장음표시 사용
141쪽
Liber tertiuS. I 25 Simul cognouit, Vocem Iaudari suam, Cupide aduolauit. Noctua, egreSSa ct Cauo,
Va. 16. Simul eognouit. Ias. Perott. simul gntiribat. Vs. 27. 38. Egressa e eauo. Brotierio teste in MM. Plin. et Rem . est, agressa eatio, salua quidem' Latinitate, aed lux.hato metro. Ita etiam NeveI. Rigali. a. Faber, Pithoeus emen. datiit agraso e eatio, probante Guyeto, quae lectio, iudiea Rurmanno , non admodum est elegans, cum praestet et usita ius ait, egressa enuo, vel eauum. Vid. Buxmanti. ad h. I. et ad ovid. III. Met. 388. et ita Val. Max. saepe vixoque casu utitur, egredi titiam et otia, urbs et Orbem. es. L. VII. III. Ext. I. et x O. Saepissimo tamen Uexbum egredi, eum praepositione e , vel n eonstruetum, apud optimos acriptores occurrit,
in Cie. Att. VI. 8. egredi e portu; Id. Cat. I. 8. ex Drba; suet. Claud. x3. Δb icte. Et si e alibi. Gronouit editio habet, eg ossara enuo, forte per erratum typographilum, quia in Indiea est, egressa a cauo. Guditis et Salmasius ad oram libri eoni ieiune iegressam eatio, quod Graevius Ep. IM. ad Heina. in Burm. Syll. Epp. T. IV. p. 362. postulare contendit et metri rationem, et sententiam loci. Nec displieet Burmanno, ita, ut de eicada Fere aliis verbia et epirhetis, ab igne duetis , insignitur.
Ouid. Remed. Amor. 535. ex piendis asa sitis ista tibi, qua perditus ardeo , de quo non pauca congessit Brouktiva. ad Prop. L. IV. IX. aa. ei. V. L. Nine bene addit, cupida aduorilauit.
a. 16. Mmul, almulae. Vid. ad L. II. IV. 14.
Va. II. 8. cupide. Praeelare; ardebat enim siti, et laude ca
pta erat. egressa a cauo c. Tam .
Vid. V. L. ad va. 5. Cl. Tange
intolligi non posse Censet, quare noctua egressa ait, nec in ipso cauo exspectauerit adisnentum cieadae, quam videbat eupide aduolantem. Quem acTu- pultim ita tollere a ludet, ut trepidantem explicet, intrare cunctantem metu. Sed ex ipsa tabula perspici non potest, fuisse quod eieada metueret periculum. Fac etiam, timenis dum fuisse, stulto profecto reeisset eicada , si aduolauisset. Immo vero eum ardens alii ad potandum inuitata et simul vox eius collaudaia esset, de periculo secura , cupide aduolat, crepitare pergens. Quam noctua, egressa e cavo . intercantus cerepitantem. v. V. L. ad va. 13.) oppres tam Ieio
142쪽
1a6 Phaedri Ptibularun, Aeso tarum Liber tertius. Crepitantem consectata est, et Ieto dedit. Sic, viva quod negarat, tribuit mortua.
intelligatur, quae hucusque latuerat in cauo suo, nun vero, inuadente eam noctua, trepidat et festinat euadere. Id eis imeat trepidara, ut us. I 8. vulgo Iegitur. Viro docto tamen pla. euit, aeruare vulgatam, quia duplex Epitheton egressam, trepidantem non eleganter videatur apponi; etsi L. I. F. IX. dixerit Phaedrus onrassum, fetus edontom, quod Deiliua eone qit. Va. 38. Crepitantem. Vulgo trepidantem, quod explieant, eum aollicitudine euadere festinantem, ut infra L. IV. F. VI. 3. Sed jam olim Heinsitia substituit crepitantem, vel arrepitrantem. Vid. Heio ait Ep. G4. ad Graeuium in Burm. Sγ II. Epp. T. IV. p. 568. Crepitantem etiam praesert cl. TEsehue h. cum de cicada dici possit, v. Not. et trepidantem non satis paratum sit; er pitantem vero perpetuus cantus adstruat, in quo oppressa ait. Cui aeeedit ei. Ineoba in Naehiraga ru Sulrara Theoria. T. VI.
P. I. p. 72. .not. EE. dat. Quare autem eicadae adiauenturia non exspeeiauerit, haec
et ii milia in sabulatora non anxie disquirenda puto. Lege.
quae hane in rem no inhalia ad Fab. de Asino et Leone L. I. F. XI. erepitantem, vi supra garrulam , de elea da xeeto di.
eitur, et dixit Calpurn. V. 56.
At simul argutiae nemus increis puero eiciadas; teste cl. TEschueh.
lato dedit. Vid. ad L. I. XXII. s. Πaee Ioquendi formula,
apud optimos scriptOTEs. maxime poetas, obuia, ut Lexiea docent, immerito dura videtur
alehio ad h. I. Praeter Iora, quae profert Deabillonius, notaVirg. Aen. v. 8 . Ovid. IIer. II. 347.
Vs. I9. tri buit. Nempe ii. 1entium et eanendi Pausam visaeeret. Biturihus. Ilaee rabula xeeie Iaudata est a Meobs. V. C. in Obserua t. in Phaedr. quae habentur 1. e. Tamdem narrat Boia anger. in
fabula quae inseripta esti In Circite ea re Hibou L. I. F. IV.
143쪽
Olim, quas vellent esse in tutela sua, Diui legerunt arbores. Quercus Iovi, Et myrtus Veneri placuit, Phoebo laurea,
Vs. 3. Et myrtus. IIeinsitis, at myrtus. laurea. In Ms. Pexotti est, Phoebus laurtis. Phoebo laurus legit Bern h. Moneta, qui auxit et illustrauit Menagi una, T. IV. p. M 3. adiiciendo tamen. ut auctumat versui, copulam, et legendo va. q. Cybelae,
S ait lex. Die Go iter stahiten ein siens Linlingabatime sich. a. a. Diui, antiqua appellatione pro Dii. Ponituet h. I. substantilae. Nam ditius et ditia mora raro substantiva esse, in is dieio sunt epitheta v. e. Val. Uaee. I. IV. aequorei ditii.
Hor. I. Od. III. ditia potens pri: formula pater Diuti m. legerunt, elegerunt. Ovid. Met. I. M. Plin. L. XII. C. a. ἁν-
horum genera, numinibus suis dicata , perpetuo seruantur, ut
Iotii aeseulus, Apollini laurus, Retineruae olea, Veneri myrtu3, mreuli populna. Quereus. Cum Saturni tempore ante Iouem homines ea thua humania vesiseerentur, Iupiter vetuit, ne quia eo eibo uteretur , et a carnibua ad glandea conuertit, quae arbor , ab eo primum monstrata, a aera id ei reo illi ereditur. Hoogstratan. Propter Dodonem , Iucum glandi sera. Tum arborum , Ioui saerum in Epiro, quaa oraeula edero ere
dita impulsis lebetibus. cmodus edendae sortia diuerso trais
debatur . Virg. Ecl. VII. II. eoII. G. II. I 5. I 6. ad quem
nov. Vid. etiam, quos Iaudat Dispontin. Vs. 5. myrtus Veneri. Vel quod , cum e mari primum nata exisset, Iatuit in myrto. Serv. ad Virg. Eel. VII. 6a. aq. quem Ioetim videtux, Ob Oeu.los habuisse Phaedrus; vel ob Myrenem, sacerdotem Veneris,
fabulam habet Serv. ad L. III. Aen. 25. Gronov. Vel quod
144쪽
123 Phaedri Fabularum inso irarum Pinus Cybebae, populus celsa Herculi.
Vs. 4. Cybebaa. Ita optime ΜSS. Pith. Rem . et multae Editiones. Sed non pauci Pithoeum secuti, Iegi volunt Cybe. Iae , ut Rigali. M. a. Rittersit. Meura. Fab. Seheli. Lallem. syllaba seeunda ob liquidam concurrentem producta et de quo mNota a Fabri. Neveletus dedit, Cybelo. Perottus, fortasse quia non intelligebat illud Cybebas, quod erat in Codice, quo ute. batur perperam, habet Pinus Neptuno. CL Ant. Augustin. fiu. Dial. v. de Numis. Vet. P. I ZO. quem memorat Bum. Prasin. Ursinus, Salmasius ad oram libri, Cybeline, inuitis libris.
iudicio Paridis diseederet puI-crior Iunone et Pallade. CLIIoogstratan. Nec desunt, qui velint, myrtum Placuisse Veneri ob venustatem. Vid. Not.
Tollii P. III. Phaedri p. 169.
De hac arbore V. eruditam Disponit ni dispos . Phoebo lauis rara , ε . arbor. Ita Ovid. I. Met. 566. Placuit autem ista arbor Propter Daphnen in lau-Tum conuersam. Ovid. Met. I.
452 - 565. maximo Vs. 557. Fq. Alii aliter. Vid. quos citat Dispontin. Vs. q. Pinus Cybebae. Propter Atyn, delicias Berecynthiae, qui sub ea so castrauit, ct in
L. X. Met. F. II. Serv. ad verba Cybebae apud Virg. Aen.
IX. 35. pinea silua cet. notat Icongrue, nam pinus in tutela matria Deum est. Grono v.
Iliace adde quae congessit TOΙ- Iius, cuius Not. v. in P. III. Phaedii p. 169. Edit. Hal. it. Meursia Arbor ei. Sacr. L. LC. I 5. Schw. Vt Graecis tam in poesi , quam Prosa alma
Deum mater dicta estet κυψελ1', aio etiam eadem Latinis in utraque oratione tum
Cybebe, syllaba media producta, tum Cybele, syllaba eadem correpta, dicitur. Hic semper, quando secunda φyllaba in veriulonga occurrit, scribendum Crbebe, num quam Cybelle, ut plerique editores in iis Pofitarum locis, ubi ratio metri secundam Iongam requirit, excudi cura. Tunt; neque etiam secunda in
sequentem Iiquidam ι, ut F bex putauit ἔ Vtrumque Perpexam ; et verissimum est , in omnibus locis , ubi ratione me tri secunda longa est, scribendum esse Cybebe. Ita et hoe
loco et L. III. F. XX. L. Iv. F. I. nostrae Editionis habet
optimus Cod. Remens. atqueste diserte legunt omnes anti.
145쪽
Vs. 5. Admirant. Harius eoniieit, miram , sed. v. Rurm. ad I. XII. s. steriles. ΜS. Per. stertiis. ees, quos consuluimus. Gudius, euius eruditam disputationem
cOIl. Virg. Aen. X. Icto. ubi vid. eel. Ueyne, et Desbillon. a3 h. I. Phaedri. Itaqtie non est audiendias Ber h. Moneta Ioeo, ad va. 3. V. L. notato, qui Graecos sine diserimine
bit, non probat. Pinum autem saeram fuisse magnae murri,
vel inde apparet, quod obseristiante Gudio, XI. Cal. Apr. quo primum Aie sol aequinoctialemeireulum attingit, pinus au C. eisa in Matris Deum saerari iam inserebatur. populus ratia Heriseisi. Quia eum ad inseros descenderet, satigatus labora diei-lue de hae arbore eorona saeta Caput velasae, et soliis extematiae sudorem ἱ Servius ad Virg. Aen. VIII. 2 6. sq. subi vid. NeFna . Dieitur et ab interia eam arborem primum protulisse de quo v. Tonent. ad Hox. I.
66. Bogex. Spici Ieg. Antiq. p. 155. Burmann. Adde quos laudat Dispontin. Vs. 5. Admirans. Absoluta. Ita L. IV. XVII. 14. Ge. Att. VI. Ep. s. admiratus sum, quod
nihilominus ad ma rura manu seripsisses. ScheΙIeT. sumerent,
albi eligerent. Va. 6. Iniarrogauit. Distinis
dixit Iupiter, a Schessero proinpositam , et a Tollio, Ouve. Tingio, Lenileio, Cuning hamo, Sehulgio, larissae propter ambiguitatem in eatissam disti, vel probatam . vel Teceptam, xeete reiicit Burmannus; etsi Phaedrus L. IV. F. XVIII. 5.
dieat, eum rogaret eaussam Diseinoris, et L. Iv. XII. 6. causis Iam quaesiuit pater, atque etiam
MS. Perotii hule interputietioni faueat. Sed π. L. III. F. III. a. Terent. Nee. I. II. 3. disere
manno debentur. etitissiam dixit. Integra locutio est , eaussam
146쪽
1so Phaedri Fabularum Aeso tarum
Honorem fructu ne videamur vcnderct.
Iegituet, honora fruetum n. v. v. hoc sensur ne, si textilea auis meremus, videam ux fructua arborum vendere honore saerisci iaram, quo nos Temunerarent quasi hominear ut ita honor IIIo,
Diis habitus. esset quasi petetium , quo a Diis fruetum et feriatilitatem redimerent. Nam honor pro sacris eiis passim Oec taxiavit. Vida quoa memorat Burmannus. Cuper. II. oba. 3. et Bronthhua. ad Tibuli. IV. VI. I. Lege etiam, quaa idem eongessit ad Petron. C. CXXXIII. Maxime Sehesiarua Ieetio diem
honore fruetum defendit; quam tamen recte repudiant viri Ameti , tuentes honorem fructur quae eonieetura confrinata eat Corintieopiae Perotti, in quo est, honorem fructu ne viaeantur veniadere: eum in Als. Pootti inueniatur, honorem fruetus ne Diadeamur. Ex viroque autem Deili negotio emendari potest. honorem fruetu. Quam emendationem probant praeter Rigail. Buchner. Benilei. Neveletua, Faber, qui tamen edidit honora fruetum, Ursin. Fretnahem . Guyet. Biehter. Albinus, Bux . Heusin ger. Lallem. Brotier, Dipontin. Deabilion. Sed Kohlitia in Comment. Crit. Pentad. II. L. XXXII. p. 38o. commodissimexem sic expediri putat, ut eommuni lectione honore fruetiam Tetenta, Hypallagen esse dieamus, frequentatam poεtia cultisai. mia fguram. Itaque immutandia permutandisve casibus, Po altilante id metro, honore fruetum, pro, honorem fructu . acrioptum Phaedro statuit, laudana Virg. Eel. IV. ω - 63. Kotilio asseniit Schirachius V. D. Clav. P. I. v. vendere. CL cI. inviis a. 7. Plurimi Interpretes hune versum ita explicanti Novideamur honorem illum, quo
arbores, in tutelam lectas, or nauimus, illis non gratia dare, sed vendere fructibus, i. e. tribuere fruetuum eaussa. Qu e
interpretatio, notante Burmaniano, firmator responso Pallassis, quae, quidquid caussae praeis texant dii, assimat, ae am Taet honorare deam, propter μα-
Diis eon eritiae hominibus et rebus, Infra oos Poaitia, ut L. IV. F. XXI v. a. s. Et eodem modo, ut Dii coluntur ab hominibus , ita vieissim eoIora
homines iidem dicuntur Ouid. VIII. Net. 7sq.
147쪽
Liber tertiuS.ISI At me Hercules narrabit, quod quis voluerit,
Uald in Deleet. Tragoed. ad Sophocl. Philoctet. 524. II. p. 137. Ego quidem adhaereo lectioni honorem stietu, proptex aucto. xitatem Codieis Perotti. Guyetus legi vult et mnorem fruetu ne
Oideamur pendero, ut pandere sit, expendere, destinare. Vs. 8. me Beretiles. In MM. Pith. Item . et non paueta Ediit. legituri At ma Heretile. elaudicante metro, ut putant. Quo saetum est, ut vaTiis modis auecurrere tentarent viri doeii.
Vid. Seheslati et IIoogstiatani Notas. Benti eius intrusa voeula illis legi iubeti At, meheretile, illa, narret, quod quis voltierit, laudans Plaut. Pers. III. I. 45. Ursinus: Aι haee Minertia
Hercule ο ρ υ. Heinsius post varia tentata Vid. Ei Ep. XXIII. ad Sehess. in Burm. syli. Epp. T. V. p. 4o. it. Harius otuurm. coniiciunt. mehercules , ut priores duae syllabao in v nam eontrahantur. Hisce parent Brotier. Diponi. Debbili oti. a Iii. Sed Harius ultimam vocis Hereule apud antiquos ancipiis tem fuisse suspicatur. CL Heusin ger. qui laudat mehnopi Hol-Ienolex. a se editam. L. I. P. I. C. 5. P. 55. Priscian. L. VI.extr. p. 725. L. VII. p. 73o. Recte igitur cI. Trsehucia mallet M. 8. Sunt verba Mineruae. ma Πὰν Ies. Formula iurantis ellipti ea . pro, isti me Hercule juva. Erat proprie gentia iurisistulandi vixile, non iam in eum.
Gell. L. XI. C. 6. Ilane legem
tamen etiam Apuleium tran/gressum esse, testatrix IIoogis stratan. ad L. I. F. I. I a.
Quod autem Minerua introfluiscitur iurana per Hereulem, viis demet saetum abusu quodam, quo eam loquentem saeti more humano; quo modo ipsos etiam deos aratu Iantea introduxit L.
IV. F. XII. 4. quod per Herculem , potuit forsan peculiari. ter attesdisse ad id, quod esset dea helli, ae proinde introduxisse eam. iureiurando virili utentem. CL Brisson. de Form. L. VIII. p. m. O6. init. Han. sen C. Iv. de iureiurando veti. in T. V. Thes. A. R. GTae v. Disponiin. Sunt, quibus vide. tuae non satis prudenter hie diei Minerva iuvare per Uerientem; sed et Mercurius apud Plaut. Amphit. III. IV. 5. per Uerculem , necdum natum , iurans introducitur. DesbiIlon. nurrabiι, pro, dicat, ut Plaut. Per . III. I. 45. Id. Poen. V. II. Θ. narra, qtiid est y Ter. Atidr. III. I. s. quid narres
148쪽
1sa Phiaedri Eabularum AesoPirarum Oliva nobis propter fructum est gratior.
Tunc sic Deorum genitor atque hominum sator: Ioo Nata, merito sapiens dicere omnibus:
Nisi utile est, quod facimus, stulta est gloria.
vel me Ηoraule, vel, me haereti. me heretiti etiam habet Dido ii Milio. At vero eum in IIS. Perott. sit Ar me heretilos . ethaeo Ieetio a plurimis recepta sit, equidem non repudiauerim. narrabia quod quis voluerit. Ita ΜSS. Rem. Pith. et Ed. vet. Sed Perottus, teste Burmanno, At mehercules, inquit, quod quisqtie violuarit. Perperam. Sanadon. Lallem. Philipp. At meis heretile, inquit, narret, quod ρ. o. inuito Brotierio. Phaedrus
enim saepissime verbum inquit omittere solet, adeo ut narrabis Ioeo suo non mouendum sit. Sehesserua sine necessitate sub atituit narrarit, eoneessive, vi saepe apud Ciceronem. Sed o seruat Burmatinus: siue narrabit, siue naνrarii legas, eodem
xedit, ut dices apud Ter. Pliorm. II. II. M. et alios, ubi obiicientem sibi aliquid singunt. Cuningliamus i Al mo hareia riviris varit , quod quisquis voluerit; sed partim probabile, Phaedriam ita seripsisse. Vs. 9. fruetum. MS. Pith. et Vet. Edit. vi Ritteratius. Ne velet. al. legunt fruetus; aed Guγet. post Ritterstitis. et Fabriam reposuit suetum, quae emendatio fritiatur Μs Per.
Va. Io. Tune sie. Perott. tum sie. Ita Lallem. Broiter.
Vs. II. Heero. Hein alua, dicta es, vel diaeris. va. s. oliva. Vid. Meura. Vs. ra. Hio versus habetur Leet. Att. Iv. 6. Cuira proprie in vetexi Iapide, ut supra me-
ait fructua, hie pontiue pro moraui in Disp. de Phaedro arbore colea . Vid. Gexv. ad Antiquit. Scriptore, ubi vide, II. G. M. Atim. Addo Virg. eoil. Gudii et Desbillonii No-
Ecl. VIII. 16. Aen. VIII. 116. iis. An istud monimentumus. II. O Nnta. Ex cere. hodie exstet, non compertumbro Iouis genitam esse, sabuia habe . Intex alia tamen arguislosa antiquitas tradidit. Ovid. menta inseruire potest PTobanis III. Fast. 84 . sq. dieare. Naia dae Phaedri vis: σιο τι. Sehwabe. beria, secunda praesentia, non Eleganter Luellius: hune Iabo. suturi , ut nonnulli capiunt. rem sumos, laudem qui tibi ne
omnibus, ab omnibu a. fuerum feriat. nilurahus. Cl
149쪽
133 Nihil agere, quod non prosit, labella admonet.
M. x3. Kohitus Comment. exit. Pentad. 49. P. 1 8. censet, Phaedrum va. 12. eleganter siniisse fabulam: us. 15. vero abaliena manu esse profectum. Neque etiam mihi magnoperoplaeet, aed tamen non temere abiiciendum puto. cf. quae n
tantox ad F. XV. 17. huius libri sn. fabella admonet. Cuning. ham. fabella haec monet. Sates ex. Isa reas triν thun niehι Ioeum haberet tum , si Phae-nῶirlich . niehis Di danti der drus seripsisset, nihil agi. Quare Riahm. el. Lindoex. Teut. Crit Phil. Us. 35. Nihil agere. Sub. II. p. q. sq. rectius τo nihil intelligit Prasellius oportaro, explicat, vi nihil agamus. ellipsi Graecia usitata, quod Compara tabulam Boulongeri L. III. XI. p. Ic6. Les Ambres et tis Dietiae. Gleimii L. II. F. 14. Tamdem imitatus est Gerntis Fab. de Ioue et Minerva.
150쪽
Ρauo ad Iunonem venit, indigno serens, Cantus Iuscinii quod sibi non tribuerit:
φ. 1. MS. Per. riuo Iunonem eonvenit, quod Burrnannus rex14 posse censet.
Vs. a. Iuseinii. Ita xeeto ΜSs. Pith. Rem . et Iibri editi, ut Faber, Urain. et Brol. Ita quoque Seneca Ep. LXXVI. Iaudat vocem duleiorem mobilioremquo luseinii, ut legitiar ex quinque Palat. Codd. At Perottus habet luseinia , quod syllaba secunda eorripuere Hox. Serm. II. III. 244, et Martiat. VII. 87. Bip. Fide Gudii in MS. Rem . est Iustani, quae seripturae diuersitas in eodem Codice iam supra notata est. Male autem scribitur luseini, quia secunda in hae voce breuis est. Latine tamen dicitur Luseinua Gloss. Luseinus , α,:c υ , Luseinius et
Luscinia, quae voces formant ux, quemadmodum simus , simius
et simia: de quo erudite disputat Gudius ad h. I. et Salmas. ad IIist. Aug. T. II. p. 132. Nee desunt, qui Iegant luscinI, ut Nevelet. Vs. a. sub hae tabula deis aeribi aliquem diuitem et au-peIbum, et ostentatorem opum,
quem sub pauone latere credo, verosimile est, qui asseetare etiam volebat pogiteam elegantiam, et sorto Phaedro so imparem esse querebatur, quod nequiret versus acribere, quem monet poeta, ne invita Mitie Da faciat, et risum praebeat. Luscinias vero dici saepe polistas egregios , notum est, unde Δωρ υ et δρυα se Simmiam dixisse, Obseruat Salmasius aὰ Ei. ouum P. I . Eurman. Pavo , auis Iunonis Va. a. Luseinii. Vox Tarior.
v. V. L. Notandus daeiγlus inaeeunda regione pro Iambo, aut Tribrachy. Cantum Iusei. tilao deserahit Plin. L. X. C. sq. tibi. Vltima producenda . ne