장음표시 사용
131쪽
Vndo illa sciuit, niger, an albus nascerer g IOAge porro, scisset: Cum crearer masculus,
Vs. xo. unde illa seisit. Ita ΜS. Pilli. Rem . et Edit. Vet.
Frustra Plailipp. Lallem. Anna illa aetulis Tollius, tinde iuri
Us. 11. MS. Per. Aga porro, Parstra . xi votuisset fominam. Quid profeeisset y eum erearer masculur. Hetasius, quia age porro scisset ei non vide tur satis Latinum esse, Iegi vultiage Porro scisse, num erearer ma/culus. Vid. Ep. XXIII. ad
Scitarii. T. v. Syll. Epp. Buzm. P. 4o. Etiam Pras eh. mallet num. Sed nil mutandum. Vult Teddere Tationem, quare exisrum, plus deberi iis, a quibus Itur eolaris noui, quem Ioeum nascimur, quam a quibus ali. Iaudat Burm. Post Ritteratius.
mur. v. schess. Die musa dir cuius Notas vide. doeh liaber Myn. Sattier. die Vs. 13. ris Porro. Verum diah gebar, Di tiber nῶher dir. esto, ita sit gane. Geserat aueh. Non ita est. Verba agni. Sattis Est enim haec particula li. I. Ier. O nein concedentis, non adlioriantis, Vs. Io. illa, mater, quae quae nulla Tatione cohaereat me Peperit. niger an albus. cum sequentibus quod vult Albae ouea praeserebantur: Col. Schesserus, laudans Cic. de Iuv. VII. C. R. n. q. nigrae minus L. II. C. q5. n. III. Phaedrus gratae , tilius mactabantur. Rutem dixit, age porro scisset, Signifieat igitur, matrem nes- i. e. sae , fietuisse matrem, cisae, virum ae vitae, an morti Vtrum niger, fin albus nascereret Pareret, nec debere go matri, quemadmodum Cic. pro Mil. I9. quod non ad Iaclium tuerit de- age sit ilia factum ; quas ea ralatus. cr. Heusinger et Bum. eur Romam properarat' Id. L. Aliter Prasch. nihil ad sorma. XU. Ep. Att. IO. age, quiescant, tura in mei contulit. ε Verba auctoribus nobis, quis ineoliamia
mutem, albus an ater ais nereio, . tatem praestales et Tex. Phorm.
prouerbii Ioeum obtinent, quo IV. III. M. age, age iam dueat. vli solent de ignotis, ut Cic. Passim tamen ago Porro est Phil. II. C. 16. Catuli. in sormula instantis, transitioni Caes. XCIII. Bip. alii. Vid. seruiena; vid. Turseu. P. 76. Fq. Erasmi Chil. I. Cent. VI. ad 90. crearer. Vid. ad L. I. VL 9. Alludit eciam Plaut. Paeud. IV. Paullo ante naicerer. VII. M. Auno ego hominum nuti
132쪽
116 Phaedri Fabularum Aeso iarum
Beneficium magnum sane natali dedit, Vt exspectarem Ianium in horas singulas.
spectare in horas singulas lanium debuerit, se. quia meatus es set masculus. Vid. Not. Schess. et vf. II. ad v. Ianium. Deicide Latinitatem του age porro reisul , satis vindicant Notae no
Us. I 2. Beneficium magnum sane. Ita MM. Pilli. Rem . et Vet. Editt. Sed in ΜS. Per. est , sane magnum, quod Tecepit Lallemant. Burmannua mallet post Salmasium et Bene itim magnum sane nato dedit, addicentibus Heumarino et Richtero. Melrum enim vix constare putabat, nisi eium contrahatur in unam syllabam, ut censebant etiam IIoOgstratanus, exemplo
Publii Syri id firmans, et Brotierius, laudans Virg. G. Iv. 5Φ.
Sed obteruat Desbillonius et isquatuor primae syllaba o breues in hoo versu, quemadmodum III. II. 4. et IV. XXIII. I . duas longas quantitate non superare censentur: quod videre frequenter licet apud Plautum, Tarentium et Publium Syrum. Iloinis aliis correxiit Lenescium natalis an magnum isdit Sed ita perit omnis ironiae venustas, cui unice inseruit particula sane, qua etiam utimur, quando quasi concedimus, ut Phaedrus ali. quoties. Cf. Burmann. ad h. I. et ad Quinctu. Decl. II. xl, et IV. 6. Vs. aa. Ironi eo haee dieian. tuet. Aliter tamen Sehessexus,
censens, Verba esse canis, interinxti mpentia ea, quae dicturus erat agnus et quasi dicereti quid tu vis dicere de sexu tuo Τquantum est benescium, quod es Iactus masculua, non semiisna. IIisee positis acerbo deindoxespondet agnus, ut exspecta-Tem cet. Neo displieent haedeI. TEselluchio; quae tarnen aemore Phaedri puto esse aliena. nainti. cl. Langer ιο meiner
continua sollicitudine intolli gendum. Darius apud Curi L. V. C. I a. n. II. ego hiel gom fati mei exspeeio. Setiem Aeete Sehesseras; est enim idem
quod timeram, ut docui ad illa Petronii C. CXXV. quieqtita meis
ruarint, semper exspectant. Biarm.
Ianium. Feminas enim ad Prolem faciendam aliosque usus seruantur ἰ mares debentur menis sis. Tesehiae . in hortia singuis las. Si undIich.
133쪽
III Cuius potestas nulla in gignendo fuit,
Cur hac sit potior, quae jacentis miserita est, 15 Dulcemque sponte praestat beneuolentiam ἶ
Va. 34. I 5. 16. Vid. Excurs. X. ad hos versua. m. a 4 - χ6. IIaeo non Cavinis oratio est, ut nonnullis viis
detur, sed agni, allirmantis rCux ea, cuius potestas in gignendo nulla fuit , i. e. vera mater, quae in gignendo nullam potestatem sibi habuit xe-1ietam , sed coaeta fuit simplieitex Deere, quod id negotium xequirit 3 quae non potuit non gignere, postquam aemel paristum coneepit et quae nec eo lo-Tem , Neo serium, quem vellet,
mihi potuit darer eux ea , inisquam, sit potior, carior hae,a . capella, quae me iacentis, i. e. auxilio destituti, vel etiam
eontemti ae neglecti a matre, miserita est, dulcemque sponte, Non naturae lega dueta, bene-Dolemiam praestat. Sio sera interpretantii x viri doeit h. l. ut Sehesser. Gronov. UoogatTa . Heus itiger. Selii raeli. in Clav.
v. potior. Ita sensus planus et
taeilia; sed aliter cepit Burm. do quo V. L in Excura. X. potestas nulla in gignendo fuit. Cl. Sehiatra Crit. in Phaedr. Obs. P 3. contendit, pote. lasin gignendo, ne Latinum quidem esse et dieere Phaedrum de huisae r ei us potestas nulla gi.
enandi fuit. Sed tune aen sua esset, matrem vi gignendi plane
fuisse destitutam, quod est con intra veritatem. Inimo vero in gignendo non Tegitur a voce potestas, quae hie ponitur abis solute. Nam ejus potestas nulla
fui id om est, ae si dixisset, nullam potestatem sibi habuit retieram, ut Cic. Vere. I. Q.
dixit , ejus testamentum erat nullum, et Tuae . II. 5. arguismonium id Otiidem nullum est. In gignendo autem eat, eumnae gigneret, quemadmodum Nep. Att. XV. idem in nite=ido,
quod semel annuisset, tanta erat
cura, i. e. dum elaboraret in eo, quod semei promisisset,
gignere etiam de timinia diei,doeet Ioena Cie. de Tuto XV.
ubi Heeuba Alexandrum Levintiisse dieitur. Vid. Davis. ad Cie. I. Tuae. 42. ubi profert hune Phaedri Ioeum. jacentis. Nota vim verbi, quo apte vitis tur ad augendum beneficium pietatisque debitas ossietum. eL TEsehueh. Duplici autem, quem supra indicaui , sensu capi posse, apparet ex ovid. XV. Met. 22 I. aditus in itiram jdetiit sine viribus infans; it. e.
L. III. F. XII. 3. ubi vide, et
134쪽
Q3 Phaedri Fabularum Aesoρiarum
Facit parentes bonitas, non neceSSitas.
m. II. necissitas. In Romulo Divion. et Umens. qnem perperam dieistit Rimietum, tabula inscripta est x Bonitas parenistas facit, non natitillos , probante Neveleto. Hinc natiuitias x eaperunt Sanadon. Philipp. Lallem. Sed optime MM. Pith. Rem . et Ediit. Volt. habent neeessitas, quod praeter Gronora iram. tuent net Barth. Adv. XLII. C. 14. et ad stat. L. II. Silv. I. M. et Brotiex. ad h. i. qui το natiuitas vocem esse sequioria aeui et Phaedro prorsus indignam xeete iudicat. Pro parentes in NS.
apud quosque improbantiar, ubi Deera est, parui ducere, eonis temnere. Saliter. die aiah tibermieh sertassene eruenemte. Duleemque. Supra III. VIII. I 3. dixit diadeem earitatem. Forte h. I. respexit lac, e mamma
augendum. Itaque bene Sali. Ierua r dia fiasse Iissileh vitis svam Triebe gem mir relehi. praestat. Vid. ad L. II. VIII. 16.Va. I . Scriptores quosdam de hae sententia laudant Praseli. et Burmann. sensuar Illi vero diei possunt parentea, qui non
necessitate quadam. i. e. Ordine naturae proereant Iiberos, aedqui proexeatis vitam austinentati metitis, eorumque rationibus eonsulere non desistunt. CL
tur ordo natώνas, quem Cicero' de Fato C. ao. voeat necessita tam naturas , sexibenar si cloismis, ut grauitate ferantur, tribuatim est necassitate naturae, quod omne Pondus nulla ra impediente moueatur, et feraturrierasse est cet. Eodem modo
de morte riserasitatem dixit Hor. III. Od. I. Id. netrix hane necessitatem noster dicit liges, quemadmodum Seneca luem et naturae necessitatem, iungit da Conaol. ad IIelv. C. 6. omisnia Boluuntur, va lex et natura n Masilas ordinauit. Iste autem ordo naturae seu necessitas in.
tolligendus de naseendi ordine.
et quo a nBtura est Constitu. tum, an masculua, an femina
nascatuT. et an his vel illi, parentibus edatur aliquia. Ait ters husius tamen non dubitat, quin xespiciat Phaedrus ad ne cessitatem aliquam edendi con-eeptum semel partum, maxime eum praecedat de effusa saxeina. Ct. Bum. ad h. I. et ad Val. Fia . I. a I 3. Idem autem vir doetua obseruat, hie non inistelligetidam esse illam Neeessi.
135쪽
Liber tertiuS. 1 Is His demonstrare voluit auctor versibus,
obsistero homines legibus, meritis capi.
Va. χ8. x s. Vid. Exe. X. ad hos vexava. ratem, 'Aυαγ Qv, quam Deam au pra Iovem et omnes Deoacolebant, et alii Fatum interis Pretabantur. Vid. Cie. de N. D. I. C. xo. et de Fato C. 12. Ceteroquin notandum ad h. v. sollemne esse Phaedro, si quid amplius praeter Epimythium, vel Promythium e sabula monere vult, id plerumque uno otiam i vexat culo ad finem Labulae aliis disserendum eom mittere. ut L. I. XXVI. II. III. XVII. 1 a. vid. Gud. ad L. I. XIII. 23. sq. Va. 39. Obsistera, repugnare, aduersari. legitus. Ordini na. turae, quem va. x . dixit Miscessitatam. meritis. Benes etiar vid. ad L. I. VIII. I. capi. Ex interpretationa Sehesseri, trahi in obsequium et amorem, seu libenter parere illis et ob noxios esse, quorum benefetia obligantur. Vult autem Phaeis
tu ordinem naturae, a liberia amari parentes , sed hominea hute et aliis eiusmodi Iegibtis saepius Tepugnare , si absint beneseia, quibus excitetur eteoncilietur amor. Ita recte Deibillonius. Tamdem rabuIam narranti Anonymus Neveleti F. XXVI. Romulus Nilismeti F. XXIII. Romulus Divionensis L. II. F. VI. apud quem exitus tabulae mirum in modum est interpolatus et e rruptus. Congruit eum huius tabulae argu monto disputatio Phatiotini apud Gela. Ε. XII. C. a. de sobole non tantum p . Tienda a matTe, sed et laetanda. Compara eI. BLisneri s vir Eeti P. III. p. 268. die Statiae und δεν Sisinmete, quem laudat eI. Iacob.
136쪽
Humanitati qui se non accommodat, ΡIerumque poenas oppetit superbiae. Cicada acerbum noctuae conuicium
Va. a. a. In Μs. Per. fabula inseripta est r Non esse spontea leui faetendam injuriam. Deinde hi versus ita exhibentur immanitari qtii se non aeeommodant , plerumque poenas dantaverbiae. oppetit. Iohnsonius etiam Danet. Mattiar.) edidit vippetit, et explieati in se dedueit. Quia vero appetit poenas quas effugit quisque pro se, sed opparit, quae ipsi superuenit, poenam, nec exspectat, neu appetit. Burm. superbiae. Uxsiis nus superbia. Vs. I. u. Humanitati. Quid sit humanitas, docet Seneca Ep. LXXXVIII. humanitas in
rat, auperium esse aduersus actiscios , Derat auarum ἰ verbis, re-
hus, assietibus comem se facilemque omnibus praestat et honum auram stium id maxime, quod alietia Iono futurum est, amat.
Ipsa fabula doeet , intelligendam esse eam humanitalia pariatem, quam nostri dieunt II ill
ae dedit. applicat. V. Non. de Propriet. Serra. II. 2I. Cie. I. OII. C. II. qui se ad νemptibilia
eam et ad magnas res gerendas aecommo uerunt. Suet. Tib. 48. miliit -- nihil υmquam largitus eli, praeterquam singula multa denariorum praetorianis, quod
Sejano sa non iaceommodassent.
Ex interpretationa Desbillonii
aecommodare se humanitati est, aeruare id quod Cie. pro Flace. C. II. Vocat jus eommunis humanitatis. Saliter. II er sein ΠουνE niehi der Aron, ehentiabat the - oppetit subit, patitur. Eodem modo Plaut. Asin. I. I. I. OPPetere Pestem. Ita Ca. tuli. LXIV. Ioll. onetera moristem. Sio Cicero eenti ea. Sed oppetera poenas locutio Tarior, et bene Obseruante ei. ΤΣsehueh. ex ipsa narratione hic Epte. Va. 3. Convicium faeiebat. Clamore saepius repetito , auxiabus noctuae obstrepebat. Antiqui hoe oeeentiara dicebant. Festua et occentassint antiqui dici.
137쪽
Phaedri Eabularum Aesopiarum Liber tertius. I 2IFaci obat, solita victum in tenebris quaerere, Cavoque ramo Capere somnum interdiu. 5
Va. 4. Faeiebat. Perottus agebat. G. 5. Guoquo ramo. Ita Teeta habent MSS. Pith. Rem . et
Editt. Vet. Heinsitis iamen Ep. XXIII. ad Sehesi. T. V. Syil.
Epp. Burm. sino necessitate coniicit, eatioque rami, quia entius et cauum substantiue a Phaedro et aliis ponituT. Vid. ad L. II. IV. II. Burmanno parum referre videtuT; sed cum Phaedrus cogi non possit, a mper eodem modo loqui, Ieetio librorum aeriptorum retinenda est. Benti eius nescit eauos ramos, et ideo leuit, ea uoquo truneo. Quia sellieet apes in ea uo truneo melnei titit, ideo etiam noctua debet dormire in cauo trunco, quasinoetuae non etiam in cauo Tamo aedem habero possint, quemadmodum apes Col. IX. 8 n. xx et Pallad. in Apr. lit VIII. m. 5. in cauit Tamis Irael suum aeque ponere solent, atque in trianeis. CL Bum annua. in caussa minuta mutila contra Bent Ieium disputans. Benileio tamen obsequuntur Sanadon. Philip p. Lallemant. At Vrsinus edidit: somnum capere interdiu, praeis eunte Bitterat, usio. Bant , quod nune eonuleium ad Phaedrum. Idem vir d fecerint dieimus, quod id clara eius male eonvicium Deere h. I. a eum quodam eanore Iit, ut inle Tetatur, probria insectari,proetii exaudiri possit. vide quod victum in tenebris qu aequae notan lux ad L. I. VI. 5. Texet et etsi hoe sensu apud Cia Bello hie de stridula eicadae eeronem, Senecam, alios saeia voce ponitis. Lueari. ad Pison. pius occurrat. Gronouio parent xv. sq. dixit stridiata eiendae Interpretes vernaculi, Gerihius eonuieta. Cie. pro Arch. C. 6. et Sati lexus. Hic reddidit iviti rea eonvicio Mefessae, i. e. Vomiars hi irar Ari fine diaelamore ea vasidie oyum sessae, Ne inreehe ei ι de ν Εωε g ad quem Ioeum v. Not. Graev. machi, das cet. aeerbiam, quod Id. ad Div. X. Ep. 16. eum ei erat ingratum, molestum no- magnum eonuietum feret euneto eluae. vi aenatia . quod de elamore in- Vs. 5. Guoquo ramo, intelligendum, non de eontume- tellige. in . Iiosia verbis, ut male Gron T.
138쪽
1sta Phaedri Fabularum Aesopiarum
Rogata est, ut taceret. Μulto validius Clamare coepit. Rursus admota prece, ACcensa magis est. Noctua, vi vidit sibi Nullum esse auxilium, et verba Contemni sua, Hac est aggressa garrulam sallacia: Io Dormire quia me non sinunt Cantus tui,
Sonare cithara quos putes Apollinis,
Vs. 6. Cmunghamus: rogata tum taceret, m. v. validiu . Heinsius, valdius; sed v. ad I. XIX. 8.Va. 7. clamare coepit. Ita MSS. Pith. Rem . et Edit. Vet. MS. Perott. elamars occepit. admota. In Mitione Gronov. est admonita, quo nomine egregie Vapulant editorea ab Hoogstra. inno. Sed operarum vitium esse potest, quia in indice laudant
admota. Burm. Vs. s. Cuninghamus: nihil esse auxilii. Perotti vorba eo temni data. Vs. xx. Perottua habsit dormire quoniam non sinunt.
Vs. xa. Hic Versus deest in MS. Per. Sed MSS. Pith. Rem. et vet. Editu. Ut Nevelet. Faber, Ursin. habent. Sonare eithara Us. 7. Clamars eomit, more Phaedri, pro elamauit. Vid. Iani A. P. p. 2Ο3. admota Precae. Vide, quae notantur ad L. I. XIX. 6. sortius, quam rogata est us. 6. Adsurgit enim per gradus oratio. Hae Ioquendi tormula utuntur ovid. ex Pont. m. vII. 36. Curta V. X. 14.
Vs. 8. auen a, ad cantaniadum, clamandum excitata. Plus est, quam validius elamauit. SattIerus tament dureli das Bitisten roard ala nur erbos ter. Vs. Io. garrulam. Epitheton ornansi Simili modo Virg. G. IV. 307. hirundinem dixit
garrulam. CL ea, quae eanitIIesiod . de cieada Op. et Dies 63o. est aggressa. Notat Buris mannus, hoc verbum poni desermone subdolo, quo sallere cogitamus aliquem. Ita Virg. IV. Aen. 92. Talibus agoediis tur Venerem Saturnia dictis. Et sic alibi, vi apud Iustin. III. I. aggredi dolo. CI. Satilex. aia fene dia Sehtoatnerinn duria diois Liat.
quisque, qui audit, Putet a nare cithara, vel reddi a ei.
thara ipsius Apollinis. Ita bene Deabillonius . ita et alii
139쪽
Liber tertius. Iu 3Potare est animus nectar, quod Pallas mihi
quos putes Apollinis. Sed Bumannus, Guyeto obseetitus, edi. dii r Sontira eiihnra quos putes Apollinam, i. e. tam egregios, ut ipsis m Apollitiem putes eantus cithara sua sonaTe, i. e. eanere. Etsi vero Burmannus non pavea profert, quae ad stabiliendam istam eonieeturam pertineant; nolim tamen, eo nisa librorum aeriptorum fidem. eam recipere, cum vulgatum bonum habeat
sen iam, adeo quidem, vi viris doctis, Bent leto, Maittario, Lalleviant. Brotierio, Deabillonio, Biponiinis, Langio et nuper Editori Edit. stereot3pae, Tecte placuerit. eithara. Prasch. Fre instiem. Bentlei. et multi alii corrigunt citharam, quod Interpretes Ioeum intelligunt, ut Freinshem. Sehessor. ill . do Sehirasti, ei. Langius, qui veristit Protegg. ad Phaedr. p. XXVI.
quod perperam faciunt nonnulli, ad eicadam solam Tetexendum, sed explicandum ἱndes nite, ut Fab. IIV. Io. h. l. eito rumpes aretim. Ovid. I. Μet. Ma. in facinus jurassa putes. Et aio alii; de quo eL Burmann. ad Voltei. L. II. C. UB. ad Ovid. III. Amor. II. G. Sonare auistem eantus Tecte dicuntur, quia apud Ovid. X. Met. I 46. di
Dersae ehordaa ditiersa Ioniant, et apud eumdem Amor. II. VI. 6. earmina resonant: apud
elamor eonsonat. v. Desbillon. Sondra cithara. i. e. e cithara, satia probant Ioea IIox. II. Od. XIII. 26. sq. sonara aureo piaviro; Virg. Aen. I. 74o. sq. eitharae=initus Iopas perdonat aurata,
ad quae loca V. Iani et IIeyne. it. Heg. ad Liv. 446. xeνια
thara, qui Ioeua BuTmanno deia beluae. Ceteroquin in hoc versuel. TEschueh. venustiorem eonia cinnitatem et transitum facilio-xem desiderat. Sed Inixum vi aeri non potest, noctuam h. I. memorare citharam Apollinia, et cantus Cleadae eum hoeee deo comparare. Decipere enimatudens cicadam, collaudat ei Vocem, quam non poterat lauis dare melius, quam ai diceret, eam cantu alio aequare Apolli. nem i qui deua noetuae, Aut Palladis , non erat ignotus. Vid. quae notantur ad vo .
Ua. II. De animus. CL L. III. F. VII. 25. potare. Em in terpretatione Sehesseti bibata largius, reehen , ut recte Cl.
pari, intelligitur e loco Senec.
140쪽
Phtitari Fabularum Aes Planian Nuper donauit: si non fastidis, veni; Vna bibamus. Illa, quae ardebat siti, I 5
etiam Guyeto non displicet, sed notat Burmannus. duplieem
illum aeeusativum tacere obscuram Orationem et ambiguam. Nam vel, eithara sonat cantus, vel, cantus sonant cithiaram, capiendum esset. Sed rectius foret, eantus sonant Mollinem,
vi tox hominem sonat apud Virg. et alios passim . Sonari, quod Neinsius mallet. et quod plaeet Tollio in No t. ad Phaedae. v. P. III. Phaedri p. 163. satissaeit quidem eonstructioni verbi. aed ullum sensum emeero videt ux Burmanno. Sonnνi enimeantias eithara Apollinis signis earet, Iaudantur, celebrantur ab Apolline, ut exempla, quae Neinsius adducit, probant, e. g. Hor. Epod. XVII. 39. sq. siue mendaei Doles sonari. Brach. nerua legi vult, e cithara: sed eithara probum. v. Not. Cuning- hamus, quos otiis putet, i. e. eoniectura nrbitraria. Va. II. quae. Al. quia , improbante Ho patratano. arribat siti. Si e MM. Pith. Rem . et Vet. Ediit. Porottus orabar, quod reeeperunt Hoogstratan. Lallem. Brotier. Vtrumque recte dieiis tuae. Naee verba in libris aeriplis a librariis permutari solent,
Ep. CXXII. quem nurm. asseri, inter nudos bibunt, immo potant. Vnde L. IV. v. 25. potrix Est vino dedita . ebriosa. Idine Portis et bene potus de ebrio. Et id εο hoe verbo utitur, quia genio induIgere ae velle sngit.
Neetar. Horum verborum aenissus esti tu cantu tuo, quo
Apollinem aequas, ita me ala erem ratis, ut nectar potare sit animus. Notum enim est, Inopulis deorum, quoties, sub Iatia primis mensis , nectari quod eaeleste vinum est, npponebatur, Apollinia et Musarum ruisse partes , cithara deos potantes oblectare. Rumann. mihi, utpote aut auae, quam in totela habebat. Va. 14. Si non fastidis, n etar illud. el. Sa illex. Masa du petit. V . a5. Arribaa siti. Silia notat magnituginem ex cautione diuturna . usurpaturque de persona , quod obseruanis dum. Claudiantis pariter L. I. 1o4. de Rusno IOquenar Iottimisque exhauserit Hermum, artabit m ori siti. Sehesser. Vel ex hoe magnitudo sitia potest intelligi, quia natiara cicadis canis tum eommodauia meridianum, testa Apulea. FloTid. P. m. 57a.