장음표시 사용
521쪽
Aues in unum cum deuenissoni locum, Viderunt hominom seminantem linum agro.
Quod ut pro nihilo haberct hirundo intelligit,
Sic conuocatas allocuta traditur. Hinc nobis instat omnibus periculum, 5 Si semen ad maturitatem venerit. Aues risere. Irminauit ut vero seges, Hirundo rursus, instat pernicies, ait Adeste, germen eruamus noXiUm. Ne, si mox crescat, inde fiant retia, Io Et nos possimus artibus humanis capi. Ridere pergunt lverba aues hirundinis, Consilium et spernunt, stulto prudentissimum. At illa cauta, ad hominem se moX contulit, Vt tuta tignis nidum suspendat suum. . Is Sed, quae salubro monitum aues despexerant, De lino factis captae pereunt retibus.
a. Haec fabula Decurrit apud Rimicium I. vlt. An ony-nium, F. XX. Romul. XVII. Burmann. Apud RomuIum Diarion. et Ut mensem est L. I. F. XIX. Sehio. a. Devenissant. An nTmus cum essent in imum, Pro, irrent, vel, ut Nilantius, venissent . mihi deuenissent piae t , ut Phaeindrus L. Iv. VIII. deuenit hireus sitiens in eumdem locum. 3. Pro nihilo. Ciceroni vallata Ioeutio, qui pro nihilo habere, putare, ducere Passim habot.
522쪽
Resedit alta quondam Perdix arbore, Aduenit Vulpis. Deinde sic coepit loqui. O quanta vultus specios est, Perdix, tui Coralla rostrum, crura vincunt Purpurae Fulgorem. At si dormires, quanto pulchrior 5 Esses: ut stulta clausit oculos, illico Rapit credentem vulpis. Illa solibus φHaec mixta grauibus verba supplex edidit. Per o tuarum, Vulpis, artium decus, Ut ante, quaeso, nomen Proseras meum, Io Sic deuorabis. Vulpis, ubi voluit loqui, Aperuit os: at Perdix euasit necem. Decepta Vulpis, quid opus erat loqui mihi λRespondet Perdix, Et dormire quid mihi Erat necesse, somnus cui non venerat 3 15 Hoc illis, qui loquuntur, ubi nil est opus, Et qui, vigilare cum necesse, dormiunt.
I. Haec fabula apud solum Anonymum n. XXX. legitur; multa vero eum Phaedro L. I. F. 13. habet communia. a. Arbore. Loeo eminentiori Anonymus; sed nos arbore Praetulimus, quae excelsa Phaedro dicitur. Licet vero plerum . perdices propter humum volitent, et raro in Euboribus a deant, λεtia haec fingere permittitur. Ita Οὐid. VIII. Meia 237. Garrula ramosa Framexti ab ilice perdix.
523쪽
Asellus et Bos . uno sociati jugo Plaustrum trahesbant: Bos, dum tendit validius, Confregit cornu. Asellus nil leuaminis Sentire jurat se a consorio debili. Laborem intendens, cornu rumpit alterum, 5 Terraequε tandem Bos procumbit mortuus. Asinum bubulcus carne mox onerat Bouis, Qui plagas inter mille ruptus concidit, Et exspirauit, media collapsus via. Ad praedam Volucros conuolantes inquiunt et I Si te precanti mitem exhibuisses bovi,
Non immaturo pasceres nos funere. I. Et hane Anonymus habet solus n. XXXIv. R. Rum it alterum. Alterum latet in atm Anonymi, quod per compendium erat acriptum.
Errans in silua spinam calcauit L.EO, Mox ad Ρastorem cauda venit blandiens; Ne perturberis, imploro suppleX opem, Non praedam quaero. Ponit in gremio pedem
. Η eo tabula narratur a Rimicio III. x. Anonymo XXXV. Romulo 25. et ad veram historiam refertur. Vid. Seneo. II. de Bene . 39. et GeII. III. a4. Burmann. Eadem Oeeurrit apud Romulum Divion. Et Vise . L. III. F. a.
524쪽
Homo sublatum, et, Oximens spinam, graui sLeuat dolore. Redit hinc in siluas Leo. Ι also post tempus accusatus crimine Pastor damnatur, atquo ludis proximis Jejunis' projici jubetur bestiis. Emissae diarii discursitant passim Drae, Io Agnouit hominem, qui medicinam fecerat, Leo, et sublatum rursus in gremio pedem Pastori ponit. Rex ut cognouit, statim Silvis Leonom, Et Pastorem reddit suis.
2. Post lemyur. Pori aliquantum tempus Rimicius, et Romulus , sed Rost tempus est a manu Pliaodii L. Iv. F. XVII. et XUIII. 5. Iejunis. Emissis Anonymus, quod facile Doe possumus. Ex caveis enim suis emittebantur ferae in arenam, sed jejunis magist placuit, quo maius esset miraculum, si et tute Parcerent. Emassae vero sequenti versui dedimus.
Culex cum Taurum prouocasset 'viribus, Cuncti vcnerunt populi, ut pugnam Cernerent. Cui ex tum; satis Est, quod venisti Cominns: Nam paruus mihi, judicio sum magnus tuo. Hinc se per auras penna sustulit leui, Lusitque turbam, et tauri destituit minas.
1. Haec est sabula apud Anonymum XXXVI. R. Viribus. Recte. Ita in lucra et certaminibus, quae nudi eorporis viribus agebantur, Ioquebantur. Iustin. XXXVII. 4.
inrar aequales aut equo, aut cursu , aut viribus eontendebat. Ce
tamina virium Liv. VII. 33. et XXXIII. aa. Virg. V. A. 67. Qui viribus audam.
525쪽
Fabularum Aeso irarum XXXIV. 5ο5
Quod si fuisset valida ceruicis momor, Et taurus hostem coni msisset sordidum, Fuisset vana inertis gloriatio. Αmittit famam, qui se indignis comparat. IOPABULA XvII. s.
Assilo sonipes phaleris occurrit tumens, Et lassus, multo tardius quod pondero Viam dedisset transeunti; vix, ait, Me teneo, *quin te saeuis calcibus exteram. Tacuit Asellus, gemitu testatus Deos: 5 Equus, currendo 'ruptus 'paruo in tempore, Ad villam mittitur. Hunc onustum stercor.
Vt vidit Asinus, tali derisit joco. Quo, gloriose, Phaleras has 'quondam tibi,
i. Haec tabula Iegitur apud Bimietum L. III. F. III.
Anonymum F. XXXVII. Burmann. Apud Romulum Divion. et Vim. est sabesa L. III. III. Sehis. a. Quin is saeuis. Potuissem taciIe, quin la saeuis rum yam eateibus; ael arridebat iIlud exiaram ex Phaedr. L. I. F. XXI. ubi vide. 3. RuPtus. Ita proprie de equo, nimio cursu satigato, et inutili laeto. Plin. XXvIII. go. rumpi equos, qui vestigiia tu Porum sub equite requuntur. Ita rupta mula. Μari. IX. 58. et ipsi homines rvti. X. m. q. Parvo in tempore. Sie Anonymus reetes in diebus para.
ν, Ter. Andr. I. I. 77. Suet. Aug. M. Tib. 6o. Vid. ad Ovid. XI. Μet. 3 5. Quo tisi. Quid tibi satiris Anonym. quod seruauit Nilantius. Rimie. addit, quid tibi prodarunt. pro, Proderont 3 ed Iege Quo phalaras. Vid. Heina. ad Ovid. II. Ep. 8.
526쪽
Modo ad despectam qui 'redisti miseriam. Io Felix ne spernat, dubiae sortis immemor, Humilem, cum quid futurus ipse, nesciat.
6. Redisti. Dribito, an non praestat recidisti.
VOLUCRES, QUADRUPEDES ET VESPERTILIO.
Bellum gerebant volucres cum quadrupedibus, Et vincubantur versa victores vic , At vespertilio, dubios euentus tim ris, Ad illos semper, quos superasse viderat, Se conserebat. In pacem cum pristinam 5 Redissent, fraus utrique generi apparuit. Damnatus ergo tam Pudendo crimine, Lucem refugiens, atris posthac condidit Se tenebris, sola noctibus semper volans. Qui se duabus 'venditabit partibus, Io Vtrisque ingratus vitam deget turpiter.
a. Haeo tabuIa est apud Rimio. L III. F. IV. Anonymum F. XXXVIII. Romulum XXVII. Burmann. Eadem o infit apud Romulum Divion. et VIm. L. III. F. Iv. S isabo. a. Venditabit. Ita puto scribendum i vindieari eat in An nymo; ae venditam Plauto. Iustino et aliis lamiliare.
527쪽
LUSCINIA, ACCIPITER ET AUCEPS.
Accipiter in Luscinii nido dum sedet, Aurito Rinsidians, illic pullos inuenit;
Mater, periclo mota prolis, aduolat, Supplexque, pullis Vt parcat suis , Togat. Accipiter, quod vis, inquit, factam, si bona Cantabis voce carmen modulatum mihi. . At illa, quamuis excideret animus, tamen Metu' parebat, et coacta cantitat Luctuque plena. Praedam qui captauerat Accipiter, inquit, non tu cantasti bene, Et unam Ex pullis apprehendit unguibus; Coepitquct deuorare. Ex diuerso venit Auceps, et calamo clam crescente, persidam Visco contingit, atque in terram 'detrahit. Quicunque fraudes alii tondit subdolas, Timere debet, ne ipse capiatur dolo.
a. Isaeo sabula est apud Rimietum L. III. F. v. Anonyis nium F. XXXIX. et Romulion F. XXVIII. Burm. Eamdem habes apud Romulum Divion. Et vimens. L. III. F. v. Sehin.
R. Aurito. Anonymus, ut ape Iaretur auritum; sed Rimiis eius et Romulus τι vecularetur auras I corrupte. Auritus est
lepus, vi et Avieno dieitur. Pro asello vidimus ad Phaedr. L. I. F. M. Posset et legi, Aurisum vaculans. I. Excideret animo. Animus Rimie. se praecederet animo Anonym. animo excederet Rom. Ego Rimicii scripturam praetuli. Sio ingenium excidit, Ouid. I. Trist. I. Vid. Heius. ad Remed. Amor. 548. q. metia parebat. Pauebat AnonFmus. ι5. Clam errarente. Hoc ex ipso aucupio reposuimus. Stalanter , vel silentio leuata, Rimie. Et Anonymus . vid. ad Petron. XL. et quoa ibi laudaui. 6. Detrahis. VeI duieti, ut Rimicius et Anonymus.
528쪽
Lupus per tempus maximam congesserat Praedam in cubile, haberet ut cibaria, Queis plures posset menses otio frui. Vulpes ut nouit, ad cubile abit Lupi, Et voce tremula, 'an rsecte frater omnia 3 5 Quod lo non vidi silvis venantum tuis, . Tristem per omnes exegi vitam dios. Lupus, liuorem postquam agnouit aemulae, Non tu sollicita huc caussa venisti mea, Sod partem ut captes. Fraude quid petas, scio. Io Irata vulpis ad ovium pastorem adit, Agesne , Pastor, inquit, gratias mihi, Inimicum si tradidero hodie gregis tui, Ut numquam sis sollicitus 8 Paestor, scrutam
Tibi, inquit, tribuam et, quidquid volueris, Iubens I 5 Cubilo monstrat illa pastori Lupi;
x. Haec fabula est apud Rimicium L. III. F. M. Anonymum F. XL. Burmann. Legitur apud Romulum 'Diuion. et VImens. L. III. F. VI. Sehinabe. a. Par tempus. Recte hic Ni Iantius. Dictum est eodem modo, Vt Post tempus supra F. XIV.
3. Gio frui. Vt Phaedrus L. I. F. XXv. lambe otio, ubi vide Gad.
4. An recte omnia. Ex antiqua formula. Ter. Andr. IV. V. 9. Quid vor, quo paeto his' satin' raeter Quinet. UI. Inst. 3. Cicero eum Ouinium libertum Vatinii interrogasset, reetena omniar dicenti reete, mortuus est' inquit. Similia euet satisne aiane, Vel 3alue, ad quam alludit scriptura Rimieti salue frater. 5. Ad ovium pastorem adit. Ita Ioculi Nepos et alii: tieet Donatus inimico et expostulatorio animo Mira explieo ad Andr. HI. III. ex IV. I.
529쪽
Appendiae Fabularum Aesoρiarum XXTIV. 5os
Qui clausum protinus peremit Iancea, Et gaudens de alieno saturauit aemulam. Vt vero vulpis in venantes incidit Deprensa, Canibus et laniata, sic ait, Dodi vix alteri malum, et jam punior. Τimere dehot, quisquis alii sustinet Nocere, pejus ipsi ne eueniat malum.
Oves Lupique cum certassent proelio, Illae vicerunt, tutae praesidio Canum. Lupi legatos mittunt, et justam petunt Hac lege pacem, o fiderent oues Canes, Et obsides Luporum catulos reciperent. 5
Iniri, faciunt, quod poposcerunt lupi. Post paullo cum Coepissent ululare catuli, Lupi, neCari caussantcts natos fiuos, Pacemquo ruptam ab ovibus undique impetu Io Invadunt facto nudas defensoribus;
1. Haec fabula Iegitur opud Rimie. L. III. F. XIII. An timum F. XLIII. et Romulum F. XXXII. et Demosthenes hae, vel simili narrata tabula obtinuit, ne oratores dederonisiis Alexandro. Vid. Plutarch. Alexandr. et alios. Burmanre. Oeeurrit haec fabuIa apud Romulum Divion. et VIm. L. III. F. XIII. Sehwab a. -temam gratiam. Ex Terentio Euri. V. II. M. 3. Fidem. Ita ex Anonymi corruptis verbia, eonsilium quod duιlum habuaranι accurMant, pro, consilium quo fiam h. a. seci.
530쪽
Consilium sera damnat poenitentia. Praesidium, quo quis olim tutus vixerat, Si prodat aliis, frustra post desiderat. FABULA XXII. 1.
Rogabat Vulpem Simius, caudae sua De magnitudine aliquid ut sibi daret, Nates velare quo posset turpissimas. Quid enim, inquit, cauda tantae longitudinis Prodest 3 quo tantum pondus per terram trahis 3 sCui Vulpis, esset quamuis illa longior,
Majorque multo, mallem per teruun et Iutum Spinasque trahere, quam partem tibi dare, Meo ne tegmine videaris pulchrior. Auare, te sabulla haec, et Iocuples, monet, Io Cui, quamuis superest, nil tamen das pauperi. x. Est apud Rimio. L. III. F. XUII. Anonym. F. XLVI.
at Romulum F. XXXVI. Burmonn. Legitur apud Romulum Divion. Et VI mens. L. III. F. XVII. Hane tabulam , a Perotto concinnatam, et sine dubio Phamdri verbia conuenientiorem, dedit Burma unus in Praef. ad Edita ann. 1727. coli. Praef. Edit. Μitav. p. 42. Auariam etiam quod ei superest non libenter dare. Vulpem rogabat partem caudae simia. Contegere honeste posset ut nudas nates. Cui sic malignat Iongior fiat 1ieet, Tamen illam citius per lutum et apinas reaham, Quam tibi impartiar paruum quamuis. ubi in titulo ex mente Burmanni legendum, sibi au erest, et iis .ltimo sorte versu, quam Iibi impartiar paruum quamuis pilum. Schwabo.