장음표시 사용
41쪽
amicus fuit. Hieronymus lib. q. in Hierem. in praefatione scri
hit , haeresim Zenonis idest impassi talis G imp eoantiae , otii olim in Origene , G durimi in disci Iis 6H Grunnio, Ευatrio die Pontico , G Iovinianst jugulata es , caepisse per
Pelagium reviviscere . Per Grunnium Rufinum intelligit , quem non semel hoc cognomine irridendum exhibet , alludens ad M. Grunnii Corocottae Porcelli testament uni , quod olim cum risua eunctis exceptum fuit . Et lib. I. in Hierem. in prooemio arguens Pelagium ait: Quod non videns praecursor ejus Grunnius otim nisus es carpere . Hinc Cardinalis Baronius ad annum qo a. num. I. haec scripsit: rantum obfuit ut Rinnas parato a S. eroumo antidoto curaretur, quin potius ροψ Origenis errores vios in is , Pelagianae haere Upides ex eis obortos , percaram Iibi sis is enutriverit. Marius Mercator in Commonitorio contra Julianum ad Pintam presbyterum , cum recitasset Theodori Mo vestent opinionem de naturali moriendi necessitate, cui , etiamsi non peccasset , Adam subiiciendus erat , haec
habet : Hinc ineptam cs non minis inimicam rectae sei insionem sub fanctae recordationis Masaso Romanae Eccle-sa smmo Ponti e Ruinas quondam natione Θrus Romae priamus invexit , G ax erat argutias , fe qaidem ab ejus inυidiamuriens , per se proferre πω ausas , Peugium gente Bruannam monachum tunc decepit, eum ae ad praedictam apprime imbuit atqvie insiluit impiam vanitatem o Hic Mercator fuit contem poraneus S. Augustini , ad quem S. Doctor sexennio circiter a Rufini obitu Iiteras datas recenset , ut cap. 9. ostendam . Quod Rufinus ex Syria Romam venit , postquam plenis quinque lumstris in Oriente degit , Syrus vulgo habebatur , cum tamen in Aquileiensi pago natales sertitus fuerit: itemque ex eo quod sub Anastasio Rufini doctrina Romae publicata, ct dein damnata fuit,putavit Mercator , Rufinum eamdem sub eodem Pontifice urbi primitus intulisse : quod tamen in fine Pontificatus Sirieti conti gissem tradam . Quare cum Rufinus primus suerit qui in occidente Pelagianam haeresim docuerit, ac Pelagium & Caelestium eadem imbuerit , idemque in nostra hac Veneta provincia natus
sit ; instituti operis ratio postulat , ut unde vir ea aetate Percelebris , ac Augustino nostro commendatus , in errores delapsius fuerit , eosque Romam invexerit , eXponamus . Natus est Rufinus in territorio Aquileiae Venetiarum Metropolis, ut
42쪽
ut ipse satetur in literis ad Anastasium Papam Aquileia datis :Pos triginta, ait, fere.annos parenti I redditus tum , G --rum fatis atque inhumanam erat, s tam cito deuererem , quos Iam tarde reviseram . Irrisit hominem Hieronymus A I. I .libra. qui ct parentes nominavit , & tamen non cum eis in patria ,stu in vicina Metropoli morabatur : Quor , inquit , quia non ono deserere , ne im manus putetur aut diarias , iccirco ren-cta patria , Aqui bae moratur . In ParVo castro eumdem natum, ex Apologia a. Hieronymi patet : Rogantem, ait , Romam ac eam iubtrares Wasentia tua , oppiduo mi amore conem eris.
Testatur vero Rufinus initio sere prioris invectivae , se in Aquileiensi Ecclesia Christianae religioni initiatum prope annum 37O.& monachum induisse , Valeriano Episeopo , ac Chromatio eiusdem Ecclesiae presbytero . orientalium vero monachorum fama permotus , cum Melania seniore Alexandriam se contulit . BaroniuS anno 37 a. num. 3s. Contendit, utrumque in AEgyptum tum
temporis navigasse , std rectius id anno 4 I. contigisse dicetur. Nam Palladius Melaniae ac Rufini amicus ae seminus Origenissa , in Lausiacis cap. Ioa. scribit, Melaniam pretiosa suppellectile, quam secum Roma advexerat , Alexandriae divendita, in AEgyptias eremos secessisse , atque dimidio annam monasteriis visitandis insumpsisse et orta vero Alexandriae contra catholicos persecutione , subsecutam uiseopos orthodoxos Caesaream in exilium deportatos . Rufinus libro a. hist. Eccles cap. a. post mortem Athanasii statim persecutionem inceptam scribit . Hic autem decessit ex Socrate lib. 4. cap I6. anno 3 I. Gratiano II.& Probo Cossi VI. Non. Maii. Addit vero Rufinus cap. 4. Q α
praesens vidi , Loquor , cst eor- gesa refero , quoniam in pos onibas scius esse promeris . Scio Baronium Socrati , quod ad
annum mortis Athanasii pertinet , fidem non praestare ; putat enim eumdem obiisse anno 3 a. quod etiam reine vir undequa
que eruditissmus probat . Nam Alexander Athanasii decessor obiit post quintum mensem ab exitu *nodi Nicaenare quod idem Athanasius in Apologia secunda testatum reliquit . At synodus Nicaena desiit VIII. Kal. Septembris , Paulino & Juliano Coss.n Pe anno 3ar. Unde liquet Alexandrum Epistopum Alexandrinum decessisse anno 326. & quidem in fastis Ecclesiae eius dem obitus recensetur die as. Februarii : quintum enim mensem ab eiusdem reditu Alexandriam post celebratam synodum Atha-
43쪽
hasius sorie numeravit. Hic autem in egros quadraginta sex ananos Auxandrinae Ecclesie pontificatum regia cum Diade se si . Verba siunt Cyrilli ejusdem urbis Epistopi epist. I. ad Monachos : quod etiam alter Antistes Alexandrinus S. Proterius ire epistola ad Leonem stribit. Decessit ergo Athanasius anno 37 a.
die m Maii , Modesto & Arintheo. Cois Quo deincto , statim
Valens , quem tunc Antiochiae sui se stribit laudatus Rufinus , misso Alexandriam Elimio cum Magno Quaestore , Persecuti nem contra catholicos inchoavit . Et quidem habemus tib 6. Cod. I hecd. tit. q. de prael. di quaest. restriptum Valentis Imperatoris ad Senatum : Datum Idibus Apri is A riseliae , --isso G Arintheo Conseribus . Εκ his constat , Rufinum anno 3 I. ex Italia Alexandriam navigam, ac vigintiquinque annos in Oriente moratum . Hinc Baulinus RufinI ac Melaniae re cleuntium hospes epist. 9. ad Severum stribit, pos ρω - ἐν aeosdem urbi restitutos . Hae chronologicae tricae erunt Qrtasse legentibus molestae, sed prosecto stri uti fuerunt longe molestiorest , quas Maeterire per me cuilibet liceat , qui res tantum gestas , non earumdem tempora stire desiderat 1 quae hic adnotata volui , quod vereor ne seriem historiae diligentiori chron logiae observatione plerumque interpolans , nonnullis epocharum minus curiosis fassidium ingeram o Rufinus celeberrima Dulmi fama motus , Alexandriam iterum 1e contulit, illiusque per sexennium auditor fuit: quod lib. a. Invect. contra Hieronymum fatetur . Erat Didymus ori em starum facile princeps : unde etiam in Synodo V. cum Uri pene damnatus mit . Hanc Origeniana scabie insectus Rufinus , eam-clem etiam mmma cum nominis iactura Occidenti primus intulit . lea α Theodori Mopsvestent idem errores imbibit e num
eumdem secra loca visitantem , vel adhuc presbyterum Antio chrae catechesim exponentem audiens , vel ejusdem tantum limbros legens , In medio relinquo. Hoc certum est , Theodori er n i es ab eodem Rufino in Italiam advectos , ut ex Mercatorea sim ramuβ Iil Oriente presbyter consecratus suit . I estis est Palladius cap. Io 3. historiae Lausiacae, ubi ait: Cum qua Melania vixit etiam nobi immas ta moribus fortissimos Rinnos ex Murio a civitate Italia ; μi posea dignos es Habitus pres tem-
ω , quo non es inventus inter Homines nee doctior me mitior
Ruimus a Gennadio dicitur Moiissensi deerisiae presbter. Sed ego
44쪽
ego Puto , eumdem nostrae Metropolitanae Ecclesiae non fuisse incardinatum : ad titulum monasterii , uti Hieronymus aliique Monachi , consecratum arbitror : de qua re erudite Christianus Lupus in notis ad canonem 6. Calcedonensem. Neque post reditum a Chromatio Antistite in suum clerum adsci iptus video tur : etenim paulo post inde discessit Orientem repetiturus. Cum Melania suos postliminio tandem revisura , iter in Italiam adornasset , Rufinum secum advexit . Adeo vero prospera navigatione usi sunt , ut Caesarea solventes , brevi viginti di rum spatio Neapolitanum portum tenuerint e quod Palladius paulo ante memoratus scripsit . Ibi vero magnifice a 1 uis Roma eousque proscctis excepti, ob curruum , Carrucarum, ac carP2nto rum multitudinem Appia gemente , ut ait Paulinus in epist. IO.. ad Severum , Romam ingressi sunt . Baronius cum videat Rufinum ineunte anno 398. Aquileiam contendisse , anno 397. eum dem Urbi tedditum putat . At rectius id contigisse adstinabimus anno 396. quod ex Hieronymo non obscure colligitur ; qui cum a Rufino accusaretur, quod discipulos Romam contra ipsum stiminisisset , respondet : mu anus G Eufebius pos annum vesrae
nium missus Ge. Apologia a. Eusebium autem Cremonensem Q. cum Romae suis e testatur Rufinus lib. I. Invect. ubi de eodem scribens ait : Cum me , sciat us nosi , Ronne possum fabere . Quare ultra annum Romae Rufinus substitit, ac fere hiennio ibidem degisse ex eodem Hieronymo habemus . Etenim cum post biennium a Rufini discessione, alter ille Rufinus in causa Claudii Romam , dein Mediolanum ad Imperatorem veniret , Hieronymus eumdem , ut suo nomine Rufinum Aquileiensem Romae salutaret , rogavit: Sanctum quoque, inquit, presb erum Rosinum ob quamdam eanfans per Romiam MedioIanum misimus , or υλπι ω nosro animo G obsequio vos υideret, epistola 66. ad Rufinum . Exacto biennio nondum Hieronymus intellexerat , Rufinum Roma discestisse , cum tamen ob Melaniam ultro citroque saepius literae volitarent. Interea Macarius vir nobilissimus , Vicaria Urbis praefectura iunctus , rogavit Rufinum , ut libros Peri Archon Origenis, quos ultra sidera laudibus ille extollebat , in latinum scrmonem verteret: quod diu reluetans , ut fingit , tandem executus fuit . Qua vero fide novus id interpres praestit
rit, ostendit in suis Apologeticis Hieronymus. Haec prima fluere in
45쪽
in Occidente Pelagiat te haereseos fundamenta a Rufino iacta. Capitalia enim Pelagianorum dogmata in libris Peri Archon contineri , capite proximo tradidimus . Immo Origenis eiToribus D ncontentus , ἐχ sua addidit Rufinus paradoxa : nempe Adam mortalem factum, qui sive peccaret , sive non peccaret , moreretur: nullum item a parentibus originale peccatum traduci. Primum testatur laudatus Mercator : alterum mox ostendetur . Hinc Pelagius ac Caelestius tunc Romae degentes , ac Rufini studiosi auditores , in pravas opiniones abiere . Aderant praeter Melaniam Macarius , di Apronian in , qui , ut sunt homines novarum doctrinarum cupidi , Rufini sententias toti sere vibi inculcabant et nec Siricius simplicissimi vir ingenii , Apostolica auctoritate
.novorum dogmatum Prostsires expressit . At divina providentia, viduae Romanae alteram viduam itidem Romanam opposuit, quae novis Origenistarum conatibus magno animo obviam iret. Audiatur Hieronymus quo nemo melius rem novit , nec elegan
tius dcstripsit in epitaphio Marcellae epist. I 6. Tunc, ait, Mu Ha Marce IIa ; quae diu se . eobibuerat , ne per aemulationem quidpiam Macere videretur , pos tiam sensi idem Apso co ore Laudatam in ρIerim e visiari , ita at sacerdotes quoqiae CX non nuuos monachorum , hos inter suere Pelagius ac Caelestius
maximeque sevo oomines in assensim si traheret , se impi citati tuaderer Discopi , nempe Siricii Papae , qui de seo in
genio reteros insimabat , stabore resilit , malens Deo nocere , quam hominibus . Hinc Romae initium duxere illi ira mones comtentionemque , in quibus duri me ibidem degentem versetum si spe Pelagium stribit S. Augustinus lib. a. de Pec. g. cap. a I. Sed rursus audiendus Hieronymus , Rufini , ac sectatorum Ori' genistarum strophas recensens: Cernentes haeretici de parvasis riua magna ineendia eoncitari , G seu istam dudum sommomiam ad cumina pervenisse , nee posse latere quod multos deceperat , petunt G impetrant retosasicos epi Ias , ut comm 'imeantes discesse videremur . Nee innitiam tempus in medio, Dc eedit in Ponti eatiam Dis in gnis Anasastis . Hae literae fommatae seu eommunicatoriae vulgo dicebantur ex Augustino epist. I 63. erantque Publicae veluti tesserae , quibus in longinqua Peregrinantes , Orthcdoxae fidei prostsIbres publicabantur . Hanc abs st impetratam a Siricio epistolam , antequam Roma diste-deret , oppossiit postea Rufinus Anastasii literis , quibus acerri
46쪽
me increpabatur Obtentatam Peri Archon interpretationem Hoc enim eidem exprobat Hieronymus Apologia a. Oricii iam tu
cta contemnis . Rufinus tanto Origeniaeme dostrinae propagandae desiderio serebatur , ut eamdem in Vibe fundasse non contentus , Mediolanum usque pererraverit , Venerium illius ui bis Antistitem doctissimum in partes tracturus . Fatetur enim in priori libro Invectivarum , se cum Eusebio monacho Hieronymi discipulo , Mediolani de libris Peri Archon nescio quam quaestionem habuisse . Denique eodem anno 398. amnes revisuruS , Aquileiam se contulit, ut Origenianis deliriis patrium etiam m- Ium locupletaret , & Chromatici alteri Italiae Metropolitae novorum dogmatum virus instillaret , ac pro Catholicae fidei rudimentis , quae ante triginta annos ab eodem tunc presbytero edoctus fuerat , ingratas profecto vices rependens , impiissimis erroribus sanetissimum juxta ac doctissimum senem imbueret. Quis
autem hic hominis conatus non execretur, qui uno fere temPore
tres primarias Italiae Ecclesiax , Romanam , dein Mediolanem sem , postremo Aquileiensem , Origenianae sectae adiicere Petulantissime pertentavit Z Mortuo Stricio die a a.Februarii Anasta-sus subrog uus fuerat : & Marcella , Pammachius & Oceanus strenue Rufini sectatores in urbe exagitabant . Illi quidem in schedulis libros Peri Archon nova Rufini interpretatione Latio
donatos , ad Hieronymum in Bethlehemitico monasterio degentem transimittendos curarunt: addita etiam praefatione eiusdem , in qua Hieronymum ob Origenis libros in Iatinum sei monem Versos eximie laudans , peractae abs se Peri Archon interpretationi Patrocinium paraVerat . Anno 399. Hieronymus satis prolixam epistolam ad Pammachium a Oceanum rescripsit , quae 6 r. inter ejusdem literas in editione Mariani Uictorii collocatur , in qua delatas sibi a Rufino laudes desp xit , eiusque interpretationem, uti religioni Catholicae perniciosissim im , detestatus est . Eiusdem quoque insidi as patefiecit , qui librum Apolegeticum pro Origene ab Eusebio Caesareensi Ariano homine procusum , S. Pamphili martyris titulo incrustas et , ut sub tanto advocato Origenes ne quaquam in haeresis suspicionem veniret . Brevem etiam ePistolam ad eumdem Rufinum misit, qua datas sibi laudes incontumeliarum loco se habere testatus est. Verum statim ac Hieronymi
47쪽
nymi literae Pammachio redditae siunt, earumdem exemplar Apro. nianus , qui in Rufini rem vigilantissime incumbebat , Aquil iam ad magistrum transmisit . Hic vero si acta amicitiae tessera. totusque in rabiem a tus , duos e vest)gio Invectivarum libi Gastriptitavit: quibus non modo clatam ad Pammachium epillo him consutavit , sed commentaria etiam Hieronymi ejusdem in 1aci as literas aculeatis censuris perstrinxit, quo summi in Eccle si a Daetoris famam elevaret. Hos libros Aproniano nuncupavit: qum iste Postea , ac collegae amicis per universam Italiam i gendos exhibuere . Porro epistolam 66. ad Rufinum , iteinquemvectivarum libros hoc anno exaratos , Hieronymi testimonio comprobatur, qui in Apologia secunda, quam anno cloa .scripsit, ut ostendam , de laudata epistola fatetur , ante Me eirciter
triennium ab se inissam fuisse. De libris vero invectivarum ibiadem haec scribit: Libri enim tui quos Amasi per trientiam, dia
fertiores fune . Quare eisdem componendis hoc anno Rufinus manum admovit et quos demum veluti postrema lima expolitos, exeunte anno qOl. ipsemet veluti de victoria securus, ad Hier nymum iactabundus transmisit. Baronius cum illo triennio computandum esse contendit annum 3 9 . quo Rufinus in urbe mora
hatur . At non ita est . Haec enim scribit initio statim libri primi Rufinus : Per egi scripta tua , Apronione caristae, quae ob amico G fratre bouo , Hieronymum stigillat , de Oriente ad viariam nobi si iam Pammachitim missa transmissisi ad me. Quare
Aquileiae erat, cum Hieronymi epistolam Roma ab amico Aproniano accepit: quam duobus postea Jibris consulare conatus est. Anno Aoo. Hieronymus ac Rufinus siluere . Existimo Rufinum epistola tantum ad in pronianum missa , Hieronymi literas ad Pammachium consutasse ; invectivarum vero libros inchoasse quidem , sed a Chromatio Metropolita Aquileiense ad alia traductum . Etenim sanctistimus Antistes cum Hieronymo egit, ne stylum in Rufinum acueret , neve veterem amicum adversariis scriptis persequeretur et hoc enim testatur Hieronymus initio apologetici et quod etiam cum Rufino coram praestitisse certum est. Immo hoc anno idem Chromatius Rufino iniunxit , ut ecclesia 1 leam Eusebii Caesareensis historiam in latinum idioma verte ret : quod reapse Rufinus executus cst , in cujus praefatione ad Chromatium scribit , se illud opus exarasse tempore quo dirutis
48쪽
1 in Hi , G agros G armenta viros Longe Iateque vasavit. Baronius Alarici ingressum in Italiam , ac pugnam cum Stilicone commissam refert ad annum clo 3. ibid. n. 6 s. quod Claudianus ih. 4. de bello Get. Alaricum his suos alloquentem inducat ante pugnam et Si numero nom D Ar , ais , trige a currit Bruma iere , rapidum p scrtiam tranavim&s Imrum . At ex Ammiano lib. 3o. Gothi Istrum seperarunt Valentiano di Valente IV. Cog nempe anno 3 3. His triginta superadditis habemus annum clo 3. Vorum hiennio ab Alarici in Ital am irruptione , pugna apud Pollentiam contigit . Prosper in Chroni
ait : Mi icone G Aiseriano Cosi. Gothi Danam Aurico G R duasso ducibus ingressi. Consent iurii ct Cassiodorus in Chronico , ct Jomandes Gothus , liti de gessis Gothorum cap. 29. Quare anno qCO. Alarictis in Italiam per alpes Julias descendit. Anno vero cloa. ad Pollentiam praeliuin commissum suiM , ante Cassi idorum , quem Laronius minus recte reprehendit , tr didit Prosper et Arcadio G Honorio V. O . Pouentiae adve tum Gottos ve/ementer utrisseis partis e ade pugnatum es . Hinc Cassiodurus The dorico Gotho inserviens , visoriam Gothis adscripsit ; Claudianus vero Stiliconi , cuius gesta deca tabat . Nec Oppositum canit Claudianus , dum trigesi mo Iereanno ab stro stuperato hanc pugnam recitate siquidem anno a9. oeracta est , dum enim fere trigesmo inquir , unum ad minus annum ad illum numerum desiderari palam indicavit. Anno autem 4o I. hellum contra Origenem in Oriente & Ο cidente mcruduit , idemque ubique damnatus fuit . Marcella cum Anastasio egit , ut Origenem, eiusque interpretem Rufinum Apostolica auctoritate proscriberet , dum , inquit Hieronymus
nti Morpii , Rufini scilicet , mons abantur . Ponti fiex , ne eX pravis Origenis libris Catholieae fidei integritas quicquam mali
pateretur , eiusdem recenter interpretatos libros damnavit , da tis ea de re ad Venerium Mediolanensem , & ad orientem literis . Prioris epistolae meminit idem Anastasius m Iiteris ad hannem Hiemsblymitanum anno sequenti missis , quae es extant . At eumdem etiam ad Orientem scripsisse , t ronymuS APOlogia a. quam tamen Anastasii episto'mo compositam Rufinus calumniabatur, eam
49쪽
rozlymitano expectabat . Haec enim S. Doctor inibit : Si amiem Romani Episcopi es , siare facis ab eo exemplar episoLapetere edit missa non es , ta non ab tuo Di m ferit, de Oriente expectare tesimonium , cfias aiactorem fabes in vicino. Existimo illam Anastasii epistolam datam ad Theophilum , cum hic de damnato abs se Origene ad Anastasium seripsisses. Enimvero hoc ipse anno Antistes Alexandrinus in do misima Pasthali epistola Origenem uti haereticum acerrime insectatus est. Hanci
epistolam Hieronymus in latinum vertit, eamque statim ad Pammachium & Marcellam Remam inuit , quo non modo eos in Oriente gestorum coetioies redderet, verum etiam ut eadem An naso Papae exhibita , tam nobili exemplo eumdem ad Origenem iterum damnandum provocaret. Harum literarum meminit Hieronymus epistola 78. quam una cum altera PasthaIi, anno Q-quenti ad eundem Pammachium ci Marcellam misit . Baromullanno 399. n. II. Suatuor Pasthales Theophili a Hieronymo latinitate clonatas existimavit, stribens hanc e. rundem primam i tercid M. Sed plane tres tantum Theophili Pasthales literas Ilieronymus interpretatus est : neque illa intercidit, stu habetur tomo ' o rum S. Hieronymi , cuius est exordium : Chrsum I fiam Dominum gloriae Ge. Etenim in fine eiusdem intimatur suturum Pastha, aeo decimo menses marmoebi iuxta cyclos AEgyptios , at iuxta sepputationem Julianam die r4. Aprilis, qua die contigit Pama hoc anno oi. Cyclo Solis XVIII. Lunae III. lit. F. De qua tamen epistola idem annalium striptor asierit nya, quod Promulgata fuerit uso anno Domini quadringentesiamo fecundo pro sequenti anno qua ingentesmo tertio. Qui biennii metachronisinus est . Sed neque verum est , Pasthales literas anno anteriori selitas suisse publicari r nam promulgabantur a
Theophilo iuxta veterum morem ex Cassiano collat. Io. Cain a.
peracto Diphaσiorum die . Vir insignis , & nunquam satis laindutus ibidem promittit , se ex cyclis Theophili singulas quasque
eiusdem epistolas a Hieronymo latinitate donatas , suis anniS de putaturum . Illas tamen inverse ordine apud codices Hieronymianos positas non animadvertens , ct cyclos Pasthales earumdem non considerans , putavit primam epistolam, quae incipit e somnitatis Avusae fermo divinos in. reapse esse earum , suae extant Primam , ante quam cum in epistola 8.dicat Hieronymus. aliam se ν terito anno arvisisse , quartam epistolam, quae Duiligeo by Corale
50쪽
quae desideretur , idem excogitavit . Prima & secunda inverso Oidine positae fiunt e prima enim est illa , quae designat Pasclia adfuturum decimanona die Pu armuthi , quae ibidem secunda a1scritur et quem errorem nec Marianus Victorius adnotavit : quae vero prima ibidem dicitur , secunda nuncupanda est et de quae mox sermo redibit . Τheophilus plurium Origenis errorum cat logum recenset in priori epistola , scripta anno qo I. quae a Hi ronymo interpretata, ct Romam missa , S. Anastasii mentem mirum in mCdum turbavit . Latini enim Graeci hominis errores nondum perspectos habuerant. Quare nil ultra morandum ratus, Origenem lata sententia condemnavit z quod ipsum hoc anno e dem Chromatius ac Venerius , qui duo tantum eo tempore Metropolii de in Italia censebantur, in suis Ecclesiis praestitere. Scri-hit haec Hieronymus A D I. I. lib. a. Ergo Beati Episcopi An
rempe Origenem, faeretieno denuntiant. Immo cum illae ipta literae Rufino piaesente legerentur , teste ibidem Hieronymo , dieittir obturasse aures Das , ta dixisse , in e ad UIud tem sfe ignoro se , quod tam nefaria feri erit . Rufinus tamen in
ea Origenis damn tione minime nominatus suit : unde & in literis, quas statim Romam ad Anastasium misit, gratias egit Pontifici , quod casimnia tibias non accommodavit caditum . Interea cum Veluti damnatorum Peri Archon voluminum interpres , Romae passam male acdire se ab amicis accepisset , memoratas
ad Romanum Antistitem literas dedit: in quibus fidei quam profitebatur , tesseram exhibuit , quo omnem a se haeresccs suspiciQnern , qua ubique in Italia se laborare sentiebat , excuteret. Haec vero ad Anastasium scripsit : AE num putavi , ret dimisimi e pes triginta fere annos parentibos redditus sum , cs d
rum fatis a die in man- eras, s ram eiu defererem eos ' stam tarde reviferam OI G odi a tam Longi itineris Labor irrai m me reddit ad iurandos Iabores , Iireris inis fatisfacerem beatitudini t . Has literas existimo Rufinum scripsisse, cum Romam ad se purgandum ab Anastasio evocaretur : nam Hieronymus iteratis literis eumdem ab Anastasio accitum fuisse testatur epist. is. tibi de Rufino , ac collegis ait : mm ccciti frequentibus Zireris faeretici ni se defenderene, venire non ut oras , tanto e vis eonfitentiae fuit , ut absentes damnari , quom presores coar i masierint . Porro insulsam illam ac