장음표시 사용
811쪽
Ioc. cit. ut eum fidelibus e stant paenitentes neque crem Careebumenis egrediantur. Quia igitur in quarta haasati ne poenitentes eum aliIs fidelibus DivinIs , &facrIs mysterIis adstabant , ideo gradus Ille dieebatur Consissentia. Etsi autem tot I saeri sieIo paenitentes hianteressent, IieItum tamen ipsis non erat sacrifieandae 3 offerre, nee de oblatῖone, sciI. de Eucharistia,eκ obIatis muneribus consterata , participare I Ips rum quoque nomina ad altare non reeitabantur. Locus ipsis assignatus erat ab ambone usque ad sanctuarium: participes fiebant praeeum, sed non , uti mox dicebam , communionis laerae. Olim dum humilitas , di poenitentiae amor magIs quam nune , Christianis eordi fuit, multi non raro IIbere ae sponte in ea stati ne versabantur. Cum denIque iniunctam poenἰtentiam implessent, diuque Inter ambonem ae Presbyterium constitissent, ad saera .mysteria accedeba t. N O T AE.
m. Numero IX a) Paulus Samosatenus, natIone ς' -s, Episeopus Antiochenus, asseruit haeret Iee r ChrIstum non semper fuisse , nee ante Mariam Virginem extitisse , ae proinde non DEUM, sed purum putumque hominem esse. Ab eo nomen sortIti sunt ei a haerentes , dictique Pant ansae, seu Pauliani, quo re. Iicta Haeresi ad Eeelesiam revertentes iterum baptizari debere sanxIt Cone Ilium N eaenum primum , eo quod in nomIne Trinitatis mIn I me baptIEarent. Qua ver baptismi forma usi fuerint , memoriae proditum non
812쪽
too Historia est. Contra PauIum eoaetiim est Coneillum Ant Ioehenum a n. as . Sed postquam in isto Concilio palam pollieitus fuisset , se mutaturum sententiam , deceptis per simulationem FirmIIIano Caesareae in Cappadoc;a Episcopo , Conei III Praeside , aliisque Episcopis , Para
Ius Samosatenus Indemn Ix evasit. Uerum datam fidem violans, altero In Concilio, Antioclaiae celebrato an. as . seu, ut alii, a o. depositus est. Numero XI. r. Catechumenorum olim tres eran classes. Prima eorum erat, qui ad audiendum verbum DEI admittebantur in i eam Ecclesiae partem , quam
hodie navim appellamus, & In qua certum est, olim habitas fuisse conciones . Quare Idem locus , in quo Catechumeni consistebant . Κατν. γουμικον , id est, Auditorum dictus est , Ipsique Catechumeni A
Expleto Catechumenatus, sed Audientiae tempore, quo durante in fide orthodoxa imbuebantur , dicti sunt Competentes , IIque Deundam Classem constituebant . competens, Inquit Isidorus, iocatur, qui post infructionem fidei eompetii gratiam Christi idest, qui ad baptismi gratiam admitti postulata inde a petendo co--
petens vocatur . Hi Competentes omni conatu se pra
Parabant ad gratIam regenerationis digne percipiendam . Ecclesia e contra omnem adhibebat diligentiam, ne indigni admitterentur , Inst Ituto eapropter super momres competentium severo examine , quod appellabana
Scrutinium. Septem vero ex Ordine Romano Scrutici a.
habebantur a tertia hebdomada quadragesimae usque
ad Sabbatum sanctum , & si quis indignua inventus fuisset , rejectus est ad Classem Audientrum. Nisi prioribus scrutiniis Comp/tente, inventi fulcina indigni, illis S mbolum tradebatur in dio Palmarum
quae idcirco Pascha competentium vocinatur & dicebantur Mecti , qui tertiam Catechumenorum classem . constItuunt. Reddebant Cateehumeni Symbolum in Ee-elesia Romana Sabbato sancto paullo ante baptismum. Est autem reddere Sumbolum . illud memoriter reeitare,&ChrIssianam fidem ante su eptionem baptismatis pro- . Una cum Symbolo tradebatur CatechumenIs Ora-- . tio
813쪽
Ponitenιiae Publicae . potere Dominica, quam tamen proximo primum Palahau festo reddebant . 'Numero XIII. 3. Vetus In Εeelesia Christianorum mos fuit, ut qui ad MIssas celebrandas conveniebant, Sacrum Epulum percepturi, suam unusquisque sacrificii partem adserret. Innumera huius rei exam p Ia produci possent: sussietat nobis Canon I v. ConeIlii II. Matis. conensis, In quo statutum legimus; a ,, ut omnibus Domini eis d Iebus Altaris oblatio ab omnibus offeratur tam panis, quam vini; ut per has Immolationes, &Peceatorum suorum fascibus careant , ct eum Abel ,
via eeteris iuste offerentibus promereantur esse conis di Ics. Haec consuetudo apud Leonices ex parte adhuc Observatur. Sirmondus in Diquisitione de cap. I.
πestis oeulatus haee. scribit: is Vidimus, inquit, bὸ aliquando ipsi, non iniucundo spectaculo in ArmorIeis
apud Leonices antiqui moris Imaginem reserentes Mintronas aliquot: quae die fesso communieaturae eum IaDominicum venissent, adstantique ad Altare celebraturo Sacerdoti suam singulae oblatam , sed puram , ct azymam, vel domo allatam , ve I e sacrario petitam Obtulissent; ubi peracta consecratione ad communionem ventum est , ita Omnes communicarunt , ut muluia
inter se hostias partRiparent, nee culpari ulla posset ἱsi de alterius, ut Cyprianus loquitur, sacrificio sumeret , cum suam ipsa vicissim alteri concederet . . CAPUT V.
Ob qua crimina imposita Olim fuerit publica Tanitentia i XIV. I NE Centibus noviter ad Christum eonversis haec in Synodo derosolymitana statuerun Apostoli: ,, Visum est, inquiunt, Spiritui S. & no-
814쪽
Is, nihil dytra Imponere vobis oner s, quam haee n cessaria. Ut abstineatis vos ab Immolat s Simulaer Fum, & sanguine, di suffocato, di forn eatione. Amm. v. a 3. is a Quae s. CyprIanus Lib. 3. adustrinum eirea finem tedit. Aut uerp. Απ. IS . pagasA. Tom. a. Oper. D. Cypriant 7 Ita reddita: Vi- rem est sancto Spirhul , de nobis nul Iam imponeresareinam, quam istam, quae in ne eessitate est , abstἰ-2ere vos ab Idololatriis , & sangu Inis effusione e I relliger Illieita 8e fornicatione. Hre nimirum sui ca) Pacianus ait : novi Tessamenti tota conclusio , Ideo haee tria, HoIolatrIam , homi eidium , st fore
eationem, tanquam eapItalia vuIa se omni cura vitabant fideIes, ut In his offenderet nemo, aut qui osse α.4eret , indignum illum EeeIesiae foetetate iudIearen . Neque hae solum animadversione contenti erant , sed -- Illorum eriminum , Idololatriae vἰdelicet, Homi eidii , & Adulterii seu sornieationis publIee eonvictum publieae poenitentiae subdebant. Res haee apud omneseerta est 1 tr explorara, nee a quoquam In dubium vo viri potest, nisi eo ipso In antiquitatis Disciplina pe-segrinum sese demonstret . th) IIs tamen iupradictis etibus -criminibus , quae , quod publIea paenitentia iux-sa Canones eastigabantur, canonicis apud veteres dicta sunt, sueeessu temporis nonnulla addita suere , qa; publice expiari oportebat. Vehementer autem II salIuntur, qui quaevis peceatrumortalἰa indiserim sim publica eamgata fuisse opistiantur. Nee enis veteres ScrIptorex, qui saecuIo tertio
815쪽
Fanitentia Publicie. 8o3i Ieiuntur. Ita falsum testimon Ium , & oceuItorum erI-minum de Iatio Eliberino ean. 73. & 74. homicidii mulctis expiabantur , Sc. XV. Infirmum , d Iees, argumentandi genus , eR , si quod probandum est, solo Scriptorum silentio evincatur . Porro tum probandum esset, non omnia peccata
mortifera legi poenitentiae publieae Fuisse subiecta , id
ex argumento negativo demonstiatum solummodo fuit. Respondeo In primis , argumentum negativum ens lentio Scriptorum, S maxime synehronorum deductum , minime semper infirmum esse, sed subinde robustissimum. Nee sortiori argumento fabu Iae, di fig menta exploduntur , nisi demonstratione , quod nullu STriptorum eoaevorum , aur proxime subsequentiun illa eo tempore actitata reserat, quae recentior quis
piam finx t. Certe deeantata illa Fabula Ioannae Pa p ssae hae praesertim ratione resellitur, quod Scriptores synchroni , aut proxime subsequenter , Graeci praecipue s Romanae Eeelesiae tum insensissimἰ, Ioannae illius fictiliae mentIonem nullam facIant, sed primum a poste rioris aevi Seriptoribus, iisque ex parte levidis intrusa
fuerit ..Cum ergo nullus saeculi tertii Scriptor , quo tamen, ut mox dἰeebane, de superius Cap. I. monui, severitas poenitentiae publicae observata suill vel max
me , aliorum peeeatorum canonicorum mentionem ia-giat, praeterquam eorum, quae diximus , consequens est , ut IIa magis assentiamur, quam morosis qui id mdi heri natis eritici g. R. II. Assertionein nostram probari quoque posse po stive, & quidem sequentibus ratIonum momentis. r. S. Basilius Epist. ad Amphilochium c a caa. 14. varos hortatur , ut pravum affectum deponant , de poenitentia iis iniungenda nee verbo meminit. Asserit quin immo, eos seposito avarItiae studio ad sacerdotium promoveri posse: quod certo signum est, avaros poenitensae publicae subiectos non fuisse, eum publiea
816쪽
ad Lento tum assirmat, avaritiam absque severiore punitione su i se abs Patribus praetermissam . 3. S. Augustinus Epist. 64. ad Aurelium ait, eon emi Iones, ' ebrIetates, quae tune temporis In honorem beatissimo ' Martyrum celebrabantur, quamviFessent flagitiosae, non tamen severius fuisse punitas. En eius verba: a Cubilia, & impudicitiae tam mPguum crimen putatur, ut nemo dIgnus non modo Ee- clesiasti eo ministerio P sed ipsa etiam Sacramentorum eommunione videatur, qui se isto peccato maculaverit. Et recte omnino . Sed quare solum p Comessatione renim, & ebrietat est ita concesse , ct licitae putantur, ut in honorem etiam beatissimorum Martyrum non solum per dies solemnes, quod ipsum quis non Iuge nodum videat , quῖ ha e non carnis oculis in spieit, sectetiam quotidie celebrentur . Quam foeditatem si tantum flagitiosa , & non etIam sterIIegia esset, quibuscum quo tolerantiae viribus instentandam putaremuS. . Secreta confessio regula olim fuit imponendae poe nitentiae, sive publicae, sive secretae , ex iudicio vide. licet prudentis Saeerdolis, enius erat dἱscernere inter peccata, quae publice , quae 'privatIm expiari oporte ret 2 ex quo sequItur, non omnia peccata mortalia indiscrimInatim publice punIta fuisse. Origenes, qui saeculo III. floruit , Ita de re differit r b ,, Circumspice, inquit , diligentius, cui debeas CONFITERI PECCATUM TUUM r Proba prius medicum , Cut debeas caussam languoris exponere . Si quid consilii dederit, fac as, & sequaris. Si intellexerit, & viderIL talem esse languorem tuum qui la conventu tollus Ecclesiae exponἱ debeat , & curari , ex quo fortassis,& eeteri aedifieari poterunt, Ze tu ipse facile sanari, multa hoe deliberatione, de satis periti ἔllius Medici consilio procurandum est. D3. Probatur id ex faelo, quod narram Sozomenus
817쪽
Τamitentiae Publieae. L. I. Ηἰst. cap. I 6. & Soerates L. I. c. I9. Mulier quae
dam , ait Socrares , ad Presbyterum Paenitentiarium Meeis
LATIM CONFESSA ERAT a) . I resbyter vero prκ cepit mulieri , ut j6uniis, edi orationibns macaret . Narrat exinde Historicus, mullerem illam , OeeasO- ne poenitentiae persolvendae diutius In Eeesesia commo- Tatam , cum Diaeono peetasse ; quo ei nore in aureaa Sacerdotis primum deposito , tum ex immaturo, & ini
Prudenti zelo publice declarato, seand Ium Ingens in Ecclesia subortum est, Ipsaque mulier ex consilio Sacerdotis Poen Itentiarii publicam poenItentiam sublIt. Il- Ie enim ex secreta eonfessione iudieabat, & quae requanta poena pro delictIs imponenda foret. b Ilis c Poenitentiarius pro cuiusque delicto, quid aut facere
sngulos, aut luere oporteret, 'De loco indicebat. s. Den que constat ex Can. q. Cone. Neocaesareen
sis Ann. 3I . celebrati, quod pro peceatis, scia cog tatione commissis, etsi Iethiseris, poenitentia publica dictata non fuerit. UIde Tona. II. Cone. Regiori fol. 8. & 79. XVI. Ex modo dictis satis constare arbitror, non omnia indiseriminatim peceat a Iethisera, sed atmeiora. tantum , Idololatriam vIdeI. Homleid ἰum, & fornicationem , eorumque species manifestas , primis Ecclesiae iseulis publieae poenitentiae subiecta fuisse . Pro allis tamen criminibus eerti erant praescripti eanones, ς secundum quos Sacerdotes poenitentiam iniungere opo tebat. Diu illi in Ecelesia perseverarunt, donee frige stente fidelium earitate in desuetudinem abiere. De I sIta disturrit suo more perquam erudite Sanctissimus,
818쪽
s, uni euique peccato esset imponenda Menitentia, ut si ,, enorme aliquod audiretur ροrpetratum erimen e quod , vel ratIone sui, vel rat Ione adiectae cireumflantiae, M quamdam peculiarem , de gravIorem redoIeret nequ- , ,, tiam , & turpitudinem , simul stat m eonvenirent
ν Epistopi ad deliberandum , quo poenitentiae genere,, esset it Iud expiradum ι reque mature distussa , ae,, tandem det beratari singuli praeciis suIs, quod com-
,, muni consensu satu tum fuerat, significabant: ....is tanti praeterea momenti negotium aestimabatur, ulis peceatores dignam, suoque reatui aequam lubirentis poenItentiam, ut interdum etIam Romani Ponti fiet sis ea de re exquireretur sententia, ct quandoque ad x, eundem Ipse reus remitteretur diiudicandus, qua &M quanta poenitentia, a DEO, Atque ab Eeelesiareeo is ciliationem consequi mereretur. Post horum proba-M tionem ita subjungit laudatus Pon/ifex: ca Quamis autem aut Episcopi, aut Pontifices Maximi certo,, crimini semel imponendam statuerant, poenitentia ε,, in eodicem resereb tur , qui Libeν Τ itentialis est m nuneupatus, ut deinceps regula esset . ad quam In is seriores sacerdotes se consormarent: & ne quisquam
,, ab ea recederet, Episcopus in sua Synodo, atque n,, dioecesis visitatione , id potissimum Investigabat, an is quilibet Presbyter librum haberet PoenitentIalem , M saae dioecesis proprIum , ct an secundum quod ibis praescrip tum erat, pro modo eulpae poenitentiam inisis iungeret, . Ηaee probat ex Burchardo, atque em. Reginone , qui in sua canonum collectione cap. 98. . docet, in visitatione Ecclesiarum hanc singulis Pres. byteris ab Episcopo, aut Archi-Diacono Interrogati nem fu i sse propositam: Si Fabeat Poenitentiati Roma num , viri a Theodoro Discopo, πιι a Veneνab. Τνεμ ινιενo Beda editum , ut secundum quod ibi scriptnm ess , interroget confitentes, oe confesso in dum p itentiae im
ba Antonius Augustinus , pergit eruditus , quem
819쪽
Paniunt aut in . to IaudavImus, Pontifex ad suam Iuris Canoiae; epit mam antiquum at exta poenItentiale Romanum, ita novem titulos distributum , In quἰbus varia reeensent ulleximinum genera, atque ex Cont Ii Is, Summorum Pomtificum epistolis, ac Patrum se emiis , menitentiae describuntur, pro singulis Imponendae .... post Gr tiant Decretum in editIone Romana habentur canonespcenitentiaIes desumpti ex Summa Astensi, eosdemque Gancines amendis purgatos, qui librariorum Ineuria ἔn eos Irrepserant, laudatus Antonius Augustidius adiecit libris Poenitentialibus, Romano, Bedae, & R boni, opportunis, ct eruditis noti s a se exornatis ἀ Alios antiquos libros PoenitentIaIes In In rem protuli
hrum de remedio Mecatorum ven. Bedae, & Capitu- are Theodulfi Areh ep. Aurel Ianensis, publici iuris fe-
αῖε Baturius rom. 7. miscelisa r. p. 22. Mur torius
binos PoenitentIa Ies ex ItalIcis deprompsit hi blIotheeIs, alterum scit. ex MS. Castuli CanonIcorum veronem sum , esterum ex Cod Pibus inS. Monasterii Boblensis ,
atque ambos edidit pom. s. Antiq. Bal. med. aevi diffart. cf. S. Carolus Borromatus, non sesum vulgato ganonea PoenItent ales, sed Innumeros a IIos ex anti
quis Co iliIs , ali Isque libris PoenItentialibus In unu eollegia, per decem dIstrIbu It Decalogi praecepta, e rumque lectionem summopere sacerdotibus ca) com
Doret ex Inde ripIentissimus Pontἰfex, non prude ter facturum Episcopum illum, qui in Synodo Di mee sana antIquos canones Poenitentiales renovaret, sui sisque Constitutioni hus annecteret, animo Inducendἱ Co Ossarios poenItentias ἱ inponendas, quae pro unoqu que erImine sum in litis praeseripetae r hae enim rati ne non solum νIgId Immis Ethleis sectatorem se ostennaeret, sed non plane impossibilem attentaret LAt, subiungit idem loco est. pag. IF. n. s. NEpiscopus suis Synodalibus Concti tutionibus canonex
ea a Vid. supra in Notis ad cap. a
820쪽
so δ' , . . Historia Inserat PoenitentIales, vel eorundem studium , & eo-gnitionem Sacerdotibus suadeat, aut etiam praecipiat, non ut illos, iam a multis saeculis obsoletos ad usum revocet, sed . dumtaxat, ut eorundem notitia Conseia sariis prodesse queat, ad aliqualem proportionem servandam Inter diversas peceatorum species, & pcenitentiam pro singulis Imponendam , Ae praeterea, ut idem Consessarii inde argumentum desumant ad aperiendam poenitentibus admissorum scelerum gravItatem, . quae tam longa, tam aspera, tamque formidanda v In dicta , etiam in hae vita , ab Ecclesia coercebantur, si inquam, hoe tantum eonsilio id ab Episcopo fiat, sta- sim Constitutiones SymodaIes Inclamare , turbas clere, Clerum, & popuIum adversum eas concitare, quod aliquando factum selmus, res pIane intoIerabi IIs est , atque a nul Io eordato viro serenda. Confirmat dicta doctissimus Pont; sex plurium Synodorum testimon Iis, quae in Sacerdote ean Onum Poeniten Italium notitiam requirunt. Ex. g. In Synodo Pragensi habita isos. & iussu Cardinalis Episcopi de
Harrach recusa Isso. Tit. de Poenit. dicitur: Consessarii eansnes P vinitentiales memoriae mandent, uι singuus criminibns eongruam satisfactionem injungant . Sed id ut iisque Intelligendum est se eundum disere tam Doctoris A gelici doctrinam, qui susGib. 3. quiseis. I . art. I. ita sapienter disturrit: Uidetur satis conveniens, quod Sacerdos NON ONERET PγNITENTEM GRAUI PONDERE sATISFACTIONIS: quia sicut parvus ignis a multIs lignis superpositis de facili extinguitur , ita posset contingere, quod parvus affectus Contritionis in poenitente nuper exotatus , propter grave onus satisfactionis extingueretur peccatore totaliter desporante . Unde melius est , quod Sacerdos poenitenti indicet , quanta poenitentia esset sibi pro peccatis i
inngenda, & iniungat sibi nihilominus aliqyid , quod
Poenitens tolerabiliter serat, ex cuius impletione a se suefiat, ut maiora impleat, quae etiam Saherdos . iungere non attentasset, & haec, quae praetis lavi unctionem facit, aeeipiunt maiorem vim expiationis cui pae praeteritae ex illa gen rati iniunctione, qua Saeeiddos