장음표시 사용
51쪽
frigidam Rufini excusationem lepide irridens idem Hieronymust inpol. I. lib. a. ait r Hic supinses OS L Fusis pos triginta annos per mouiί-- FIaminiae iter essedo venire non potes , s Iopraetendit Iovi itineris Lassorinem, 'as triginta an is fem-
per cucurrerit , aut biennio oratis se sedens , praeteriti inneris Labore confectus s. Jam enim ab aliquot mensibus exactum erat biennium , ex quo Mediolano Aquileiam anno 398. st con
Interea duae Rufini invectivae contra Hieronymum , tota Italia ac Dalmatia , per Origenistarum praesertim manus oraque volitabant et ita ut etiam earumdem exceipta a pluribus qui ex Italia in Palaestinam veniebant , memoriter recitata Hieronymus intelligeret : Sic pudens , inquit de Rufino in posteriori
Apolagia , ut caterva im de Occidente venientes mili tua maledicta narraverint , ira memoriter c Uentanee , at ego e
gerer non scriptis eois , quae necdum Iegeram , sed scriptoriam espondere opinionibus . Quare S. Doctor priorem hoc anno apologi am in duos libros divisam elucubravit: in quorum primo Rufini apologeticum pro Origene S Pamphilo assutum Velli eat , ac
translati a se Peri Archon codicis rationem reddit : in altero vero scriptam ad Anastasium Papam ab eodem Rufino epistolam examinat , alia inseper refellens , quae contra abs se edita in sacras literas commentaria , a. Rufino scripta suisse ex Pauliano fratre intellexerat . Baronius putavit , anno sequenti hosce aPO- Iogeticos libros a Hieronymo elucubratos e sed ex fisorum scriptorum ordine quem in posteriori apologia recens et , aliterientiendum apparet 'squam , inquit in epistola ad Pammachium & Oceanum , repuri erimina , ides Diades tuas , Gabrique invidia tui nowiuis resonis eriminibus , non crimina tori CSc. irasceris , fiaris , G Meia entis os Iibros contra me dis ; quos eum Iegendos , G cantandos omnibus tradidisses , eertatim ad me de I Iia , cs Drbe Roma , atque Damuris scripta venerunt , quibus me undator prissetis ornasses enc miis . Fateor i Deo ad objecta respondi : mi 1 e hos usos spo-
Logiae meae Iibros ad eos quos tu vulneraveras, ni venena tuas
no a foueretur antidotis . Ob hane eulpam mitiis mihi Gniores Ithros enos , S recentem epi Iam puram injuriarum G criminis . Igitur Hieronymus duos priores Epologeticos libros in Oriente consciipsit, eosque ad Pammachium di Marcellam I
52쪽
astam , quibus eosdem nuncupaverat , misit e quorum exemplaria cum in manus amicorum Rufini venissent, illa ad eumdem Aquileiam transmiserunt: quae postea cum Rufinus prolixa satis epistola cossutasset , una cum duabus invectivis ad Hieronymum misit . His omnibus postea, altera apologia procus , idem Sanctus Pater responsionem luculentam ct satis aculeatam adornavit, vivente adhuc Anastasio Papa: nam ibidem ait : I sentis Anastasi dicta contemnis . At cum Anastasius decesserit a r. Aprilis , nulla ratione fieri potuit , ut tam brevi spatio eiusdem anni cloa. Hieronymus libros priores exararet, illique Romam, dein Aquileiam mitterentur , & Rufinus eosdem impugnat et , ac per Orientalium mercium negotiatorem nam is plane fuit eorumdem delator libros invectivarum a triennio ab se limatcs, n vamque apologeticam epistolam ad Hieronymum deserendam curaret ; quibus Hieronymus alteram apologiam statiin reposiverit , antequam Anastasius e vivis excederet . Quod vero opponit Baronius , Hieronymum libro a. prioris apologiae laudare catalogum illustrium scriptorum anse annos ferme decem sci iptum , quem , ut ibidem patet , anno XIV. Theocos ii emissum constat, non ossicit . Etenim annus ille Theodosii incipiebat a die 16. Januarii anni 39α. siquidem ea die dictus est Imperator anno 379. unde toto anno qo I. a die I 6. Ianuarii decimus annus a Theodosii anno XLV. currebat . Immo dum ait ferme decem , plans nondum plenum decennium elapsum demonstrat . Anno sequenti ηoa. Theophilus in sesto Theophaniorum Ρaschalem de more epistolam promulgans , Origencm iterum in cadem strenue impugnavit . Quare Hieronymus, qui probe norat, quantum prioris anni literae Theophili Romanotum animos utra Origenistas commoverant , primo vere easdem latinitate
donatas , ad Pammachium S Marcellam Origenistarum in urbe antagonistas misit , addita ad eosdem epistola 8. in qua haec habet : AIexandrinas νυ primo vere transmitro. Postea de cadem Paschali ait : Quam sciatis in at or partes Τὸ Hυisam . In ' imo credentes fortatur ad Dominie m P0cha ceI brand w : in sciando G tertio loco fouinario , ta Origenem joguus : in quarto ides extremo ἔ.ereticos ad poenis=tiam e hortatDr. Si 'id autem hie ruinos adseros Orioen in dioidim est , in praeterati cnni epistora condinetur . Haec epistola Paschalis incipit: SODwnuatis a guste fermo divinas Ge.
53쪽
in qua cum pluribus ad Paschale festum celebrandum Τheophilus horietur , S. cessent fouinaris disci II Ge. contra Apollinaristarum errores orationem veriit . At I. sciant igitur HujusfIemnitatis oec. contra Origenistas iusiurgit, ubi vocat ignomueniae causa Origenem Odram Om viam lareson. Τandem I. δε- ni e ne occupati caeci ad poenitentiam hortatur . Epistula pro teriti anni ibidem laudata , est illa quae perperam secundo lineo in codice Hieronymiano recensetur: de qua saperius locuti sumus . In fine vero Paschalis contra Apollinarem , ct Origenem
emissis , indicitur Pucha celebrandum undecima die menses mammatbi , nempe iuxta e cham Julianam die 6. Aprilis ; qua die anno Aoa. Paschalia festa peracta sunt Cyclo Solis XIX. Lunae IV.
lit. Ε. Cum vero hanc Paschalem Hieronymus mitteret , nondum Anastasi Papae literas hoc ipso anno ad Johannem Hierosblν-mitanum datas acceperat: nam in epissola illa 78. scribite Pri
dicationem quoque Marci Evangetisi eathedra Petri Aposui jus praedicatione eonfirmet . Quam tiam ce bri sermone vasi inm sit, beatum quoque Papam Masinum eodem fervore, quia eodem spiritu es , Iatitantes in fisis suis faereticos persem
ram , ejusque δε eme doceam , damnato in Occidente qaod in Oriente damnatum es . At in epistola ad Johannem Hierosolymitanum non modo origenis libros damnat , sed eosdem quoque ab Imperatoribus proscriptos esse significat , S Rufinum nominatim acriter increpat, ubi inter caetera eumdem damnatumatis se tradit et Rinnum suo , quod propria mente Origenis diacta in Latiniam transtitit , se probavit, nee disi ius as eo es t anenis vitiis p stat assensem . IIIad denique scire te empto , ita haberi a nosris paridas alienum , ut quid agat , ubist , nescire cupiamus . I e deni e viderit, ubi possit abso i.
Hieronymus sub id fere temporis hanc S.Anastasi epissolam , ac libros invectivarum Rufini ab hoc ipso post triennium limatos accepit: unde animosior factus imo impetu contra adversarium invectus , elegantissimam apologiam e vestigio emisit , qua veluti ultimo ictu Rufinum confecit . Profecto in Anastasi epist la triumphum cecinit et E o , inquit , meteriti anni ego episo- Iam finxerim , recentia ad Orienteis scripta quis mi , in qui-bdis Papa Anafasias tantis te ornat reorum Ge. Sanctus Pontifex Rufino Pelagianae scholae magistro , atque Origenis Pel
54쪽
gianorum Patris desensere damnato , die a . Aprilis ad superos transit e eique subrogatus cst Innocentius, qui postea Pelagium ae Caelestium , Rufini ejusdem discipulas damnavit., ut inferius
nobis describetur . Augustinus qui in ore famae versabatur , atque ex Alipii in Palaestinam peregrinatione cum Hieronymo ac Rufino tunc concordibus amicitiam contraxerat , ersdem Postea litigantibus, neu tri adhaesit : immo data ad Hieronymum epistola I s. etiam atque etiam indoluit , tantam repente inter utrumque inimicitiam
exortam : Quis denique, inquiens, amicus non formidetar, quas furiarias inimicus , s sto uir inter Hieroumiam G Rurinam ὀπιquod pungimus , exoriri . Cum vero ab utroque invectivarum libros , quibus sese iuvicem proscindebant , accepisset , quod ex Hieronymi epistola i3 apud Augustinum intelligitur , in hanc sententiam rescripsit : Ne de vobis ea conscribendo saetatis ,
a quantque concordantes de re non poteritis, qui nune concordare notiris , aut e concordes Iegere timeatis , ne iteram Litigetis . Postea Hieronymum alloquens ait: Meriamtamen tuum,
nempe Rufinum , wa uerim an o modo miriorem, ain te issmodo a= matiorem . Hoc magnum G tri e miraedium est , ex amicitiis intibus ad Has inimicitias per nise : Letum erit, GmHro a Dus ex inim: Diis ratibas ad pris inam concoriam revertisse . HarC S Augustinus scripsit . Uerum ex Caelestii possea consessione cognovit , Rufinum primum omnium in urbe Peccatum originale negasse , qucd cum perpetua Rufini infamia in libris contra Pelagianos editis testatum reliquit, ut mox Osten dam , totusque in Hieronymi partes transiit . Hic iam nobis montandum est, Rufinum reapse misse Pelagianorum magistrum . Enimvero quod primus in Occidente docuerit , Adamum etiam non peccantem moriturum fuisse , eK Marii Mercatoris testimonio laudato patet . Τria diximus suisse praecipua Pelagianorum dogmata . Primum quidem et Gratia ex meritis dari . Hoc tradidisse Rufinum , qui humani arbitrii Vires altius exagerabat , mihi compertum est . Insuper Stoicinrum impeccantiam , qui alter erat Pelagianorum error , Omniconatu promovit . Gelasius Papa in edicto de libris recipiendis ait : Quoniam B. Hieron mus fise iam in ario,ibdis de arbitrii herrare notaυit , tua fentimus quae praedictum B. Hierou
mom semire cognoscimus . QIod de Rufino iudieium Vossius
55쪽
cap 3. Perperam Gennadio Massiliens cap. I 8. de Scrint. Eccles attribuit . Sane ex meritis omnia cum suo Origone Rufinus suspendit : unde invectiva altera in Hiercnymum omni censtra liberat dicentes , inaequalitatis causas unamquam e sui animam jam ex anterioris vicae quam in cae sibus Lahair , Motibus ac sensibus comparo se . Quo sane asserto gratuita divinorum beneficiorum largitio Penitus evacuatur. Quo vero Rufinus Origenis de impeccantia opinionem promuveret , Evagrii Pontici Monachi, ac Sexti Philosi,phi Pythagorici libros in latinum sermonem Vertit , in quorum sane homiδum Voluminibus impe cantia pluribus siuadebatur . De Evagio scribit Hieronymus ad Ctesiphontem: Edidit Dbruino euentias ωψ ἰ-, quam nos impolisbilitatem vel imperturbationcm ptismus dicere , quando numqaam animus auo perturbationis vitio commotieris , CX urs Nesciter dicam , vel f xum , vel Deus est C e. H0cis Librosper Oriensem Graecos , G interpretante disi D ejus Ru nopIerique in Occidente Linitant . Pelagianorum vero causam , alium per dolum incautos circumducens , Plurimum promOVit , memoratum Sexti Pythagorei hominis librum , quo maiori inaestimatione apud universos esset , S. Xysti Papae di Maityris titulo praemuniens . Fraudem exagerat Hieronymus in praem. lib. q.
in Hierem. Miserabitis Grunnius, qui od ea mniandos sanctos viros aperuit os suum , Iinguamque suam docuit mendacium , Sexti P fagorei fominis gentiris i unum librum interpret tus es in Iatinum, G sub nomine S. Mart Vis 'sti urbis Romae 'sopi agmias est edere . Hinc Pelagius ex hoc libro , Ueluti a Sancto Pontifice edito , testimonia contra divinam gratiam deplompsit , aegreque ab iis se expedire conatus olim Augustinus in lib. de Vat. & Grat. cap. 64 , tandem in lib a. R tract. cap. qa. dolis cognitis , librum illum Ethnico auctori adiudicavit . Hieronymus in epistola ad Ctesiphontem ic status est, Pelagianos ex illo volumine psirima contra Me esiam usurpGretesimonia . Atque his suppetiis enascentem haeresim Rufinus communivit . Utriusque operis Evagrii ac Xysti , Rufini opera latinitate donati meminit Gennadius in Rufino . Tertium Pelagianorum dosma . nullum scilicet esse originis peccatum , non modo Rufinus asscruit , L d Pelagianae scholae
magistri hoc se a Rufino didicisse publice contestari sent . Rem ic narrat Augustinus lib. de pecc. orig. cap. 3. Caelestius Pelagii
56쪽
Achates , in Concilio Carthaginens coram Aur io Episcopo interrogatus , quid de peccati originalis traduce stntiret , ita respondit rhDixi de traduce peccati me dubiam esse : ito tamen ut cui donavit Deus gratiam peritiae , eonsentiam quia diυe fa ab eis audivi, qui utique in EccIesia Cathorica eansituri fiant presbieri . mannias diaconus dixit: die nomina Vformae Caelestus dixit : Sanctus Presbur Rusinias Romae , qui mansi estis Sancto Pammachio: ego audivi tuum dicentem, quia re dux peccati non se . PautinaN diaconus dixit: ef atiquis a us
Caelestius dixit et non tibi Iufficit unus facerdos Z Vides Caele .stium de originalis peccati traduce dubitasse, unoque Rufino auctore negantem Partem fatis tutam existimasse . Recte Cardinalis Baronius tomo s. ad annnm 4 I a. num. a 3. At observa-iLAd , eitari a Calesio non PMagium iesum , ex quo haeresis nomen accepit , sed Aurinum , ut tori aeuis atque fectae antes
an . Est igitur Baronio auctore Pelagianorum coriphaeus atque antesignanus . Illorum cane rem etiam atque etiam Promovit , dum libros Peri Archon Latinis donavit . In illis enim. Pelagiana dogmata , non Obsture quidem , std aperte tradi, superiori capite ostendimus . Rufinus certe non modo Romae , Si in Palaestina Pelagium s vit , sed di eumdem amicis suis ac patronis carissimum secit equod non levi ignominiae Rufino eidem vertitur . Melania senior nobili ac consillari familia Romae orta , Rufinum adeo Ciniuit , ut longissimarum Peregrinationum comitem illum voluerit, ut dictum est. Huia vero Melaniae Rufinus Pelagium notum reddidit , qui postea & librum eidem seminae nuncupavit . Et revera , inquit Augustinus in lib. de Gestis Pelagii cap. 4. in Libra Pelagii ad Mesiniam ita Legitur. Paulinum Nolanum & Severum Sulpitium non modo Rufini amicos, sto diencomi astas suisse , ex ipsorum litoris satis intelligitur . At Pelagius Paulini Nolani itidem amicus fuit : testis est idem Augustinus initio. cpist
ite Io6. ad Paulinum et mugiam quod ut fervum Dei di xe- . ris , novimus ό nunc autem ρAmadmodum dirigas , ignoramus. Ita tamen Paulinus Pelagium sanae olim fidei iudicatumrdilexit ,. ut monente postea Augustino , errantem fugerit . Secus vero Sulpitio accidit , qui a Pe apianis dereptus', errorem tandem
cognostens, perpetuo silentio sibi indicto, paenas dedit, qx Gennadio cap. I s. de Script. Ecclesiassicis . Johannes Hierosblymi-
57쪽
tanus cum Rufino di Melania pio Origene CCntra D. Hieronymum conspiravit: quae pluribus recensciit Ecclesiae Annales a B rotiio editi , ad annum 393. tomo quarto9. Hinc sunt illae satis iussae Hieronymi querelis, epist. Io I. ad Pammachium: Hee non
es liatas cui a , jus sub persona anus Ogit eragar iam ; sed K, i ta Meuniae magis rorism ejus , qai tuum magna meris cede nihiI sire docuerunt. Sancti Epiphanii epistolam gi aecam ad Johannem Hierosolymitanum scriptam , in qua plurium hic
criorum arguebatur , Hieronymus Eusebio Clemcncnse monacho petente in latinum verterat: quam quidam Pseudomonachus M lanite pecunia corruptus surripuit, ac Johanni detulit , qui contra Hieronymum omnes odiorum vel Ios concitavit . Porro hic Ioannes Hierosi lymitanus Pelagio patrocinatus est : di licet illius 1ententiam ncn probaret, tominem tamen semper defendit: quod
in apologetico Orosii patet , R ex utraque Pelagii alablutione , quam tum Hieroselymis , tum Dio oli in iudicio, illic piaesidente hic pirosente Ioii anne Hierosdlymitano. ,ῖsussuratus suit . I in QS. Augustinus veritus, ne insignem ob vitae sanctimoniam ac doctrinae excellentiam Episcopum siuam in sententiam Pelagius tr litu et , ad eumdem literas dedito; queis haeresiarchae d Ios .aperiens, Pelagium , inquit. fratrem nostr ω , y - tuum , ρη -dio , quod multum dirigis , hane tui Draero exhibeas diD-ctionem , iat homines qui edim noverant, Ci dirigens' a ierant , non ab eo tram sanctitatem. Vtiment fiat. Ep. ara. Orosius qui paulo ante Hierosolymis in Aii sicam ad Aligustinum redierat , sinistra sorte de Iohannis doctrina publicaverat et quare eumdem per literas Pelagianae fraudis Augustinus admone dum duxit . Interea initio pontificatus Innocentii , Rufinus atque Origenissae respirare visi fiant , Theophilo eorumdem antagonis a reo coram Apostolica sede constituto. Etenim cum hic non modo origenem damnasset , verum & monachos quosdam Origenistarum d 'Etsinis insectos, procul ab AE gypto expulisset pillos vero in re Elam urbem proscctos , Chlysdstomus , qucd illi pii viderentur di docti, neque corumdem errores perspectos haberet , humaniter excepisset , submissosque contra illos a Theophilo oratores in cam rem detrusisset, gravist ma inter utrumque Antistitem dissidia morta stiri . Cum Theophilo Epiphanius Cyprius , ac Ilier nymus contra Chrysbstomum ob eauidem causam facto veluti suem . dese
58쪽
. LIBER PRIMUS. ardere conspirarunt. Epiphanius vir sane doctissi inus idemque saniactissimus in epistola ad Iohannem Hierosolymitanum , quae to-mo a. opeium Hieronymi legitur , haec de Rufino' scriptit : T autem , frater. , Iiberet Deos, G sanctum popuIam inrisi, Gomnes fratres qui recum fiant , οὐ maxime Aurinam ab Hiies ODigenis . Idem etiam prosectus Constantinopolim , Chrysostomi praesentiain ac colloquium fugit ob receptos Alexandria elevictos Origenistas, Palamque de eodem Chryse mo questus estrqui cum probe intelligeret , Eudoxiam Augustam Epiphanio ac Theophilo favere , publice e siuggestu contra seminarum odia rabiemque invectus', non obscure Augustam impetere visias est. Hi ne illa in surolem acta , sanctum Episcopum in pseudosynodo ad Quercum drcta Paulo post deponendum curavit et in quam rcm acriter Theophilus incubuit , qui etiam Chlysostomi nomen e sacris diptycsis erasit'. Hinc eodem , Arcadii iussu , in exilium depol lato , Innocentius Papa Cleri C. P. legatione iterata commotus; in Principes ac Theophilum excanduit : quo tempore Origenistae , qui pro Chrysestomo ob semel contra Τheophilumcdium conceptum altius loquebamur, pacem seu potius inducias a R m:.no Ρctitifice Obtinuere . Unus legatorum qui Romam pro Iohanne Cinysbstomo venere, fuit Palladius Episcopus Helenop litanus , publicus Hieronymi hostis . De hoc enim in Lausiaco, seu voIumine ad Lausium cap. 8. scribitor nnsalute eivis inoia dia , ut ab ea obrueretur viritis doctrinae'. Quod vitium etiam postea eidem Hieronymo obiecit Origenistarum discipulus Pelagius , teste Augustino lib. a. mn Iul. cap. Io. Hieronymum Uero contra Chlysis stomum stetisse , ex eiusdem epistola ad Τhe philum , quae tomo 9. habetur ante tres literas Ρaschales , aperte
deducitur : ibi enim haec scribit: Unde G nos Iohannem qui dudum Consantinoporitanam rexit Eccosam , Deo pracere semper optaυimus , G causas perditionis etas , in Iasierebatiar improvidus , nequaquam credere votamus e sed iue, ut cetera flagitia eius taceam , Origensas in Dam recipiens familiam, Gex his plurimos in facerdotium provehens , atque ob hoc fretarheatae memoriae fominem Dei Epiphanium , i inter Epis poscuriam in orbe rudus es Isit , non parvo maerore emtrifans, meruit audire : cecidit, cecidit Bah n . Ita origen istarum opera factum est, ut sanctissimi viri mutuis dissensionibus conflicta
59쪽
Rebus orgo eo pacto turbatis , Rufinus Romam se contulit. desitatur hoc Ρaulinus in epistola ad Rufinum et Etiamnum, inquit , nunc vos iu aesa folicitudinis , ta incerao rum arum Λ mam en indicas is . Cum vero idem accepisset , Rufinum iterum in Oricntem navigaturum , missa per Cerealam epistola, eundem rogavit , ut Nola invisendi sui gratia transiret : Remea- tartis ad Uriensem non feres inviuitatis nchis abire . At Rufinum ncn longe ab Urbe degisse , ex laudatae epistolae Paulini exordio colliLO: Ets lucenum , inquit , n. isi jecιt Mitis Coea- iis , quod ad te perrect&λ us foret in tempore , quo sid S. Petriam revertitur ; tamen per eum qui aeg e tuus sic π ser es , non scribo e tibi tam in abiis nobis ouum tibi rese δε rnis'iudicavimus . At Rufinus rescribit Paulino: Communem idem mniam Cerea Iem nondum vide am , sed is conscius ρρid mihi δε- Ioris infigeret , s reduere moraretur titeros ccto, praemi e eas ad me. Additque . Quia autem quadragesinae diebus , in mon
serio Pinneti m usi, haec refcrus ad te caec. Esi Pinnet uiniscus suburbanus extra Poetam Angelicam , primo ad Uibe lapide , uti ocue Planeto Romanis nuncupatur . Intei im Rufinus egregium opuS de Benedictionibus Patriarcharum , quCd etia num extat , ad Paulinum Pericripsit et in nuncupatoria vero epistola ait : Quantam ergo ve mediocritas inre gentiae nos, Duor , v I tempus in Ver, ve hi diis qtii referipta ad Origenem perurgent C c. LX quibus patet Rufinum cCntinuatam Orbgeni interpretando DPerant posuisse , neque S. Anastasiii Papae.1ententia ab eo umquam studio deterritum: immo Origenis in librum Numerorum Commentariorum interpretationem , morti proximus , U: sacio Petente , exsecutus est , ut capite proximo videbimus : ubi tamen Cstendemus , eumdem errores partim ab ipsh asotos . partim vulgo sibi obicctcs i etractasse: neque enim stcus agens , Romam ausus suisset accedere .
CAPUT III. Pelagii patria , professo monosica , G doctrina. Sexuli Romae
mmentarios in epi os mari. Cae stas Gnaeus Pe agit Arhates . Rinni in Sici a obuias . Patinodia eiusdem ex codice Vaticano nune primum recitatar .
Donatistis postremo ac memorabili congressit , anno a Servatoris adventu quadrigentesimo undecimo, in celebri in
60쪽
1haginensi collatione superatis , diuturnis dissidiis quae tot annos Christianum orbem crudeliter laceraverant , impositum tamdem finem , Oithodoxi sibi invicem, atque Augustino praesertim, cu- Anno ius unius virtuti post Numen eam victoriam acceptam fierebant, ' 'gratulab tur ἀ cuip repente Pelagianum bellum hominum opinione maius erupit , quCd Africam , Asiam , atque Europam longe lateque pervagatum , uti novis laboribus Augustinum implituit , ita eidem novotum quoque triumphorum materiem 1uin peditavit. Haeresis princeps Pelagius Britanniam habuit patriam. Ita, Prosper initio carmin s de Ingratis. Dogma quod antiqui fatiatiam fue aeraeonis, Pestifero vomiait eo uber fermone Britanniam.& inferius ca-q. I mι-irfana impietas , artesque ma gnas Adffer, G ais crem remita; e excissa Erizaniam ἰPaul Ls OH fius in Apologetico pati iam eamdem Pelagio dedit,
haec de Pelagio locutus : Eridannicus noser mox tit votaeris in
posse eonfidit . S. Augustinus epist. l os ad Paulinum scribit Ρ, lagium , ut a Tarentino Pelagio distinguet et ur , Britonem fui se cognominat m. Et S. Prosper in Chronico ad consistatum Lu-eii ct Heracliani ηl3. Peragios Brito dima nominis se , comtra gratiam Chrisi, Cae sto Iutiano adititoribus exerit. Corrigendus est Danaeus comment. in lib. S August. de Haeresib. cap 88. qui Pelagium GaIIum Britonem vocat . Ex dictis enim Prosperi patet , Pelagium haud natum apud Britones qui GaIliam Celticam ad oceanum incolebant , sed ex Britonum gente illum sitisse , quae occidentalem Britanniam occupaverat et unde illius insulae pipuli vulgo Britoncs appellabantur . unus e Britannia antiquis limus idemque doctissimus testis Beda si Teiat lib. i. Hist. gentis Anglorum : In primis, inquit, ίaee infusi Ariatones fiam , si quibus nomen accepit , ineolas iurubois , i detractu Armoricano , ut fertur , Britanniam advecti , anfra essi partes vindicaroni. Legatur Uiserius de antiquitate Britan. Eccles ubi Britanni pastina Britones apud veteres appellam uia Resipiendus est etiam VOssius lib. I. hist. Pelag. CaP. 3. Vocans Pelagium Scotum . Nam Britonem illum ibisse , Augustinus lamdatus , di Beda ipse cap. Io. testantur ; scoli vero , ac Picti Septemtrionales inlite plagas tenebant , eosque Beda dicit caP.
II. Pentes a parte Brisonum remotas et ouae deinde sub valen-