장음표시 사용
841쪽
Ταnitentiae Faustae . 8aj.qvie non In DEUM eommittuntur, poenItentia agatull- iusso tempore , & exomologesis fiat inspecta vita eius iqui agit poenitentiam , nee ad communieatlonem v
nire quis possit , hi si prius illi ab Episeopo , ct Clem
manus fuerit imposita, quanto magis in his gravimm Is , At extremis deIietis caute omnia, & moderati secundum discipIInam DomIni observari oporint. Toria & postrema haee fuit, quando preni tentes de- eursis rite poenItentiae stationibus re eonciliationem eo sequibantur, unde reeonei lἰatorIa impositio manuum dicebatura De ea in Cone. Arausicani I. Can. II. ita flatuitur: Quἰ reeedunt de corpore poenitentia ccepta, plaeuit sine reconcilia Ione eis communiearizquod morientis sume t eonsolationi b secundum de . finitionem Patrum, qti I huiusmodἰ communIonem v tieum nomInarunt.. Quod si super vixerint, flent in or , dine poenitentium , ut ostensis neeeffarἱIs peen tentiae fructibus legitimam eommunionem cum re eoneil atoria manus impositἰone pereipiant. Conc in Carthagin. IV.Can. 78. Ita habet: Poenitentes, inquit, qui kl infir mitate viaticum Eucharistiae acceperint, non se cre
dant absolutos sine manus, mpofitione, si supervixi rint. Tom. 3. Cone. Reg. sol. 347ω , XXIV. Pee hane igitur postremm manus ympositi Bem lapsis poenitentibus omne ius restituebatur ad oblinlIones, & ad sacrosancta mysteria sumptionem vide, Eucharistiae , unde hare ImpositIo abistute νreonciliati. appellabatur. Notandum porro, duplicem fuisse oII in
recone liationem; unam Satramentatem, canonicam ait
vam, o solemnem, quod eκ-prox me euatis Cone ἔ- Iiis Arausieano I. & Carthaginensi advertere nem a dum enim Patres asserunt, moribundos sine reeonelliatoria manus impositione communionem, id est , Eueharissiam accipere posse; aperte loquuntur de reconeIIIatione Canontea solemni ad Caeremoniali, non vero de Sacramentali: morientibus enim, data non fuisset saera
842쪽
- it o Eissoria - , eommunio absque reeonciliatione seu absolutione ς cramental I. Quod autem S alia fueris remnetliatIs videt. saeramentalis, patet ex eo, quia lapsi poeniten-lles exacto paenitent Iae tempore ad s. Eueharistiae pie. ticipasionem admissi sunt, ad quam sine absolutisne sacramentali acetaere nefas fulgetis . - . XXV. Quod tempus spectat, quo re eo IIIat Io pv-blica peracta fuit, non una omnium E Iesiarum fuit sonsuetudo, ut bene advertit Sirmondus. a Roma in Coena Domini publieos poenitentes. reconciliarὲ oIImmos fuit. Patet id ex Epistola Innocentii I. ad mee tium. De poenitentἰbus, inquIt, qui sive ex gravioribus commissis, sue eae levioribus poenitentiam gerunt, si nulIa interveniat aegritudo, quinta feria antae Palata σῖs dimittendum Eeclesiae Romanae consuetudo demonstrat. Ceterum In poedere aestimando de ictorum , Sacerdotis est iudieare, ut adtenda ad consessione poenitentis , & ad fletus atque lacrymas eorrigentis , ac tum iubeat dimisit, cum videri r congruam satIsfactionem . Quam autem- E esiae Romanas tonsuetudinem vocat, non omnium videlicet hane fuisse significat. Quod item de Episcopi iudieio subiimgie Inno-
fientius , argumento est,. non omnes prorsua abs Iutos
aune se Isse.sed illos tantum , quἱ satisfecisse videba-sur, ceteris dilatis- - - , ν
eodem die ab omnibun fidelibus , exceptis his, quaeus pro gravibux eriminibus inhibitum est, perelpienda sit,
Eeclesiasti eus usus demongrat, eum etiami plenitentes
843쪽
idus Turonensis Episcopus ad restaurandam tollapsin Eeelesiae distiplinam Preabyteris suis in synodo conge natis Capitula centum quadraginta ex eo ore SS. C . monum excerpta trad Idit,. quae extant inter Besoli capitularia Tom. II. Capitulo XIV. Sic habet Hera Hus: m, Ut tempore opportuno publica crimina ad nois stitiam Episcopi dedueantur, maximeque an die m1gn coenae reconciliand , ve I adhue iuspendendi, per pro rium Presbyterum , vel per legatum ipsius , eundem que Presbyterum, eun caussa ipsius eriminis bene habeatur cognita, ad praesentiam Episcopi deferantur, ne anima fratris neglIgentix vel otio Sacerdotis, absque
rccmneiliat Ione permanens, eius pericula pereat. , D Manet hodieque, aiς, Simondus Tom... a co-
Ium. o . mu Itis locIs in GaIIIa priscἱ huius moris exemplum in illis, qui oppressis pis in riam par v Iis sula publicae paenitentiae a Ieuntur , eiectique eNEcclesia die Cinerum ι eidem ita Coena Domini, restituuntur. Quos quidem , ut poenitentix pubItea re ipsa: iungentes in hoe ord Indi habendos ambiga L nemo iamiat vero nostrum omnium est ratIo,. cum secept
tota E Iesia nune more . sacris cineribus primo i iuniorum die capita submittimus, Episeopique absoluistionem adventanidi Coena DomIni suscipimus .. Quamquam enim publIedi fi utrumquem S ex publicae poenitentiae ritibus profluxus: utrumque & imaginem, eius asquam referre per Ieuum.sit, certum est tamen,
ast poenitentiam publIeam, de quae hic serraci est ,
neutrum pertinete .. is Hez Sirmondus ...
di inseros. captivam, ab antiquin captivitatem reduxit, hoe Eeciessae suae hodierna. traditione exemplum resin
844쪽
tibus bene fietis ... libertate donarentur poenitentes squi seeundum merIta, nisi gratia subveniret, Heran condemnati. Et omnino convenit, ut eo tempore , qd
Christus captivos eduxi di ab InserIs, RECONCILIATI
PECCATOREI AD ECGLESIAM REDUCANTUR.
Ηaee autem reeoneiIiatio a solo F piseopo, ut se. pra Innuimus e p. a. & necessitate aliqua urgente lPresbytero, Qui Episeopus id muneris demandasset , ragi poterat iuxta cap. Presbyter inco utro , a g. q. s. Hujus reeoneillationis ritus deseribitur'in pluribus antiquis lib. Poenitentialibus, alque a Sozomeno IIb. T. Hist. Eecies. eap. 36. Reeonciliati sordidis vestibus , barba , erIn Ibusque depositIs ornabantur euItioribus vestimentis , exemplo Ioseph, quem ad ImpoIum R digis eae reere educentes totonderunt, oe vs. mutata Obtalεν-t ει Regi videlIeet Gen. 4 I. v. I
mmero XXIII. r. Inter allas CaeremonIas paen, tentiae publIeae ea etiam fuit observita, ut videt. pomnitentibur viris coma detonsa fueria; seminis vero ea-pIlIἱ non tondebantur ; MIa, ut arx s. Α post. Paulusa. Cor. I 2. mulieres deeet habere comam. - Numero eodem a. Synodus ToIetana ordIne tertIahabita est Anno DomIn 389. seu aera HIspantea sa aera enim IIIa quae & Caesarῖs dIeitur, triginta octo annis Annum DomIni anteeedit , Inchoans ab eo a no, quo Hispanias anni sormam Iulianum acceperunt,
qui suis septimur ordination Is Iulianae, di sextus a caede Caesaris. aera igitur sexcentesima septima est anisnus Dominε quingentesimus octogesimus nonus. Sis numerandum in aliis Conciliis Hispaniensibus, ut v deI eet Ipsorum aera sempir triginta octo annis λα- num Domin anteeedat.
845쪽
Refutantuν censores poenitemiae publicae s itemque ii, qui poenitentes a Sacerdote non solvi , sed solutos decurari asserant .
vIII. A Udiendi iam ii sunt , qui poenitentiam
αλ publIcam inconvenientem suisse autumant. Aiunt enim I. Fas non esse Sacerdoti peccatum , quod in confessione audivIt, extra prodere ; per poenitentiam Vero publicam peccatum proditur. a. Iudieium transiogi debet laeundum conditionem seri; forum autem poenitentiae est seeretum di ergo stereto debet totum peragi , proinde poenitentia publicari non poterit. 3. Si poenitentia publiea, ct solemnis effet lieita, nulla est ratio, cur iterari non posset e peccata enim Irerabit Ialante S tamen poenitentia publica iterari non permi titur . 4. Poenitentia omnes desectus revocat ad perfectum , ut ait Ambrosius; sed agentibus solemnem po nItenuam non est iuridieum ad pristinor redire honores. XXIX Resp. Nἱhil in contrarium his momentis modo proIatis evincI. Iam enim supr2 diximus, po nitentiam publicam pro publIeis dumtaxat criminibus
Impositam fuisse , proInde poenitenti nulla fiebat Ita iuria, cum ad famam ob publieationem delicti ius amplius nullum haberet. Si vero erimen oeeultum sult, vel poenitentIa publiea pro eo Iniuncta non fuit, vel f hoe factum est , id fuit ex consilio dumtaxat Confessar i ; & Ita caute ae eIreum specte mposita fuit , ut nemo in notItiam crimῖnis devenire potuerit. Uide quae diximus Cap. II. n. 7. de Cap. U. n. 17. de I9. sub fi de . Adde , Ecelesiam nunquam non eautissime hIeprocessisse . Solum en Im Ii , qui publiee atque eum scandalo multorum peccaverant; quique Insuper apud Iudicem Ecelesiasti eum deIati, & erimInis eonvicti fuerant , aue etiam sponte sua erimina pubIiee erant eo sessi, poenitentiae solemnia legibus addIeebantur. Αudiatur ea de re praecIarum S. Augustinἱ testimonium ,
846쪽
ferunt aliorum peccata ia quae noverunt, quia documeniatis saepe deseruntur, & ea, quae Ipsi sciunt, iudicibus ecelesiasticis probare non possunt. Quamvis enim vera sint quaedam , non tamen Iudi ei facile credenda sunt, nisi certis in dieIIs demonstrentur . Nos vero a comis munIone prohibere quemquam non possumus quamvis liaee prohibitio nondum sit mortalis, sed medieInaIis γnisi aut sponte confessum, aut in aliquo, sive saeculari, sive ecclesiastico iudieio nominatum atque eon
His praesuppositis, Respondetur ad I. eum solo: δε-
cerdotem imponendo poenitentiam publieam non solemnem crimen non detegere , quamvis suspieio inde oria- ur, aliquod enorme peccatum poenItentem commisita
se ; quia ob alias cavllas potest illa opera poenaIIa
subire . Ut enim supra advertimus, e. v. n. I9. multῆe Christῖanis sponte sua poenitentiae publIeae opera in se suscipiebant, nullo praeeepto IudieIs aut sacerdotis ad hoc adacti, ex quo nulIa infamia oriebatur. Prae terquam quod, ut ibidem advertimus, ea ute, & cIreum spe cte pro occultis eriminibus poenitentia publiχλέniuncta fuerit. Lege dicta Cap. a. n. 7. Ad II. die t S. Thomas, quod poenitentia solemnis, quamvis occulte esset iniungenda In foro poenitentiae,
nihilominus non erat neeeffarlum , ut exeeutio esse Occultε, postquam peceatum in civitate schndalum se minaverat. M Sed inquies cur non etiam Imponebatur publIee 3 Respondetur, quod non erat Imponenda poenitentia , n Isi fieret saeramental; s absolutio a peccatis,
R ideo reus confitebatur vel Episeopo , vel cui ipse ut, commiserat, ct inter absolvendum Imponebatur il IapoenitentIa solemnis. Me Soto. Hoc tamen ita IimItandum est iuxta dicta Capitis v. n. I . ut videlicet tune solummodo ab Episcopo poenitentia publica re. eonfitenti dictari potuerit, quando erimen fuit publicum , & cum standalo plur7morum patratum , veIquando reus ipse, non eonvictus, in poenitentiam publice peragendam eonsensum dederat .
Ad III. Respondetur, multIplicem rationem fuisse,
847쪽
Poenitentia Tablisa ἰ η A quod paenitentIa publiea ci. iterata non fuerῖt. Primo quidem, ne vileseeret, & timeri desinere. Secundo Proptςr significationem , quia figura erat eiectἰonIs Adae de Paradiso, quae non fuit nisi semel facta . Tertio , di praeeipue, quia erat solemnis quasi Prosessio, nunquam In illa peccata relabendi , propter quae dictata fuerat paenitent Ia publiea . Ad IV. faellis est responsio . DIesmus enim, D. Ambrosium Ioqui de desectibus non quibuscunque s sed spiri tu libus dumtaxat; hoe enim, non alios, re voeat ad persectum poenitentia, dum hominem revoleat In pristinam gratiam obiicere quis ulterius poterit, nimIrum sitisse vel ris disie Iplinae rIgorem, dum tamdiu, de publice qui dem, poenitere quis dehu t. Sed quI taIIa dIeia, nimiitigoris DEUM aeeuset oportet, dum Adamum ob unius vehit fructus comestionem Paradiso eleeit .& nos eius posteros primae illius transgressionis effectum sentire hodiedum pertati It Poenitentia vero Ee lesiae ut s vera , dictata solummodo suIt pro delictis atrocissimis, iisque publicis: iure igitur ille, qui suo saenore aliorum oculos offendia , talione dignus suit . De Inde rationi eonsentaneum vel maxime fuit, ut per manifestam Iniam Iam eohibItus Is fuerit , qui publice crimina perpetrare non erubuit, ne videlicet it rum similIx perpetret, & quos suo exemplo In ma- Ium induxIe, suo etiam supplielo exterreat , ne ii Ium sequantur. Unde adhue & nostro aevo publice in Eeesesia II eastigantur qui Iapis offensionis scelerata
sua vita ali Is. suerunt . Immo peeeat Superior ille , qui post admonitionem notorium peccatorem non emendatum publice non punit Confessallios autem hae in re cautissimos esse oportet , ne in secreto soroconscientiae poenitentias Illas dictent , ex quibus alti suspicari facile possunt , poenitentem deliquisse mor
848쪽
Ministris Eeelesiae potestatem eam soIam esse, ut pescata remissa pronuntiet, ubi DEO poenἴtentem sat7sseeIL se perspexerit. Si quaeras, quinam ii sint, qui ita sentiant Respondeo, esse Lutherῖ asseclas, qui Umbram& eonsessionis, ct absolutionis ret Inuere , dum interiri CalvInistae tam consessionem , quam Itbsolui Ionem sua Rulerunt, quod & olim Novatianos haerelleos factitasse saeuIo Ecclesiae III. HIstoria memorat EeeIesian ca . Non est animus apertis Scripturae test Imon IIs adversarios refellere, tum quod HistorIam me scribere rei minis e debeam ; tum & praecipue , quia eadem in suum depravatum sensum vi omnῖ , & nisu trahunt , quaecunque iis depromptero e solum gitur, quae venerandae antIquitatis eirca hoe punctum mens fuerit spaucis ostendam. US. igitur Augustinus, quem Novatores quoque summe estimant, quique ChristIanae & antiquae Religionis vindex fult acerrimus , In fine' HomiIIae uItimae sententiam CathoIieorum disertis his uerbis exprim i e , Quis certus est, inquit, ) quod Imperator ignoscat EEt tamen pecunIa fundItur, maria transmeantur, pro cellarum ineerta sulcantur , δ' pene , ut mors e UNtetur , mors ipsa suscipitur . Supplieatur deinde perthominem homini . Sine dubitatione fiunt ista , cum sit dubium , quo sine proveniant. Et tamen certiores sunt cIaves Ecclesiae, quam corda Regum, quibus clavibus quod eumque in terra soIvItur , et Iam In caelo soIutum promittitur, & mu Ito est honestior ut Ilias ,
nor imponitur , & nullo temporalis mortis perIeula mors aeterna vitatur . , , ἰΑudis AugustInum dieere , per absoIutionem, quae' fit In Ecclesia , hominem eriapi aeternae morti ; tu dieis , Sacerdotem p rcinunciaretan xum, Peccata esse remisse , cum DEI solius sit ,
nodos peccatorum solvere . Id Ipsum d Ieebant & olim Novatiani. Quare quae In illos disputata sunt, in L
theranos pariter cuncta conveniunt
849쪽
. AudIamus igitur, quae contra Novat Ianos Paeianu & D. Ambrosius seripta nobis reliquerint. In primis Pacianus a in epist. ad Symproni num contra NovatIanos haec babel Nunquam Deus , inquit, a non poenitenti comminaretur , ni fi ignosceret poenitentis. Solus hoc, inquies , poterit Deus.
Verum est. Sed & quod per Sacerdotes sitos facit, ipsius potestas est . Nam quid est illud , quod Apostolis dicit: Quae ligaveritis in terrIs , ligata erunt & in cae- I s', & quaecunque solveritis in. terrIs, soluta erunt re
zare solit Iieed, & SpIritnm sanctum dare solis, gentium peccata purgare , quia totum hoc non aliis squam Apostolis imperatum est . Quod si uno in Ioco , R reso Iulio vinculorum, & Saeramenti potestas datur ἱ veI totum ad nos ex Apostolorum forma, ct potestate deductum est, aut nec illud ex decreto relaxa tum est . ,, Et in epist. 3. o Quare sive baptizamus, inquit , b sive ad poenitentiam cogimus , seu Veniam penitentibin relaxamus, Christo Id auctore tractamus. is Docet igitur Paeianus , hominem & relaxare peccata, ct auctore DEO reIaxare. Sacerdos er
go Christi minister, & vicarius est , potestateque su- hordinata peccata dimIttit. S. vero Ambrosius L. f. de PoenitentIa cap. 7. ς Novatianos alloquens,,, Cur baptizatis, inquit, si pes Iaominem peccata dimitti non IIcet In baptismo utique remissio omnium peceatorum est . Quid interest , utrum per poenitentiam , an per lavaerum hoc ius sibi
datum Sacerdotes vindicent Unum in utroque mini- serium est. Sed dicis, quia in lavacro operatur my- fierἐorum gratia . Quid, in poenitentia , nonde nomen
Domini operatur Id ergo Ubi vuIlIs , vinditatis vobis DEI gratiam ς ubi vultis , repudiatis . D Hoc sia dictum existIment Novatore1 . XXXI.
850쪽
XXXI. Confirmatur amplius verItas fidei nostrae , qua peccata vere a Sacerdote dimitti profitomur , ex S.Cypriano , antiquissimo Ecelesiae Patre. Crebro Ia doces contra Novatianos , Iapsis vere poenitentibus pacem dandam esse , per quod aliud non intelligitur; quam ut lapsi paenitentes per Leerdotes, de EpIscopos a peccatis absolvantur, saeraque eommunione reflelantur. Pater id elarissime ex ConeIIIo Africino, ex quo Patres triginta septem ut notatur in edit, saepe citat. AntVerp. p. 4. eorumque Praeses CyprIanus ad Corne Iium Papam a epistoIam exararunt, in qua pacem lapsis dandam esse assirmabant. Inter alia Ita habent: ,, Nec enim , inquiunt, fas erat, ut permittebat paterna pietas, & div Ina eIementia, Eeelesiam pulsan i-bus elaudi, & dolentIbus, de de erantibus spei saIutaris subsidium denegari, ut de is Io recedentes sine communieatione aut paee Domini dimitterretur ι eum permiserἰt ipse, qui legem dedit, ut lἰgata In terrIs, etiam in eaelis ligata essent, solvi autem possent 71-lie , qui h7e prius in Beelesia solverentur . ,, PORpauca interiecta Eueharistiam quoque lapsis sed poenitentibus dandam esse pronunc Iant. In Tractatu de isseis, eIt. edit. pag. 346. hisee men tem suam iterato aperIa Cyprianus e ,, Confiteantu
singuli, inquit , quaeso vos fratres delictum suum , dum adhue qui delIquie in laeuIo est , dum admἔtti confessio eius potest. dum satis factio, &PRAEMISSIO FACTA PER SACERDOTES, apud Dominum grava
Ηoe loco mIllime obseuro CyprIanus a Sacerdoteremissionem peeeati fieri, eamque DEO gratiam esse satIs insinuat . SI Novatores diean , intelligendum esse
Cyprianum, Sacerdotem deeIarare av annuntiare sis.lum , peccata esse remissa, vim ἱnferunt vertar aIIo quin clarissimis.