Studien zur griechischen und lateinischen Grammatik, herausg. von G. Curtius K. Brugman.

211쪽

ratis facile quis adducatur ut Opuntios Hypocnemidiosque pro uno et eodem populo Epicnemidio autem pro altero habeat. Praeterea, quum nusquam alibi apud scriptores inveniatur nomen istud Hypoenomidii, nunc tamen, titulo insta excutiendo ita logitur ut fidem faciat II, en udi rem, quiqui suerint, eapui fuisse 'uniem. Dent pinai minus Strabonis instimonium 416 οι δἐ τεροι L e septemtrionales Locri δίχα πως καὶ αὐτοὶ διημμένοι, οι - μ

ἐ-ἐν χεύρα sinii liter 25. Attamen tanto alioquin consensu Epicnemidios et opum uos pro eisdem scriptores proferunt, ut dubitatio oriaturnum haec nominum distinctio antiquitus aer fieri inlitasti. Primum ipse Strabo sibi parum constans universam hanc partem Locrensium haud raro 'flenemidios nominat: 424 427 etc. Pausanias X, 8, 2, ubi numerat gentes quae ad concilium Amphian onicum convenerint, post Phoce es memorat οκρους τὴν Φωκίδι ὁμορους reo ψ ρει τὴKνηπιδι, at quis credet Opuntios hic excludi omnium principes Idem ausa iiiiis , , t Opuntem et Cynum in Epicnemidiorum oppidis diserte adnumerat. Iterum Pun-2 Tat πρὸς του tumo κόλπου μοι - , . si e mode est

212쪽

lam Epicnemidiorum urbem esse auctor est Stephanua v-

Minitus s. ' in ις haud secus limus Hist. Nai. 4, 2, vi sit , Loeri deinde Epicnemidii cognomitiantur olim Linges appellati per quos amans ophissus defertur in maro Oppida opus unde et sinus Opuntinus, Cynos lol.

consenti Schol. huc. III 89 τρεις Λοκρίδες εἰσέπι - ντ f τεὼ ' Ουντίοιν, καὶ γη τῶν ' ιζεφυρίων. κοι 'O H=ν. olybius insuper XII, at Dind. 12, 2, duas tantum in Graecia memorat Locridas. tiam Horodotus ubi narro V11, 203 Thermopylis adscisso Aοκροῖς τοπις' οικτίοις re aeri ατιὴ και --έων χίλλες vix cogitabatta Opuntis tantummodo incolis, quum altera Epicnemidiorum pars tanto proinor esset Vi domus igitur usum nominum minus esse constantem, immo Locros septentrioIiales, licet parvo intervallo in duas partes divisi essent, nihilo mitius inoribus institutis societate tam arte inter se fuisse conjunctos ut pro uno populo haberentur cujus caput 3pus τευν Αοκρυὼν sar oοπολιc τοιν Ἐπικνημιδί ον, Strab. 4 16 esset ita pri ut Diodo liniversa

gens vel Epicnemidi vel Opuntii nominetur, modo discrimine nominis propter agrum diremptum acto, ut qui propius montem Cnemidem incoles rant Epicnentidii κα ἐξοχήν, eeteri puntii vocentur. Aliquanto incertior manet usus nominas Hypocnemidiorvui, quos eosdem fuisse atque pumilos nolim cum Oeconomida qui edidit titulum, confidontoras mare. Si totus eandem populus ab uno mout Appeblationem duxit, nil mirum a minus probabilo unam populi

213쪽

pondo, quomum id in intelligi pilies ut appellasiones in vicinos montis reserantur. A positis suspicor H re' sum misissim nomen aui eodem atque plenemidi is udo illis vivsensu usurpari numpe ut signentur eo nomines nitin, inpuli, irio alas Locri Uini ros os habet, nobis tantummodo dis lingua quaerentibus satis erit latuisse Hypocnemidios quomini iii illo gotiar, fuisse e0rulli L0crensium qui ad Septunuiones

lli, pseritarui sive OZOlarum coluberrimae oranti urbes Naupactus, Aut hi Ssa liae situ in plaga ori Diali illa moxtromo e ident ad sinum Corinthiacum Naupaetum, ab Ol. Si 2 usque ad Ol. 94. possisl bant Mossenii ah Athn-niensibus acceptam tum Ogolis reddita est: cf. huc. I, 103,

Paus. IV, 24, 26. X, 38. Nobis sunt notanda Oeainoa et Chaleum, quae civitates in littor Crisinetis iis oranti hujus propriam si xinam Νήλειον esse multa inseris amissi timoni sunt lieet Steph. Byχ scribsti urm minio is Hecataeum proferens, quem secutus uitium Pliniit, quisti Nat. 4. 3, urbis Chalae metitionem facii : ius et

De fontibus. 'tram UQui tompore eximius illo vir Henrieus Ludov. Ahrens de dialectis Graecis scribebat, ibntes ex quibus posse iam mitio lingusto; rensium derivari satis exigui emant.

Dum Locrorum, gentis litteris minimo dedita, script re is, si unquam eriint, ne minimum quidem popul Mis linguo specimen nobis propugurini, nequ gloss0gram verba siligula praebent a multis dialoetis simipis, MI H EA quid a iani mensione dignum tradani, nihil rhli Minoisii uini 'a Orale

214쪽

inscriptiones emi quas illo noverat adeo eorruptae et inutilae Mint, ut aegro susiciant ad Strabonem redarguem dum dicenium Aeolico Locrenses locutos esse. Hae omnes in Corp. Inser. Vsi I. continentur Ionicis litteris expressae ui munii est ad recentem Maium res rondae. Quae irentummodo communis dialoeti formulis comceptae sunt. Omitto Cetorno nihil oxhibon nisi modi elim Doris uiriI ut Diiribus Ormi perni laetum has utile sunt, inmot si raro nobis usui mirit. Durari rub OmnOS. l. In hora te hipiden poli cui C. . num et i Ii T. 594,l ,si inspulpti Sunt. Tres contino titulos, duos mPl IUreS, quorun alter decretum pro Xeniae, nitor ni anuuiis Si est. In

utroque agitur de ciVitate a λείν, unde aperto Originem traxere. data inscriptiones B0eckhius gregio error AuλiqBoeotorum urbi tribuit, ipse ui iratus quod dem iurgi, in gistratus Boeotis ignoti menti sit β Alirensius prinuis ad

Clux leum Locrensium optimo jure tituli, reuulit. ibit enim inhibent propriesutum dialoes Boe0tieae, praetere forma non unis, μιον et commemoratio Aegei et Amphissa urbiunt Cliales vicinarum, omnem dubitationem Hlii 3ὶ Dorida servaruut hi tituli haud pauca: ci pro in docta,

El. p. pag. 2l7 C.M. Sil, 842, 844 tomerui Alsi sens Dor. 13l: s. quae disputabo infra g b, 2. Sub Scriptum ubique expressum. Gen. sing. duci. II in i do sinit. Tituli Mias modium vel exiens quartum a Chr. nati suculum nullo modo superare potest

215쪽

eti et

2. C. I. 752, tituliis punitio, decretum proxeniae, valde lacertim. ut ν pro γ nasia est in ἐνγονοις. Si credere licet ei qui ductus exseripsit, bis exhibetiti proon in gen sing. deci at, magnum documenium antiquitatis, iamin seriptum est 'On-ντιοι. Quarto a Chr. nai seculosoriasse erit tribuendum. 3. Throniens proxeniae decretum, C. Lorat, hoc

recentius videtur habet tamen Dorica δαφιος et o in Mel I, sed gen sing. decl. II exit illisu, et ramisιατέως prorsus Avicum At. 4. Naupacti tituli, C. I. 1756, 757, 758, misera ne

Τalibus nisus alumentis, nil mirum si Ahrensius id tantum statuere ausus. est, quum alios vicinos populos, tum Locrenses miti usos esse Dorismo pauca singularia prae bente quin etiam videtur nondum omni vacare dubitatione

an hic Dorismus antiquiori A lieas stirpi iustius fuerit Nunc autom reperiis duobus titulis valde antiquis, satis amplis, puram integramque populi dialectum exhibentibus, altero australium altero septentrionalium Locrorum, cognitio nostra adeo aucta es ut vix de ulla parte Doridis, ex pia

Heracloensium lingua accuratius judicare liceat. 5. Prior Eorum est foedus irator urbes ChaleuIII eantheamque ieiuni exaratum iii utroque latere tabidae aeneae, primum editum Corcyrae anno 850 ab L . Oeconomida sub titul An κοικῆς ανεκi trant hi Vrga phoryla I lato Ic denuo a Rossio Lipsi ae 854 Alte Linrisehe In νι hra se non Hileronodem ea Messi adjectis Ueconomidae adnotationibus, et a

Rangabeo in Antiqui 'elleniques, II, 356b, qui omnes tabulis lithographicis speciem monumenti accurate repraesentant Minusculis expressi argumentumque tituli egregie explicavit A. irchbo in Leuisebi Philologo voL XIII. veni sunt versus in utroque latere, ad dextram progredienses ductus satis antiqui, sed accurale et distincte incisi, ut vix usquam do scriptura dubitari possit notandum amon

216쪽

de diale moerensium etiaopus a duobus sculptoribus constetum esse incipit altera manus ab extremo latero adverso. Verba interdum triplici aut duplici iuncto divas stini, sed hoc non fit constanter. Dialeelus Dorica, nonnulla mein iras illa 'aebens Digamma quoniatur, sed oppi deest. Nulla legitur do formulis

initialibus a quibus iusmodi tituli exordiri sol iit, immo

gendum uorit. Agitur de rebus judicintilius ini primis do jure σιλή σεως quod sit concussunt et eantheensi et i haldensi contra peregrinum intra ines utriusqu0 civitatis, simulque do ausis a peregrino in civem instituendis propior σιλὶ νοιν, tum do poena a cis sumenda si si irim injuria exercueris do judicibus apud quos causa sit agenda, O proxeno me ac multando in altera parte exp0niturdo judicibus suppletoriis eligendis si aequalis suffragiorum in re. per rina divisio fiat, doniquo de causis inter cives utriusque urbis agendis. Reperta est haec tabula eanthene,

quae nune est Galavidi. 6. Alior titulus, fodona loe Osrai si19. lypoens Diidiorum est. Uil, sint probabili lor coniectus. Agit de colonia vel co-lOIiiis X Hypocia unidiis urbit,ia Nnul, ne tuta dedit senilis: jura illi ulli quo Colonorum quantum Ortinet ad patriam civitatem piaescribit, conditiones qui hu Oii in lanii iam re

sit graphieis Mitrusculis iterum edidit G. Curtius in homun studiorum via. II pag. 4i, paucis resectis, brevibus biectis aduolamentis. Quum contra curtii mutationes, tum adversus censuram ursinni in arnati centralaluti, id si itinuarii hujus anni vulgatae, respondit oeconomidus in ephemer; tu ergostina uno Minis inscribit ire, iob l Martii 2 o 9 Aprilis. Tabula

217쪽

Alienaenea est, sed illa multo grandior, se iis in sum viginti quinque, in aliora parto viginti duos vina iam est, nuc minus P. Forma litterarum ratioquo sein 'adi

universum cum altero titulo congruimi, sed propter super ficiei asperitateii scriptura rudior est; qui Oeconomides etiam ait se vestig i agnoscere prioris ii scriptionis olim delptae ad novas a stipieridas litteras. Praetere Opificem produnt imperitum vitia haud pauca: v. 2 λ omissum in voce ὁπλόζενον v. 7, ccx λείπονότα divisim pro καταλει- σιοντα; β v. li, et uisok0 pro tu -- ν v. 17, ,

tum v. 35 est oeu adeo OIi1usus ut nequeat proicerio enodari. Cetera quae corrections egent partim ad vitiosam pronuntinti Oneni, urtini ad anulum tuo tabula affecta est referre licet Titulus per novem transverse positas litteras

in dec0m partes divisus est. Vocabula nonnusquam tripliei puncto separata. In dialecto multa singulariat in i

Aetate hae dua inscriptiones mani in haud a vinio su distant Digamina tam constanter criptu' summam arguit Vetustatem, nam conventi hane humuit , in

remotiores gentes diutissime in sermone haesisse Ambis ad quintum a Chr. n. seculum recto existimabis pertinere. Foedus eantheense vel Chaleens censo Kirchhomus circa initium belli Peloponnesiaci exaratum esse. Alier titulus ad

paulo antiquius tempus reserendus videtur, non tantum propter Pusurpatum, hoc enim discrimen poterat loci potiusquam temporis esse, quam quod Naupactus inde ab anno 455 usquo ad 40 Messeniorum orat, intra quos M an β

5 Sine dubio quadriatarius, imminuti coni xtus totius loci, boli, it ex scheda quam deseribebat καταλείπων et ἐν Ἀε ιστ' vict

218쪽

do dialecto Locrensium.

vix reliniri posso de colonia oo deducta jure observavit oeconoenides. Itaque anto Ol. 81, 2 videtur incisus esse. In diiundis his inulis, priorem, ilium minus constei Chaluino an Ganinoso sit, litteris Ozo altomini de

signabimuS. T. lostronio non debeo oblivisci duas revo inscriptiones in rudoribus Locroruni urbis Italiene et UriRS,

219쪽

Commiuies utriusque tituli formas simpliciter depinxi; ubi diserepant sive tituli, sius manus tit Og, id iudicavi, signisca H Π p., Oz primam manum, secundam. Dueius litterarum κ, paulo antiquiores apparent in Hyp. conixa r utitur specie aliquani recentiore quam in Oa Siguum in quod valet, praeposui φ in ordine litterarum, sequens vasculum Caerense, C. I. 8342 , es. Urch-hori Studian ruris ch/che de Gr. Alph eis, pag. 29. Alphabotum non gravit f distir ab eis quae vicitii populi

Phocelisos Boeotiquo istia pabant duo tamen labet unica, sormas litterarum ilio P. illi ex Ilii glli Κiroh homus, i. c. pag. 2. Haec nuper demum in IIOtuIt; Urma Certe secundaria oest. Eo euiorabilius est intain copiose quater et quadragies in hoc titulo scriptum esse, quod haec littera in nulla alia septentrionalis Graeciae inscriptione exstat. 2. Do usu litterarum pauca Aunt moneuda dam notum est v sonum indicare gutturalem in posteriore parte oris effectum, qualis audiri solet ante suscas vocales hic sonus

est quasi magis gutturalis quam is rivi ani clariores vincales pronuntiatur, sam k in syllabis α, ε, hi propius aecedit ad palatales coumnas. Itaque prisci in aedis constanter auidis scribebant inierdum etiam anie , sed hodraro fit quia x valde antiquo tempore sonum suum assumpserat tenuiorem Postea, magis, opinor, quod distinctionem scripturae iiiiiiilein duxere, quam quod pronuntiationem mutasSeut liliathitim recedebant ut hac conmi tudine. Multo saepius 2 i aecedit o quam ceteris oeulibus, ut in II λε- ῆος, C. I. 126, 2ολogit moc, irehhOst . Stud. r. lph.

220쪽

d dialecto Merensium.

in vasis Chalcidi eis, irchii l. c. pag. 20ρα in vase, Mn dei insi Arch. VIII. 2. et si qua alia ejusmodi exempla exstanc u scripturae non novi exempta nisi v Nνος C. L 76ii et D 2υθος C. I. 337, quae ambo iret homo judice Chalcidica sunt. Hic mos scribendi indiearo vitatur

vetustiorem vocalis t sonuni, quali certe apud Boeotos inveteravit. 2 clariores Vocales nusquam quantum scio

reperitur nisi C. I. 32, ειρ εω Et L 2ε. In titulo Locrico discrimen inter cet 2 tam constatis est ut ne serues quidem quadratarius a certa norma discedat: est ante , ' ον, οι, cante ceteras vocales inἰI 6 sed DraFοικία, ἐπινοικέοντος.

Ante cons mam liquidam vel nasalom hinterdum videmus, modo illam O V statim sequatur. Sic ubique in nostro titulo οἰoος, sed κρατεῖν) comparanda ιῆνος

supra memoratum, et λι τώ, I. 381 2λι τιος, 382, etiani hoc in vasis Chalcidicis. Num Locri ut iso, sic λοῆν scripserint, haud liquot. Denique unum exemplum exhibet 2 ante consonantem mutam: 'EProbe in vase Musei Gregoriani, cf. AM. Dor. 88; quam formam Ooconomidiis frustra in dubium vocat ipse

monumomum inspexi. At hanc scribondi rationem a Locris alienam fuisso docet scriptura αυπα οὐ In disserendo do dialecto, quum nolim insolitum indu Here signum dabo prori simpliciter . Signiunt denotat spiritum asperum. E, O Valent et

ε, D et η, os Paulo Desertius nul haec unquam per ει, υtranscriberct lepat Titullis g. O non continet, ne iii EI nisi in αλε εις te. Contra gen sing. et aec. l. decl. II

per infin acti per Et scripti Illa omnes qui edi derunt hunc titulum εο εως hoc εν scripsere, etsi ossius et iretinestas dubitabant. Nunc autem licet titulum

I p. comparare. In hoc distinctio intor O et O coriami Genetivus sing. deel. I, sicut in prior habet se aec. l. semper exhibet mo infinitivus II.