장음표시 사용
31쪽
exortas apud suos Batavos de divina gratia ae Iibero arbitrio
controversias componeret , hinc Pelagianorum errores , illinuadversa Patrum dogmata exhibuit, ut vetustioris Ecclesiae semsum litigantibus aperiret. Eadem mente ac methodo Iohannes Latius Pelagianam historiam composivit . Insudavit & quidem pleno viginti annorum spatio in eodem campo Iansenius; at ille cum alieniori erga recentes quosdam Theologos animo esset, eo consilio Pelagi anos cineres ventilasse visus est , quo eisdem illos , quibus infensius erat , per summam iniuriam aspergeret. Horum vestigiis in hoc opere minime insisto; plenum enim invidia ac periculis argumentum est , doctis quibusdam in facti nes divisis , quibus ex aequo grata scribere nemo possit . Pel gianam historiam ecclesiasticis Annalibus,magnus Baronius instruit, cuius studia aemulati sint Iacobus usserius vir heterod xus in commentari is de Antiquitate Ecclesiarum Britannicarum, di noster Rivius Belga libro tertio ἐχ quarto de Vita S. Augustini . Quibus fane Scriptoribus curae fuit Pelagianorum natales , progressiam eXitumque enarrare ς non vero eorumdem dogmata , OPPOsitasque Patrum sententias ad verbum diffusius recensere , easque subtilioribus subinde considerationibus stubiicere . Eadem cum istis via pergere mihi decret uin est, ct historici non Theologi munere perfungi ; hoc namque unico consilio'idem argumentum retracto , ut pateat , sub unius Augustini auspiciis Ecclesiam Catholicam de Pelagianis ubique soli-- Reis, ei ter triumphasse ; & ut faciis , verba S. Prosperi sunt advercat, sias veterra Augustini hostes , veI tenuis diΠgentiae ad Nat In spector , quam Iniostiis opprobriis Causiaci Priericatoris memoria carpatur , ta in quod peccatum cadane , ρυi aDena instigatione commoti Scriptorem ee uberrimj nominis promptias h Mane culpare , quam n se . In quo opere in plerisque Cardinalis Baronii sententiae minus mihi probantur , non quod Viro eruditissimo , quem in ecclesiastica historia principem αfateor di veneror , parum deserendum putem , scd quod is veritati cultus debetur , ut nemo illi in amore praeserendus sit'. Q ire praefari libuit', ne incidamas , ut Augustini verbis concludam , in Asicionem porei 1 iactanti. e , as nos,o nomini iovam viros tuo es accusando quaeramus .
32쪽
Origenes Pelagianae Sectie PrincepI.
Llagianae haerestos primordia quidam altius deducentes , parem eamdem orbis natalibus dixerunt , non ut illi quidem ex originis antiquitate, ut in urbium ac regnorum initiis a praeclaris quihusque scriptoribus fieri mos est, aliquod nobilitatis pondus adiicerent , std ut execrabilis sectae iam inde ab Oibe condito humano generi insidiator , infamiam poster, tali propagarent . Angelorum rebellantium ac primorum hominum facinus recolunt ό cum utrique divinae providentiae auxiliis eXclusis , propriorum honorum auctores sibi & esse & dici , detestanda suptibia voluere . Hunc quidem errorem vix nato hO mini malis d:timonis artibus instillatum , philosephorum celeberaimi , quos Stoicos dixere , acutiissimis disputationibus promoverunt ; dum ceteris Numini votis rem i ssis , uni virtuti per nos nobismet comparandae sedulo insiudanduin esse docuere. Minc nihil magis in eorum scholis decantatum , quam ad Optima quaeque ca sienda hominem sibi sum cere , partemque eX virtute laudem nequaquam nos cum Deo pariiri , qui in illius societatem nobiseum profecto venire non possit . Haec quidem uti et ganter ita impie inculcat dialogista apud Tullium lib. 3. de Na- tura Deorum: At e foe ouidem , inquit, moria esila fabeut, externas commoditates , vineta , sege es , oliveta , obertatem
trisum G facturam, mum denique commoditatem, prone ita
33쪽
t inque Ditae a Diis se fabere ς virtutem autem nemo Δαμam acceptam Deo restina . Uti vero Patres qui Pelagianam haeresim scriptis oppugnarunt , eX gratiarum actione , quas Ob accepta animi bona Deo reserimus , a Deo nobismet eadem collata ineluctabili argumento probarunt ; ita Stoicus ille alia prorsus via pergens: Num quis, inquit, quod bonas vir est , gratias Diis egit umquam ' os quod dives, quod Mnoratas , quod in Iumis: Diem die Optim. Maxim. ob eas res V Vant, non nos j sos , temperatos ,sapientes efficiat . Concinit huic alter eiusuein dogmatis professor Seneca , haec ad Lucilium scribens epist. ao. me cogitationes tuae tendant, foc cara , hoc opta , omnia anao a Deo remissurus, ras comentas Is temetus, ta ex te nascen- tibias bonis . Itaque ceterorum bonorum vota Deo illi remittebant , ad ParandaS. vero animi dotes unumquemque sibi misicere dicebant , Clamque desidiosis atque ineletibus voluntatem deesse. Et hoc quidem Stoicae sectae dogma fuit , ex quo veluti sonte Pelagianas Iacunas dei ivasse Hieronymus non uno laco assii mavit: In prooemio lib. q. Comment. in Jerem. scribit: Haeress Pipt/agorae G Zm is , καὶ ανα-mi, ἰαι ides impasiphicratis Gimprecantiae, quae uim in Urigene, C uam in disci As ejos, tinnia Magrioque Pontico, CT Joviniano fagutata es , carpit
xesioscere. Et initio epistolae ad Ctesiphontem testatur haeresim Pelagianam minium haereticoram venena complecti , qtiae de phi-
Iosphoro , G maxime P hagorae G Zenonis principis Stoic
rum fonte manarum . Ceterum harum rerum historiam tam alte repetere non vacat . Mihi enim decretum est ab iis scriptoribus Pelagianae haerestos initia auspicari , qui cum Christiante religioni nomen dederint, pravas de divina gratia atque humano arbitrio doctrinas asserentes , sectae sundamenta iecere . . Haeresis , quae a P motore Pelagio nomen postea sortita est auetorem habuit Origenem Adamantium Alexandricum, virum 1atis sim nomine famosum . Uic, ut Lerinensis cap. 23. CCmmOnit. verbis utar , diam gratia Dei insontius aliathiar , tam ingenio suo nimium india et Ibique fatis credit , dam parvipem dit anti diam Chrisianae resigionis i Deitatem , m se posem His sapere praesemit , dom Eccle sitas traditiones , ta τροαγ- magi eria contemnens &c. omnium paene haereticol Lm ma
gister evasit. Justinianus Imperator in litteris ex synodi sententia contra Origenem publicatis , quas Vigillux Papa ceterique PM triarin
34쪽
triaretiae teste Liberato diacono Breviarii cap . a 3. subscripsere, vocavit Origenem Paganorum , Manichaeorum , & Arianorum doctorem: & Theophilus Alexandrinus Antistes epist. I. paschali Origenem, 'aeram omnium haeremem, ignominiae Causn nuncupa I . Nec iniuria. Etenim ille ingenio quo acutissimo, ac subtilissimo polluit, velificatus , more Academicorum in utramque partem saepe dis tans , divetriasque in sacras literas interpretationes exarans, ea Problemata statuit, quae subsequuti postea haeresiarchae sedulo excipientes . quo tanti viri patrocinium ostentarent , suorum errorum veluti sundamenta possiete. In huius gi Tire partem una cum ceteris venerunt Pelagiani, qui in Origencm natales suos referunt. Hie nymus eX ma no Origenis laudatore ma- . ximus postea ejusdem accusator , in fine Dialogoium Adamantium Pelagianorum amastam , di in epistola ad Ctesiphontem Pelagiani erroris principem dicit ; ibidem contra Pelagium exclamans e Doctrina tua Origenis ram cosis es . Τantum au---tem Pelagiani Origeni suo detulerunt , ut in omnibus unius Urigenis auctoritate ducerentur : quod in calce Dialogorum dixit laudatus Pater : Transte ad amosum vestram , qui praeteritatis ea Iu , G antiqua de icta foDi dieit in baptismo , ne twosiae reteris auctoritate dacimini , etiam in hac parte errorem δε- amini . Nusquam Vero peius Origenes audivit, quam in libris Peri Archon . Sunt enim ex erroribus consarcinati , quorum syllabum recitat Hieronymus in epistola ad Avituin . In eis non inmeo Pelagianis ova fovit', sed pullos celete exclusit. Etenim divia qnte gratiae munificentiam illis in libris penitus e medio sustulit , ne Deus Personarum acceptor Videretur ; unde omnia Dei munera ex meritis suspendit et quae postea Pelagiani grandioribus tibiis cecinereia. Dabo Origenis loca insigniora: neque enim vacat per singula discurrere . . l . Tria pretecipua suere Pelagianorum paradoxa , quibus uni Ue sum dogma innixum suit. Paucis illa insinuat Lanctus Augustinus libro de Dono persevcr. cap. a. Tria sui , ut sciris , ouae maxime adversias eos eatiotica defendit Eetisa'. Q orum unum gratiam Dei non seundum merita vwres dari , oniam Dei dona furi, G Dei gratia etiam confertinior merita univerin
35쪽
uis', G ine,D damnatiomis ob rictuna , ms reatas 'i Dene. ratione cono alit. , regenerarione fuistor . Origines capitalem Pelagii sententiam , nempe gratiam Dei secundum merita dari , tam alte asseruit , ut certe illius sententiam Pelagius ipse mitigaverit , adeoque longe is O pejus Origenes loquius est . In primis Angelos non ex divina gratia in excellentiore hierarchia locatos fuisse docuit ; sed cum pares a Deo effeta fuerint , ex propriis meritis hos Prae aliis nobiliora dona locumque sortitos
finxit . Ita fatur lib. a. Peri Archon cap. v. Vraum quando rasis'
nobiles usae creaturae , scut irequenter sienimos , cs Do I eo itertim osendemus , arbitrii facuitate rixatae fiant ; Lbenas . inumquemque volancatis suae , profectinis per imisationem Dei provocavit, vel os defectum per nebigentiam traxit..Hinc etiam Daemones Posse ad meliorem frugem converti, si velint ase firmare non dubitavit: Et est o tissmus, inquit, ise ordo rati naiis creaturae , quae se ita praeceps nequitiae dessit , ut reet carix it magis , quam non possit , uiam IIceorum rabies jσω Iibido . si , G deIectar , lib. I. cap. S. ubi iterum pluribus contendit , Angelos diversa ossicia promeruisse, ex Dis ρciem e. meritis tast viis . Gratiam vero etiam hominibus ex meritis dati probathb. I. ca P. 7. ubi ex meritis ipsum Johannem Baptista in in utero matris sanctificatum fuisse commentatur. Etenim inde contendit, non una cum corpore Baptistae animam factam suisse : quia haeciam antea sanetificantem gratiam promeruerat: Quomodo, inquis , ' edim corpore smu iacta es , G plasmata etiam auius anima , qui antequam in auro formaretis , noras esse Deo dicitis , ta antequam de viava procederet , fanmmatus es ab eo Θ Ne forte non judicio', nee pro meruis re ere Miquos Deus videaris Spiritia Sancto G j Iscare ,' non merito . Et ν modo in giemPy tuam vocem , qtiae ait : Numquid iniustitia est apud Deum Z Absit et oia iiDd . Numquid pei natum acceptio est R..., apud Deum Z hoc enim consequitan' eam defensonem, qua aniWa fabripere. - eam corpori s asseverator Ecce uti plane absit um reputat Adamantius, aliquem a Deo sanetificari fine merito , ne Deus & iniustus , ct permnarum acceptor iussicetur rquae postea Pelagiani altiori voce declamarunt . Pessime vero contra divinam gratiam disseruit lib. a. cap. 6. ubi maximam gratiarum . nempe unionem hu postaticam, ex praecedentibus assumpti hominis meritis datam fuisse seripsit : quod pelagius asserere
36쪽
non est ausus . Quod aurem , inquit , HIectio is profeTio , Gmeriti vis ictus Anteritas ei dane inseparabiIem tam Deo fecerit
seni atem, ita ut non fortuita sera it , aut cum personae accoptione ejus animae assumptio, sed siclorum Dar m ei merito deIcta', suis ad eum Prophetam dicentem : dilexisti iustitiam , ct illi iniquitatem ; propterea unxit te Deus , Deus tuus oleo laetitiae , ides ais a Christi ciam Merbo Dei uno e itis . Cuius' 'sententiae absurditatem cum Augustinus considetaret , exclamavit : Quis non dico CBisianos , sed infandis haec dicat Z libde
Piaedest. SS. cap. Ir. Ubi adversarios exemplo hypostaticae uni nis , quam nulla merita Plaecesserunt , gratiam ex meritis dariami mantes , si lide consutat . Pelagiani initio quidem haeresis , Iicet Dei grati: m humanis meritis retribui contenderent , id tamen in unione Verbi cum anima Christi contigisse numquam diruxere . Ceterum tum Augustinus excmplum de Christo urgeret dicens , esse pr.ec arissima- omen praedesinationis G gratiae , eoque veluti argument a Pi ostiatis adversariis insultaret: Respondes-tar , qu.yb , ille homo , ut a Verbo Patri coaeterno in unitatem
personae o fomptus , sitis Dei tinigenitus esset, onde hoc meruerit Z quod ejus bonum qua renoue praecessi Z quid egit ante , quid credidit, nid petivit, ni ad saye in abi is releuentiam perveniret 8 Pelagiani convicti & nusquam exitum reperientes, in desperationem acti , Origenis deliria de meritis unionem Verbi
Praecedentibus amplexati sunt . Id de postremis Pelagianis testatus est Cassianus lib. s. de Incarnat. cap. a Hoc mique , inquiena, tua etiam , Maw-ante diis , haereses asserebat Chrisum non
propter se coclen m , videDeet quia Deus esset , fed ia bonis ac piis actibis Desis in se habere meroisset . Et statim r Ergo
vides P Logian δεω te et irras vomere., Pelagiano te spirita sibi- Iare . Hinc lizercsis Pelagiana mater evasit Nestorianae hiasphemiae .,Neque enim homo potuisset mereri unionem cum Verbo , nisi prius solitarie vixisset a Verbo separatus : ouae fuit haeresis Nestorii : de qua re plura inserius a nobis descri satur. Alter praecipuus Pelagianorum error fuit, I csse hominem viVeresne quocumque peccato. Hoc autem celebre Otigenis paradoxumerat: unde siunt illa eiusdem verba: Viram fannum, cum ad Pirta Gm venerit f mitatem, ne in nom quidem ea pari ae kominum fune, nee cogitatione vitiorum oti a litiuari . Ita quidem testatur Hicronymus in epistola ad Ctesiphontcna Rursus in pro emio
37쪽
Dialogorum alte IIIad autem Origenis proprium es, imp Usbi
eisse humanam a principio disque au mortem non peccare naturam cEt rursum ego pustitae , cum se quis ad meriora eonverterit, astantam forti dinem pervenire , ut Hira peccare non pust. Unde in laudato procemio lib. 4. com. in Hierem. impeccantum Ortingenis liaeresim merito nuncupaVit . Hoc dogma Origenianae scholae peculiare suit a unde & Evaarius Monachus , qui in Syn do VI. ad . i I. ex littetis Sophronii, Origenianae vanitatis δε-
. eretarius iae Esimus dictus suit , edidit Itbrtim G fementias
perturbationaem mssu mas dicere , quando n&mqnam animus Hisperturbationis viris commovetur , in epist. ad Ctesiphostem . Cum vero non semel in sacris literis divini auxilii ad superandas tentationes necesi ii ii mentio habeatur , hoc paeto id intelligendum este Origenes pronuntiavit , ut virius nobis a Deo minis irata , ipsunt sit liberum arbitrium e quo si gnaviter uti volumus , omnes hostium conatus possumus nullo negotio superare . Audiatur 4 ib. 3. Peri Archon cap. a. Non enim , ait , idem es labere vincendi virtutem, G vincere , sedit idem A sotas cautissis sermone Anaυit dicens a quia dabit Deus exitum , ut sius inere
, positis ; non ut scisinearis . Muisi enim fustinent ; sed in temtatione vincuntur et a Deo ararem daris , non tit sineamuΤ ,
alioquin nouum jam videretis esse certamen ; sed ut sesinerepli us . Ea autem visitate , quae nobis data est ut vincere mys mos , fecundum Iiberi arbitrii iaciatatem , aut industrie utimur ta vincimus, aut gniter, E superawur. Et seperius caP. I. Ex quo utique non tuis isteVigitor , quia μοd mo rur manus υ.A. ad verberandum is se et ei adiurandum , ex Deo es ; s
hcc usum quod moveris , nempe manus , ex Deo es : πων vero est , motus istos qui s moidim ex Deo labemtis , vel od bona veI admati convertere . Ita ergo es: sod dicit ApostoluF, quia virtutem quidem votauratis accipimos ; nos autem ab ti mur voluntatu eI in bonis, vel in motis desideriis . Ita eodem modo facit liberum arbitrium auctorem boni absque Deo , quo auctor est mali actus . Quare vult Origenes, in eo consistere it - disserentiam liberi arbitrii, ut posse velle, seu potentia ipsa Voli tiva , sit a Deo, non autem ipse actus volendi . Hoc pacto Origenem indifferentiam voluntatis explicasse , olim etiam tradide rat summus theologorum magister S. Thomas 3. con Gent. cap 89 utilis
38쪽
QIidam vero , inquit , non inreuigentes , qua iter mosum' tantaris Deus in nobis cani are posit abi e praejudicio libertatis votantaris, conati fiant fas aia oritates maia exponere , ut fiocet dicerent , μου Detis eanssor in nobis velis G per ere, in cntum dat nobis viscutem vorandi , non autem se quod Deiat nos Deue hoc: I iuud; scar exponit Origenes in 3. Peri Archon, Iibernm arbitritim defeetdens contra auctoritares prae dictas . Idem plane sensit Pelagius , cuius hanc sintentiam refert S. Doctor lib. de Grat. Christi , cap. 4. Uuodposumus omne senum facere , dicere , cogitare , tuitis es qui hoc posse addi Cat.: ροod vero bene meI et I A imor ves togissimus,nosrom est . Item : Eood Io i possianus , Dei est quod vero bene vel maD Ioquimur, nos iam est . Ubi vero Origenes exempla manus ustis est , Pelagius linguam in excmplum adduxit , Itemque oculum et Quod 'spamias , an , videre oculis , Asostram non ef : qaod vero hehe , cur masi videmus , Me n frum est. Hunc uero errorem late insequitur Augustinus in laudato operecte Gratia Christi . Egregie capiar. ex Apostolo sensium illum eo plodit : Non ait., Deus enim est , qui Operatur in vobis posse, tamquam us jam veIM, G operari per se usos habeant, nee iusis' ostis adjutorio utis indigeant; sed ait e Deus enim est , pMAqui operatur in vobis di velle &-perficere, Dei sciat in otiis, G a. maxime Graecis codicibis Iegitiar: a velle & operisi . Videte snon Apostolus Gratiae Dei tu ros adversarios Origenem di Pelagium , Sanno Spiritu tanto ante praevidit tac. Tertius Pelagianorum error fuit , nullum esse originis peccatum . Hoc certe palam nusquam ab Origene assertum fuit ; immo si commentalia seu homiliae in Leviticum , qtae Origeni adscribuntur , vere illum auctorem habuere , oppositum aperte docuit . In homilia 8. adductis duobus testimoniis ad probandum puerorum nascentium peccatum , additur : Ctim bapti a EccIota in remissonem peccarorum de r , fecis m.Eccusae observantiam etiam pax tis baptismom dari : edim uti e snihil essest in parυHis , md ad remisionem deberet ta in Agentiam pertinere . gratia baptismi fuersus videretar . Idem reperitur hom. ia. Sed nonnulli haesce homilias S. Cyrillo Alexandrino tribuere unde & inter illius volumina loeum habent: Vossius incerto easdem auctori deputat lib/α. hist. Pelag. P. 1. thesi 6. Lx Origenis tamen principiis tollendum ese originale Pe
39쪽
peccatum , mihi probatum est. Nam ad huius vitae miserias es. tra divinae iustitiae reprehensionem defendendas , non ad Originis demerita cum Catholica Ecclesia recurrit ; sed in alia superiori vita homines peccasse fingit 3 quorum postea criminum natae
recens animae merito Πdenas darent . Τotus est in hoc adstruendo Otigenes lib. an Peri Archon initio , θ lib. a. cap. 9. undesiunt impia illa ejusdem verba : JUitia destre Creatoris in omnibus cpparere, quae iat misi iidetur, ira den om siridias cfemdetur , s canisas dioestatis tinnsium e vel cur stam , Cuterress iam , via infernoruM in femerus praecedenses nativit rem corpoream , fabere dicatur. Libi Jacob in utero dileelum ob
merita praecedentis Vitae , Esau vero reprobatum Oh scelera an te conceptionem patrata . stulte comminiscitur . Hinc S. Augustinus lib. 4. coii. Jul. in fine ait ' Hujus evidentia miseriae gemti m Vis ophos nihil de pectaro primi hominis G scientes , Foe credentes tom fit dicereb, ob aD a se ras cepta in vita se periore poenarum Mendarum canob nos ese natos Quare cum in illorum sententiam Origenes transierit , nihil plane ille
credidit de originali peccato . Et quidem cum citra dubium Adamantius animas in alia anteriori vita peccasse dixerit, etiamsi centies in baptismo & tolli peccata di nasci pueros peccato insccios asseruisset , haud inde illo auctore peccatum originis ha-hebitur . Certe S. Hieronymus , cui Origeniani dogmatis fibrae perspetae fuere , scribit putasse Origenem antiqua tantum Pec cata in baptismo auferti. Etenim cum in calce Dialogorum asse ruisset ,ε peccatum Originale dimitti in baptismo , ita Pelagi Dnis instillat e Transire ad se a mn et B - , i praeteri ρ meae is , cs anti a de ficta fomi dicit in baptismo , ut edios in
ceteris acinoritate Gemini , etiam in fae parte error feρVs mini . Ergo Origenes , Hieronymo teste , non originale pecca tum sed habituale , ut aiunt , in si petiori vita commissiim , in haptismo tolli autumavit . Hinc idem exponens illud ad Roman. 6. Sicut per inopedientiam tinins hominis peccatores corytitutifunt Di , docet Adamum exemplo nos peccatores cstecise , ut qui inobedientiae tormam sequentes , constituti sunt peccat res , obedientiam Christi imitantes , Divi fiant : quae est ipsa Pelagianorum explicatio , qui exemplo tantum , nCn Vero alicuius peccati transfusione , Adamum posteris nocuisse contendebant . Rufinus qui Origenis voluminaε doctrinainque silpra ce-
40쪽
eros apprime calluit, peccat tam Originale negavit: unde S de Magistro nobis mspicionem reliquit; de quo tamen cum nemine contenderem . Tantum enim abest ut dubias ego sententias Origeni
affricem, quin potius longe illum a ceteris erroribus fiuisib mallem. Ex his constat Adamantium Pelagianis praecinuisse , idquedi Hieronymi testimonio & Origenis ipsius verbis manifestum esse . Orosius etiam , qui Hieronymo atque Augustino convixit, ct coram cum Pelagio altercatus est , initio Apologetici de Lb. bertate arbitrii : Quam uom , ait , CU Baec venenatissimoriam
dogmatum abomisatio faber etiam nunc viventes mortuos .
s in his perseversorerer vivemes mortui e e. Ex Origenis castris Pelagium novum Gratiae hostem erupisse , insignis annalium Ecclesiasticorum scriptor assim avit tomo O. ad annum 388. num. I Io. mugius G i e Monactus maiore aecessione impietatis nosae Baeres auctor factus, on sim ius inter grega s mi iravis
Origenistas , sed i est nomen concinavis haeresarchae . Idem tamen Pelagius noduit videri Origenista: immo sectam illam abominari professus , in Concilio Diospolitano , cum dixisset impiosceremis poenis puniendos esse , addidit e Et f quis ariter eredit , Origenista es et apud Aug. lib. de gestis Pelag. cap. 3. In
libris etiam pro libero arbitrio adversus gratiam conscriptis , inter Patres quorum testimoniis suum dogma sulcire conatus suit , Origenem non nominavit , ut patet ex Augustini libro de Natura ct Gratia. Sciebat enim pessime illum apud Latinos audire,unde nec semel illum appellavit . Attamen Origenissae Pelagium dilexere, iisque vicissim parem eiusdem amoris vicem rePendIt, ut C. 3.dicetur.
rum rarores docet. Peugitis ac GIesios ejasem in dicte disia puti. Origenes a Theophilo A exandria damnatur . Hieronγ- mus , ac Rusinus mutuis fescriptis Iaeerant. Anasasos Papa eum Origene Rufixtim damnat . Pelagius Rufini opera Romae in insignium virorum erientelam irrepit . Rilfinus monachus Aquileiensis , Origenianae maximus pro- Pugnator ac Promotor , Pelagianorum idem magister , S