Joannis Devoti ... Institutionum canonicarum libri 6. i.e. 4.

11쪽

2 II ad Corint. Xi 6 se g. XI. Thessalonicensibus quoque imperat, ut sibio bediant , et si quis non paruerit, eum a Christianorum societate exterminandum jubel: Si quis, inquit, non Obeda verbo noStro per epistola m, hunc notate , et ne commisceamini et illo 1 . Quam eamdem poenam pluribus quoquo criminibus constituit 23; et eadem etiam coercuit tum HSmenae-nm, et Alexandrum in fide nau gys 3ὶ, tum Corinthium incestus in n0vercam reum 4'. Quin nosola severilale jus sacrae potestatis exercere videretur, eumdem Corinthium p lea resipiscentem Ecclesiae communioui restituit ox.

g. XII. Qui laniam in Ecclosiae subditos habet potestalem, ut eos omnino ad parendum cogat, Poenis coerceat, in eorum crimina animai erint , an non eliam tribunal habere poterit, in quo eorum controversias judicetΤ Certo Paulus I) vehementer objurgat Corinthios, quod extra christianorum rempublicam jussices quaererentur qui eorum saecularia Iiegocia cognoscerent ,. et abjectum quemque hominem e Christianis aptiorem ad judicandum dicit, quam polentiorem quemlibet, qui Christianus non sit. Τum negestis, inquit, quoniam Angelos j Dab mud e quanto mσμε εαecularis p Ipse Paulus 2ὶ

12쪽

Timotheum docet judicit methodum quamΕplae um

rum agendi ratio tamquam fima , constansque regula in omnibus recelesiasticis judicus observanda / semper agnita est; ostendual Theodoretus Auis . Mosest, lib. I eap. 2RFay. 47 ed. Taurino 1748, eo Aeta cleri Gallicani Dela Iurisa. Meleaiari. par. R. R., s aegi tom. 6, ed. -

g. XIII. Vita lanelis Apostolis 3 eorum Succe

fores suam semper exercuesunt potestalem non solum- in interiori , set eliam in exteriori soro 1ὶ ς habueruntque iudicia non tantum de rebus fidei, inorumque regulis 2L. sed 'eliam de controversiis, Iuae inlin Christianos oriebantur. Id vero factum est non modo cum Christiani, sed etiam cum ethnici imperio polirentur. Hoc enim temporis intervallo sem per Ecclesiae Magistratus, hoe est Episcopi, ea curarunt, quae ast Religionem pertinent; atque etiam poenis coercuerunt crimina Christcinorum, praeser-lim poena excommunicationis, quam nulla gravior est, eι quam. servato ordine iudiciario inflixerunt 3ὶ.

13쪽

ras a publica poenitentia distinetas non fuisse , recentiori autum disciplina inductum fuisse, ut censurae sint actus judiciales in foro contentioso, qui ex iurisdictione procedunt, atque has a publicis poenitentiis distingui, et tamquam judiciales actus haberi eoopisse cum forum exterius ab interiori distinctum est. verum salsa prorsus haec sententia est, et veteri Ecclesiae disciplinae adversatur. ceriissimum enim est semper ab Ecclesia censuram fuisse distinctam a publica poenitentia, atque habitam iam. seo leuitam, quq servata judicii melliodo reus. criininis condemnabatur , ita ut prorsus a Christianorum societate repelleretur, ei cum e oreliqui fideles nullam societatem, rerumque communicatim . nem haberent. At vero publica poenitentia non ita gravem asserebat poenam, atque, ut plurimum, erat signum reconciliationis, quoniam saepe imponebatur iis , quibus dabist Ecclvia pacem posteaquam. ipsos ob se omnino rei erat. Qui publieae poenitentiae subjectus fuerat, semper ecclesiasticae communioni restituebatur, eaque imponebatur poe-ua ut post emensa legitimas poenitentiae spatia restitueretur et Sed alia orat censurMum ratio. Similiter exploratum est, E lesiam semper habuisse forum exterius ab interiori , et poeuitentiali distinctum, neque aliquis ignorare pot-' est, eam Semper contra reos criminum accusationes, ei de- nunciationes accepisso, audivisse testes , euncta expendisse, ac denique sententiam in reum protulisse. Certe ad i terius torum nou spectat Paulus I. ad Timoth. V. Is, eum vetat Episeopum ataveratia Preabiiterum accusationem recipere , nisi avb aeuobus, aut tribua testibus. canon autem Apostolorum 66 et si et apud Colelerium PP. Apsatolis. ωm. 3 ρ. 43a ed. Amalelaec ira , ilemque concilium Aouochenum sub Iulio I. Can. 5, et Carthaginonse l. Can. Ioapud Labbaeum ι . a col. 59o et 1247 ecl. Venet. ut mittam cetera monumenta , quorum magnus est numerus, solemnis judicii formam , quae in exteriori laro adhibetur , 'disertissimo proponunt. Videndi quoquo sunt Balsemon, et Zonaras in Can. 3r tolor. apud Beveregrum Tom. IPv. 25 , a quibus multa de Getesiasticis judieiis asseruntur. Quin etiam certus erat iudicii exercendi dies, nimirum ferra aeeunda , tradit Auctor Conatis. Apostolis. lib. a eo . M apud cotelerium tom. I pag. BD ed. est. con

- Tom. a Par. I P. III leg.

14쪽

3) cyprianus Diat. aa Cornelium apud LabbaeuititOm, I col. 7i6 ed. Ven. Num cum Statutum Sit, inquit, omnibus nobis , et aequum Sis Pariter, ac IuStum , ut uniuδeujusque eauga illic audiatur , ubi eδι crimen admia.

dum .... Oportet utique eoae , quibu3 praegumuff, rion circumcursare , nec Discoporum concordiam cohaerentem

sua gubdolia , et fallaci ιemeritate collidere , Sed a eresilio causam ubi et accusatorem habere, et ιeSleg oui criminia posgunt. II abes hic accusatores , testes , Sententiam equid aliud ad verum judicium, sorum Ne constituendum requiritur Ipse Cyprianus loc. cit. narrat solemne judicium actum adversus Privatum , et adversus Jovium , ac Maximum , qui omnes re primum diligenter quaesita , cognita plurimum Episcoporum sententia damnati sunt. Huc etiam relerendus est Tertullianus , qui in Apologet. e. 39 psy. II ed. Paris. Coimus , inquit, in coetum, et constrectationem. . . . Ib idem etiam eaehortationes, et cenSura dis vina. Nam et Iudicatur mayns cum pondere, uι apuia certos de Dei convectu: summumque futuri Iudicii praeju- disium est, si quis illa deliquerit , ut a communicatione

Orationis, et conventua et Omnis gancti commercii relectetur. Quibus ex verbis intelligitur, censuram ecclesiasticam, ac praesertim excommunicationem , de qua Thrtullianus Io

quilur , fuisse actum iudicialem , eamque ab Ecclesia , reprimum cognita , et exponsa diligenter , ferri consuevisse. Quid dieam de Concilio Eliberitano, quod habitum est anno 3o5 In co duo sunt canones , nimirum ean. eι 73, in quibus agitur de accusationibus , quae contra clericos pro-Ponuntur , gravesque contra calumniatores indicuntur poenae , ac ea de re tota agi dicitur in conventum elarieorum. Duo hi canones sino dubio perlinent ad iudicia ecclesiast ca , ut rectissime observat A aspinaeus in Not. opp. pta. edition. μυοι. 3770,

XIV Temporales quoque causas christianGrum, ethnicis dominantibus, ab Ecclesiae magistratibus judicatas fuisse, vel ex eo intelligitur, quod per

tria saecula aliquae certe inter illam hominum multitudinem existere debuerunt controversiae, quae ne desuerunt quidem initio Ecclesiae ac vivis Apostolis, et tamen nullus unquam Christianus eas detulit ad ethnicos magistratus. Manebat enim alla mente repo-

15쪽

u itum praescriptum Pauli, quod Christianus. ooram illinteis magistratibus litigare velabat, et ideo quit,hristianae reipublicae eum imperio praeerant banostiam sui imperii, et ossicii partem in suum cuique

reddendo explicabant i).

1 Seeundum Apostoli praeceptum Auelor camat Anxisatolic. lib. a cap. 45 , apud colelerium PP. Apostolis. rem. ν v. Ib6- δωι dc vetat , , ne quis Meaι judicium seruitium , imo na 'Miamini , ait ut rae larea Magistratua de cavata xeatris Dd enι. Et e. 46 pay. ead. nm i - , inquit, diseeptationea vestraa gentilea coin noscant. Coneilio Hipponensi anni 398 ean. a coι.i444 Colleet. Labbaei, M. Venet. item statuitur, quod catholi a , qtu cavaam auam rive juarum , ad Diaeium al-ιeriva furi judicia provocat, eae mmunieetur. Bino S. Augustinus in Halm. II 8 Sema. M opp. tom. 4 col. 134o, et de Oper. monae4. eapi as num. - ωι. 499 tom. 6 es. Mauris. Venet. Irro, ex Apostoli praecepto repetit judicandi munus, quo ipse tamquam Episcopus lungebatur. Uier- quo hic Augustini locus dignus est , qui sedulo expendatur, ut pateat, Ecclesiae judicia, vera suissa iudicia, et veros item audiues 4'uisse Episcopos , non arbitros litigantium consensu constitutos , eamque Augustini suisso sententiam, quod Episeopi ex Aposisti lege judicia exercerent. Inquit enim ipso Augustinus est. Serm. x4. Maligni infirmos Premunt , et caua ma ferre compellunt , quibus dicere. non audemuo : .dic homo , quo ma conει- tuis judicem , aut divisorem inur, voa' Constituis enim tali a causis eceleatastisoa Moatoisai comitores in Droprohibens jurgare Christianos. Habes hie judicia acta ab Episcopi in invitos, non in eos , qui illos sua voluntate tamquam arbitros elegissent. Ham autem im Augustinus de Oper. monach. cis. eap. us dicit, mallem manibua vi Fuid operari. . . quam ιumultuoMaaimal poplerit,ea cau-δartim alianarum pati de negotiis gaeeulariatio vel Diae- dirimendis , vel interveniendo praecidendis. Θμua nos molestiis idem assisa Apostolua non utique δυο, aed Uua , qui per eum loquebatur, arbitrio. Meus hie ostendit, Episcopos non solum fuisse arbitros controversiarum , neque Ulum eas ossiciis composuisse, quo spectant verba via in-erveniendo praeeidendis, sed etiam veros luisse iudides , uo reser onua sunt verba vel judieando dirimendis, et haec

16쪽

quidem judicia habuisse tumultuotissimas per eritateS , quibus verbis iudicialis strepitus , eursurius multiplex indicatur. Hoc ipsum Apostolicum praeceptum agnoscit Concilium Cartaginense III. eam. 9 tom. B col. 140r colle ι. Labbaei, et conellium Carthaginease v. eam. I col. 145

g. m. At enim Ecclesiae migistrauis arbitri

t istius erant, quo mutuo litigantium consensu SuSSidia componebant, . quam veri judices, cum neque jus coercitionis haberent, . neque jus redderent Servalis judiciorum solemni latibus, neque litigantes eorum Sententiis parere cogerentur. Sed' primum nego, lautum. ex consensu litigantium, non item jure Suo, et proprio. Ecclesiae Magistratus sidelium Controversias judicasso. Apostolus Christianos apud ethnicosdiligare vetuerat, . neque id consilii, sed praecepti loco constituerat ci); et vero consequenti aetate Christiani omnes huic Apostolico praecepto Pa ruerunt. Si Christiani apud ethnicus judicium exercere non poterant , consequem ost' ut in agerent

vel aput Sapientem, quem Paulus eligendum Suaserat , quiquo oligi non poterant, sine auctoritate eorum, qui Reipublicao praeerant, vel apud Apostolos , et Episcopos , hoc est apud illos, qui summum in Christiana Republica magistratum obtinent.

δει aliquis. Dearetim Labena negotium adverRua alterum a iudieari apud in is a , et non apaea lancioδ' Qui tam gratis viter obiurgat. eos qui hoc audent sacere, nonne evidenter astendit, indignum esse hoc nullo modo serendum' Quare qui in illis Apostoli verbis non praeeeptuni, sed. consistum inesse putant , ii mihi non videntur animadvertisse, Paulum legem dolisse advirsus ausum, quem ipse graViter repre liendendum palabat , es in huno quidem auram non consilium , sed . praeceisum. cadere debebat. Consilii quidem est electio Sapsentis , qui possit Dueare inter fratrem auum; sed quam dissimili ratione id Paulus urget, quam diversisl me loco verbis utitur l Revera Apostoli praeceptum memoraui Auetor epistolae ad Jacobvin apud coleturium tom. ra

17쪽

pis. 6 It , Alacuar inuitutiomun et ceteri, quorum. paulo ante saeta montio est; et Concilium Hipponense De. est. excommunicationis poena plectit catholicum , qui ad Iudiaesum aueWius e udicia provocat. Adde observantiam irium Saeeulorum , quo spatio temporis neminem e Christiauis ad ethuleos judices ivisso scimus. An id iam Iongo teraporis cursu , atque inter ingentem illam hominum multitudinem tam diligestur observistum su isset, nisi Christianis omnibus persuasum fuisset ab Apostolo datum non consalium , sed praeceptum, cui omnes parere oportebat' ipse Augustinus Enchirid. - ride spe eharuate eap. τ8 opp. ι m. 4 col. Ea6 ed. ind. ' Paulum illis, quae supra descripsi, verbia non merum dedissu consilium , sed ιarribiMer vetuisse docet,no Christiani mira Ecclesiam iudicia exercerent. Neque vero obtrudi potest factum Pauli, qui ad caesisem provoc vii Aet. ApoaωI. XXV. Ipse enim comprehensus a Festo Praeside , qui ei vim inferro volebat , necessario pro mare debuit ad Caesarem I hoc ost ad eum oui Festus sube-

rvt , quique ejus vim reprimere posset. .

XVI. Itaque Christia eum judicium in aliorum christianorum controversiis non voluntarium erat, quodque ab Illigantium arbitrio penderes, sed DeSessarium , quoniam ipsi j extra Christimam

rempublicain judices quaerere prohibebantur, Ahiue hi quidem judices omnes, habebant polestalem , et jur ictionem , qua praeditos esse oportet Magistratus , qui reipublicae cum imperio praesunt, et quam Apisoli uou semel ostendis ant, praesertim Paulus ubi Minyromis holmere declaraverat utrasei omnem

Goferientiam si): qui Alexandrum, quod verbis suis restaerac demitari jusserat s2 , qui eum, qui sibi non obediebat, notari, et cum reliquis sidelibus noluerat M. Revera toto illo lem

poris cursu, quo eumici imperio sunt, adeo cortum, fixumque christianis erat esui versias suas

ab 'Ecclesiae niagistratibus Esse deficiendas, seque eorum judicio parere oporteret ut petio adversari, alque ad ethnicos judices advenus illorum sententiam querelas deserre ausus fuerit.

18쪽

XU. Quod si Ecclesiae magistratus formidolosis illis temporibus jus non reddebant ea p0mpa, et splendore, quo ethnicorum judices, Si non erant stipati ministris, qui adversus repugnantes vim adhiberent, si illas judiciorum ambages, et solemnitates non observabanti non inde certe ossici potest, quod in christianorum controversias non judicaVerint. Quando Christiani non alios habere judices poterant, quam Ecclesiae magistratus, quando hi in Ecclesia imperium, et potestalem habebant, quando ipsis cuncti parere cogebantur, quis neget, eos vera judiciaeXercuisse, aut sallem, quoties opus fuit, suo jure eXercere potuisse' Pompa, ministri, solemnitales nihil ad judicaturam pertinent. An non etiam summarium judicium, in quo hae solemnitates omittuntur, verum judicium, est

XVIII. Judicium saetunt duo litigantes, quorum alter actor, alter reus est, cama, Seu e0n

iroversia, et magistratus, qui judicat, suaque Sententia controversiam dirimit. Quando haec Sunt, Verum judicium est; celera non inhaerent in rei natura, alque usu sori extrinsecus accesserunt. Itaque si Christiani controversias, judicia etiam habuerunt, et harum controversiarum iudiees non alii esse p0luerunt, quam qui Christianae reipublicae cum imperi0 praeerani; quibus omnes parere debebant Selnperque paruerunt.

XIX. Atque haec quidem in Ecclesia judiciorum ratio fuit, donec ethnici rerum politi sunt. Delato ad Christianρs imperio, consequens erat, ut illa 'inter ecclesiasticam , civildmque rempublicam

conciliaretur concordia, quae inter Christianorum, atque Ethnicorum societatem esse nequiverat. Ee clesiae Magistratus curam abjecerunt earum rerum,

19쪽

quas antea administraverant, quod dodeeepol, ethnicos magistratus miscere se in rebus Christianorum; curamque retinuerunt florem spiAtualium P atque omnem in clericos, potestatem. Nam utraque respublica

civilis, et ecclesiastica in uno genere Wrlacia, ac distincla est, utraqua suos habet magistratus, evisubditos, certasquo ves sum potestalii subjectas. g.. XX. Ad iactessam pertinet divinarum, Sa'erarumque rerurn administraliis . aliive in his nulla clericorum et Iaicorum distinctio est, Sed omnes, qui per Baptismum inire Ecclesiae filios recepti sunt Mejus potestali subjiciuntur. civilis potestas curas res temporalas, et in his quidem: sit omnes suos cives imperium exercet, ulli otiam Ecclesia imperio utitur

in cives SuOS, Ui. cIerici sunt. Utraque respublica omnem habet polestalem in res, civesque SUOS, utra que imperat, poenaqtie e rest eos, qui talis ab se legibus non oblemperant. IXXI, Sed ecclesiasticae coercitionis summus est gradus declio eorum,. sui in religionem, Veria societatem peccarunt. Si q*si religionem violare

ausus suerit crimine, s imiais, haeresi, neque mOnitus redierit in bonasLmenthin, eum sive elericus, sive laicus sit, Ecclesia ejicil a saeris, et societate christianorum, propter polesialem,. et ossicium, qu0d habet in omnes cirutianos curandi, regendique nesa, quae ad religionem perliuent. Qui aliquo crimine societatem Iaesit, si clericus sit, Ecclesiae judicio subest, non pmplar rem ipsam, quae pro piria est civilla reipuillicae, , sed: propter personam, quia scilicet eccllasiasticae rei publicae civis est. Itaque in eum Ecclesia, animadvertit carcere, aut alia p0e na corporali 13, , si si gravi crimen sit, cui nouparem habeat poenam Melasiae Ionitas , et mansuetudo , eum. de gradu, dejioib, hoci est non amplius suae reipublicae civem osse sint , sed ad instar ceterorum lateorum subjicit civili potestati. Ipsa vero tu hunc Eoiianem , qui jam suae reipublicae

20쪽

civis est imperium exercet, quod habet in reliquos

eires suos, eumque coercet morte, eelerisve peenis, quae sunt ii civilibus legibus constitutae. iὶ Agam ide his poenis copiose Libro IV., ubi de criminali Ecclesiae potestate disserendum erit. Interim , quo niam carceris seci mentionem , hoc animadvertam, jam inde a lv. saeculo Ecclesiam ad puniendos clericos criminum reos carceres habuisso, qui Oecanica appollabantur. Palet id ox Arcadii , et Honorii constitutione, quae est Lect. bracod. Theod. de meret. Hos carceres memorant etiam Ju-Stinianus Ao l. eap. 2 ct Capitularia caroli M. lib. scap. 37S apud balutium tom. a col. 6o. ed. Venet. I 772, ubi dicitur in decanicis , alius su .calenta Gel iae recludatur , competenter poenaδ luctuma, in Graecorum parati- illis apud Henrieuiti Justellum Biblireth ur ..canon. t . 2pta.

Eorumdem carcerum mentio est apud Basilium Diaconum in libello ad Theodos rum, re Vesentinianum in aetis concia. Epheiani par I ecp. M nrm. 9M tom. Immcilion.uctialeel. Labbaci ed. Venet. , ct Rpud Gregorium ii. in Epist. ad Leonem Isaur. tom. 3 eoncilior. col. 672 ejusdem colleci. Consule Du-Frmnium Commend. in Paul. Silent. pay. 594, et Jacobum Gotholaedum in cit. ιυ. cod. Theodos. Iom. 6 pag. 166 ed. Lipatae ea. qui tamen vir doctissimus hoc ἰoco deridendm..se praebet, cum late tur in decanicis , quae praeut dubio loca Concluaafuere, immoristerol curiosa a33ermari consuevisse; inquii tamen, quod Melesia ista teinporibus aurisdictionem proprie nou haberet aes Gentium 4a lum. Sed quomodo sine iurisdictione poluisset Ecclesia clericos in Oarceres detrudere, in iisque conclusos, et custodilos retineas δ At signum esse

luculentius , et praeclarius iurisdictionis potest γ Decantea secretarii partem fuisse putat Bingliamus oris. Melea lib. S cap. 7 g. 9 iom. I pag. a 64 ed. Hulae myributa.

I 58. De verberibus, exitio, mulcus pecuniariis celerisque poenis , quae ab ecclesia dabantur , sequenti libro , suus Q rii agendi locus. Consor praeterpa la Cerd*m advertar. cap. 39 num. R., g. XXIl. Ita sane postquam ad christianos Imperatores rerum Summa delata est , Elaclesia ponsolum de rebus spiritualibus 1ὶ, sed etiam de ci-