장음표시 사용
471쪽
mati is eonscripta vei praedicata sunt, nuuatenus recipit Catholito G Apoditolica Romana Eccleso. Ε qtiibus patica quae ad memoriam venerunt, G a Cathoceis vitanda fiant, credimas esse obdenda . Et cum plurimos libros haereticorum aliorumisque incellorum auctorum Patres damnassent , hos inter CasTani ac Fausti volumina possiete hoc titulo : O suta Cas hipresbteri Galliaris apocmpho . Opusula Fadisi Kθegiensis Gamaris apocopha . Postea etiam Pelagium , Caelestium , ct
Iulianum A clanensem , eorumque libros ac sequaces confixerunt, haec statuentes : Sub Gnartimatis incusetabiti vinculo tu .eter-nmn constemur esse dum to . Scio recentiores quosdam , qui Fausti vicem dolentes , Pro eodem apologias enixi sunt , contendere ; Romanam Syncdum non damnasse libros Fausti ut liter ticos , scd inferioris illos notae declarasse ab Ecclesia Catholica habendcs . Sed pesssimam malae cauta advocationem praestitam altero libro solide consutabimus . Hoc primo ictu Semipelagiana factio percussa concidit ; neque enim in Posterum tutum fuit , Cassiani ac Fausti , quos Synodus damnarat , opiniones tueri . His accedit, Gelasium in epistola ad Episcopos per Picenum , Setnipelagianorum senteni iam de fide vitibus naturae prodeunte
palam damnasse : Quid autem , inquit , haberi potes sine gratia , edim It es usa per gratiam Z eodem Apostois nos docente , Misericordiam Consecutus sum ut fidelis essem e nec alitidi . Gr.es misericordia diviva quam gratia . At quod Veterem opinio. 7'nem deponere, atque anti uam scholam deserere dissicile sit , sequenti taculo gravissimis dissensionibus ex Fausti libris exortis, universius orbis catholicus in partes divisus est . CAPUΤ XVIII. . '
Dtannes Maxentius ae Scythae Monacbi pro SA disino Consantinopori contra Fausis insigunt . Idem Fanstus ab Africa is Episcopis , G ob m mi a Papa reprobatar. ιSExtum taculum aderat, & exortae de divina gratia conten- itiones , ex Fausti Reiensis praesertim libris , latius in dies diffundebantur; plurimis non modo in occidente, verum etiam in Oriente Faustum defendentibus , aliis eumdem acerrime confutantibus . Nam licet a Getaso in Romana Synodo eiLsdem libri reprobati fuerint, non in Gallia tantum , sto quod mi- . Κλλ re-
472쪽
rere ) etiam Constantinopoli patronos invenerant ; quando ex uutimo Ponto Scythas Monachos divina gratia contra eumdem Fa stum concitavit, qui ex Asia erumpentes contra Reiensem, Europam atque Africam commoverunt ό quae res a nobis exacte describetur. una cum Anastasio Imperatore universis dissidiis quae orbem Catholicum diu dilaceraverant, in cinerem redactis , Iustinus imperium gubernandum susceperat anno rI8. cum repente M nachi Scythae ingentes turbas Constantinopoli dedere . Leontius monachus Vitaliani Ducis amnis, cum Collegis religiosis quos inter eruditione eminebat Iohannes cognomento Maxentius, hanc sententiam : Unus e Trinitate in carne erucifixus es , omnibus& eredendam di destndendam ad seditionem usque inculcabat . His acriter resistebat Victor diaconus ac plerique alii, in eo ossensi quod novam populis thesim inculcarent , veluti Calchedrinensis Synodi decreta non sum cerent . Neque hic contenti num finis ; nam cum Fausti Reiensis Episcopi libri Byzantium delati essent , iidem Monachi illos uti haereticos damnabant a plurimis eosdem catholicos adseverantibus . Unde etiam lites in immensium excrevere , ac illae quidem Principes etiam viros in partes distraxerunt . Vitalianus militum magister , qui postea Consulatum iniit , Monachis impensius , quoad illud de Uno ex Trinitate passo in carne , favebat: Iustinianus vero eadem in quaestione Monachis adversabatur; ut ex elusilem literis ast Hormisdam intelligitur . At cum Anastasius Imperator sacrilegus atque impius omnia sacra susque deque vertisset , Iustinus, quod Principem catholicum decebat , per literas cum Hormisida Pontifice egit , ut suos Constantinopolim Legatos mitteret , turbatas ab Anastasio religionis res composituros. Hormisdaquinque Legatos Byzantium destinavit, qui anno s I9. Circa P schalia sesta ad regiam urbem appellentes , ab Imperatore atque universis civibus honorificentissime excepti, Orientalibus rebus compenendis manum statim admoverunt. Monachi Scythae,
quod ab adverseriis tamquam Eutychiani per contemptum traduci se intelligerent , fidei libellum Legatis Homiisdae gravioribus lioet negotiis occupatis exhibuerunt , in quo suam ipsorum de Chusto fidem pluribus exponebant. Eo tamen dicta omnia colliniabant , ut a Legatis haec inibi inserta thesis reciperetur : ritis se Trinitate erucifixus es in earne . Postea expli-
473쪽
eabant quid de divina gratia sentirent , haec praefati : His itan habentibus , Matisimi , nunc quid iam de gratia Deι, non
ova creamur , sed de ea qua recreamur renoυamur , sentia mas , breυiter exponentes, Sanctitati vesrae necessario erevimus Aacere debere manifesum; eo ouod etιam in lae parte in
miri eratia Dei , id es mugii ci Gosii fectatores nimiam
nobis insem e me videntur . Contra vero Fausti sententiam In fine concludunt: Abommantes etiam eos qai contra vocem Apostoli avident dicere , nosν- es veID , Dei vero perficere ; cum id mei Doctor G Deue G pescere donum resetur esse H -κtim Lestati hisce de rebus nihil se a Pontis e in mandatis ha- huisse dicebant , immo aperte riuunctum ne alus se sie causis misterent; verum coata Imperatoris intercessione, Monachis aures dedere . Ita enim ad I Ormisiam de MCnachis scripsi.ei.
a nibos praecepi sis ut causae tantum cat veneramus retenti , nuuis aBis negotiis misceremur . Da . IL ΚaL IMias. Leetati illis tapius auditis , unaque cum V ore diacono alteritis factionis primipilo , quo hominum molestia se se liberaren , tale denique resiponsum dedere et Quod non est friptiam a Papa Reone non ii scipimus . Etenim cum in celeberrima Synodo CaI
Flavianum , diligentissime a tum fuisset quid de Chiusto Domino sentiendum esset , omniaque illa statuta quae Christiano homini credenda forent ; novas insuper thests de uasto populis inculcare , & hune articulum, Unus e Timitate eraeo aseli earne, uti appendicem Synodo adiicere ita enim Legati suspicabantur temeritati atque instolentiae Proximum iudicab tiar Sane id temporis inter extremos Nestorianorum & Eutychianorum errores regia via incedete adeo dissicile videbat ut quicquid novi a quopiam ameri a Catholi audiebatur , aluterutri haeres illud favere existimaretur. Nihil tamen coram Le-gvis de quaestionibus de gratia di libero aibitrio , vel de Fa si libris disiputatum fuit ; ut ex siuggestione Dioscori colligitur . Attamen Victorem diaconum de gratia & humana libertate cum 4isdem Scythis litem habuisse , idem Dioscorus hisce significat :
474쪽
Victor diaconus dieitur . Quidam eum iso, antequam nos Comsantisoporim ingrederemur , fabaerant intentionem de uno δε
Trinitate eraei o , G de Chriso eomposio , G de aliis capiartius nobis fine postis . Capitula vero illa erant tria contra Pelagianam haeresim statuta ; quae habentur tomo 6. Biblioth. PP. Par. I. editionis Coloniensis . Scythae Monachi hac repulsa in indignationem acti , Romam ad Hormi Bam legationem mittere decernunt. Electi AchilIes , Iohannes , Leontius , S Mauritius et Quem ultimum perperam Haronius in Maxentium mutat; nam hic Constantinopoli substitit, ut dicemus . tibi primum Monachorum Legatos Romam Pr sed os innotuit , statim Iustinianus magister militum & Comes ,
qui post Iustinum imperavit , ac Legati Pontificii literas ad Hormisdam dedere , quibus eumdem de iis quae illa in quaesti
ne cum Monachis peracta erant , certiorem reddebant e simu
que Pontificem hortabantur , ut Monachos procul a conspectu ex urbe pelleret. Iustinianus haec scripsit: Quoniam compo imus quosdam nomine monaclos , quibus inagis visordia stadio es quom earitas G pax Dei , capientes quaedam perturbare ad A getam vestram hine discedentes iter arripuise , qtios Beatitudo vestra prasentibias scriptis eanfam Lucris eorum regnoscens , ita tit merentur , fusipere G a se Iove WHere dignetur ,r quoniam vanilo ia i ora- iesinanitam novitates introducere in Eccoso , quod ne e quatiare Θnodi vene=abios , neque Samcti P .e Leonis episo ae eontinere nosciantur , in omni Ioco tum has excitare videntiar . In eamdem fere sententiam literas adHoimisdam Dioscorus miserat Monachos arguens: Quo o cr , inquit , rogamuae , ut eonfera cautera , G qaa solet Dominas
noster vigi antia cogitetis , G quomodo sesendendi Int qui a
nobis ta iter recesserians G a n ba communione serunt fetumcti , G qtiid eis respondeatiar ; Dei quomodo eorum capi uti repellantur , quia eos omnes Consantinopori ana cathonta exhodiret Ecclesia. Legati vero iterato ad Hormisdam haec scripsere: Si voverit Dominias nos' aDωυis novitatem feribere , potus eris istis inittam quam Hud quod factum es per Eooebem. M picere deber Me me quod per sexaginta annos usque modo fiassetiit. Hae literae Legatorum una cum illis a Iustiniano perscriptis datae sunt III. Kal. Iulias , Eutharico V. C. Cos quas Eulogius Magistrianus nomine Justiniani Romam profectus ad impetrandas ab Hormiscia reliquias detulit . ubi
475쪽
Ubi primum Monachi Romam ingressi sunt, superveniente paulo post Eulogio cum litteris Iustiniani di Legatorum , Horismi da variis consiliis rem coepit Perpendere . Et quidem haud aequum duxit , illos procul a suo conspectu amovere , di ab orthodoxorum communione suspendere , ut Legati & Iustinianus petierant ; quod non essent adeo inhumaniter excipiendi , qui si, premum orbis Christiani tribunal appellassent . Verum inaudito Victore , quem Monachi accusabant, minime tutum arbitrabatur sententiam serre in re gravissima , quae in Oilente tantis utrinque studiis agitabatur . Accedebat magnam esse in iIla pro- possitione de qua lis erat , aequivocationem ς.etenim Legati eam sic a Monachis exprimi scripserant: Uniam de Trinitate erue --m ; quam assertionem cum Anastasius Imperator impius & difragus pro Eutychiana haeresii inculcasset , merito in suspicionem eamdem doctiores vocabant, quasi una tantum in Christo natura praedicaretur. At Monachi eo se dicto in invidiam trahi protestabantur I nam eorum haec erat assertior ritim de Trinitate missum carne : & in libello fidei haec scripsetant : Deiam Terhun. ut uenitti lium Patris Dominiam M. Iesm C sum,
grai pro nobis passus es carne , unum de tribus ob sentiutinius divinitatis ese credimas. Quare Eoi mima cum nemini se adversantem piaebere vellet , minis ad Iustinianum reliquiis per Eulogium cum litteris ad Legatis, haec ipsa eidem signisc
bat: Praeserea monachos os venisse Romum Agniscasis D eris vfris , ad propria mox Dotaimus reυerti : Ied quia sub test- fcasionem potentiae diuiuae dicebant, per is dias in itinere paratas vitae se posse fusinere discrimen redire Consantinoponm,pa is non fumus violenter expeID.: epistola 66. quae data est
IV.,N nas Septembris Eutharico V. C. Coc Literae vero ad Le-oatos interciderunt; sed ex responsione Diostori quam eisilcm reposuit , colligitur Hormisdam decrevisse Monachos Byrantium dimittere , causa ad Iohannem Constantinopolitanum Antistitem
delegata . Nam Dioscorus in literis ad Hormisdam datis Idibus Octobris liaec respondet : Fer Eulogium viriam oblimem Iite
rentionem monachoram S t/arum , G quomodo visum serit Mosoutui vestro , Episcopo Consantino Iitano consem δε gare , at Vfe iVter eos οὐ qui ab eis impertintur, otidiret. Hoc autem summopere Legatis disiplicuit ; nolebant enim causam ad
476쪽
Iohannis tribunal devolvi, quem a Vitaliano Scythis acquisitum suspicabantur . Hic cnim nullum ncn lapidem movebat , quo Scythae causa superiores evaderent : immo ipse Victor ab incepta accusatione destitisse videbatur, Vitaliani precibus placatus , vel auctoritate deterritus . Quare Romae causam tractari satius arbitrati siunt . Illa quidcin Hormimae Dioscorus in eis,
dein literis significavit: misera ne nobis magni us vir Misa Dahos magi ser militiam inter δε cs Episcopum consantinopo-
Litanum vocaverant praedicum Victorem , Iocati etiis eo . Qiaidae ierint inter se nescimus. Posea nec Victor ad nos venit , nec est causa dicta . Erat tum temporis Constantinopoli Paulinus Ecclesiae Romanae defensor , qui Hormisdae Pontificis literas Romae datas VII. Idus Iulii ad Iustinum Imperatorem detulerat , ac proPediem
Romam reversurus serebatur . Ad hunc Vitali anus se contulit: Monachos Romae degentes enixius commendat , Dioscorum Legatum ex iudice adversariae partis advocatum agere conqueri tur , literas etiam ea de re ad Hormi clam deserendas tradit. Sed neque his ossiciis contentus homo , militia clarus ac in rebus gerendis satis industrius , Iustinianum adoritur , ct maxima qua pollebat facundia & auctoritate non modo illum in partessias traducit , sed & ab eodem literas obtinet , per eumdem Paulinum in favorem Scytharum ad Hormisdam perserendas . Haec constant ex literis Iustiniani, ubi ait : Unde ad Leatitudinem Des m csfrater noser gloriose semias Vitalianos per Pamtiniam virum iob mem defensorem se ae Eecosae referias die, Et nos per eumdem Ani care curavimus , tua aerire Matitudinem vestram perficere , quae pacem , Cy eontoriam fanctis
eo cedat EeeIesu . Iteratas etiam idem Iusinianus iam totus Monachorum flictioni adhaerens , ad Pontificem literas Paulo post misit, in quibus non amplius Scythas nomine tantum Minnachos , non discordes , non vaniloquos , uti in prioribus literis traducebat; sed etiam atque etiam rogabat Pontificem , ut celeriter causa cognita eosdem voti compotes cum responso di
477쪽
νε-ittatis : nis enim precibus G diligentia vestra iss qtiassisy Ima foerit, G veremur ne non possit Ecclesaraus janctaria
pax provenire. Hoc ille. Hormisi a. ubi a Paulino in urbem reverio intellexit non stium Vitalianum , sed & Iustinianum mutata sententia Scythis patro-einari , di hunc paulo post iteratis literis pro Monachis ex accusatore strenuum intercessbrem agere, ex alia vero parie Di seori Legati epistola mperveniente 3 Iohannem uti divenditae se te Monachis fidei insimulantis ς integram causam Scytharumpendete iussit usque ad reditum Legatorum . Quod cum Mon chorum, oratoribus qui Romae aderant , innotuisset, diuturni ris in ut be morae impatientes cIam se Roma sebducere tent , runt . Verum id Hormissia prohibuit it de qua re ad Legatos literas dedit III. Nonas Decembris': mittens etiam exemplarialiterarum quas pro Monachis Iustinianus ad se transinistrat. De personis Sotharum monachorum, inquit Hormisda , usinianus vir itus, is scrust; quaram exempZaria Literarum frate nitati vesr.e direximus : qui cum nouenti sinere vesrae dia sectionis adυentum, G observationum moras se dicerent ferre non posse, tenta runt cum de urbe discedere; quos tamen δε- elemias folicitiis cosodiri. Ex quibus Scytharum oratores stb.
custodia Romae detentos insinuat.
inierat initio sequentis anni splendidissimum Consillatum Scytharum Monachorum patronus Vitassianus : at mesis avibus altius provectus est , ut lapse graviore corruens proprio sanguine Romanos fastos foedaret . Iustinianus in protegendis Monachis si aeni potius quam calcarium indigus erat enim ad eccies an, cas causas pertractandas promptissimus quo novi Consillis favorem vel amicitiam sibi conciliaret , quarto ad Hormi dam pro Nonachorum causa stripsit, eorumdem factionem iam liberius
promovens . In his sane literis eos apprime Catholicos contestatus , litem verbo tenus tantum esse autumabat , iterum rogans ut iam tandem Monachos cum responso dimitteret, quorum doctrinam iuxta traditionem Patrum dici vulgo assiimabat. Eius
verba sint : inidam asserant Chrisum sitim Dei Dominiam
nossem pro nyras te carne cruci um , ianam de Trinitate debere praedicari. Item : Quid e sper loe evita=e debeamos nos certiorare dunerar, quoniam verba viderior facere dissem Foxem ; nam sensus inter catholicos omnes anus esse probatur
478쪽
die. unia vero dictum es S tδicos monachos hae r atisne adfe-dem vestram accesssse pio tro visione Patriam G ordine re LMaram , praebito eis resons nihil formidonte ad nos eiam vobis Hieris iubete remittere , quorum etiam exemporia cons gnata praedicto Diro strenuo Eulogio dari praeeipite . Haec enim omnia ideo perimas vos disponere cautius , ut ne Ioctis mendacio ve in iis detur . Hae quidem literae nullius Consilis nomine 1λ- signatae simi ; datas tamen existimo laoc anno rao. quod Eul gius easdem portaVit, qui cum Romae esset anno Praecedenti, Hormissiae literas datas IV. Nonas Septembris Constantinopolim detulit; uti diximus . Licet vero ex literia Diostori in regiam Urbem advenerit prope Idus Octobris , haud credibile est . eodem anno hyeme ingruente Romanum iter denuo aggi edi iuΩssim . Ceterum hisce literis rest o et Hormista epist. 6 . in hanc sententiam : Signi amus S thas monaclos auega se pM- rima , quae nos relin Mere indiscussa non possumtis ; sed Iegatoriam nostroriam , Deo iuvante , risinemus a Uentum : pro quare eos in Urbe credimuI etinendos , a a nec ies ordinatione dissentiunt . Ampsitudinem ves sim tamen retinere eon dimis diod de isto nobis praeterito rem re Pteris desinasis feri erit. Quibus postremis verbis Iustinianum perstringit, qui sicntentiain in Scythica causa mutasset ς illum tamen hortatur ut cum Imperatore agat, quo Victor aliive qui a Monachis acetisahantor , Romam mittantur, ut melius causa tractari posisit . GAZorem praeterea , inquit, qui diaconi habere perhibetis offficium , ratas idem hi us monacti vehementer aeensant , oe arios qui perversas fors an obiiciunt quaesiones , ordina-,ione Domini fui mini e mentissmi Imperatoris ad Urbem υobis oggerentibias Hriganum , iat universos auegariones de quibus contendunt, m1 RU mi Ggnoscere . Quae quidem liteiae cum per Eulogium missk sint , certum est scriptas suisse annordio. ut ex dictis colligitur . Notanda tamen hic veniunt illa Hormisdae verba : qui perversas fors an obiiciunt aestiones . Etenim non obscure non tantum illam de uno ex Τrinitate pacso, sed a reliquas de gratia S libero arbitrio quaestiones signifieat , in quibus Scythae Victorem aliosque adversantes patiebantur . Iustinus etiam XV. Kal. Februarias eadem de causa
ad Ηοrmissiam scripst Vitaliano ct Rustico Cossi Qn niam procos , inquit , nsro Nomini porrectae fani ex dioer Eois pro-
479쪽
mine is , certa quaedam disserentibus pro e Causica , fere raque suae mentis.decrarantibus , quae a d se pro individua Trinitate cons tuto reflantur', quaeque Irmiter se receptumo Ue ditis; hisque resectis Dioscoras Gi Ia asseruir non conve nienti ordine irferta fatin'; merito durimus aperiendastvobis ea quae semus erocti . Hic Dioscorus qui Hormimae Legatum
apud Iustinum agebat, atque Monachos Scythas suis ad Ρonti-fieem literis acerrime insectatus est , Patria erat Alexandrinus,& unice Hornusitae ob rerum agendarum peritiam ac doctrinae piam carus ἱ ita ut in animo habuerit, eumdem per Imperato in rem Alexandrinae Ecclesiae Praeficere . Hinc epist. rη. ita Dioscoro stribebat : Necesse est ut de in friae se fatigationis inaep, ainio G Diei tudine eetiremus . Nams enti tempore friabere Domino G io nostro Imperatori disponimias , ut te A -xandrinom 'scopum debeae orae nare. Quam sedem cum obtinere non potuerit , mortuo Felice Romanum Pontificatum per vim invasit , conflato contra Bonifacium II. schismate . At in- tra paucos dies ultore Numine extinctus est ; ut ex his aperte intelligatur , quem horninem Scythae M achi acculatorem h
Quo tempore Monachi Scythae Pontificios Legatos opperiri iussi Ic ngiores Romae moras trahebant, nobiles suae ipsorum cauta adstipulatores nacti sent . Erant in ore famae Epist opi Afri, cani , qui a Tra mundo Uandalorum Rege Ariano in Sardiniam exules deportati fuerant . E re igitur visium est , eosdem misso legato cum prosessionis fidei libello in partes pellicere . Quatuor initio quidem Romam a Scythis oratoses ex Iustianiani epistola destinatos diximus ; sed alii inseper in priorum subsidium submissi suerant. Hos inter Petrus diaconus eminebat , qui primo etiam loco eorum literas subscribebat: alter insem Iohannes lodior eisdem additus legitur in subnriptione libri de Incarnatione S Gratia in Sardiniam transmissi . Communi consensit Iihellum in ceto capita digestum prcducunt, eumque per Iohan nem diaconum ad Epi copos Africanos dirigunt ; in cuius piae fatione haec seribunt : Suppriciter petimus obseraretis beatitudinem et gram, qnatenus diragenti examinatIone ea quae infertas Mntinentiar dimentientes , ut decet veri os S intrepidos
Grisi praedicatores , scriptis sententiam vestram nobis par eri iubeatis ; uti Domino praefante CatMIicae ei eonveniens
480쪽
mus , scieris exposcio comprobata , Uscue cantorum vir iam prolatili Boa umque facerdotum aoctor tace muniti , iniqua I qiaeuitiam ora ob uere Iebimus; ta in e Sanctoriam Paream
Aers verantes , Deo qui nos fanimonii si conflasone g ori cavit se I acios referamus , Dominin fano Omi G Deo. Q ij mi . Rursus ibidem etiam haec insuper praefati lant : Uti e Gperx cessariam , sancti Oe Dei Ece sis seciaIirer eredimas
profuturum , eo qua de Inearnatione G dissipensatione divina nobi um aniversa Me ae OrientaIliam eonfra haereticos defuis
ut &c. Iauctitati vesse fragerere . His lectis insignis Scriptor Annalium Pag. 47. exclamat : raro quidem in imo ingre fiau con erasse consuetam haereticorum arrogantiam , dum pauci Sothia Monachi ,s tamen Monachi , potius vero circa ara res irendi ci imposores , eontis Orien aris neclesie praeferierunt esse Legiatos, secum ae omnes Eecissas eadem sentire , ac . praesertim popaios Oraeotis . Profecto nusquam potui legere ver-ha Scytharum , quibus se totius Orientalis Ecclesiae Legatos venditarim ; hoc enim unum seripsere in titulo libelli : Petrias dia- eontis , Iohannes, Leontius, Blannes , G ceteri fratres in cau-D Mei Romam direm . universes quidem orientalium Ecclesias una secum consipirare contestati sint , sed non seli illa dixe- runt ; nam hoc ipsum de Epistopis Orientis stripsit Iustinianus ad Hormisdam in epistola quae est post a. eiusdem Pontificis. IIItid etiam, ait, mugis magissime. eposimas, ut sua Sanineas coxcepta gratia eae est , quae praetendant Orienta es Episeopirractare dignetur , eorumque ei competentem praebere eOUem fiam . Nobis etenim videtis , qaoniam stas Dei viυi Domiantis nos' Iess Grifas ex Virgine Maria natus , quem prae dicatiummas Apos Mum carne passum , recte dieitur tinus in Dintrare &c. Haste verot literas accepit Hormisda XV. Kal. Octobris Rustico Coc nempe hoc anno rao. Duo praecipue orientales exigebant et ne Hormisda e secris cliptychis plurium suorum nomina abraderet; ct ut illam thesim approbaret: Unam a Trinitare passum carne . unde ibidem his Iustinianus episto- iam claudit et Spectanc,' ergo cognoscat veser A sotatis , compistis eisdxis dachis evitatis o universos facerdotes isjus re ciboea Bbenter ampiam vesti m eo. nionem. De his quo us hoc anno Imper Ior ZIV. Kalend. Februarias ad eumdem