장음표시 사용
491쪽
vulgo dicto nomen dedit At haec commenta sunt ό ille enim Maxentius Abbas Pictaviensis iamdiu reclusus erat in Monasterio , cum ClodOVeus anno 1 os . vel so7. contra Alaricum pugnavit ; ex Turon. libro a. de Gest. Franc. cap. 37. ubi celebre etiam sacellum S. Maxentii nominat . Parum autem verisimile fit , Abbatem eo etiam tempore miraculis clarum Byzantium
prustctum , ac tantis litigiis non modo socium , sed ducem se praebuisse . Vossius cum Simi ero Maxentium Scytharum patronum ne Monachum quidem suisse putat lib. I. c. '3. Ego quidem Scytharum syncelli tam non fuisse certum existimo ; ab illis enim uti extraneus loquitur in responsione ad epistolam Hormisidae . At Monachum illum suisse negare non Possumus; nam teste Dioscoro in literis ad Hormisdam , ille se Abbatem vendit hal ; quare monasticam illum togam induisse certum est . Iacobus usserius lib. de Antinq. Britan. cap. I 4. Pag. 48O. dilI- gentius ceteris videtur plura de Maxentio indagasse: sed & ipse lapsus est . In primis cum Ado Viennensis in Chronico ad annum 49 a. dicat contra Faustum scripsisse Iohannem virum eruditum Antiochenum presbyterum.; tradit Maxentium fuisse presbyterum Antiochenum: idque clare se probare existimat ex ve
his Maxentii in libello fidei dato Legatis, in quo Flavianum Boitis urbis Episcopum dicit, eiusque scriptum ad Τheodosium
commemorat . At Flavianus suit Episcopus Antiochenus , qui ad Theodosium pro civibus Antiochiae celebri legatione persun-inis fuit . Hinc deducit , libellum fidei a Maxentio di sociis fuisse Antiochia ad Legatos Hormisdae, qui Constantinopoli anno r I9. aderant, transimissum . At hic Scriptor hallucinatus est, Flavianum & Τheodosium utrumque iuniorem cum seniori Theodosio alteroque Flaviano confundens . Intelligit eo luci Maxentius S. Flavianum Antistitem Constantinopolitanum ; quc d facile poterat Usserius intelligere ex his quae postea idem Maxentius subdit : Sed his paulo manifestas L. Procus holus tirbis
Episcopas, quem etiam veneranda recepit Gnodus Calchedonensis ad Armenios, cum contra Theodori bus emias &c. Hic Proclus electus est Antistes Constaentinopolitanus Coss. Aspare& Ariobindo anno 43 4. mense Aprili ex Socrate lib. 7. cap. o. QAare Sanctum Flavianum Procli mccesbrem ac martyrem laudat Maxentius in libello sepplici ; quem pariter laquet Constantinopoli exaratum , dum appellat Proclum ac Flavia
492쪽
tuim hulas arbis Episcopos . Et quidem Monachi Scythae e Pontica dioecesi Metropolitae Tomitani Venerant, non autem ex uris he Antiochena ; quod ex dicendis constabit. Video Adcnem etiam in errorem lapsum , secumque Usserium traxisse . Ille enim tradit Iohannem Presbyterum AntiOehenum ccntra Faustum scripsisse. Hunc Iohannein Antiochenum Usserius eumdem cum Maxentio facit , quod illum Antiochiae fidei professionem scripsisse putavit . Vossius vero eum dem Iohannem illum statuit, de quo Gennadius lib. de Script. Illustr. cap. 93. At Iohannes Antiochenus presbyter antiquior est Iohanne Maxentio'; de illo enim haec habet, Marcellinus in Chri nico sub Consulatu Longini anno scilicet 48 s. Iohamnes Antiochena paroc/ia em grammatico presbur , frusit ariversum eos qui in una tantum substantia adorando aserant hi sum, nec ac iesunt duas in C iso eonfrendas naturas. Gennadius addit cap. 93. Simis G im agnatrati as Oriui Alexandrini Episcopi sententias , dicens incaute ab tuo adverseitis Nesorem pro alas &c. vivere ad c Hestiar . Quare Iohan
nes Antiochenus , dum scribebat Gennadius ante annum 494. longaevus erat , ct Cyrillo obloquebatur . At Maxentius floruit anno s Io. neque hic contra Cyrillum scripsit , sed eidem impensius adhaesit, ct cum Monachis anathemate damnat eundulcripta duoderim capitiaris adversantia L. Criui ' cap. s. de Incam. S Grat. ad Episcopos in Sardinia exules. Neque illum Antiochenum quicquam contra Faustum scripsisse Gennadius tradit . Qua ratione enim tam cito Fausti libri Attiochiam voI, lassent i Ado vero quadringentis annis posterior vixit, ut haud tanti eius testimonium faciendum sit , Cum cCtisset eumdem ex Iohannis Maxentii responsione ad epistolam mimissae ad ver-
hum situm de Fauni libris iudicium exscripsisse. Haec quidem
de Iohanne Maxentio ab aliis scripta confutavimus , nec tamen quicquam interim certi de eodem ipsi statuentes. Scripsit,ille contra Acephalos , & libros duos contra Nessorianos ad The
philum; quem suspicor esse illum Episcopum Heracleensem qui
primus Synodum Constantinopoli anno rao. coactam subscripsit, tum temporis Minentio ea in Urbe commorante. In pinisteriori parte libri secundi a cap. 19- usque ad finem de illa propositione Unus e Trinitate passis, usque ad finem libri disputat ἱ quem etiam sic concIudit ἰ Nee ego te umqvim ariis
493쪽
ati id qtiam haereticiam liarica/o , qui Deam Vertiam D. N. Iesem Christum , qui pro nosra stare posas est carne , anum esse ex fancta G indivi a Trinitate non approbas , cui honor
G gIoria in Laecau . Quam sententiam etiam in Prieinione ipsa inculcat ; ut plane certum videatur, eos libros servente Constantinopoli illa quaestione esse elucubratos . Bella inus stribit Maxentium in responsione ad epistolam Hormisdae videri declinare ad Eutychianos , Nestorianos refellentem . At nec Nestorianos ibi refellit std Catholicos , immo Hormisdam: quibus Nestorianismum ignominiae causa & per calumniam opponit, ; neque ad Eutychianos deflectit qui toties duas in Christo naturas depraedicat . Sed de his iterum , a quidem proxime a
Monet hoc loco gratitudinis officium , ut stylum ad alia
properantem Parumper sistamus , ac Iohanni Maxentio& Scythiae Monachis, ob egregie Augustiniano nomini navatam operam , non modo gratias reseramus ς sed etiam vices repeindentes , Augustinianae doctrinae adversus Faustum defensoribus
necessariam advocationem commodemus . Etenim magnus Ε elefiasticorum Annalium Scriptor ad annos s I9. & sao. Maxentium ac Scythas religiosos tantis conviciis excipit , quantis vix sere haeresiarcharum aliquem. umquam Prostidit. Ego quidem de singulis notis quas Scythis inurit , nolo cum eo contentionis funem ducere; sed hoc unum falso illis crimen amictum ostendam , quod nempe Eutyehiani merint . Uoeet Scythas illos Bais Tonius tomo septimo me om-aebos , ver 'ues, impios; pag. 46. vel licet eorum imposuras , dolos , lauaciam, perfidiam ;Pag. 47. exaggeret eorumdem temeritarem , notaciam, G orsus raenem audaciam; pag. 6o. nullam inde pro ipsis apologiam destinamus : sed quod illos non Carfuleos dicat pag. 4 . sis sanctitate monastet habitas Iaereres faereticoν pag. 49. S pagina 43. exclamet: Plane comeri r Ignis laud obscuris G argumentis minim/ dubiis , esem usos Moesianos sisse reticos . De Maontio autem stribit: Irrepere tentavis vafer
494쪽
risor vano quodam praetextu ducoraudae senteditiae Concitii Calchedonenses os uum adjiciendo I ut ex hoc posset i iam sim vittis perdere , ta damnatam haere resiluere ; pag. qq. Hinc
de nece Vitaliani Consulis haec super ex eodem retulimus : Iair poenas de patrocinio Eue bianis Monachis praesuo . Haec nos admittere non pomumus ; sed Eutychianae haei estos infamiam non modo a Maxentio ac Collegis Propulsabimus , verum etiam eosdem haeresis Eutychianae strenuos expugnatores probabimus; ct eorum vicem dolere debeamus , qui tam pessime audiverint. Cum Legati Hormisdae Papae Byzantium appulissem , Maxentius cum sectis Scythis libellum fidei obtulit , in quo haec profitebantur : Unum eamdem e inrisam frium Dei ianigeniistiam in duas naturas inconses , incommutabi irer , inicit Infeparabititer cognoscendum : in nauo naturarum diver ratem propter unietatem perimendam , Divo potius proprietate ueriusque naturae, in uno perfna - - δεμ entia concurrente . Et in lib. de Incarnat. & Grat. ad Datres Africanos cap. a. inquiunt: Igitur iuxta Sanctorum Patrum traditionem D N. D Ym Gria
sum in daabias naturis unitis G incon sis , iris disinitatis G hiamanitatis , in una persona firma rimentia ransiremur'.
Eutychetem vero duas in Christo naturas negasId certum est. Illud enim dogma haereticum in Ecclesiarn invehere conatus , a Calehedonensi Synodo a Leone Magno damnatus suit. Interim audiatur S. Horruissas epist. 3 o. ad Caesarium Arelatensem et Eutyches carnis negons veritatem , G duas Baturas iis una
persona non praedicons , ut Manictaeam planea am Eeia sis C risi , qaemadmodum patavit, i re erex, MAH Iione dom-netor . Maxentius etiam contra Acephalos Eutychianos qui Synodum Calchedonensem damnahant , scripsit , eiusque opus legitur tomo 6. Bibl. PP. R. I. cuius illa est conclusio et Constat
as , ides divinicatis G Humanitaris, in Fuio Dei pos ad nationem esse naturas , ex quibas in quibus Ab is tina cae
stiuris Chrisi persono . Et hos Eutychianae haereseos expugnatores dicemus Eutychianos i Sane id si quis cresat, non erit dissicile eidem persuadere , Athanasum Arianir favere , militare in Pelagianorum eastris Augustinum , factumque esse Cyri Ium Nestorianum . BarGnius Pag. 9. fie*Ondet , ψ μω δεν ni Cathoricis δε esse Corhoncos , pro ratione temporis G pem
BAu tim in dei formalo= diversos habuisse ἔ 2 pag. 4 . ait eo si
495쪽
dem in professione fidei ad Africanos missa nomen Uerbi positisse, qucd in illa Legatis Constantinopoli data non secerunt ; ne tiουis modo deprehendi possent quod us essent haeretiei . Sed in
utraque professione fidei duplicem naturam in Christo assirmant. oculos lectorum appellamus ; vel ba enim ex utroque libello fidei prolata modo a nobis sunt . Ρiofecto Uerbum nominarunt etiam in libello Legatis tradito , ubi haec habent : Deo mem. bdim unigenitum suum Patris D. N. Iesem Chri m, i pro nolis passu est corne , unum de tribus ob sentiis Onias divisitatis esse credimus . Quae cum vera sint di iuxta Orthodoxam fidem dicta , inserebant posse etiam citra reprehensionem absblute dici : Unus de Trinitate passus es carne . Et Maxentius his plane verbis finit libros contra Nestorianos e Nec ego teram am aliud ariquis quam haereticum iudicabo , qai Deum
Verbiam D. N. Iesum Chrisum , qui pro no rastate posus es
earne , unum ese ex Sancta C, individua Trinitate non Uprobas . Haec ille. Opponit Baronius , hos Monachos adversatos esse Synodo Calchedonensi ; eum eo additamento Dpplendum eontenderent
usum fuerofanesum Concinum , μοι carens use , esse dicerent imperfectum , ac proinde eui haud tuto eredi posset . Sed hanc
illi a se notam excutiunt , neque nostra advocatione opus habent . Etenim cum illam propositionem , Unus e Trinitate &c. ex pluribus Patribus comprobarent , non Synodo adiiciendam veluti necessariam appendicem contendebant , sed adversus SP nodi calumniatores illam se defendere contestabantur . Audiantur tantum eorum verba in praefatione libelli fidei dati Legatis :AE is ergo G de nosra parvitate convenit itidicare , qui non in uso termino venerabitis CaIMedonenss.Contini. inferimas Patrum sententias , sed eas extrinsetis contra inimicos pro ipsius defensone proferimus. Tantum abest , ut absque illa thesi imperfectam contenderent Synodum Calchedonensem quin potius anathemate percuterent qui tam impie de sacrosancto Concilio sentirent : Sequimar , inquiunt ibidem , G a Iectimur venerandam Θnodum Calchedonensem , omniaque scripta Patrum famoram qui ct timoidem sciandum horum Concirior P de nitiones fenferiant ς anathemorigamus autem omnes , s quis dubitat , adit te tractat, ais imperfecta itidicae aiat qai ea s e faxctortim Patrum ae stimat Hiena . Haec illis apertissima ac verissima sententia stetit. N n n Rur-
496쪽
Rursus pag. 44. stribit et Cum in 'ν ablorrerent diereeti ais Trinitaris personam esse passam is carne , ex odere rec priam in Eceissa peryonae nomen do fe eon autes &c. Non ita em; neque enim illi in eain sententiam venere , ut negarent utram Trinitatis persenam esse Passam in carne ; sed cum illa thesis ab adversimis assereretur , inserebant inconsequenter abii silem hanc negati: unas e Trinitate possus es carne cum e dem omnino sit eum propositione priori ab omnibus Catholicis asserta . Hinc illos irridens Maxentius lib. a. con. Nestor. cap. at . ait : Quis enim tam suisus G Deeors es , qui dicat , Perras ex hominrbus una persona es , non es autem senas ev h minum Petros Z Quo loco susu a probat , eos qui unam e Tribnitate persenam Christum dicunt, debere etiam , velint nolim, confiteri eumdem unum e Trinitate , neque umquam priorem iulum modum dicendi impugnavit . In responsione etiam ad Hommissiam scribitu Quis enim tam sti tus G vecors se , qui digere cadeat mutam ex Aposoris unam esse personam e non amrem unum esse ex Apo ID Pautam y Quibus utriusque thesis mmilitudinem exprimit, nec prima reiecta alteram uti veram o, trudit . Illud vero quod Baronius opponit, tentasse Monachos ea via persenae nomen ab Ecclesia eliminare , salsium esse nu lus non iudicabit qui eorumdem libellos legerit ,3 cum in libello fidei Legatis oblato , ct in altero ad Asios transmissis , unam in Christo persenam disertissime contra Nestorium docuerint . Im mo ausim amrmare, nemanem Scriptorum Latinorum ante M xentium adeo acute & Qbtiliter de per se nomine & intellige tia disputasse, uti Maxentius lib. I. contra Nestorium cap. II.& sequentibus . Et cum ceteri Patres & Scriptores veteres, Verishum vel hominem vel naturam humanam sussiepisse dixerint, unde ipsa etiam Ecesesia canit: Tu ad Diserandum Asepturus B
minem &c. Maxentius lib. I. cap. I a. acute notavit : Metius
ergo esses tam a Deo naturam humanam quam fuseptum hominem dicere. Quem modum loquendi Scholastici qui theologicam distiplinam rigidiori stylo prosecuti mi , amplexi cum S. Thoma 3. p. q. q. art. 3οῦ Verbum hominem assumpsisse misnus proprie diei pronuntiant. Ex his non obis re colligitur , Scythas Monachos proeul ab tychiana labe fuisse. Iusinianus eos Catholicos testatus est , totam ac tantam litem logomachiam pronuntians . Hormissias
497쪽
etiam in epistola ad Possessorem , novarum cupidos quaesi xum: & in epistola ad Iustinianum , procacem verborum no vitatem eisdem obiecit; nusquam haereticos dixit. Africani in Sardinia exules Oiethodoxam Scytharum fidem commendarunt
his verbis: Vestraru simu aueres G dem cognoviisus G D-tatem ; immo in agnitione Mei vest=a nobis fatas innotuit .
Eti. S. Fulgentius initio librorum de Ueritate Praedestinationis& Gratiae ad Iohannem Maxentium & Venerium diaconum ait: Deo gratias ago , fancti fratres Iosannes presster U Veneri diacone , euius ope tales esis , ut pro gratia , quasώλώ-mur , magno stratu ta fervore certetis . Neque hic praeterinmittenda siunt verba Porum exulum in Sardinia in epistola Synodica c. I . ad eosdem Scythas Monachos et Hos itaq&e , in-qυiunt , Hlectissmi iratres , per gratiam Dei Vote sabiles ,
, immobiles , ae teneretes veram fidem , exhibete fratribus orirer saetientibus caritatem , nee de atiquo desereris stc. Immo Ecclesia Romana paulo post obitum Hormi dae, illam propositionem , Unos e Trinitate passus es carne, pro cuius defensione tot longarum pelegrinationum incommoda , tot Magnatum atque aliorum Odia , tot denique labores illi devoraverant , approbavit. Etenim Iustino mortuo Iustinianus imperium indeptus , nihil antiquius habuit quam ut illam thesim, Pro qua ad molestiam usque toties ad Hormisdam sci ipserat , a Romano Pontifice confirmaretur . Eiusium votis annuit I hannes II. Utriusque autem literas exhibet Baronius annom 3. ut plane haud reprehendendi sint Monachi , qui tanto cona tu Pro veritate certaverint. Hinc Uigilius Papa , cum in trium eapitulorum proscriptionem , quam toto conatu Iustinianus Promovebat , consentire nollet ς quo Imperatoris eiusdem animum quoquo modo deliniret , in encyclica epistola propositionem memoratam se approbare testatus est : Passus , inquit ,
earne es pro nob, s Dei filias , eruti res carne es , G mortuus carne es; tomo 38. Concit. edit. regiae pag. m. Eadem etiam thesi anno sy3. definita fuit in Synodo V. collat. 8.canone 4. & s. De variis autem sensibus in quos illa propositio distrahi potest , ervdite agit P. Lupus in notis ad Synodum Ephesinam . Cum plerique a Monachis Scythis in pra vos sensius illam detorqueri iudicarent, tot contra eosdem tra naedias excitarunt. Id sane constat ex literis Τrifolii pies te-
498쪽
H ad Faustum Senatorem ἱ quas Labbeus in nupera Concilio.
rum editione ad annum 1 I9. Publicavit ἔ ubi sinistro prorsiis interpretamento eam thesim excipit, turremque Scythis haeresim amicat, a quo tamen fuere alienissimi ,' ut ex eorumdem libellis satis superque monstratum est. Illorum tamen Monachorum obstinatum studium , quo pret conceptae sententiae ad ceterorum usque contemptum adhaerebant, minime commendamus . Cur Hormisdae silentium imperanti non obtemperarunt Z Neque enim eam thesim ille reiiciebat tamquam falsam , sed uti novam , seu quie novo modo exprimebais tur et unde cum ambigui plane sensus esset , in malam partem poterat trahi ab haereticis . At Monacta, nisi ea approbaretur,
causa se cecidisse exist imabant. Hinc oriens atque occidens I, Figiis implicitus , atque in Sardinia Meridies in sententiam traiactus , ut paucis Monachis litigantibus universius Catholicus Orbis
commotus fiasse videatur . Libeat tamen hic Sancti Hormimae Papae iudicium de ilIis subnectere ; ut si forte nonnulli memoratis Monachis similes quandoque erumpant , nobis cavere positismus p non quod haeretica , sed quod nova Populis obtrudant . Fuere ergo teste Hormisda illi Monachi: Contemptores auctoris sum veterum , nova um capio quaestio-- , sum paean esitientiae rectam viam qua ibes conceptam saeuitate sententiam. Eo usque tumoris Hori , ut ad orbis tum tuum utriusque -- bis potens inclinandum esse isdictam . Nee in numero de jum de tantes sequacem tradicionis paterna , s s.e viderint eredere noue sensenti e . Docti erimna ferere , obfrectationam v arena componere , integrum corpus Eccosae odisse , seditiones fruere , invidiam eonetrare , G pro obedientis , in earn
biis principatum regataris obtinet discipianae , usinationem pertinaeis amare superbia . Quibus haec adiicit Sanctissimus Pontifex tantas a Scythicis Monachis molestias passus , quod eum vellent in suam ipsorum sententiam trahere e Sero probavimas prophetiea Aposolum voee disse, is novissimis diovis in re temporii pericia os, ει fore bomines fui runcum amatores , M-kenus formam pleratis, virtutem autem eius abnegantes; D qae esse vitandas . Haec ille . Procul , o Superi , a nostris taculis hocce tumultuantium religiosorum hominum genus , licet alias Catholicorum.
Ceterum unde nam eruperint isti Monachi, cquod priori for-
499쪽
san loco dicendum erat , colligitur ex siuggestione Legatorum ad Hormisdam , ubi inquiunt i lii deos provincia Episcopos
accusem , iorer ρου es Paternas Tomitanae EeeIesa antis b. Unde e Ponto illos egressbs constat; nam Tomos Ponti urbs est, quam e cilio suo di carmine nobilem reddidit Ovidius: Naso Tmmitanae iam non novas incoia terrae I lib. I. de Ponto . Ille autem Paternus Episcopus primus subscribitur in literis Synodi Coia- stantinopolitanae ad Hormisdam de ordinatione Epiphanii didicitur provinciae Sestiae Mesro Litanas . Hic vero castiganda est palmaris hallucinatio Guemaii ; qui lib. I. de vita Casisiani cap. ai. pag. 6a. haec scribit r Aoum quemdam Thmiaeos Episcopum Paternum nomine annumerat Baronius ex epifora
S. Germani Episcopi Capuani ad Hormi am Papam , in qua Bae Ieguntur de Monaesis Metti Da Sothiae tomoti nibias: bii de fias provincia Episcopos accusant, inter quos es Pare
nos Thmuira non Tomitanae , ut depravate Iegitur eivia ratis Antises &c. In quibus in spissos errores lapsus est , Thmuimin AEgypto urbem cum Tomis in Ponto oppido , ac Methi ere- .mum cum minori Scythia confundens: qui tamen in limine statim libri Scythiam sustus describens , magnum se geographum ostentare conatus fuerat . Non ergo Tomirana civitati in meo moratis literis depravare legi ν , scd Guemaius T maitana de-Pravate legit.
nantum . MandaIorum in Amrica Regum MNMIogia examas tradita.
M Axentius ac Scythae Monachi accepto ab Asrieanis Patribus libro de Incarnatione S Gratia, quem Legati ipsorum re insecta Roma reveletentes detulerant; cum in dies ob Fauni libros litigia Constantinopoli crescerent, aegre etiam serentes Hormisdam de eisdem mitiorem sententiam protulisse : insuper inteIligentes, ex delato ex Sardinia volumine Episcopos Asticanos Fausti libros non Iegisse , communi consilio decrevere iterato ad ecsdem scribete , simulque Reiensis volumina examinanda transmittere . Literarum summa erat , a Pluribus
500쪽
absiurdas de divina gratia 2 libero arbitrio sententias defendi: nempe posse hominem proprio conatu absque Dei auxilio di-
vinis praeceptis obedire : Dei esse tantum imperare , nostrum Vero imperata exsequi et gratiam omnibus indisserenter dari rparvulos ob sdium originale peccatum non posse damnari : ho rum qui praedestinantur , nihil habere siupra ceteros Dei gratia collatum :'praedestinationem ex hominum meritis susipendi illos esse vasa misericordiae , qui vel tacularem habent veI ecclesiasticam dignitatςm'; Vari Vero:contumeliae Clericos , MO-nachos , ct Laicos. Hae quidem literae non exstant , sed ex eviis stola Synodica S libris Fulgentii illa colliguntur . In fine vero rogabant solutionem illius suis perplexae disiputationis de mi.
mae origine , quae magn2 contentione ea in urbe tunc auit ab tur Librorum Fausti Byaantio ad Africanos transmissonim meminit Auctor vitae S. Fulgentii cap. a 8.
... Nulli umquam nocentior quam Fausto Sardinia suit; ibi enim
saa. Episcoporum exulum sententia duo eiusdem libri de m alia & libero arbitrio tamquam haeretici damnati siunt. Dacianus Buzacenorum Antistitum Primas de Fausti libris consultatione habita, communi susti agro allorum Confutationem Fulgentio inunxit; iu-hens etiam ut di de us quoque quae contra Scythas Monachos Constant mopolioinuebantur, conseriberet . Fulpentius uui de Arianis tot editis Voluminibus, ac tot habitis vel coram balbaro Rege disiputationibus triumpharat, in Faustum Reiensem eiusque sectatores aciem deflectere iussus pro divina gratia asserenda , universo impetu collecto , ingenti prorsus labore diu noctuquί operi intentus , decem siubtilissimos libros elucubravit : quorum septem adversius duos illos Fausti Reiensis statuit , universa uuae
Ille magna arte construxerat , maiori virtute subvertens ' reliquos tres ad Fausta siectatores expugnandos Monachis Scythis inscripsit ; quorum etiam sudium in divina gratia defendenda
initio operis commendavit. Libri illi septem contra Reiensem malo Augustimanae scholae fato interiere . Em ouidem Hieronymus. Vigniersus in praefarione operis imperfecti contra Iulianum, cum blattis luctantes in cuiusdam Bibliothecae annulo seris bit sie reperisse ; sed nobis salivam movit, diuque desideratorum voluminum exspectatione fatigamur. Eos ramen se legisse testa