Hesiodi Scutum Herculis : librorum mss. et veterum editionum lectionbus commentarioque

171쪽

v. 303 καρπηρώοντε κύνε προJ Venatoribus praeibant

duo canes, qui vinemis in venatione solemnis erat, ut seram insequente altero alter praeverteret ac deinde secto circuitu exciperet. Vid. Il. Κ. 360 Arrian de Ven. c. 16 et 20 Philostr. Iun. Imag. 3. Noti sunt duo canes Bootae. Pallantem quoque apii Virgo Aen. VIII. 461 gemini canes comitantur. Itaque, iudice etiam Olfio, non, ut Hemmanno visum, opus hic fuit addito δυο. Similiter sine

hoc passim apud Homerum invenias lamo solemni ibi quoque duorum numero in bigis item se de iugo boum Od. N. 32, Hes. Ἐργ. 430 45i. Postpositum, ut hic πρὸ etiam II M. Mi K. 12 T. 118.

vv. 305-313. Curule eertamen ob tripodem ἱππηες i. e. curru vecti, currum agitantes, ut passim apud Homerum dion et in laborabant, summa contentione certabant; quod disertius o ita expi-it sequentibus: ἀμφὶ δ' ἀέθλφΔηριν his, κοὰ μόχ'ον, sed parum eleganter repetit ibi

v. 305. πὰρ δ' ατο docet, hanc imaginem in clypeo illi venationi proximam fuisse. Erat quidem etiam curule certamen inter pacis opera. λω hi dictum de praemio certaminis, ut v ait de

ipso certamine. Latini in hac re dicunt equos d/nittere. Vid. Cic. ileain.

II is, xv. II is. Quae ρυτα hac dicuntur, apud Hom. II. II. 475 sunt υτως, habenae urulo, lora, quibus equi adductis sistuntur, laxatis admittuntur. Imriam' ρυτῆρα similiter iacit Sophocl. iii iace v. 241. Auriga autem, quo μὰ regeret, manu tenebat aptatum m υτα

172쪽

ubi dicuntur equi κροτεῖν χεα, verbum est activum. Neutro autem Mnsu diuitur etiam apud Luciari in Philopatri c. 21.

curruum agitatores in clypeo Perpetuum ahehant laborem, neque unquam ad optatum finem per veniebant vicis-riae, sed anceps semper ac dubium certamen habebant.

Od yssea exstat, contulit Rankms . Horo in Vestam . 3 v. 312. τοια δε καὶ προύκειτο μεγ τρίπος His etiαm. Erat enim tripus solemne in certaminibus praemium. Cons.

173쪽

Oceani iningo cum cycnis super eum et piscibus io eonat antibus. In Achillis clypeo apud Ilom. II. . 60 seq.

Euripidis thaῆlli. D. ed. Matili. . IX. p. 61.)ἀερσιπόται at olantes, ut est γ. 777 αερσιπότ 1πος, μεγαλ' 1πυον magnum insonas, ita clangebant, quini de illa arae sonitu, Od. . 8 de clamore hominis. Iino

Scholia paraphri in Par. Ε προ ιτυτο ἐταράσσοντο ησαν o ἰχθυες ζωσι. Quoeum ex postremis olligit Itan hius, ver uix ab Scholiasta lectum qui nunc desit, eumcise ferme transitus ad sequentia muniretur Fateor equidem, apud me Solio D tae --Hirasin tantum momenti non, erri m

accepit, quo Vulcani arte scilicetsimiles essent facti viveoti β.

174쪽

88 -- Tom v. 318. θοῶμα και Ζηνὶ βαρυκτ. Noli ad solos referendum est pisciculos, sed ad omnem superiorem imaginent, si non ad omnia in olypeo insculpta aut aliquo

sius, contra Epicorum omnium usum et rationein. Sed, ni fallor, recte fingitur in currum insiliens Hercules, quo celeritis obviam Cycno procedat. Neque enim iam tum

facti erant sibi in propinquo obviam, sed contigit illud aliquanto post demum Vide infra v. 345 seqq. et conL.

lis in cureum insilientis motus erat, eo maiorem arma eius splendorem edebant. Itaque fulguri similis erat tum

splendore, tum celaritate. Sic apud Viigil Aen. IX. 441mvis dicitiausemineus, qui celeriter rotatus etiam sula L

nerva auxiliatum Herculi, sicut aliis etiam in laboribus opem ei tulerat. O f. Horri. Il. . 362 seqq. apud quem similite Il. Φ. 290, probante Iove, Minerva Achillein adiuvat. v. 327. αρετε, Λυγκηος γενεὴ τηλεκλ. Tam Iolaum quam Herculem alloquitur inerva. Ducebat enim uterque genus ab Lynceo. Quippe Lynceus pater fuit Abantis, Abas Acrisii, Aerisius Danaos, Dana mater Perses, ei seu pater Electryonis et Alcaei, Electryo Alcmenae, ex qua natus Hercules Alcaeus pater Amphitryonis, hic aulam Iphicli, cuius stius fuit Iolaus. Vid. DHω. II. 11. 1 IV. , , , i Hein ad h. l. Itaque mox

175쪽

Τxia priora huius versus verba, ut Hesiodi, citat Schol. lam x. ad . II24. v. 331. υτ α Κυκνον γλ. ad i. I. Woinus ii Admirabilis, inquit, est providentia divina. Pra-it ea Cygnum etsi deserimini a patre mite pro Pugnatore primum casurum esse.' Sed me quidem iudice, non minus probabiliter Minerva hic inducitur sciens, quid esse ἀσφον emuli, qualisque futuri ement pomae inter eum Cycnumque, ariem eventus, quam apud Homerum Π Φ. 290 seqq. cum Neptuno praescia inducitur futuri eventus pugilae inter Achillam et fluvivii se

mandrum.

v. 332 τον μὲν ἔπειτ' αὐτου λιπέειν Prudens inervae monitini huc pertinet, ne serie in exuendo Cycno occupatus Hercules minus sibi ab irruente Marte caveret. Itaque Cycni spoliationem traii prius eum peragere iubet, quam et artem vulneratum in fugam verteriti Gissim scim. v. 333. αὐτὸς δὲ reddendum cum Wolfio tu ipse ero.

Uminitur sibi invicem πιν et αὐτὸς δέ. Melius autem meus αμὸν δὲ ais ta prosectum cohitest, ut oppo

nantur sibi invicem Cycnus interfectus etiam.

sub clypeo OII iis superiol' corporis tegente nudatum

videris. Itaque Hercules infra v. 460 μιηρὸν γυμνωθέντατα, Ἀσπίδα dixit Homeriis It n. 31a de eo, cuius pectus pira parte nudum clypeus reliquerat. Cons et II. A. 24, qvi eque ad mam locum nouivit Mepperi.

176쪽

nerva advenerit, nulla in superioribus mentio facta est,

ut neque fit eius mentio Il. A. 194, ubi ad Achillem venissemnere dicitur. Num igitur statuendum, in flamma eam

es hoc, quod quomodo feri potuerit, mimit m Mim

am Honinrum quidem ΙL E. 5 Minerva, ut cymmaciscendat Diomedis, prius aluipuo huius Silientelum inde opinetis desisit. At sunt infra quoque v. 63 seqq. tres in alariis cureti, Mars ipse, duo oomites Hin, d

e μιος Iu Herculis autem curanu IOII nisi pauxillum tem

Poris tres fueriint. Mox enim v. 370 de curra desii meim Herculem videmus. quis autem , ne sub onere curria fatiscerent, animuin addidit Minerva v. 343. v. 339. arat in affinem ae potoetate κι- α inde seriam adfere in cuius . tutelam miscrisi et ianique o

ferebat eas Minerva Herculi, Cilius cli 'rlini adscenderct t. Hinc

poetae dicitur νί- ανατης χερσὶ καὶ κυδος ἔ-σρ Namque, ut bene vidit iam Iminrichius, locutionem ἔχειν is χερσὶν illusuans collatis locis Il. E. 593. A. 4. Mi--.m D. II. 6, non nobis taediormiuiua est qualis nonnunquam in numniis aliisque ario monuiuentis maxinhetur, victoriam mana inuens, itaque hic qui Iem l manu νίκην, altera πιυδος, quo fieret, ut neutra ei libera Telinqv etur ad concutiendam aegida insta v. 344. Neque ad hanc dissicultatem ut liendam indigentias oeulingit -- mento, νίκην καὶ κυδος de ipsa aegide accipientis. Cetexum vix dubitandum est, M i haec poetae locutio in causa Gerit, ire postea Minerva Hi--μ et diceri,uiae et in artis monuinentis Eo rudia in exhil, in Vid. Hachel Doctri nummoveti. I, 2. P. 214 seq. Quod aeuur ait:

177쪽

εὐκαίρος Schol. ar C. κούρης διέσταλκεν της 'A-aelino ad Mineriam ipsam Athenis Ni in dictam ei tenapio

v. 342. γέ-m -ίοιο exstat etiam apud Homeruitin re sis, P. 372, 44s m. Q. a ax ubi genitimonia dero Grammatici volunt ab intellecto διά vid. SehoI. n. A. ad II. N. I. u. Elointh ad Il. p. 961, 37, p. 1306, D solvitium is sila etiam vulgo Latii- - uinto

xv. 56 et Baithimi mi h. l. audias, ob covinassetitu aegid- Equidem malim cum Helistichio ad pulsatam currus rotas et equoaeum pedibus temim resemae sic apud Virgil. I. u. XII da seq. tibi libruum imito imitatus videri potest: utiima pulsi Thraca pedam. edium περιστεναχ ἱζεσθαι eadem significatione usurpavit o n. d. f. 146 Tοι- v. 45 seq. - ἄμυδιι προγένοντ' i. e. simul veroesiam iii Herintletu et I uim progis Mistur, a di pin-

178쪽

qua Nini, προγένοντο ut apud nom. l. . 525 Mira et

Cycniam t

Primum alloquitur Hercules, sed, quod illi Mars adstabat, mox lin ali numero verbi subiicit: τι recisiis is v πανοκέα -υς est in nos intenditis equos Hoeost Ad, o recte Wolfius nignaue vertunt, non pro reliqua sermonis Ienitate ' Adde, quod neque ignavia, qualis ca--ni bellica latuis oblisiatur, obite ab Hereule potuit cycno, quem scietiit ac videbat pugnae avidum in venire. Cons. v. 458. Sed, quod i iam aliud vocabuluin pro improbato illo substituendum sit, neque olfius dixit, neque dictu Deile est, et vereor ut Latinum aliquod inve .mri possit, quod Graeci vim apte reddat. Κυκνε πέπον Diacono et in Scholi paraphr expositum est ire, ac similiter I. H. Vossius accepit reddens o remus. M addit Diaeoniis τὸ πέπον ου μόνα τὸν φίλον σοφοίει, α ro μεταφορά των πεπονων, ους ψιλοῖμεν πολύ, ἀλλ'

ista τὸν κα μνωμένον καὶ ἔκλυτον, ποῖοί πιν οἱ osse τὸ μέτμα πεπακέντες λι- νιε-οι - - ' in1ρω II. B. 235 ἐξεδέξατο ἐπὶ ταυτη ἡ σημασία τὸν πεπονα Tum inspectis aliis Homeri locis, ubi sio compellati, inorantur ab amicis, Sthenelus a Diomede Il. E. 10η, Μenelaus ab Agamemnone Il. Z. 55), Achilles a Phoenicessi. in Dionitae absime IL A ais, Patroclus

179쪽

ab Nestore ibid. 76η, Glauciis a Sarpedone u Μ. 322. MI, Achivorum mnespes a Neptuno Il N. 12M, Teucer ab Aiace Il. O. 437, 472), Meriones a Patroclo

I l. n. 628 , Glaucus ab lectore Ii P. IIIJ, lysses amneaeva Od. X. 23η, -- iis igitur locis inspectis apparebit, eorum qui sic appellarentur simul, quamvis amice, notari negligentiam vel arilitarem in eo satae o, quod facere eos oportebat. Da πεπον arieti suo Cyclops Od. I. 447, quod solito tarditis, neque, ut dux gregis, primus, sed Postremus omnium antro exiret. πέπον, ὼ μέλαε, Agamemnon fratri suo It Z. l. c. , qui non satis sibi consuleret, parcens Troianis pessime de ipso meritis Sio et mmiles h. l. Cycno tamin πέπον, si pravo consilio mai ut cum sortioribus ipso pugnam inire, quam illis de via

disce re. Itaque accipiendum ut amice monentis eum, cuius vicem miseraretur.

v. 353. εἶκε παρῖὲξ ἰέναι Cedo, scit de via, ut praetemgrediaris. Contulit iam Diamnus Homericuli Od. . : ηχεν δέ τοι παρελαύνω, ut IIesiodi, citat cum prin-omi sequentis versus Schol. SophocL ad Trach. s. e cules cum in coena apud Oeneum, Calydonis regem, uiua

voluntarem puerum occidisset, eius caedis caiisa curn inore ac liberis exsulatum iverat 1achinem ad regem Ceycem;

inde vero plurimas susceperat expeditiones, sed peractis iis iam Trachinem denuo petebat. Vid. Apollod Im . 6, 7 Sophocl. Trach. l. c. ausan. I. XXXII. s.

180쪽

v. 36in arερ Πύλου 1μαθοεντος pro P, arenosa. Em tinent hae ad illustrem historiam de Pyla, Hormierim , a Neleo condita es, Hercule capta et everia, nisi saetis etiari Nelei liis omnitrus praela Nestorein. Vid. llom Il. A. 689 seqq. Apollod. II. VII. 3, et ibi Heynius. Tractaverat eam Hesiodus--αλάροις, teste M L Ven. A. D. M Il. B. 336. ἡμαθοεντος Solemii est Pyli epitheton etiam apud o memetia. Vid. l. B. 77, L 153, 293 Od. A. 93, B. 14, 359. Cons et . in Apoll. 98, 424, Η inmere. 348. Inditum urbi quidam Uluormit a fluvio iuxta illam tho ali probabilius a natura soli. H. E an M. P. 28,

-M II. X. 36, ἄμοτον κεχολωμενος P. 567, quibus vehementia assectus significatur Grammatici inpetunt, μοτα quo vocabulo medici designaut lintea carpta, quibus vulnera implentur hinc esse ἄμοτον idem, quod ἀφηρωτον. Vid. Schol ad Il. 440, 1κγllon in Lex et Illas h. in . Absurda auten haec etymologia, cui miror adsensum pra 'hui fise Gesnerui I ii Ind. Oiphei, ae refragatum esse Heyilium ad Il. Lo. Secundum eam apud heocr. Id

XXV. 204 εῖν φατος - Interpretibus redditum beluin

insatia D. Dublio an rectae Certo apud Moschum Id. IV. 104-αμοτον non nisi vehementiae significationem T cepit. oeulingis cognatum est cum μάτην, Prodquomodo velit haud satis assequori quidem compositum

esse puto vocabilium ex lintensivo et ver hali a dae, cua cognatum μάω, ut sit intento anim motu, studio. Sic Dissilia πιν Corale