장음표시 사용
881쪽
quod ex filii ad Troiam caede colligi potest. Interim ex iis quae de Polymnestore Thi
cum tyranno circa talem tempora regnante, de ab Hecuba ob Polydorum occisum ex cato feruntur efiicitur non totius Thraciae imperium penes Strymonem suisse.VGrum cum Polydorus ipse siue ipsius umbra apud Euripidem declaret hanc auarist imam si dimis'. belluam in Cherroneio regnasse. non est dissicilis huius controuersiae explicatus. Strymon flumcn , quo quidam Macedoniam a Thracia seiungunt, tametsi ab aliis limitis ius Nesso tribuatur, clarissimo suo apud omnes fero Historiae scriptores nomine satis ostendit, quousque Strymonis regnum eo tempore fuerit extensum . In Ammonicis tradidi Treres origine Cimmerios esse, de ab iis bonam Thraciae partem occupatam. Horum ego regem Strymonem paullo ante Troianam obsidionem suisse existimo te se regnum dilatasse, ut a littore Maeotico ad Agaeum usque pertineret, atque inde Strymonem flumen nuncupatum, non sccus atque Herculis columnas; quo Strymonis,qui huc usque plurimarum gentium &asperrimorum montium victor pertigister, Imemoriam conseruaret ternam. Non siim oblitus me apud Apollodorum legisse, Herculem, dum boues Geryonis ad Eunstheum ageret Strymonem , nescio qua indignatione, lapidibus implesse; quo factum sit, victim ante nauisari potuerit, pollea nequi laetit: Verum id vel anticipationi attribui potest, vel responderi, magnam csse in Heroicis te maporibus confusionem, in quibus omnia vel ad Troianum excidium , vel ad Thebas, vel Argonautas reserri videntur. At nostra minime refert quam mendax Graecia in fabulis sibi consentiat, hoc unum agitur, ut demonstretur Franci nomenclaturam
Troiana obsidione esse vetustiorem. Poctae, ut egregie Iliadas suas ornarent, omnia undique historiae veteris, quam per manus a maioribus acceperant, monumenta ad Troiana figmenta congesserunt, parum sollicitiqu1m inter se temporibus concordarentiri is a Apollodorus certe od Homerus Sc ceteri vates uno ore omnes Rhoesum ad Troiam Diam δε-- venisse, Sc a Diomede,dum somno alto teneretur, occisum aiunt: at Homerus Eionei
filium facit, Apollodorus vero 6c Conon de ceteri Strymoni ex Euterpe genitum scris, ,-4inis bunt. Nobis in hac veterum dissensione id probabile videtur,Strymonem nomen sibi
Di μυ- . Graecum adscivisse, quo ostenderet se a littore Maeotico ad littus usque maris urari ditionem suam protulisse: eo quod Graeci Eiona littus vocent. Cimmeriorum enim illi qui liberi siue Uranci vocabantur, littus Maeoticii in olim tenuerunt,alio nomine paulo patentiore Germani nominati; quorum cum pars Thraciam occupassent,Treres te vocarunt,ea quam alibi docui occasione. Eioncus ergo Graecum nome est ab imperii latitudine sumptum, Strymon Cimbricu sive Gcrmanicum : at q. liac ratione nulla erit inveterum scriptis dissensio dum alij vernaculu nomen ,alh qucia post adsciuit exponunt, non maior sane quam si alius Africanum, alius Scipionem eundem virum nominasset. Quoniam vero perpauca omnino de hoc Thracum rege memoriae prodita reperio, aequum erit ut iis utar priscae veritatis indiciis, quae de propriorum nominum rationibus petuntur; quibus haud scio, dum cetera nos desciunt, an quicquam possit certiussismisu, inueniri. Quamobrem , sicuti Brangas nomen Cimbricum esse deprehendi, itammctatura Strymon quoque ex eadem lingua explicctur. 2trii idem nobisest quod contendo siue pugno, quod conuersum id notat cuius caussa omnis contentio inter mortales solet oriri : quoniam Ires primum nobis significet. In conuersione autem st pro una littera duplice sere accipitur, ut in fast id strasti ath Se misit& similibus: qua de caussa non
permutatur ordo. quod non monuislem,nisi scire non defore qui scrupulosissime nouis hisce nostris obseruatiunculis obgannire nitantur: quoru caussa de illud addendis,a quibusda lini scribi per duplex Iota quod Graeci non raro per ἰdιλὸν transtulerunt, ut minus mirandu iit, extirti stitna factu stim-niau itaque, dc prima vocali in quartam mutata quod frequens est. Ortimini idem notabit quod vir iactus ad pugnadum, siue vir
militaris,& nullum certamen detrectans. Est qui non agnoscat dignam hominc a Vrancis oriundo nomenclaturam Ist qui non videat quam vox haec eum deceat qui Sc aliorum regiones invadit,& omnes cos quos ducit, tales csse vult qualem scipse profitetur Nec veteres tantum quartam pro prima Latinorum vocali cirubio posuerunt, sed huius ctiam temporis Germani superiores pro Luna,s on dicunt quam nos Ioan vocamus;&multa id genus alia simili modo permutant. Non ignoro haec minutiora esse quam ut
apud aequos homines moneri debeant, sed quid facias morosis ingemis, quibus in hac
882쪽
L i v E R i. . ii nouitate nihil satis firmum potest videri 3 Porr5 quia nihil plus virium ad certum veritatis argumentum confert quam demonstrare nostra non solum inter se. sed cum priscis etiam consentire, & eorum instoriam clucidare; videamus, an sicut pater &filius natu maximus, ita Rhoesius quoque Germanicam habeat appellationem. in cns v tapud nos in 'nstrosae magnitudinis hominem denotare nemo vel puerorum ignorat.
ui modo venerunt Thraces, procat omnibus a Funt ias reliquia, in eo Rhaesus rex Erone cretus:
ius eluos vidi pulcros, magno que suprem ,
AEquales venias cursu, nive coaliatores; Auro atque argento currus stat comptus ad et arguem,
Aurea punt arma, ingenti sed mole videnti
utractum, suae non hominum , verum esse Deorum i
Di se membris magni que ferenda et Mentur. Quis rogo te Homere docuit, tam apte, tam conuenienter nominis rationi virum delira care vix ab ea persuasione diuelli possum, poctam in Thracia multum versatum
e, in qua facile discere potuerit, quam Rhoesi nonien habiret significationem,
de idcirco armorum descriptionem totam ci accommodatam suisse reor. Equos dedi epulcerrimos de maximos, qxuntos Nestor fatetur senumquam inter Troianas acies vidisse. Arma vero non contentus monstrosae fecisse magnitudinis , M admiranda iis qui viderent, eam adiunxit appendicem, qua omnem humani corporis exced rene capacitatem , aiens Diis potius quam cuiquam mortalium conuenire. Quanta
autem Deorum corpora essent, Mars cadens demonstrare potesti de quo sic poeta, si recte memini, ἔπτα δεπιχε πελεθ mτων. Vel nihilomi*no est in omni veteris mei nonae latitudine claritatis, vel hoc mihi videor perspicuum reddidisse , Rhoesum aptissmum nomen e prisca siue Urancorum siue Germanorum habere lingua, quam Cimmerios omnes , 5c inter ceteros Threres usurpasse, alibi satis clare memini tradidisse. Apertissima est in Strymone ratio, SI apertior ctiam in Urangas: sed Rhoesi nomen nullam amplius relinquit dubitati em , nisi quis velit ob innata & barbarica Pervicacia etiam iis aduersari quae luce ipsa sunt clariora. Dicitur vero abrepti pro in- aheta gentis Ac monstrosiae magnitudinis homine. a acia id cit, assurgo in altum : quoniam Gli nimirum altius quam ceteri mortales increuerit, qua de caussa liquet, nostratem esse vocem, a pra terito imperfecto, quod est abres t de vernaculo nobis more deria
uatam. Cum igitur Strymon de Rhoetus δί Vrangas veras nominum suoru invenerunt rationes, videamus an Olynthus quoq. Germanica voce nominetur. Hunc venationis obnitiis
immodice studiosum fuisse de mortis genere colligi queat , quam talem Conon prodi- dit,ut inter venandum a leone suerit occisus. Doci Imnia is dicitur qui canibus totus addictus est,qualem cum esse oportet qui seris persequendis semper insistit. Pro dialeci Ium varietate alia veri alij Dori dictit: illud nobis hoc Britannis frequentiusA quo Gricorum ολον in anauit, quod nostratibus Heberi etymologia demonstrat. Vertim de hoc alibi. Olynthus igitur, adspiratione adempta, quae non raro ob compositionis te
nitatem reiicitur, ab Dol-l;:mta derivatur. Vrangas vero lamentabilem fratris es dem miseratus, ad aeternam eius memoriam, quam ob aetatem & immensam venationis assiduitatem necdum rebus gestia , patre suo maiorumque propagine dignis, illuci
883쪽
illustrarat , vibem condidit Olynthum nominatam, quam Demosthenes multo phst orationibus suis nobilitauit. Stephantis Olynthum ab Herculis filio conditam tradit,c quo com miram iacio, Strymonem Herculem quoque dictum fuisse, propicr ingentem non bellicam modo virtutem, sed ob singularem etiam gratiam, qua Onania ba baridi: apellisque vitae monilia ex iis regionibus si illulit, quas imperio sim adiunxit: qua de io,praeterquam quod Herculis nomen meruit, hoc cliam apud Gracos cil consecutus, ut Euterpcn unam Vularum uxorem habuisse celebretur, e qua illa sum decete s procrearit. Iterum atque iterum memoria repetendum, quanto studio, quanta contentione poeta Riiceii magnitudinem oculis subiicere laborariti equos in primicipii dans maximos, deinde arma portentosae magnitudinis; mox, quasi parum dixi siet dum mλώεια dixit. adiungit mi taculum ea cile ad videndum : nec hoc contentos, subiicit tanta ea cile, ut non videantur cuiquas nortalium, sed Diis ipsis immortalibus fercnda, propter ingentem nimirum coria in lem . de qua rerum M vocis concordia factum, ut committoe nequiverim, ut ricin assererem, Homerum vel notitiam lingos: nostrae apud Thraces aut alios accepisse vel ab hominibus sermonis cius reritis plurima interrogando didicille, vel saltem fabulas has Troianas ex lingua hac pomini, ese depromptas proptorea quod videam hanc Rhoesi descriptionem ita cum nomine conia uenire, ut impudentiae cile ideretur insignis, quemquam haec casui tribuere velle quae tanta cloquentiae vi pocla Rhocio accommo sauit. Sit sane, non intellexerit ipse ni inciri hoc tamen negari non poteli, eam apud priscos de Rhodio opinionem sutile, ut maior communi hominum mensura crederetur: dc tanta corporis mole excedentis nob:s Rhivios nominari. Quis modo non vidcx omnia sic inter se consentire vi ni illa omnino ct rei uin vel fornionis discrepantia queat ii, ueniri: quando de Vianga, dc Strymonde Rhcxlus1: Olynthus Germanicum est vocabulum, bc res significata hiil. mae prorsus concors' Quid ni igitur audacter pronuntiemus, & patrem de filios a Ger inanis ad Va citidem habitantibus, siue a liberis Scythis, oriundos esse:& ca de caust maximo filio nomen datum, quo Vrancorum inc moria semper rcfricaretur. iv co pia sc tim colus c sset patrem maiore sque propagandis limitibus per 'cico imitari 3 Qi odigitur Dolon Rhocium Thracum rogem vocarit, id vςl tribuendum personae pioditori , suo claritate cius quem proderet facilius se liberaret: vel dicendum, tantam patiis ditionem fuisse. vi sion maximum tantum natu filium regem faceret. icis minoi emctiam regno ornaret. Fuel unt itaque Franci in bello Tioiano uci illi saltem qui a Vrancis duc crent originem ; sed minime iuxta illorum sententiam qui nobis noscioquc mi auoneni com mini sciantur: a quo longa serie Belgarum genus fabulosillime citra omnem veterum scriptorum auctoritatem deducunt. Evilathius nescio apud quos legerit, a Pindaro proditum esse, Rhoesum primo die quo ad Troiam venit, accrii me cumGra cis coiiflixisse: qua in pugna maximam Graeci cladem acceperint; a qua narratione
xil:o fretis invasos suisse,&siccaesos, ut Troiani negligentiores cxcubias egerint, ac fore Thraces locorum ignaros prodiderint: non illi quidem consulto aut prudenter. sed mala cullodia: cui incuriae accessit error ille maximus in exploratore mittendo: qui, quo vitam si iam ignauam seritaret, Rhoesum prodidit. Cetera quae huc spectant. quaeque de equis ipsius fatalibus feruntur, apud Poctas cognouenda, inter quos Virgi lius liaec paucula: Nee procul hine Rhaesi niuess tentoria et i noscit lacrymani, Himo quae prodita somno. IDardes multa vastatu caede cruentus Ardente que auertit equos in castra, pris quam iratula gulassent Troiae . Xanthum . bilissent. Non est omnino annotatu indignum, apud Graecas Rhoesii nomen I in principio ha
884쪽
bere. apud Latinos verδ diphthongum ex quarta de siecunda vocali commixtam, quam
discrepantiam Grammaticis relinquens suo arbitratu iudicanda, id unum dico, vir auis scriptura chi lingua nolira conuenire. Sive enim nilom, siue cultis dicas. iuxta intelligeris de homine loqui enormi corporis magnitudine monstros b. Et liaec quidem de Rhixib. CETERVM quid hoc tibi vult, Strymonem liberos suos ex Euterpe una Musarum si misi velut uxore sua lustia ille, si originis Germanicae fuit , siue Scythicae ab ipsa Maeotide repetendae; ad quam non barbari modo, sed omnium barbarorum barbarismi habitare is a C raecis putabantur 3 Quam barbat i fuerunt Getaeathanatizontes, quam barbari r liqui Scythae immo c5it, quam omnibus G raecis sapientiorcs, alibi tradidi: hoc loco ex ipsi Graecorum consessione liquet. Strymoni Thracum regi unani Musarum uxorem uille. Num igitur suspicandum Thracem hunc barbarii de ab Omni humanitate alic-
num fui iste; ait potitis contra tanto scientiarum Onan. um l. virtutum ornatu praeditum,
ut maritus dignus Musa videreturi Et quam Musam ci coniugarunt Ncmpe eam quae omnis honesiae oblectationis mater est atque praesos, eaque de caussa Euterpes nomen sortita. Quid porro facit vi homines vcris δί honestis oblectamentis perfrui queant Quid 3 Num aliud quam illud in ea hominum societate versari,in qua nemini ne quid inique serat est timendum 3 quam talem esse oporici. ut boni honoribus Sc praemus ornenturi mali, si qui sint, poenis calligentur: aut ii castigari non pollunt, tamquam putrid a membra recidantur. illa sane lislida esset in vita voluptas .in ciusmodi Rep. vivere posse, quae si contingeret, vix ipli paradiso poli ponenda viderctur. maxime si ab uno carite in hac omnium rerum aequabilitate contineretur. Quamobrem non aliud in Strymone Euterpe significat, quam eum regem fuisse omnium m. lillim tim de aequi sinu, summa prudentia regni sui tranquillitatem semper de ubique spectantem, cui salus pO- Stum spuli sui in omnibus cogitationibus si imma fuit votoru: ad quam omnes suas curas, om. ι, Des Ai tationes, omnia bella reserebat. Quoniam igitur omniis eius aetatis ii ominu facile Pimceps ellet. tum bonarii artium studus, tum populis regendis dccoponendis ad suave irae comunis quietcm morito eam dicitur uxore habui ite, quae vcris hominum delicus
praelideret. Illud ita a. quod plurimis poli saeculis Platoni placuit, ut penes philosophum
imporii ius esset,in hoc certacbatur ita clare ab omnibus,ut no a luis modo sed ab iis etia tuos armis subegii set, Musarii connubio dignus iudicaretur. Hoc certe solum 5e unu uregiae potestatis fundamentu est Scitabilimcn, utraq. re aequo valem, de sapientia totius iuris inter homines dispens atrice. oc forti animo ad robclles dc comuni hominum tranaquillitati aduersarios ad aequitatis logcs copollendos. Absurdu enim sit.eum naui praeficere gubernatore qui non de sua scicinia clauum tenere posset, verum alioru aibitratu Omnem cuilum dirigeret ipse interim ignarus malet ne an bene ossicio suo sungeretur. Optandu profecto, si umqua alias in his maxime quibus nunc vexamur de dilacera mutprocellis, ut Musae regibus inibant, Jccam prudcntiam inspirent , quae turbas de distensiones Reip.Christiane exitium minantibus extremu rcducere possit ad pacem dc tranquillitate,iam olim seruidis pioru votis frustra in petitam. Breuissimo pendio omnem rum bene regnandi disciplina, tum cana quae inde in ciuitatibus consequitur voluptate hoc Strymoni de Euterpes coniugium cc plecti videmus de una afferri inspiciendum de contrariorum collatione quam tristis facies sit eius hominum sbcietatison qua b qui gubernant, omne Mutaru amorem non cotemnunt moab: sed etiam vcluti pellites virus odor ut de quoad eius possitiit e ciuitatibus pellunt de cxulare cogunt. Liquet itaq. contentionem eam quae Strymonis nona Ac significatur, non alio spectare, quam ut tranquilla vitae suauitate homines perfruantur, nihil l . vcl ciuilis vel cxternae molestiae hanc dulcissimam quietem perturbare possit. Neque cnim,vcluti iniquus dominus aut tyrannus, populum suum seruitute opprimere, tributis Sc vectigalibus exhaurire, lucrosis
quadruplatorum de sycophantarum calumniis in vitae δc fortunarum di crimcn addit cere studebati sed contra ad id semper summa coniciatione niti, quo omnes honesta libertate citra licentiam gauderent be filiis suis, non scritis, similes essent; no ignarus Dei imaginem, qui omnium pater est in terris ,rcgem prae te scire,seq. patrem de pallorem, non lupum, gregis sui diuinitus constitutum. His illud conuenit, primam 'ab ipib pro-lcm generatam a libertate nomen habuisse, extra quam nulla solida homini sunt oblectamenta, quae Euterpe nomine suo pollicetur. At verissima libertas in sola illa homi-
885쪽
i FRANCaco Ru Mnum communitate cernitur , quae ab uno iustissimo sapientissimoque rege gubernaturi quod cum vetustissimi hominum intelligerent , non aliam fore quam Regiam potest item laudarunt: quod latius vel examinare vcl cxemplis docere alterius csset ne gotiis Se illius qui de latissime patentis. Satis sit nobis. caussam commonstrasse ob quam Euterpe Strumoni Vranegalii patri nupsisse scribatur: quae ut nolirae quoque atatis Regibus dotem suam adserat, Deum Opt. Max. prcccmur 1 quo omnes , ut Vranci sumus origine, ita simus qirod nominamur: id est,in ampla honestae libertatis polienione a Rege, qui pater nobis Se pallor csse debet, conseruati. Atque ita c quidem ite Eut i Strymonis coniuge, quae vel ad allcgoriam solam reseruntur, vel hoc praeterea indicat, Strymoni tam prudentem capiontemque uxorem cotigisse, ut Euterpe vocari de Musis ad Ieribi omnibus omnium subditorum suis agiis mereretur: cuius quae Cimbrica fue-
rat nomenclatura nec memini legisse . nec magni reserti clina mariti de filiorum nominas itis ostenderint cui genti tota hac antiquitatis lux debeatur. Pergamus modo ad id quod agebatur, ut clarum nimirum fiat, status nominis quo Franci vocantur, usu miam olim ante Troianum excidium apud Cimmeriorum colonos fuisse; quorum partem si libems Scuthas Herodotus vocari scripsit, iam tum cium Amazoncs primum maritos adsciscerent,quid ni asseramus, hos quos liberos diXit,lila lingua Vrancos se nominat se, maxime cum pollea proiniscue yel Germanos vel Vrancos eadem gens sevocarit. Vei uni licet haec abude sufiicere possint ad Urancoiu originis antiquitatu illustranda, altiliς tame adscenda ad primos natales,maximo veteris poci s&his loriae impolli, pe ne coactus. Ouam re . ne fabulae principio adductae veritati ossiciant, ex historia apud ,--ὴΛ in nos ex tr i malae fidci suspicione polita exordiu iuinam. Nemo est qui nesi lat no mi tuis. ratis antiquum quam celebre Branchida tuor acu tu apud Graecos suisse, quod aeque at . Delphicum tum publice tia priuatim consulebatur. Herodotus in sita Clio cius in hanc fere sententiam fecit mentio .c: Cumani aut e statuerunt deum Branchidarii consisseniadum esse. Erat enim illic oraculii peructus tu, quo A Olcb Ion q. vii consueueriint. Oraculum hoc in V ilesiorum agro situm est ad lacu Panormum. Haec ille de hoc Branchiadarii otaculo, cui quis deus praesideret,no cxpressit,iam etsi cum in progressu narrationis regem appellor, quod ad Apollinc videtur refercndu . quia apud poetas rex fere Apollo nominatur. Idem paullo pinis comemorat, Croesi ina ad Branchidas orae Milesiae quos dam nutisse, ut oraculum de exitu belli quod contra Cyrum moliebatur, contulerciat. Qu4m uero fuerit vetust si non magis scitur quam quo tempore vel Dodon um vel Pythium consuli coeperit ι at quo temporc a Branchidis fuerit desertum , cx his loria con- res a stat. Xerxi enim Graeciam inuadenti, Branchidae ultro templum suum cum omnibus,s: -- a thesauris tradiderunt, Vt Strabo, Vt Plutarchus, ut ceti scriptis suis testantur. Mirum
iis . . ,, ... ι ,. Profecto,si quid aliud, ipsos factorum praesectos sacra sua citra necessitatem quam hi ilo in m. riae scriptores nullam csi memorant, barbaro regi de sistius ignis cultori prodidisse. Equidem ea quae poli conlocuta sunt, quae l. praemi; remunerationis l. loco a Xerxe petiit runt considerans, non possum non in hanc concedere opinione, ut credam Branchidas vetustae sit mrstitionis& vanitatis Graecanicae,quam ipsi contra conscientiam suam lucri dumtaxat caussa alebant, tandem pertaesos occalione arripuisse qua liceret, daemoniaca fraude pro dita de deserta ad antiquissimas auorum sedes cona migrare,& in iis unius Dei cultum adorationcm q. reuocare: luam in Graecia nemo ausus fuisset profiteri, nisi simul
mortu quoq. subire voluisset. Manserunt illi quide maiores i. ipsorum multis saeculi, in sceleratissimo hoc daemoniacae fallaciae quaestu sed lic videmus in id genus rebus ad religione spectantibus frequeter euenire, ut a superstitione in hominu animis cOfirmata. 5 dira grauiu poenatu cominatione sancita, tardissima fiat digressio; S ea quide a paucissimis,quos vulelicet diuina gratia benignitatis suae lumine e tenebris euocarit. Habueruti tallis eo ipso tempore quo Xerxes toti Graeciae inanainebat, alias ctiam ob quas sic de rebus sitis istatuerunt occasiones quas coniectura velle per loqui inagnae sit vanitatis. Dae monis certe mendacia & mani sita in responsis impietas, qualis non raro in ipsis de prehenditur , ingentem caussam habent a totam superstitioncm contemnendam ω detestandam. Si Aristodicus , unus Heraclidarum apud Cumanos Ioniae , ausus es Branc hidarum deo urbano ioco illudere,&ollendore quam sibi non conitaret quam a.
impie de Pactya respondisset, ut Herodotus refert: quid miri si Branchidae assidui
886쪽
L i B h κ. t. is vanitatis oraculorum auditores daemonem suum contempserint, Se ut fallacem imposiorem, non ut Deum, aestimarim, tandemque frequenti de perpetuo mendaciorum impulsu ad vetustam maiorum veritatem respexerint, a quibus per manus acceperant, unum Deum caeli de terrae creatorem esse, cumque solum adorandum 1 eoque de impollore suo delerendo cogitarint. Haec ut existimem ita habere, eo adducor, quod vindeam, dum integrii esset petere a rege aliam sibi sedem dari intimis regni penetralibus viciniorem, que commodiorem ad res suas promouendas de ad dignitates consequendas,Sogdianam tamen sibi elegisse, quae longi ssime gentiu a Susis de Babylonia abesseti Aliquid saltem fuisse quod eos impulit ad id faciendum necesse in confiteri. Graci,ve.
tustioris memoriae ignari credunt eos rana longinquam regionem petiuisse quo securim os res essent a G raecis, quoru Deum de oraculia prodidissent: ne quando poenaS dare coge-rciatur. Egregium vero commentum. Num illis fortasse iam tum Alexander Macedo in animo versabatur, cuius maiores illo adhuc tempore rebus Atheniensium de Spartan rsi longe late . florentibus in obscuro latitabant,nullo numero apud Graecos computati. At ita Qre ut aliquando Graecis poenas luerent, Deus praedixerat. Illi videlicet qui daemone deserebant Ie Persis prodebat ipsius thesauros oraculo eius credid issent, de si ciξ-didissent an non potitis intima regni pctivissent, quae nimiru scirent accuratius ab hostili incursu custodienda vana sunt haec,& nullis nixa verisimilibus coniecturis. Quanaobrealiam caulsam fuisse sentio quam explicare nitar. Indoscythica nostra demonstrariat, ad Paropanilum post diluuium arcam seminarii humani haesisse, & inde Nochu egressum vitem inueniste in Margiana,cui Bactriana adiacet atquc Sogdiana:Has autem regiones una cum omnibus iis quae Septentrione versus porrigebatur, Iapeto obtigisse siue sorte sue patris, quod credo, designatione. Viguit igitur his loc is diutissime verus unius Dei cultus.& omnis philosoplis. r occultioris cognitio,qua Magiς nomine in Zoroastro antiquitas celebrauit. Brancitidae it .iq. ut iam veteri rursus maiorum disciplinae inhiabat, ita locis iis quam proximi ei se cupiebant, in quibus eam adhuc quam integerrima esse opinabantur. Sogdianam igitur ca caulsa clegerunt,quod Bactriana Pessis vicinior plurimuta finitimorum contagione superstitionis externae imbibisset:Sogdiana vero scythis incorruptis adhuc coligua ad priscos vitae ritus renovandos non paruu momentii habitura videretur. Hoc igitur quaerebant,ut hominibus externos vcl ritus vel mores necduamis plexis proximi liabitarent,& illorum vicinia de libertatem de priscam viuedi consuetudinem de acciperent Sc lucrentur. Iam quis est tam communis sensus expers. ut nesciat omnibus natura insitum esse , ut antiquissimas maiorum sedes adimitentur 5e caras habeant,&si commigrandum sit, earum maxime amore ducantur, quo vel in ipsis, si fieri possit .vol salte proximi commorentur Apud Scythas auic Germanicam adhuc linguam eo tempore viguisse de Pharamanas regis Chorasmanum nomine coniectare licet cuius in Becceselanis dedi interprotationem. Hic cum mille quingentis equitibus ad Alexandrum iam Scythiae fines ingressum venit, aiens se finitima Colchis & Amazonibus ten re,& Alexandro,si gentes ad Euxinum pontum habitatcs subiugare in animo haberet, ducem fore itineris, de in tota expeditione prouisurum,ne comeatus exercitui deesset. Vnde liquet per amicas de socias gentes Pharamanem venisse, SI Alexandri copias duacere cogitasse: quales ni ita illent, nec ipse ta facile ad Sogdianoruusque limites penetrasset nec necessaria Graecorii exercitui suppeditare potuisset. Mihi sanc omne antiquitatu reuoluenti probabile videtur, Urancoruolim apud Scythas tantam suisse vel potentiam vel disia uione .ut a Maeotidis us'. littore ad Sogdianos tutu iter habcrent. Quo autem facilius credam Phara manem v rancusuisse,sicit tu nominis ad Pharanaondu,qui multis post seculis Francoru rex fuit,allusio,tum vicinia ea, quam cu Amazonibus se de Coluchis habere diccbat. Branchidas itaq. crediderim Sogdianam sibi habitanda elegisse paratim pro eructi istam primorum parcntum post cataclysmum memoriam,partim vicos haberent finitimos, quorum linguam candem esse scirent qua maiores ipsorum usis iussent, quamque ipsi in arcanis apud Graecos,ut suspicari lubet, seruassent, per manus m mirum semper acceptam . Conditum igitur hic opidum tam diu tenuerunt, dum Alexander famosiis totius Asiae latro Oxo superato Sogdianam direptum venis let. Is enim, nescio quo fui Ore irati Bacchi accensas, totam gentem deleuit, ultus parentum t--
sacrilegium immani tuae crudelitati praetexens,quarn Quintus Curtius sic descripsit: t
887쪽
de ipse damnare videatur, de aliis reddiderit abominandam. Huius verba quoniam res
non omnibus nota est non abs re fuerit huc transferre: Perventu, inqui erat in paruulum opidum, Branchidae eius incolae erant, Mileto quonda ussit Xerxis, cium c Graecia rediret,iranti erant;& in ea sede constiterant: qui teplum quod Didymaeum appellatur. in gratiam Xerxis violauerant. Mores patri; nondum exoleverant i sed iam bilingues crat, paullatim a domellico externoq. sermone degznercs. Magno igitur gaudio regem excipiunt urbem se i dedentes. Ille Milesios qui apud ipsum militarent conuocari iubet. Vetus odium miles gerebat in Bram indarum gentem. Proditis ergo, siue ii intriae, siue originis meminisse mallet,liberum de Branchidis permittit arbitrium. Variantibus ' deinde sententiis, teipsum consideraturum quod optimum factu esset ostendit. Postero
die occurrentibus,ad Branchidas secum procedere iubet. Cum l ad urbe ventum esic hipse cum expedita manu portam intrat. Phalanx moenia opidi circumire iusta, & dato signo diripere urbem proditorum receptaculum,ipsos l. ad unum caedere. Illi ine es passim trucidantur, nec aut commercio linguae aut supplicum lamentis precibusque inhiberi crudelitas potest. Tandem videlicerent fundam ta murorum ab imo in liuntur,ne quod urbis vcstigiun cx staret. Nec mora,lucos quoq. sacros no caedunt in do ted etiam exstirpant, ut valla solitudo & sterilis humus excussis etiam radicibus lin- iteretur: quae si in ipsos proditionis auctorcs cxcogitata cissent,iusta vitio esse non cruci itas videretur: nunc culpam maiorum posteri luere,qui ne viderant quidem Miletu, adeo Xerxi non potuerant prodere. Haec Curtius. Audiatur & Plutarchi Graeci ho minis de Graeco rege iudiciu in . Eius, Bilibaldo interprete, haeccsissententia: Nec Alexandrum & qui mire eum admirantur ac amant, ex quorum numero nos quoque sumus . laudare solent quod Branchidarum urbem funditus sit buertorii, on nem i. aetate penitus exciderit: quoniam ab eorum maioribus Mileti templum olim proditu fuerat. Bene profecto Chaeroneus ament in regis crudelitatem condemnat sed est ita sere vetustissima quaeq gens diris tyrannorum tormetis maximCobiiciatur, quibus numquam
deest quod immani tuo furori praetexant, perinde ut ovem lupus ob turbatam sibi aqua in apud 2Esopum deuorat. Ceterum haec de Branchidis satis sunto , t ea nihil ad propolitum nostrum facient, nisi ulterius quaeratur unde Branchidarum nomen deria uetur. Quemadmodum itaque Romulidae a Romulo,ita Branchidaea Brancho dici videntur. Quamobrem ut origo gentis in luccin eruatur, necesse habeo inuestigare quis a Grai fuerit Branchus quibus parentibus ortus. Graeci, uti modo dictum, ea consonante carent , cuius figura eadem cst cum quinta Latinorum vocali. Loco autem eius Beta
utuntur, cuius apud cos. perinde atque Hebraeos,duplex sonus esse potest. Quod igitur nos dicimus Vrancus , illi βρογχος scriberent, nec aliter tamen quam nos pronunci rent seruato quodam idiotismo litteras alias ad sonum aliorum cogente; qui notiorcst quam ut odiose sit pluribus explicandus. Non parum modo nobis ei lectum est a Branchidis ad Branchum , a Brancho ad Vrancum progrcssis, quandoquidem postli ac negari nequeat, priscam csse vrancorum nomenclaturam, quae quid significet, modo explicatum. REs T AT ut quis hic suerit Branchus siue Vrancus, inquiratur. Vt oracntum hoc Milesium de antiquissimum fuit δe celeberrimum , de ab omnibus uno consensu Bran- sinitiis. cho adscriptum, ita in nullo siue Dco siue Dei filio plus obscuritatis est apud scit plores. quod Lilius Gyraldus animaduertens, omnem dubitationem ad Lactantium Thebaidos commentatorem reiecit. Hae Vero. adoct. uia in Stati; librum, illa, nescio quo diuinarum rerum Varronis loco , resert quae nec Varronis dictionem sapiunt, nec quicquam sani habent explicatus : de adeo non faciunt ad Statii sentcntiam adstruendam , ut nonnihil adiici senti ir. Branchum cnim Simoti cuiusdam , culus pater Olus fuerit, decimus ab Apolline . filium statuunt. ex obscura de ignobili matre: cui hoc assingunt , vidisse cana in somnis pcr fauces suas Solem intrasse, de pervcntrem exisse, M ea de caussa filio nomen datum c ile Brancho. Huius deinde osculo sic Apollinem delectatum fuisse, ut ipsa na rapuerit . atque inde templum Branchiadon consecratum Apollini Plut cito. H.ic aliis vcibis exposita qui apud Lactantium t get , facile cernet quam non bene compta sit fibula vel verbis, via icium consonantia. Statius templum ipti Brancho tribuit, α Apollinem pauci u eius asserere vidctur. Dum
888쪽
LIBER l. i Dum enim libro tertio complura, variaque oracula enumerat, huius etiam facit mentionem, sed verbis perquam paucis: ----patriariae aequalia honori, Branchus.
Strabo Machaeret nepotem fuisse scribit, patentum propiorum nulla habita rationei non aliam, ut opinor, obcatissam, quam quod nihil certi de iis comperisset. Idem li- . bro decimo quarto latius de hoc oraculo, Se quidem sic, operae visit pretium sentcntiam eius referre: Post Posidium Milesium deinceps Apollinis Didymaei apud Braim chidas oraculum circiter decem de octo stadia ascendenti Oileitur, quod te plum a
Xerxe incensum est atque exustum, ut cetera omnia, uno Ephesio excepto. Branchidae autem, quod thesauros Dei Persae tradidissent, una cum ipso iam fugiente discesserunt, ne poenas darent sacrilegi; A proditionis. Milesi postea templum omnium maximum truxerunt, quod sine ic oto pei mansit ob amplitudinem. Certe ambitus maioris fani integram vici habitationcm continci, intra & cxtra quem hiciis est sumptuose ornatus. Iam alia fana ipsum oraculum de sacra complcctuntur. Hic etiam sabulantur ea contigi se, quae de Brancho de Apollinis amore seruntur. Haec ilic in quibus nihil rumsus de Branchi patie. Lucianus Branchum ita depictum rescit, visormosus adolescens saxo insidens leporem manibus teneat, ad quem canis assultet, adlic t velo Apollo spectator de somiae & lusus . Nec hinc rursus aliquid euidentioris notitiae consequimur,
nisi quod p:ctoiem ingeniose in lepore & cane λ puero & amante lusisse videamus,
cumque intelligamus de impudico amore Apollinem traduxisse, ut praua impiorum hominum ingenia abominandas sitas cupiditates libentes Diis adscribunt: quo corum.
dum id senus infanda de monstrosa scelera committunt, ii miles csse videantur. Quis quis tamen sagit ij huius turpissimi auctor fuit depingendi, non male id indicauit, non aliud eiusmodi amatores deliciis suis esse,quam canem lepori: quamquam non ignoro quid lepoli cum cynadis,& cani cum paederaste. Ad illud allusit Terentius : Tote te. ut es,cT pulpamentxm quaeris; quod Grammaticio relinquo. hoc vero canes quotidiana sua docent impudentia. Sed in malam rem haec scelerum turpitudo. Modellius de propius vero illud est quod est apud Terentianum: Pastorem Branclum cum captus amore pudico Fatidicas sortes docuit depromere. Nos de hac caligine, qua natales Branchi apud vetustos scriptores inuolutos vid m s mus, illud in certissimis habemus, Ogygiam prortus csse huius fabula originem , atque idcirco exordium eius catissamque prorsus ignotam Graecis suisse, intercos tamcn de vocis apud Grecos significatu illud quod ex Lactantio retuli exstitit se figmentum dum somnis certior notitia defecisset. Alias non semel monui, plus priscis fabulis subesse mysteriorum de antiquariae cognitionis. quam a quoquam hactenus sit explicatum.
Orphco certe communi omnium consensu fabularum veterum originem ilibutam es.se omnes iciunt, non poeticcs modo periti, sed omnes etiam ij qui vel primoribus is bris humaniores litteras delibarunt. Hunc item Thracem fuisse omnes uno ore conficiatur , quo perspicuum faciunt, ab iis Orphicam siue muthologiam sue theol piam emanasse,qiai Thracum lingua,quae eadem cum Germanica fuit .uterentur. Inde I illud est quod Orphei aet. atem non multo faciam Troiano excidio superiorem : quod nimirum circa a tempora Graecia primit in litteris excoli coeperit, quatu bonam partem strymon de Tereus videntur inuexisse . de id quidem inuitis& repugnantibus: ut nostra quoque aetate vidimus euenil se,dum primum Graeci Latinique scriptores a qui- b rima bus datu Strymor is imitatoribus inuitis Barbarorum scholis obtruderentur. Qua ta. nacia in re falluntur. non aliter atque in Mercurio, credentes nomen Orphei proprium alicuius viri fuisse: quandoquidem ut alibi indicaui, alibi latius docebo, Orpheus Om- ου - γω nis is dici increatur qui aures format, & iis ita patrocinatur Sc praeest , ut ca pii muria instillet quae maxime deceat unumquemque scire: idque faciat ca modcratione, ut erita, ipsa, veluti casta virgo, honesta Se decora stola veletur. Et Strymon itaque & Tercus de si qui his fuere vel priores vel posteriores lut fuere quam plurimi, talneis iam mina corum sint Oblitteratai Orphei dici merebantur, tum praesertim dum fabulas,
quibus vel historia Iacta vel aliud quippiam tegetetur, docerent. Quae cum ita sint,
889쪽
is FRANCI CORVM. non est qu id quisquam nos aut vesaniae aut vanitatis condemnet , si quae de Brancho de Apollitie conficta sunt, ea pii veritati de Thracum sermone applicemus .dOccamus. que de quo sonte figmenta manarim: c quibue post mala captis plurimi postilentes errores cacodaemonis irata leprauorumque hominum auaritia instigante profluxerunt i,, Mosen limpidillimam Veritatis scaturigit ira, si totius antiquariς cognitionis normam, si omnis denique historiae amussim nuncupauero, nihil mihi videbor dixisse quo non . - 'que splendidiora pra conia mereatur. Hic dum prima gentium post cataclysmum exordia, iram,in statuit,Nochum omnium patre sic inducit Iapeto filio sibi natu minimo benedicet em: Inlates inus Iaphet,cπ habitet in tabernaculis Sem, siti Chanaan seruus eius. Quid rogo haec consecratio aliud Iapeto promittit quam ta late posteros eius regnaturos,ut non sua modo orbis parte se c5tineant, sed ad alioru etiam regiones imperium suum proierant habitentque in Asia & Africa: quaru illa Semo haec Chamo in herciscuda una to tius orbis familia paterna obtigit Gstitutione. Quod si de huius promissionis diuinae Iapeto per patrem situ sancitae fonte vox aliqua derivanda esset quae totam eam significatu suo omplectςretur num alia commodior inueniri posset quani Vrancorii appellatio, quae ite eos depingit de exprimit,ut homines esse dicat palmites sitos ramoiq. longe extendet es3Haud equidem video, nisi alius magis quana ego Lynceus cana nulli csimoiistret. Extendit vitis palmites s uos,extendit arbor suos ramos neutra quidcante conteta,
quam omnem latitudinem ,cuius natura capax st,expletit. Qui cognationis gladiis genealogiamq. cuiuspiam gentis inquirunt, arborem facere solent, cuius ramos tam lata longeque diffundunt,quam cognatorias bboles sese potetigit:elegantes illi quidem 5e m-. geniose id meditati,at longe clegantiorem in Uranci nomine similitudinem expressam nanot. videmus. Cum enim cant non cuiusuis arboris, sed proprie vitis ramum dei ignet: fit ut Francus is dicatur, qui perinde atque vitis longe late lite ramos in Onan in partem di iantis natura landit: in quo quanta vis iit, ipsa vitis natura demonstrat, cuius ego in hac regione, . . a quantumuis vitibus iniqua, brachia dimensus sum quam sexaginta pedes longius a m trice trunco progressa. Quod nisi putatione coercerentur, quis tandem esset finis licentiae I.im videmus proprium vitis esse, sic aliena inuadere, ut veluti domina omnium supremum semper occupet, Sc arborum ramos sic vinciat, quasi serui essent catenis at Iigati: tantaque ea in re utitur licentia, ut quamuis collibus maxime gaudeat, nulli tamen arbori parcat; adeo ut de salices ad ipsis paludes de stagna vincula serie cogantur:
quod in Ferrariensi agro de aliis locis Pado vicinis licet videre. Quid multis' haec de
longillime ramos suos cxtendit, de omnes arbores, vcluti carum regina, superat; carum nun illeno, perindC atque i cruoruin, utens:&,ne subterfugiant, vinculis etiam arruli rari .. ctis con stringons. Et vero sic est a natura optimo iure comparatum, vi ci plantae omnes
.a ct ceterae subter uiant cuius fructus omnibus ceteris est cxcellentior 5c diuinior: utpote qui cum liquorem hominibus largo cornu fundat, quo nihil iii auius, nihil salubrius, nihil laetius . nihil ad vircs corpolis,nihil ad pectoris generosum robur, nihil ad animi magni tudinem Ac si ibi imitalcm. nihil denique ad iucundam beatamque vitam aut praesen- . . tius aut ei sicacius. Huic igitur lapeti consecrationem maiores Dinis quam alis cuipiam
. arbori conserre volueruiit; CO cuiuis naturae rerumque ciuilium perito iudicantes, tibi non secus inter homines atque viti ita ter ari ores ius cssic, ut omnium fines aliorum o cupent, de ceteris hominibus tamquam ministris utantia ea tamen id lege, ut non mi- r. - , t rei nus quam vitis muneris hominibus,quos superarint,ropcndam. Quid vero te pendunt'm bonos mores, humaniores disciplinas .c liminis vitae tranquillitarc omnia deni l. ca quae
ad bene beate que vivendu sunt necessaria. Sic Cimmerii Graeciam, sic alias regiones M alis . inuaserunt de superarunt sic Strymon Thraces vicin6sque, sic alii alii i vi in ut victis ingens lucru victoribus nihil praetei labole de negotia in rcp. constituenda dc ciuili vitai irmada accederet. Quanto cnim plures ditionc tua cotinebant. quanto plures imperv. sui vinculis sibi alligabat, tito plus beneficii tu toti orbi l rgiebatur. Et quoiu quesbi, neficioru eoru ,inqua, auς protollisino vino collata plus tanes habeat diuinitatis,& tato quide plias, quato animus corpore praestatior e st de diuinior. Verum hic locus cum in svolu Non poscerct tum aliis etiam oratore, quo magnitudo beneficis,quod agrestibus oc scris hominibus praeliatur dii ciuilibus vitae inititutis adsuescere docotur pro dignitate cxponeretur. Nobis sui iaciat apetuo sontes,c quibus excellentiora ingenia de a sapientiae
890쪽
studiis Se dicendi facultato plus prae litura, quantum velint haurire possint. POR R o necdum illud attigimus: quod omnium est primatium, a sapeti posteris
orbcm in unam iuris communionem sic redactum, ut apta ciuitas vidcictu . in qua vcra religio caperet exordium S: augmentum. Cum enim Romani lanigenae potissimatri Asiae de Africae partem tenerent, eliri ibis nasci voluit, quo tempore Iapeti genus in tabernaculis Semi habitabat, e Chanaan posteros sei uitute premebat. Sed haec alterius sunt loci de considerationis; luc illud agimus, ut nemo non clare cernat, quam apta sit vitis de Iapeti comparatio, quam ligniscanter uranci nomen eam exprimat, quamque haae s.cris litteris sint consentanea. Sane si diuinum Mosen rogemus,nemini dicet con- cinnius veriusque hoc nomen qua in Ia to conuenire siccundum eam quam habet in Papia ... Cimmeriorum siue lanigenatum lingua interpretationem. Primum igitur urancum quam post diluuium dice sis Iapetum fuisse, di eum quidem ex diuina patris consecratione ira nuncupandum si aequum cst ut illo titulo quisquam honoretur, quo eximia & summa eius dignitas intelligat ir. Poterant haec quidem satis C sse ad uisignem Vrancorum de vitis conuenientiam demonstrandam Aed non patitur ipsa vel itas, ut hac sola cor
tenti iplorum nominum concordiam, ceu consideratione indis iram , otioso praetereamus. Vrancum eum dixi qui late palmites ad inore vitis extendi;: cui notationi ita vitis nomen respondet, ut eiusdem rei det significationem; iis, inquam qui ad rectam ipsum
rationem tesserre norunt.Mitcnisi ,vocali longa, longum latumque signat qua de voce
Vitis habet nomenclaturam, propterea quod de latissime longiis meque inter arbores sese diffundat,&eum fluctu in det, quo hominis ani mus insigni de latissimo crescat augmento. Varro vitem a vino serendo deducit; vel, si id non placeat, quod limitet ad Vuas pcrcipiendas. Fac, bone vir,ut ita sit; unde viniim derivabist unde ipsum illud invito 3 viaste vito Q uid ii doceam vito etiam propterea dici apud Latinos, quia Cinam xij quod longe lateque remotum est, ruit appellem Vinum cur hoc nomen accepcrit, Indoscythica nostra fatis declararunt. At si quis contendat vitem dici, quod viticibus in flectendo similis sit, eum rogabo , quae sit viticis etymologia: quam scio domi suae
numquam inuenturum. Vitex cnim& vimen a nostratibus etiam originem liabet:qu tum virum a. fit a Uit quod cst flexilibus ramis siue virgis quippia contexo. Quamob- Ua. re in vitis a vit nobis vernaculo derivatu, cum ipsam naturam, tum consonantiam ii dicat, quae inter ipsius&Francorum inuenitur propagatione. Numquid inueniri queat concinnius vel rebus vel nominibus , quam haec sic Francorum ad vitem consorinatio, cum qua non minus reapse quam nominis origine consciatili lapctus ergo optimo iure de patris consecratione Vrancus cst nominatus, quod latissime&genus situm & imperium inter mortales, perinde atque inter arbores generosa vitis, cxlcndat. Ceterum
quia licet veritis inam & cuiuis nostratium facillimam ad intelligendu inauditam tamehactenus huius vocis interpretatione prodo; non male secero si hanc vitis de Iapeti c& in is 5 1 parationc cum priscis sapientiis moria hominum obseruationibus S indiciis ail ungue quadrare monstrauero. Est quisquam vel inter Platonicos, vel inter veteris historiae peritos,vel inter Clu illianos ctiam cui aliud qui epiam notius sit, qu. im penes Magos olim sum nulti sapientiae ar in fuisset Atqui hi Astyagis sonanuaria, quo filiam suam Manda- 'υι- iacia vitem patere vidcrat quae tot in Asiam occuparet . sic sunt interpretati, ut regnum qui nasceretur pollicurciatur. Bene quide Magi, sed non admodum necessario Astya ges m re apertilliina nulla videtur cos consulti me: quando satis luculentum indicium tum de vite, cum de amplis lima eius per Asiam propagatione dabatur, quid ex clusim di partu cxspectandum cit t. Quemadmodu autem Cyro Mandanes tilio diuinithoes inniti totius Alia: imperium promittebat,ira Iapeto non Asiam tantum, sed Europam etia& Africa Nochus , cibis suis visi scii inaugurari: qua de caussa quid miri, si Braclii
nomen id est,uitis late extendentis palmito tuos acceperit; ne ullo umqua lupore tantae
promissionas memoria apud posteros interiret No possum satis diuinae bonitatis admirari infinitate, ius inter cetera erga mortales beneficia hoc etia illustrissimu prouideliae .suc doc uineritu tanto saeculoria interuallo prius a Mose liticiis mandar SI a Cimmeriis fabulis intexi, allegoriis tegi voluit quam quisquam mortalium coicitare posset, R manos Imigenas relu per orbem univcisum potituros. Alij aliunde sibi petant studio in oblectamenta,animo certe meo no aliud suauius pabulum inuenio, tuam priscam