Studien zur griechischen und lateinischen Grammatik, herausg. von G. Curtius K. Brugman.

51쪽

1innd. ib. IV 62 πίνειν P 249. Hos There i04 eis. Ari Vosp. ia 97. Xen Cyri V 2, 28 eiu Verba cubandi, quiescendi, dormiendi apud aliquem vel locum vel hominem velut παμ γ ιν εἴδειν, παρὰ ὐηγμινι θαλασσης εὐνάζεσθαι δ440. M . Dion. XLVI 515. λεξαίμην παρα νυ γ 36 cf. Nonn. Dion XIII 349.

ελεκτο I 666 I 2 is, quales locutiones sappe apud Aristophanem inveniuntur velut Thestii. Tl . ecles. 28 . Tu etc. Hor. III 68. νερτέροις παρα v/ιφοκομήσει Eur Med. 985.

cf. 337. 1 τε ισγομέναν- ιος παρ ἀδελφεοωιν Pind. Isth. V 35. Singularis os usus verbio ισθοφορεῖν, quippe quod etiam cum genetivo constructum sit ita ut significet militarodesta part quelqu'un eum dativo dictum personam apud quam militatur indicat. Usurpatum est ab Aristophan Ach. 604; en inest V l, 5 Cyri III 2 25 te Dem. XIV 3 i. XXIIIo 4 die Polo P . 34 α στρατοπεδευεσθαι n. An P3 7 στρατετεσθαι ril. V M. στρατηγεῖν Mn. An II 6, 28.

codunt verba quaedam forensia: εἰς κρισιν τινα κωθιστάναι παρ' μῖν aliquem in ius vocare Dem de cor. 3.σἐ ρat 1εται παρα τοι δικασται κακωσεως Alciphr. I 6. γρα palorαρ τι ιν γίγνονται Isocr. IV l3. δίκην Πομεν παρ ιιi Isae. III 4. 7. Din. I 49. Mi i g λὶ παρα τοις αρχουσι hi λὶν Tost Ar Eccl. 655 ubi localis notio proximo abses a Ruggali sententia enii ost, si quis multam alicuidobo damnatus a magistratibus quod idem valo do loco Lygias XXI a δίκας φλι πινειν rasta Tti πολεμ&ρχq3 et de loco Dinarchi L60 ἀποφευγειν παρα τουτοις itemque de Lyc. c. L. 54 α κατέγνωσται πορα τεὴ συνεδρίου. Denb

52쪽

do praepositione ταμ.

ν naro icto' sint . o. ἐμου δικatorio Liban do Rali. Ona. II p. 36 cf. Bastium ad Aristaen p. 240. Sequantur quRωdam locutiones, in quibus σπαρα ad verba loquendi appositum personas indicat apud quas verba fiunt. παρ ἐμὸκατα σου λέξουσι ματαια καὶ παρά σοι κατ μου heom. 1239. 40. cf. solidopho l. 226. Thoom. 625. λογον παρτι ιν ποιμι Dem. VI 32 πα οχ ιτ λέγειν vir Hipp. 989. παρ' se piis, σε ib. 2sa. λέγειν rems m Din. ΠΛ Dem. V 4 Vm 4 te. δη ιηγορεῖ, Dem XXIII 13. Cum ius coniungimus ea verba quibus significatur aciorum aut publicorum aut privatorum exemplar pignor tabulas litteras apud aliquem deposita osse quales locuti

ne plerumque apud oratores invenimus. παρά σοι παρακαταθνηκας κατεθα Lys. XXXII H, διαθήκην Isae. VI T. 27. Π Pyr κα ποιησα/ιενος καὶ θέμενος Lyc. o. Leocr. 23. ντίγραφα κατεγεμεθα Dem. XLIII XLIIII. XLVm1L Ad quarum locutionum xemplar dictum est quod lo-gimus apud Xen. An L 5, 8 παρ I sc. θεοὶ ημεις τηρον φιλίαν συνθεμενοι καTEΘεHεcta. Localem intollectum παρα cum dativo in hisco locutionibus retinuit, quas quia dativi loco etiam accusativus poni potest, dignas esse putari quas afferrem. πυρὰ κρητ ριφἰλοι γίγνονται Theren 643. 493 98l. κρητηρ παρα πλέWοἰνοποτάζων νεικέα λεγειν Anacreontic. XCIV . Apoll.

Aosch. Chooph. 479. παρὰ Ο κυλικι καὶ τραπέζη lut Mor. 124 B. Saepius quidem recte cum accusativo in his locuti OIlii us posItum est, quod ex usu temporali explicandum Videtur esso; nam παρα ποσιν est per convivii tempus, d rante conviVio. Παρά cum dativo pronominis personalis vel nominis Diuitia ' Cooste

53쪽

proprii coniunctum saepius lamini aedes, erram ut 1 albquis est, indicat, qui usus omnino Francogallorum parib

cs. huo. V 23, 5. παρ' Ηρη δαίνυσθαι Epigr. Nicenaeti apud Athon. XV TMB. s. Jacobsium in Anth. r. Lips. 38l7 T-- 905 ot uinoelium in ista animadu ad Veli. gr. graec. III 2 267. Localem significationem quodammodo rotinoi, sed itaui iam in sensum translatum abeat, ubi do institutis vescondidionibus in civitato valentibus agitur, cuius generis lo-

mitiones apud oratores maxime exsistu σπολιτειαν ι--η

- παρα σφισι Her. V 88. νομος κειται Isocr. VII 39. XII 93 te. παρα τοι a/.L ις θισιιέio Xen. It P. Lae. VI 4. ιαρ αυτοὶ γ/0 ιιι tuo Pla log. VIII 841. Quibus expositis transeamus necesse est ad B alteram partem in qua de eo usu praepositionis παρα cum dativo coniunctae disserendum est, ubi non ad locum pertinet, sed rebus

quae ad animum spectant significandis inservit quem usum posthomericum esse iam supra diximus. Et primum quidem eodem sero modo quo latino pud παρα praepositione cum dativo coniuncta is significatur, optuta quom quis vel auctoritatem vel gratiam habes, quorum verborum numerus permagnus es et saepissimo quidem

indo ii Herodoto cum παρά intur εὐδοκιμε ιν velut

54쪽

73. 75 et signification opposita MD οντες en inriora, 6l. Paene eodem, odo verbum δυνασθαι hequentatum est, is per so positum vel adverbi adposito velut μέγα, ιιέγι-ον Minilibus. erod. VII 5. VIII 29. huc. I 33, 3. II 29, t. VI M. O. Hos Iu i ire Isocr. XVIII 41. Hai.

τατον ἀνω Polyb. II 17. Addo ex ingenti xemplorum similium numero haec: πρωτευε ιν en Cyr. VIII 3, 26. 27 et πρωτον δνα ΙΙer. I l in ι χυε ιν huc. XIII 47. Isocr. VII 61 Lyc. c. L. 150. Hyp Ι 8. 7. Aeschin V 2. Dem. XX 147 - κρατιστευε ιν en Cyr Vm 4 5. Localis notis servata est: ultra παρ ιὸς θρονοις Aesch. Eum 228. verum ad animum translatum est quodlegimus apud Herodotum VI 30 μέγας γίγνεται, idemque huc. I i38,2. O. IIHI VII l, 44. παρά τινι μέγας ἐστι lut 914 Astam γηλικου- τον εῖναι Demosth. III 13. ἐλαττων εἰμὶ παρυμιν minus valeo Dem. VIII l. τι/ιήθη rue meo

λει Hor. VI 104. φέρεσθαι εν προτειε σε graeci sti βασιλεῖ Diod exc. p. 628 S. εν μοίρε μείίον εἶναι l. Crit. 5l. σε uννὶ καὶ παρα θεοῖς καὶ πορ ἀνθρωποι Eur. Iph. Τ. 1492 siem. XXIV 95. Sequantur verba quaedam Versandi vel commorandi

55쪽

significatione inter se coniuncta. γοαφος ινι ιινὶ παρ εκύ-

do assectibus qui in hominibus insunt παρά dicitur velut τὰ recte ει ι πίθος παρον ur. Hipp. 78. ca rom r. φόβος ib. 1204. ι δέ τις αἰδιός ἐστι παρἈνθ ρcorrοισι Quint. Sm. XIV 433. οργο γίγνειαι παρ ιιιν. Dum VIII 57 1 de suis leg. 289. κακονοιαν φανη χει παρ ἔαυτεῖ id. Mid. 55. λέγεται τοδε - ταν δὴ πίστιν σμικρὰν παρ hιοὶ χει Eur El. 738. Plui. 73 A. tDLνδεΛαι grανταχου πῶς λογος νεαρὰ τοi ἐπαχυσιν l. Phaedr. 275. Cum id quod apud aliquem est in eius potestate esse cogitari possit eadem ratione qua Latini particula penes

usi sunt, O praepositionem ei usurpamus - 7 GP uconsorti loci transfertur ad potestato cum faciundi tum iudicandi Ellendi ex Soph. s. παρα), cuius u8u PRuentantum Xempla inveniuntur. Certissima hae sunt: παρ

Suppl. 432. τουτων ἐστὶ τὰ τελος ra νιιιν Andoc. III 41. ἐιιπειρία rci ἐ/ιo Dum do cor. 277. ba παρ α τοῖς φασι ναμ p 0 τὼ λόγω Arist. Nub. 112. Ῥύσανος ει νη σιαρὰ τοῖς εἰδόσιν Andoc. I 30 παρὰ τουιοι ἐστὶ και ὁ δυνα- σθαι βλά ιτειν-r πόλιν, Ου παρα etc. Hyp. II 12, 25. ποροίς οτι καὶ τὰ γραφειν τὰ ψ φίηιατα ib. H 2, 25. Denique duos loco Sophocleos adiiciam, quorum alter in Phil. 139 xstat παρ' o ιν et θειον ιδ σκά πτρον νύσσεται. alter in ed. R. 382 oso σια ἱμὶν ὁ φθόνος φυλάσσεται. Neque aliena videtur esse ab hoc usu locutio recte αυτ p

56쪽

do prae Milone παρα

γενέσθα6 Plutarest ut videtur, propria, quae significat ex porturbati in ad se redire, sui compotem fieri. Non solum saeuitati faciendi, verum etiam iudieandi significanda παρά cum dativo coniunctum insorvit, quaprinpter ad verba iudicandi putandi reputandi adpositum est eadem ratione qua etiam nos praepositione, utimur cum dicimus ei denseo, Mi Gerse 1 cuius usus tanta vis exemplorum est ut omnia adseribore nihil attineat in

rius quidem, nonnumquam tamen verbum missum est,esut in loeo indari Pyth. II 2 καλδ τοι πίλυν, παρα σταισὶν εἰ καλος quae verba cum Bossiero de praep. Su p. Pind. significare putaverim ex iudicio puerorum rutione iudicandi quae aliud pueros est. Item Ini3Sum est verbum in ur. Baecli 4l l ιαινοφιε io 1 Di δε τροποι - παρ' εμοιγε pcorio me quidem iudicio Maximopere placuisse

haec dicendi ratio Euripidi videtur, apud quem septem eiusmodi loci exstant παρ' ημα ου σοφον τοδε, χθρους λα- σοντα ιν arroτtσασθαι δ&ην Heracl. 881 ib. 370. l. 0l5.

Ηρα 247. Iph. A. 968 sem. 87. 56. auca eiusmodi exempla etiam apud Herodotum leguntur. νυ παρ' risi is σωροτοπος - μνος VH 23 in et υτος ποι hini ονοπι τουτο δώμαος ἐστι φέρομαι id I 32. Sed longo saepissimo verbum iudicandi additum est velut παρα αρεών κριτὴ Herod. UI 160. παρ' ἐμοὶ κριτῆI in eL p. XXIV n. - σοι κροτα τvia σου και ταυτ σψρα ρωσὶ διαιο-πις id op. XXIV. Vorba in huiusmodi locutionibus usurpata sunt haec. οὐ

Ab his non magno intervallo distant xlior tatIonos oratorum quales sunt σκε μαλθε παρ μi αυτοις Lys. I 42.

57쪽

Dem. Mid. cap. l. XXII 22 etc. διαλογίζεσθε Lye. o. Leocr. 32 os συνελογίσατο παρ rem Polyb. III 8. ἐν- Θυφιεῖσθε Dem. Mid 53. κοσιεῖτε id de L. N. 29. 32. Quoniam παμ cum dativo compositum, multis passivisvierborum do quibus modo disputavimus pendet hoc loco aptissameg. 4.d παρά cum dativo o verbis passivis suspenso dicomus. Et saepissim quidem eum passivis verbis iudicandi παρά coniungitur ὁ δὲ ποιχνοὶς ουειν χειρων σπαρὰ τοῖσι

νον στή μῖν ουτως γνευηιένα in eis. Lys. I 2. Dein Mid. cap. 2. XXIX 2. De quo usu explicatulo hac addam. Quo modo praepositio παρά cum genetivo o passivis pendens numquam vico praepositionis se cum genetivo fungitur, eodem modo cum dativo coniuncta ex ad passiva adposita localem vim servat, siquidem lacus indicatur ubi id quod verbo expressum est fit. Nam si lagimus apud Dina Aum VI 22 ἐπαινεισθαι πυρα πασιν hae verba rum significant laudari ab onmibus, sed laudari apud omnes h. e. persona laudantes sunt quasi locus ubi actio laudandisi Vides etiam artissimo hanc dicendi rationem cum ea

qua ire verbis iudicandi coniunctum est παρά cohaerere. Apparet autem, fere semper arbitrio scriptoris permissum esse, utrum praepositionem cum genetivo an cum dativo ex

58쪽

de praepositione παρα.

οιιολογειτα ει ταρα τι, ὁ φιεν - τουτοις 3ιῶς ἐναν- τω ψηφιεῖσθε Lyc. c. Looer. 54. Sod artissimis inibiis usus raopositionis cum dativo o passivis pendentis circuinscriptus est, neque reperitur nisi

De praepositione rue cum dativo e verbis,

quibuscum παρά cum genetivo coniungi solet, pendente.

Ex Gem ration qua et genetivus o dativus cum recto verbis passivis adiungi potest, nonnulli JIam Red rarissime factum est ut ad verbum, usitat more cum παρά Diuilia πιν orale

59쪽

auot genetivo dictum dativus poneretur, Velut ad verbum τυγχα- νειν, λαιιβύνειν Neque enim lociis undo aliquid exeat, sed ubi sit indicatur. παρ ἐχθροi θοὴν οι τυχειν Oph. N. 907. Ar. Vesp. 462. Xen. An I 9, 29. cf. τιμ 01ιαι παρα θεοις Xen. Moni. II i, 32 et locutione g. 4 allatas. τυγχανω recto'

Isao VII 5 ubi Scaliger rici v/Hυν mutavit, quem secutus est Reiskius, sed falso, quod ex locis allatis apparet f. Schomannum ad h. l. Denique locum Alciphronis apponam

qui σεαρά τινι ἐκμαθεῖν scripsit III 64ri L Plut Moral. 3T A. g. 16.Do παρα praepositione cum dativo ita coniuncta ut dativus accusativi Vice poni videatur. Notissimum est et Graecos et Latinos ad verba movendi nonnumquam praepositionem cum casu quietis adiungere solere, in qua dicendi ratione breviloquentia quamdam inest, cum motus atque consecutio motus una eadem- quo enuntiatione comprehendatur. X nostra dicendi ratiotioo ex artis logicae regulis dicendum est παρ' ah του βὰλ-λετο ἐδευδήν, sed Graeci, cum condicionem iaciendi actionomsequentem simul indicare Vellent παρα δέ σφισι βάλλωτ' ἐδωδὴν Θ 504 scribere solebant. Quod maxime in verba τιθέναι βάλλειν στάναι Πεσθαι cadit, tam saepe ab omnibus scriptoribus cum dativo composita ut pauca exempla attulisse satis sit. Ἀεὶ πύρα κρει υ μοψαν θέσαν ρ 258

60쪽

d praepositione παρά.

profecto multo plura addere poteram com Inotus non POSStilli non tu PuglὲRI ILI uegeri sentetitiam qui verba apud Thucydido. 67,1 σπαρα αυTοις οἱ rei sec=κης ex praecedenti verbo s.ct Iimrana pendere neget, sed verbum ησαν cogitatione addendum esse senseat. Altorum est genus eorum loco iuuia in quibus, uni Graeci rem quae iuxta aliam rein porrigitur, elim accusativo et παρα coniungere soleant, neglecta hac ratione dativo utuntur.

Maxime huc pertinent ea verba, quibus ad fluvii, maris ripas aliquid fieri indicatur. παρα Σιμοεντι θέων 1 53. se ποταμος καθαρὸς παρα θολεροισι Herod. IV 53.

παρὰ--- ων ποτυιιος Polyb. II 5. a qui usus rarissimus est, nam longe plurimis eiusmodi locis accus tivus positus est. Ubi verbum porrigendi vel movendi non exstat, poeta quidem saepius dativo usi sunt velut AleaeusM 4 Diphilus I 2. Qiophan Ura Pind. Isthm VH 9. Aesin Sept. 373 etc. etc. ---αι plerumque cum παρα et accusativo coniunctum est, fodi 536 legimus ἐν κονί, ηι

παρ' αλλήλοισι τετυσθην, cf. 544 v D. M. HOL 673. Apoll. Rh. 223. Nonn. XXII 374. idem de verbo κλινε- σθαι silet παρ' V. λοισι κυν Θέν Ιε Quint. Sui rii. XIV l73. Dativum et accusativum in uno enuntiato usurpavit Colu