장음표시 사용
31쪽
Calumniamque fictis olusit iocis. Ego illius pro semita seci viam,
Vs. 37. In V. C. i. e. Pithoei, NeveIetus legi testatur, Iumniam quae 't scelus et Ioeis: aed Heinsius in eodem se ait inuenisse, calumniaequa flet scelus et locis, pro quo conjicit,
calumnia equo fetis illusit iocis, Ut L. V. VII. 33. vel adlusit, vi III. XIX. xa. cf. V. L. ad Epit. III. 24. Sed Gudius, quia
in Codico MS. nescio quo, erat seelusit, hanc deprauatam lectioin nem mutabat in seclusit . at non sine caussa quaerit Ilurina unus rquid est quaeso secludere jocis calumniam, i. e. separare a seeisquentia homiclum. Iac. Grono v. Emendati. in Phaedr. p. 149.
Emendauit, feris sic lusit iocis. At eluxit unico vera lectio. Via. Not. ad L. I. F. XII. 9. Vs. 33. 37M. Pitta. Rem. Ego illius Porro semita Dei viam. sie edidere Pitta. Ritterali. Nevol. Rigali. syllaba redundante. Sed quia in Cod. Rem . non porro, sed po fuit, Gudius legit: IV. III. 32. in fabellas transiuis
lit. Illustrando huic lo eo praeclare inseriniunt, quae notauit Perletonius ad Aeliani V. H. L. XIV. C. 15. V . M. elusit, euitauit. Lege quae de hoc verbo notam ras ad
lis. Saepius utitur Phaedrus Voce joeus, et Verbo Deari do arte fabulatoria, ut Prol. I. T. Prol. II. 5. ubi vide; it. L. IU. VII. 2. Adde iIl. do Schirach.
Clav. P. I. p. I92. calumniam.
Verto, Chlean . Vid. ad Prol. I. 5. et L. I. XVII. a. Calumnia proprie Iis, quam alicui sine
eaussa intendimus, ut ei mol stiam et perieulum C reemus. Deinde usurpatur de malitiosa, aut salsa saltem interpretatione.
juna caltimn in dorireseere. Id. Os s. I. C. Io. exsistunt injurias lumnia et malitiosa juris in. emrotations ς it. de inani reprehensione. Cic. N. D. II. B. fugiunt Acad mleortim enitimis nitim. Cf. Clav. Cic. Ern. h. v. Cl. Satilex. reddidit: Auspasser. Vs. 38. Semitti est, qua singuli ingrediuntur; via, qua plures. Haec igitur latior, illa
angustior. Hoc notandum conistra Scioppium, qui non distinis guit hie inter vitam et semitam, improbantibus Ritterihusio a quo Sehessero. Has enim voces diiserio. doeet Ioeus Martialis VII. Ep. 61. Bip. Et modo quas hsrat semita inerti Dia est. Cui ad de Plaut. Lud. I. III. 99. sq. s. III. V. do. et versum Ennii. cuina Cieero meminit do DL
32쪽
Isi Phaedri Eabularum Aesoρiarum Et cogitaui plura, quam reliquerat,
Eho illlux pro semita f. o. probantibus Benileio et Burmarino. xei ieiente vero Schirachio in Cla v. P. I. p. I. I. ubi vulgata Codi eum Ieetio defenditur, siue Oh versus meliorem Tationem, ago porro illitia eet. At vero Ieetio, semitram Dei Diam est a Seliessero, quam praeter nurn annum, cui tamen eoniectura Gudii non displicet. dederunt Bipontini. Et placet Guyeto. Praeter Gudii coniecturam, modo memoratam, alia est hujus viri doelii Aoiepi illius semita Dei fiam, quam xeeepit II oon- atra anus. RichteTus, praeeunte Iae. G. onouio, ego illius possiemita sei viam. vid. Einendati . in Phaedr. p. I 5 . quem Eequuntur olf. Walch. Aueior Notarum germanice scriptaxum, Sanadon et Philipp. Ceteroquin Rigaltius et Faber frustra putant, ante hunc versum nonnullos excidisse. Lallem ant. Arci iter. Desbillon. edidere: ego porro illius semira fet oiam. Sievin. I. M. qui sibἱ semitam non
sapiunt , aliis monstrane etiam.
Vid. Sirodimanni Centur. II. disserentium apud Latinos πο- cum , in Aet. Soc. Lat. Ien. Vol. III. p. 92. et GraeV. ad
Cie. Vere. II. 23. Ex quibus locis patet, in prouexbio habere
Latinos semitam, si componunt Cum Via, atque tum indicare illa in xem minorem atque I uiorem , hanc grauiorem atque uberiorem. Arripit commodo ioe prouerbium Phaedrus atque ad Aesopum et sese applicat.
Semita nempe est Aesopi genus aeribendi, angustis termi vis et paucis sciisque sabulis Conteratum, cui Phaedrus multa adieeit, scia et vera, Plura Cogitans, i. e. plures sabulas in ueniens, quam ille reliquerat, sera, ut ait ei. Tasehueia, Ae
io Phaedri Fabb. T. I. hii ius Edit. praefixas, ab init. Vinni
autem sibi Deera auetores diiscunt, notante Bur manno, qui genua peculiare acriben At se. quuntur, ut Quinelit. III. I. f.eii deinde Delut propriam Heris mclgorias viam, et obuium apti do. idium et alios est , Iacerectam. Vid. Burna. ad O vid. I. Trist. II. 86. et ad h. 1. Vs. 59. eogitaui, excogitaui, inueni. Simplex pro composito. Sehesserus laudat Nep. Dat. 6. quod ad perniciom si amfuerat cogitarum; Burrra annus vero Ter. Heaut . Prol. II. sq.
33쪽
Liber tertius. IIIn calamitatem deligens quaedam meam. 4OQuodsi accusator alius Seiano foret,
et olim ediderat Ursinus. Ego non dubitaui , ε eon ieelura Gudii reponere: Ego illitis pro semita feei viam. Sio edidit Benilei. sicque non opus eat, τo semita, quod est in libria aeriptis, mutare in semitam. Sic seruatur quoque priscus vexisborum ordo in Codd. MM. Ego illius eet. Vs. 4o. deligens. Frustra hoc verbum sollieitat Heinlitia substituens dirigens, vel seligens, Vel inda eligens); est enim idem quod ex magna materia eligens, Vt riligere rosam Ovid. IV. Ep. 3o. Duam Remed. I9o. Eadem ratio in dolectu, do mi litibus, unde deleetores Frontino IV. I. 3. Lurm. Vs. D. Frustra Interpretest,
vi Gronou. IIo gstraran. alii, hunc locum, explicatit nonnulla applicana ad mala quae passusatim. Ita fero Albinus, interpres Gallietis, Moe non el. Sattis Ierus , quem video vertisserreorti mein triauriges Gesntehden Sis mir gab. Nee melius Faber, Albin. censor, quasi elegerit quaedam Phaedrus, quibus consolaretur et leuaret calamitatem suam. Nam quo haeon poeta sunt aliena, qui, ut aeute vidit Burmannus, hoc versu signiscaro voluit. sese
delegisse fabulas, unde ipsi per
ealumniam inimicorum postea lamitas fuit eonflata. Non vero eo animo delegerat, ut sibi ipsa ea lamitatem contrahe Tet, sed ex delectu fabularum et historiarum inimiei eius ca
quasi earpendi Tiberium Seianum et alios potentes caussa Para II.
eas potissimum delegisset. Πao maxime reserendae L. I. F. II. et VI. Quae interpretatio reliquis praeserenda omnibus. Ex quo faeile intelligitur, ipsum
Phaedrum auctorem calamitatis Euae esse appellam dum, ut auri
pra in I ita Phaedri demoniastra iri uberius.
Vs. qi - 45. Alitis Seiano. sensust si integri a sedleribus viri essent iudices, qui sabellis
meis virus subesse judicarent, tune dignum me censerem mavilis, quae pallor. Burin. alitis Salano. Sumta est haecce e n. striae .ici a Graecis, pro, aliusquam Seianus. Sic apud Plat. Theaet. p. 386. sin. αλλο cvo ιτ σε V. Ani A. P. p. I 24. et Zetine ad Viger. p. 74. Eodem modo Laistini adiectilio suo alius vi uritur. II x. L. I. Ep. XVI. go. neti putes alium sapiente bono. que beatiam, et L. II. I. 24O.
34쪽
13 Phaedri Eabularum Aesopiarum Si testis alius, iudex alius denique, Dignum satorer esse me tantis malis. Nec his dolorem delenirem remediis.
Va. 42. judex. Seioppius conjicit index, i. e. Aerator, improbantibus IIeinsio et Schessero, quos vide. Praeeedit enim accusator, seqHitur restis, non potest igitur post hunc in λα, Immo vero judex poni. Neque etiam indὰx h. I. disseti ab accusatore, et in Ausonii loco, quem eitat, alii legunt, judiea
me nemo, sed neque reste perit.
Vs. q5. tanti t. Guyeto legendum videtur eunetis. Vs. 44. delenirem. Rii terstius. Rigali ii u. Nevelet. Ursin. Mattiar. Fretnahem. alii, delinirem; sed delenirem praeserendum. alius L Ino. CL Voss. AeCotis T. C. II v. p. 371. Adde Seioppii et Gudii Notas. Aelius Seianus autem fuit eques Bonianus , nobilissimus illo Tiberii amicus, cuncta gerens
hoe regnante pro arbitrio, a Taetio Ann. IV. C. II. omnium facinorum repertor appellatus. A quo Phaedrus variis erimi nibus aceusalias vix euasit in. columis. Quomodo autem posta
in ejus odium inciderit, de eo quidem in Vita Phaedii disputatum est. De Seiano V. praeter. Tae. Ann. L. IV. et P. Suet. Τiber. 48. 61. 62. et quos laudant Rig.ili. et Dis pontinus Dion. Caas. LVIII. et Bychium in Orat. de Vita et morte Seis iani, subitinera eius ad Tae. Animadverss. Cum iam in eo
Tiberio eriphret, uno eodeminque die A. C. XXXI. accusa ius damnatus et interpeetus est. Aecusator, testis, judex. Taciis
ius de iisdem Tiberii tempo-xibus L. IV. C 28. Annal.
necusator filius - struetas prim
si insidias, missosque in Gallitim eone tores b.lli, index idem et testis dieabat. Idem Taeit. L. Iv. Ann. C 50. ubi Solant in Germaniel stirpem odium Teterit adsimulabarque traditas plurimi jtidiciso partes ciet uer aus Gormanici stirp/m, sumitis
qui accusatorum nomina austine. rent. Gud.
M. 44. remediis, i. e. sabulis seribendis , ut sensus sit, fabulis aetthendis dolorem
non miti uere, aut mollire e perem. delenirem. Hoc sensu
legitur apud Plaut. Stiel, Ariapum. 4. Derbis delenilur comis modis. Burmantius laudat IIox. III. Od. I. O . sqq.
35쪽
Suspicione si quis errabit sua, 45
Et rapiet ad se, quod erit commune omnium; Stulte nudabit animi conscientiam.
Vs. 45. Sulpicione. Gudius supponit auspeerio, quod Teeepit Mattiarius, nee displieet Burmannor quam emendationem ego quidem neutiquam prato esse necessariam. Vid. Notas. Vs. 47. nutabit. IUS. Gud. i. e. Pitlioei nudavit, quod ortum est ex confusione του b et v, ut vidimus ad L. I. XVII. 8. Vs. 45 - 47. ' Recte interpreistatus est Gronouius: si quis falso suspicabitur, se his tangi
sabtilia, et sibi applieabit, quae
in genera dicta sunt, nemine eerte destinato, is stolide aeipse prodet, ostendetque, quam sit mala sibi eonscius. Suspieione. Secunda syllaba produeenda, ut L. III. F. X. 36. Etsi enim analogia eorripi iu
suetudo veterum produxit. Vid. Martiat. XI. 45. 5. Publilia Syrus 7. 73B. Eamdem sylla. bam semper produci apud Terentium, multis pTobauit exemplis Dei billonitia. Cf. quovique vosa. de Anal. L. II. C. 32. p. 833. Fabri Thes. Ge. n. Malo
igitur Prasch. et Gudius negant produCi posse. Teste Burim anno, Pincier. Parerg. L. IV. I. ancipite ira esse hane syllabam putat, sed si breuia sit, aeribericlum censet suspieio, si longa, suspitio. rapiet ad se. Cieer. sollemnis Iocutio. etiam in alii a rebus. Sie L. I. de Oss. 3. utilitas ad se rapere, ho
nestar eontra reuocare ad se Di. detur et II. Io. do admiratione. totos ad se conuerrit et rapit,
Ter. Prol. Adelph. 3. rapere in pejorem Partem. Burm. Eleganis ier ad notandam calumniam violentamqiae interpretationem.
TYsehueh. Sibi tantiam appli. eabit, et aliis nil dictum ere. det. es. Sehiraehii Clav. P. I. P. 3 5. erit, est. Vid. L. IRI v. I a. commune omnium, quod tangit omnes Avianus in Praef. dixit jocos communes, i. e. qui tangunt omnes. nuutibit. signa
tius, quam patefaciet, indieabit. Liv. L. XXXIII. xx. sub sin. loquitur de ora maritima,
De hoe verbo, quo Livius non Taro vidiar, v. GTOnov. ad Liv.
XLIV. 33. Τ. III, p. 9 9. quem
memorat Carmannus ad h. l. Praeelare hosce versus inieris
36쪽
Phaedri Fabularum AesoyiariaruHuic excusatum mo velim nihilominus: Neque enim Notare singulos mons est mihi, Verum ipsam vitam et mores hominum ostendere. 5onem me professum dicet sors aliquis gravem.
Reete Burmannus et inquit, ita legendum esset, in stiperio-xibus etiam errauit et rapuit reponendum, quasi aliquem iam
cerium de ignasset, qui se fabulis illis tangi a Phaedro doluexat. Sed melius e t. vulgatis inhaerere, et intelligere de illis, qtii auspicantur in se seriptas labii Iaa, qui erant ita vitiis in- r.eii et sibi eonscii saeitiorum. Quos errare dieit, et tamen nudare illam eoi scientiam stulte, eram potiua deberent dissimvlare, quasi nihil ad se illae pertinerent fabulae. Vs. 5t. Jors. 548. Pith. et editi, ut Rittersit. Rigari. Nevo . Gronov. Fre ins h. Walch. al. habent forstin aliquis, turbat Hetro. Sed iam olim Seioppius et Faber, quibus aecedit Guye- tua. emendabant fors aliquis, vi fors adverbialiter ponaturi Logitur hae sorma apud Virg. II. Aen. IM. ei. V. 252. alibi. Va. 48. Eodem modo dixit Cie. Verr. I. 4o. populo Ro
mano uniuerso me excusatumisio.
Vs. 49. Non eo eonsilio aeribo tabula , ut singulos homines reprehendam . et ignominia quasi censoria a metam ;
quod hie ponitur absolute, ut apud Ovid. Met. IX. 26 . se qua indoluissa riointnm. II in enotri tristis I. III. 11. Ita Cie. de Sen. XII. 42. notandam Putatii Ithidinem; ita saepe apud eumdem , notari tinfamia, ignominia. Noe versu Phaedriis expressit . quod Martialis L. X. 33. dixit, parcere personis,
dicere de Oitiis, et Plin. I. Ep. X. I. de Euphrata philosopho,
ins eratur viliti, non homines. Va. 5o. Ostoridere, dripstetim, quo sensu occurrit simili in Te L. V. V. 6. τι noti itatem ostenderet. Cl. Sehiraeh explicat , docere; minus Tecte. v. Clav. P. I. p. 258. saliter. Nur'nnaehensition, men schenwaniad.ι st/li ich dor. Illinc vex-
sum integrum sero dedit B multis in Dedieatione ad Ti. berinum filium ; ubi vide. Vs. 5 i. At forsan dieet ali quis , me magni momenti Temesse pollicitum . profateri est ultro osserre aliquid, polliceri.
Cic. Rose. An . 53. eadem in re operiam Dastram projitemini.
Sio alibi. Di iii od by Corale
37쪽
Si Phryx Aesopus potuit, si Anacharsis Scytha
Aetornam famam condere ingenio suo:
Ego, Iit texatae qui sum propior Graeciae,
Sed Sehessero , Neinsio, Benileio plaeet, forsan quis. In Cod.
Rem . est forsitan. At vitium voei potius forsan inesse videtur, quam pronomini raliquis. Quis enim non videt, utriamquo forsan et forsitan esse interpretationem του fors, non aeque comgniti aeudi libratio. CL Gud. Notauerat etiam fors Salmasius ad marginem libri. V. M. Codd. MM. eorruptam Ieetionem habenti Frige fuissa
Aesopus Anneharaiae Mythno et vel Frigem fuisso Aesopum , ιi Maneharsae Gyrhas. Via. Gud. et Neuel. Hi ne factum, si Phryx Aesopus potuit, Anaeharsis S rha postremum si a GrO- mollio accessit. Mid. vs. 4 i. sq. Bentlei. edidit: Phrygibus si Ἀρsopus potuit, si Anticharsis Sothis: sed IIarius malleti phoegiticuit si M.sopo, si Anaeharsi Sothae. De conjectura Iae. Gro- notiti et altera Harii lego Bu annum. Alterum si in nriri titillis editionibus abest, ut Horigstralatii. I ii hostia in Miso. Obs. Nov. V. I. T. I. p. 327. sq. loco των si Phryx, legit, Phryge teste, i. e. talente e To si anie Annehnrsis eiicit, et s. 53. suo mutat in sibi. Vs. 5 l. propior. Ms. Pith. proprior. Et ita Salmasius adoram Iibri aut notauit. Vs. 52. Anaehaνsis. Philoso phus Scythes, regia seytharum Nomadum stirpe ortus , ipsis Aesopi temporibus clarus , Sa- Ionis tempore Athenas venit. Quaedam praeclare dicta poste-xitati reliquit. Cuiua ad Hannonem epistolam memorino
prodidit Cie. Tusc. L. V. C. I a. Aliae epistolae ab eoderia sertia piae , exstant in Colleetione Epist. Graec. Aldina et Cula. eiana. p. 348. sq. Vid. Gestier. ad Cie. Chrest Om. p. m. 593. Testimonia Veterum de Atia-eharsi Labos in Notis Rigaliii. Vs. 53. condore famn m. Reeta ex notione aedificangi expli. eant Sehester. et I Eselluchius.
Simili modo sit. Ital. L. IV. 36 sq. dixit: juunt ijs poriclis.
Au deeus, et d xtra memorian dum condere nomen, ubi eo n- dors nomen est, gloriam com
38쪽
sta Phaedri Eabularum Aesopiarum Cur somno inerti deseram patriae decus 8 55
Threissa cum gens numeret auctoreS Suos,
Vs. 56. deseram. Πeinsitis detoram; quod etsi potest de sendi ex Nep. Timol. 1. et Sil. Ital. VII. s46. sq. neque etiam ineptum habet sensum ; deseram tamen Ioeum suum tueri potest, docente Burn anno, quem vide. es. Not. ad li. v. Vs. t f. suos. Litterthusius eo ni ieit deos, nempe Apollinem
et Musaira va. m. Quod merito displieuit viris do elis. Buri mannus mallet duos, ut jactet est i rgo , qui sum propiox Graeeiae litteratae Aesopo, qui in Phrygia; et Anacharsi, qui
in se; thia erat natus , nolo patriae meae decus per ine tiam deserere ; eum Threissa gens , quam nis a Graeeia ait
multo remotior , auos tamen auctores Linum et Orphea numeret. Tirteratas propior Graeeiae. Phaedrus enim Maeedo.
nia ortus erat, natus in iugo montis Pierii, qtii situs erat in Tite, saliae eonfiniis. Via. Vii. Phaedri ab initio, et ad us. II.
et so. hui. Pro'. Iste autem dieit Iitternin Graecia , i. e. Iitieris et ara. Cf. vs Io. Erat enim omnium litterartim inueniri X et altri X. Vid. Cie. pro mate. C. 27. Propertius habet doetns Athenar. Va. 55. Cur somno inerti, i. e.
ignauia mea, desertim, omittam promouere et OTnaTe , cum possim, Patrias meae decus pdesertim, omittam augere, ne
L. I. C. IO. ne sacra regiae viis
Phaedrus, Thxaciam solam Lais ela d sereren ur. Cie. III. Att. Ep. 39. deserere Preces far jis, promissa Sextii, Spem Teren-riae - patriae de s. Nam in monte Pierio, in quo Phaedrus natus eTat, Musae, artium et litterarum Deae, credebantux esse genitae. IIine in ipsa paeneae ola natum se esse dicit va. . Sed qui censent , Phaedium Thraeem fuisse, ut nil
mannias, liuiae versum ita exisplieant: Ego cur decus iam ineeptum et acquisitum per orphea et Linum Thraciae
unde mox soliomnis gloria voiacatur) deseram somno inerrii. e. ignauia mea destituam, et non propagem studio et euravi ea 7 deserimus enim inchoata iam , ut ita deserere hellum Iu
stitio II. I a. deserere moris opus
terlnndet Irtihmi M. V. Threissa. Pro Thraeo in antiquis Inscriptionibus et Codicibus quandoquidem Oecuria
39쪽
Qui saxa cantu movit, et domuit seras,
huisse tot auctorea, quot Phrygia et Scythia simul; quemadmodum us. sq. iactet, Phrygiam et Scythiam non posse ostenistare diis genitos, ut Thracia, quae diis natos duos poeias oriphea et Linum produxit. Censet etiam, verbum n timorat hoe exigere videri. Vs. M. et domuit. Renilei. aliquanto eoncinnius odomuit. xit Threx, ut malebat sex ibi Gudius, era tua Notas vide, eoll. Fabiicit D. L. T. II. p. 25. et Bux m. ad Petron. p. 225. Sed a Threx descendit Threissa et
Ihracia ortos. Ita Homerus acleerone a ueror dicitur On. III. C. Ω6. Et Nor. A. P. 45. et Ouid. Fast. VI. M. earminis auetor habent. Sattier. rtihme Thraeieri sieh seiner D. ater nichi 8 Aliter, sed durius eula haee eepit Sehcssertis. Sic enim loeum interpretatur r ,,Linus et Orpheus primi litteris exiseolnerunt Graeciam. Itaque
auctores eos vocat et a iactores Gracetiae, quotienus est litterata.
Porio hos aueiores dieit Phaedrus Throres ritimerare suos, h. e. dicere non esse Graecos,
verum Thraeiens Ontis homines. Iam eum Thraces ruerint illi, qui Graeciam instruxere litteris, vult diceret cur ego non studeo seritare hoc decus meae patriae . cum praesertim
Apollo et Musa, Dii artium, In Thracia mea habitarint, ibique eos auctores litteratae Graeciae pragenuerint.
Vs. 57. 58. Linoque Apollo sis parens. Virg. Ecl. IV. 55 - 57.
Non me carminibus vincet neo Thraeius Orpheus, nee Linus rhDio mater quamuis, atque
huic pater adsiti Orphei Calliopea , Lino formosus Apollo. Secundum alios Linua suit Vranias et Mercurii situs, qui fuit ab Hercule eithara occisus, euius diseipuli memorantur suisse Orpheus et Heretiles. Aelian. V. II. L. III. C. 3 a. Alii fabulantur, Linum Amphimaro, Neptuni filio, et Vrania geniis tum fuisse; qui cum omnes
eelleret. ab Apolline, eui eantuae eonferebat, ruit Supplicio asseetus. Nata . Com. Mythol. L. Iv. p. 35i ' Sed Hyginus F 161. eumdem Aptallinis et Vraniae Musae et Apollodorus I.
I. u. ubi v. I no) Oeagris utili ei Calliopes stium fuisse
incinorant. Alii aliter. Musa.
Calliope. Vid. Ioeum Virgilii Diuiti ed by Corale
40쪽
α4 Phaedri Fabularum Aeso iarum Hebrique tenuit impotus dulci mo Ergo hinc abesto livor, ne frustra gemas, 6o
m. M. Hebrique. Libri seripti, item Rittextius. Nevoleti. Μeuxit, Ursini Editiones habent Erebique, quasi ad fabulam
Eurydiees respiceret Phaedrus. Sed It i giatius in Edit. s. repo-atiit Imbri, cuius emendationem alii deinde admiserunt. Huno Ilui, iuria enim rapidum saeti Senee. in Thebaid. ω . Impidusque eam Oa D, illos Hebrus secat. Neque obstat, quod Hebriam non-xtilli leni et placido sumine procedere iradunt; vid. Servius a IVirg. Aen. I. 317. Ροεtorum enim non sena per est in Lia sum ira a subtilitas, obseruanto II eynici ad loe. Virgilii et t. qui laudat Burmatiniim ad Val. Flaec. V. iso. Veterem lectionem tuetur Deibillonius, in Addend. ad Not. p. LII. eitatum ad Vs. v. Orpheo. Lege quae notaratia ad h. l. in
piloaei Phaedri Editione P. II.
Orphei vi mraxi eae etiam Conis aule tiana Ouid. Met. XI. I. u. Idom dixit Hora litis de Amisphione A. P. 392. sqq. domuit ferar. non e litice illustrat Hor. A. P. 39o. sq. coli. Ovid. l. e. et Art. III. 321. Ad de Properi. III. I. 4 . Orpheti te duxisse ferris distinis ubi v. Brouhlius. Vs. M. Cursum vehementio. Tom Uebri sti uti aeriaidauit, adeo quidem, ut hic, dulcedine earminis eapitis libentissime moraretur. Π bri. Hebrus est stiuitia Thraciae, oi iens eri Naemo monte, et in Aegeum mare exiens. Cf. V. L. ad h. v. tentiit, detinuit. Properi. III. I. 42. quo loco tamen Diponisi in i legunt sustinuisse, pro, d tinuisae; sed v. Broukhus ad I. e. PropeTtii. impetus. Api utitur haec voce, qraae de rapido sumine, per carmina Crisphei cursum suum retardanti. proprio dicitur. Notandus loeus Sene eae, quom Burmannua produxit, Nat. QuRest. III. 3o. magno impetu erumpentes suuii. de exundantibus. Cui loco addo Cnxt. L. U. C. I. n. 28. Pari elegantia Nor. I. Od. XII. T. sq.
li. v. ita expressit a Insecutae inphea silurio arte nanterna ria pidos morantem fuminum Iovia
33. sq. ubi V. Iani. dulci mores.