장음표시 사용
501쪽
Pelagianae praυuasi oonsentienti respondens , obnitimae eius profundam de uere cauiditatem . Testimonium etiam addam Patrum Africanorum in epistola Synodica , quam una cum illis Fulgentii libris ad Scytharum Monachos Constantinopolim misere , in cuius fine haec stribunt et Ceterum anas ex nobis inquantis Domistis fervis suis recti gratiam dignatis donare fer- 'monis , tuis Imvibus qu.e memorolosi acres adversas grariam
G praedesinationem intrussis vel jentire vel aeriere , trisus Libris se ob nomini dedicatis fuscienti putatione respondit; quique adversas duos libros Fausi Goui Ieptem Iuros edidis. Qtios eum rere aeritis , M steris protinus , quemadmodum memorati Fatisi commenta veritati contraria, Caustea fisi penitias inimica discresso prodidit, rotio monimesa convicit, amctoritas dioina compresis , G praecedentiam Patram ransna diotis ausatio conmutavit . In hac vero epistola Synodica , quam publici iuris fecit Sirmondus , .ct legitur tomo 6. Bibli th. Patrum inter opera S; Fulgentii Plures sententias quas asversus Dei gratiam praedestinationem apud Byzantium inculcati. Scythae significaverant , solide reiiciunt . Titulus epistolae hic praefigitur : Dei grati a nurimum a Iectendis sanctis fratribtis Iohanni presb ero G archimandritae , G Veneris diaeo-no , G dubias viris quorum in vesro epi Iasubfri Io eomtinetis , Daciantis, Fortunatas &c. Duodecim Episcopi nominantur . Iohannem vero archimandritam esse ipsemmet Iohannem Maxentium exissimo ς erat enim Abbas , vel talem saltemst publicabat ex suggestione Dioscori ad dormisdam . Exaetioris chronologiae studium quod profitemur , exigit uequo anno lum libri contra Faustum a Fulgentio ς tum etiam Synodica epistola exarata sit, exponamuS. Baronius cum anno x a a. Trasamundo mortuo Hilderici Regis inaugurationem statuat, eo quoque anno libros Fausti septem adverseriis a Ru pensi Praesule 4mpugnatos arbitratur: A. ya a. num. 4. vossus eadem ratione ductus, epistolam Synodicam ante finem anni raa. exaratam
stribit lib. a. Hist. Pelag. c. ra. At Sigonius lib. I s. de Imperio incidentali , Hilderici Regis Vandalorum initia ad amnum sa4. protrahit. Victor I unonensis in Chronico seribit anno sa 3. Maximo Conssile Tras undum obiisse : cui Usserius,
502쪽
Chimetius , Petavius , aliique credidere . At cum aliorum Regum Vandalorum iampora ibidem Tunonensis praevertat ac pecsime confundat, eorumdem chronologia aliunde nobis est dem menda . Gensericus violata pace anno 43 9. XU. Kalendas Novembris Caritaginem occupavit et inde vero Vandalici regni in
Africa tempus numerari coeptum est. Porro captam Carthaginem Cossi Theodosio XVII. 2 Festo , Prosper ac Idalius qui tunc vivebant, in Chronicis scripsere. Vixit Genstricus post
'occupatam eam urbem annos XXXVIf. menses tres ex Victore
Vitensi. in fine libri primi de Persecutione vandalica et qui ς
suh eisdem Vandalis Vitensii Ecclesiae praefuerit , ac plurima incommoda pro fide Orthodoxa passus sit, optimae fidei Auctor venit . Dixi ilium Vitensem , non uticensem Episcopum , ut vulgo nominatus est ,' quod in libella Notitiae Episcoporum Asticae qui iub Hunnerico Genseriei mecetare persecutionem iub- Qinuere , in eatalogo Episcoporum provinciae proconsiliaris legitur Florensinres Uticensis : at in indice Praesiuium provincitu Byracenae ita scribitur : Victor Hrenses non octorrit. Uticensis igitur Ecclesia speet abat ad provinciam Carthaginensem, Vi- tensis vero ad Byzacenam; ct tempore Vandalicae persecutionis hie Victor noster , illic autem Florentinus sedebat. Et quidem hunc Uictorem appellant Vitensem Chimetius & Holstentus , st diere MM. laudant, in quibus vitensis asseritor . Exstat no-hiae stagmentum in appendice Chronici Pr eri ex Ms. Augustano , ubi legitur de Genstrico et Rexit eamdem Africam eiis eatem annis A VIL me Uus erilus, diebus sex. Ergo m ritur Genstricus anno η 7. die as. Ianuarii. Successit Hunnericus, qui ex eodem victore Virensi regna vit annos septem , menses decem ς addit laudatum fragmentum dies II. quare obiit anno q84. Idibus Decembris . Hic cum H Kalendas Februarias coacta Synodo Arianis sitis faveret , ac contra Catholium vi ac fraude uteretur ; ct isti solide fidem propugnarent , eosdem edicto in exilium misit, Ecelesiis ela sis . Datum est edictum VI. Kal. Martii , ubi legimus Concis ιium coactum ad Mundas Februarias anni VIII. Regni nostrI . Incipiebat annus WII. die as. Ianuarii nostrae emeliae 484. Marineellinus in Chronico ad eumdem annum Theodorico st Venantio
Cois stribit : me Arianoram erodelitas in resigiosos Chrisu evidiores suprascriptis Cosi, mense Febmario caepit insui . An
503쪽
num huiuste persecutioni. insigni caractere describit Gregorius Turonensis lib. a. de Gest. Hanc, cap. 3. dicens : INM GIOIAE ter apparuit , iis Q vix ob eo pars veI terr a euceret; et do nam die pro tantis Iceleribra ta esu ne favainis innocentis . Seu, i Calvisii sententiam de eclypsi a Gregorio Turonensi indicata minus probabilem dixi , Holstenti ac Chimetii sententiam secutus : at re diligentius considerata , ac per literas cum . illustrissimo D. Francisco Naidino equite Florentino rerum ast- nomicarum studiosissimo communicata ; cuius mihi amicitiam conciliavit Antonius Magliabecbius V. C. ob omnigenam eruditionem literatis omnibus notuβ , Calvisi sententiam praeponendam video. Qd autem ibidem Marini philosiphi temtum ex Ricciolii interpretatione lib. a. Astronomiae Res pag. ii η3. depravate exhibui, idemque ei Toribus scateat , prout a Renerio in tabulis Mediceis Graecp recitatur , illum ita restituor
ARoaν uerunt aurem ante em coni prodigia , vetan Sotis defectus adeo persimus , H πocte , atque tuterium perduraverit. Obstaritas enim profunda irar ou , G seuae eono Sis r . Definias atiram se consigit in Castris σο ρ agam verses Oriem taIem . Et quidem die i3. Ianuarii A. . q8 . iuxta meridianum rigantii vera aeminarium Solis ex Lunae coniunfitio contigit ii ris post meridiem ao. I L. η 7 . apparensi vero H I y. I 8 . t in signo Capri comi. At eum die Iq. vulgari Ianuarii Sol oriatur Bygantii horis 19. ac post meridiem die a 3. patet mainimam luminarium coniuriationem contigisse 'aliquot minutis ante ortum Solis; nempe Η. q. ηι . sta ante meridiem diei I 4. digiti diametri Solis obscurati sunt i I. x a '. Quare sere totus Sol dest-cit . Itaque cum Gregorius de eadem eclypsi stribat , tertiam Solis partem non suisse obscuratasa , nequaquam locutus ost de
eclypsi anni 484. His accedit in Gallia , ubi Hionensis, seti-hebat, eamdem eci sim non apparuisse P in qmo etiam ereeputus est Chimetius in notis ad historiam Victoris vitensis cap. it. pag. ia. ubi ait: pomis sectori Cara gine horis antemeridianispEtenim iuxta meridianum Parisinum memorata eiaypsis accidit die i3. horis post mel idiem l8. Ia 69'. quo tempore Sol erat Ebtus horizontem. Sed nec Carthagine medium illius eclypsis v, O o o deii
504쪽
deri potuit . Altitudo poli Carthaginis est. gr. 3r. Ioz Τempus
apparens verae coniunctionis luminarium Iuxta eiusdem urbis me ridianum fuit die i 3. Η. Post meridiem I 8. m . t '. Sole in gr. Capricorni 2 3. s. 4c Locus autem verus Solis di Lunae erat gr. a r. 3'. a 3' Quare luminaria erant subtus terram. Hinc Marinus ,
qui id temporis Athenis Proculi successor morabatur ex Photio Cod. CCXLII. unde iuxta meridianum Atheniensie eamdem eclypsim ibidem desicripsimus recte dixit , apparuisse eclypsim illam versus Orientem . Ex his deducitur Gregorium Iuronensem intellexisse eclypsim insequentis anni 48r. die a9. Maii, ria 4.- horis q. Post meridiem: vel iuxta tabulas Britannicis 6.rI'. s 3'. Lutetiae , cum tertia tantum pars Solis non defecerit , ut recte Calvisius ostendit : de qua etiam postea loquitur idem Marinus in libello laudato de vita Proculi . Sethus Calvisius in Chronicis scribit , hanc eclypsim cuius ibi mentionem fecit Tu-mnensis, contigisse unito 48 s. die a9. Mati v stria IU. horis 4eptem p. m. Lutet ite . At ego verius existimo , indicatam fuisse eclypsim armo superiori 484. die I 3. Ianuarii observatam , quam ex Marino de vita Proculi Lucas Holstentus primus publicavit et qua, ut inquit , ines in noctem versa es ; factae enim fini promiandae texebrae , G seuae vis fiam . Graeca verba r
inrt Renerius in tabulis Mediceis in catalogo observationum caelestium . Fuit enim die memorata decima tertia eclypsis Solis in /igno Capricorni. Erat Anomalia correcta Solis grad. a I 8. 2 Lunae I 69. atque adeo fuit diameter Solis 3 a. ro. di Lunae 33. α . Vise est haec eelypsis Athenis horis p. m. ao. II. diebus I 8. mite edictum contra Catholicos mussum. Tertius Uandalorum Rex fuit Guntabundus , quem anno Osr. decessisse , Baronius , Petarius , aliique scripsti e . Addit Baroni us eumdem duodecimum tantum annum inchoasse . Ceterum cum Procopius libro I. Hist. Vandal. Τunonensis ac Isidorus in Cbronicis scribant, duodecim illum annos regnasse , Baronii sententia cadit . Neque enim hissorici aut chronologi annum ultra unum aut alterum merdem tantummodo inctoatum nominare s Iem . Prosecto cum Hunnericus. mense Decembri decesserit anno 484. Gunt abundus vix paucos dies anni XII. vixisset, si anno 49 r. istis e cessisset . Ex hoc errore Baronius Hilderici regni initia in annum raa. collocavit unius anni prochronismo. Ex recit in fragmento veritas eruitur ; ibi enim Gunt abundus regna siedici
505쪽
dicitur annos XL menses IX. dies XI. Quare diem obiit anno
96. die ag. Septembris . Obiter autem ex eodem fragmento nonnulla quae de Guntabundo Baronius tradit, corrigenda fiunt. Hic enim ad annum q9I. num. as. Myritur , inquit , hoc anno eodem Gaurabundus Vanda rum Rex in. 1ica regni si anho odecimo inchoato . Abripuit Deias e vita Bominem , cum i/termissum aliquamdiu perfecutionem insaarat .. Hoc namqm tempore rursus fouctisi um visam, gemo Episcopois Carrhagi . ensem ex Attoc , non ierens ramiam virum in Deis qui-b,slibet mandato; iam ditionis Acet eoiam degere &c. co/suum iudid istit ni traus mare eum in Gaiaias amandarer , qui i Dp delatus Auigensem incoIuit rievitatem . Sed secus vetustissmus ille codex de eGdem Rege narrat his verbis et Gantabun- s tertio annρ regni tui caemeterihm S. martyris Agilei apud Carthaginem Careoticis dari praecipit, Engenio Carilagineas Episcopo iaan de exitio revocato . Decιmo autem anno regni fui .Eccissas Catholicorum aperuit, G omnes Dei facerdotes , pe-aento Engenio Carthaginers Episcopo , de exilio.ν evocavit . Postea exiete etiam tempus clausiarum Ecclesiarum describitur: Ex die VII. Idus Februarias V e ad A. annum Gantabandiis diem IV. Idus Aradisi compisti fiant anni decem, menses sex . Et postea : Qui memoratus Guntiabiandias Rex pos modum vixit
annos duos , mensm unum . Ex qRibus postremis vel bis mensebeptembri mortuum habemus Guntabundum , ut deducebamus. Qui tantum abest ut Eugenium in exilium miserit, quin illum potius ab exilio revocaverit , eiusque petitione ceteros Praesules sitis sedibus restituerit. Ex quibus etiam corrigendus est Proco piut, qui Guntabundum Christianis insensis imum semper hostem fuisse scribit. . Trasamundus postea regnavit , qui S. Eugenium in exilium detrusit . Hic autem in Gallias secedens, teste Tunonensi, Theodoro Consule , nempe anno 1 os . ad Superos abiit . I rasam undum viginti septem annos imperasse concedunt Tunonensis, eius que exscriptor Isidorus . Sed laudatum fragmentum exactius tempus designans refert regnasse illum annos XX I. menses VIII. dies IV. Quare decessit hic Rex anno ra 3 die a 8. Maii. Scio Tunonensem atque Isidorum scribere , Trasamundum regnasse annos solidos viginti septem , ac menses insuper uuatuor et quod seisium esse ex literis Bonifacit Primatis Carthaginensis patet ψ ex. - . . , ' O o o a qui-
506쪽
quibus etiam accepti ab Hilderici regni primordia optime statuuntur . Extat in Bibliotheca Vaticana Synodus Africana celebrata a Bonifacio Episcopo Carthaginensi una cum LVIII. Εpiscopis mense Februario , anno secundo Hilderici , Carthagine in Secretario S. martyris Agilei: ibi vero recitatur epistola Liberati Episcopi ad Bonifacium Carthaginensem , quae accepta P nitur: Libus Decembris Anno Prima. Respondet Bonifacius epistola data Hemm. XoI. Ianuarias Anno prim9 . In his autem Iiteris haee scribit Bonifacius r Inriwamus reserrectionis dominiarae fac amentum I I. unum Apri um ad turam spe . Porro Pascha anno ra4. celebratum est VII. Idus Aprilis, qui fuit annus bissextilis , Cyclo Solis I. Lunae XII. lit. G. F. Ergo epi-
sola Bonifacii scripta est anno r a 3. die I 6. Decembris anno pria' mo Hilderici'. Hime Synodum Lucae Holstenti V. C. manu de scriptam nobis legendam exhibuit Carolus Moronus , Basilicae S. Laurentii in Damaso Canonicus; ac celeberrimae Biblioth cete Baiberinae praesed iis , ob raram eruditionem ah'Eminentissimo Balberino tanti thesauri custos designat Ls: neque enim fa-pietitissimus Princeps nisi apprime eruditum totius eruditionis sacrario praefecisset. Legitur eadem Synod L stomo 38. Conci l. edit. regiae pag. 33 I. sed non integra , 'eam enim Holstentus ad D. de
Marca trans iniserat . In ea Synodo anno ras. Carthagine cele-hrata , agitur de exemptione Monasterii a potestate Episcopi ;ihique recitatur deci etiam Concilii AreIatensis stib Ravennio in causa Monasterii Lerinensis', quod a Sirmondo inter Gallicana Concilia editum init . Interim Hildeiici Regis initia citra dubium ex laudatis liteiis Bonifacii anno sa3. statuuntur . Hildeinricus vero piissimus Rex antequam publice inauguraretur , Epuscopos Catholicos ab exilio revocavit . Rem ita narat ThanOnensis et Hic ergo facramento a decessore seo Troiamonis obfriactus, ne Caelo uis in regno so aut Eecissas aperirer, privi egia restruerer; pria ς.im regnarer , ne seramenti rem minos gnereriret, pracipit facerdotes Patho leos ab exino reis dire , O' Ece esas aperire et Bonifacio Episcopo ordinato. Ex longiori hac chronologica digressione habemus, libros septem Fulgentii contra Faustum scriptos fuisse anno sa3. Nam de eisdem liquens Syncellus in vita FuIgentii cap. a 8. Magnus ρου , inquit , fatos operis Iabor mercedem debitam tironfestie.
Mox enim ae est dictatio usias Intia , protinis es longissima
507쪽
eaptivitati eatena dis apta : mors enim Tra -- Regis, Gmirabitis bonitas is derici regnare inoipientis Me esiae CatMnea per Africam coηsi O Libertatem resilaeus , Carthagineas plebi prop= tum donavit Antistrem, canin oe in L Is o dinationes Pontifcam rei e emori Ana a oritate mandavis. Verum his obstare videtur epistola Synodica Africanorum Patrum in Sardinia exulum, in qua mentio habetur Horm Meae Papae veluti iam defuncti : etenim beatae merem la Hormisdas S Mι A sonea gloriosos Antilatis ibidem appellatur . Scriptam 'vero in exilio epistolam inde constat, quod initio haec legum
tur : Aecepimus vestrae caritatis estiuoiam , quae minum ex parte relevavit, ex purte vero mars cavit σι iam . Scio nomnullos apud Baronium sciibere obiisse Hormisdam anno saa. sed ex inscriptione repertam Vaticano anno I 6o8. quae habetur in lib. a. cap. Io. Romae sebterraneae , retaluntur. Anno
enim ia3. Maximo Consule , Hormisda facultatem coniugibus quibusdam concestu, ut in Basilica S. Petri possent sepeliri. r L. M A X I M . o V. C. C O N. . . .
At eum Τunonensis ac Isidorus , Hildericum , antequam Rex inauguraretur, testentur Episcopos ab exilio revocasse; assere dum est , epistolam Scytharum acceptam quidem aB Episcopis As icanis dum adhuc exularent , eosdem tamen respondisse postquam ab exilio reversi mnt illo ipse anno sa3. Fulgenti ergo cum teliquis in Alucam reversus , alterum pro divinae Piaedestinationis θ Gratiae defensione opus aggressus , tres de veritate Praedestinationis st Gratiae libros inscriptos vulgavit . Testem eo eumdem Fulgentii di exulantis 2 redeuntis astiduum, comitem , ca' a'. haec dicentem et Mn ea iam reverses de
exitio novem G detem libris Fabiani me νientis fama ge convincera , A veritare pr.edestinatio- ει gratiae obeuos ires
508쪽
eonfecit. Asticani etiam Patres in epistola Synodica horum Fulgentii librorum mentionem iaciunt. Ceterum , inquiunt, -- ex nobis , in quantum D minui jervis ibis recti gratiam dignatur donare ferimonis), tu 1 om ibas quae memoratos fratres avive fas gratiam G praedesino tonem intimasis in sentire via dicere , tribra Abris vesro nomini dedicasis etfeienti di σ-tatione respondix ς quiqm adversas Iibros Fatisi septem
Iibros ediise Ωc. Quare si tres Fulgentii libri de Veritate Praedestinationis & Gratiae post exilium a Fulgentio in Asticam reversis, teste Syncello, stripti sunt, cum illos haec epistola nominet ; ipsam quoque ab ΕPiscopis lain ab exilio revocatis datam fuisse nullus inficias ibit. Itaque Fulgentius ubi septem illis libris Semipelagianorum e
ryphaeum expugnavit , una cum ceteris Patribus qui Faustum Synodali sententia damnaverant , postliminio tandem Asticae restitutus fuit. Audiatur Syncellus . Beaeus itaque Fia gentiis
pos uam sapientes expugno siet mugianos , rati raros meruit mirare Cathoricos . Inde feciandum quod per eum Spiritas San-Lytis praedixerat, reversus es Carthagineis ciam omnibus Comsacerdotibus , unde focis exierat. Ubi vero eiusdem libri Constantinopolim delati sunt, Fausti sectatores non modo animum demisisse, sed & Reiensis sententias eierasse inde colligo; quod legiam illam Urbem illis controversiis in posterum tumatam suiς se nullus prodit. Libeat hic tamen audire nostri Fulgentii Fausto expugnato triumphum , quo a Carthaginensibus exceptus fuit , narrante eiusdem discipulo cap. a9. Tanta atitem δεις deootio Carthaginensum civium beatiam Fia entiam revisere rupientium , sc universus popuIus expectabat ardenter quem
iderat in confectu suo ρπη se viri iter , ct a iis Episcopis ante usum defendentibus , fons mucrat o sper litas sare Gottitis G mentibus inter omnes Episcopos beatum P Igrorium,otiem familiariter noverat , ρω aerens , G eum a canctis navi his expetens . Ubi vero facies eius et aruit, immensus nascitur elamor , aDercsintibas omnibus quis primo fasitarer agnoscendus , quis eaput benedicenti supponeret , quis extremis υάDItem digitis mereretur tangere gradiectum, quis videre verneriis promi saniem . Haec ille . Fulgentium Ruspensi Ecclesiae componendae intentum Fabi nus Arianorum sectator interpellavit ψ contra quem. e vestigio
509쪽
derem ille libros edens , furentis hominis audaciam eompressis Latent hi quidem libri r ceterum Theodulphus Aurelianensis a Simi do editus phara illorum fragmenta producit . Interim a Nonimo amicissimo viro ad scribendum de divina praedesti-tione iterum compellitur . Hic ex prava intelligentia sententiae Augustinianae in eam absiurdam opinionem destenderat, ut Putaret ex S. Doctoris sententia, Deum homines aeque ad bonum ac ad malom praedestinare ; rogavitque per literas Fulgentium , ut S. Augustini verbis quibus in eam sententiam propellebatur, expensis , quid sentiendum foret restriberet . Fulgentius unum de Praedestinatione librum eidem statim procudit , quem una cum duobus aliis quibus reliqua a Monimo dubia proposita selvebat, ad eumdem transmisit . Illius seopus est ostendere , Deum praedestinare homines ad bona , non ad mala perpetranda ; ac S. Augustinum intellexisse Dei praedestinationem ad malum nae , non culpae . In fine vero libri ait: Nos itaque, eha VP me, haec taeterim pauca de Libris S Augusini G de responsion hos Prospexi ad Me mataimas bule Ariuo inserere , ut cantrino rint quid debeant de madestinatione sanctoriam impiorumque sentire ; Duuique ut oppareat ei dem B. Aratisini dictis
tenorem nosrae sententiae eonvenire . Syncellus cap. a 8. ait ἐTesimonia quoque praedesinationis , ει gratia Hyrentias cupientem nosse , s briter insutans docuit . Hic vero appellatum arbitror librum ad Monimum ; nam idem canctus Epistin
pus initio libri secundi ad eumdem ait , se selvisse quaestionem de diversitate praedestinationis iustorum 2 iniquorum. Istud volumen post reditum ab exilio striptum ex his Fulgentii verbis colligo in praefatione : Divino etenim igne succenses , se nob/s
iugiter eompareris , ut etiam tuas tribu ari-es , sera ac-eiderint nobis , Domino tamen adiuυante I erunt speratae , fuse eas pro nobis pene semper pateris , ut quoties eas corde re--μeris , toties eas pati quodammodo eo euaris tac. Hosce libros ad Eugippium Abbatem msidem petentem in Italiam traDimisit. Hic ille est Eugippius Abbas Augustinianae doctrinae per Italiam propagator; de quo haec habet Sigebertus lib. de Script . illust. c. 39. Eug'pius Abbas fortata Renducis Neapontans Maesopi deflorans libros rigus ini Discopi Hipponeos , dedit codicem maenae titi itatis ad Proham virginem , cs per manus
ἐν em Ren eis Episcopi obtulit EGI sita Neapolitanae . Hic
510쪽
liber Eugippii Basileae ct Venetiis olim editus est . Neque hio
praetereundum existimo quod ille Scriptor in commendationem Augustini adversus Pelagianos scribentis in praefatione operis exa ravit . Inter magnos , inquit, Eccosue eaeMIicae Do/res prae-
sdis Misites , scripta eius Ga ooctor tate firmantes , Iam to maiori sudio imp cicer simplexi sunt , quanto sim jori Dautio eis se usos esse testantur . Nam contra muDos Boses Eet si dimicantes , S maxime contra seres eues inimieos gratii Dei, doctrina eius i ructi , vel potiς eadem ιia bara, gratia , semper extirare Uictores dic. Interim vivo Fulgentio nullis de divina gratia dissensilinibus Africa convulsa est , A in ustini doctrina ibidem veluti sacra haereditate sium a seinper. In veneraetione habita : quod Fulgentii , Prima sit , alioru mque seripta Augustinianis sententiis passim reserta indicant. Et baec de Fausti libris a S. Fulgentio consutatis.
F. Cifarius Areutensis Faustum f=iptis impugnat. Ariortiis
de Caesario ebro Iogiae reiectae .
Dum haec Constant inopoli a Scythis Monachis, S ab Asricanis in Sardinia contra Faustum Reiensem aguntur, sti nuus ccntra eumdem in Gallia hostis insiui rexerat Caesai ius Ai
latensis , qui ultimo ictu Sem pelagi an is ruam confiecit. Hic Lerinensis Monachus , dein Arelatensium Antistes , si quid damni in Callia per Lerinentem Abbatem Faustum vel Hilarium Augustiniana doctrina passa erat , abunde rectrcivit. Iuvenis M nachum proscssus est in coenobio Lerinens ob Abbaete Porchario Fausti silccessore: unde mirum id negari a Vesilio, cum Cyprianus in vita Caesarii disertis verbis io tradat . In eodem Monasterio Lerinensi eumdem post Porcharium Ahbatem futasse stria hiant , Saussatus ad diem a7, Augusti , S Τorellus in taculis Rugustini an is ad annum sqq. id extra dubiam a merens s quod tamen prorsus falsium est . Nam Cyprianus Caesarii discipulus apud Surium ad diem a . Aligusti cap. D scribens de Lonio Εpiseopo Arelatensi , ai. ς Caepit ergo lavemm Cissorum non iam