장음표시 사용
111쪽
In sterquilino pullus gallinaceus Dum quaerit escam, margaritam reperit. Iaces indigno, quanta res, inquit, loco g
Vs. i. sterquilino. Vialgo legitur storquilinio. quod perpexam retinent Neve l. Ursin. SchesI. S in toroc. Lallem. Biotier. IJidcit. Sic etiam habent Anonymus Nilant. et Romulus cum Divion. tiam Nilaniti; quam lectionam vexatis iambiei ratio xopudiat. Itaque viri docti Salmas. Gud. Renilei. ad Tex. Pia orna. III. I l. 4 i. Burm. D/sbillon. selibendum putant stem quiIinio . vel sterculino. Posterius, quod tuetur Benilei. I. e. TepeTias apud Plaut. Cas. I. I. 26. et Pers. III. III. 3. quibus Ioeia tamen Dipontini edidore sterquilinium. Sed prae To steris oti itino . quia in antiquissimo Codico Veneto Catonia et Varro. nis , qui reliquos libros quoscunque et sdelitate et vetustata superare eraditur, mim quana sterquilinitim , sed aemper stereidianum seripitim reperit Pet. Vietorius ad Cat. R. R. C. u. areret. Iinum vero et sterquilinum veteri pronuntiatione nihil disserribat . id quod erudite probat Gudius. At eel. Sehneider ad Cat. R. R. II 3. ubique sterellinum, vel atenulinum, quod est in Philoxeni glossis. geri hendiam censet. Va. I. inserit Benilei. post margaritam, st. Sed si haeo hinni et laxa sunt, centies Phaedri oratio ita iuuari debet.
Vs. 3. quanta res. Ita vulgo Iegunt. Sed Ritteratius. Gud. et IIeinatus, quibus parent alii, conjieiebant, o quanda res IVa. I. pu Ius. Veteres perpullos intellexisse gallos Eallinaceos . quam vocem ultimum alii addere amarunt, docet Citia pertia in Monina. antiq. P. I . Lurmann. Nonnulli aeribunt gallinarius, posterioris Latini. talis consuetudine. V. Guyet. Vs. 5. jaees. Bene de re neglecta. Curi. L. III. C. II. laeetant totis eampis opes regiae.
Sehesi. Addo L. III. F. I. I. Diuili ed by Corale
112쪽
s si Phaedri Fabularum Aesopiarum Hoc si quis pretii cupidus vidisset tui, Oliin redisses ad splendorem pristinum. 5
nee sine veri speeie i facile enim o poterat absorberi in ultima syllaba praeeedentis indigno, Fauet etiam huic lectioni, quam olim xeeepi, L. I. F. VII. a. o quanta speetes, et Romulus Vlna. habet. o hona res in alereora jae . Neque obstat quod aequitur Va. q. o ει quas, ingrata repetitione, cum in libris aeriptis ait, hoe si quis. Nihilo seelua eum Brotier. Bipont. Do,hiltonio adquies eo in vulgato. Va. 4. me se. Non video, quare viri doeii Ieetionem ΜSS. Bem. et Pith. hoo si mutent in o si, ut Rigali. qui excogitauit, Meursius, IIoogstrat. -Tollius, Guyet. Sches T. Maittar. Desbili. Didot. alii: vel in te si, ut Benilei. Burn . Lallem. Broti ex. ni poni. Sehulae, Iahohi etsi Anonyinus Nil antii habent, si taeupidus inuenisset, et Romulus Divion. te si evidus intienisset. Pithoeus Teeta edidit hoe si, quia sic oratio et plene procedit et pulchre eotiaeret. Secuti Nevelet. Ritierati. Ursin. Burmanti. in Edit. prima, Gud. Gronov. Funec. Jordens. alii. BuTmanno autem non est assentiendum , qui hoc e conjectura putat esse, eum Gudius et Broiter. testentur, hoe Iegi in Aiss. Pitta. et Rem. tui. Deest in Cod. Per. Va. 5. Pristinum. Vulgo legitur maximum , quod exhibent NSS. Pith. et Bem. sed aeribendum pristinum , quod est aptitia et legitur in Μss. Per. Habent etiam Romulus Divion. et Vlmens. τι redires nil splondorem pristinum decoris tui. PIacet haec lectio Noveleto BetitIei. Cuning ham. Burm. Censori docto in Ad B. T. 6α. p. Iust. Lallem. Broiter. Bi poni. Desbi Ilon. JOrdens. H. Et nuper Tecepta est in Edit. Didoli stereo typa. et III. XV. as. Sehis. Obseristiandum, recto sentire , qui nomina negant esse tantum tertiae personae, sunt enim omniar hie secundae est res et
quanta res jnees p vi primae artifex, in stolida illa querela Neroniat qualis artifex peres. Suet. Ner. C. 49. Freinshem.
Eodem modo dixit L. III. IX. 6.ram angustam, talis vir, yonis
Va. 4. Ime δειατικως, i. e. te. el. Saliter. O hati ein Ken nor d/inha IV orihes dish eν5Iicli. Vs. 5. Olim, iam dudum. Plin. L. VIII. Ep. 9. olim ne eio, quid sit otium. Id. I. Ep. H. olim nullas mihi epistolus mitiis. De hae voce v. Fabri Thes.
113쪽
Ego, qui te inueni, potior cui multo est cibus, Nec tibi prodesse, nec mihi quidquam potes.
Vs. 6. 7. Tolli iis ad Ausonii Idyll. XII. p. ηso. Iegitino quod ra inueni, potior eui m titto est e bus , Nee tibi prodesse, neu mihi qtiid uniri potest. v. IIoogstrat. et Buxm. Nane ieetionem uirmat MS. Per. in quo legitur, Ego quod inueni etii potior. h. I. Varie hos versus eripiteant. Rurmannus et IIOOg- atra tanus qui capiunt eum Gudio pro quomodo, quod veteres in interrogationibus potius,
quam quomodo usurpasse, multis probat Gudius, ut Catuli. LXVII. 16. sq. Bi p. et aras TR L. I. F. I. 7. Sehesiarus, quem
Olim aeeutus sum, interpreta tuT qua de caussa , ut apud
Cie. Ter. aliosque, hoc sensu rego quare te inuenit nam nec ego tibi possum, nee tu milii Potea prodesse. Multi tamen, me oratio turbetur, et omnia aptiua eohaerent, εἱgna inteT-xogandi post inueni et eibus abesse iubent, ut qui sit Telaistitium. His accensendi, praeter nigali. Nevelet. Urain. Penilei. Bitters hus. I nil emant.
merus, in Tentam. Phil. P. I. P. T. quibus ego nunc accedo. eum autem Lindoemia ita
explicati me si quis pretii eti-pidus fidisset aui ctu illi prodesse potuisses pretio tuo, et illa tibi; nam olim redisses ad splendorem pris intim. Ego vero
qua is inueni, nee tui prod fra possum, conserendo 'aliquid ad splendorem tuum) nee iti) mihi quidquam potes, eui polior multo est cibus, squam pretium potior, melior. Vid. III. XV. 5. De hae voee consules Selai- Tachii Clav. P. I. p. 236. Nee
tibi prodessa - potes. Zeugma est, sic resoluendum aerro του κοινου potest nec ego, qui te inueni, te iuuare possum, nec tu mepores. Frcimhem. Recte Freitis. hemius hic Zeugma agnoseit, siue malis desectum unius ve bi, vel diuersorum constructiciis nem temporum ejusdem Verbi, eum duo requirat integra oratio, et unum modo exhibeatur,
agnoscere. Sio Ovid. Ep. V. 353. sq. In primo membro deest potest. Burm. qui et alia exempla produeit. Schesser. et D ea hillon. Iaudant Cie. Att. L. XIV. Ep. 13. nescio quo Paeto tibi ego possim , mihi tu di-eero. Plaut. Aul. III. I. II. Ter. Heaut . I. I. io . Vid. etiam L. IV. XVII 3x. Imm rito igitnx ox alio Benileio aOIoeea videtur.
114쪽
s 3 Phaedri Fabularum Aesopiarum Liber tertius. Hoc illis narro, qui me non intelligunt.
ast euus et va. I. potera et Tecepta qrioque est ab Iloog strat.
Benileio, Ctin ingliamo et nuper in Edit. Didoti alereotγpa. Coritieiebat iam olim Heinsius quia, vel quod . et v s. 7. Potest.
Neursilia us. 6. mallet legerer ego quum te intrarii. Frustra etaine auctoritate Sanad On. et Philipp. va. 7. ediderunt, nee tu
mihi; quibus paret Lallem ant. sed in Editione Ursini est, nee mihi tu quiequam potes. Agmen claudat coniectura Burmatini. Ego quo te inueni Z Vt quo sit positum, quemadmodum quo mihi fortunam et almilia, quae produxit 1Ieius. ad Urid. II. Ep. m. Va. 8. Hoc sibi dictum pu- nia sentire possunt. VeI hietant , qui sabulas meas non locus doeere potest, Romanos intelligunt, neque vim earmi- fabulas non habuisse in deliciis. Mira in hae tabula inest simplicitas atque tenuitas ' placet tamen argumenti delectua. Eamdem nariant Lessingitis L. II. F. 9. Nagodornius, Fab. qu ne inscripta est: das Hiahneh n una der Dinmani p. m. 73. it. die Henna und dor Smaragda Fonta. nius, L. I. F. no. Romulus Divion. L. I. F. I. An o mus Ni
tantii F. I. Romultis Nilantii F. I. Anonymus Aetietiri F. I. ex quo edidit Barth. in Adv. L. III. C. M. ubi vide. eoli. No. tilia Litteraria de Anonymo Neveleti.
115쪽
Apes in alta quercu secerant fauos. Hos suci inertes csse dicebant suos. Lis ad forum deducta est, Vespa judice. Quae genus utrumque nosset cum pulcherrime,
Va. a. MAS. Pith. et Rem . in alta quercu feeerant. Μs. Pexo t. in vilia Beerant ouercu; Benil ejus: Apes in alia queretivi ferarunt fauos, more suo particulam intrudens.
Vs. 3. MS. Per. ias deducta ad Iorum est, Vospa judies. ) Apte seta sabulat inter
apes enim et tueos rixa sero Perpetua est. Vid. Col. L. IX.
teIligendum ex umen silues Te, ut v eat Col. L. IX. 8. 14. quae opponuntur vernaculis. V. Grono v. feerant suos. Mella congesserant. Faut cellao sex. angulae, ex cera consectae et melle complendae. Varro R. R. III. C. I 6. n. M. Duus est, quam fingunt multi enuntiam e
latera hialeant, quot singulis parides dodii natura. Waetissetieibe. Qua a cellae, ubi melle eom. pletae sunt , etiam dicuniux ratii, mnie uehen, Ilon lascheibo. Va. a. Fuei, apes maiores iis, quae mel faciunt, Dronen. v. Heyno ad Virg. G. IV. 168. et Exelixa. IX. inertes, ignaui. Virgilius I. e. appellat ignauiam pecus, quod Tespondet τω vω-
Atis to . II. N. IX. 337. Sic enim appellat Ari totelas laeum. Vid. Prol. III. 55. coli. L. I. F. II. 26. Sehes serus exisplicat , artis eius imperiti. 'Glossa enim ατεχυο ς, iners. esse dirabant suos. Formula vindieantium res suas. Sie iu
qui seruum vindieabat, die bat iniecta manu: hic matis est. PIuia dabit Brisson. de Form. L. V. p. m. 375. sq. Va. 3. d. diaeta est. Verbum forense et proprium in hae xe.
et sucos. Illustrando huie loeo
116쪽
1oo Phaedri Fabulariam Aesoyiarum Legem duabus hanc proposuit partibus: s
Non inconueniens corpus, et par est colo In dubium plane res ut merito venerit. Sest ne religio peccet imprudens mea, AIuos accipite, et ceris opus infundito,
Vs. s. Aluos. Ita Iegi tuae in MSS. Pith. nem. v. Arcitiee. Et Novei. ad marginem; sicque requirit metri ratio. Frustra igitux emendauit Pithoeus alueos, quem non pauci secuti gunt, inseruit L. I. F. III. Io. I. XXI. 6. I. II. 35. Pulcherrime. Optime. Iia L. IV. F. XX. a.
Vs. 5. Legem. Mox vocateonditionem. sVa. I . Vorsehing. partibus. Ita proprie voeantur,
qui litigani inter se, dia P ν. rheyen. Quinctil. I .. V. C. 6.eri . pars aduersa. Id. L. IV.C. I. partis adu sae patronus.
Lege quae do huius vocis v aueongessit SantorOc. n. Vs. 6. Non inconueniens, satis
.imile. Laudat Desbillonitia Ioeum Setiee. de Vit. beat. C.
3 2. desinant ergo ineonuenientia jungere et uirtuti voluPlatem imis
plieare. Par , idem.' Va. p. plane meνito. Dietum ut plane bene Deisti apud Cie. Att. XIII. 6. Vertatur e miliollem IIMhte. in dubium veneis rit. Uane Ioelationem quae de
iudieiis propria dieittix , illustrauit Burmati . ad Ovid. Ep. XVI. vs. I M. Ter. Adelph. III. II. 42. tua fama et gnatias vita in dubiam υeniet. Va. 3. Sensust Sed ne ego,
iurata judsx, per ignorarii irem Peccem, et violem religionem iurisiurandi. Simili modo avis pra L. III. VI. jugum meum, pro, me quae gero iugum, ubi vide. Est autem religio proinptia iudieibus vox , propter jusjurandum , quo adstringebantur; iudicabant enim iurati. apio laudat nitieriti. Iocum Cie. pro Coelior habeo judices,
quem vos socium vestrae religim
pntiemini, L. Luetium sanetis simiam hominem et grauissimum testem. Nam et testes iurati
ters irro. cf. L. III. II. 2. Vs. 9. opus infundite. Peroptis mel intelligit: idera ait injundito. Atque ale aciIebant
117쪽
Vt ex sapore modis, et forma favi, Io De quis nunc agitur, auctor horum appareat. Fuci recusant: Apibus conditio placet. Tunc illa talem protulit sententiam:
ut Faber, Lallemant. Nam viri doeti testantur, in MSS. Iegialuos, ut IIeinsius in Advers. Harling. 17M. edit. P. 6 . Duris 1oannus ad Quinctil. Decl. XIII. C. Io. Gronov. ad Plin. L. XXI. C. Ia. Gudius et Neveletus ad h. I. I arronem et Cola.
in ollain autem semper a tuos, numquam alueor, dixisse, testia
est Desbillon. De scriptura vocis quoque consulendus Guyetus.
Vs. II. quis. MS. Pith. quibus. Vid. ad L. V. I. 9. Vs. 13. protulit. Testo Brotierio in ΜSS. Pith. Rem . et Editt. Iett. et Nev. T. Fabr. Rittersitus. Ursin. Iegitur, sustulit sententiam; fide tamen Gudii MS. Pith. liabet sententia, ut saepius vidimus diuersas in eodem Codice lectiones. Sed tollere proprie de apibus mel faeienistibus. Virg. G. IV. 169. sese
uel uua, et vf. 235. do rege apum, ille Uerum custos. Varr.
R. R. III. C 16. intus Ῥus Deiunt, quoιl, dulcisaimum quod est , et diis et Rominibtis est acoeptum. Schess. Col. IX. 3.
N. 12. Sac o, etiam eum in propinquo a tint, ju/ιis verum Peraclis, se recipiunt. Et Grae- eos etiam e GOV ita sumere,
Πym. in IoV. Vs. γ. Lurm. qui laudat Col. IX. 7. n. 52. in quo loco in Edit. cl. Selmmis deri legit ux conterreat , pro vulgato conteriat. IIisce addo Not. Gro ου. et Virg. G. IV.
M. ceris. Cerae sunt telluislao cereue, melle implendae.
v. Vs. a O. Qui uctil. Declam. XIII. C. 3. suentia reris mella, i. e. sio abundantia, ut essitant ex ceris. Fullet dis Zellen mitrionig. Vs. Io. faue. Non est, quod
eum Grono uio putes, faui positum esse per Enallagen Pro,
fauorum ἶ quia v I iis fallus,
sucis muniendus, sussiciebat ad judicandum , quis auctor esset fauorum , de quibus agebatur.
fauorum , de quibus nunc agitur, appareat. agitur. de so mula sollemni ICiorum in causis ais et Iitibus, qua da re agiatur, vel quo de agitur. Vid. Brisson. de Forna. L. V. et Manut. ad Cic. pro Muren. II. Vs. 12. conditio. id. ad Vs. 5. Vs. II. illa. Vespa.
118쪽
Ioa Phaedri Eiabularum Aesoρlarum Apertum est, quis non possit, aut quis fecerit.
gententiam, pro, farre a nemine Latinorum dietum eonstat. Iline varie sollieitatus Ioeus a Criticis. Gladius emendabat rtune laria litem susttilit sententia, versu eoncinno et sensu Opti mo, quae lectio placet Graevio, addicente Biaxmanno et Bentia eius r tune illa hoe litam iuitulit s/ntentia. Ita fere olim in mentem venerat Graeuio, de quo V. Burmanni Sy ll. Epp. Τ. IV. p. I . sed putidum putat Burmatinus, elisiones ubiquensiactare, ubi non sunt a manu auetoris. Hein sitis in Ep. XIV. ad Sehesser. tentabat: tune illa intem in hos tulit sententiam a Nophensiuar itine illa siti nominatiuo litem sustulit a numin, etsi ei non di, pliceret texi plura Cod. Per. de qua mox. Vid. Arnt Ze n. ad Sedul. p. I . Ita quoquo coniecerat uel natus; nam emendatio Gudii intri longius ei a scriptura vetere Tecedere videbatur; atque solet alias quoque Phaedrus isto fere modo L. Iv. IV. 1 . VJ II. 3. es. Sellegeri Ep. CI. ad Ileitis. in Lurm. syll. Epp. T. V. p. 1 . Alii alia tentant. Coni ieit enim cl. Taschiachius, praeeuntibus Schessero et Santoroco, diei
fortae posse tollere sententiam, ut tollere elamorem, Nocem, ut sit,
clara pronuntiauit voce sententiam di quod durum videtur. Quidam Tetinent vulgatum sustulit, ut Ilii tersitus. Guyet. Leonhard. Dido t. pro simpliei tulit dietum putat, ut Graeei dicere solent αυεῖλευ de oraeuiorum Tesponsis, quod idem est ac sustulit. At vero praestat lectio Cod. Per. protulis, quam olim Tecepit qua recepta, uti lactum est a Lallamant. Brot. Dipontiti. Def. billon. Iordens. loetis est expeditior, et omnes CriticoTiam e Natus, ut ait Burmannus, evaneseunt. Verumtamen linee tabula ira MS. Perott. bis occurrit et diuersa aeripturar Nam in alteravs. 13. Iegitur peν tulit, quod recepit Cuning hamus. Alias II ei sit et Sehesseri eoniecturas omitto. v. Selieiffer.
va. 14. aut quis. Perotti et quis. V . 14. Apertum. Cortioremae do .exitate iudex profitetur, quam vulgo solent , qui percidetur pronuntiabant, ut L. I. F. X. sed in formula iudicia dati eum esset, si paret, eumribere, condemna; et jam hoc pateret, iudex in praefatione
sententiae atina sibi et omnibus Itoc apertum esse pronuntiare Poterat, i. e. sibi patere et Ii. quere. Burm. non possit, intellige, sae et ei de qua ellipsi v. Heina. ad Ovid. VIII. Net.
119쪽
Liber tertiia S. OSQua propter Apibus fructum Testituo suum. 15 Uanc praeterissem fabulam silentio, ε i pactam Fuci non recusassent fidem.
Vs. 35. yrtietum. Sehesp. Teponit fatium , repugnante metTo. Va. 16. praeterissem. Ita e M S. auo edidit Pithoeus. Alii
Va. 17. Bentleius, censens . pactionem nullam interuenisse, h. v. ita constituit: Si luem Dei non Neusassent daιam. Sed v. Notas.
883. et quos laudat Burm. Comis para sub. praec. v s. 7. quis fecerit. Fauos, do quibus lis est.
Va. I 5. fruetum restituo, quem apes faciunt ex opere, commo da laboris, quibus earuissent apes, si suci caussam tenuissent.
Ita Burm. Simili modo distit L. IV. F. XIX. 3. . s. quem fruetum capis hoe ex laborarNon enim fueιus capi potest
hoe loco, ut ex arbcitibus et satis, docente Buxmanno, qui Praeter alia memorat Ioeum Quinctil. Deel. XIII. C. II. non frugum mearum primitias omni tiere mi, ip eet. Me tibi miιlunt apes mens. Non inepte tamen el. T selluchius statuit,
Phaedram improprio et forte etiam duriter Duerum dixisse, pro ratiis. Sati erus vertit: Ei-genthum. rastituo. Lene ae in xespeetia ad aolle 'nem vocem, qua praetor ex edicto Tecupeaxandae posses Sionis, ad eum, qui dolo rem alterius posside-hat, ut suam, aiebat: restituas.
Vid. Brisson. in Form. p. m. 389. Sehesser. CL L. I. D. quorum bonorum et L. II. s. 35. D. ne quid in loco publico. Vs. 17. Sensus: Si suci pro
missa seruare non Tecusnssent.
Pacta fides enim aaeps nihil aliud est , quam promissum. Laudant interpretes senec. II ipis pol. vs. 953. redde nune paetam Iidem, i. e. ata promissis; ovid.
sio alibi. Vid. Grona v. ad Seis nec. I v. de Bonet. C. 35. Bur. manti. ad h. l. et ad Ovid. Met. XI. 335. item quae NO- tantur ad L. I. VIII. Io. Vespa autem erat eae pacto iudex, ut L. I. F. X. et litigantea proomiserant, se huius aententiae acquieturos; sed iudicis sapientia atque religione , quam non sperarant, deterriti risei , hau d. ignari, sese ratios minime possa
fingere, Tecusant conditionem, adeoque non seruant promissa.
v. IIatii Ep. erit. ad h. l. et Buxmann. eoll. Selii raeli. in
120쪽
1o 4 Phaedri Eiabulariam Aesopiarum Liber tertius.
Clav. v. Idas. et V. L. ad πε. damnum haud recusant ae . n. II. Recusare frem paetam. cere, vi sere in omnibus hia obseruante Burmanno , idem Iocutionibus, non recuso moris est ac si dixisset, reeurare fidem tem, supplicium ac. aubire. Praestare, ut L. III. F. II. 16. Respiei hae rabula ignavos, qui versiis Phaedri tibi vindi. eauerant. et similem eonditionem postulati Teeusabant. censent Guye tua, Gudius et Freitishemius. Secuti, praeter alios, IIouis sitigeriis, Dei billonius. ei. I Ese hucke; nec extra veri speciem. Coniicit etiam Burmaniatis, sottasse intercessisse mercedem, qua Phaedrus eo duetus illis versus scripstrat, quos negata merea
sibi reposeehat: et laine ad arbitrum I espam itum, sub quo etiam latere certum hominem , vel hominum quoddam genus, idem vir doetus existimat. Da eiusmodi sucis et stiribus poeticia puleiira est apti l Vitruvium historin in Prooem. L. VII. To,dem notat Martialis L. I. Ep. 56. 39. 67. 73. Adde quae narrat Fre insite mitis de lare, qui notos versus Virgilii sibi