Hesiodi Scutum Herculis : librorum mss. et veterum editionum lectionbus commentarioque

151쪽

v. 227. αδος κυνέη νυκτος ζοφον bis ἔχουσα Fotelint si ea, ut caligine tectus Peramis visum aliorem nillaret. Cons Apollod. d. i , qui et meam tum a Ny-phis eum accepisse tradit, in eo quoque sequente ipsum Eudocia I. c. emorat etiam Homerus II. E. 845 Aώοσκυνέο simili rictu. .men auten ei ab re impositurii. Namqu6 est ab IVM is qui non emitur. V. 228. Vserim, Propter metum insequentium ora num is se , pro quo frequentatur, O horreo, pers. med est ἔρριγα vid. l. P. 1 f. unde novum verhum

dueta cons Spitzner de versu Horra. p. 3. λιτανετο, se extendebas otiindo, ut est τιταινόμ ενος

de equo celerius currenis l. X. 23. Cons. et Apollon. Rh. II. 280. V, 2ω Γοργό- ronis non dicere Hesiodum, sed Γοργώ, minat Scholiasta Ven ad D. re is, sive hiatis loci immemor, sive abiudicans hoc poema Hesiodo Certe minis inagis invaluit Γοργώ/, ενος, estque frequens apud Diripidem, quem vide e. g. in Phoen. v. 45 et ad eum

o ψατώ Hesiodea vocabula sunt φατὸς et φατειός. Vid. h. 10, EO. 3. At non mit Homerica. v. 231 seq. επὶ δε χλωρου θάμαντος . . x Nexus

edipetis incedentibus illis in cada/nant pallido. Scilice Gorgones quoque non presse cohaerebant cum clypeo, sed moto

152쪽

illo ipsae agilabant ut , ac tum quidem poditas tangentes a nanterii in illo, si faciebant, ut aculum clypeus ederet uinitum. Confert ei minus Euripide si Rh-30 m est malo. sed eius loci ilia, ni fallor, --

v. 233 seq. επὶ δε ζωνησι δράκοντε κ. . . Ovid. IV.Μel in de isiphone ortoque incingitur angue sed in Gorgonum onis duo erant angues, ita inter se implicitinodo, ut prominerent et meapita Cons citatus a GOMNI itagio Heliodorus III. 4. ἐλκυρτωοντε κάρνα egregie dictum ex serpentum alaia a capita supra se intorque tium. Cons. Ruhnhen Ep. r. II p. 189. Cotin es exi.

iudice etiam Cortivo in in ilis cinguli descriptione mutuatus est Heliodorvs Aethiop. IV. 3.

v. 235. λιχμαζον ἄρα τώγε Glossa Parisini G: --

χον δε αλληλους οὐτοι Guietus contra: ντων an eas Gomnes scilicet, illas duas Μed - sor es τὼ ΓοργάM AN

linguis morum more sibi os lambebant. Sic licuntur

λελιχμότες, nullo addito accusativo. Suniliter iis v. Id. XXIV. 20 de anguibus Herculi ab infesta Iulione immissis: πιωμενοι Eγγειν - ον Virgil Aen. II. 21 doserpentibus Laocoonti immissis sibila lambebant hnguis,

πινε δ ἐχάραφω ia rari mons supra dicta ad v. 164. vv. 237 - 270. Nova imago super Gorgonum caput πι-

sita inrbs obsessa, in cultu tua ribiis stantes inulieres animi Diuitias by Corale

153쪽

anxietatera clamore et lacerando sibi genas Exprimunt; extra portas urbis conferti senes, sublatis ad coelum

nilnis arne urbem campus, in quo iuventus victus ita cuiuisistibiis pugilat, ut Mite mam pugnatum intem Gramos et Troianos praesentibus, ut ibi saepe ab Olympo iis, iis hi fatalibus De iis, quibus adstat ouenda spreae

Ἀχλύς. Quod uim iam ἐπὶ δε δεινῶσι κοψήνοις -

γείοι εδονειτο μέγας φόβος ad novam hanc imaginem pertirier volunt Sintichtegroll. I. c. Ilainrich. Goeul. . L . V sius, verin ne horiam sententiae semiens οἱ obstet. Potius est, ut φόβος intelligatur, quo terribilia Gorgonum capita intuitos illa assiciebant. Recte Mithius: ori eadem praepositione usus poeta singula annectit: 'V. 237. οἱ ' πὶ mrim Diaconus ἐπάν-- Γοργά- . v. 23s seq. τοὶ μὲν-τοὶ δὲ Duo sunt exercitus, alter oppidanor in alter obridentiunia Alia ratio est loci Honteries II. . ad quem Huni inimo veraram uitatis perperam accepit.

Εst eadem imago, sed brevius expressa apud Hom. Il. . 612 seq. Potest uterque locus obversatus esse seratio

Cami. m. II 6, ubi cons. itfines t. v. 243. χάλκεον οξυ βόων In h. v. 11 facile feriis mus Αἴδεω κυνα χη κεόφωνον , sed est χάλκεον βιων de mulieribus nimium. Itaque pro γελαον hi lagendum

154쪽

hene monenti, passim in hoc carmine memorari cuiusque imaginis materiam. Cons. ii primis v. 192, 220, 222.225 seq. 313, ubi Prorsus eadem est OSItura. Tum, quo

miniis de veritate emendationis diurites, hoc facit, quod, quo tempore primuin scriptum est hoc carmen, vel si non antiquius fuit Onomacriti aetate, tam genitivus Pluralis adiectisi, quia in adverbium, in ea riue ratione scribi solebit XAME . Adverbium esse maluit recentio da

ctyloma III lladiosa aetas. Otuit autem Clamor mulierum

in imagine sic earum ore diducto colligi. 246. ροοι μοι ει πυ- ωον Non ab re incongruum erat, ut ante portas iubis exhiberetur globus serium, quos de liberis suis extra urbem pugnantibus sollicitudo eo compulerat, ubi possent et vulneratos excipere et se tasse ipso adspectu suo monitisque iuniores ad ortius pugnandum excitare.

v. 24s sem. Κερες κυακα Sunt hic με neres, aeno tem inferentes eae, disertius Κῆρες θανάτοιο dictae Ro--- IL 302, Μ. 326, et Pindaro apud Plutarch. Maesit Coliv. IX. 15. p. 48 B. Habuit unam harum Mutin

hillis clypeus, Il. . 535 seqq. vhi ε3rsus 540 revius id expi imit, quod ii l. traditur . 24 seqq. xliibitae autem in emulis olypeo Κερες conveniente iis colore sistati dicuntur, ut Latinis passu mors atra, et Moμέλαναν Hesiodus dixit Th. 211. Cum sequente autem hic earum descriptione convenit, quod Pausanias V. IX. 6

in . cypseli, ibitum fuisse ait: Πολυνεικα ς ε πις εν ἔστηκεν οδοντας τε ἔχουσα ουδὲ ημερωτερους θηρίου, κούο καὶ των χροιρῶν πιν επικαμπεῖς οἱ νυχες επίγραμμαδε ἐπ αὐτὸ ν, Κηρα, ubi neque huius civili sunt interpret .

155쪽

. Est, ut in arca Cypseli Κῆρ singulari numero supra v. 156. h. ii, aliud Hom. IL Σ. 535 X. s. Plurali autem numero, ut hic Κῆρες memorantur Tli. 21 , sed suspecto loco, Apollon. h. IV. 1665 seqq. quodque sunt praesertim in besto infinita necis genera, μυρία - κως dicuntur apud Hom. IL, 32 et Simonia. D. XVIII. 20. λευκοῖς αραβευσαι δόντας Similis constructio est apud Apollon. h. II 2M. Fuit autem certe ille crepitus den tium, si audiri potuit, inter clypei θώματα sed soria odicendum, poetam, ingenii fervore abreptum, ad revera ex. hibita in clypeo aliquid de suo addidisse, siquidem neque vinnia, quae v. 261 Mil. deinceps per brasse Κῆρες --xantur, inui in clypeo spectari potueriant. Coris supra notata ad . Ire

τώδεις, φοβεροί. Num respicientes hunc Iocum Certo, ut iam et Ranhius notavit, neque alibi in Hesiodeis, nequeus piam apud Omemini exstat Amare . intur autem ut μελανωπός sed . δειν φ dicuntur Furiae apud Sophocl. ed. Ol. 4. δαφοινοι Hesych. in v. bene λ- οἷνιοι explica Cons. Scholia paraphr. et Monao apud Ranhium. --λarro τε i. e. at Schol. paraphri explicant, I ἀδυνατα τις πλησιάσαι, quam notionem etiam Vocabulo tribuunt v v. 147, 230, 268. Cons meteteu de em Thein. p. 56, et super quatuor sic iunctis in .li. v. Κηρ- epithetis Ranhius ad h. I.

v. 25 seq. πάσαι δ' ἄρ' εντο οὐ μέλαν Αειν Sam

guis gratissimus habebatur inseromam potus Sanguinem apud Homerum Od. A. 35 bibunt mortuorum animae.

Sanguinein apud Eurip. in Alc. v. 846 bibit

156쪽

insuorum mam, incedentem finxit νειάων ἀνα- a V. 2M. βάλλ' 'Dυπης μεγάλους Nisi statuas minante hvile excidisse, ensendiali est, poetae menti illa o versatum esse καστη ve nis ηψν μία, quippe quae innio comprehenderetur Praecedente, ou Similia traii

itus a plurali ad Ongutiarum numerum exe 'a practent 3lauti inlines synt. p. ii seqq. v. Τάρταρον ἐς κρυοειθ' Additum ad explicati nem superioris Ainiae. Ceterum a apud Homeriun et Issesiodum Tartarus magis est locus ερθ' Αἴδεω, Titantii

aliorumque ab Iove eo detrusorum carcer, non Drauorum

apud inseriis aedes ut vere momtum ab Helairichio Praef. p. Utta et oeulino ad lia qui inde reserendum ruinearmet ad recentiorem aetatem statuunt. Certe, si illud cum veterum nisuis lasiodeum haberi volumus, vice

vim erit, poetam procedente aetate aliam, quam Prius, Tartari sibi insis Me notionem, plane ut super rides sententimi mutavit. Sed certo non obstat hic lacus, quominus satis iuniquitari diuitaxat hoc comen Hibeatin , o xiis Theognissis aetate eius ei sum 1030 M. GHALype

vulgata fuerit de Τartaro mortuomIm apud inferos sede opinio. Ad κρυοεντα, Irigidum Tartarum conserendiis Plutochus

157쪽

Sunt. . Gi . pr. p. 166. Diaconi φρένας ἐπλήρωσαν incongrua mihi dictio videtur, itaque etiam, quod emio,

Missi,nadio et aput Messium HE ubi placuit, μνας 3υγος motiis et agitatio pugnae, hinc ipsa pugna. IneptasMI1t, quae supel hoc vocabulo proflant apud Apollon in Leata ad . et Mininthium ad Hom. variis locis.

vi eo motite. na, ut solet hac in minis parte, es. - ----Bquodammodo liaec vero inferior a dehilior υφη 'ων οὐσα aintropos est, non illa fuit magna De ' Cons. tamen quae sub contextu notavimus 'φω m non est Homeri vocalinium; sed apte minrichius obser invit simile esse eius A. Σ. 518 πολίζονες. Quod autem de tropo hic traditur, Poriae nostro propriua est; neque Mille aiunt inum iugari causa potist, Hir eam sibi iii vini. Nimi agnoscendus hi Auctor heogoniae 3 in h. 7s, ususque comparativo et supeIlativo passim etiam

Mineres, non positivo. Προψροις πρεσβυτεροιώnolitis stinguntur ab Aeschine in Ori intra tuis .chum P. I. V. i. mami viiiiii quidem in solas amas --, evin obi Medentia sinies intelligi Κερες vix possint. Quin

autem ad has reverti poetam statuit, tilingius, ut quae Diuitia ' Corale

158쪽

versibus 258-260 legirritur quasi in parenthesi dicta accipia tur, vereor ut admitti possit offendunt BD in eo, quod ab aliis poetis concordes rimae memor intur vid. Virgin I. IV. 47), sed certe illud non tumo habere vim debet, ut propterea versum 261 et duo sequentes cum Hermanno l. e. p. 20 Perperam huc intrusos cum Ranhio, versus 258-260 post v. 26 e mandos statuantiis. Haud sane fuit indoli poetae conveniens, ut Parcas hio adstare Pugnae . faceret nihil agentes magis autem, ut harum quoque tetram nobis imagulum efffugeret. v. 263. ἐν Diaconus exponit εὐαίτας, quod in Hei fiam, et plerisque postea Edd redditum Dum se. -t se non peius Basil inter ci eddiderat vi, i. e. in illa oblini imagine. φώ coo, -equabant, a. e. unguibus et manibus ex aequo Pugnabant. v. 264. παρ 'Αχλυς εἰστηκε κ. . . Complectitur exhibita hi persona omnes miserias, quas bestiam parit, luctum, vastitistrin, Dinem, HIuvamii. Videtur antiquitias in usu fuisse cognatum cum γελα verbum γελυω, niteo, apsemiso, atque inde γελώς, inor, Plendor, et hinc facturu

se γελώς, eontracte M ς, quo proprie sigius daretur

absentia nitoris, splendoris, lucis Daque apud Homeritin ἀχλυς frequentius caliginem notat, sed sine dubio signifieare etiam potuit moerorem, tristitiam ut saepe ponitur φώς, lux, pro gaudio Cons. Ginem in Lecit Hesiod ad h. I.; Vn in nota subiecta adest T. 41 seqq. επισμυγερη σμύγω s. σμύχω, proprie lento igna consumo, hinc conficio absumo vid. Hemi AE ad Lmani D. . o extri), verbala ortui estis ματερός με vel ae--αsqucllistus; unde etiani ab tym Μ. P. 21, 18 σμγρὴ

159쪽

exponitur μα ἐπίπονος κοὐ σχρά, simulque ad Hesiodum Pruv auir in ciuus tamen reliquiis simplex σει non exsini; inde vide itu Myni. Hinc locum et compositum ris μυγερὴ resperisso. Foratistum inde adverbium ἀ- μώγερῶς exstat apud Hom. Od. . 195, α 672.

Scilicet ah υω , torreo, torrendo sicco, relatio, sunt

αὐαλέος ab αυστος, αὐσταλέος, aridus, simus, squalidus, qvidis est habitus miseria ac me amictorum. Disiue Mysses mendicantis habitu inmme dicitur apud Misexui Od. T. 327, ubi in Schol. . exponituri πληρός. Sic etiam est apud Apollon Rh. II. 200 seq. demuneo 'ro

sumo genis De Andriunache super mariti foris anxia Homerus II X. 452 νερθε γουνα πηγνυται do Larne Ovid. Met VIII. 808 seq. Auxerat articula macies, Sem -- pin riseris orbis. Quodsi ciun C G. Muinem et Gotirilingis quorundam ut scriptorum, ita editorum librorum γουν παχ=1 probes, accipiendum erit tu midis gentibus, qui

nil effectus indieatur 'E'. 497. μακροὶ μυχες χείρ. - Pertinent haec ad squalorem tristitiae proprium. Iat Inos lugentibus, ut hahhanae capillos, ita ungues alere, etiam quo aptiores sibii herent in lacerandum Mnas.

160쪽

,3 Iis, tui vehementer a Mymas effundunt, etiam nares tra mere solent; hanc autem spurcitiem in eoelinquere

evident amim est indicium animi P ae sumia tristitui nullam amplius misistitii curam Hibentis. Cumis autem, quod hic exstat, Longinus do Sublim. IX. I ut Hesiodeum

θω-ν, ex amo ultiore elemitiae remi F-uis te συδεινον ποίησε τὸ 'ἴδωλον, αλλα μια τον; in quo neque nos ei refragamur. At simul agnosci volumus, non modo Mo loco, sod passim in hac tristium Dearum descriptimis; sensum se prodere ruditaris antiquitatis, non eum, qui fuit cultiore Graecia, tim et idem obsin vari Posse in bene mul-- δε παρεων Exacissis, ut hi luctu, genis. Conclaician de Luctu . 12 6. m. ad Petron P. 666. quena, ut propius ad eam aecede, iam facilis allo Σώρειν Latinis rivi, est ita os aperire, ut dentes προ-veant. Fit autem hoc in risu quidem lentiis, ut apud Theocri M. V. 1s, in ira autem ac despertitione vehemeritius; quare ad hae Aristophanis in Pace v. Mor

elim hic mos lugentium, pulvere sibi caput et lilii ros conspergere. Vid. Hom. II. n. 164 seq.; Diod Sic. I. si Luciali de Luctu 12. Itaque etiam Moiis .mine poetii insidentem humeris pulverem tisiuit i Verbum απιν, θεν

est etiam in Hom. I. in Cer. 278, alterum autem com

라틴어 텍스트