장음표시 사용
481쪽
Pontiscem scripst , cuius Verba Paulo ante recitavimus. In eo libello usque ad caput quintum inclusive Mcnachi de persona Christi Domini suam iPsorum' fidem exponunt; capitu vero quarto de illa thesi adeo controversa haec scribunt: Idem Deus Herhinis etiam cum propria carine unus es ex Trinitare ;non Mod caro eius it de subsontia Trinitatis , sed γia taxo Dei Verbi est , qui est unus ex Trinitate . Quibus lectis, contra Monachos rursus in aciem descendit Baronius , eosdem hisce perstringens pag. 47- Ne quovis modo deprehendi possent odias e se i haeretici , iuuae quidem o te excogitarant, ut non eam proferrent qaam Consontinopois Legatis 'deditarer, I Romae Hormisdi Papae ei confessonem edidissent , dicen is contendebant , non unam Personam de Trixitate , sed ,plititer Unum de Trinitate esse possum in carne ; sed Herbi nomen uno ere . Sed doctissimi Cardinalis sententiae non possum accedere ; siquidem nil si equentius in parvo illo libello fidei ab
eisdem Monachis Legatis Constantinopoli oblato repetitur, quam Verbum esse illum unum qui passiis est carne . Lectorem , non interpretem , haec eorumdem Verba e Oscunt : Dedim Meritim
tinis ni iam sitim Patris D. N. Iesum Chris/- , qui pro nobis passus es carne , uno de tribas L mentiis unios tot itatis esse eredimus Id ipsium testimonio S. Cyrilli dicentis , F qciis
non constetis Deum merbum passerin carne&c. utroque loco comis
probant ; & in eadem denique fidei professone hanc conclusio nem ex pluribus dictis deducunt et Resar dit unus de Trinitotest Verbum , qui de Virgine sciandum carnem natas es, ta homo factis pagins es' carne pro nobis . Sed de his capite insequenti consulto agemus .
Itaque defensa thesi. de Verbo uno ex Trinitate passo in carne , a capite siexto usque ad finem libri de fratia S libero ambitrio quid sentiant exponunt , haec praefata : 's haec eo δε-
tiens es etiam , qualiter de Chrisi gratia sentiarum, quaisos emit de potesate falsanae , fetu dum quod nobis es tradiartim osra beatitudini declarore ἰ quia ellom in hac parte auctoritas De a nobis valde es necessaria . Inde de Peccato originali eiusque poenis; de humani generis gratia reparatrice iurata S. Augustini doctrinam copiose a erudite disserunt : in fine cap. 6. fidem praecipuae dari a Deo tradunt, ac sine meritis orae destinationem; a ex Caelestini Papae, ut putabant, capitu-
482쪽
lis dicta confirmant . Errant tamen , dum cap. 8. hoc testimo
nium , Omnia studia G omnia opera ae merita Sanctoriam ad Dei gloriam exc. tribuunt Innocentio Papae in epistola ad Syn dum Mileuitanam ; nam legitur in appendice lueratum Caelestini c. 8. Ceterum opustylum illud sic concludunt : Haec , Ibn-Hissimi , non os ignorantibus funere e necessarium aesImavimus , sed ad confutandum eorum amentiam , qui ea ut nova dogmata G penitus Ecclesis inaudita refugiunt, huic parvitatis n sinae libeuo inferere aliis coη erawmus . Quorum omnitim sanctorum Patriam imbati doctrinis , anathewatigaretis mugivis G Caelestiam , iaque etiam urianam AEcunensem,
G νοi i Hir milia Iapiant , praeci e Iibros se Osi Gamarum Episcopi , qui de Monoerio Lirinens provectus es; 'os comna praedesinationis fenrensiam scriptos esse non dubium es. In
quibias nocl Iotam eontra horum omnium sanctonum Patriam , Ceriam etiam contra usus Aposon contradictionem veniens , knmano Iabori subiungit gratiae adiutorium , atque totam Om-xino Chrsi macrans gratiam , antiquos Sanctos non eagratia
a ta nos , scondum quod docet beatissmus Petrus Aposotas, sed naturae psimilitate salvatos impie prosteriar . Haec illi in
libello fidei ad Episcopos exules.
Ingens erat apud Sardiniam Piresulum Afrorum numerus e aleeteros inter & doctrinae ct sanctitatis fama eminebant Patres provinciae ByZacenae ; quorum Dacianus antiquitate , Fulgentius vero Ruspensis Episcopus scientia primas tenebant . Hic Fulgentius , post Prosperum alter Augustinianae doctrinae strenuissimus defensor, quanta in aestimatione apud ceteros esset
eiusdem discipuli verbis intelligi libeat. In retas enim, inquit, dubiis , ubi quam maxime eos Uium perabatur ,s quando inter se confessores beatissmi de eommani attritate 'octabant , ultimas quidem Ddebat , ver tamen usas sententiam Primas , veI.omnes qiai Primatem se ebantur , audire talacere cupiebant &c. Pos deliberationis autem Iovis as moras , quicquid
de itio communis invenerat , eisquenter auegandum sns seeteroriam beato Fustentio dimittebatiar . Huic etiam , quandociamque transmarinis Iureis de Ide de diver diasionibis interrogabamar Episcopi , respondere pro omni s ab omnibus imponebatur ; cap. ao. de Vita Fulgentii. Iohanne diacono defercnte Scytharum libellum Africani Epistopi accepere ἱ suo perlecto, t
483쪽
lecto - non modo illoruin Monachorum fidem ex integro com mendarunt, velum etiam alterum & ipsi volumen pari titulo de Incamatione & Gratia leposuerunt; in quo omnes Scytharum si tentias approbarunt , aliisque insuper solidioribus easdem argumentis muniverunt. Hi autem suere XV. Episcopi, quorum nUmina initio libi i recensentur . Unius tamen Fulgentii Ruspensis sylo volumen illud elucubratum suisse , ex verbis proxime adductis colligitur. Illa eximia Scythicae fidei commendatio initio satim praefixa apparet . Vesram , inquiunt, dit alacres tasdem cognovimus G statem ; immo in nitione Mei υυtra nobis faIus innotuit . A capite I . Fausti sententiam de initio
fidei ex viribus naturae acute refutant: nulla tamen censera
Faustum perstringunt'; illius enim libros nondum viderant . At quod illum Scythae accusaverant , tamquam contra gratuitam
praedestinationem stripsisset, in epilogo ct ipsi haec respondent τ
ius praedesinationis veritatem , qtia nos ante mundi cons/
tutionem praedesinatos in C riso te tur Aposotas , s qai
detractae eordis cre Iirate recipere, veI oris conflasione proferre , s ante DIrimam diem vitae praefentis impietatis suae con- waciam qua Deo vivo CX vero rebeIIu ob sit, non allecerit; manifesam es erem non pertinere ad eorum numerum, qaos Deus in Chrso ante mandi eonsi titionem gratis elegit G praedesinavit aes regnam. Dum haec in Sardinia scribuntur , Legati Scytharum Romae ingentes turbaS dabant ; etenim universis illam de Uno ex Trinitare passo scnientiam inculcabant. At cum Dioscorum , quem hostem insensissimum semper experti fuerant, propediem RCinae .dfuturum intelligerent , ne piaesentis ac Hormisdae carissima hominis auctoritate Opprimerentur, diuturniorem se Romae moram facere non posse dictitantes , ex Urbe egressi seni ; cum iugem fere annum illic, teste Hormisda in epistola ad Posse si rem , & ut Maxentius in iespcisione ad eamdem scribit , quatuordecim menses morati fuissent. Idem tradit, Hormisdam Veritum ne praesentem Dioscorum convincerent, eiusdem Pudora
ac famae consulturum , missis Desenseribus vi Scythas Monachos ex urbe expulisse. Sed Hormisdae fides habenda est ; etenim verisimile est , Monachos palam cognoscentes HormiSdam ad ipsorum sententiam nolle accedere, existimase eumdem cinram adversantς Dioscoro Icnge duriorem suturum . Quae quidQm
484쪽
dicitus postea docuit. Non enim Iustini literae.; non Iustiniani epistola hoc ipso anno Roma egressis Monachis, XV. . Kal. Oct hris accepta ; non denique Legati Imperatoris anno insequenti Romam missi, Hormisdae animum in eam Scytharum sententiam sestere potuerunt. Antequam tamen Monachi Roma evaderent, libellos atqhe exemplaria quibus eorum de Τrinitate & divina Gratia sententia contineritur , 'ad Hincipum statuas appendo. runt ό ut eo Praetextu aliquod receptur manthilum esset. Eosdem ad Principum statuas exclamasse scribit Hormisda ad PossesId
rem, ut Populum Romanum in commiserationem traherent: u rum tamen clamores surda aure Romanos pertransisse, eodem auctore accepimus.
Monachis vix Roma dilapsis , Hormisda Possessoris epistolam Constantinopoli datam Iustino diacono delatore accepit, qua rogabatur ut quid de Fausti Reiensis Iibris sentiendum seret , pem scriberet . Unus hic erat ex Aficanis Episcopis a Trasimundo in exilium missis , qui Constantinopoli sedem locaverat , ipsi Pontifici optime cognitus ; cuius etiam epistola I r. ad eumdem Possessorem Iegitur data III Non. Aprilis , Agapito Cos anno 1 I7. in qua eiusdem libellum fidei ad se transmissum commendat , di
hortatur ut consanter exilii calamitates strat . At cum Constantinopoli Fausti libri a pluribus defcnderentur ut catholici, Maxentius cum Monachis Collagis eosdem uti haereticos damnabat.
Qucd vero Africani in quaestionibus de gratia & libero arbitrio summe versati vulgabantur , plurimi tape ac siemus Possessot erri Episcopum de Fausti libris consulebant . Hic quod exui ct privatae auctoritatis esses, neutri parti advocationem praestare vo Iens , neque eos libros haereticos dicere , neque tamquam costolicos di ab omnibus defendendos adstruere ausus est ; sed privatas quasdam in illis sententias contineri autumabat , quae tamen neque Palam reprobatae veL approbatae essent in Ecclesia . Sed praestat Possessorem audire haec ad Hormisdam scribentem: Cain quorumdam fratram animos de torice Fansi estisdam n
tione Gavi RJegina ei υitatis Episcopi , Ni de diverss restusta frequeatius de gratia Dei di ne visus est dinotare, in scandalum moveretur , ariis , ut se habent /dimana India , in
contrarium renitentibis , me erediderant de foe cmbiguo eomitilendum . Dixi 'idem , ea quae a tractatoribdis pro captu proprii ingenii dila tantis, non dit canonica recipj , acti ad SD
485쪽
uodatiam vicem pro Lege fervari , sed habere nos certa si Leet quae veteri Lege HI Bova conscripta, os generoobas Patriam fiant decreta itidicitis , ad fundamentam Mei ac re igionis in. tegram inrisitatem : laee aurem quae Antifices dives conscri
erunt , pro qualitate fui se praeiudicio ei fore eenseri .
Licet vero Iustinianus crebras adeo literas ad Hormisdam dederit , nihil tamen umquam de Fausti libris perscripsit . Ceterum& his quoque litigiis una cum Vitaliano se se immiscuerat , at que ambo ea de re Possessbrem ad Pontificem consulendum induxerant , ut idem assirmat et ouas , inquit, at cor sentes quid . de praefati aiactoris dicIis videarin , auctoritate a soneae res Gionis agnoscant; maxime quod sci quoque is i magis, imititiam Vitalianus , G Iasinianas , praecipue super Hac re rescripto Beati dinis vespae militer informari de erant. Uitalianum cum Monachis Fausto nigrum theta praefixisse certum puto : de Iustiniano an in hac quoque contra Reiensis libros senistentia cum Vitaliano convenerit , incompertum est . Suspicor tamen in hac quoque parte Consuli adhaesisse.
tronus acciditis . Hormisdas Papa Fausi iuros reiicit. DoLOBanne Maxentio Vesri MI acinatio .
Hoc anno mense IuIio , quo Hormisdas epistoIam Possesso
ris accepit, Vitalianus Consul Constantinopoli decem &septem vulneribuS consosus occvhuit , & quidem iubente Iustino Imperatore. . Scribit Tunonensis in Chronico : usinia, po tristi factione dicitur interem sitiise . Ibi tamen non recte Vitaliani mors resertur ad Consillatum Symmachi S Boetii: etenim Iustinianus Imperatoris nepos virum rebus contra Anasta- sum feliciter gestis insignem , ob nimiam potentiam Iustino suspectum reddidit . veritusque ne sibi impedimento stret ad im- perium post Iustini mortem occupandum , de medio tollendum curavit . Certe Vitalianus ob Anastasium Imperatorem vi r Pressum , ac Severum aliosque haeresiarchas in exilium ipsius opera depulta, in omnium orthodoxorum ore versabatur. Hinc in Synodo Τyria lectis literis queis significabatur Severum C stantinopoli in Synodo anathemate Percussum , popuIus excla .mavit:
486쪽
niavit : miratiani patricii se si lint anni : Vitale ani ortbod xi intini stat anni . Ita Vitaliani nomen datis Augustis Princiupibus acclamationibus inserebatur . Retoti haec Epim inius Antistes rius in epistola ad Ioha anem Patriarcham ct Synodum C. Ρ. Plaetet ea in Synodo habita Apameae in secunda Suria acclamatum est et 'tooani strateutis maDj snt anni . Vitatia nos dignas Imperatore . ita literae APamea datae S reaitatae in Sunodo C. P. sub Mena Patriarcha adi. I. testantur . Iustiniani nomen nec semel nuditum est ; cuius etiam animum iraec pupugere , unde Vitaliano necem intulit . Procopius in Arcana hi-1toria pagina mihi 3 o. haec scribit de Iustiniano e Luico voemtom mittit Vitalianum Oranniam , fide piab ea impunitate promissa , G uxa fuscepti1 Chri stanorom inliseriis . Panis deindepos dato fusi ioni atque offensoni Deo , eam ac necessarios
in aula impie contruc davit nihiI veritis fauere sim tam formidandiam. Nempe Iustinianus hausto una cum Uitaliano suis per saeram mensam Dominico sanguine ritus hic ἀλλ meci Glaeiscis.nuncupabatur mutuam fr1ternitatem iuraverat : unde scri- hei s ad Hormisdam PaPam superius dicebat, I 1ater x sergD DADxtis Vitalianias . Sed regnandi causa Iustinianus tm sommidandam fidem infregit. Idem tamen post Iustinum imperium indeptus, Iohannem Vitaliani ex fratre nepotem summopere dilexit, atque in Italiam cum exercitu contra Gothos misit eidemque Iustinam Germani, qui Iustiniani ex satre nepos erat, filiam in uxorem ducens , Imperatoriae familiae necessitudine iunctus suit. Sed de Iohanne plura Procopiue in libi is de bello Gothico . Laronius initio anni rao. haec scribit e mira tantis, Liri poenas de patroclois Eut Manis Monachis WasIto a e os Aps- solitae Sedis ἰασως . Sed ut in proxime dicenda dimittam Emtychianismum , quem ei em MCnachis importat , Uitalianum minime reprehendendum existimo, quod Monachorum patrCnum egit. Haud illi convenisse cum Dioscoro non negabo ; scd interim per Paulinum , ut dictum est , ad Hormisdam de illa quaestione de Uno de Trinitate passo literas misit ; ct per Possessorem eumdem etiam Pontificem de Fausti libris consultum v luit r ut si in quopiam Dioscoro impensius Monachorum aemu lis adhaerenti repugnarit , id minori eiusdem erga Apostolicam Sedem reverentiae di obsequio haud tribuendum sit; sed publicae quietis sudio , quo Dioscorum iudicem , non adversarium. vel
487쪽
vel initio cauta desideravit . Legati quidem haec de Uitaliano scripserunt ad Hormisdam post epist. 6ς. eiusdem r Viratiano magni o viro furripuerunt; ει at rana vindicaret pro tarib fretas , contra nos quoec 'que potuit impedimenta erret. Sed ea in re se se Legatis opposuit , quam extra Pontificis ma data privata auctoritate tractabant , ipsiamrnet Pontificem interim per literas Gnsidens , ut ipsius erga HOrmisdam obsequium integrum omnino haberetur. Immo ipsis Legatis Constan- . tinopolim accedentibus decimo ab Urbe milliario honoris cauissa Lbviam processit et quod ad Hormisdam iidem pericripsere .' Unus etiam ille fuit , qui Anastasio Imperatore Eurychiano rem catholicam vexante, arma pro fidei incolumitate' induit a que a Pi incipe Deo rebelli di Dedifrago deficiens, eumdem exercitu aggressiis , non Prius arma deposuit quam Anastasius, ct Episcoporum reditum , ct sacram Synodum cui Romanus Pontifex interesset , iure iurando promitteret . Quam quidem a Vitaliano partam gloriam Monachos postea Scythas defendendo
eumdem obscurasse unus Baronius crediderit. 3Ηormisdam amaro in Monachos animo Possessoris epistola invenerat , oh nuperam eorumdem discessionem iure indignatum. Quare Idibus Augusti Posscssdri irespondens, in priori pa te epistolae pluribus in Monachos invectus est , eosque tantum non haereticcis appellavit et Quorumdam , inquit , S tiaram , qui Monachos prae erebant Decie non veritate , prome ne non vere , subliti tectas rauiditate verserias , G Ah HIigi, is obtenta iamdiuntia odiis fuis venena perturimas. Addit longe graviora , quae in fine capitis siequentis reseremus . Deinde de Fausti libris consisenti respondens , ait: Non improvide veneranda Patrum sapientia seri poseruati essent rathonta
dogmata dei tu, cerea Iibrorum etiam veterum tu auctori femreeipienda Spiritu Sancto instruente praefigens , ne opinioni tuae Hor india gens, non quod aedificationi eccis suae eonveniret, sed quod o I pras suo concepisset , assereret . Item : Nee vitio duri potes nesse quod fugias ; atque adeo non tegentes incongrua in eulpam veniunt , fed sequentes . Quibus insinuat a Gelasio
factam librorum catholicorum apProbationem , nec culpandum qui Fausti libros legM sed qui eiusdem opiniones sequatur . At de Fausto hanc sententiam tulit iis plane verbis conceptam e Bi
488쪽
Petrus diaconus cum in Palaestinam Rei h
Fulgαi rogivit ut brevem fidei ing m ad se
Pelapianorum ac Semipelagianorum errores Insiectatur .
De repura verae fidei nuncupat . Isidorus etiam lib. ce dc ip
y los est' i regulam Ozae ei dicit: quo ipso nomine4dem Fulgentiu c. 44. suturi illud Volumen appellavit ut Pareat eiusdem libri , qui Per Pluta incula an Sadscriptus t De fide ad Petrum dicebatur . Tantam cum Aqgsinianis scriptis ob sententiarum consonantiam similituuinem nhet . Ex quo etiam libro plurimae sententiae in Decretalium P0 lumina translatae fiant . Porro cap. 44. omnia se iuxta atcam Ecclesiam docuisse tradit , ac contradicentibus haec Ister minatur et Si otiem eouroria his dogmatizare cognoveris , t
489쪽
fosim omnittis , sed etiam svans viaveris,contraire , in eo quod singulis foram contumaciter repugnat , G dis eontraria docere non dabitat, Bineticas CX Grutianae ei inimietis, atque ex hoe omnibus CaeMIicis anathemari nos eae . In fine vero libri se in exilio scribere non obscure fignificat. Interea Hormisdae epistola ad Possessbrem in varia exemplaria transtripla , non modo Constantinopoli , uerum etiam latius per Europam Iegebatur. In qua cum Monachi Scythae alguerentur , nec Fausti libri ut haeretici palam reprobarentur , Iohannes Maxentius' qui adhuc Ccnstantinopoli morabatur , eidem obviam scripto ire ausus est , responsionem prolixam satis procudens , qua Scythis obiecta refelleret . Quo tamen liberius in epistolae auctorem toto impetu debaccharetur , negavit illam fuisse ab Hormisida scriptam ; unde omni prorsus modestia deposita , veluti in haereticum furibundus insiliens , mille convitiorum plaustra evomuit. Immo eo usque furoris prolapsus est, ut in haec impudentissima verba eruperitaee Verumtamen sis
sola , non es dubiom si orem eius ese haeretistim , qui comeentionem verbcram G Dbversonem ciarienniam itiicae Christiani iam Deitaniam steri ex Trinitare . Eodem etiam Cain ere destribit Possessorem , quod negabat, Christum filium Dei unum esse ex S. Trinitate . Deinde sententiam Hormi laede Fausti libris , uti mitiorem reprehenditis quod noluisset Fausti libros tamquam haei et iccs.condemnare , irridetque uti non ad rcm datum responsum . Nam cam deseus , ait , Iibris , non Otramelegendi 'Ins , sed utrum int eae Dei , vertatur
vis non in cinoi isa e Babendos , tamen Iegendos esse decernit. Immo quod Hormima haec in illis literis dixit e Pristumas inter adversantes propriis bonis , i πω invo amar erroribus anehis ; insimulare Pontificem homo petulantis ingenii non ve. retur , quas Pelagio occulte faveret . Verba Maxentii sunt a synthio amaricata: Cavide mam niteris oeciarare perfiam ;fed re sis ore suo detegit Catholica veritas , G taxea euera mala etiam superbis a Peclagianae perfriae in Inidim erro thuseanctorum oculis anteponit , qui interiac emantes , non Dei M m m a mu
490쪽
munere , sed propriis bonis proscere te posse tamida elati ne com is . Sed perperam tantum blasphemiae Hormisidae obiicit et
nam propria bona , non Dei donis , sed erroribus alienis opponit , licet illa ita nostra sint, ut etiam donata esse ci edan tur ; de qua re acute S. Augustinus explicans illa orationis dominicae : Panem nos; iam ρώαIdianum da nobis . At Maxentius S. Augustini assertiones Fausti dictis opposuit, ut Possessorem tamquam haereticos libros Fausti damnare nolentem erroris convinceret : Conveniens credidi , inquit , ari dia tam de Fansti tiam de ante dictis libris ejusdem S. Aradisini certa capitula decernere , G huic nosro opus D inferere , ut eiam in brevi eouata ab invicem contraria si reperta fuerint , evia denter elareat Iibros Fausi esse haereticos . In quo etiam veteri se vitio teneri Maxentius ostendit ; nempe haereticos omnes illos privata auctoritate declarare , quos stae sententiae ad ver sanies videret . Verum quod ex S. Augustini dictis in eo libello Faustum consutavit , hoc unicum encomtum a posteris ha-huit ; ita de eodem stribente Bellarmino in lib. de Script. EcclesIohannes Maxentias &c. Fadisum G mugianos egregie re se Di ex libris S. Augiasini . Ceterum epistolam illam esse Hommisidae , ac malitiost id a Maxentio negari , Baronius ex styli consenantia probat et sed ex epistola Synodica Patrum Africa.norum in Sardinia exulum ad eumdem Maxentium , hoc ipsum aperte convincitur ἰ ubi inquiunt cap. I . inoram mentionem
beatae m. Hor das Sedis A 'Iicae glari fus Anti es , in epissiora quam eon Ienti se sancto Fratri Confacerdoti ae no omissori refcru .dic. ubi elogium S. Augustini libris ad H,
Iarium & Prosperum delatum recitant. At haec epistola tem pore Baronii nondum typis data erat ἔ Maxentium vero stripsisse illam responsionem ad epistolam Hormi lae Constantino poli patet is quia ait in fac regia artae . Non fuisse illum Romae ex toto distursu deducitur , in quo toties de Romana Monachorum Commoratione Verba facit, nec usquam se illis ad
Potest hic quaeri , quinam fuerit Maxentius iste Scytharum Monachorum Antesignanus. Possevinus in Apparatu sacro post
Centuriatorci cent. 6. cap. Io. putat fuisse Abbatem Pictaviensem Congregationis Floriacensis Gallicanae ; qui teste Arnoldo Vulon in Ligno vitae lib. a. cap. 7o. etiam oppido S. Mabent