primis adamata fuisse Epicis et solemne fere apud eos in tium habuisse.

gnantium.

ut saepe. Versiis 409 extremo cuin principio sequetrivi cata Et tu.

Μ. p. a 32, sed non sine variatione demita dixi in miis contextu subiectis.

190쪽

m λήσηται Memiserit alio loco Gallice et u sera mari

autre part Fera scilicet haud statim e uti terse On id erat,

sed fuga se subduxerat in sylvam vel petram, nec Sciebat venalar, quorsum. Res hic narem et sequens illud de unioribus οἱ δ' οτραλέως Dοησαν diligentem in Muta rerum harum observationem proditiv. 415. ἔρρηξεν χαλκώd i. e. clypeum, hic, ut apud Hom. Il. . 348, II. 25s, P. 44, nullo habito respectu

materiae.

ἔρυτο δε δωρα θεοῖο contulit opportune Clarrius Ηο-

vulnus intulit in cervios inter galeam et scutum infra memtum, itaque in anteriore colli parte. Simile vulnus ab

hilla illatum Hectori. Vid. l. X. 324 seqq. Cons. et VirgiL Aen. i. si seqq. ibique vri in Vare.

Lecti.

v. 18. - iungendum cum seq. μασε. Valet autem auum aitque nudarare indit.

v. is ἀπὸ αμψω κέρσε τένοντέ adem phrasis est ILΚ. 456, E. 4664 similis Il. N. 546: τὸ δὲ φλέβα

πασαν κερσεν. Dicuntur autem hic τενοντε eximie duo illi cervicis ex vi maiores, quibus circumaguntur colli Vert brae. Confest. ll. c. et A. 521 E. 307; Foesius in Ind. Hippocr. a v. in est τενοπόω emicem isses O, iugulo. Vid. Hesych. in ενοντούσεις, et ibi InterPP.

라틴어 텍스트