장음표시 사용
61쪽
habuisse contendit. Sed errasse virum doetum facillime comparatis inter se utriusque autoris verbis cognosces: Leo II. 39. Sequenti autem
anno defuncto primo Ottone Otto secundus imperator, filius ejus, cognomento rufus, venit Capuam et abiit Tarentum ac Metapontum et deinde Calabriam.
anno Rot obscuratus est et magnua
Otto Calabria ingressus est et Recepit oviugem filio suo Ottonineptem Johanni Constantinopoli. tani impietatoris, qui cognominatus est CimisH.
Nam ut omittam alia parum similia, minime credendum est, si Annales Cass. ante oculos habiturus suisset, Leonem adeo errare potuisse, ni Ottonem II eo anno in Calabriam profectum esse diceret. Ergo Leo uo usus est hac priore Annalium Cassinatium parte seu potius, ut accurate dicamus, eis veteribus annalibus Cassinensibus, unde haec excerpta videtur. Quum enim posteriorem eorum partem non esse nisi ex aliis annalibus exscriptam demonstraverimus hujus quoque eandem esse rationem facillime conjeceris. Sed valde mira haec res est. Neque enim ignorasse Leonem, qui ipse erat bibliothecarius monasterii, vetustissimos illos annales Cassinenses credibile est, neque, Si nosSet, praetermisisse.
Nam et ipse diligentissime opus suum composuit et ex annalibus ejusmodi multum ei percipiendum erat utilitatis. Sicut igitur in posteriore chronici sui parte in temporibus ordinandis plane annalibus Cassinensibus nititur, ita etiam hic idem facere plurimum ejus interesse debebat. Sed non eis usus est. Quum igitur annales eos diligentius examinarem aliud repperi quod non minus mireris Scriptum est in eis:
At abbas ejus nominis neque tunc neque omnino primis medii aevi saeculis in Monte Cassino extitit, immo vero eonstat ex vetere cataIogo abbatum, quem et apud Leonem et in chronteo Vulturnensi deseriptum invenimus, inter annos 9 I et 34 Johannem monasterio illi praefuisse. Quibus duabus musis ductus facere non possum quin suspicer An-
62쪽
nalium Cassinatium priori huic parti parum habendum esse fidei, minime certe, quamvis id ipsum prae se sene videatur, ex vetustis annalibus esse haustam. Tertium denique premendum est ab Anonymo Cassinensi veteres illos annales non servari totos atque integros. Quamquam enim magna eorum, quae ab hoc et in AnnalibusCavensibus reseruntur, similitudo posteriorem illorum inde ab anno 034 partem sero ejusdem fuisse speciei, qualem utrique illi reddiderint, demonstrat, priorem tamen multo uberius scriptam esse patet comparatis exempli gratia inter se quae et Annalium Cassinatium autor et nonymus de anno 10 10 inde hauserunt: Annal. Cassin. 010 mo anno Anonym Cass. 10 10.
domnus abbas Johannes defunctus est, cui quorundam malignorum instinctum neventanus quidam diaconus canonicus Johannes nomine, suus nepos, indigne successit etc.
Nam vere Annalium Cassinatium autorem ex veteribus annalibus Cassinensibus illa duxisse et eis probatur, quae supra de hac priore annalium ejus parte disputavimus, et firmatur, si quae Leo ΙΙ. 28 29. de eadem re refert, conferuntur. Haec enim eis, quae in Annalibus Cassinatibus scripta sunt, tam similia sunt, ut ex eodem fonte utrumque autorem hausisse pateat. nonymus autem illic non recepit nisi prima verba cetera Omnia praetermisit. Inde concludendum esse arbitror, id quod et ad judicandum quae fides omnino Leoni habenda sit et ad ipsas temporum eorum res cognoscendas gravissimum est, non ea solum, quae Leo cum Anonymo Cassinensi communia habet, ex veteribus illis annalibus hausta esse, sed fieri posse ut etiam plures chronici ejus partes inde duxerint originem. Atque huic quidem quaestioni altera occurrit, scilicet quae de eis habenda
sit, quae Leo in codicera autographo scripta postea omiserit, alia Amatum secutus scribens, ' eo praecipue loco II, 37
63쪽
ubi de re maximi momenti, de primo ormannorum in Italiam adventu, agitur. Quum enim quae ex Amat hausit parvi sint lacienda - nam ipse Amatus res ante suam memoriam gestas minus accurate scripsi, plurimum intelligere nostra interest, utrum aliunde hausta, quae in posterioribus chronici
sui exemplaribus Leo alia omisit, alia cum relatis ab Amato conjunxit, majore sint fide digna necne. Atque ego quidem,
etiamsi non omnia tamen aliqua eorum aliaque aliis locis Cassinensibus illis annalibus Leonem didicisse conjecerim. Id quod quamquam certo probare nequeo sunt tamen quibus commendari videatur. Primum enim omnino Leonem scimus pleraque, quae ipsos illos annales secutus in primo exemplari scripserat, postea delevisse. Dein tota eorum, quae Leo hoc loco tradit, ratio, ut copiose Meli res reserat, qui duces Normannorum fuerint, quibus locis cum Graecis pugnaverint narret, probare videtur non fama aerumoribus sed ipsis litterarum testimoniis eum nixum esse. Annalibus veteribus Cassinensibus etiam Johannes monachus, qui ipso saeculi duodecimi initio Chronico mona-aterii S. Vincentii vitti emi composuit, in usus est atque ita quidem ut quae pauca inde ab anno 1000 praeterres ad ipsum illud monasterium pertinentes et praeter abbatum Cassinensium nomina resert inde sint hausta. Ac Rauenbachius quidem Leonis chronico usum eum Sse affirmat. Id quod maxime dubium mihi videtur. Nam in posteriore parte nullam illius habuisse eum rationem manifestum est, in priore autem, quae in rebus ante annum 1000 gestis versatur, non reperire potui nisi duos locos, qui et re
et verbis similia Leoni contineant. Chr. Vult p. 3b seqq.- Leo Ι 8 et 12 Chr. Vult p. 405 - Leo I, 44. Neque
vero ex ipso Leone sed ex alio fonte unde etiam ille duxerit, haustos eos esse putaverim, primum quia sunt unici.
Τ Anno 101 Pasehali papae illud tribuit. ditum est a Muratorio in Seriptoriun rer Ital tomo I, 2. p. 325. - Mon Gem his SS. VII. p. 561.
64쪽
deinde quia ipse autor profitetur p. 371 r Scire autem volumus omnes, qui hujus libri lectores accesserint, nihil me
scribere nisi quod aut cetis scriptura me docuit, aut a senioribus ipsa canitie aut gravitate venerandis fida relatione didici aut ego ipse nostris temporibus meis oculis aspicere potui. Leonis autem chronicon, quod paucis annis ante compositum est, inter veteres scriptura illum numerasse parum habet verisimilitudinis. Item Chronte Fo/εae nonae pars ex annalibus Cassinensibus effluxit, atque ita quidem, ut autor ejus simili exemplari eum Annalium Cavensium autore usus esset, scilicet quod usque ad annum c. I 00 pertineret. Item qui Chronicon Ca/aurien/e ysaeculo XIII, Johannes Berardus, componuit, prima illa annalium Cassinensium parte usus e St. Denique Romualdum Salernitanum haud eos neglexisse infra ubi de eo disputabimus, exponemus. Restat ut quomodo et in veteribus illis annalibus Cassinensibus et ab eis, qui inde hauserunt, tempora sint ordinata inquiramus. Atque hic quidem a Leone incipiamus, qui in chronologia fere omnino ex annalibus illis pendet. Cujus de ordinandorum annorum ratione qui solus aliquid certi statuit, eo,' iterum atque iterum alculo Pisano usum eum esse, id est annum a Kalendis Martiis nostri praecedentis anni ineepisse contendit. Sed vir doctu errore lapsus est. Id quod ut probem aliquot afferam locos, quibus talium rerum tempora a Leone definiantur, quae quando evenerint
Quae igitur Leo refert: ea acciderunt:
I 014. enricum imperatorem Romae I014. 14. Febr. Boeh- coronatum eme III 31. mer reg. P. I. 1017. Normannos Apuliam invasisse. 1017. Barens ann.
65쪽
1022. Henricum imperatorem Italiam venisse. II, 39. 1025. Henricum imp. obiisse. II, 56. 1022. Boehmer. p. 63. 1024. 13. Julii. Boch
1047. Henricum imp. Capuam Venisse.
eodem modo, quo nos, tempora ordinavit. tque hoc uno loco erraSse eum Seu potiti autorem, quem secutus eSt, inde facile explicari potest, quod de re extra Italiae fines gesta agitur. Ac ne a Kalendis Martiis quidem annorum principium eum secisse anni 0l et 1047 docent. Ergo vulgari nostra ratione eo usus est. Atqui eadem etiam Annales Cavenses anno ordinant. Ergo, quia uterque autor eosdem veteres annales Cassinenses secutus tempora definivit, illos quoque eundem calculum adhibuisse concludendum est. Eandem rationem quum prior Anonymi Cassinensis annalium pars secuta sit, inde ab anno I 033 quae certo anno gesta sunt praecedenti anno semper tribuunt. Id quod quum jam dudum viri docti animadverterint, tamen quomodo sit explicandum inter se non con8entiunt. Nam et Peregrinus et Walten bachius librariorum negligentia mendum illud commissum esse dicunt, contra Meo ' Muratorii suspicionem seeutus non esse mendum illud, sed ipsum autorem diverso calculo, eoque Pisano usum esse affirmat. Equidem hanc posteriorem Sententiam minime probaverim. Quia enim demonstravimus Αnonymum nil aliud secisse nisi ut veteres illos annales exscriberet parum verisimile est ipsum eum quasi novarum rerum studiosum Subito suo arbitrio annos illorum mutaSSe. Denique de Petri Diaconi, quem, quum Leonis chronicon
66쪽
continuaret et ipsum annalibus veteribus Cassinensibus usum esse jam supra significavimus, dicendum est chronologiae ratione Atque illum quidem atten bachius My ait eodem errore lapsum esse quo Anonymi Cassinensis annalium librarii, scilicet ut anni praecedentis numerum cum rebua Sequenti anno gestis conjungeret. Quam sententiam einreichius ' secutus concludendum inde esse existimat, errorem illum jam in veteres illos annales irrepsisse. Sed dubito num ipsa illa Natten bachii sententia recta sit. Nam Petrus minimo sibi constat. Quum enim aliis locis vere errorem illum committere videatur, quem in Anonymi annalibus notavimus, ut:
Quodsi memineris chronico illud a Petro nimis negligenter esse compositum, ' ex libidine eum nulla habita autorum, quos Secutus est ratione annos quoque definiisse tibi persuadebis.
Iam ad ultimam hujus dissertationis partem pervenimus. Quum enim adhuc a singulis, quotquot extant, annalibus profecti, comparatis aliis autoribus, qui amnitate quadam attingere eos videbantur, qualis et eorum et pristinorum annalium, quibus usi esse putandi erant, ratio sit quaesiverimus, absolutis omnibus illis id nobis restat, ut in aliorum, qui res
67쪽
gestas scripserunt, libris qui annales quasi lateant indagemus. Ac quum in reliquis libris nulla ejusmodi vestigia appareant, de solis duobus disputandum est de Romualdi Salernitani et de Amalitiano chronico.
Ac Romualdi quidem jam supra, ubi de Lupo et de
Cassinenουibus annalibus disputavimus, ' decimus mentionem. Nunc quae sit totius operis ejus ratio exponendum est. Chronico igitur, quod Romualdus archiepiscopus qui inter annos ii 53-II 8 Salernitanae praeerat ecclesiae, de rebus inde ab initio mundi usque ad suam aetatem II 78 gestis composuit=i in tres partes inter se diversa discernendum est. Prima totius orbis res usque ad 0 saeculi exitum continet, secunda breviter res in inferiore Italia 10 11 12 ineunte saeculo gestas memorat, tertia denique copiose quarum ipse autor et aequalis erat et particeps exponit. Atque id quidem patet accuratius nobis secundam solam partem esse tractandam. Illic enim tantum fieri potest, ut annalibus in Italia inferiore scriptis autor usus sit. Usum eum autem esse ipsa eorum, quae scripsit, species clarissime ostendit. Ergo qui et quales illi fuerint quaerendum est. Et hic quoque id quod volumus non consequemur nisi diversas partes discernendo. Primum igitur ea examinemus, quae usque ad annum 994 Romualdus de rebus Italiae inferioris dispersa initio inter res universalem historiam spectantes, mox continua inter se scripsit. Quae quidem ex quatuor diversis inter se sontibus hausta esse existimo. Primum enim si Chronica S. Benedicti et Annales Beneventanos in auxilium vocaveris, nonnullos Romualdi locos 839 840 92l , qui in Beneventanis rebus versantur, valde eis similes esse atque propinquos invenies aic:
lomaei apostoli de Lypari insula Ann. Ben Il. 838. Corpus
sancti Bartholomae translatum ' cf. p. 41. et p. 68. λὶ ditum est in Muratorii Scripti rer. It tomo VII. p. l. novam editio
68쪽
in Beneventum translatum est, de insula Llpari in Salernum principante tunc in eadem eivitate i Kal. Magi deinde in Beneventum. Sicardo quinto jam Beneventano 8 al. Novembris. rum principe, filio Siconi prin- 832. Obiit Sic et Sicardus
stipis. Rom. 840. Tunc quoque di-vlηu est principatus Beneventini in ejus eonstituitur. a. s. m 10.
deIehis gessit annis 3. Musatque Salerni, et Beneventi quidem temporibus divisum est princi- princeps adolebis, Salerni vero patum Beneventanum inter Sio Sichenolsus factus est princeps conolsum et ipsum.
Quos si accuratius inter se comparaveris et quae supra de Chronicorum S. Benedicti et Annalium Beneventanorum ratione disputavimus respexeris ex eodem unde illa sonte, ex vetere chronico Beneventano, Romualdum illa hausisse
Secundum pauci sunt loci 894. 33 954 98l , quos ex fonte Salernitano ductos esse putaverim. Principum illic Salernitanorum nomina numerantur, translatio S. Matthaei, urbs Salernitana ab Ottonea oppugnata referuntur, rectissime, ut e brevi Salernitano chronico Beneventano illi simili, hausta esse verisimile sit.
Tertium pluribus locis 856, 902, 26, 939, 387, 998
Romualdus Sarracenorum, Ungarorum aliorumque in Italiam inferiorem, in Apuliam praecipue incursiones crudeliterque gesta memorat. Ea quoque ex Vetere libro eum exscripsisse apparet, si quae do anno 902 refert cum eis, quae de eodem in Chronico Vulturnensi Scripta sunt, comparantur: Romuald .:902. Urbs Tauromenis a Saracenis capta est. Eodem anno in nocte visi sunt igniculi in modum stellarum per aera discurrentes: qua nocte rex Asricae residens super Cogentiam Calabriae civitatem dei judicio mortuus egi.
Hoc tempore noctis medio visi sunt igniculi In modum stellarum huc illuc per aera diseurrentes. Tune civitas Rhegium a filio regis Asor capta est. Urbs Taurimenis capta est a Saracenis. Rex vero Asrices super osentiam regidens nocte quadam de judicio mortuus esti Disiligo by Orale
69쪽
Haec non ex ipso Chronico Vulturnensi Romualdum, sed ex comni uni cum illo fonte hausisse inde concludendum est, quod quae simillima aliis locis nominatis narrat, in chronico illo desunt. - Atqui Chronico Vulturnens a Johanne monacho septuaginta fere annis aut Romualdum conscriptum est. -- Ergo laus quo ille usus est minime ad 1 saeculum pertinet. Sed et hic et alii illi loci ipsam veteriorum annalium speciem praebent accedit quod quae cum aliis autoribus conferre licet rectissime dicta apparent; ergo antiquis annalibus fide dignis Romualdum usum esse existimaverim. Et quum urbis Bovini praecipue fiat mentio 967.969 etiam in posteriore parte eis, quae aliunde hausta esse constat, in-Sertum est:
I 045. Drogo Normannorum comes cepit civitatem ibi num eamque depopulatus est, sequenti vero anno postquam eadem civitas reli ediscata est, flagravit incendio.'non incredibile sit hac ex urbe aut ex vicinis partibus illos
Quartum denique duobus locis Romualdus res in Capuanis partibus gestas memorat. Quae illic scripsit eadem fere in Leonis Chronico Cassinensi reperiuntur, atque ita quidem, ut etiam hic uterque autor ex eodem fonte hausisse videatur: Leo II, Huius abbatis Rom. Hic etiam papa Joan-
nono decimo anno Johannes papa ne nobilitavit Capuam archide Roma exiliatus venit Capuam episcopatu, in qua civitate uno et rogatu a praefato principe principabatur Pandulsus cognο- Pandulis tunc primum in eadem l mento Caputferreus. civitate archiepiscopatum consti linit, Johanne eiusdem principis
fratre inibi consecrato. Etiam qua in chr. Vult p. 418 seripta sunt: His temporibus visae
sunt sagittae volitare per aera et in terram cadere. Tune Uno in Apuliam venerant' quibus nil simila apud Romualdum respondet, eundem dueere ori. ginem videntur.
3 cf. supra p. 67. si qua de annis 9024 926 Mao in Analiam suorum tomo V. p. Iob et p. 208 disputavit. Qua de anno 94s Romualdus refert tum Lupo consentianti
70쪽
multos dies fuit terraemotus magnus, qui plures evertit domos in Benevento et in Capua multosque homines oceidit et in eluitate Ariano plures ecclesias subvertit Civitas quoque requentus pene media cecidit. Civitatem vero Coniganam prope mediam cum episcopo subvertit multosque homines oppressit.
Leo II, II. Ante hoc semebiennium ingens terraemotus sa-ctus est tam in Capua quam in Benevento, ita ut in Capua plurimas domo everteret et campana eiusdem civitatis per se sonari saceret. In Benevento autem Viperam deiecit et subvertit quindecim turres, in quibus videlicet centum quinquaginta homine mortu sunt. De Ariano et Freeento magnam partem destruxit. Compinnam civitatem prope mediam evertit eiusque episcopum cum aliis multis occl-dit. Ronsam vero cum universissere in ea manentibus gummersit.
Ac priorem quidem locum spectans jam attenbachius
antiquum librum Leonem ante oculos habuisse conjecit. Quam sententiam ad utriusque autoris utrumque loeum referendam esse puto.
dam ea Romuald chronici pars, qua res inter annos 997et 085 gestae memorantur, quibus ex fontibus hausta sit
quaerendum est. Tria eorum genera discernenda esse puto. Primum enim quae enumerat Romualdus imperatorum Germanicorum et Bygantinorum, regum Franciae, paparum nomina ex catalogis ea continentibus exscripsit.
ribus annalibus usum eum esse comparatis Anonymo Cassinensi, quique alii inde hauSerunt reperie S.
3 Quae longe plurima ac gravissima de rebus a Normannis infra id tempus in Italia gestis memorat ex lante majore hausta sunt, quo eodem Chronici Amalfitani autor usus est. Atque aliqua quidem affinitate cum Romualdo illum conjunctum esse jam eo animadvertit, quamquam minus
Annali IV. p. IV. ipso Romuald etaonie Amassitanum usum esse opi